[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 12 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 20 nov 2021 - 15:59 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze grinnikte een beetje nerveus om zijn opmerking. “Oké dan,” zei ze nog niet helemaal overtuigd. Ze ging er echter wel beter voor staan. Hoewel Charming haar gewaarschuwd had, kwam hij alsnog als een verrassing voor haar. Niet dat ze hem niet had voelen aankomen, maar de situatie voelde nog altijd een beetje onwerkelijk aan.
      De muur in haar rug en het feit dat iemand haar vasthield, riep echter de herinnering van gisteravond Op, net als de paniek die ze toen voelde. iets wat Enzo zei. “Wacht, alsjeblieft.,” piepte ze, terwijl ze de herinnering aan Enzo probeerde weg te drukken.

---

It's never gonna happen, Guys.

Casper trok onmiddellijk zijn handen terug toen ze in paniek raakte. Misschien had hij moeten weten dat dat een herinnering kon triggeren — zeker omdat ze niet kon zien wie er voor haar stond. Al zou ze waarschijnlijk in alle staten zijn geweest als ze dat wél wist.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zodra Charming haar weer los liet, probeerde Rosalie grip te krijgen op haar ademhaling. Ze nam een paar keer diep adem, en schaamde zich achteraf voor het feit dat ze in paniek was geraakt. “Sorry,” verontschuldigde ze zich beschaamd. “De herinnering is gewoon nog zo vers.” Daarnaast had ze toch al een beetje vreemde dag gehad, met zo zijn ups en downs.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ja… da’s logisch.’ Hij wreef in zijn nek. Hoe kon hij het makkelijker voor haar maken? ‘Ik kan ook wel tegenover je blijven staan, zonder dat ik je vasthoud?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rosalie schoot even hoofdschuddend in de lach. “Dat helpt niet echt, denk je wel?” Ze voelde zich nogal ongemakkelijk. Waarom moest ze nu ook zo moeilijk doen? “Laten we het de volgende keer weer proberen,” zei ze met een glimlach. Ze draaide iets van hem weg, sloot even haar ogen en focuste haar gehoor op de wind buiten, dat kalmerende haar iets. “Vandaag is toch al niet zo mijn dag.”

---

It's never gonna happen, Guys.

Casper dacht dat ze best kon oefenen met slaan als hij haar niet vasthield, maar hij drong niet verder aan. Dus… dit was het dan nu? Of moest hij met wat anders komen? En waarom was het niet zo haar dag? Kon hij daarnaar vragen? Dat voelde niet echt goed, hij wilde niet in haar privézaken wroeten, maar tegelijkertijd wilde hij toch wel weten of dat toch door Enzo of Daphne was gekomen.
      ‘Hoezo?’ vroeg hij uiteindelijk toch maar. ‘Heb je weer een aanvaring met iemand gehad?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rosalie wist helemaal niet of het wel zo’n goed idee was dit te delen met Charming. Ze wilde echter niet dat haar vriendinnen zich nog meer zorgen om haar maakte. Plus het voelde veilig om een of andere reden, alsof ze Charming al veel langer kende dan deze week. “Nee, dat niet. Al heeft Enzo vandaag wel een paar keer door mijn hoofd gespookt.” Ze aarzelde, omdat ze niet wilde dat de houding van Charming naar haar zou veranderen. Maar uiteindelijk kwam er toch uit wat dwars zat. “Ik werd vandaag weer een aantal keer geconfronteerd met dat ik niets kan zien.” Ze zuchtte even. ”Op zich ben ik eraan gewend na twee jaar, maar soms is er nog zo’n dag dat het even moeilijk is.”
      Ze had zo graag die Niffler gezien vandaag, of gezien wat Lee beweerde dat hij had gezien. Ze had Novalie met Cole willen zien, haar reactie op hem. Misschien zelfs wel willen zien wie Charming was. Rosalie zuchtte. Ze moest gewoon accepteren dat haar zicht nooit terug zou komen, maar dat vond ze op sommige dagen verdraaid lastig.

---

It's never gonna happen, Guys.

Casper had een stapje teruggedaan. Hij wist niet wat hij moest antwoorden, maar er trok een hevig schuldgevoel door hem heen. Hoe kon hij ooit denken dat dit, wat hij nu voor haar probeerde te doen, opwoog tegen het leed dat hij veroorzaakt had? Het was als een druppel water op een gloeiende plaat. Hij zou moeten zoeken naar een échte oplossing: een spreuk of een potion die dat zou kunnen verhelpen. Er moest íéts zijn, het moest gewoon nog worden uitgevonden. En die taak lag bij hem.
      ‘Geef de hoop niet op,’ zei hij en hij dwong zichzelf om bemoedigend een hand op haar schouder te leggen. ‘Er is heus wel iets wat je zicht kan herstellen. Het moet alleen nog gevonden worden.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze glimlachte even naar hem. Hoewel ze het lief vond wat hij zei, geloofde ze er zelf al niet meer in. Twee jaar lang onderzoeken en nog niets wat haar zicht had hersteld. Ze moest gewoon accepteren dat het zo was en verder gaan met haar leven. Het was gewoon dikke pech. “Ik ben allang blij dat ze het tot zo ver hebben kunnen herstellen. Mijn moeder zegt dat mijn ogen er weer normaal uitzien, alleen dan zonder kleur,” zei ze met een glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ze zijn mooi.’ De woorden waren eruit voor hij er erg in had en voor misschien wel het eerst in zijn leven was hij zich ervan bewust dat hij rood werd. Ongemakkelijk schraapte hij zijn keel. Hij stond op het punt om zich voor die woorden te verontschuldigen, maar slikte dat net op tijd in. Hij was nu Charming en niet Casper. ‘Dus eh… Wat is handig nu? Zullen we toch oefenen met spreuken en de fysieke verdediging later doen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze grinnikte om zijn compliment, al voelde ze ook een lichte blos naar haar wangen stijgen. Op haar vader na had nog nooit iemand haar ogen mooi genoemd, niet na het ongeluk althans. “Dank je,” zei ze met een kleine glimlach. Ze vond het haast jammer dat Charming weer terug pakte op de training, dat ze niet zo nog even konden kletsen. Maar goed, dat was de reden waarom ze hier was gekomen toch? Alhoewel. Ze wilde hem eigenlijk ook wel leren kennen, dan wist ze ten minste met wie ze deze lessen aan het doen was. “Kunnen we niet gewoon nog even kletsen?” vroeg ze daarom ook met een kleine glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Oh.' Dat had hij om de een of andere reden niet verwacht. 'Ja, dat kan natuurlijk ook.' Hoewel het contact gisteren heel makkelijk was geweest, kon hij er nu maar moeilijk inkomen en hij wist niet zo goed waar dat door kwam. 'Ben tegen middernacht geloof ik meer een prater dan overdag,' zei hij met een flauwe glimlach. 'Vond je het feest uiteindelijk nog leuk?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rosalie zocht een plekje in een van de vensterbanken en klopte naast haar als uitnodiging dat hij ook kon zitten. Nu hij zo dichtbij was, en zonder paniek, voelde ze meer de warmte die hij uitstraalde. Daarnaast snoof ze een heerlijke geur op, iets wat weg had van het dennenbos als het net geregend had. “Je ruikt lekker,” flapte ze eruit. Heel even was ze uit het veld geslagen door wat ze zelf zei, maar toen grinnikte ze. “Heb je dat speciaal voor mij gedaan?” Ze tikte hem even aan met haar elleboog.

---

It's never gonna happen, Guys.

Dat had hij inderdaad, zij het om een andere reden dan waarop zij nu zinspeelde.
      ‘Uhu,’ antwoordde hij meteen scheve grijns. ‘Al twijfelde ik tussen dit, banaan en warme chocolademelk.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

“Oh, alle drie is lekker. Doe volgende keer maar banaan. Weer eens wat afwisseling van zweet, alcohol, sigaretten of te sterke parfums. Scherpe reuk is niet altijd grappig, feestjes zijn er een stuk onaangenamer erdoor.” Ze grijnsde even. “Maar verder was mijn feestje wel leuk hoor,” terugkomend op zijn vraag. ”Ik denk alleen dat ik ze de volgende keer liever vermijdt.” Te druk, te veel geluiden, de stank. Misschien was het daarom wel niet haar dag, door de vele prikkels van de dag ervoor. Al was het met Justin nog wel erg leuk geweest en dat had ze zeker niet willen missen

---

It's never gonna happen, Guys.