• Pure Times Are Over
    Rollentopic            Praattopic 5

                                                                                                   

    Regels
    — Quizlet huisregels
    — Zowel Engels als Nederlands is toegestaan
    — 16+ is toegestaan, wel aangeven aan begin van de post
    — Minimale woordenaantal staat op 150 woorden
    — Alleen ik, Nikita, maak de nieuwe topics aan
    — Vermelding post; naam, locatie en gezelschap
    — Laten we met z'n allen weer wat leven brengen op Q!




                                                                                                   

    Kamerindeling

    Ira : Evelynn, Laslo, Ramsey, Charlize
    Castitas : Sorin, Alyssa, Elias, Leya
    Acedia : Florence, Lara, Jouka, Aristotle
    Industria: Donovan, Elijah, Zibiah, Zuzana
    Humanitas : Dinah, Kali, Gabriél, Salem
    Temperantia : Luca, Valentina, Asherah, Jonah

    [ bericht aangepast op 19 aug 2021 - 9:32 ]


    I have seen my own sun darkened

    GABRIÈL
    Lucifer Jr. • 22 • humanitas • with Lara

    Huisarrest, dat was de straf die Gabrièl gekregen had voor het zogezegd onrespectvolle gedrag jegens Cyrus dat hij eerder op de ochtend had vertoond. Alsof hij nog een klein kind was dat niet luisterde naar zijn verzorgers. Het was de grootste onzin die Gabrièl in een lange tijd had gehoord, maar hij had alsnog besloten er maar genoegen mee te nemen. Normaal gesproken zou hij zijn docent een fictieve dikke vinger gegeven, maar het was de eerste dag van het laatste jaar en wilde niet gelijk al - al zijn potentiële hel-contacten tegen zich in het harnas werken. Natuurlijk vond Gabrièl de straf veel te zwaar voor het feit dat hij de nieuwe docent alleen maar aan het uittesten was, maar goed, Cyrus – wellicht in samenwerking met die gruwel van een aartsengel – had nu eenmaal besloten dat twee dagen huisarrest een gepaste straf was. Gabrièl diende maar met dit besluit te leven.
          Gelukkig werd het ontvangst van het feestje vanavond gehouden in zijn kamer, waardoor de voordeur niet op slot kon worden gedraaid en Gabrièl kon meegenieten vanuit zijn deuropening. Natuurlijk ging hij het échte feest wel missen, maar erg lang zou hij daar toch niet zijn gebleven. Mensen waren veel te vermoeiend daarvoor. Veel te luid ook, zeker als ze dronken waren. Daarnaast gedroegen de volitares hier zich altijd als een stel losgelaten kleuters en Gabrièl voelde zich veel te volwassen voor hen. Nu was Laslo wel een vriend van hem én had hij het feest van gisteravond ook al aan zich voorbij laten gaan, dus wellicht dat hij later op de avond alsnog naar het feest ging sluipen. Echter hield hij zich vooralsnog netjes aan de opgelegde straf.
          Zodra iedereen die uitgenodigd was en behoefte had aan een feest was aangekomen, deed Dinah haar speech en vertrokken ze allemaal naar de feestzaal. De rust die daarop volgde gaf Gabrièl de nodige rust in zijn hoofd. Sinds het feest officieel begonnen was had deze ruimte als een kakelend kippenhok geklonken en het had hem hoofdpijn bezorgd. Voordat Gabrièl de deur van zijn slaapkamer weer dicht gooide, zag hij in zijn ooghoeken nog hoe Kali en Ramsey erg intiem met elkaar bezig waren bij de cadeautafel. Hij rolde met zijn ogen. Voor sommigen moest het echt allemaal snel, snel, snel. Nou ja, het was niet zijn probleem. Zolang ze het maar zachtjes deden en hem niet stoorden.
          Gabrièl plofte neer op zijn bed en nam een nonchalante houding aan, waarna er enkele seconden later twee keer op de deur werd geklopt. Naar binnen stapte niemand minder dan Lara, wat voor een grote glimlach op zijn gezicht zorgde. “Hey,” antwoordde hij terug, waarna hij zich overeind duwde, zodat hij op het bed zat in plaats van lag. Nadat Lara zijn kamer complimenteerde, keek Gabrièl even vlug rond. Daarna haalde hij zijn schouders op. “Zal vast niet veel anders zijn dan die van jou, toch?” vroeg hij. Toen hij haar lippen op zijn wang voelde, werd zijn glimlach breder. In reactie streek hij zachtjes haar wang en beet hij op zijn onderlip. “Je ziet er ontzettend mooi uit vandaag, wist je dat?”
          Gabrièl pakte de roze beker aan van Lara en grinnikte zachtjes om haar uitleg. Oh ze was zo hoopvol, zo welwillend en naïef. Zo overtuigd dat hij ook iets voor haar voelde. Het was best wel sneu om te zien, Gabrièl kreeg er bijna medelijden van. “Is dit een subtiele hint dat je serieus wilt worden met mij, Laar?” vroeg hij aan het tengere meisje, waarna hij haar een knipoog gaf en een slok nam. Daarna blikte hij kort op de beker van Lara, die groen was. Zijn wenkbrauw ging vragend omhoog. Ze gaf hem een taken beker, zodat niemand op hem zou afstappen, maar zelf had ze doodleuk single gepakt? Ze was geniepiger dan Gabrièl gedacht had. Maar goed, als Lara het zo wilde spelen, deed hij wel met haar mee.
          “Jij bent voor de single-beker gegaan zie ik?” vroeg Gabrièl aan haar. “Toch nog onzeker of je mij in je toekomst wilt hebben?” Op haar volgende vragen haalde hij nonchalant zijn schouders op. Natuurlijk gaf hij alleen maar om zijn eigen verjaardag, en die van Leya wellicht, maar dat hoefde ze niet te weten. Het was iets waar meisjes zich altijd beledigd door voelden, als je niets gaf om hun verjaardag. Gabrièl snapte dat nooit, alsof de geboortedatum van een ander enige invloed had op zijn leven. Hij nam nog een slok uit zijn beker en ging toen met zijn bovenlijf tegen de muur aanleunen. “Ik was een stout jongetje vanochtend, dus nu hebben de grote, boze wolven mij huisarrest gegeven. En gezien het pas de eerste dag is, ben ik wel zo netjes mijn straf uit te zitten.”
          Waar het in Gabrièl’s kamer uitermate gezellig was. leken aan de andere kant de gemoederen op te lopen. Nieuwsgierig als hij altijd was, stond hij op van zijn bed en liep hij naar zijn deur toe. Gabrièl legde zijn oor er tegenaan om het gesprek af te luisteren, zodat hij het later tegen hun kon gebruiken. Toen Evelynn’s naam werd genoemd, ging zijn wenkbrauw kort omhoog. Blijkbaar had Ramsey haar gezoend, vertelde hij Kali vlak nadat zij een kus hadden gedeeld en was hij boos over hoe de kleine demoon hem altijd aan het lijntje hield. Gabrièl beet op zijn lippen om niet in lachen uit te barsten. Waarom gedroegen volitares zich toch altijd alsof ze nog op de middelbare school zaten? “Ik denk dat ik Eve een leuk nieuwtje te vertellen heb vanavond,” zei Gabrièl zodra het stemvolume van de kemphanen weer gedaald waren. Hij had gehoopt dat Kali hem een schreeuwende tirade terug zou geven, maar kennelijk was ze daar niet tot in staat. Zwak, niet echt de titel ‘demoon’ waardig.
          “Nou goed, waar waren we gebleven?” vroeg Gabrièl aan Lara, waarna hij zijn beker leegdronk, deze op het bed van Salem gooide, naar de kleine engel toeliep en deze in een soepele beweging optilde. Gabrièl drukte een passievolle kus op haar lippen en liet haar daarna op het bed vallen, waarna hij enkele seconden later bovenop haar klom. “Wil je de lange weg of de korte weg nemen?” vroeg hij, terwijl hij haar aanstaarde. Met zijn handen dook hij onder haar shirtje, waar hij zonder schaamte alles begon te strelen. Hij wilde Lara horen kreunen van plezier, haar horen smeken om meer. Hij wilde dat ze verslaafd raakte aan zijn aanrakingen en alles voor hem zou doen om het te kunnen krijgen. Gabrièl drukte opnieuw een kus op haar lippen en draaide cirkels op de zijkant haar buik. Als ervaringsdeskundige wist hij dat dit kietelde en hij wilde graag een reactie van Lara, terwijl hij haar plaagde met voorwerk.




    [ bericht aangepast op 31 okt 2021 - 10:18 ]


    That is a perfect copy of reality.


    Evelynn
    20 | The girl who went roque | With Donovan | @ the party | Outfit


    ”Some people are not meant to be tamed."

