[RPG] [0] The Path to War - [Speeltopic 2] - Speeltopics

21 juli 2021 - 11:31 darkurge is offline

The Path to War
It's changing out there. There's a storm coming, Harry... just like last time.

TIMES ARE CHANGING
Voldemort is terug. Nadat zelfs minister van Toverkunst Droebel het moest toegeven lijkt er geen weg meer terug. De tovenaarsgemeenschap bevindt zich op de vooravond van een oorlog. Inmiddels is Droebel afgetreden en daar is Schobbejak voor in de plaats gekomen. De gemeenschap heeft de hoop dat hij hun door deze donkere tijden zal leiden. Tot dus ver heeft hij echter weinig succes gehad. Een massauitbraak uit Azkaban, dementors die de tovenaarsgevangenis hebben verlaten en zich hebben aangesloten bij Hij Die Niet Genoemd Mag Worden en de vele moorden die worden gepleegd... Het lijkt alsof deze storm nog lang niet gaat liggen.

De zesdejaars leerlingen keren na een donkere zomer terug op Hogwarts, wat gaat dit jaar hun brengen? En is iedereen veilig?
Hoe reageert de school na dreigementen aan het adres van leerlingen en wat uiteindelijk leidt tot de vermissing van één van hen?

CHARACTERS
Gryffindor
♂ Aster Muir — Adrien Sahores — Lerwick— 1.1
♂ Ashley Joseph Jones — Cole Sprouse— calice — 1.3
♂ Castor Aelius Black — Faceclaim — Morrigann— 1.5
♂ Joakim Ake Berglund — Rafael Miller— Helvar — 1.7
♀ Jordyn Mariah Kingsley — Dasha Taran— Veda — 1.3
♀ Kyra Aliyeva — Faceclaim — Morrigann— 1.8

Hufflepuff
♂ Aidan Tomas Fenwick — Max Barczak — Helvar — 1.3
♂ Julian Nolan Lartius — Faceclaim — Fika —1.4
♂ Theseus Owen Scamander — Faceclaim — Epione —1.7
♀ Alina Maedows — Karol Queiroz— Lerwick— 1.7
♀ Sasha Diggory — Zoe Kravitz — calice— 1.2
♀ Novalie Aria Fitzgerald — Elle Fanning — Veda — 1.3
♀ Aiofe Zara O'Conner— Isabel Moner — Iotte— 1.1

Ravenclaw
♂ Adrastos Quillon Montague — Maxence — Epione — 1.8
♂ Ilias Eisenberg— Louis Partridge— amren — 1.7
♂ Shane Montgomery — Nick Pervak— Helvar — 1.7
♀ Jemina Gauthier— Zendaya — Morrigann— 1.3
♀ Pandora Lovegood — Sabrina Carpenter — Calice — 1.4
♀ Josephine Montgomery — Faceclaim — Veda — 1.8
♀ Avalon Isolde Fitzgerald — Elle Fanning — Iotte — 1.4

Slytherin
♂ Dimitri Viktor Volkov — Timur Simakov— calice — 1.1
♂ Zaheer Aceves Selwyn— Iotte — 1.2
♂ Maximus Lovegood — calice — 1.7
♂ Miran Perceval Crawfort — Epione — 1.7
♀ Zoya Elaine Crawfort— Faceclaim— Veda— 1.4
♀ Amira Lucretia Black — Faceclaim— Epione— 1.4
♀ Madigan Zephyrine Elingston — Morrigann — 1.7
♀ Lysandra Black— Faceclaim — Reeses — 1.8

VAKKEN, QUIDDITCH, PREFECTS

VERHAAL OVERZICHT

ROLLENTOPIC ϟ PRAATTOPIC 3 ϟ SPEELTOPIC 2ϟ SPREADSHEET
PRAATTOPIC 1 • PRAATTOPIC 2
SPEELTOPIC 1

[ bericht aangepast op 14 sep 2021 - 13:24 ]

