[RPG • 250] Alfea College • speeltopic - Speeltopics

• Alleen de dictator van deze RPG mag andere chars besturen
• Probeer minimaal 250 woorden te schrijven.
• 16+ mag, maar geef het even aan bovenin de post (evenmin trigger warnings en andere heftige onderwerpen).
• De Quizlet huisregels gelden hier ook.
• Gelieve minstens elke week een keer te posten, al begrijp ik het volledig als dit af en toe niet lukt.
• Maximaal vier rollen per persoon, maar probeer ze wel allemaal actief te houden. Als je toch meer wilt, overleg het even met me en dan komen we er wel uit.
• Ruzies en gezeik buiten de RPG houden.
• Zowel Engels als Nederlands is toegestaan, maar gelieve wel de post in een taal schrijven.
• Alleen Neaira en Neaera maken nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven.

shout out to Deems/Starsight dat ik Pritchard layout over mocht nemen

De afgelopen dagen waren een rollercoaster van emoties geweest voor Reilly. Natuurlijk had hij geweten van de ambities van zijn ouders. Na de dood van zijn oudere broer Rowan hadden ze het over niets anders dan hoe Alfea gefaald had in het trainen van hun zoon en dat de school hoognodig een transformatie moest ondergaan. Echter had Reilly nooit gedacht dat ze daadwerkelijk het moderne schoolbestuur omver zouden werpen. Zijn eigen moeder als directrice hebben was niet bepaald een vooruitzicht waar hij heel vrolijk van werd. Reilly vond haar niet bepaald geschikt voor de baan, daar ze niet eens op een normale manier haar kinderen kon opvoeden, zelfs al moest Reilly toegeven dat het hem sterker had gemaakt.
      Alleen mistte hij Dorian, zijn voormalige partner en beste vriend. Jaren had Reilly met deze jongen getraind en een hechte vriendschap mee opgebouwd in de tussentijd. Dorian was zelfs de oorzaak voor Reilly’s beginnende twijfels jegens de kant van de traditionalisten. Zeker naar de dood van zijn broer realiseerde hij zich het belang van het hebben van een specialisten partner, daar Reilly van mening was dat Rowan nog had geleefd als hij deze niet geweigerd had. Een vriend die zijn broer kon beschermen, terwijl hij zijn vuurmagie op de Burned Ones losliet. Helaas was Reilly’s familie ervan overtuigd dat zo’n partnerschap overbodig was, een verspilling van tijd. Volgens hen hadden faeries de specialisten niet nodig, zeker niet als ze op de traditionele manier magie leerden opwekken.
      In ieder geval had Reilly de afgelopen dagen Dorian nauwelijks gezien, evenmin Isla. Zijn beste vrienden, beide ‘helaas’ specialisten. Nu ze apart van elkaar moesten trainen en zijn ouders Reilly de hele tijd nodig hadden, waren er weinig beschikbare momenten geweest. Daarnaast had Emiliya Donaghue hem vrij duidelijk gemaakt dat ze het niet waardeerde als Reilly de hele tijd in de buurt van de specialisten hingen en dat hij dit moest minderen. In andere woorden: hij moest andere vrienden zoeken. Gelukkig was Reilly nooit het type geweest dat altijd naar de wensen van zijn ouders luisterden. Helaas zorgde dit wel gelijk al voor een ruzie op de eerste dag, wat Reilly’s humeur gelijk verpestte.
      Wat het erger maakte? De mededeling van vanochtend. Zijn moeder wilde een soort studenten korps oprichten dat moest fungeren als een soort extra ogen, om ervoor te zorgen dat iedereen zich aan de nieuwe regels en het huidige regime hield. Op zich niet vreselijk, was het niet dat Reilly, als zoon zijnde, verplicht werd hieraan mee te doen. Alsof hij niets beters te doen had dan een neppe politieagent te spelen.
      Om niet helemaal gestoord te worden van de vele soorten emoties die door zijn hoofd spookte, was hij direct na de mededeling naar de Stone Circle vertrokken. Hier kon Reilly in alle rust zijn magie erop loslaten, zeker op het huidige tijdstip. Vrijwel direct na het oproepen van zijn magie, hoorde hij de elektriciteit krachtig, maar onrustig rond zijn handen vloog. Zijn schouders stonden gespannen en Reilly merkte dat hij enigszins moeite had met zijn magie onder controle te houden. Alsof hij teveel negatieve emoties op hetzelfde moment ervaarde. Ergens in de verte hoorde Reilly voetstappen, maar hij besteedde er weinig aandacht aan. Als dit persoon enig brein had, dan wisten ze op dit moment bij hem uit de buurt te blijven.
      Echter leek deze waaghals hier zich weinig van aan te trekken. “Ga weg, Myka,” bromde Reilly, nadat ze haar aanwezigheid kenbaar had gemaakt door vragend zijn naam te zeggen. Helaas luisterde de dame hier niet na, waarop Reilly’s vingers zich langzaam tot een vuist vouwde en zijn air magic zich nog wat gefrustreerder leek te gedragen. Bij het horen van haar volgende vraag, sloot hij voor enkele tellen zijn ogen, om zichzelf te dwingen niet iets te zeggen waar hij later spijt van ging krijgen. “Nee, je hoeft niks voor mij te doen. Ik moet gewoon mijn frustratie uiten, dus laat me gewoon even met rust. Desnoods blijf je op die steen van je zitten, als je per se wilt blijven,” antwoordde Reilly na enkele tellen, nog steeds brommend. Waarom snapte Myka niet dat haar aanwezigheid op dit moment ongewenst was? Hij wilde gewoon even chagrijnig en alleen zijn, was dat dan echt teveel gevraagd?
      Blijkbaar wel, gezien Myka toch echt andere plannen voor hem leek te hebben en nogmaals een goed bedoelde, maar vervelende opmerking maakte. Gefrustreerd sloeg Reilly zijn handen neer op het stuk steen waar hij voor stond. Was Mykaook zo doordrammend bij andere mensen? Zo opdringerig? Of gedroeg ze zich alleen zo bij Reilly? Hij zou het eens moeten navragen bij iemand anders. “Godver, Myka. Ik heb je hulp niet nodig, oké? Ga een van je andere vrienden lastigvallen, of zo,” sneerde hij naar het blonde meisje, waarna hij een diepe zucht slaakte. Bij het zien van haar verslagen gezicht voelde hij een licht schuldgevoel opborrelen.
      Reilly wreef kort over zijn gezicht heen. “Sorry.. Sorry, ik bedoelde het niet zo rot. Hoe gaat het met je?” vroeg hij Myka daarna. Hij pakte zijn spullen van de steen, die in het midden van de cirkel stond, en liep naar het stenen bankje toe waar het meisje zat. Enkele tellen later nam Reilly plaats naast Myka. “Dus.. Hoe heb je de afgelopen dagen ervaren, sinds Alfea is overgenomen en de nieuwe regels geïntroduceerd zijn?” vroeg hij toen aan haar, al had hij het vermoeden dat het antwoord niet positief ging zijn. Blije koppen had Reilly namelijk niet vaak gespot sinds zijn ouders de school in handen hadden.