[RPG] [0] The Path to War - [Speeltopic 2] - Speeltopics

21 juli 2021 - 11:31 darkurge is offline

The Path to War
It's changing out there. There's a storm coming, Harry... just like last time.

TIMES ARE CHANGING
Voldemort is terug. Nadat zelfs minister van Toverkunst Droebel het moest toegeven lijkt er geen weg meer terug. De tovenaarsgemeenschap bevindt zich op de vooravond van een oorlog. Inmiddels is Droebel afgetreden en daar is Schobbejak voor in de plaats gekomen. De gemeenschap heeft de hoop dat hij hun door deze donkere tijden zal leiden. Tot dus ver heeft hij echter weinig succes gehad. Een massauitbraak uit Azkaban, dementors die de tovenaarsgevangenis hebben verlaten en zich hebben aangesloten bij Hij Die Niet Genoemd Mag Worden en de vele moorden die worden gepleegd... Het lijkt alsof deze storm nog lang niet gaat liggen.

De zesdejaars leerlingen keren na een donkere zomer terug op Hogwarts, wat gaat dit jaar hun brengen? En is iedereen veilig?
Hoe reageert de school na dreigementen aan het adres van leerlingen en wat uiteindelijk leidt tot de vermissing van één van hen?

CHARACTERS
Gryffindor
♂ Aster Muir — Adrien Sahores — Lerwick— 1.1
♂ Ashley Joseph Jones — Cole Sprouse— calice — 1.3
♂ Castor Aelius Black — Faceclaim — Morrigann— 1.5
♂ Joakim Ake Berglund — Rafael Miller— Helvar — 1.7
♀ Jordyn Mariah Kingsley — Dasha Taran— Veda — 1.3
♀ Kyra Aliyeva — Faceclaim — Morrigann— 1.8

Hufflepuff
♂ Aidan Tomas Fenwick — Max Barczak — Helvar — 1.3
♂ Julian Nolan Lartius — Faceclaim — Fika —1.4
♂ Theseus Owen Scamander — Faceclaim — Epione —1.7
♀ Alina Maedows — Karol Queiroz— Lerwick— 1.7
♀ Sasha Diggory — Zoe Kravitz — calice— 1.2
♀ Novalie Aria Fitzgerald — Elle Fanning — Veda — 1.3
♀ Aiofe Zara O'Conner— Isabel Moner — Iotte— 1.1

Ravenclaw
♂ Adrastos Quillon Montague — Maxence — Epione — 1.8
♂ Ilias Eisenberg— Louis Partridge— amren — 1.7
♂ Shane Montgomery — Nick Pervak— Helvar — 1.7
♀ Jemina Gauthier— Zendaya — Morrigann— 1.3
♀ Pandora Lovegood — Sabrina Carpenter — Calice — 1.4
♀ Josephine Montgomery — Faceclaim — Veda — 1.8
♀ Avalon Isolde Fitzgerald — Elle Fanning — Iotte — 1.4

Slytherin
♂ Dimitri Viktor Volkov — Timur Simakov— calice — 1.1
♂ Zaheer Aceves Selwyn— Iotte — 1.2
♂ Maximus Lovegood — calice — 1.7
♂ Miran Perceval Crawfort — Epione — 1.7
♀ Zoya Elaine Crawfort— Faceclaim— Veda— 1.4
♀ Amira Lucretia Black — Faceclaim— Epione— 1.4
♀ Madigan Zephyrine Elingston — Morrigann — 1.7
♀ Lysandra Black— Faceclaim — Reeses — 1.8

VAKKEN, QUIDDITCH, PREFECTS

VERHAAL OVERZICHT

ROLLENTOPIC ϟ PRAATTOPIC 3 ϟ SPEELTOPIC 2ϟ SPREADSHEET
PRAATTOPIC 1 • PRAATTOPIC 2
SPEELTOPIC 1

[ bericht aangepast op 14 sep 2021 - 13:24 ]

