[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 13 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Aleksi trok spottend zijn wenkbrauwen op toen Fitzgerald met een triomfantelijke grijns het schaaltje gesmolten tin naar zich toe schoof. Was ze een dreuzeltelg? Blijkbaar kon ze het niet zonder gasbrander voor elkaar krijgen. Ach ja, misschien was het voor een meisje mét hulpmiddelen alsnog een hele prestatie en dus gaf hij haar een stijf knikje.
      ‘Goed zo.’ Hij checkte de temperatuur van zijn koper en hoogde die nog ietsje op. Voordat ze weer haar aantekeningen zou doorspitten, vertelde hij haar welke verhouding de twee stoffen moesten hebben zodat ze het konden gaan mengen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isabella rolde met haar ogen, toen de jongen aan haar uit ging leggen welke verhouding de twee stoffen moesten hebben. Halverwege zijn uitleg onderbrak ze hem en zei tegelijkertijd met hem wat hij eigenlijk had willen uitleggen. "Zoals ik al zei, ik ben geen neanderthaler," zei ze geërgerd. Ze schoof het schaaltje met tin zijn kant op. "Doe je best maar. Ik doe het domme werk wel en maak een vorm in het was," zei ze sarcastisch. Isabella had wel in de gaten dat de jongen naast haar geen hoge pet van haar op had. Het ergerde haar verschrikkelijk dat hij haar behandelde als een kleuter, terwijl Alchemy een van haar beste vakken was.
      Isabella pakte het blok was op en keek er even aarzelend naar. Met Noah had ze vaak een dier uitgekozen als ze iets moesten gieten in vorm. Het was leuk geweest die Niffler te maken van de Magical creatures lessen, maar om een of andere reden had ze daar nu geen zin in. Ze keek even naar de jongen naast zich en glimlachte even ondeugend. Hij was bezig met de mengverhouding, waardoor Isa even de kans kreeg iets van hem af te draaiden. Ze hield het stuk was tussen zich in, zodat Aleksi niet zag wat ze deed en stak toen haar hand in het stuk was om zo een mal te maken. Toen ze klaar was, draaide ze zich met de mal naar hem om en keek hem met een kleine glimlach aan. De jongen goot het brons in de mal en Isa probeerde een kleine lach van haar gezicht te houden. Met een spreuk koelden ze het brons af, waarna Isabella het was er weer afplukte. Een kleine, bronzen middelvinger stond opeens midden op de tafel. Isabella draaide het beeldje zo dat de middelvinger naar de jongen gedraaid stond. "En vind je hem niet mooi?" vroeg ze zoetjes.

---

It's never gonna happen, Guys.

Aleksi wierp een zwijgende blik op de docent, zich afvragend wat die van Fitzgeralds actie zou vinden. Op Durmstrang hoefde hij dit niet te proberen, dan kreeg je meteen strafwerk met een bloedveer. Misschien verklaarde dat waarom hij de meeste Hogwarts-studenten zo kinderlijk vond overkomen. Er werd hen geen enkele discipline bijgebracht.
      ‘Prachtig,’ antwoordde Aleksi. ‘Jouw talent ligt duidelijk bij artistieke zaken.’
      Niet dat dat hem verbaasde – dat was iets typisch vrouwelijks.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Toen Rhae en Lee terugkwamen bij het kasteel, hadden ze nog een halfuur over.
      ‘Ik ga nog even naar de bibliotheek om wat huiswerk te maken,’ zei ze tegen Lee. ‘Ga je mee?’
      Hij schudde zijn hoofd. ‘Tegen de tijd dat ik heb bedacht welk huiswerk ik wil maken, is de tijd vast al weer om. Ik ga na de lunch wel aan Charms werken, ofzo.’
      ‘Oké. Bedankt voor je tour naar het Verboden Bos,’ zei ze met een lachje. ‘Ik zie je wel weer!’
      Ze draaide zich om en liep naar de bibliotheek toe. Zodra ze binnenkwam, zag ze Nomad al zitten. In zijn eentje, wat haar niet echt verbaasde. Ze dacht weer aan de woorden van Lee en wist eigenlijk niet zo goed wat ze nu van de jongen moest vinden. Hoewel hun muziekdates een beetje onwennig waren begonnen, had ze het toch wel echt leuk gevonden en haar hart begon toch wel iets sneller te kloppen nu ze naar hem keek.
      Hij bleef iets intrigerends hebben en het voelde ook niet eerlijk om hem links te laten liggen aan de hand van één verhaal – die duidelijk gekleurd was door een gebroken hart.
      Ze liep naar hem toe. ‘Hé,’ zei ze op gedempte toon. ‘Kan ik naast je komen zitten of leid ik je dan te veel af?’
      Heel even klemde ze haar lippen op elkaar – die woorden klonken opeens heel vreemd, terwijl ze dat helemaal niet bedoeld had, en ze voelde dat ze een kleur kreeg.

