[RPG | 15O] Pure Times Are Over — Speeltopic 3 - Speeltopics

“Oh, er zal vast wel ergens een volitare ronddwarrelen die geniet van het opruimen van andermans zooi, maar ik weet in ieder geval dat Ramsey niet een van die types is,” zei Yuliya, een grijns op haar gezicht. Ze had al plannen gemaakt de jongen de meest onhygiënische plekken te laten schoonmaken. Een vieze WC, bijvoorbeeld. Of hij moest iedereens gedragen kleding wassen. Er waren genoeg manieren om Ramsey eens goed terug te pakken op zijn ongemanierde gedrag, elk van hen dingen die de donkere volitare niet leuk ging vinden. Oh, hij zou klagen, luidkeels zelfs. Waarschijnlijk zelfs aan zijn straf proberen te ontkomen. Wellicht dat Ramsey jarenlang makkelijke mentoren had gehad, maar met Yuliya viel niet te sollen. Ze zou er wel voor zorgen dat de jongen elk moment van zijn straf van begin tot eind zou uitzitten. Als reactie op Jacob die zijn hoop uitsprak dat het tot Ramsey zou doordringen dat hij aan zijn laatste kansen zat, haalde Yuliya haar schouders op. “Waarschijnlijk niet, maar dat is zijn probleem. Ik zal genietend toekijken hoe zijn ziel versplinterd wordt.”
      Bij het horen van Laslo’s naam en de problemen die Jacob met hem ondervonden had, werd Yuliya’s nieuwsgierigheid geprikkeld. Die jongen was toch niet een van zijn mentorleerlingen? Waarom maakte het hem uit dat de volitare zo aan het afglijden was. In antwoord op de subtiele belediging van Jacob jegens haar kant van de weegschaal, haalde ze even kort haar wenkbrauw op. Nu had Yuliya zelf ook problemen met de kant van de duivel, maar zo slecht als haar vriend het neerzette was het ook niet. “Maar wat maakt het jou uit dat Laslo aan het veranderen is in een demoon, Jacob? Hij is toch niet een van jouw mentor leerlingen?” vroeg Yuliya daarna aan hem, oprecht geïnteresseerd.
      Na haar weten mochten leraren zich absoluut niet bezighouden met de ontwikkeling van volitares waar zij geen mentor van waren, iets waar haar blonde vriend zich duidelijk niet aan leek te houden. Daarnaast leek Laslo hetzelfde gedrag te vertonen als hij twee jaar geleden ook deed, dus van afglijden vond ze niet bepaald sprake. “In ieder geval, als Laslo bijdehand is tegen jou, dan heb jij toch het recht daar wat van te zeggen? Zelfs al staat Evicka de aartsengel ernaast,” concludeerde Yuliya haar mening. Ze nam een slok van haar nieuwe glas whiskey.
      Er verscheen een grijns op haar gezicht toen Jacob voorstelde om samen te drinken in de avond, met zijn drankvoorraad. Hoewel Yuliya van mening was dat niets haar eigen drank kon overtreffen, begon haar whiskey nu wel akelig leeg te raken. Daarom vond ze het wel prima om hierna Jacob’s voorraad aan te tasten. “Hmm, ik zeg nooit nee tegen twee goede flessen. Hoe laat verwacht je me?” vroeg ze, terwijl ze achterover leunde in haar stoel. Yuliya hoopte rond een uurtje of zeven ‘s avonds, gezien ze nog een aantal dingen moest doen, waaronder Ramsey informeren van zijn straf en een plan van aanpak bedenken hoe ze onder de radar zich kon laten omscholen tot engel.
