[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 14 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mavis Keegan

Ze wist dat hij wat flirtte om haar van haar stuk te brengen en liet zichzelf daarom niet kennen. Er verscheen een ondeugende grijns op haar gezicht. 'Ah, dus je wilt léren van de meester, maar durft dat niet te zeggen,' zei ze. 'Dat mag, hoor. Ik maak graag tijd vrij voor een leuke grap. Maar moet ik het voordoen, of gaan we samenwerken?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Justin Trelawney

‘Nou, je hebt het getroffen hier, hoor. Al is het gebouw wel één groot doolhof,’ gaf hij toe. Hij gaf haar een knipoog.
Het was een mooie meid en hij vroeg zich af wat de reden was dat ze zo onzeker was. Het was wel schattig, maar ook een klein beetje ongemakkelijk.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Jeremy slaakte een zucht. 'Nou ja, inmiddels heeft ze van de schrik kunnen bekomen. Hopelijk helpt dat.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ivana struikelde bijna over haar voeten toen Justin naar haar knipoogde. De rest van de weg hield ze dan ook haar blik naar beneden gericht, hoewel ze af en toe wel opzij spiekte om te zien of hij nog steeds met haar meeliep. Wat hij wel deed, wonder boven wonder. Onderwijl zocht ze verwoed naar een gespreksonderwerp, maar er kwam niets bovendrijven.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rafaël schoot in de lach en gaf schudde zuchtend zijn hoofd. "Ai, Mave. Ik zou maar niet te erg naast je schoenen lopen. Dat voetstuk waar je jezelf nu op plaatst, het doet alleen nog maar meer pijn als je dan valt,” zei hij grijnzend. Rafaël vond het wel geinig dat Mavis zo hoog van de toren blies, maar hij was er heilig van overtuigd dat hij de betere pranker van hen twee was. Hij keek even naar het meisje naast hem. “Ik ben nog steeds niet overtuigd dat je beter ben in pranken dan ik. Dus nee, ik ben hier niet om te leren. Ik ben hier om je te verslaan,” zei hij fanatiek. Rafael draaide om Mavis heen en ging met zijn schouder tegen de muur staan. Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek grijnzend naar het meisje. “Weddenschap wie de betere van ons is?” vroeg hij uitdagend.

---

It's never gonna happen, Guys.

Met een donderwolk boven zijn hoofd liep Enzo de ziekenzaal uit. Een hele week! Een hele week had hij in dat stinkhok moeten liggen, moeten luisteren naar dat oude wijf die hem vol had gestopt met wist-hij-veel-wat voor gif. Dat gare kreng had hem niet eerder los willen laten en Enzo had het gevoel dat de seniele vrouw geen idee had van wat ze deed. Hij voelde zich in ieder geval weer op en top fit. Al raasde de woede als een denderende trein door hem heen.
      Hij zou hem nog wel krijgen. Wie of wat hem ook had vervloekt, zou zijn zoete wraak voelen. Hij zou zijn excuses eruit martelen en dan nog zou het niet genoeg zijn. Enzo baalde alleen enorm dat hij niet wist wie hem vervloekt had. Hij had degene die de spreuk over hem had uitgesproken nooit gezien. Dus hij had geen idee op wie hij wraak moest nemen. Al was er een iemand die dat wel wist. Rosalie... Hij zou eerst het antwoord uit haar persen en daarna alsnog bestijgen als een paard. Enzo was nog altijd woest dat iemand hem dat avontuurtje had ontnomen. Hij verlangde al drie jaar naar het meisje. Drie jaar geleden had hij een enorme crush op het meisje gehad en ze bleef hem maar plagen en teasen. Iets wat hij absoluut niet had kunnen hebben.
      Toen ging ze ineens ervandoor met dezelfde idioot die haar later vervloekte en een of andere opgepimpte sporter, waar ze nu ze terug was ook mee liep. Het maakte Enzo razend. Hij had drie jaar daarop moeten wachten! Een jaar van geplaag, de andere twee was Rosalie niet eens op school. En nu ze terug was, deed ze net alsof hij lucht was, alsof er nooit iets tussen hen had bestaan! Hij zou haar wel krijgen! Enzo vond Rosalie een van de knapste meiden die hij ooit gezien had en ze zou zich wel bedenken, nadat hij in ieder geval een keer zijn pik had laten glijden in haar natte zone. Niemand kon hem daar weerstaan. Enzo was een meester in bed. Daarnaast was hij het beste wat ze kon krijgen, zeker voor een halfbloed. Enzo kwam uit een van de allerbeste pureblood families die er bestond, meiden stonden voor hem in de rij. Rosalie beging een grote fout door hem af te wijzen.
      De lunchzaal was overvol toen hij binnen kwam en stil aan zocht Enzo naar zijn beste vriend. Hanz zat aan de Slytherintafel verderop en Enzo liep zelfverzekerd zijn kant op. Hij sloeg zijn beste vriend op zijn schouder en ging naast hem zitten. "Hee gast," begroette hij zijn vriend. Enzo greep een broodje van de schaal af en stak hem vrijwel direct in zijn mond. "Ben je in voor een beetje plezier?" vroeg hij vrijwel direct, nadat zijn mond leeg was. Enzo dempte zijn stem iets, om te voorkomen dat de rest van zijn afdelingsgenoten meeluisterde. Hij wist dat ook Hanz maandag niemand gezien had, dus het kon een ieder hier zijn die hem vervloekt had. Al ging hij er niet echt van uit dat het een andere Slytherin was. Hij toverde een halve glimlach op zijn gezicht en wist direct dat hij de aandacht van zijn vriend daarmee trok.

[ bericht aangepast op 26 dec 2021 - 15:32 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hanz had naar het nieuwe Ravenclaw-meisje gekeken. Hij kon zijn ogen zijn ogen niet van haar afhouden, al niet vanaf het moment dat ze zondagavond de Grote Zaal binnen was gelopen. Ze is voorbestemd, zou zijn moeder zeggen. En zijn moeder had verstand van zulke zaken – zij werkte op het Ministerie van Toverkunst, in de Gesloten Kamer – daar waar onderzoek werd gedaan naar de meest mysterieuze magietak: de liefde.
      Heel prettig vond Hanz het dan ook niet dat zijn dagdroom waarin het meisje al niet meer zoveel kleren aanhad werd verbroken, maar omdat het Enzo was en hij net terugkwam uit de ziekenzaal, was het hem vergeven.
      ‘Hé man,’ knikte hij hem toe. Er lag een glans over Enzo’s ogen die hem meteen nieuwsgierig maakte. De afgelopen dagen had hij zich flink verveeld, dus hij was zeker wel in voor een beetje lol. ‘Waar zat je aan te denken?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

”Ik wil sowieso wraak op die lul die me maandag te pakken heeft gehad. Maar sowieso moet ik nog iets afmaken.” Enzo had een sinistere glimlach op zijn gezicht. “Wil je ook een hapje?”

---

It's never gonna happen, Guys.

Hanz wist niet wie Enzo maandag te grazen had genomen en vond het een beetje pijnlijk om daar lang bij stil te staan. Het was niets voor hen om zomaar vervloekt te worden en gewoon géén idee te hebben waar de dreiging vandaan kwam. Zijn blik dwaalde even af naar de Hufflepuff-tafel. Eerlijk gezegd vond hij die Rosalie niet al te interessant, maar ze was nou ook weer niet zo lelijk dat hij een zak over haar hoofd zou moeten doen om er een beetje lol mee te beleven. 'Ja hoor. Alleen het idee dat íémand dat blijkbaar verschrikkelijk vindt, lijkt me dat wel waard.'