10 dec 2021 - 23:33 Aynur is offline

Aynur 2380

JORDYN ✖ KINGSLEY

Het simpele antwoord op de vraag waar ik de afgelopen maanden op zat te teren was enorm simpel: praten. “Het klinkt moeilijk, maar het zou je wel eens kunnen verbazen hoeveel het kan opluchten.” Bij zijn woorden trok hij me iets dichter tegen zijn lichaam aan en ik legde mijn hoofd op zijn schouder. Dit zag Aster als een uitnodiging om een kus op mijn kruin te planten en een waterig glimlachje gleed over mijn lippen.
Uiteindelijk bevrijdde ik mezelf uit de omhelzing van mijn vriend om aan te geven dat het niet voelde alsof ik zo’n zachte aanpak verdiende. Ik had mijn vrienden onbedoeld meegesleurd in de algehele liefdesdrama die zich tussen Joakim en mij afspeelde. “Oké, is je doodknuffelen hard genoeg voor mevrouw?” verkondigde Aster met een grote grijns op zijn gezicht. “Zeg, ik moet nog wel ons team naar de overwinning begeleiden met Quidditch. Als ik er niet meer ben, wie is er dan om Dmitri in het stof te laten bijten?”
Om mij nogmaals te herinneren aan zijn eerdere wijsheid, net nu ik dacht aan het gros ervan ontsnapt te zijn, stelde Aster voor om een deal te sluiten — een deal waar ik het verrassend genoeg eens mee was. Totdat hij er een ‘maar’ aan toevoegde. . .
Koppig bleef ik hem recht in zijn ogen aankijken, maar mijn vriend leek zich niet door mij te intimideren dus uiteindelijk was ik de eerste die de stilte wist te verbreken door aan te geven dat ik alleen kon beloven dat ik zou gaan proberen om naar het toe te komen om te praten wanneer ik dat nodig had. “Proberen is meer dan genoeg,” liet hij me weten waarop ik het oogcontact verbrak en mijn blik door de ruimte liet glijden.
“Ik weet dat je me alleen maar probeert te helpen, maar soms ik je vasthoudendheid echt enorm vervelend,” verzuchtte ik waarna ik zacht grinnikend met mijn ogen rolde. Vervolgens bracht ik het onderwerp naar hetgeen wat Aster voorgesteld had — plezier maken. Natuurlijk zorgde de alcohol voor een momentje waarin ik mijn zorgen om Joakim vergat, maar er was iemand aanwezig die beter spul kon verkrijgen.
Vragend trok mijn vriend zijn wenkbrauw naar me op. “Ik had ongetwijfeld meer alcohol in gedachten, maar het klinkt als jij je zinnen duidelijk op iets anders gezet hebt. Care to enlighten me?” Een schuldbewuste glimlach verscheen op mijn gelaat, dankbaar dat we het eindelijk ergens anders over konden hebben dan mijn gevoelens voor Joakim. “Ik heb horen zeggen dat Sasha vaak iets bij zich draagt en gul genoeg is om te delen.” Onderzoekend liet ik mijn ogen door de ruimte glijden op zoek naar mijn ex en ik deed al een stap naar voren toen mijn ogen haar ranke gestalte in een Fairy kostuum zag staan. Echter verstarde mijn lichaam direct toen ik Joakim bij haar zag staan en de zoveelste tornado aan gevoelens laaide op in mijn binnenste.
“Bij nader inzien. . . kunnen we het toch prima volhouden met de alcohol, denk je ook niet?” Een nerveus lachje rolde over mijn lippen waarna ik mijn flacon er weer bij pakte om deze achterover te gooien.

I have seen my own sun darkened

10 dec 2021 - 23:40 Kobyla is offline

Kobyla 19250

Shane Montgomery

17 • Ravenclaw • costume • with Novalie • Hufflepuff Common Room -> Hallways

❝ And sometimes I feel so out of place. ❞

Hoeveel hij ook van Nova hield, soms wist Shane zich gewoon geen raad met enkele van de situaties waarin ze soms samen terecht kwamen. Zoals nu met de onverwachte kus en zijn vriendin die er helemaal de giechels van kreeg. Ze was in ieder geval veel te lief voor hem en hij wist gewoon niet altijd hoe daarop te reageren. Dus benoemde hij dit feit dan ook maar met rode wangen.
'Nee, dat valt wel mee,' klonk echter haar weerwoord, al was Shane het hier absoluut niet mee eens. Maar hij was nou ook niet bepaald het type dat daar tegenin ging. In plaats daarvan drukte hij haar tegen zich aan om alsnog te tonen dat hij van haar hield en ze toch echt veel te lief voor hem was. Waarna het toch echt tijd was voor hen om richting het feestje te gaan. Ze waren vast al aan de late kant, niet dat hij dat heel erg vond, maar Nova was wel het type om zich daar enigszins druk om te maken. Zelf was hij liever nog even alleen met haar gebleven in de kalmte van de Common Room, maar hij had het beloofd.
'Je begint inmiddels al gewend te raken aan mijn maffe gedrag, of niet?' vroeg ze hem na haar pinky promise. Shane haalde weer zijn schouders op, maar deze keer grijnsde hij erbij om haar duidelijk te maken dat hij het echt niet erg vond. Het was inderdaad iets waar hij ondertussen gewoon heel erg gewend aan was geraakt, zodanig dat hij het niet maf meer vond. In het begin had hij misschien wat verward opgekeken, maar ondertussen had hij geleerd dat het gewoon bij Nova hoorde. 'Ik moet zeggen, het wende vrij gauw,' humde hij.
Hij kon sowieso heel veel van haar hebben, zelfs als hij overprikkeld was. Dit gaf hij dan ook aan toen ze bezorgd vroeg of ze in zo'n situatie niet te veel voor hem zou zijn. Hij had haar dan misschien zelfs liever bij zich dan alleen te zitten, al kon dit ook weer per situatie verschillen en was het iets dat hij niet van te voren zou kunnen voorspellen. 'Hoe weet jij soms van die perfecte dingen te zeggen. . ?' was Nova's reactie daarop en hij vond dit het perfecte moment om haar nog eens een kus op haar voorhoofd te geven. Zelf had hij geen idee waarom dit nu weer perfect was, maar hij was blij dat zijn woorden haar iets deden.
'Ik zeg gewoon dingen,' merkte hij droogjes na zijn gebaar op. Zodra hij haar hand tegen de zijne voelde, nam hij deze vast. Tijd om te gaan dus en hij liet zich dan ook door zijn vriendin meetrekken naar de uitgang van hun Common Room. De ruimte verlaten ging helaas alleen niet in alle rust. Blijkbaar was Foppe weer onrustig en besloot hij dat zij nu een goed slachtoffer waren. Zodra Foppe de hoek om kwam scheuren, slaakte Nova een gil en kroop ze tegen hem aan. Zelf deed hij ook van schrik een stap achteruit, maar hij wist zijn vriendin ondertussen mee te trekken.
'HAHA, je had je gezicht eens moeten zien! Je zag er niet uit! IIEE!' Foppe gierde het uit en leek vooral Nova's reactie hilarisch te vinden. Shane wist hoe slecht ze tegen dit soort dingen kon, dus hij trok haar stevig in zijn armen.
'Rot op,' wierp hij de klopgeest toe. Ondanks dat ook hij even geschrokken was, probeerde hij zich niet van zijn stuk te laten brengen. Het zou de geest alleen maar uitdagen en het was al erg genoeg dat hij zijn vriendin zo aan het schrikken had gekregen. 'Shhh, het is goed,' suste hij tegen Nova en hij legde zijn hoofd even op de hare. 'Kom, laten we gaan,' stelde hij even later voor. 'Foppe gaan we gewoon negeren,' fluisterde hij in haar oor.

11 dec 2021 - 20:26 Iotte is offline

Iotte 952

ZAHEER ACEVES SELWYN

The beast inside is sleeping, not dead
seventeen • slytherin • prefect • halloween costume • with zoya, max and mads • at slytherin common room

‘Geniet er nog maar van, zolang het duurt,’ reageerde Zoya hoofdschuddend op zijn woorden dat ze vanavond zo complimenteus was, waarna Madigan op het toneel verscheen. Lang konden Zaheer en Zoya echter niet van haar aanwezigheid genieten, want niet veel later verdween Mads de jongensdorm in, opzoek naar haar lieftallige vriendje Maximus. Schattig.
Zijn reactie die hij Mads had toegeroepen leverde hem een kleine tik van Zoya op. Onschuldig had hij naar de reden gevraagd. Juist door zulke opmerkingen hield ze toch van hem? Het meisje voor hem snoof hoorbaar, maar vond het verder niet nodig om er woorden aan vuil te maken. Zie je, zie hield van hem! Het gaf Zaheer alleen maar meer bevestiging dat Zoya hem wou.
Zoya leek echter het showtje dat hij aan het opvoeren was niet helemaal te geloven. Ze suggereerde dat Zaheer iets van haar nodig zou hebben. Auch.
’Wat een vertrouwen heb je weer, Crawfort,’ reageerde Zaheer gespeeld gekwetst. Dreigend had ze vervolgens met haar penseel boven zijn voorhoofd gezweefd en hem verteld dat hij maar beter eerlijk tegen haar kon zijn voordat ze iets op zijn hoofd zou schrijven waardoor zijn grootvader zich in zijn graf zou omdraaien. Hij wist dat ze blufte. Als ze dat deed kon ze weer opnieuw beginnen en daar hadden ze geen tijd voor. Ze hadden immers een feest die ze bij moesten wonen.
Middels één flinke stap verkleinde Zaheer het enige beetje ruimte dat tussen hun lichamen zat. Zijn ogen rustte op haar lippen, waarna zijn heldergroene ogen de hare vonden. Langzaam en teder schoof hij een donkere krul achter haar oor en boog zich nog dichter naar haar toe.
‘Jij insinueert dat ik iets van jou hebben wil,’ fluisterde hij in haar oor. ‘Dus nu ben ik heel benieuwd wat je mij dan te bieden hebt,’ ging hij zachtjes verder.
‘Hmm,’ een tevreden zucht rolde over Zoya haar lippen, waarna ze haar ogen sloot. Ze leek te genieten van zijn woorden, wat hem intrigeerde. Hij was immers nog niet eens echt begonnen. Zoya had zeker geen idee wat haar dan te wachten stond en wat Zaheer allemaal in petto had.
’Mijn vragen met vragen beantwoorden gaat je nu niet helpen om te krijgen wat je wilt, Selwyn.’
‘Wat wil ik dan?’ Daagde hij haar uit. Sensueel bevochtigde ze haar lippen, wat Zaheer alleen maar meer deed doen hunkeren om die lippen te kunnen proeven. Even beet hij op zijn lip, waarna haar ogen openvlogen en de zijne opzochten. ‘Ik houdt dit langer vol dan jij,’ langzaam voelde Zaheer hoe haar lippen langs zijn oorlel gleed, wat de haartjes in zijn nek overeind deed doen laten staan. Een fijne rilling gleed door zijn lichaam. Hij wou meer.
‘En misschien,’ ging Zoya zwoel verder, terwijl haar vingers over zijn bovenarm omhoog gleden. ‘Geef ik je dan wel hetgeen wat je wilt…’ Verdomme. Hij was ook maar een man. De adrenaline gierde door zijn lichaam en kort liet hij zijn hand over haar arm glijden en liet hem rustte op haar heup. ‘Pas op met wat je belooft.’ Waarschuwde hij haar, een jongensachtige grijns sierde zijn lippen. Zaheer was niet van plan om te verliezen. Hij zou zijn prijs komen claimen, hoe dan ook.
Hun onderonsje en de spanning die tussen hen in hing, werd echter ruw verstoord toen lovebirds Mads en Max hand in hand de common room binnen kwamen wandelen. Zaheer zijn oog trok naar het tweetal, die zonder iets te zeggen hen passeerde om vervolgens bij een bijzettafeltje halt te houden waar een fles whiskey en twee glazen klaarstonden. Zaheer zag hoe Max de glazen inschonk en een van de twee vervolgens aan Mads overhandigde. Zijn beste vriend leek zijn aanwezigheid totaal niet opgemerkt te hebben. Dat was iets wat Zaheer niet kon begrijpen. Het zou eens niet allemaal om Zaheer draaien in het leven. Hij zou eens niet het middelpunt van de aandacht zijn. Dat kon natuurlijk niet en daar moest verandering in gebracht worden. Dus zo gezegd, zo gedaan. Overdreven schraapte Zaheer zijn keel ten teken dat hij er ook nog was. ‘Zeggen we geen hallo meer tegenwoordig?’ Grapte hij, terwijl hij op het tweetal afstapte. ‘Dat doet pijn.’ Lachend sloeg hij Maximus op zijn schouder. ‘Doe mij er ook één.’ Knikte hij met zijn hoofd naar de fles whiskey op het tafeltje. Vragend keek hij daarna naar Zoya. ‘Maak er daar maar twee van.’ Droeg hij Max vervolgens op met een toon die geen tegenspraak dulde.

[ bericht aangepast op 11 dec 2021 - 20:31 ]

someone out there feels better because you exist

12 dec 2021 - 21:46 reguluswife is offline

reguluswife 37248

MADIGAN ZEPHYRINE ELINGSTON

I've been dancing with the devil

sixteen • slytherin • with maximus • slyth boys' dorm • outfit: persephone

Het voelde fijn en veilig in Max’ zijn armen en haar gedachtes gingen al snel verder naar een situatie die hopelijk enkele jaren in de toekomst lag. Ze was Max nog niet erg lang aan het daten en het bijna bereiken van de six months mark voelde als veel te vroeg om al na te denken over dingen die pas plaats zouden vinden wanneer ze beide van Hogwarts waren, maar hij voelde vertrouwd aan en sinds Jordan’s opmerking over Mrs Lovegood dwaalde haar gedachtes daar steeds vaker naar af. Het was alleen de hoop dat haar vader niet, net zoals bij Aster, haar zou dwingen om het uit te maken. Misschien moest ze er feller tegen in gaan, als dat weer dreigde te gebeuren. Hoe kon iemand ooit ‘nee’ zeggen tegen Max?
”Je ziet er altijd perfect uit, dat weet je?” Hij vervolgde zijn woorden met kus op haar voorhoofd, die haar binnenste deed opgloeien. “Ik vind je iedere dag adembenemend.”
”Dat is compleet wederzijds,” fluisterde ze tegen zijn lippen. Liever zou ze de resterende tijd van de avond in zijn dorm spenderen, maar dat was niet erg sociaal acceptabel. Ze moesten op z’n minst voor even naar het feest om hun gezicht te laten zien. Meestal bleven ze toch niet tot het einde op feestjes, na een enkel uur had ze vaak al genoeg van een groot deel van haar klasgenootjes. Ze wist soms niet hoe Max het kon verdragen.
”Dat is dan geregeld.” Haar voeten belandden weer op de grond en hij pakte haar hand vast. “Zullen we meteen gaan dan maar?”
Mads knikte. Hoe sneller ze er waren, hoe sneller ze weer weg konden gaan. Hand in hand liepen ze naar de Common Room, waar Zoya en Zaheer zich nog altijd bevonden. Ze stonden knus op elkaar, Zaheer’s hand op Zoya’s heup. Op dit tempo gingen die twee het feest niet eens redden. Mads trok haar wenkbrauwen iets op en wierp een blik op Max. “Misschien moeten we maar toevlucht zoeken tot mijn dorm straks,” murmelde ze tegen hem.
Max leidde haar naar een tafeltje, waar hij twee glazen whiskey inschonk en eentje aan haar overhandigde. “Op jou,” knipoogde hij.
Snel schudde ze haar hoofd. “Nee, op ons,” verbeterde ze hem, haar glas zachtjes tegen de zijne stotend.
Een niet-subtiel keel geschraap vulde de ruimte. Zaheer zou Zaheer niet zijn als hij zich er niet mee wilde bemoeien. “Zeggen we geen hallo meer tegenwoordig? Dat doet pijn?” De Slytherin stapte op hen af, Zoya achterlatend waar ze net nog zo gezellig samen hadden gestaan.
”Hangt er vanaf wat je onbeleefder vindt, geen ‘hallo’ zeggen of iets onderbreken.” Haar stem klonk nonchalant en met haar vrije hand pakte ze die van haar vriendje vast. Er waren nog enkele andere opmerkingen op het puntje van haar tong, die ze binnenhield ¬¬– voor nu. Ze wilde niet nog een situatie creëren zoals tijdens het eerste feest van het jaar, waar Max de klappen van Zaheer’s woorden moest opvangen.
Zaheer knipte richting de fles whiskey. “Doe mij er ook maar één.” Zijn blik flitste kort naar Zoya, zijn date toch niet helemaal vergeten. “Maak er daar maar twee van.” Het was niet eens een vraag, het was een bevel, eentje die Mads haar kaken liet verstrakken.
”Belemmerd je kostuum als skelet het functioneren van je eigen handen?” vroeg ze, terwijl ze Max zijn hand stevig vast bleef houden, absoluut niet van plan om deze los te laten. Nog meer opmerkingen die ze binnenhield.

[ bericht aangepast op 12 dec 2021 - 21:48 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

15 dec 2021 - 13:31 Culloden is offline

Culloden 689

Alina Meadows
16 • Hufflepuff • Great Hall • outfit • with Aiden

"The good you do today will be forgotten tomorrow.
Do good anyway."

De twee Hufflepuffs waren bij de dranktafel aangekomen en Alina was oprecht opgelucht geen alcohol te zien. De vorige keer was het allemaal iets te vlotjes naar binnen gegaan en dat had ze de dag erna stevig gevoeld. Met een kater in Snape's les zitten was dan ook écht geen pretje geweest. Aiden trok vragend zijn wenkbrauw naar haar op toen ze haar opluchting ook luidop liet blijken.
'Iets teveel gedronken de vorige keer,' verklaarde ze dan ook voor de jongen met een lichte, schuldbewuste grijns op haar gezicht. Ongetwijfeld hadden er vanavond genoeg leerlingen drank mee naar binnen weten te smokkelen. De controle daarop was niet echt geweldig streng. Zelf ging ze het maar gewoon bij de alcoholvrije drankjes houden die op de tafel voor haar uitgestald stonden.
'Hoe goed ben jij trouwens met patronussen?' richtte ze zich weer op Aiden, hopend dat hij nu zou zeggen dat hij wist hoe hij er eentje moest oproepen. Haast gelijk viel aan zijn gezicht af te lezen dat haar vraag hem nogal overviel. Het was dan ook een erg random vraag geweest. Zeker zonder context.
'Dat is een onverwachte vraag. Maar ik heb er in ieder geval eens één weten op te roepen.' Alina's gezicht lichtte meteen op bij het horen van zijn antwoord. 'Hoezo vraag je dit?'
'Sorry, context is misschien wat duidelijker, ja,' merkte Alina grinnikend op. Soms kon ze té enthousiast zijn over iets en dan flapte ze er dingen uit die niet altijd evenveel samenhang hadden. Vooraleer ze begon aan haar uitleg nam ze een bekertje met één of andere gekleurde punch en nam snel een slokje.
'Ik had een tijdje terug een gesprek met Julian over dementors en patronussen,' begon ze rustig. 'Blijkt dat we allebei nog nooit een patronus hebben kunnen oproepen terwijl we het wel graag zouden kunnen. Dus toen bedachten we ons dat we misschien met een groepje mensen op patronussen kunnen oefenen.' Ze had geen idee of het een beetje logisch klonk voor Aiden. 'Maar daarvoor hebben we natuurlijk wel iemand nodig die weet hoe het moet en ons erbij kan helpen,' besloot ze haar uitleg. 'Vandaar de nogal random vraag.'

Nothing is impossible in my own powerful mind.

16 dec 2021 - 13:59 Culloden is offline

Culloden 689

Aster Muir
17 • Gryffindor • Beater • Zombie Quidditch player • Great Hall • with Jordyn

“When angry, count four. When very angry, swear.”

Aster had grijnzend aan Jordyn voorgesteld dat hij haar wel zou doodknuffelen als ze zo graag een hardere aanpak wou hebben. 'Zeg, ik moet nog wel ons team naar de overwinning begeleiden met Quidditch. Als ik er niet meer ben, wie is er dan om Dmitri in het stof te laten bijten?' Natuurlijk was Jordyn een erg belangrijk onderdeel van hun team, maar Aster vond het gewoon veel te leuk om haar te plagen en haalde dan ook onverschillig zijn schouders op.
'Ik regel wel wat met de boys en Kyra.' Ondanks het feit dat ze maar twee meisjes in hun team hadden, waren ze allebei wel spelers die echt niet onderschat mochten worden. Hij had dan ook het grootste respect voor hen beide.
Al snel had Aster door dat hij op een doodlopend einde zou komen wanneer hij nog langer over Joakim zou blijven doorgaan, dus had hij een deal proberen sluiten met de andere Gryffindor. Ze bleef hem een tijdje koppig aanstaren, maar hij was niet van plan om los te laten. En dat loonde. Schoorvoetend gaf ze toe en hij nam er genoegen mee dat ze op z'n minst zou proberen om met hem te praten als ze er klaar voor was.
'Ik weet dat je me alleen maar probeert te helpen, maar soms ik je vasthoudendheid echt enorm vervelend,' mopperde Jordyn kort, maar al snel hoorde hij een klein lachje.
'Het is een gave,' complimenteerde hij zichzelf terwijl hij het denkbeeldige stof van één van zijn schouders veegde. Toen het onderwerp naar het maken van plezier verschoof, leek zijn vriendin al een plannetje in haar hoofd te hebben. Met een vragende blik in zijn ogen vroeg hij er dan ook naar.
'Ik heb horen zeggen dat Sasha vaak iets bij zich draagt en gul genoeg is om te delen.' Aster begreep wat ze bedoelde. Zelf was hij niet echt en kenner of expert als het op zo'n zaken aankwam, maar experimenteren kon geen kwaad, toch? Het enige nadeel was dat hij daarvoor naar Sasha moest. Niet dat hij het meisje niet mocht, maar hij wist gewoon echt niet hoe zich te gedragen in haar buurt. Het was vreemd.
Jordyn had al een paar stappen in haar richting gezet, maar leek opeens te verstarren. Aster fronste, maar kon al gauw zien dat Joakim ook bij Sasha stond. 'Bij nader inzien. . . kunnen we het toch prima volhouden met de alcohol, denk je ook niet?' Zonder pardon nam ze vervolgens een grote teug van haar flacon. Alsof ze gewoon water aan het drinken was.
'Oké, zuipschuit,' begon hij terwijl hij haar arm naar beneden duwde zodat ze zou stoppen met drinken, 'de bedoeling is wel dat je langer dan vijf minuten meegaat,' vervolgde hij lachend. Als ze zo doorging lag ze over een half uur al helemaal dronken op de grond. 'Ga je je nu echt laten tegenhouden door Joakim? Hij bijt heus niet hoor.' Normaal gezien walste ze zo over iedereen heen.

[ bericht aangepast op 16 dec 2021 - 13:59 ]

Nothing is impossible in my own powerful mind.

17 dec 2021 - 22:42 Aynur is offline

Aynur 2380

16 years — Hufflepuff Prefect — Pureblood
Dress + Hair — Hallways — w. Shane & Foppe

Wanneer Shane me vertelde dat mijn maffe gedrag vrij gauw wendde, voelde ik me helemaal warm worden vanbinnen — helemaal tot aan mijn tenen. Ik was een vrij onzeker persoon, zeker door het klimaat waarin ik opgegroeid was dus om dit van mijn vriendje te horen zorgde er wel voor dat mijn wangen gingen gloeien. Daarom vroeg ik hem ook hoe het kon dat hij altijd de perfecte dingen wist te zeggen. Dit leek voor Shane een uitnodiging te zijn om een kus op mijn voorhoofd te planten.
“Ik zeg gewoon dingen,” merkte hij enigszins droog op waardoor ik mijn hand voor mijn mond sloeg om de lach die van binnenuit opborrelde tegen te gaan. Ik wist dat Shane soms moeite had met uitingen van mijn of zijn gevoelens en dit was weer eens een perfect voorbeeld waarmee hij me aan het lachen wist te maken.

“Ja dat klopt,” reageerde ik liefdevol terwijl ik naar hem opkeek. “Je zegt gewoon dingen.” Met een instemmende knik begon ik hem voorzichtig in de richting van de uitgang te begeleiden.
We waren nog nauwelijks op de gang terecht gekomen of Foppe, de berucht klopgeest van Hogwarts zag zijn kans om me eens flink aan het schrikken te maken. Schijnbaar hing hij veel vaker rond de kamers van Hufflepuffs om deze de stuipen op het lijf te jagen. Onze reputatie scheen ons tot een makkelijk doelwit te maken waardoor ik nu trillend tegen Shane aan was gekropen — druk bezig om mijn waardigheid bij elkaar te rapen voor de ondamesachtige gil die aan mijn lippen was ontsnapt. Zelf had Shane ook een stap achteruit gezet waarin hij mij beschermend met zich mee trok.
Hij trok me stevig tegen zich aan waardoor de vlinders op mijn kostuum volledig platgedrukt werden. Ik kon het plastic horen knisperen, maar het deerde me niet. Zeker niet nu ik nog ietwat onvast op mijn benen stond van de schrik. “Rot op,” wierp Shane in de richting van Foppe. Zijn stem klonk lichtelijk geïrriteerd. Ik probeerde mijn adem weer iets gelijkmatiger te krijgen, wat door de geruststellingen van mijn vriendje een stuk beter ging. Hij legde zijn hoofd op de mijne en door de stilte die volgde had ik het vermoeden dat Foppe misschien wel weg was.
Voorzichtig draaide ik mijn hoofd om te zien of de kust veilig was maar door de houding waarin we ons bevonden kon ik vrij weinig zien. “Is-ie weg?” fluisterde ik met een benepen stemmetje. Hij (Foppe) kwam echter vlak voor de opening waar ik doorheen kon kijken net boven Shane zijn arm uit met een haast verveelde “Boe. . .”
“Vervelend als die beschermende vriendjes. Heb jij niet wat beters te doen met je leven?” mopperde Foppe nog waarna Shane voorstelde om te gaan en de klopgeest gewoon te negeren. Ik knikte instemmend en wachtte totdat mijn vriendje me losgelaten had zodat we konden gaan lopen. “Sorry trouwens, voor mijn reactie. Ik had hem niet verwacht,” zei ik gevolgd door een nerveus lachje.

[ bericht aangepast op 17 dec 2021 - 22:49 ]

I have seen my own sun darkened

20 dec 2021 - 23:31 Aynur is offline

Aynur 2380

𓆙 Zoya Elaine Crawfort 𓆙

When you are not fed love on a silver spoon you learn to lick it off knives

16 years • Slytherin Common Room • with Zaheer, Maximus & Madigan • Make-up + Outfit

Aan alles was te merken dat Zaheer niet kon wachten om me ter plekke op de bank neer te smijten en zichzelf uit zijn seksuele lijden te verlossen — zeker toen ik aangaf dat ik hem misschien wel zou geven wat hij wilde. Hij liet zijn hand over mijn arm glijden om deze tot stilstand te laten komen ter hoogte van mijn heup. Ik volgde met mijn ogen iedere beweging die hij maakte aangezien ik er een hekel aan had om voor een verrassing te komen te staan.
“Pas op met wat je belooft,” waarschuwde hij me. De blik in zijn ogen vertelde me meer dan genoeg dat hij zich op het randje van zijn zelfbeheersing bevond. Er was nu nog één enkele duw voor nodig en ik had hem waar ik hem hebben wilde — at my mercy. Net op het moment dat ik wilde toevoegen dat ik nog helemaal geen belofte gemaakt had, maar het had gehouden op ‘misschien’ werden we onderbroken door Maximus en Madigan die de Common Room betraden. Ik verroerde geen vin en hield slechts Zaheer in de gaten hoe hij op deze ontwikkeling ging reageren.
En ja, ik moet toegeven. . . ik was verbaasd dat hij me zo snel losliet om zich bij het gezelschap van zijn vrienden te voegen. “Zeggen we geen hallo meer tegenwoordig. Dat doet pijn,” zei hij op een grappende toon terwijl ik kon horen dat hij enigszins geïrriteerd was door het feit dat Maximus geen aandacht aan hem had geschonken bij binnenkomst. Vrijwel onmiddellijk zat Madigan erbovenop. “Hangt er vanaf wat je onbeleefder vind, geen ‘hallo’ zeggen of iets onderbreken.”
“Of een moment stopzetten,” mompelde ik onhoorbaar waarna ik mijn armen voor mijn borst kruiste.
Het viel me op dat Madigan haar hand in de richting van Maximus liet glijden alsof ze steun bij hem zocht of iets dergelijks. Vervolgens sloeg Zaheer zijn vriend op zijn schouder waarna hij aangaf dat hij ook wel een glas whisky wilde. “Maak er daar maar twee van,” voegde hij er nog aan toe met een blik op mij. Ah, hij was me dus toch niet vergeten. Wat een aangename verrassing, dacht ik sarcastisch. En natuurlijk had Madigan daar ook een mening over. Alhoewel ik haar niets kon verwijten aangezien ik in haar positie waarschijnlijk iets eensgezinds had gezegd.
Even charismatisch als altijd — alsof er zojuist niets was voorgevallen tussen Zaheer en mij pakte ik mijn stok erbij om één extra glas tevoorschijn te laten komen door middel van de Accio spreuk. “Ik kan wel iets sterks gebruiken,” zei ik met nadruk waarna er een charmante glimlach over mijn gezicht verscheen. Ik sprak ‘sterks’ uit met nadruk aangezien Zaheer zojuist had bewezen dat hij mij niet bij had kunnen benen en zich daarom verwijderde uit de situatie.
“Hierna laat ik de twee tortelduifjes alleen,” voegde ik er nog aan toe met een knipoog in de richting van Maximus en Madigan. Dan konden zij op Zaheer passen aangezien hij zo graag de aandacht van hen wilde.