          Terwijl Eve achter de statafel neer knielde, voelde ze hoe haar jurkje omhoog begon te kruipen. Ze maakte zich niet druk. Een beetje extra huid kon geen kwaad. Bovendien was ze er vrij zeker van dat al het nodige bedekt bleef. Donovan nam het zekere voor het onzekere en was geluidloos achter haar gaan staan. Hij schermde haar als het ware af. Het was attent en de redhead was dat soort gedrag niet gewend. Het zette haar voor een minuscule seconde aan het denken. Bovendien straalde het enorme big dick energy uit. Triomfantelijk was de dame met een fles wodka in haar hand omhoog gekomen. Donovan knikte goedkeurend. Yes, ze had hem beet. ‘Is dit een beetje wat je in gedachte had?’ vroeg ze just to be sure terwijl ze de fles in zijn handen duwde. ‘Dit is een goed begin.’ klonk hij onverschillig. Er ontglipte de dame een lach. Ze rolde even speels met haar ogen. 'Jeez, wat moet een meid doen om jou enthousiast te krijgen zeg!' Ondanks haar opmerking wist Eve van binnen heus wel dat dit precies was wat Donovan in gedachte had gehad. Hij liet het alleen niet zo uitbundig zien. Dat maakte hem echter wel interessant. Misschien was hij zich daar bewust van en deed hij daarom altijd zo mysterieus. Eve was klaar met het kinderspel, zette de fles rosé tegen haar lippen en klokte gulzig meer dan de helft naar binnen. ‘Nu jij, dan zijn we er maar vanaf en kunnen we ons focussen op het betere werk..’ hield ze hem de fles voor.






    Opgewekt als altijd haalde Donovan zijn schouders op. Hij pakte de fles van haar over en zette deze ook tegen zijn lippen. Moeiteloos dronk hij de fles leeg waarna hij deze met een klap op de tafel neerzette. Eve had goedkeurend toegekeken. It was really happening. Ze hadden een drankwedstrijd. ‘Oké, wat nu?’ had de jongen haar gevraagd. 'Nu gaan we beginnen,' grijnsde de redhead terwijl ze de dop van de fles wodka haalde. 'Misschien een drankspelletje doen om de sfeer er in te krijgen?' Eve bekeek Donovan nauwkeurig. 'Dat heb jij wel nodig,' plaagde ze hem. Ze wist niet wat het was maar het voelde redelijk natuurlijk om hier zo met de jongen te staan dollen. Best raar aangezien ze elkaar niet perse regelmatig spraken. 'Oeh, ken je never have i ever?' Eens er een instemmend antwoord kwam, begon de dame haar hoofd al te tollen met vragen die ze de jongen zou kunnen stellen. 'Laten we dat dan doen. Ik begin wel.' Ze dacht even na. Wat kon ze hem vragen, waar zij zelf niet door hoefde te drinken maar de jongen wel. Er schoot haar in een keer iets te binnen. Het was geen heftige vraag maar ze moest ergens beginnen. 'Never have i ever afgekeken tijdens scheikunde.' De dame had een geniepige glimlach op haar gezicht. Ze kon zich maar al te goed herinneren dat ze de jongen voor de vakantie bij haar af had laten kijken. Dat werd drinken.


    ”Feel like making a deal with the devil?"




    LUCA

    The Truthfull one
    The New White King
    ♔ With Flo ♔ At the Party



    Flo leek zich verrast om te draaien, misschien kawm het wel omdat ik haar eerder wat ontweken had. De drang om een stuk chocolade binnen te spelen was groot momenteel, maar eens Florence haar ijsblauwe ogen op me gehaakt had kon ik er niet aan ontsnappen. Ze had altijd al dat hypnotiserende effect op me gehad. ‘Hé Luca, ‘Wat lief van je, jij ziet er ook prachtig uit.’ Sprak ze met een lief glimlachje waarna haar blik even over me heen ging, waardoor ik even slikte, maar haar meteen wel een glimlachje schonk. “Ik voel me gevleid.” Srpak ik grappend, waarna ik een slokje nam van mijn drankje. Ik besloot meteen Flo te bedenken voor haar reddingsmissie, zonder haar hulp zat ik hier met een paar pluimen minder nadat orkaan Donovan zijn woede over me liet wervelen.
    ‘Ja, now you owe me one,’ Grinnikte ze luchtig, ‘Een drankje misschien?’ stelde ze vervolgens voor , waarna ik al grinnikend knikte, echter voor ik haar kon vragen met welk drankje dat ik haar kon plezieren, plaatste ze haar hand op mijn bovenarm, het leek even alsof haar handafdruk op mijn huid nabrandde. ‘Nee, even zonder gekheid. Anytime, Luc. Dat weet je toch?’ klonk de blondine een stuk serieuzer en ik kon zien aan Flo dat ze het ook oprecht meende. Het deed me glimlachen, waarna ik een “Dat weet ik.” Prevelde waarna ik Flo even kort een knuffel gaf, en mijn arm nog even losjes om haar schouder liet gangen. “En mocht er iets zijn, je weet dat je ook bij mij terrecht kunt hé, gewoon aankloppen.” Sprak ik oprecht, als een soort verzoening na onze breuk. Natuurlijk was er diep vanbinnen nog die zure pijn dat ze me verlaten had, maar na haar woorden was het ook een verlichting dat ik ze niet meer hoefde te ontwijken.
    “Dus met welk drankje kan ik je plezieren? En mocht je nog willen, zou je mij nog met een dankje willen plezieren?” ik schonk haar een platonisch knipoogje. “Ik heb wat aan mijn moves gewerkt.” Sprak ik vervolgens geamuseerd waarna ik even met mijn heupen schudde om aan te tonen hoe ‘goed’ mijn dansjes werkelijk waren- ahum-

    [ bericht aangepast op 1 nov 2021 - 19:27 ]


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH



    ELIJAH

    Cracked Ink 🌣 At the first bedroom 🌣 With Zib 🌣 Outfit


    De Kaarten hadden ons heel wat te vertellen gehad over Zuze haar toekomst, al was het interpreteren iets wat po verschillende gebieden kon, de kaarten vertelden nooit exact wat er kon mislopen, maar te zien aan Zib was er toch een vlaag van zorgen over de dame heen. Echter kon ik niet meteen zien of dat enkel om de tarotkaarten ging of dat er nog andere dingen speelden in haar gedachten. Uiteindelijk hadden we de spirits tot rust gebracht en ging Zibiah zich verfrissen, terwijl ik me bezig hield met mijn grafietpotloden.
    Het feest was al van start gegaan, maar het liefst van al dacht ik hier niet aan- mijn focus bleef op het papier waar ik zonder enig plan mijn tekenmateriaal over liet glijden, af en toe afwisselen van kleuren en materialen. Echter veel inspiratie kwam er niet meteen vloeien, na twee bladen volgekribbeld te hebben met verschillende ideeën en emoties die ik vandaag was ondergaan sloot ik zuchtend mijn schetsboek toen ik uitgeschilderd bleek te zijn.
    Misschien maar op tijd ook want Zibiah kwam de kamer ingetrippeld. Haar haren waren in een soort handdoek tulband gewikkeld waardoor ik haar even met opgetrokken wenkbrauwen aankeek terwijl ze Enthousiast mijn naam kirde. Even leek ze zich ve verslikken waardoor een verrast lachje mijn lippen verliet en ik opstond uit de zetel zodat ik naar haar toe kon gaan om haar uit te horen. . “Ga je mee? Naar buiten? Ik — ik zag sterren!” Ging de blondine vrolijk verder na haar adem terug gevonden te hebben. Ik grinnikte al was ze me voor “Tenminste,” begon ze plots een stuk stillen er minder enthousiast. “Als je zeker weet niet haar het feestje van Laslo en. . . en. . . van Laslo te willen.” Sprak ze twijfelend, waardoor ik mijn hoofd iets schuin hield en haar een kleine grijns schonk. “Zeg z’n naam niet nog es, zo meteen staat hij hier nog.” Grapte ik als een boer met kiespijn. “Je spreekt net de twee redenen uit waarom ik niet naar het feest ga.” Zei ik lichtelijk geamuseerd, waarna ik haar gebaarde om op te staan. “Ik ga graag met je sterrenkijken.” Vervolgde ik dan met een klein lachje,waarna ik echter even alarmerend mijn vinger ophield. “Maar-“ begon ik plagend “Op voorwaarde dat we nog een kopje thee gaan halen.” Ik wilde haar mijn arm aanbieden om samen naar buiten te gaan, al liet ik deze langzaam weer zakken toen ik besefte dat Zib niet zo van fysiek contact hield. “Ik weet trouwens de perfecte thee blend voor stargazing.” Glimlachte ik. “Met Spearmint, frambozen blaadjes en hibiscus.” Vervolgde ik bedenkelijk.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    JACOB
    671 years • Engelenleer • Jacob's kantoor • W. Evicka



    Evicka die ineens voor Jacob zijn deur stond was een welkome verrassing. Met een glimlach op zijn gezicht keek Jake naar zijn vriendin. Hij wist helemaal niet dat er vanaf nu ook bezorgd werd op Metanoia.
    “Evicka’s Thuisbezorging, tot uw dienst.” De vrouw maakte een buiging. “Eh, wil je dat ik mijn schoenen uitdoe? Of mijn handen ontsmet? Hoe vind je dat prettig hier?”
    Jacob grinnikte ongemakkelijk en sloeg zijn blik af. Het was aardig van Evicka dat ze rekening met hem wilde houden en het liefst was hij op haar verzoek ingegaan, maar Jacob wilde stappen zetten. Zijn gevecht met zijn smetvrees duurde inmiddels eeuwen en door in zijn eigen comfortzone te blijven zou dit voor altijd zo blijven. Dus in plaats van haar verzoek aan te nemen, schudde Jacob zijn hoofd. “Kom binnen.” zei hij onwennig.
          Jacob opende de deur verder zodat Evicka zijn kamer kon betreden. De inhoud van haar mand hield ze zo te zien nog graag voor zichzelf. De vrouw wiebelde met haar wenkbrauwen en de blik in haar oog stond plagerig. Jake hield zijn hand uit naar de tafel, om aan te geven dat ze daar haar mand met lekkernijen kon neerzetten. Soepel stak Jacob twee dinerkaarsen aan en trok Evicka haar stoel naar achteren zodat ze kon zitten. “Fijn om je weer te zien,” zei hij glimlachend.
    “Insgelijks.” stemde Evicka met hem in.
          Of het kwam door de vertrouwde sfeer die er in zijn kamer hing of door de mand eten in het kaarslicht wist Jacob niet, maar zijn vijandigheid naar de dame voor hem leek grotendeels verdwenen. Helemaal gewend aan haar aanwezigheid was hij nog niet, maar de grote schok van die ochtend was hij inmiddels te boven.
    Jacob ging tegenover Evicka zitten en wachtte nieuwsgierig af totdat zij haar plannen aan hem zou prijsgeven. Lang te wachten hoefde hij niet, want de engel toverde een fles gin tevoorschijn uit de mand. Een pastasalade volgde en zo ook een stokbrood met kruidenboter. Jacob glimlachte en maakte het zichzelf tevreden gemakkelijk op zijn stoel.
    “Je hebt nog niet gegeten, hoop ik?” Vroeg ze en een ongemakkelijke lach volgde.
          Jake schudde zijn hoofd. “Nee, dus je komt als geroepen.” zei hij vriendelijk. Heel even stond hij op om twee glazen te pakken en borden voor beiden. “Mag ik?” Vroeg hij, waarna hij de fles gin opende en een glas inschonk voor zichzelf en voor Evicka.
    “Het ziet er allemaal fantastisch uit.” zei hij en hij zocht het oogcontact met Evicka weer op. “Waar drinken we op?” Vroeg hij, zijn glas heffend.

    [ bericht aangepast op 3 nov 2021 - 13:44 ]


    Alyssa
    20 | Ray of sunshine | With Salem | at the party | Outfit


    ”Let kindness be the language of your heart."

          Nadat Aly positief over de te sterke cocktails gebleven was, had Salem glimlachend gezegd dat ze te aardig was. De brunette voelde hoe ze licht begon te blozen. Ze kon het niet helpen. Als Salem ook maar iets positiefs over haar zei, begon het al. “Misschien is het een goed plan dat jij de volgende cocktails maakt, voordat ik ons compleet dronken voer.” Opperde hij. Aly lachte. "Ik kan niet beloven dat ik ze veel beter maak, bij mij proef je vaak te weinig alcohol," Het was helaas waar. Aly deed er vaak net te weinig in. Het ging niet expres maar ze maakte gewoon niet heel vaak zelf haar eigen drankjes en had dus eigenlijk geen idee hoeveel ze nou precies dronk. Misschien was dat maar beter ook. "Anders maken we ze straks samen. I mean als jij er teveel in doet en ik te weinig houden we elkaar goed in balans. Net Ying en Yang!" had ze glimlachend gezegd. Hierna waren ze overgegaan tot belangrijkere zaken namelijk: glowsticks. Ze hadden verschillende kleurtjes bij elkaar omgedaan en Aly genoot van de jongen zijn aanrakingen, opmerkingen en gezelschap. Uiteindelijk had Salem hardop uitgesproken dat hij blij was dat ze er vanavond was. Heel even had de wereld voor Aly stil gestaan. Ze had niet gedacht dat die ene opmerking zoveel voor haar betekenen zou. Ze had een verdwaalde pluk terug in model geschoven en haar hand voor even op de jongen zijn wang laten rusten. Ze had gezegd dat zij ook heel blij met zijn aanwezigheid was. Ze kon zien hoe Salem begon te stralen. De brunette glimlachte daardoor nog wat breder. Het was een goed teken dat de jongen zo reageerde toch? Helaas vloog het moment voorbij. Het gesprek werd wat luchtiger en ging over naar de stempel op het tweetal hun polsen. Aly had toegegeven dat ze er in eerste instantie niet veel achter had gezocht. Ze dacht dat het gewoon een leuk tekeningetje was geweest. Salem glimlachte hoofdschuddend. “Dat verbaasd me nou niks.” gaf hij toe. Aly voelde zich even onnozel. Hoezo verbaasde hem dat niet?! Was ze zo naïef?
    “Alleen weet ik niet of ik die twee er voor aan zie om een leuke tekening op iedereen te maken voor niks.”
    Aly had nadenkend op haar lip gebeten."Maaaaar nu ik er zo over nadenk kan het best meer zijn ja... misschien iets van een wedstrijd? Oh! Oh! misschien iets van een danswedstrijd!" Aly had haar beste dansmoves aan de jongen laten zien en was uiteindelijk lachend gestopt. Waarom moest ze zichzelf altijd zo voor schut zetten? Gelukkig leek Salem het alleen maar leuk te vinden. De jongen keek haar vertederd aan. “Als jij die moves in de wedstrijd brengt dan doe ik niet mee!” Lachte Salem. “Dan verlies ik sowieso.” Aly voog vol trots zogenaamd wat stof van haar schouders. "Danku danku!"
    “Tenzij-” Salem zijn ogen boorde zich verwachtingsvol in de hare. Aly toverde een geshokeerde blik op haar gezicht terwijl ze een hand tegen haar borst hield. "Nee toch, heb ik concurrentie?" Verwachtingsvol keek ze de jongen aan die zich voor zijn dansmove klaar leek te maken en nam ze nog een slok van haar drinken. Salem begon schokkerig met zijn armen en benen te bewegen. No way! Het was de robot! Aly wilde lachen maar haar mond zat nog vol met alcohol waardoor ze zich half verslikte terwijl ze in lachen uitbarstte. "Woeeeee!" juichte ze haar beste vriend toe. “Wat denk jij, maak ik nog een kans?” vroeg hij toen hij uiteindelijk tot stilstand kwam. Aly klapte vol goedkeuring in haar handen. "Ja absoluut! Hallo, ik denk dat ik maar beter m'n spullen kan pakken want ik word er gewoon uitgedanst hier!" complimenteerde ze de jongen lachend. "Alhoewel ik niet denk dat je tegen deze move opgewassen bent," De dame ging aan de andere kant van de statafel staan en drukte op een denkbeeldig knopje waarna ze achter de tafel verdween. Net alsof ze in een lift had gestaan. Het was een super droge move. Dat bedacht ze achteraf pas. Nogmaals: waarom moest ze zichzelf zo voorschut zetten? Was dit een ding van haar? Eenmaal terug boven de statafel gooide ze haar handen tegen haar gezicht aan van schaamte. "Oh my god, sorry.. Dit is wat concurrentie met me doet... ik kan dan ineens niet meer presteren.." lachte ze terwijl ze haar hoofd even licht heen en weer schudde en weer terug naast Salem ging staan. "Doe maar alsof je dat niet gezien hebt" dekte ze zichzelf even in. Nu ze toch bezig was, raapte ze al haar moed bij elkaar. Ze kon zichzelf niet nog meer voor schut zetten toch? "Wil je straks met wat serieuzere moves samen dansen?" vroeg ze terwijl ze afwachtend op haar lip beet. Haar ogen vonden kort die van Kali die aan de andere kant van de ruimte stond. Kali had naar haar gezwaaid en haar tong even kort uitgestoken. Aly had geglimlacht en lief terug gezwaaid waarna haar ogen hun weg terug naar Salem vonden.



    "There is strength in your softness."

    [ bericht aangepast op 4 nov 2021 - 18:04 ]

          ⚜ VALENTINA ⚜     
    "They say in Heaven, love comes first"
    19 yrs old • "snow white" • in the party hall with sorin • party outfit



    "Aaah, shush,” wuifde Valentina Sorin’s compliment over haar uiterlijk weg. Ze had haar best gedaan om er mooi uit te zien die avond, maar ze hield nu eenmaal van optutten. Uitstraling deed er gewoon toe, vooral op Metanoia. En aangezien ze behoorlijk trots was op haar hagelwitte verendek, wilde Valentina haar wings goed uit laten komen door er een mooie witte outfit bij uit te zoeken. Ze begreep nog niet helemaal wat het idee was van het symbooltje dat bij binnenkomst op haar pols getekend was, maar daar zou ze vast gauw genoeg achterkomen. De meiden die het feest georganiseerd hadden, zaten altijd vol met creatieve ideeën.
    Na wat over en weer ge-grap, trok Valentina Sorin mee naar de dranktafel. Ze draaide zich naar de jongen toe zodra ze in de gaten had wat de bedoeling van de gekleurde bekers precies was.
    “Nou? Welke mag ik voor jou pakken? Zijn er nog geheime crushes waar ik van moet weten?’’
    Geamuseerd keek ze toe hoe Sorin even van zijn stuk gebracht leek te zijn. Aha. Dat was… interessant. Die jongen was een open boek voor haar.
    ‘’Taken? Single? Complicated? Crushing..?’’ vervolgde ze daarom met een twinkeling in haar bruine ogen.
    "Crushing is volgens mij niet een van de opties," deelde Sorin mee nadat hij zijn keel had geschraapt. "Ik neem net zo’n mooie gele beker als jij, dan hebben we matchende bekers. Hoe is je dag bevallen?"
    “Oooh, maar dat kan best, hoor. Dan verzinnen we er gewoon nog een beker-soort bij. Wacht, ik kom zo op je vraag terug! Eén seconde!” ratelde Valentina enthousiast. “Let op..” Ze reikte haar arm uit naar de glowsticks die iets verder op de tafel stonden en koos een roze variant uit.
    “Kiiiijk…”
    Met een grijns boog ze de glowstick rond een gele beker en knoopte hem losjes vast zodat het ding niet uit elkaar zou spatten.
    “Zo. Nu ben je wel single… maar..” Ze gaf hem een speelse knipoog. Zijn gedrag vertelde haar alles wat ze moest weten. “..met een kleine.. tinie-tiny crush.”
    Verder zou ze er niet op doordringen. Natuurlijk hoopte ze dat Sorin iets voelde voor Jouka omdat ze wist dat laatstgenoemde Sorin hartstikke leuk vond. Maar ze wilde haar vriend verder geen ongemakkelijk gevoel geven, en dus zou ze het voor nu hierbij laten. Dat betekende niet dat ze niet later nog Valentijn kon gaan spelen…
    Het meisje greep naar een fles witte wijn om haar eigen gele bekertje te vullen. Hmm. Een beetje hypocriet was het natuurlijk wel, om Soor’s beker om te dopen tot “crush-bekertje” om er vervolgens zelf wel een onversierd geel bekertje op na te houden.
    En omdat Valentina geen hypocriet wilde zijn en ze wist dat Sorin zich gegarandeerd comfortabeler zou voelen als zij zich ook kwetsbaar zou opstellen, pakte ze met een zwierige beweging een tweede roze glowstickje.
    “Zo. Nu hebben we er allebei eentje,” glimlachte ze terwijl ze het ding voorzichtig om haar eigen gele beker bond. Ze wachtte tot Sorin ook zijn gekozen drankje had ingeschonken voordat hem weer in de ogen aankeek. “Cheers! Op… Jouka’s verjaardag!”
    Voorzichtig tikte ze haar glowstick-bekertje tegen dat van haar vriend.
    Zo.
    Nu waren ze samen twee hopeloze romanticusjes bij elkaar.
    “Maar om terug te komen op je vraag,” zei ze toen. “Ik heb echt een super hectische dag gehad. Ik was in het bos en toen vergat ik de tijd, dus ik was te laat voor de openingstoespraak en daarom heb ik vet op mijn kop gekregen. En ik heb nog niet eens de kans gehad om meneer Jacob te spreken, mijn mentor dit jaar.” Ze zuchtte dramatisch. “Misschien moet ik maar een horloge vragen voor mijn verjaardag. Ik zou mijn vleugels nog vergeten als ze niet vastzaten aan mijn rug…”

    [ bericht aangepast op 4 nov 2021 - 22:10 ]


    ars moriendi


    JONAH♚ ▪
    24 | The Fallen King | Outfit | With Kali & Ramsey at the glowstick stand | Yellow cup

    ▪ ♚      Met een ingehouden adem had hij het laatste neon armbandje vastgeklikt. In tegenstelling tot de vier eerdere pogingen schoot het bandje deze keer niet direct los. Opgelucht liet hij zijn adem weer vrij en zijn arm weer zakken, nu versierd met 3 armbandjes in verschillende kleuren.
          ''Jonah!'' Galmde zijn naam plotseling boven de muziek uit. Het kon maar één iemand zijn van wie het geschreeuw afkomstig was. Als verstard bleef hij stilstaan. Even twijfelde of hij het gewoon zou negeren, doen alsof hij het niet had gehoord, maar hij kon zich geen situatie met Ramsey bedenken waarin dat ooit had gewerkt. Voor een kort moment sloot hij zijn ogen, nam hij een diepe ademteug ter mentale voorbereiding om zich vervolgens zo neutraal mogelijk om te draaien naar Ramsey. Hij had hier zo geen zin in...
          “Hoe gaat het met je? En met je ene vleugel?"
          Misschien had negeren toch de betere keuze geweest. Met een betrokken gezicht keek hij Ramsey aan, zijn kaken wijs op elkaar geklemd. De demoon was alleen maar op een reactie uit, die ging hij hem niet geven. Langzaam gleed zijn blik naar Kali die zich aan Ramsey's zijde begaf. Waarom waren ze hier? Ze wist dat de twee het absoluut niet met elkaar konden vinden, al was dit waarschijnlijk een Ramsey idee, en kon hij het haar niet kwalijk nemen. Ze was immers zijn babysitter niet. Bovendien ontbrak de gebruikelijke vonk in haar ogen. Ze zag er moe uit. Uitgedoofd. Hij zou haar later nog wel vragen wat er aan de hand was, eerst moest er nog met Ramsey gedeald worden, die net op dat moment besloot om er nog een schepje bovenop te doen. “Kali miste je heel erg eerder vanavond.” Zei Ramsey gevolgd door een glimlach naar Kal die alleen maar te beschreven viel als vals. “Misschien wil zij ook wel zulke mooie grijze veren net als jij.”
          Sommigen zouden de opmerking als een compliment hebben beschouwd, maar Jonah niet. Onbewust balde hij zijn handen tot vuisten en slikte even, zorgvuldig nadenkend over zijn volgende woorden. Met een stalen gezicht keek hij Ramsey aan. Sinds de komst van de grijze veren had hij bepaalde gedeeltes vermeden in de spiegel. Zijn verendek hoorde stralend wit te zijn, niet bedekt met grijs, of bestaande uit een doffe kleur. Maar wat kon hij nog meer verwachten nadat zijn afgescheurde vleugel teruggeplaatst was en hij van de een naar de andere stomme keuze liep.
          Net toen hij zijn mond open wilde trekken om aan te geven dat hij Kali geen ongelijk kon geven en dat grijs misschien wel het nieuwe zwart zou worden, nam Kali het woord. “Ja Jonah, misschien moet je in de leer gaan bij Ramsey, als je ook zulke mooie, zwarte veren wilt krijgen.''
          Zijn blik verschoot naar Kali, zijn schouders zakkende. De opmerking bracht hem van zijn stuk en deed de woede veranderen in verwarring. Wat bedoelde ze daar nou mee? Ze wist dat zwarten veren niet zijn levensdoel was, verre van zelfs. Alleen was ze nog niet uitgesproken. “Hij is expert in donkere veren krijgen door hoe hij zijn zogenaamde dierbaren behandeld, is het niet?” Jonah kon het niet laten één mondhoek licht omhoog te laten krullen. Dat was de Kali die hij kende; fel en onvoorspelbaar. “En over die drankjes gesproken…” Haar hand vond de zijne waarna ze er zachtjes in kneep. Het was een klein gebaar, maar het zorgde ervoor dat hij wat meer wist te ontspannen in het bijzijn van Ramsey. Het zou wel goed komen, want hij was hier niet alleen.
          Na hen uitgedaagd te hebben voor shots trok Kali hen mee naar de drankjes tafel. Protesteren deed Jonah niet, zijn eerdere plan bestond immers ook aan het halen van een drankje en gezamenlijk shots doen was een stuk leuker dan alleen. Het was alleen jammer dat Devil's spawn er ook bij was, maar ergens bood het ook wel een uitdaging. Hij wist niet zeker of hij Ramsey of Kali onderuit kon drinken, maar dat betekende niet dat hij het niet ging proberen.
          Eenmaal bij de dranktafel aangekomen stortte Kali zich op het bereiden van de shotjes. Zelf kreeg hij een gele beker met vodka in zijn handen gedrukt, terwijl Ramsey roze kreeg. Taken. Wat zag diegene in hem?
          ''Nou, cheers,'' sprak Kali met een geheven beker. Met een tik kwamen de bekers tegen elkaar aan. Zich bewust van het feit dat Ramsey waarschijnlijk ook niet al te blij was met zijn aanwezigheid, liet Jonah zijn blik net iets te lang op Ramsey rusten. ''Cheers,'' zei hij beheerst met de kleinste hint van een neppe grijns voordat hij het drankje achterover gooide.
          “Nog een shotje?'' Het eerste drankje zat er nog maar net in of zijn beker was alweer bijna bijgevuld. ''Of tequila, als jullie het aandurven?” Ach waarom ook niet, Ramsey wilde hem er per se bij betrekken, dus ging hij ervoor zorgen dat hij daar spijt van kreeg.
          ''Count me in.'' Met een tevreden grijns hield hij zijn bekertje op. Bring it on.

    Lay-out credits naar Nik <3

    [ bericht aangepast op 4 nov 2021 - 22:23 ]


    Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

    DONOVAN
    I stopped fighting my inner demons, we're on the same side now
    23 • the mysterious one • with eve • at feestzaal

          'Jeez, wat moet een meid doen om jou enthousiast te krijgen zeg!' Speels rolde de dame met haar ogen en lachte. Hij haalde zijn schouders op. Al was de opmerking grappend bedoel, bleef de vraag door zijn hoofd spoken. Wat moest een meid doen om hen enthousiast te krijgen? Zo ver Donovan kon bedenken was het niet zo zeer iets wat ze móést doen, maar meer de vibe die ze uitstraalde en die van Evelynn was zojuist interessant voor hem geworden. De redhead zette de fles rosé tegen haar lippen en dronk, waarna ze de voor Donovan hield. ‘Nu jij, dan zijn we er maar vanaf en kunnen we ons focussen op het betere werk..’ Dat liet Donovan zich geen twee keer zeggen. Hij pakte de fles van haar over zette deze ook tegen zijn lippen. Moeiteloos dronk hij de fles leeg en zette deze met een klap op tafel, wat hem een goedkeurende blik van Evelynn opleverde. Vervolgens had hij haar gevraagd wat nu.
          ’Nu gaan we beginnen,’ grijnsde ze, terwijl ze de dop van de fles wodka schroefde. Het klonk hem als muziek in zijn oren.
    'Misschien een drankspelletje doen om de sfeer er in te krijgen?' Vroeg Eve hem, terwijl haar blik nauwkeurig over hem gleed. 'Dat heb jij wel nodig,' klonk ze plagend.
    ‘Wat had je gedachten?’ Vroeg hij haar, terwijl zijn ogen schitterde. Hij had best zin om te spelen en Eve was op dit moment het perfecte gezelschap.
    'Oeh, ken je never have i ever?’ Hij knikte. Natuurlijk kende hij dat. Het was een van Ramsey zijn favoriete spellen geweest en via dat spel had hij Lara toentertijd beter leren kennen. Herinneringen die hij maar al te graag van zich af wou zetten. Voorgoed. Daarmee zou hij vanavond beginnen. Dronken worden samen met de bloedmooie Eve klonk nu nog aanlokkelijker.
          ’Laten we dat dan doen. Ik begin wel.' Ze dacht even na. 'Never have i ever afgekeken tijdens scheikunde.' Er verscheen een geniepig glimlachje op haar gezicht. Well played. Even leken zijn mondhoeken zich een millimeter omhoog te trekken, een zeldzaam moment, die ook slechts een milliseconde duurde. ‘Touché,’ reageerde hij vervolgens met een strak gezicht, waarna hij achteloos een grot slok van de wodka nam. Voor de zomer had hij tijdens een scheikunde toets de antwoorden bij haar mogen overnemen, daar had hij haar vanavond voor willen bedanken. Dat ze dit op deze manier tegen hem gebruikte, maakte haar alleen nog maar aantrekkelijker in zijn ogen. Ze had humor en — al zou je dat niet denken — dat mocht hij wel.
          Hij zette de fles terug op tafel en keek Eve aan. Nu was het zijn beurt. ‘Never have I ever gefaket tijdens de seks, terwijl ik fantaseerde over een bepaalde leraar.’ Klonken zijn woorden scherp, maar zacht. Zijn blik hield die van haar gevangen. Eve besefte zich waarschijnlijk niet hoe hard ze soms met vriendinnen praatte tijdens hun lessen scheikunde. Donovan zag en hoorde alles en dit was toch echt iets wat ze beter geheim kon houden. Ze moest nu toch inzien dat ze over zulke dingen beter niet in het openbaar kon praten. Dit was zijn manier om haar te waarschuwen, want als hij het kon horen, dan kon iedereen dat als ze de tijd namen om echt te luisteren.

    "Throw me to the wolves and I'll return leading the pack"


    someone out there feels better because you exist

    FLORENCE
    She is a saint with the lips of a sinner and an angel with a devilish kiss
    19 • queen of hearts • outfit • with luca • at the party

    "In trying to avoid one sin, I've committed another"
          Ze liet haar ogen uitgebreid over Luca zijn lichaam glijden, die bijna verstarde onder haar blik. Een triomfantelijk gevoel gleed maakte zich van haar meester. Het was goed om te weten dat ze nog steeds dit effect op haar ex had. Heel goed om te weten zelfs. Hier kon ze wat mee. Ze vertelde hem dat hij er ook prachtig uitzag, waarop hij antwoordde dat hij zich gevleid voelde. Hij nam een slokje van zijn drankje en bedankte Florence vervolgens voor haar hulp eerder deze middag. Donovan was furieus geweest, maar het was Florence gelukt om Luca heelhuids en zonder kleerscheuren de kamer uit te leiden. Ze grinnikte en wuivende het weg alsof het niets was. Wel vertelde ze hem dat hij haar nu eentje verschuldigd was.
          ’Een drankje misschien?’ Had ze hem voorgesteld, waarop haar ex grinnikend knikte. Daarna had ze haar hand op zijn gespierde boven arm gelegd. Miste ze hem? Miste ze de seks? Of miste ze de geborgenheid en de affectie? Ze wist het niet, maar om samen hier met Luca te staan voelde fijn vertrouwd.
          Serieus was ze verder gegaan dat ze altijd voor hem zou zijn en of hij dat wist.
    ‘Dat weet ik,’ had Luca gepreveld, waarna hij haar kort in een knuffel trok. Zijn armen om haar lichaam, ze werd haast nostalgisch. Zijn arm bleef vervolgens losjes om haar schouder hangen, wat ze alles behalve vervelend vond. ‘En mocht er iets zijn, je weet dat je ook bij terecht kunt hé, gewoon aankloppen.m sprak hij oprecht, wat hem een zachte kus op zijn wang opleverde. ‘Ik was vergeten hoe lief je bent,’ lachte ze hem zachtjes, maar charmant toe. Was ze aan het proberen om haar ex weer om haar vinger te winden? Oh. Ja. Zeker. Maar of het meer kon zijn dan alleen een spelletje voor deze avond was, wist ze nog niet helemaal zeker.
          ’Dus met welk drankje kan ik je plezieren? En mocht je nog willen, zou je mij nog met een dansje willen plezieren?’ Hij knipoogde. ‘Ik heb wat aan mijn moves gewerkt.’ Lachte hij verder, waarna hij met zijn heupen bewoog als voorproefje van zijn dans skills. Geamuseerd keek ze toe en schudde lachend met haar hoofd. Zijn skills in bed waren altijd way better geweest dan zijn moves op de dansvloer, maar als hij had geoefend wou ze dat natuurlijk wel zien. Ze gaf hem het voordeel van de twijfel. ‘Doe maar wat sterks,’ reageerde ze op zijn eerste vraag, iets zei haar dat ze dat wel kon gebruiken vanavond, waarna ze lachend door ging dat ze hem heel graag met een dansje later die avond wou plezieren. ‘Ik heb nu wel hoge verwachtingen, he!’ Waarschuwde ze hem, terwijl ze hem een speelse knipoog gaf.


    someone out there feels better because you exist


    Evelynn
    20 | The girl who went roque | With Donovan | @ the party | Outfit


    ”Some people are not meant to be tamed."

          Lang had de roodharige dame niet hoeven denken. Ze wist al precies wat haar eerste vraag zou zijn. 'Never have i ever afgekeken tijdens scheikunde.' Een geniepige glimlach had haar mondhoeken omhoog getild. Voor even leken Donovan zijn mondhoeken hetzelfde te doen. Zag ze dat nou goed? Het was een zeldzaam moment maar helaas binnen een milliseconde voorbij. Toch was het haar niet ontgaan. Het deed haar op een of andere manier goed. Het kon soms lastig zijn om aan te voelen of Donovan het nou echt naar zijn zin had of niet. Kleine tekens zoals deze lieten zien dat hij het wel degelijk leuk vond. ‘Touché,’ reageerde de jongen vervolgens met een strak gezicht waarna hij achteloos een grot slok van de wodka nam. Een trotse grijns verscheen op de dame haar gezicht. Eigenlijk was het niet eens alleen haar gezicht waaraan je kon zien dat de dame trots was – haar hele houding verklapte dat. Donovan zette de fles terug op tafel en keek Eve aan. Ze was benieuwd waar hij mee ging komen. Voor zover zij wist, had de jongen niet heel veel om haar kant op te gooien waardoor ze in haar eentje zou moeten drinken. ‘Never have I ever gefaket tijdens de seks, terwijl ik fantaseerde over een bepaalde leraar.’ Klonken zijn woorden scherp, maar zacht. The fuck. Wat? Hoe wist hij dat? Met stomheid geslagen bleef Eve de jongen fronsend aan kijken. Ze had dat alleen besproken met twee vriendinnen tijdens de – aaaah... tijdens de scheikundeles. Haar scheikundepartner praatte dan misschien niet veel, luisteren kon die zeker. Met een kleine zucht sloeg ze haar ogen kort omhoog terwijl ze licht grijnzend haar hoofd heen en weer schudde. Ze moest eens leren om niet te hard te praten. "Thanks voor de heads up." bracht ze wat overvallen uit waarna ze de fles wodka naar haar lippen bracht en er een grote slok uit nam. Als Donovan dit gehoord had, wat wist hij dan nog meer? Had hij alle details over haar seksleven meegekregen? Het laatste maakte haar eigenlijk niet eens echt uit. De redhead had niets om zich voor te schamen. Donovan mocht best weten wat haar favoriete standje was en wat haar geheime technieken waren.





    Ze zette de fles wodka terug op de tafel waarna ze Donovan weer aankeek. "Je hebt goede oren.." stelde ze waarna ze hem even onderzoekend aankeek. "Volgens mij hoor je heel veel dingen die niet voor jou bedoeld zijn." Dat kon niet anders. Donovan was zo goed in zichzelf onzichtbaar maken dat hij door de jaren heen onbedoeld of bedoeld zeker wat geheimpjes opgepikt moest hebben. Eve zou het zeker niet erg vinden om er daar een paar van te weten. Al had ze wel een vermoeden dat Donovan niet het type was om dat zomaar te vertellen. Dat was op zich een goed teken. Niet iedereen hoefde te weten dat ze over een leraar gefantaseerd had. De redhead dacht even na over haar volgende vraag. Waarmee kon ze hem nog meer pakken zonder dat zijzelf hoefde te drinken? "Hmmm never have i ever iemand gepest." Het was algemeen bekend dat Donovan mensen gepest had in zijn jongere jaren. Eve daarentegen had vaak ruzie en conflicten met mensen maar echt gepest had ze nooit. Het was opnieuw een jackpot. Hij zou moeten drinken terwijl zij dat zelf niet hoefde.


    ”Feel like making a deal with the devil?"

    ZUZANA
    she had magic in her eyes even the stars envied
    nineteen • fluffball • outfit minus accessoires • with elias • bar

    Elias keek haar met samengeknepen ogen aan, nadat ze had gevraagd of ze meer snacks zou krijgen in de ruil voor meer glowsticks. ''Wat wil je gaan doen met die glowsticks?''
          Ze zette een onschuldige blik op haar gezicht, al werd deze verraden door de ondeugende fonkeling in haar ogen. Zuze was absoluut verre van een goede leugenaar, het tegengestelde was eerder waar. De enige momenten waarin ze er in slaagde om fatsoenlijk te liegen was wanneer ze deed alsof ze okay was terwijl ze eigenlijk niet helemaal okay was. En vaak deed ze dit niet geheel op eigen kracht, maar met behulp van enkele pilletjes die ze van Gabe kreeg. Trots was ze er niet op maar soms had ze het gevoel dat ze niet anders kon. “Helemaal niks!” protesteerde ze. “Gewoon, uh, meer armbandjes. Of een ketting.” Met haar wijsvinger tikte ze kort tegen zijn hals. Van een gloeiende, blauwe halo van glowsticks boven zijn hoofd zou hij vast niet geheel blij worden, al zou deze wel mooi bij zijn ogen kleuren… Focus, Zuze, focus. Het plan de campagne was nu om later stiekem eentje op zijn hoofd neer te zetten. Misschien wanneer hij iets meer alcohol in zijn lichaam had, de kans op een protest kleiner makende. Zou ze Laslo ook kunnen overtuigen een halo op zijn hoofd te nemen? Haar ogen speurden de ruimte rond, maar zo snel kon ze de jarige jongen nog niet ontdekken. Al had ze hem eerder die dag al een fijne verjaardag gewenst, ze wilde nog steeds met hem praten en vragen of zijn dag tot nu toe leuk was geweest. Hij verdiende een goede verjaardag. Bovendien had ze nog een verrassing voor hem. Haar aandacht van Las zoeken werd afgeleid door Elias die vroeg of ze hier met iemand anders was. Zuze antwoordde Don, al kon ze hem ook niet meer vinden. Beter was hij niet al weggegaan. Wanneer ze later op de avond zou kijken of Eli en Zib nog okay waren, zou ze ook wel kijken of Don in hun kamer was. Het was jammer dat haar twee goede vrienden besloten hadden om niet naar het feest te gaan, maar ze waren in elk geval samen, en niet alleen, wat haar iets meer geruststelde.
          ”Donovan?” zei Elias verbaasd. “Hoe heb je die zover gekregen?”
          Zuze trok een wenkbrauw op. “Je zegt dat alsof dat zo moeilijk is om voor elkaar te krijgen.” Ze maakte er dan wel vaak grapjes over, de jongen was absoluut zo erg niet. Hoe vervelend soms ook, ze wist dat hij het allemaal niet slecht bedoelde en nu met haar broer… haar broer weg was ze extra dankbaar voor de aanwezigheid van Las en Don. “Ik zei alleen dat Las en Jouka het leuk zouden vinden als hij zou komen, dat is het eigenlijk… Hij wilde alleen geen glowsticks nemen.” Ze zette een pruillipje op, waarna ze aan Elias vroeg of hij et iemand gekomen was.
          Hij schudde zijn hoofd. ''Nee, ik ben hier alleen gekomen, maar volgens mij zou de hele school hier heen gaan dus genoeg mensen om lastig te vallen.''
          ”Jij zou nooit iemand lastig vallen.” De woorden waren er al uit voor ze er erg in had. In een poging haar rode wangen te verstoppen nam ze snel een slok van haar drankje. Het was onverwacht met de waarheid. Sinds het uit was gegaan had ze hem niet meer gesproken, afgezien de keer dat ze hem een klap had gegeven – met een kracht waarvan ze zelf niet wist dat ze die had. Ze was zelden boos en vond het ook absoluut niet prettig om boos op mensen te zijn. Die keer met Elias was een grote uitzondering en iets waarvan ze hoopte dat het niet nog een keer voor zou komen. Het opnieuw praten met hem ging gemakkelijker dan verwacht en of dat een goed of slecht ding was, was nog onzeker. Het laatste jaar was al ingewikkeld en zenuw verwekkend genoeg en ze wist niet of ze daar nog meer dingen aan toe wilde voegen. Ze wilde haar headspace juist houden en niet weer volop stressen, zoals aan het einde van vorige schooljaar. Alleen ging het met Elias zo makkelijk om terug te vallen in oude gewoontes. Lang gedate hadden ze niet, maar daarvoor waren ze al wel een tijd lang vrienden.
          ''Hoe is je nieuwe kamerindeling eigenlijk, bevalt het?'' was zijn volgende vraag.
          ”Met Donnie dus, en Elijah en Zib.” Ze had het niet veel beter kunnen treffen, tenzij ze misschien een kamer had gedeeld met Laslo. Of met Luca, al had ze dat waarschijnlijk niet aangekund. Haar wangen zouden zich in een constante tomatenstaat bevinden en hij zou veel te veel van haar onhandige momenten meemaken. “Dus dat is gezellig! Ik deel de kamer zelf met Don. Ik moet wel mijn plantjes en lichtjes beperkt houden tot mijn kant van de kamer, maar ik ga ze denk ik beetje bij beetje een klein stukje verplaatsen waardoor ze ook op zijn stuk komen, misschien heeft hij dat wel niet door.” Hoopte ze. Al die kaalheid kon ze niet aan zien. “Zit jij met mensen waarbij je je prettig voelt?” vroeg ze. “En heb je een leuke mentor?”