[ bericht aangepast op 26 dec 2021 - 21:41 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Enzo grinnikte en liet zijn blik afdwalen naar de Hufflepuff tafel. Casper mocht dan haar ogen van haar afgenomen hebben, maar dat was gelukkig niet het mooiste aan wat ze had. Eigenlijk kwam het hem wel handig uit, dat ze niets zag. Hij kon nu ongegeneerd naar haar staren, zonder dat ze het door had en ze had geen enkele kans hem aan te zien komen. Hij kon niet wachten om zijn handen te leggen om die perfect ronde borsten die ze had en zijn neus erin te begraven. Hij grijnsde breed. "Wat denk je? Als ik mijn stem verander in die van die opgepimpte Gryffindor, zou ze dan mijn pik vrijwillig aflikken?" Enzo werd wild bij het idee dat Rosalie voor hem op de knieën zou gaan en zijn piemel volledig in zijn mond nam. Alleen bij de fantasie eraan al voelde hij onderin iets roeren.
      "Ik doe gewoon alsof ik die kloothommel ben, ziet ze toch niet. Dan gaat ze wel volledig uit de kleren voor me. En als ze eenmaal mijn pik geproefd heeft, wil ze nooit meer terug." Enzo keek even naar Hanz met een kleine glimlach. "Als jij alles in de gaten wil houden op zoek naar die homo, dan slaan we natuurlijk twee vliegen in een klap!" Hij wist niet zeker of hij Hanz helemaal hier toe kon overhalen als hij zelf zijn eigen gang zou gaan, maar eigenlijk wilde hij Rosalie niet delen. Hij liet zijn ogen even naar de Ravenclaw tafel glijden. Hij leunde richting zijn vriend met een sluwe glimlach. "Als je dat voor me doet, dan help ik jou met miss Perfect daar. Vanmiddag nog."

[ bericht aangepast op 27 dec 2021 - 10:03 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Noah Adams
Tweede lesuur – charms – met Prudence

Het gesprek met Elsie had deugd gedaan, omdat het gewoon normaal aanvoelde. Eindelijk een gesprek die niet awkward was. Aan het gesprek met Vinnie dacht hij liever zelfs niet, anders voelde hij zich helemaal ongemakkelijk. Terwijl hij binnenkwam in het lokaal van de les charms, gooide hij een ietwat vage glimlach naar zijn klasgenoten van Ravenklauw om daarna vanachter te gaan zitten. Normaal gezien was dat zijn ding niet, maar nu ontweek hij liever gewoon iedereen. Net toen hij zich bukte om zijn spullen uit zijn tas te halen, voelde hij hoe iemand naast hem ging zitten. Vinnie zou het in ieder geval niet zijn, ook al hoopte hij er ergens op. Na het nemen van zijn spullen, richtte hij zich weer op en staarde verbluft opzij als hij merkte dat het Prudence was. Oh hell no. ‘Dit kun je niet menen.’ Siste hij terwijl hij aanstalten nam om recht te staan zodat hij een ander tafeltje kon nemen.

[ bericht aangepast op 27 dec 2021 - 10:33 ]

Prudence McGinley

Haar ogen gingen het lokaal rond, en uiteindelijk vond ze Noah. Hij zat helemaal vanachter. Hm, misschien net goed. Dan konden ze in alle rust praten. Met een stevige stap liep ze in zijn richting, zodat niemand de kans zou krijgen om naast hem te gaan zitten. Al de hele week zat hij haar te ontlopen en nu had ze er wel mooi genoeg van. Met een zachte plof ging ze zitten, en haalde een glimlach boven toen hij verbluft opzij keek. ‘Noah.’ Kwam er vlot over haar lippen en toen trok ze een gezicht bij het merken dat hij wou rechtstaan. ‘Niets van.’ Mompelde ze en drukt haar nagels in zijn linkerbeen. ‘Jij blijft mooi zitten, want ik wil nu wel eens weten wat er aan de hand is.’ Fluisterde ze snel terwijl ze hem eisend aankeek. ‘Al de hele week zit je mij te ontlopen en ondertussen heb je een constante blik alsof de wereld aan het vergaan is.’ Ze deed haar ogen tot spleetjes. ‘Dus gooi het er nu maar uit, anders ga ik de hele les zeuren.’ En dat meende ze nog ook.

Noah Adams
Tweede lesuur – charms – met Prudence

Zijn ogen gleden naar haar hand die zich op zijn been bevond. Meent ze dit nu? Vlug keek hij weer naar haar op en deed zijn eigen ogen tot spleetjes als reactie.
'Geef mij één goede reden waarom ik dit in godsnaam aan jou zou vertellen?' Hij snoof diep en probeerde haar hand weg te duwen maar in de plaats greep ze daardoor zijn hand en verstrengelde haar vingers met die van hem. nee, nee en nog eens nee. De vlinders in zijn buik negeerde hij hardnekkig en trok zijn hand los. 'Pru, houd gewoon je bek en laat mij de les volgen.' Hij rolde met zijn ogen als ze hem hardnekkig bleef aanstaren met een haast woeste blik. Waarschijnlijk omdat hij net haar hand had losgelaten en weggeduwd. Hah, net goed. 'Best.' kwam er haast grommend uit zijn mond. 'Mijn vriendschap met Vinnie is verpest omdat ik zo stom was om met jou te gaan- Nou ja.' Geen sprake van dat hij het nog eens zou uitspreken.

