|
Met grote, verwachtingsvolle ogen keek Kali de jongens aan, te nieuwsgierig waar ze mee aan kwamen zetten, nadat ze hen haast een vrijbrief had gegeven. Er bleef een stilte tussen het drietal in hangen, eentje die niet onaangenaam was. Ze zou haast vergeten dat ze niet de enige in de ruimte waren. Het geluid van de rest van de studenten was haast volledig naar de achtergrond verdwenen.
”Echt alles?” vroeg Jonah met een hese stem. Zijn arm ging rondom haar middel en haar lichaam werd dichter op de zijne getrokken. Haar ogen flitsten kort naar zijn gezicht, waarna ze naar Ramsey gleden. Zijn kaken waren strak op elkaar geklemd. Kwam het door Jonah’s arm die om haar heen lag? Nee, dat kon met geen mogelijkheid. De blik van de blonde engel was ook op hem gevestigd.
”Bijna alles dan,” grinnikte ze zachtjes. “Gedurfd wel, de keuze aan onze bad boy over laten,” voegde ze er aan toe. Een kleine glimlach speelde op haar lippen, nu ze overgeleverd waren aan Ramsey’s antics. Er was nog altijd de optie van ‘nee’ zeggen als hij iets voorstelde wat haar niet beviel, maar ze wist ook dat hij dat niet zou vergeten en haar er nog lang aan zou doen herinneren. De grijns op zijn gezicht beloofde niet veel goeds – hij vond dit absoluut veel te leuk. Het riep de vraag op of deze situatie Jonah stiekem wel beviel. Het had niet geleken alsof hij de zoen met Ramsey erg vond.
Ramsey’s hand gleed af naar haar billen terwijl zijn andere hand Jonah’s blonde lokken vond. “Jullie laten de keuze serieus aan mij over?” Het plezier straalde van hem af. “Ga je hier geen spijt van krijgen, Kal?”
Een klein deel van haar wilde hem vertellen dat die avond al meerdere fouten had gemaakt en dat nog een fout daar aan toevoegen geen verschil zou maken. Het zou echter een leugen zijn. Ze wist nog altijd niet of het wel of niet een goede keuze was geweest om haar te openen naar hem. Het had goed gevoeld, maar de woorden ‘klaar met dit emotionele gezeik’ zorgden nog altijd voor een pang van teleurstelling. Hoe was het ooit mogelijk dat sommige dingen met hem zo ontzettend makkelijk leken te gaan, en andere dingen zo ontzettend moeizaam? “Er is maar één manier om daarachter te komen, niet?” stelde ze een vraag terug.
De demon boog zich voorover, bracht zijn lippen dichterbij de hare, maar voordat ze voor de derde keer die avond konden zoenen, veranderden zijn lippen van koers, richting Jonah’s nek. Zijn ogen waren nog altijd op haar gericht terwijl hij de blonde jongen een zuigzoen gaf. Een mengeling van zowel frustratie als fascinatie door haar heen. Wat had Ramsey dat hij haar ineens niet meer wilde zoenen? Als hij toch nog steeds boos was vanwege de situatie in Humanitas, dan waarom deze act opvoeren, als hij zo’n overduidelijke hekel heeft aan Jonah? Net als de zoen tussen de jongens was dit absoluut niet verkeerd om te zien, en ze zou het beide ook absoluut niet laten vergeten. Waar Rams’ hand van haar billen verdween, liet hij zijn op Jonah’s hand rusten. “Niet zo verlegen jullie twee.” Hij plaatste zijn hand op haar middel en zonder pardon werd ze richting Jonah geduwd. “Of houden jullie je nu ineens in nu ik erbij ben? Kal en ik hebben al gezoend vanavond, Halfie en ik ook al.. dus de eer is aan jullie.” Zijn stem had zijn typische, uitdagende toon aangenomen. En misschien kunnen we daarna op zoek naar een plek die iets meer... privé is, als jullie het écht interessant willen maken.” Ramsey had het naar haar toe niet onder stoelen of banken gestoken dat hij eens een threesome wilde doen, maar tot nu toe had ze het altijd afgewimpeld, al had ze er wel interesse in gehad. Dat hij daar echter ook voor in zou zijn met een jongen, laat staat eentje die ook nog een engel is, was iets dat ze nooit had verwacht.
”Je weet best dat ik mij niet zou inhouden in jouw buurt, prinses.” Ze waren vaak genoeg samen uit geweest voor hem om te weten dat inhouden niet aan haar besteed was, zeker niet als ze zich voelde zoals ze nu deed. “Ik doelde eigenlijk op drankgerelateerde dingen, maar dit werkt ook.” Met haar rechterhand hield ze wederom Jonah’s gezicht was. Haar linkerhand verstrengelde ze met Ramsey’s hand, zoals hij haar hand eerder ook had vastgehouden tijdens zijn zoen met Jonah. Haar groene ogen vielen op zijn gezicht, lichte aarzeling erin te vinden. Wist hij zeker dat hij dit wilde zien? Ze had er geen probleem mee om Jonah te zoenen, in tegendeel zelfs, maar om dit nu zo te doen, recht voor Ramsey’s gezicht, voelde ergens alsof ze hem een messteek gaf en ondanks hun nare, onplezierige woordenwisseling was dat niet iets wat ze wilde doen. Aan de andere kant, ze had hem een open playing field gegeven, en wat hij wilde was dat ze met iemand anders ging zoenen? Door de knoop in haar maag wist ze niet goed hoe ze zich daarbij moest voelen. Als zij de queen van mixed signals was, dan was Ramsey zeker de king. Nadat ze de bevestiging die ze zocht had gevonden, verschoof haar aandacht naar Jonah. Het voelde alsof het bonken van haar hart nog hoorbaar zou zijn boven de muziek uit. Kali bracht haar gezicht dichterbij die van Jonah en drukte haar lippen op de zijne, vurig, gevoed door de alcohol in haar bloed. Dat iemand opzettelijk toekeek terwijl ze iemand anders zoende bracht een zekere spanning mee. Eentje die haar mee beviel dan ze zou willen toegeven. Met haar hand kneep ze stevig in die van Ramsey en wat dat betrof was het maar goed dat ze zich nog op een openbare plek bevonden, zodat haar hand niet kon afdwalen naar andere plekken. Haar hand gleed door Jonah’s krullen, terwijl ze haar tong de zijne verwelkomde. Getik op de microfoon ging langs haar heen, net als het zachter worden van de muziek. Pas toen Dinah’s aangename stem door de speakers klonk ontwaakte ze uit haar roes. Kali liet haar hoofd op Jonah’s borstkas rusten, haar hand in zijn nek, terwijl haar ogen die van Ramsey vonden. Ze had nog altijd zijn hand stevig vast en niks in haar wilde op dat moment zijn hand loslaten. Het idee van de symbolen was ze tot dat moment vergeten en ze had er enigszins spijt van gekregen. Dinah rondde haar kleine speech af door de blacklights aan te doen. Alle fluorescerende kwamen tot leven, net als de witte kleding. De engelen sprongen eruit in de donkere zaal, als vuurvliegjes in een bos of lichtboeien in een storm, terwijl de veren van de demonen wegvielen. Haar eigen vleugels lichtten wit op aan de onderkant, een groter deel dan ze zich herinneren kon. Het deed niet veel goeds voor het onrustige gevoel dat op de achtergrond bleef spelen, dat ze dit jaar een keuze moest maken. Kali trok Ramsey dichter naar haar en Jonah toe, zodat ze de warmte van zijn lichaam kon voelen, en spiekte op haar eigen pols, waar een simpel vierkant op getekend was. “Ook als ik niet hetzelfde symbool als jullie heb, mag ik dan alsnog iets op jullie tekenen?” Ze deed haar best om haar stem nonchalant te houden, maar er klonk een hoopvolle schemering door heen.
|
|
