[RPG • o] Experium || 49 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Aanvankelijk was dit iets waarmee hij had willen wachten, maar hij had al drieënhalf jaar gewacht en hij hield het bijna niet meer uit. Het was niet zo dat hij per se seks wilde hebben, maar hij wilde wel die allerdiepste intimiteit. Hij wilde Fox’ liefde voelen, zijn liefde geven. Hij wilde heel even dat die ellendige jaren verdwenen en dat alleen zij er waren.
      Hij ontdeed Fox en zichzelf van kleding en bestreek iedere centimeter van Fox’ lichaam met zijn lippen terwijl zijn vriend hetzelfde deed. Hij genoot ten diepste van de warmte van Fox’ huid, zijn zuchten en zijn kreunen, en Fox’ tong en lippen die de mentale en lichamelijke pijn verdoofden.
      Zijn erectie bonsde en klopte en voelde loodzwaar en hij duwde Fox gezicht zachtjes weg, waarna hij naar zijn blik zocht om te zien of hij dit wilde doorzetten.
      Zijn vriend glimlachte ietwat nerveus naar hem, waarna hij wat opzij kroop en een laatje opentrok. Kris pakte het flesje aan, spoot de koude gel er zich en zakte naast Fox neer. Met zijn hand op Fox’ heup, duwde hij de jongen op zijn zij. Kris kuste zijn hals, beet zachtjes en gleed met zijn hand om Fox heen terwijl hij zorgde dat zijn vriend zich volledig ontspande en klaar voor hem was
      Zodra Kris zichzelf naar binnen bracht, draaide Fox zijn hoofd zodat hij hem teder kon kussen terwijl hij zich nog dichter tegen zijn vriend aan drukte. Even liet hij hem wennen, daarna bewoog hij voorzichtig.
      Al snel verstilden Fox’ kussen en rolden er kreunen over zijn lippen. Hijgend vonden ze een ritme. Zijn lippen trilden toen hij kussen tegen Fox’ schouder drukte. Lang hield hij het niet vol voordat de hitte losbarstte en hij Fox nog dichter tegen zich aandrukte. Een paar tellen later was zijn vriend ook zo ver.
      Kris sloeg zijn armen stevig om Fox heen en begroef zijn gezicht in zijn krullen.
      ‘Ik hou van je, Foxie,’ mompelde hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox’ borstkas ging zwoegend op en neer. Hun lichamen voelden warm tegen elkaar aan. Het had zo vertrouwd gevoeld… Helemaal niet alsof Kris het zich niet meer kon herinneren. Het was juist alsof hij had geweten dat Fox dit een fijne houding vond, zo dicht tegen elkaar gekropen. De kleine kusjes in zijn nek, de manier waarop Kris hem aanraakte… Het was precies zoals hij het fijn vond. En die vijf woorden die iedere vrijpartij besloten… zelfs dat was hetzelfde.
      Hij keek over zijn schouder en glimlachte naar zijn vriendje. ‘Ik hou ook van jou.’
      Hij vouwde zijn hand over die van Kris en trok zijn arm nog steviger om zich heen.
      Kris’ lippen raakten zijn oorschelp. ‘Ik ben nog lang niet met je klaar, hoor.’
      Een rilling gleed langs Fox’ ruggengraat en zijn ogen zakten dicht toen de jongen hem weer in zijn hals kuste.
      ‘Gelukkig,’ antwoordde Fox hees.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Kan," zei Merrin niet heel overtuigd. Hij wist niet zo goed of dat wel zo'n goed idee was om samen met Jester de herinneringen terug te halen. Merrin had nog altijd een naar gevoel bij Jester, dat kon hij niet ontkennen. Maar misschien was hij ook wel lichtelijk bang voor wat Adam in zijn verleden zou ontdekken. Tot noch toe had Merrin nog niet echt leuke herinneringen van Adam gehoord. Wat als Adam net zo'n verleden had als hem? Was het dan beter om ontwetend te zijn of bleef je het je altijd afvragen? Merrin had niet echt het idee gehad dat hij echt op zoek was geweest naar voor Experium, maar misschien had dat ook wel een reden. "We moeten gewoon even geduld hebben en wanneer je precies terug springt, maakt dan ook niet meer uit toch?"