      “Een verjaardagsfeest, ja. Van je grote vriend, Laslo en een of andere engel. Jouka heet hij geloof ik? En ja, mee eens, maar ze zijn vrij streng op Metanoia, geloof ik. Daarnaast, gezien de twee jarigen volwassen zijn, vermoed ik dat de alcohol rijkelijk gaat vloeien. Dat zal wel tegen de regels zijn, niet?” reageerde Yuliya, al liet ze wel blijken dat het haar niet zoveel kon interesseren of de leerlingen de regels braken of niet. Het waren geen kleine kinderen meer, al gedroegen er zich een aantal wel zo. Ze nam een slok van haar whiskey en dacht enkele tellen na over Jacob’s suggestie om later te party crashen. Het verbaasde haar dat uitgerekend hij ermee kwam. Haar goed gemanierde, zich-altijd-aan-regel-houdende en een beetje saaie vriend. Of wellicht toch niet zo saai. “Laten we dat doen, moeten we wel even achterhalen waar dat feest gegeven wordt. De volitares waren wel zo slim het daar namelijk niet over te hebben.” Echter, gezien de hele school over dit event leek te praten, vermoedde Yuliya niet dat het in een van de kamers gehouden werd. Eerder een kelder, of buiten Metanoia om zelfs. Ze wist dat veel volitares, voornamelijk de demonen in spé, niet vies waren van een nachtje stappen in het demonen rijk.
      “Maar goed, wat ga jij doen om de rest van de middag op te vullen? Je saaie vak voorbereiden?” vroeg Yuliya aan Jacob, waarna een knipoog volgde. De man gaf het vak dat de tegenpool was van haar, waar ze hem vrijwel altijd mee plaagde. Demonenleer vond ze al ontzettend saai om te geven, ze kon zich alleen maar indenken hoe slaapverwekkend Jacob’s vak moest zijn voor de leerlingen. Het liefst had ze het vak ‘Taken van een Schaduw’ gegeven, maar dat werd haar niet gegund door Lucifer, want stel dat ze op een of andere magische wijze dan toch plezier ging halen uit haar straf. Dat kon écht niet.

“Hey, soms ben ik wijs naar mijn leeftijd,” antwoordde Laslo verdedigend, terwijl hij al liggend zijn schouders ophaalde. Zei hij een keer wat slims, was het ook niet goed. Hij wist haast niet meer wat Leya nu van hem wilde. “En daarnaast is Ramsey een uitzondering op dat statement. Al is het niet haat dat ik voor die jongen voel, eerder pure afgunst. Die jongen is niets meer voor me dan het stront onder mijn schoenen en als hij niet constant probeerde mijn aandacht te trekken, zou ik hem niet eens opmerken.” Helaas was Ramsey overal te vinden waar Laslo ook was en dus hadden ze vrijwel elke dag wel een of ander conflict met elkaar. Aan de gedachte dat de flapdrol het gegarandeerd ging verpesten met Eve, glimlachte Laslo tevreden. Hij hoopte dat het binnen nu en enkele dagen gebeurde, zodat hij zijn kans bij haar kon grijpen. Ze hadden al twee goede gesprekken gehad in de afgelopen twaalf uur, dus dat was een goed vooruitzicht toch?
      “Hm, ook niet een beetje? Ik weet dat peuters nog geen inzicht hebben en niet logisch nadenken, maar af en toe zijn dingen die hun gebeuren wel een beetje toe te wijzen aan hunzelf toch?” vroeg Laslo, terwijl hij naar zijn beste vriendin keek. Hij vroeg zich af of zijn ouders aan het opletten waren toen hij doodging, of juist niet. Wellicht dat hij daardoor juist was overleden. Ouderlijke nalatigheid. Het was maar goed dat niemand op deze school zich hun dood herinnerde. Laslo zuchtte zachtjes toen Leya hem erop wees voorzichtig te zijn. Het was natuurlijk al eens door zijn toedoen verkeerd gegaan. “Maak je geen zorgen Ley. Als Eve geen zin heeft in een herkansing met mij, zal ze dat luid en duidelijk laten weten. Mocht ze dit wel willen, zal ze er volledig voor gaan. Geen halve afspraken met haar,” zei hij tegen haar, waarna hij Leya’s hand vastpakte en erin kneep voor extra zekerheid.