[ bericht aangepast op 19 dec 2021 - 12:31 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Nomad keek wat verdwaasd op. Hij was nogal druk bezig geweest met zijn huiswerk voor Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Professor Sneep had hen veel meer opdrachten meegegeven deze week dan hij normaliter in één week kreeg voor het vak, maar hij ging er in aardig rap tempo doorheen. Als hij eenmaal gefocust was op zijn schoolwerk, ging hij vaak ongestoord door tot hij het af had. Meestal werd hij ook niet door iemand onderbroken - Roman liet hem wel met rust. Hij had ook wel eens samen met Lee gewerkt, maar dat was nooit een succes geweest, behalve misschien voor Kruidenkunde. Bij alle andere vakken was Lee te veel afgeleid geweest en had hij Nomad meegenomen in die afleiding.
Niet aan denken.
Toen hij zag dat het Rhae was, schonk hij haar een kleine, verwelkomende glimlach. Hij ging graag met haar om en vond haar fijn gezelschap. 'Nee, je bent welkom, hoor.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Onwillekeurig vroeg ze zich af of hij dat ook gezegd had als haar ouders Dreuzels waren geweest. De woorden van Lee zaten toch ietsje dieper dan ze dacht. Ze wilde er dan ook wel over praten, maar ze wilde niet met de deur in huis vallen.
      'Had je net ook al tussenuur?' vroeg ze, ervan uitgaand dat hij met dat gedachtegoed dan vast geen Dreuzelkunde zou volgen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Nomad knikte. 'Ik heb vandaag maar drie vakken,' zei hij. 'Had jij wel les?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Vanochtend had ik alleen Charms. Maar ik heb net wel jullie angstaanjagende bos mogen aanschouwen.' Ze schudde haar hoofd terwijl ze haar boeken erbij pakte. 'Niet mijn ding.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Noah Adams

Hij keek haar op slag wat bedenkelijk aan. Was het wel een goed idee om haar raad te geven? Hij had het zelf zwaar verpest, maar dat was tenminste bij zichzelf... daar had niemand last van buiten zichzelf. Hij wou niet dat Elsie ook gekwetst zou worden maar langs de andere kant, hoe langer ze zou wachten hoe meer hoop ze zou krijgen. Hij onderdrukte een zachte zucht. 'Ik zou gewoon met hem praten, Elsie. Dan weet je meteen hoe het in elkaar zit.' Hij glimlachte wat flauw. Misschien was de eventuele emotionele mep in haar gezicht beduidend minder hard dan dat hij had gehad na jaren zijn mond te houden tegenover Isa. 'Zeg dat je het feest heel leuk vond of zo, dan gaat het vast vanzelf.'

Josephine moest lachen om de aanname van de jongen.
      'Nee joh, niet alleen voor haar. Al was dat wel een van de redenen.' Glimlachte ze zoet. 'Maar genoeg over mij, hoe bevalt het jou hier, Justin?'

---

- thank you for existing -

Jeremy was lang weg geweest, dus Andreas nam het hem niet kwalijk dat hij vragen had over de situatie met Casper. Er waren inderdaad mensen die niet een pesthekel aan die jongen hadden, helaas.
      'Ja, het is algemeen bekend, maar mensen zijn vergevingsgezind.' Andreas schraapte zijn keel en keek ook even richting Casper.
      'Al heb ik geen idee sinds wanneer die twee bevriend zijn.'

---

- thank you for existing -

Jeremy fronste zijn wenkbrauwen – hij zou Isabella nou niet per se als vergevingsgezind omschrijven. Van hem moest ze duidelijk niets hebben en daar kon hij niet eens een reden voor bedenken. Het had echter weinig zin om daar dieper met Andreas op in te gaan, want die had nooit heel veel met zijn beste vriendinnen opgehad.
      ‘Rosalie is nu weer op school toch?’ Dat had Andreas hem geschreven. ‘Kun je het een beetje loslaten?’
      Andreas was altijd wel beschermend naar zijn zusje geweest. Dat ze nu blind was, maakte dat vast alleen maar erger. Als hij in Andreas’ schoenen had gestaan, had hij dat ook niet makkelijk gevonden.

[ bericht aangepast op 20 dec 2021 - 13:48 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isabella rolde even met haar ogen. Ze wilde net een opmerking terug maken, toen ze uit haar ooghoek haar docent zag aankomen. Snel griste ze het beeldje van tafel en verborg het zo half achter haar. Toen de vrouw vroeg hoe ver ze waren, schonk Isabella haar een grote glimlach. "Bijna klaar, professor. We moeten alleen het brons nog gieten." Nogal zenuwachtig keek ze haar docent achterna, terwijl die afzwaaide naar de andere tafel. Ze liet even haar adem ontsnappen die ze ongemerkt had ingehouden. Even keek ze naar haar buurman en voelde haar wenkbrauwen meteen zakken. "Je bent zo goed om dit te laten smelten toch?" spotte ze lichtelijk. Ze zette de middelvinger op tafel, vlak voor zijn neus. "Ik ga wel een nieuw blok was halen, voor dit ons beiden punten kost," mompelde ze knorrig. Isabella wist dat ze dit niet zo in kon leveren. Het zou niet alleen invloed hebben op haar cijfer, maar misschien ook wel een paar punten van Ravenclaw kosten, iets wat ze absoluut niet wilde. Het werd eens tijd dat Ravenclaw Gryffindor inmaakte dit jaar.

---

It's never gonna happen, Guys.

Justin Trelawney

'Erg goed,' zei Justin eerlijk. 'Het is best een leuke school, hoor, hier in Schotland. De lessen zijn prima, het gebouw kent vele leuke plekken en bij de meeste docenten kun je heel wat maken. Waar kwam jij nou vandaan?' Hij had dat niet helemaal meegekregen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Elsie Bee

'Ja - dat is een goeie.' Ze glimlachte. 'Dankjewel, Noah.' Daarna keek ze hem even fronsend aan. 'Wat is er nou met jou aan de hand? Want je bent de laatste tijd nogal stil, en je wilt het er telkens niet over hebben, maar ik maak me zorgen.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain