[RPG • o] Experium || 49 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

'Laatste keer dat ik hem zag lag hij nog te slapen, maar je kan het straks nog eens proberen. Sowieso zullen we je regelmatig wakker maken zodat je wat kan eten en naar de wc kan enzo. Dus mocht je hem nu mislopen kan het dan altijd nog.'
      De glimlach die voorzichtig terugkwam op Phone's gezicht was een hele opluchting geweest. Jester gaf haar een bemoedigend knikje en gebaarde richting de campus. Het verbaasde hem eigenlijk wel hoe goed het was gegaan en hij twijfelde of hij nou wel of niet nog iets zou zeggen over Fayr. De situatie was gewoon zo rot geweest. Het was nou ook weer niet alsof Fayr het met opzet gedaan had. Eerlijk was eerlijk, als hij in haar schoenen had gestaan wist hij niet of hij het anders gedaan zou hebben. Toekijken hoe Yrla stierf—het idee alleen al maakte hem misselijk.
      'Zullen we teruglopen?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fersephone aarzelde. Als ze terug zou gaan, zou ze geconfronteerd worden met wat ze gedaan had. Fersephone wist nog niet of ze daar klaar voor was. Plus ze had geen zin om Fayr onder ogen te komen. Toen ze echter terug keek in de richting van de campus viel haar een lange gestalte op, die verderop nog stond. "Laat ik eerst maar eens mijn vriend gerust stellen dat het weer oké met me gaat."

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester volgde haar blik en grinnikte. 'Hij staat daar al de hele tijd als een niet zo subtiele stalker. You do that, dan ga ik de mijne inlichten dat hij zijn gitaar mag gaan afstoffen. Is er een soort droom die je graag zou willen hebben? Magisch luchtkasteel? Vakantie op een wit zandstrand? Parijs? Gave, geen gave?' Hij haalde zijn schouders op en grijnsde. 'Onyx kan alles.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fersephone keek even naar Jester met de vragende blik in haar ogen of hij nu serieus was. En besloot toen de gok maar te wagen. "Een vakantie zonder gave zou best heerlijk klinken om eerlijk te zijn." Geen gave, geen gedoe over controle. Hoe zou dat voelen? Het idee alleen al maakte haar ineens nieuwsgierig. Fersephone gaapte breed en voelde dat haar ogen weer op dichtzakken stonden. "Tot zo," nam ze afscheid van haar leider.
      Eerst Fire, dan Yrla, dan een welverdiende slaap. Dat redde ze nog wel toch?

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Iedereen die zijn best heeft gedaan om jou in leven te houden, veronderstel ik zo. Iets waar onze afdeling plus aanhang inmiddels best getalenteerd in is.’ Hij zakte op stoel neer. De jongen zag er vermoeid uit, maar hij kon in elk geval nog grijnzen. ‘Heb je Kris nog gesproken?’
      Hij vroeg zich af of dat jong op z’n minst nog de ballen had om zich te verontschuldigen – aangenomen dat hij er überhaupt spijt van had.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire wist niet zo goed wat hij tegen Fersephone moest zeggen toen ze naar hem toe kwam. Blijkbaar had Jester voor haar kunnen doen wat hij niet kon en daar baalde hij van. Ongemakkelijk schraapte hij zijn keel. ‘Hé. Gaat het weer een beetje?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla knikte even tevreden kort met zijn hoofd. "Goed punt." Hij wist eigenlijk helemaal niet zo goed wie hem geholpen had, maar hij veronderstelde dat het Fayr en Fersephone waren geweest. Bij Onyx volgende vraag keek hij even op. "Nee, Kris heb ik nog niet gezien. Fox was hier wel nog net even. En Vie en Nish natuurlijk."

[ bericht aangepast op 6 jan 2022 - 21:00 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone knikte. Ze wist niet zo goed wat ze tegen haar vriend moest zeggen eigenlijk. Fire zijn woorden zweefden nog ergens langs de rand van haar gedachten, maar ze had nog altijd niet het idee dat hij echt begreep waar ze net doorheen was gegaan. Al wilde ze daar gewoon liever niet te lang stil bij staan. Om het gesprek maar gewoon niet aan te hoeven gaan, sloeg ze nogal ongemakkelijk haar armen om hem heen. Echt knuffelen was nog niet iets wat ze gedaan hadden, maar hoorde hier ook bij. Toch?

---

It's never gonna happen, Guys.

Dat Kassander bevestigde dat de jongen voor hen er niets mee te maken had, of er niets van wist, luchtte hem enorm op. Voor het eerst die avond liet hij zijn boog zakken. Hij liep op de lange jongen af en stak zijn hand uit. "Laat maar zien dan." Robin was ervan overtuigd dat als hij diegene echt kende, die zogenaamd zijn vriendje was, dat hij wel iets zou voelen als hij de foto zag. Hij mocht diegene zich dan niet herinneren, maar gevoelens zouden niet zomaar verdwijnen. Robin geloofde er sterk in dat die niet zomaar uit te wissen waren. Mocht hij iets voelen bij die foto, dan wist hij dat de jongen niet zomaar loog.
      Robin kreeg de telefoon in zijn handen gedrukt. Even keek hij op naar Zebediah, maar liep toen naar Kassander om er samen naar te kunnen kijken. Robin had de foto van zijn tweelingbroer gezien, dus Kassander mocht ook met zijn ding meekijken. Toen Robin op het scherm klikte, begon er tot zijn verrassing een filmpje zich af te spelen.

Austin legde heel even zijn hoofd tegen die van Cody aan. Hij wilde eigenlijk helemaal niet weg, hij wilde niet vertrekken. De enige troost die ze hadden, was dat ze elkaar over een aantal maanden ook weer terug zouden zien, als Cody ook naar de gavenschool zou komen. Hij moest gewoon nog wachten tot hij ook vijftien werd. Het voelde enorm zwaar dat hij Cody hier gewoon achter moest laten. Austin wilde eigenlijk helemaal niet weg. Hij had nooit.. nooit de kans gehad om precies te vertellen wat hij voelde voor zijn vriend. Cody was veel meer voor hem dan gewoon zijn beste vriend. Elke keer als hij in die bruine ogen keek, voelde hij zijn knieën week worden. Elke dag moest hij de neiging weerstaan om zijn hand door de haren van zijn vriend te halen, hij verlangde naar meer dan wat ze nu waren. Austin trok zijn vriend in een omhelzing. Dit afscheid viel hem veel zwaarder dan hij had verwacht. Voor Austin het wist, voelde hij een traan over zijn wang rollen. Hij liet zijn vriend weer los en keek hem aan met een glimlach. "Tot over een paar maanden. Ik maak wel vast een plekje voor je klaar."
      ’Doe dat,’ antwoordde Cody met een trillerige glimlach. ‘Dan doe ik mijn best om me hier niet dood te vervelen zonder jou.’
      Met dat hij in Cody zijn ogen keek, voelde hij de wanhoop hem ineens overvallen. Hij wilde helemaal niet weg. Hij wilde zijn vriend hier niet alleen achter laten. Stel je voor dat dit echt een afscheid was, dan had hij nooit verteld wat hij werkelijk voor zijn vriend voelde. En dat gaf hem opeens een zet. Bijna wanhopig schoot Austin naar voren en drukte zijn lippen gretig op die van zijn vriend. In eerste instantie was hij angstig dat Cody hem van zich af zou meppen, hem zou slaan, maar die angst verdween volledig toen hij voelde hoe zijn kus beantwoord werd. Austin trok de jongen dichter naar zich toe. Een bom van geluk verspreidde zich door zijn lichaam en voor even wenste hij dat hij dit moment nooit meer los hoefde te laten, dat hij hier voor altijd bij Cody kon blijven.

Robin voelde een brok in zijn keel ontstaan, toen hij zichzelf bijna wanhopig de jongen voor hem zag zoenen. De hele scene was hem vreemd, alsof hij gewoon naar een acteur keek die hem speelde, in plaats van zichzelf. Hij herkende zichzelf echter direct uit het beeld. En het wekte inderdaad gevoelens in hem op die ver verstopt leken te zijn. Nogal overdonderd door de film keek Robin naar het scherm. Het stuk eindigde met dat de andere jongen hem een kleine houten dino gaf, die Robin in zijn zak stopte. Zodra hij het beeldje herkende, schoot Robin zijn hand in zijn zak, waar hij het kleine houten beeldje vond. Om een of andere reden was hij altijd al gehecht geweest aan het beeldje, vanaf het begin, ook al had hij totaal niets met dinosaurussen. Robin had nooit over zijn hart gekregen dat hij het weg deed, was zelfs in paniek als hij het niet kon vinden. Was dit…? Robin deed heel erg moeite de tranen te verbijten, die hij ergens voelde dringen. Hij ging dit echt niet aan Zebediah laten zien. Ik ben in, wat jij? De school heeft ons iemand beroofd. Als Zebediah ons kan herenigen, dan ga ik ervoor!