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Nee, dat is ook zo,’ stemde Adam toe. ‘Eerst maar eens mijn naam halen. Met illegale dingen kan ik vast beter wachten tot ik de gewone dingen goed kan.’ Adam nestelde zijn gezicht wat dichter tegen Merrins borst, die gestaag op en neer ging. ‘Heb je nog iets opgevangen van wat er precies gebeurd is?’ vroeg Adam zich af. Hij hoopte niet dat Kris zo getraumatiseerd was dat dit een psychose was geweest en iedereen die straks de gang op ging, kans liep om vermoord te worden. Of dat het toch in opdracht van Zebediah was geweest… ‘Denk je dat we nog veilig zijn hier?’ Want zo voelde hij zich niet…

---

Every villain is a hero in his own mind.

De foto had hem de hele middag en avond beziggehouden. Kassander had hem wel honderd keer bekeken en zo intens naar zijn evenbeeld gestaard dat hij hem zou kunnen natekenen. Als hij had kunnen tekenen, dan. Hij had zijn best gedaan iets te triggeren – een herinnering, een stem, een soort gevoel van herkenning… maar er was helemaal niets. Als dit echt zijn broer was, dan waren de herinneringen aan hem zorgvuldig verwijderd en het maakte hem wóést. Hij kon zich niet voorstellen dat hij daar ooit toestemming voor had gegeven en dat betekende dat deze school – dit project, of wat het dan ook was – hartstikke strafbaar was. En iedereen die hier werkte vond dat helemaal prima – anders had hij dat weleens uit hun gedachten kunnen filteren.
      Het was maar goed dat hij Robin had, die hem er af en toe subtiel aan herinnerde dat dit nog steeds allemaal een valstrik kon zijn. Nog geen week geleden was er iemand vermoord tijdens Halloween. Het was beter om ervan uit te gaan dat dit dan ook een valstrik was – aangezien hij gedachten kon lezen was hij vast een verraderlijke getuige – en als hij zijn gave niet had gehad, had hij dit misschien wel nooit gedaan. In elk geval niet met Robin erbij.
      Maar hij had zijn gave wél en daar vertrouwde hij ook op.
      Inmiddels was het tien over half tien en donker buiten. Robin had een camouflerende boog en pijlenkoker bij zich, waardoor het niet meteen opviel dat hij gewapend was. Hij was heel blij dat zijn vriend wél meeging. Zich verdedigen of aanvallen kon Kassander vrijwel niet en het was een opluchting dat dat wel voor zijn vriend gold. Hij was benieuwd wat de mysterieuze briefzender voor verrassing voor hem had. Waarom gaf hij de één wel een foto en de ander niet?
      Hij voelde aan dat zijn vriend ook nerveus was.
      ‘Denk je dat we iemand nog moeten laten weten waar we zijn?’ vroeg hij toch een beetje twijfelend. ‘Of – een briefje achterlaten?’ Hij grinnikte een beetje zenuwachtig. ‘Ik laat het nu wel allemaal heel dramatisch klinken hè? In het kader van dramatisch klinken – we kunnen diegene ook neerschieten en hem zelf ondervragen, het zekere voor het onzekere nemen.’ Hij schudde zijn hoofd om zijn eigen idee. ‘Oké misschien kijk ik te veel films.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Pas ergens tegen de avond zag Nish het berichtje van Nemesis. Hij twijfelde of hij zou antwoorden. Eigenlijk had hij wel genoeg aan zijn hoofd. Daar stond tegenover dat afleiding best welkom was – en eigenlijk had haar bericht hem toch ook wel nieuwsgierig gemaakt. Ze was niet iemand die erg met anderen begaan was (zeg maar gerust: niet).
      Hij stuurde terug dat hij wel naar haar kamer zou komen. Ze sliep toch alleen en dan liet hij zijn gezicht ook nog eens op de campus zien.
      Het was een uur of acht toen hij bij haar slaapkamer aankwam en daar op de deur klopte en daarna maar meteen opendeed. Het zag er net zo steriel uit als altijd, met nauwelijks persoonlijke spullen. Hoewel hij haar al aardig wat jaar kende en ze veel tijd in haar eentje doorbracht, had hij eigenlijk geen idee wat ze nou deed om de tijd te doden. Hij kon zich niet herinneren haar ooit een boek te hebben zien lezen of een film te hebben zien kijken.
      Het dartbord aan de muur – dat hij nog nooit eerder had gezien – gaf een indicatie. Ze stond met haar rug naar hem toe en een door water aangedreven dartpijl schoot op het doel af. Het raakte de twaalf, vlak bij de bull.
      Nish floot.
      Dodelijk was ze al met haar gave, maar dit was ook een precisie die ze vast maar met één gedachte oefende. Het zou toch mooi zijn als hij haar tegen Zebediah kon opzetten, want ze kon hem in een handomdraai doden en zou daar ook niet voor terugschrikken.
      Hij wist alleen wel waar Nemesis naar verlangde – vrijheid – en dat kon hij haar niet beloven op de manier waarop Zebediah dat wel kon.
      Nemesis draaide zich naar hem om. ‘Waarom ben je verhuisd?’
      Nish haalde zijn schouders op. Hij liep naar het dartbord toe en trok de pijlen eruit. ‘Dat kwam me beter uit.’
      Hij ging haar echt niet vertellen wat Zebediah had gedaan. Hij verwachtte toch niet dat ze daar erg door aangedaan zou zijn.