Enzo had bijna een week lang op de ziekenboeg verbleven – lang genoeg dat Casper hoopte dat hij nooit meer zou herstellen. Dat ie misschien wel de pijp uit ging. Niet alleen zodat die lul bij Rosalie vandaan bleef – die hij blijkbaar na drie jaar nog steeds niet had opgegeven – ook omdat hij wist dat het een verlies was dat Salvatore nooit te boven zou komen, en zijn twee geschifte neven ook niet. Het zou het verlies van Hazel iets compenseren. Automatisch gleden zijn vingers in de zak van zijn gewaad en streken langs Sages vacht.
      Maar helaas – Enzo kwam fris en fruitig aan de afdelingstafel zitten en hij zag zijn blik gelijk naar de Hufflepuff-tafel schieten. De afgelopen jaren had Casper zijn gehoor goed getraind om zachte gesprekken op te vangen – volkomen uit eigenbelang – en zijn vingers verkrampten dan ook om zijn mes terwijl hij het gesprek volgde.
      Het kostte hem al zijn wilskracht dat mes niet schuin over tafel naar Enzo toe te werpen. Maar de kans was groot dat hij het overleefde en dat Casper van school was gestuurd, en daarmee werd de kans alleen maar groter dat Enzo kon doen wat hij wilde.
      Het gesprek stelde zijn zelfbeheersing echter echt op de proef toen Enzo behoorlijk grof over het meisje begon te praten. Zou hij echt zo ziek zijn om dat te doen?
      Hoezo? Jij doet je ook als iemand anders voor. Je bent net zo ziek.
      Hij schudde het stemmetje uit zijn hoofd. Dat was anders. Hij wilde haar hélpen. Hij zou zich nooit als Jústin voor gaan doen en zeker niet vanwege zoiets goors. Hij werd al misselijk van dat idee. Hij voelde behoefte om haar te waarschuwen – en tegelijkertijd wist hij ook wel dat Rosalie niet zo achterlijk was als Enzo haar nu voorstelde. Ze zou het waarschijnlijk binnen een minuut door hebben als zo’n droplul zich als haar scharrel voordeed – of wat Justin dan ook was. Misschien was dat een leuke spreuk om haar morgen te leren – een krimpspreuk zodat er nog weinig tussen z’n benen hing waar hij trots op kon zijn.
      Enzo’s laatste woorden gaven hem toch het gevoel dat hij haar moest waarschuwen. Ze had straks een tussenuur, en hij niet. Justin ook niet.
      Uiteindelijk stond hij op van de tafel omdat hij klaar was en krabbelde op een gevouwen papiertje: Je stalker is weer uit de ziekenboeg en wil zich zo als je date voordoen. Doe voorzichtig. – Charming. Hij maakte de inkt onzichtbaar en drie lagen dik, zodat ze de letters zou kunnen voelen. Daarna liet hij het briefje de vorm aannemen van een papieren vlinder, zodat het naar haar toe vloog.

[ bericht aangepast op 27 dec 2021 - 11:59 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Prudence McGinley

Ze sloeg wat opstandig haar armen over elkaar nadat hij haar hand aan de kant duwde. Pf. Uiteindelijk zei hij wat er aan de hand was, en haar gezicht ontspande wat om daarna diep te fronsen. 'Hij is boos omdat wij gezoend hebben?' Ze negeerde het feit dat Noah een grimas trok bij haar woorden.
'Dus jouw zogenaamde beste vriend vergooit jullie vriendschap omdat je zat was en even de remmen los liet?' Ze trok een wenkbrauw op. 'Zeker dat hij wel jouw vriend is?' Ze kon nog net een mep van zijn boek vermijden waardoor ze onwillekeurig moest lachen. 'Ik werk samen met hem bij Toverdranken.' Ze haalde haar schouders op. 'Anders praat ik wel even met hem?' ging ze nonchalant verder. Hah, dat zou een fantastisch gesprek worden.