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    ☾       Dinah      ☽

    It is hard to sleep when your heart is at war with your mind

    22 years ⋆ The Devilish Angel ⋆ at the party ⋆ w. Jouka & Neirin ⋆ Outfit




    "Wat is dit nu weer voor opmerking? Je weet heus wel dat ik je prima hoorde,” mopperde mijn geliefde neef op mij wegens het feit dat ik plagend aangaf dat ik een gehoorapparaat voor hem had moeten kopen als verjaardagskado. “Jij bent gewoon het kleintje hier.” Vervolgens zag ik het aankomen dat Jouka ook met zijn handen door mijn kapsel ging woelen. Ik deed een halfslachtige poging om mijn haar te beschermen — tevergeefs.
          “Zeg, respect voor de ouderen!” reageerde ik lachend terwijl ik dreigend met mijn vinger in de lucht zwaaide. Ik waarschuwde hem vervolgens dat ik anders mijn verrassing nog langer geheim liet houden. Kortstondig trok Jouka zijn wenkbrauw naar me op waarna hij e=me dichter tegen zich aantrok. Denkende dat hij slechts een knuffel wilde, sloeg ik ook mijn armen om hem heen. Echter duurde het niet lang vooraleer het kwartje kwam te vallen.
          “Je knuffelt me nu zodat ik niet weg kan gaan om je cadeau weg te brengen — is het niet?” mompelde ik waarna ik mijn kin hief zodat ik hem met samengeknepen oogleden aan kon kijken. “En ik maar denken dat je gewoon een knuffel wilde.”
          “Nah, ik doe lief,” antwoordde hij om me vervolgens nog dichter tegen zich aan te drukken. “Alleen maar uit liefde dit.” Ik proestte zachtjes waarna er een ongelovige ‘uhuh’ over mijn lippen rolde. “Ik merk het,” klonk mijn stem sarcastisch en ik maakte me voorzichtig los uit zijn omhelzing. Zijn brede grijns maakte dat mijn blik nog strenger werd — zeker toen hij aangaf zijn cadeau nog binnenkort te verwachten.
          Ik sloeg mijn ogen ten hemel. Soms was het onvoorstelbaar dat dit mijn neefje was. Ik vroeg me af van wie hij die genen had geërfd en of hij soms net zo gek werd van mij als ik van hem. Hoewel, ik zou niet zonder hem kunnen. Hij was immers de enige familie die ik nog had. Om mezelf af te leiden van de donkere gedachten die door mijn hoofd dreigden te spoken, vroeg ik of Jouka zin had om iets te gaan drinken. Echter veranderde ik snel van cours en kwam uiteindelijk aanzetten met mijn handen vol glowsticks. Het was bijna tijd om de lampen uit te doen dus ook mijn neefjes moest in stijl gekleed gaan.
          “Euhm, thanks?” wist Jouka ietwat onwennig uit te brengen. Ik glimlachte breed. “Hey zeg, je hebt toch manieren. Wat goed!” Ik gaf hem plagend een schouderklopje waarop hij de mogelijkheid zag om me te vragen over de duistere plannen die ik had voor zijn verjaardagsfeest. Echter kon ik geheimen bewaren als geen ander: er waren duizenden dingen die ik nooit aan Jeriah vertelt had over dingen die Darrian en ik samen uitvraten. Het leek hem niet gerust te stellen dat Kali degene was met de duistere plannen en ik de onschuld zelve.
          “Kali is toch ook verantwoordelijk voor dit feest en als zij duistere plannen heeft. . . dan ben ik toch echt wel een beetje bang,” zei mijn neefje met een grijns gevolgd door een por in mijn zijde waarop ik spastisch de andere kant uitweek. “Ik weet misschien wel iets om je af te leiden,” deed ik een subtiele poging om hem van het onderwerp af te laten dwalen. Alcohol en tart was immers het beste medicijn om iemand dingen te laten vergeten — zoals ik in dit geval Jouka de duistere plannen wilden laten vergeten. Ik kon het me niet permitteren mijn mond nu al voorbij te praten.
          “Jij, bakken?” bracht mijn neefje met oprechte verbazing uit. Verontwaardigd schoten mijn wenkbrauwen in de lucht. “Ja, ik bak. Met hulp, maar alsnog.” Ik kruiste mijn armen voor mijn borst en schudde ongelovig mijn hoofd.
          “Dat had ik niet achter je gedacht. Laat maar zien dan, nu ben ik benieuwd ook!” Nu bereikte mijn wenkbrauwen zowat mijn haargrens in verontwaardiging en ik schoot in de lach. “Ik volg het vak, slimmerd. Je hebt vaak genoeg als proefkonijn gefungeerd, evenals mijn broers.” Vlakbij de taart stond ook de drank waar drie verschillende kleuren bekers als torens op een rij stonden. Om het goed te maken, stak Jouka de gele beter omhoog en vroeg wijfelend welke hij voor mij kon pakken.
          Mijn ogen leken automatisch te glijden naar Aristotle waarmee ik het vlak voor de zomervakantie uit had gemaakt om zo meer tijd de kunnen spenderen met mijn broers — toen ik ze nog alle twee voor mezelf had. Hij leek compleet op te gaan in het gezelschap van Asherah. Hij had een gele beker in zijn handen, natuurlijk had hij een gele beker in zijn handen. Aris was allang niet meer de mijne. Maar waarom deed het dan alsnog zoveel pijn. . ?
          Een plotselinge stem wist me uit mijn mijmeringen te halen. Ik hoefde niet twee keer te kijken om te weten wie zich zojuist in ons gezelschap had weten te mengen. “Hallo Engel, ik denk dat je deze beter kunt nemen.” Ze greep naar een hele fles drank en overhandigde deze aan mij met een tactvolle knipoog.
          “Hey daar Foxy,” reageerde ik lachend. “Just in time.” Ik graaide de kelnersmes van tafel en zette het mesje tegen het plastic aan onderwijl Neirin Jouka zijn cadeau overhandigde. Net op het moment dat ik de verrekte kurk eruit getrokken had, merkte ik op dat mijn beste vriendin een taken beker voor zichzelf claimde. Verrast krulden mijn mondhoeken omhoog tot een glimlach waarna ik plagend met mijn wenkbrauwen wiebelde. “Is er iets dat je me nog moet vertellen?” vroeg ik haar met een knikje naar de taken beker die ze in haar handen hield.
          Vervolgens stak de blondine haar pols naar me uit. “Nu, volgens mij moest ik bij jou zijn voor een krabbel op de pols, nietwaar?” Ik knikte en haalde de stift die ik voor de tekeningen gebruikt had uit mijn kontzak. Eerst positioneerde ik mijzelf op een manier zodat Jouka niet te zien kreeg welk symbool ik aan Neirin gaf. Daarna kwam ik weer overeind en bracht mijn lippen ter hoogte van haar oor. “Go get him, Foxy” fluisterde ik alvorens ik ruimte maakte zodat Neirin op zoek kon gaan naar haar prins op het witte grijze paard.

    [ bericht aangepast op 6 nov 2021 - 1:45 ]


    I have seen my own sun darkened

    LEYA
    never trade respect for attention
    twentytwo • persephone • laslo • party

    De eerste dag van het – goddank – laatste jaar was nog niet eens voorbij en Leya was er nu al volledig klaar maar. Het was dat het feestje in de avond werd gehouden ter ere van Laslo, anders had ze deze zonder enige schaamte overgeslagen. Nadat ze Ramsey een klap had gegeven was hij erna nog meer geschreeuw vandoor gegaan. Gevolgd door een Eve die ook schreeuwde en Ramsey als een fangirl achterna rende. Als het niet zo hoofdpijn verwekend en frustrerend was, dan was het haast komisch. Charlize had zich al snel weer terug getrokken in haar kamer, waardoor ze enkel met Laslo was overgebleven. Leya was erg blij met haar in vergelijking erg rustige kamergenoten. Daar hoefde ze zich in elk geval niet druk te maken dat ze wakker geschreeuwd zou worden. Het liefst had ze deze hele heisa besproken met Gabe, maar ze wilde Las niet alleen laten naar het hele gedoe, al leek zijn boosheid omgeslagen in vermaak. Jongens. Misschien konden de twee jongens het wel gewoon niet met elkaar vinden omdat ze de trekjes hadden. Wat maar goed was ook, anders viel er al helemaal geen land mee te bezeilen.
          De rest van de dag had ze in z’n geheel met Laslo door gebracht. Het uitpakken van al haar spullen zou later wel komen, Las kreeg voorrang op dit moment. Zoals gebruikelijk was om te doen voor haar vrienden, had Leya een driegangenmenu voorbereid met Las zijn lievelingseten. Met extra grote porties voor hem, hij zou een goede bodem voor die avond wel kunnen gebruiken, afgaande op de hoeveelheid alcohol die hij op het eerste feestje naar binnen had gewerkt.
          ”Blijft iets hier ooit geheim?” had ze opgemerkt, toen hij begon over zijn verrassingsfeestje dat niet geen verrassing meer was. Dat de docenten het toestonden was nog wel de grootste verrassing van allemaal. Of misschien was het omdat ze wel wisten dat het feest hoe dan ook wel gegeven zou worden en dingen die niet verboden zijn, zijn toch een stuk minder spannend. Al snel waren ze op deel één van het feest beland: het geven van de cadeaus. Als een klein kind op kerstochtend bekeek Laslo alle cadeaus uitvoerig. Hij was soms oprecht een vijfjarige, maar dit was wel aandoenlijk. “Het zou je wellicht verbazen, Las, maar je cadeaus zullen niet plotseling weglopen en zullen morgenochtend ook niet ineens van vorm of inhoud veranderd zijn. Hop naar het feest jij. Je kunt als ere gast niet te laat komen aanzetten, dat is onbeleefd.” Leya zag al half voor zich hoe Las de volgende ochtend vol enthousiasme het papier van alles af zou scheuren. Het deed haar in elk geval goed om hem in een stuk beter humeur dan die ochtend te zien. Ze hoopte dat dit zo zou blijven en dat bepaalde personen (lees: Ramsey) dit niet zouden verpesten. Ondertussen voelde ze zich lichtelijk schuldig over de klap die ze hem had gegeven, maar dat schuldgevoel zou zo weer verdwenen zijn als hij Las weer iets probeerde te flikken.
          Ze waren pas amper binnen in de kleurrijke zaal of Las sleurde haar al mee naar de dranktafel. Haar wenkbrauwen gingen iets omhoog bij het zien van de gekleurde bekers. Want Metanoia was nog niet rommelig genoeg. Er gingen hoe dan ook enkele volitares beledigd zijn bij het zien van iemand anders’ kleur bekertje. Het ging chaos worden. Las zelf pakte een roze ‘taken’ beker, om vervolgens aan haar te vragen of zij een gele beker wilde. “Het nut van een vraag stellen gaat een beetje weg als je iemand niet de kans geeft om te antwoorden, Las,” zei ze met een zachte grinnik. De inhoud van het gele bekertje schonk ze over in een met een roze kleur. Niet de kleur die ze hoorde te hebben, maar ze had weinig zin in gedoe of ongewenste aandacht die avond. “De interessante en beschikbare datingvijver hier is helaas erg klein.” Met haar vinger tikte ze tegen Las roze beker. “Het gaat goed tussen jou en Neirin?” Ze betwijfelde dat Las dezelfde strategie als haar zou toepassen. Haar aandacht gleed de zaal in bij zijn vraag over de eerste, dronken persoon. “Ik geef het een kwartier.” Als het al niet minder zou zijn. “Ga jij het net zo bont maken als gisteravond?” Zijn brakke kop van die ochtend was ze nog niet vergeten. Zelf zou ze wel proberen om dit keer langer te blijven. Met haar aandacht nog steeds op de zaal gericht viel haar blik al snel op Jonah. Haar ogen bleven enkele seconden te lang op hem hangen, waarna deze verder gleden naar zijn gezelschap, Kali en Ramsey. Natuurlijk moest die jongen partycrashen. “Wat er ook gebeurt,” begon ze, haar blik verplaatsend naar Las, “geen heisa schoppen als het niet nodig is, okay? Hij is al die moeite een aandacht niet waard en aandacht is juist wat hij wil. Focus gewoon op andere mensen vanavond.”