      Ze vroeg niet verder en ging op de rand van het bed zitten.
      Nish gooide de pijlen, al was er maar eentje waar hij überhaupt een score mee behaalde. Daarna draaide hij zich met een vragend gezicht naar zijn klasgenoot.
      ‘Wat weet je nog van het ongeluk met Toph?’
      ‘Toph?’ Nish groef in zijn geheugen. Daar had hij écht al heel lang niet aan gedacht. Hij was een jaar of zestien toen ze een deel van de school had laten instorten. Daarna was ze van school gehaald. Hij vroeg zich af wat het voor Fersephone zou betekenen dat ze nu een deel van de Panther-campus had opgeslagen. Al dacht hij niet dat daar iemand achter zou komen – die gasten waren allemaal zo close… ‘Weinig.’
      Er gleed een schaduw over Nemesis’ gezicht.
      ‘Hoezo?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nemesis wist niet zo goed hoeveel ze aan hem kwijt wilde. Het liefst niet te veel. De laatste tijd bracht hij veel tijd met de Panthers door en ze had geen flauw idee of hij ook een band met 8175 had.
      ‘Ik hoopte dat je nog wist hoe laat het ongeveer was gebeurd.’
      Dat zou de sprong een stuk makkelijker maken voor de Naamloze.
      Nish dacht na en schudde zijn hoofd. ‘Ik zou het echt niet meer weten. Een uur of tien? Waar moet je dat voor weten dan?’
      ‘Morgen is de dag dat ze verwijderd werd,’ mompelde Nemesis. ‘Ik wilde er gewoon even bij stilstaan. Ze mag niet vergeten worden.’
      Nish hield haar blik even vast. De laatste dagen mocht hij dan wel afgeleid hebben geleken, maar hij wist wel beter dan dat ze een of ander sentimenteel ritueel zou gaan houden. Misschien was dit geen slimme zet geweest. Maar ze wilde gewoon even bevestiging dat ze het zich allemaal goed herinnerde. Dat ze die knul niet net op een te laat moment terug liet gaan, maar ook niet veel te vroeg zodat hij erachter zou komen dat Toph een Panther was en de sprong een stuk meer consequenties voor hem kon hebben dan hij anders zou denken.
      ‘Ik wil morgen proberen om contact met haar te leggen,’ verzon ze. ‘Via Klaus. Hij vertelde dat geesten rond hun sterfdag terugkomen naar de aarde. Haar dood was vast niet veel later dan haar schorsing. Ik wil gewoon weten wat er gebeurd is. Of ze oké is.’
      Verdwaasd keek Nish haar aan. Nemesis wist echter dat hij Klaus maar een rare vond en daar echt niet zelf tegen hem over zou beginnen.
      Nish haalde een hand door zijn haar. ‘Zou echt maf zijn om haar weer te zien, denk je niet?’
      Ze zag aan zijn gezicht dat hij het maar een naar idee vond. Nemesis vroeg zich af of zoiets echt kon. Tot dusver presteerde Klaus niet zo veel meer dan dooie beesten wat te laten rondwaggelen.
      ‘Ja. Dat wel. Maar als geest heeft ze veel meer vrijheid dan wij. Wie weet wat ze ons allemaal kan vertellen.’
      Nish knikte met een bedenkelijke frons. Ze kon alleen maar gissen waar zijn gedachten naartoe gingen. ‘Volgens mij hadden wij het uur erna wiskunde – in dat ingestorte lokaal. Dus toen was het… het vijfde uur?’
      Het vijfde uur. Wiskundelokaal. Dat had ze zich dan inderdaad goed herinnerd.
      Nu was het alleen nog zaak om die Naamloze zo ver te krijgen dit voor haar te doen. Het leek hem wel het type dat voor zielige verhalen viel. Niet haar sterkste kant, maar ze moest maar een beetje improviseren.
      En anders… Kon ze hem nog altijd dwingen.
      Al gaf dat ook weer zo’n gedoe. Nee, hopelijk had hij genoeg inlevingsvermogen om haar te helpen zonder veel vragen te stellen. Dat was ook de reden dat ze hem ermee wilde overrompelen morgen, zodat hij het niet kon doorspreken met zijn leider of zelfs maar zijn vriend.
      Die vonden het vast een slecht idee. En terecht, vermoedde ze.
      Want als Toph terug was, was er een andere Panther die het moest ontgelden. En wie… Daar had Nemesis geen flauw idee van. Het kon haar niet schelen ook.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"I-ik heb geen idee," gaf hij zachtjes toe. Merrin had zich laten meeslepen door de gebeurtenissen en had zo onder stress gestaan dat hij nog niet had willen stil staan bij wat er precies gebeurd was. Nu Adam hem er een soort van toe dwong om er stil bij te staan, merkte Merrin dat hij ergens toch wel bang werd. "H-hij wilde N-nish iets aandoen," zei Merrin zachtjes. "Yrla heeft zich ertussen geworpen." De zakelijke woorden van de jongen deinsden door zijn hoofd en een huivering liep over Merrin zijn rug heen. Hij had het gezegd alsof het iets doodgewoons was, alsof hij gewoon een pakketje ging ophalen uit de winkel of zoiets. Hoe kon Jester zo'n idioot in hun house laten? Als hij zich nu Fox herinnert had, misschien had die dan nog iets kunnen doen. Maar nu liep er gewoon een moordenaar in hun huis, die met geen een van hen een band had. Wie zei eigenlijk dat zij niet gewoon de volgende waren?
      Merrin kneep even angstig met zijn hand in die van Adam, in de hoop dat dat hem wat steun bood.

[ bericht aangepast op 24 dec 2021 - 16:44 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Robin knikte zijn hoofd even opzij. "Zo'n slecht idee vind ik het nog niet," zei hij zachtjes. Robin dacht na over wat de mogelijkheden waren als hij de jongen een pijl in zijn bovenbeen zou stoppen. De jongen liet zijn ogen over de bomen glijden en keek waakzaam om zich heen. Elke beweging die tussen de bomen zou plaatsvinden, zou hij spotten. Daar zorgde hij wel voor. Hij ging zo op in zijn routine dat hij vergat antwoord te geven op de vraag van het briefje, al had hij eerder wel gedacht dat hij dat een nogal stom plan vond. Als iemand hun ging zoeken, was het waarschijnlijk toch al te laat.
      Robin merkte als eerste de schim op tussen de bomen en legde een pijl op zijn boog, voor het geval dat. Hij viel stil, terwijl hij een knikje gaf aan Kassander dat hij wat had gezien. Vlak voor hen.

[ bericht aangepast op 24 dec 2021 - 17:11 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

De uitdrukking op Merrins gezicht veranderde, alsof hij zichzelf nu pas tijd gunde om na te denken over wat er gebeurd was. Adam kreeg er haast spijt van dat hij het ter sprake had gebracht, al wist hij heus wel dat wat er gebeurd was vroeg of laat ook wel écht tot zijn vriendje zou zijn doorgedrongen. Terwijl hij Merrins hand stevig vasthield, dacht hij na over wat de jongen zei. Dat Nish het doelwit was geweest, maar dat Yrla ertussen was gesprongen. Nish en Kris… Vaag stond hem de uitbarsting van Nish hem bij op het karaokefeest, toen hij gesnauwd had dat Kris zich voor Fox zou schamen. Ze moesten elkaar goed gekend hebben. Maar waarom wilde Kris hem dan dood?
      ‘Dus hij wilde Nish doden,’ mompelde Adam. Hij sloot zijn ogen even. ‘Dan wil ik niet weten wat Onyx gaat doen als hij daarachter komt.’ Hij wreef even over zijn gezicht. ‘En die arme Fox. Eerst kent z’n vriendje hem niet meer en dan nu dit… We moeten hem zo maar even opzoeken.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin legde zijn hoofd in zijn kussen. "Zouden we iets voor hem kunnen doen? Ik zou het absoluut verschrikkelijk vinden, mocht jij zo lang weg zijn. Daarbovenop nog eens me vergeten zijn en dan ook ineens een moordenaar blijken." Merrin dempte zijn stem. "Ik weet niet of ik daar mee om zou kunnen gaan," zei hij zachtjes. Merrin verontschuldigde zich even kort naar Adam, omdat hij het gevoel had dat hij dat moest doen. Zijn blik gleed even naar beneden. "Stel je voor dat ik dat zou zijn, wat zou jij doen denk je?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Afspreken met iemand die gedachten kon opvangen was natuurlijk ontzettend riskant. Daar stond tegenover dat als diegene hem, áls hij hem om de tuin kon leiden, vertrouwde, anderen dat ook sneller zouden doen. Daarom had Zebediah een deel van de middag met Adrasteia op een afgelegen deel van het terrein afgesproken. Zoals van alle leerlingen had ze ook van Kassander een dosis bloed, zodat Zebediah kon oefenen en zijn gedachten zó kon focussen dat hij de ander alleen kon laten horen wat hij wilde. Het scheelde dat hij zo’n perfect geheugen had dat hij heel makkelijk in een haarscherpe herinnering kon duiken, mocht er een beetje sentimentaliteit nodig zijn.
      Al ruim van tevoren stond hij op de afgebroken plaats terwijl hij voor zichzelf bepaalde gedachten herhaalde, zoals ik hoop dat ze komen en ik hoop dat ze zullen inzien wat het schoolbestuur allemaal van hen afneemt.