      Daarna ging het gesprek over op Belial, Laslo’s mentor. “Ja, vertel me iets wat ik niet weet. Wist je dat die vent mij als straf voor het slaan van de kleuter drie weken tot boksbal verdoemd heeft. Dan krijgt Ramsey toch precies wat hij wilt? Hoezo ben ik de enige die gestraft wordt? We hebben allebei elkaar gevochten,” bromde Laslo geïrriteerd. Hij hoopte maar dat Yuliya ook een straf bedacht had, anders ging hij in hoger beroep. Naar Evicka toe, of zo. Opeens werd hun gesprek ruw onderbroken door Charlize, die iets aan de andere kant van de deur naar hen toeschreeuwde. Iets waar Laslo het natuurlijk niet kon laten om de deur open te trekken en te reageren. “De woonkamer voor jullie zelf? Jongen, ben je dan echt zo achterlijk als je lijkt? Ik tel hier vijf mensen, waarvan er drie lastiggevallen worden door jullie gelebber. Ga naar het washok, alsjeblieft,” zei Laslo op een normale toon terug tegen Ramsey, daar geschreeuw totaal niet nodig was. Hij rolde met zijn ogen en gooide de deur weer dicht.
      Gelukkig was Leya er om hem gelijk weer op te vrolijken. “Charlize is zeker iemand die op deze school piekt en in de daadwerkelijke demonen wereld door niemand serieus genomen gaat worden. Een moment waar ik met smacht op wacht,” antwoordde hij, terwijl hij zijn cadeau-muffins begon aan te vallen. “Ja? Mooi zo. Ik was bang dat je met Gabe zou gaan, of zo. En aw, wat attent van je. Al was ik sowieso van plan met Eve te dansen, of je het nou toeliet of niet.” Hij gaf de brunette een knipoog, vooraleer hij weer naast haar kwam liggen. Laslo lag echter nog geen minuut, voordat er weer een harde bonk tegen de deur klonk. Hij kreunde zachtjes en rolde met zijn ogen. Deze keer ging hij niet meer open doen. Echter leek Leya het deze keer wel zat te zijn, gezien ze abrupt overeind kwam. Laslo keek toe hoe ze naar de deur stapte en deze openzwaaide, waardoor Charlize en Eve al vechtend naar binnen vielen. Laslo’s wenkbrauw ging vragend omhoog. Wat was daar buiten dan weer gebeurd?
      Genietend keek hij toe naar het gevecht in de deuropening van zijn kamer. Leya ging flink tegen de dames tekeer en Laslo realiseerde zich weer hoe blij hij moest zijn dat hij de dame aan zijn kant had staan. Op het moment dat Leya zich op Ramsey richtte, kwam hij ook van zijn bed af. Dit schouwspel wilde hij absoluut niet missen. Voor enkele seconden keek hij naar de roodharige die nog op de grond voor hem lag, kijkend of hij eventuele verwondingen spotte. Dit bleek niet het geval en dus strekte hij zijn hand uit om haar overeind te helpen, terwijl zijn ogen strak gericht bleven op Leya en kleuter. Laslo’s hart zwol op van waardering toen ze zowel Charlize als Ramsey vertelde niet aan hem te komen. Ze was altijd zo heerlijk beschermend over hem. Een van de weinigen.
      Een verrast geluidje verliet Laslo’s lippen toen Leya uit het niets een vuist in Ramsey’s gezicht plaatste. “Oh man,” wist hij daarna uit te brengen, waarna hij hard begon te lachen. Dit was geweldig, beste verjaardagscadeau dat hij zich kon wensen. Daarnaast was het ook goed om te zien dat hun zelfverdediging bijlessen leken te werken, want Leya had hem een hele goede rechtse hoek gegeven. “Wat een dag is dit, joh, ik houd er nu al van en het feest moet nog komen.” In ieder geval kon zijn dag absoluut niet meer stuk. Van Ramsey kon hij waarschijnlijk niet hetzelfde zeggen, die was inmiddels al door zoveel mensen in elkaar getimmerd dat hij wel de slechtste eerste dag ooit moest beleven. Misschien dat het nu eindelijk door zijn koppie ging doordringen dat niemand zijn kinderachtige gedrag nog tolereerde?