[RPG • 0] Experium || 47 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 8 okt 2021 - 22:30 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze was nog steeds geïrriteerd door de manier waarop Phone zich gedragen had, maar voor nu waren er andere prioriteiten. Nog voordat Sarah haar ogen weer open deed en een knikje gaf, voelde ze het effect van haar gave al. Het was haast een beetje alsof ze zweefde, zo makkelijk ging alles ineens. Ademen, bewegen, naar het bed toe lopen, het was alsof ze plotseling zelf van licht gemaakt was. Haar gave dook al bij de minste gedachte onder haar vingers op, en met een glimlach legde Fayr vastbesloten een hand op zijn borst. Eerst eens al die gifstoffen eens uit zijn bloedbaan halen.

[ bericht aangepast op 1 okt 2021 - 21:31 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het was alsof iemand ineens heroïne of iets anders magisch en sprankelends zijn in zijn bloed goot, en ondanks dat hij niets meer kon bewegen vanaf zijn knieën, voelde Jester het effect ervan tintelen van de puntjes van zijn tenen tot aan het topje van zijn kruin. Jesters ogen schoten open en nu hij deze keer het gevecht aanging om weer wat lucht in zijn longen te krijgen, was het geen berg meer om omhoog te moeten zwoegen, maar alsof iemand hem een zetje in de rug had gegeven en hij nu eindelijk met volle vaart naar beneden mocht zoeven.
      Fayr stond naast hem, met een serene uitdrukking op haar gezicht en een lach om haar lippen. Ze knipoogde, alsof ze precies wist hoe het moest voelen wat ze voor hem deed. Goden—het voelde alsof hij weer leefde. Er gleed iets warms over zijn slaap zijn haren in en voor hij het doorhad ontglipte hem een lach.

[ bericht aangepast op 1 okt 2021 - 21:42 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze voelde het direct toen Fayr vol ervoor ging om Jester te genezen. Haar gave laaide als een malle op onder haar huid en paniekerig trok Fersephone aan de rem om haar gave onder controle te krijgen. Echter voor ze ook maar iets kon doen, voelde ze diezelfde energie weer afnemen. Het was alsof grijpgrage handen het langzaam uithaar trokken, terwijl ze tegelijkertijd haar maar bleven voeden met energie. Het liet haar gave als een malle op en neer deinzen, waardoor Fersephone iets in elkaar dook. Ze trok haar benen op en klauwde haar nagels in haar huid, in een poging de golvende energie onder controle te krijgen.
      Ik heb de controle, ik heb de controle

[ bericht aangepast op 1 okt 2021 - 21:43 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester lachte.
      Het was zo onwerkelijk dat Onyx hem een ogenblik verschrikt aanstaarde. Daarna voelde hij zijn ogen prikken. Hij had zich iets van de anderen afgedraaid, alleen Fayr zou hem kunnen zien en die had hem toch al compleet zien instorten, woensdag.
      Hij streek door Jes’ krullen en drukte een kus vlak boven zijn linkerwenkbrauw.
      ‘Het komt goed, Kleintje,’ fluisterde hij en hij liet zijn voorhoofd even tegen het zijne rusten. ‘Alles komt goed.’
      Zo voelde het echt.
      Als Jes hier weer bovenop kwam, konden ze alles aan. Het gedoe met Fire, Zebediah, de school. Samen losten ze alles wel op.
      Nú pas brokkelde de angst iets af. De angst dat hij alleen achterbleef, dat hij niet kon omgaan met het gemis, met het verdriet.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Met een schuin oog op de tweeling hield Sarah de koperen draad scherp in de gaten. Het was een vreemde binding geweest voor twee mensen aan elkaar. Het enige referentiekader dat ze had was de vorige binding tussen Jester en Onyx en daarna tussen Jester en Fox, maar dit leek er in geen velden of wegen op. Niet als het binden van twee mensen aan elkaar, maar meer als het... samenknopen van twee eindjes? Ze tikte ongedurig met haar hak op de grond. De verbinding tussen de twee zussen kon ze niet zien zoals haar eigen draad, maar hij zat er wel. Het zinde haar niks dat ze het niet kon aanraken of onderscheiden. Straks moest de draad op stel en sprong kapot, en nam ze meer weg dan alleen haar gave.
      Met Fayr ging alles prima, zag ze. Het meisje straalde het toppunt van rust uit, en aan de twinkelende lach te horen die bij Jester vandaan kwam ging het daar ook helemaal goed. De plotselinge vlaag van gemis drukte ze heel bewust héél ver weg, en Sarah keerde zich in plaats daarvan naar de donkere kant van de maan. Fersephone zat op de grond, en aan haar gekromde vingers te zien ging het daar alles behalve relaxt. Een tikje bezorgd knielde Sarah voor het meisje neer. Ze zorgde er zeker wel voor dat ze haar handen thuishield en genoeg afstand hield, maar hield de Panther zorgvuldig in de gaten. 'Het is oké,' zei ze zachtjes, en geruststellender dan ze later zou beweren dat ze had willen klinken. 'De binding kan nog wel iets meer aan dan dit. Je mag je ontspannen, als dat lukt.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Jester knikte woordeloos, en tranen van opluchting bleven langs zijn hoofd zijn haren in lopen. Er waren veel te veel dingen die hij wilde zeggen en teveel mensen anders dan Onyx die ze zouden kunnen horen, maar eigenlijk het enige wat door zijn hoofd heen bleef gaan was dat hij straks Onyx zou zoenen tot hun lippen beurs waren. Everything else be damned.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Toen ze er redelijk zeker van was dat ze alle gifstoffen voor nu er wel uitgehaald had, liet ze de invloed van haar gave rond Jester's hart en longen iets verslappen. Het was niet dat ze het zich niet kon veroorloven daar energie aan te blijven besteden—integendeel—maar het leek haar verstandiger als ze al haar aandacht bij het herstel van de dode cellen kon houden, want dat was immers een trucje dat ze nog niet eerder had uitgevoerd. En wat precisie vond ze nou niet echt een overbodige voorzorgsmaatregel. Haar gave trilde eindeloos zoemend door en gleed moeiteloos van Jesters borst door naar zijn linkerpols, als een zwerm werkersbijen die precies wisten wat er van hen verwacht werd. Fayr stelde het zich maar voor als het bouwen van een honingraat. Stukje bij beetje, cel voor cel.
      Vaag merkte ze op dat Jester's ademhaling zonder haar ondersteuning vrijwel direct ook weer verzwaarde, maar dat moest de jongen opzich wel aankunnen. En zo niet was de les eenvoudig geleerd en net zo vlug weer hersteld, toch?
      Aanvankelijk had ze gedacht maar gewoon eerst met de huid te beginnen, net als een grote tekening gewoon eerst één kleur tegelijk, maar eigenlijk al meteen zat dat niet lekker. Het betekende voortbouwen op dingen die nog niet goed bestonden en ging ook trager dan ze had gehoopt. Dus daarom deed ze daarna maar alles tegelijk. Ingewikkelder, maar duidelijk beter.
      Toen bewoog Jester zijn arm, en haar concentratie splinterde een fractie. 'Wat?' vroeg ze, terwijl ze haar best deed de bijen weer aan het werk te zetten.
      'Het—' Er klopte een spiertje in Jester's kaak. 'Prikt een beetje.'
      Ze liet haar gave wat inhouden. Zijn gezicht stond gespannen, maar hij zei verder niets en knikte weer. Fayr hield haar hoofd even schuin, maar besloot dat ze aan pijn of irritatie toch vrij weinig kon doen, en zond in plaats daarvan ter compensatie maar wat bruisends richting zijn borst, voor ze weer verderging. Deze keer erop bedacht dat ze binnenkort weer een reflex kon verwachten, en nu ze erop voorbereid was was het ook maar half zo afleidend en kon ze gewoon verder.

[ bericht aangepast op 1 okt 2021 - 22:25 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze keek even heel kort op naar het meisje voor haar. Ondanks alles, ondanks dat ze het verschrikkelijk vond dat ze zich zo liet zien, kon ze ergens diep van binnen het waarderen dat het meisje haar toesprak. Het was niet de standaard vraag - gaat het wel?- of even zielig doen alsof ze medelijden had. De rustige toon waarmee Sarah haar aansprak had niets van dat alles weg, wat Phone waardeerde.
      Een nieuwe vlaag energie overviel haar en Fersephone beet even stevig op haar kiezen. Een vlaag van paniek overviel haar en in wanhoop greep Fersephone terug naar het mantra wat ze in haar eerste maanden had geleerd om haar gave onder controle te krijgen. "Keramiek, metaal, kunststof, hout, textiel. Ik heb mijn handen aan het wiel. Keramiek, metaal, kunststof, hout, textiel. Ik heb mijn handen aan het wiel," fluisterde ze heel zachtjes voor zich uit. Het was een belachelijk mantra, iets wat haar mentor verzonnen had. En toch, zolang ze zich daarop kon concentreren, kon ze de golvende energie onder controle houden. Al beet ze op sommige woorden als ze weer een nieuwe golf voelde en gingen sommige woorden bijna op in het niets, aangezien de vermoeidheid haar aanvloog.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was gewoonweg magie, zoals de huid van Jester weer herstelde en uiteindelijk helemaal zijn natuurlijke structuur en kleur terugkreeg. Zodra zijn hand weer helemaal gaaf was, liet Fayr Jester een aantal bewegingen maken. Alles leek weer te werken.
      Jes pakte zijn hand vast.
      Onyx keek zijn vriend aan – zijn blik was zo veel levendiger dan vanochtend. Hij tilde Jes’ hand op en hield die tegen zijn kaak, genoot van de warmte tegen zijn huid. Even sloot hij zijn ogen. Hij vergat de anderen in de kamer, net als het feit dat er nog drie ledematen waren die dit proces moesten doormaken.
      Hij had gevreesd Jesters vingers nooit meer te zullen voelen en hij kon nauwelijks geloven dat hij dat nu wel deed. Hier, in de echte wereld. Niet in een droom. Hij bracht zijn lippen naar Jes’ hand en kuste zijn knokkels, één voor één, langzaam, zich bewust van hoe glad ze waren, hoe warm. Een paar tranen rolden langs zijn wangen.
      Er was zo veel wat hij wilde zeggen, maar de woorden bleven steken achter de brok in zijn keel.

[ bericht aangepast op 1 okt 2021 - 22:51 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Pas na een aantal keer kon Sarah helemaal verstaan wat Fersephone voor zich uit fluisterde. Het klonk als een mantra. Iets meditatiefs, waardoor je de stress in je lichaam kon omzeilen door je te focussen op de woorden. Voor haarzelf was dat te afleidend geweest, vroeger, maar ze wist wel her en der een paar anderen die daardoor ook beter hun gaven onder controle hadden gekregen. Echt ontspannen deed het meisje echter niet, en haar gezicht stond strak van de spanning. Sarah ving heel even haar blik en knikte. 'Keramiek, metaal, kunststof, hout, textiel. Ik heb mijn handen aan het wiel,' zei ze de woorden gedempt en rustig met de Panther mee. Het rijmde nog ook.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Er gleed irritatie over haar gezicht, toen ze de stem van Miss perfect hoorde. Ze had echter de tijd er niet om erover na te denken, want met de irritatie, vloog haar gave weer op. Onverbitterd ging ze door met haar oude mantra en tot haar grote verbazing hielp het dat Sarah het mantra mee zei. Ze voelde de rust iets meer terugkeren in haar lichaam, ondanks dat haar gave zich met vlagen bleef aanwenden. Het verbaasde haar, maar er was dan ook nog nooit iemand geweest die het met haar mee zei. Sarah haar stem was gewoon prettig om naar te luisteren en het bracht de rust die ze nodig had. Zo erg zelfs dat ze de vlagen nu meer aan voelde komen, zich schrap wist te zetten en los weer laten. Hierdoor voelde ze zichzelf iets meer ontspannen en voelde het proces minder erg dan in het begin.
      Maar het was niet iets wat ze lang vol zou houden. "Schiet op, Fayr," wist ze met moeite uit te spreken.

[ bericht aangepast op 1 okt 2021 - 23:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het kon hem vrij weinig meer schelen wat in de hel Fayr ondertussen met zijn rechterhand uitspookte. Het jeukende gevoel van honderden naaldjes die zijn pols en handpalm weer aan elkaar aan het haken waren vielen in het niets in vergelijking met het gevoel van Onyx' lippen tegen zijn huid, en de euforie van de bewegingsvrijheid die hij nu teruggekregen had. Om zijn hand direct naar zijn vriend uit te steken. Hem een bemoedigend kneepje te geven. Naar zijn gezicht te kunnen reiken om de tranen weg te vegen, terwijl hij zelf onderhand van onder vier centimeter zout water naar Onyx omhoog tuurde. Iets met potten en ketels enzo, het kon hem niks schelen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Zijn gezicht tintelde waar Jes hem aanraakte. Het voelde alsof hij dat een fucking jaar niet had gedaan, in plaats van drie dagen. Zijn hand verdween weer in Jesters haar en hij liet zijn lippen op die van zijn vriend zakken. Een echte kus – niet eentje terwijl Jes onderwijl aan het doodgaan was. Hij ademde scherp in toen hij Jes’ lippen proefde. Zout waren ze – ze huilden allebei en hoe erg hij het ook had gehaat om zijn emoties te tonen, het kon hem nu geen donder schelen. Verlangend drukte hij een kus tegen Jes’ lippen, smachtend naar zijn levenslust, naar die intimiteit die ook de laatste spoortjes angst vergruisde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester's hartslag tikte ineens onvast omhoog. Een bezorgde hand al halverwege richting zijn borstkas scheurde Fayr haar aandacht los van de pezen in zijn vingers en keek opzij—naar de twee hopeloos verliefde softies die zelfs Zebediah genoeg stuipen op het lijf konden jagen om Kris en haar uit zijn kasteel weg te halen. Even glimlachte ze bij het aanblik, en toen tikte ze Onyx scherp tegen zijn achterhoofd. 'Beheers je,' zei ze bestraffend toen de jongen opkeek, en bracht haar hand weer terug naar Jesters pols. 'Je doet allemaal gekke dingen met zijn hartslag.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx was nogal verontwaardigd – of misschien eerder overdonderd – toen hij een tik tegen zijn achterhoofd kreeg. Bij Fayrs woorden grijnsde hij echter ietwat stompzinnig en trok hij zich iets terug.
      ‘Begrepen, doc.’
      Zijn blik gleed over Jes’ gezicht, die ook een beetje schaapachtig grijnsde. Hij bewoog zijn hand naar Jesters borst, boven zijn hart, en voelde het gestage gebons.
      ‘Eigenlijk wilde ik nog heel wat spannendere dingen met je doen dan dit, maar als je hart een kusje al amper aankan…’

---

Every villain is a hero in his own mind.