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire had het gevoel dat het ongemak alleen maar tussen hen groeide sinds ze een stel waren. Het was alsof hij telkens tekortschoot. Hij probeerde te genieten van haar armen om hem heen, van het feit dat ze veilig was en dat ze hem überhaupt weer durfde aan te raken, maar er bleef een onbestendig gevoel in zijn maag zitten. Toch sloeg hij ook wat onhandig zijn armen om haar heen.
      ‘Heb je, uh, al een slaapplaats voor vanavond?’ vroeg hij minder smooth dan hij gehoopt had.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zonder gave. Helemaal verrast was Jester nu ook weer niet, maar het was wel een van de eerste keren dat hij zich afvroeg hoe blij Fersephone eigenlijk met haar eigen gave was. Niet dat het zijn ding was om zich daarover druk te maken, of dat hij het kon oplossen ofzo. Maar hij was wel benieuwd.
      Met een knikje draaide hij zich ook weer om en zette koers naar de campus. Onyx was nergens in zicht en de deur ook niet, dus logischerwijs kon hij er vanuit gaan dat die allebei veilig op hun bestemming aan waren gekomen. De deur vond hij inderdaad in de hal (en na even zoeken de schroefjes op het bureau), maar zijn vriend was er niet. Gitaar present and accounted for, geen Onyx. Hoewel de deur naar Yrla's kamer op een kiertje stond.
      Jester stak voorzichtig zijn hoofd om de hoek en klaarde op toen hij daar zowel Onyx vond, als Yrla rechtop in bed. 'Hee, je bent wakker.' Hij grijnsde en stapte naar binnen. Vienna was er ook, merkte hij toen pas, en hij deed zijn best daar niet een klein beetje nerveus van te worden. 'Stoor ik, of...?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Kassander was zich er terdege bewust van dat Zebediah hun deze beelden had laten zien om iets gedaan te krijgen. Toch konden ze niet om de waarheid heen. Er was een andere school waar zijn broer op zat. Waar Robins vriend verbleef. En deze Zebediah was het enige aanknopingspunt dat ze hadden. Zelfs al vertrouwde hij die gast slechts half – hij kon wel iets voor hen betekenen. En zijn doel klonk niet verkeerd.
      Hij richtte zich tot Zebediah en gaf een knikje. ‘Oké dan. We doen mee. Op voorwaarde dat jij voor ons een ontmoeting regelt zodra wij die lijst voor je hebben.’
      Een berekende glimlach speelde om Zebediahs lippen. ‘Dat is goed. Ik zal zorgen dat er contact plaatsvindt. Of het meteen al een fysieke ontmoeting is, kan ik niet beloven.’
      Kassander wierp en blik op zijn vriend om te zien of hij daarmee akkoord ging. De tranen stonden in zijn ogen door de beelden waarmee hij net geconfronteerd was en hij hoorde allerlei gedachten door zijn hoofd schieten die hij niet helemaal kon buitensluiten. ’Ga je daarmee akkoord?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik.." Ze was een beetje verrast over zijn vraag. Daar had ze helemaal niet met Jester over na gedacht. Ze hadden het alleen erover gehad dat ze niet buiten hoefde te slapen, niet waar precies. Haar kamer was natuurlijk nog een grote ravage. "Nee. Nee, ik denk het niet. Ik heb alleen met Jester afgesproken dat Onyx me straks in slaap speelt, zodat ik even goed kan slapen zonder dat ik weer... Ontplof." Ze voelde een lichtelijke blos op haar wangen glijden.

[ bericht aangepast op 8 jan 2022 - 10:16 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Robin knikte naar Kassander. Hij wist niet zeker of hij stem nu vertrouwde. Het filmpje had allerlei emoties naar boven gehaald die hij niet verwacht had. Welke keuze hadden ze anders? Deze Zebediah was hun enige kans om misschien toch met die ander in contact te komen. Maar ze moesten ergens wel voorzichtig blijven, om een of andere manier bleef Robin Zebediah wel ergens wantrouwen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Dat klonk als een goed idee. Fire had niet echt veel ervaring met Onyx’ gave – hij had hem alleen in actie gezien toen Jester afgelopen woensdag verging van de pijn, maar hij wist zeker dat die jongens wel wisten wat ze deden.
      Maar wat nu?
      Hij had – ietwat schromend – willen voorstellen dat ze wel bij hem op de kamer kon slapen, maar vond het toch wel bezwaarlijk als Onyx daar dan heen kwam om Fersephone in slaap te toveren. Zeker doordat hij nog altijd niet zo goed wist wat hij met de hele Onyx vs. Tony-situatie aan moest.
      ‘Dat zal wel fijn zijn. Ik weet niet precies hoe groot de schade in de slaapkamers is, maar anders heb ik, eh, ook nog wel een bed over?’

---

Every villain is a hero in his own mind.