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

          ♁ 𝕷𝖆𝖗𝖆 ♁     
    I've seen the devil, yeah, I met him last night.
    One conversation, now he's spendin' the night
    I think I love him, though I know it ain't right
    The Sacrificed • 22 years old • Humanitas • W. Gabe


    Lara stapte Gabriel zijn slaapkamer binnen. Haar hart klopte sneller dan ze zou willen. Misschien moest ze zichzelf helemaal niet in deze situatie brengen, maar toch had ze het gedaan.
    “Hey,” begroette Gabriel haar en hij duwde zichzelf omhoog op zijn bed.
    Twijfelend complimenteerde ze zijn kamer, waarop hij suggereerde dat die van haar vast niet heel anders zou zijn. Lara haalde haar schouders op. Ze vond Gabe zijn kamer mooier dan haar eigen, maar vermoedde dat dat meer te maken had met de demon die erin sliep dan met de kamer zelf.
          Lara stapte op Gabe af en kuste zijn wang. Het zien van de glimlach op de jongen zijn gezicht deed haar goed. Als antwoord daarop vond zijn hand haar wang en hij beet op zijn lip. “Je ziet er ontzettend mooi uit vandaag, wist je dat?”
    Vlinders vulden haar buik. Lara sloeg haar ogen ten gronde en voelde haar wangen warm worden onder Gabe zijn aanraking. Ze wist niet wat ze moest zeggen. Goed in het accepteren van complimentjes was ze nooit geweest, dus in plaats van Gabriel te bedanken voor zijn lieve woorden overhandigde ze hem de roze beker.
    “Is dit een subtiele hint dat je serieus wilt worden met mij, Laar?” vroeg Gabriel haar direct.
    Wanhopig en geschrokken keek ze de jongen aan in zijn donkere ogen. Ze begon al met knikken toen hij haar een knipoog af en Lara slikte. Hopelijk had hij niet gezien dat ze zojuist wilde toegeven dat ze inderdaad serieus wilde worden met hem. Het was ook een compleet idioot idee. Hij zou haar nooit écht zien zitten. Niet wanneer de hele school aan zijn voeten lag.
          “Jij bent voor de single-beker gegaan zie ik?” vroeg Gabriel en hij knikte naar haar beter. “Toch nog onzeker of je mij in je toekomst wilt hebben?”
    Lara glimlachte. “Nee.” Gaf ze toen eerlijk toe. Waarschijnlijk was compleet open kaart spelen de enige kans die ze bij hem maakte. “Ik heb geen twijfels.” Ze kon Aris nog net niet horen schreeuwen in haar hoofd. Als hij haar nu zag, had hij haar waarschijnlijk door elkaar willen schudden, maar Aris was hier niet en Lara was niet in staat zichzelf tegen te houden. Alles aan de interactie met de demon was verkeerd voor haar. Het mocht niet volgens het pact dat ze met Jacob gesloten had, al haar vrienden zouden er sowieso op tegen zijn en zelf wist ze ook dat dit niet goed zou aflopen voor haarzelf... maar toch.. Toch stond ze hier voor Gabriel zonder enig verweer. Zijn wil was wet en daar kon ze niets tegenin brengen. De macht die hij over haar had na die paar nachten samen was absurd, maar er was nu geen weg meer terug.
          Zo te horen liepen de gemoederen niet alleen hoog op in Gabe zijn slaapkamer, maar ook in de woonkamer van Humanitas. Lara haar ogen gleden naar Gabriel, op zoek naar zijn leiding in deze situatie. Blijkbaar was ook Gabe zijn interesse gewekt. Hij stond op, liep naar de deur en bracht zijn oor tegen er tegenaan. Lara probeerde zo stil mogelijk te luisteren naar wat er zich afspeelde tussen Kali en Ramsey aan de andere kant van de deur. Wat het ook was, ze hoopte maar dat het haar avondje met Gabriel niet zou verpesten.
    Evelynn haar naam werd genoemd en Lara haar ogen werden groot. Het ging over Eve... Lichtelijk gepijnigd luisterde ze naar het geschreeuw en getier van Ramsey. Twijfelend beet Lara op haar lip. Het ging om haar beste vriendin en ze wilde niet dat zij gekwetst zou worden door de troublemaker, maar zo te horen was dat exact wat er zou gebeuren. I knew it... Van wat Lara op kon pikken hadden Kali en Ramsey gezoend, maar blijkbaar hadden ook Evelynn en de jongen gekust. Een zwaar gevoel lag op Lara haar hart. Ze moest haar beste vriendin spreken, zo snel mogelijk.
    Gabe beet ook op zijn lip, maar zo te zien vond hij het hele voorval uitermate amuserend. “Ik denk dat ik Eve een leuk nieuwtje te vertellen heb vanavond,” zei hij toen het geschreeuw in de woonkamer ophield.
    Nu was het al helemaal zaak dat Lara haar beste vriendin sprak, nog eerder dan dat Gabe haar te pakken kreeg. Dit was geen nieuws dat je van iemand als Gabriel wilde horen.
          Alsof er zojuist niets was gebeurd ging Gabriel ongestoord verder met hun gezellige onderonsje. “Nou goed, waar waren we gebleven?”
    Lara had willen protesteren, willen opperen dat het helemaal geen leuk nieuwtje was voor Evelynn, maar Gabriel dronk zijn beker leeg, gooide die weg en tilde haar in één soepele beweging op. Verward liet ze haar eigen beker uit haar hand vallen. Ze was meteen vergeten wat ze wilde bespreken. Het enige waar ze aandacht voor was waren Gabriel haar lippen op die van haar. Hij zoende haar vol passie en Lara voelde haar witte vleugels ontspannen. Zonder waarschuwing liet hij haar vallen op zijn bed en klom boven op haar.
    “Wil je de lange weg of de korte weg nemen?” vroeg hij, zijn donkere ogen op haar gericht.
    Lara bracht haar handen naar Gabe zijn rug en voelde haar hele lichaam zwaar worden. “Lang natuurlijk, het liefst bleef ik de hele avond hier,” beantwoordde ze zijn vraag. “maar volgens mij hebben we niet zo lang..” Lara werd verwacht op het feest en ze wilde Jouka niet teleurstellen.
          Gabe zijn handen verdwenen onder Lara haar shirtje en meteen ontsnapte een verlangend geluid haar lippen. Ze hief haar hoofd iets van het bed op om haar lippen weer naar die van Gabriel te brengen. Ze wilde hem zo graag opnieuw zoenen. Ook al lag de jongen bovenop haar, ze wilde nog meer van hem voelen. Gabe kuste haar en draaide nonchalant cirkels op de zijkant van haar buik. Lara glimlachte onder Gabe zijn lippen en kus door. “Stop,” protesteerde ze en ze deed een poging de jongen zijn hand weg te duwen. “Stop!” bracht ze opnieuw uit, een klein lachje verliet haar lippen. “Je weet dat ik daar niet tegen kan.” Lara sloeg haar armen om Gabe zijn nek heen en trok hem dichter naar zich toe. De jongen rook zo verschrikkelijk lekker en voelde onwerkelijk goed. Lara haar handen gleden over Gabe zijn rug heen en langzaam trok ze de jongen zijn shirt over zijn hoofd uit. “Waarom moet je mij altijd pesten?” Vroeg ze hem met een kleine glimlach op haar lippen. Het was niet alsof ze daadwerkelijk problemen had met Gabe zijn plagerijtjes; dat was precies waarvoor ze naar zijn kamer gekomen was.


    You got me fucked up
    I won't let this happen again
    This the last time
    You won't take advantage of my innocence


    [ bericht aangepast op 6 nov 2021 - 18:06 ]