I have seen my own sun darkened

27 dec 2021 - 23:25 Kobyla is offline

Kobyla 19250

Aidan Fenwick

16 — Hufflepuff — Prefect — Hat — with Alina — Great Hall

❝ Show me the most damaged parts of your soul, and I will show you how it still shines like gold. ❞

Het was tijd voor een drankje en ondertussen liet Alina duidelijk merken geen interesse in alcohol te hebben vanavond. Het klonk haast alsof ze bang was de verleiding niet te kunnen weerstaan als het wel aanwezig geweest zou zijn. Hij toonde haar dan ook subtiel zijn verbazing, hopend dat er meer uitleg zou volgen. Het voelde namelijk ook weer niet helemaal oké om er rechtstreeks naar te vragen.
'Iets teveel gedronken de vorige keer,' legde ze gelukkig uit. Aidan knikte begrijpend, logisch dat ze na zoiets nu liever wat rustig aan deed. Toch bleef hij nieuwsgierig naar haar eerdere opmerking. Ook als er wel alcohol geschonken zou worden, hoefde ze het niet te drinken.
'Bang om toch toe te geven als het er wel is?' vroeg hij lachend, hopelijk haar zo op haar gemak te kunnen brengen, ondanks de serieuze vraag die erachter school. 'Is niet erg hoor, soms kan het ook gewoon te lekker zijn.' Hij wist zelf dat hij moeilijk van boterbier kon afblijven als het er was, want het was gewoon te lekker, al was dit gelukkig niet iets waar je gauw dronken van werd.
Aline bracht echter hun gesprek al gauw in een totaal andere richting. De link tussen dit Halloweenfeest en patronussen zag hij niet zo gauw, maar oké dan. Er was geen reden om er niet serieus op in te gaan en de verandering van het gespreksonderwerp te accepteren. Zelf vertelde hij haar dan ook eerlijk dat hij eens een patronus op had weten te roepen, al had hij het vermoeden dat dit eerder geluk dan vaardigheid was geweest. Toch leek zijn vriendin erg blij te zijn met het antwoord.
'Sorry, context is misschien wat duidelijker, ja,' merkte ze nog op, ondertussen grinnikend. Blijkbaar besefte ze zich nu hoe random haar vraag eigenlijk was geweest. Voor ze verder sprak, pakte ze een bekertje punch en dit vond Aidan eigenlijk ook wel een goed idee. Hij nam enkele slokjes, terwijl Alina eindelijk met haar uitleg kwam.
'Ik had een tijdje terug een gesprek met Julian over dementors en patronussen,' begon Alina haar uitleg. 'Blijkt dat we allebei nog nooit een patronus hebben kunnen oproepen terwijl we het wel graag zouden kunnen. Dus toen bedachten we ons dat we misschien met een groepje mensen op patronussen kunnen oefenen.' Aidan knikte hummend, nieuwsgierig naar waar het uiteindelijk naartoe zou leiden, al had hij een vermoeden dat ze zijn kennis wilden gebruiken. 'Maar daarvoor hebben we natuurlijk wel iemand nodig die weet hoe het moet en ons erbij kan helpen. Vandaar de nogal random vraag.'
'Dus, als ik het goed begrijp willen jullie mijn hulp bij het leren oproepen van een patronus?' vroeg hij, waarbij hij zijn hoofd lichtelijk kantelde. Hij had zelf maar net iets voor elkaar kunnen krijgen. Hoe zou hij dat anderen moeten leren? 'Ik ben alleen wel bang dat die ene keer een gelukstreffer was,' gaf hij toe, terwijl hij zijn handen in de lucht hief. 'We kunnen het altijd proberen, maar ik kan niets beloven.' Daarnaast was het de vraag in hoeverre hij tijd had om zich hier actief mee bezig te gaan houden voor meerdere keren. Hij had Ashley ook al beloofd om hem met vanalles en nog wat te helpen. Hmmm, misschien kon hij de jongen vragen naar zijn ervaringen met patronussen en of hij samen met hem wilde proberen enkele van hun klasgenoten dit te leren?

Index RPG Actieve Topics Zoek