      Rechts van hem klonk een zacht fluitje. Fort gaf het teken dat ze eraan kwamen, daarna flitste hij zoals afgesproken ook meteen weg. Zebediah had weinig vertrouwen in die jongen en wilde niet dat Kassander zíjn gedachten opving. Het was riskant, zeker omdat deze twee jongens bestand waren tegen zijn gave, maar hij dacht niet dat hij gevaar liep. Ze hadden geen reden om hem iets aan te doen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Kassander had de vreemde aanwezigheid al een tijdje geleden opgevangen. Twee zelfs – hoewel de een nu verdween. Hij werd er toch een beetje zenuwachtig van en wisselde een blik met Robin. Die vreemdeling neerschieten klonk nog niet eens zo verkeerd, behalve dat hij wist dat zijn vriend nog nooit iemand had neergeschoten.
      ‘Er was net nog iemand,’ fluisterde hij. Hij raakte kort Robins arm aan zodat hij even bleef staan en Kassander zijn gave op de vreemdeling kon richten om zijn gedachten te peilen.
      Ik hoop dat ze komen. Ik hoop dat ze zullen inzien wat het schoolbestuur allemaal van hen afneemt.
      Het klonk een beetje ingestudeerd, want toen zijn gedachten verslapten, kwam er iets anders naar voren. Dat hij ene Fort niet helemaal vertrouwde. Dat Kassander en hij tegen zijn gave bestand waren.
      ‘Ik weet niet precies wat zijn gave is, maar volgens mij kan hij ons met zijn gave weinig maken. Dat maakt hem wat nerveus. Ook al probeert hij die gedachte weg te stoppen zodat ik hem niet opvang.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hoewel er niets grappigs aan de vraag was, moest Adam toch grinniken. Hij draaide zich iets en liet zijn hand langs Merrins gezicht glijden. Die lieve ogen, de onschuldige uitdrukking… Het was onmogelijk om hem zich voor te stellen als een koelbloedige moordenaar.
      ‘Het is nogal moeilijk om me dat voor te stellen, je bent de liefste persoon die er is.’
      Bij Kris was dat toch anders, net als Onyx leek hem dat toch al geen lieverdje.
      ‘Maar…’ Hij beet even bedenkelijk op zijn wang. ‘Ik zou je denk ik ergens opsluiten tot we een manier hebben gevonden om ervoor te zorgen dat je niet langer wil moorden.’ Hij wist ook wel dat opsluiten vreselijk was, maar hij betwijfelde of Merrin met zo’n daad zou kunnen leven. ‘En ik zou me zo goed mogelijk voor ogen proberen te houden dat dat niet de échte jij is. Dat die… slaapt en moet wakker worden gemaakt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin gloeide toch echt even van het complimentje van Adam. "Ik denk dat ik er niet mee zou kunnen leven als ik dat zou doen." Hij zou zichzelf niet eens terug kennen. Misschien verlangde hij er zelfs wel naar dat Adam hem dan opsloot, dat hij hem dan wegstopte. Hij keek even naar Adam en voelde zich haast schuldig dat hij dit ging zeggen. "Ik denk dat ik er niet mee zou kunnen leven als je dat doet, iemand doelbewust vermoorden," zei hij zachtjes en hij verontschuldigde zich direct ervoor. Koortsachtig zocht hij naar de woorden om zichzelf uit te leggen. "Kijk als het een ongeluk is, of het gebeurd door je tijdreizen of zoiets, dan is dat wat anders. Maar als je echt doelbewust, vanuit je eigen wil iemand dood wil maken." Merrin zijn adem stokte. "Dat ben jij gewoon niet," zei hij zachtjes.

---

It's never gonna happen, Guys.