27 okt 2021 - 18:58 Aynur is offline

Aynur 2380

JORDYN ✖ KINGSLEY

Met een simpele ‘Zeg het maar’ nodigde ik Joakim uit om te praten. Ik was nog steeds gefrustreerd om het hele gebeuren; over hoe Maximus Ashley neersloeg en de achterbakse manier waarop Madigan met ons omsprong. Het zat me oprecht niet lekker. Zeker niet de manier waarop we ‘het gevecht’ ontvlucht waren en dit liet ik blijken ook.
“Dat bedoel ik niet,” uitte Joakim zijn frustraties toen ik om verduidelijking vroeg. “Wat bedoel je dan?” gooide ik terug op eenzelfde toon terwijl ik mijn armen voor mijn borst kruiste. Natuurlijk had ik nu geen zin om ruzie te maken, maar er vlogen nog te veel emoties rond in mijn systeem. Emoties die nog een grotere chaos werden toen Joakims lippen de mijne ontmoetten.
Mijn eerste reactie was dan ook het omhoog brengen van mijn armen tot aan zijn nek — een beweging die ten einde kwam op het moment dat ik mezelf herinnerde aan het feit dat ik nog steeds boos op hem was. Ik keek weg van zijn gepijnigde blik en deed een stap achteruit. In een gefrustreerde beweging haalde ik mijn hand door mijn haar — de vlecht die ik erin had gemaakt vanochtend was iets uitgezakt waardoor de plukken los rond mijn hoofd lagen. Hardop pratend deed ik mijn best om orde in de chaos te scheppen, wat momenteel niet echt helpend scheen te zijn.
“I need a break,” verzuchtte ik dan ook. Ik had tijd nodig om alles op me in te laten werken, zeker omdat ik het gevoel kreeg dat Joakim iets ‘serieus’ van me verwachtte. Ik kreeg hetzelfde paniekerige gevoel als Sasha en Julian me toentertijd gegeven hadden. Van hen allebei was ik weggevlucht zodra het serieus begon te worden — hoewel ik het met Julian nog een aantal maanden geprobeerd had.
In plaats van dat Joakim afstand van me nam, zocht hij juist mijn nabijheid weer op. Met een ietwat afstandelijke blik in mijn goudbruine poelen keek ik naar hem op vooraleer hij me weer terug in zijn armen nam. “Wat doe je? Jo, wat zei ik nou?” mompelde ik terwijl ik bewegingloos bleef staan — in afwachting tot zijn uitleg.
“Emoties zijn ook moeilijk, maar ik wil graag nu praten,” begon mijn vriend op fluistertoon. Ik ademde uit en dwong mijn lichaam zich iets meer te ontspannen. Langzaam sloeg ik ook mijn armen om zijn middel om mijn gezicht iets steviger tegen zijn borst aan te drukken. Bij het horen van de woorden “Ik zou toch graag. . . een beetje duidelijkheid willen” perste ik mijn lippen op elkaar. Ik zei niets — zelfs niet toen ik voelde hoe Joakim zijn gezicht in mijn nek begroef.
Duizenden dingen vlogen voorbij. Ik wilde weg, ver weg, en geen antwoord geven op zijn vraag om duidelijkheid. Duidelijkheid die ik niet kon bieden. Of. . . waarvoor ik bang was om die te bieden? Ik schudde mijn hoofd en voelde me plots énorm kwetsbaar — een gevoel dat ik verachtte tot het diepste van mijn ziel.
“Ik wil jou ook. . .” mompelde ik uiteindelijk in zijn shirt, alsof ik me gewonnen gaf. “Is dat antwoord genoeg?” Ik kon er niets aan doen dat mijn woorden er ietwat ‘bozer’ uitkwamen dan de bedoeling was. Ja, ik vond Joakim een ontzettend geweldige gozer. Maar ik wist ook dat ik bepaalde behoeftes had en ik zou het nooit van hem willen vragen om zoveel voor me in te leveren als ik er überhaupt ooit aan dacht om iets serieus te beginnen. Waarom was het nooit genoeg voor iedereen om te genieten in het moment? Wat had kijken naar de toekomst voor zin, zeker met Jeweetwel op de loer? Ik wist als geen ander hoe snel die toekomst weer van je gestolen kon worden.

I have seen my own sun darkened

28 okt 2021 - 22:52 Kobyla is offline

Kobyla 19257

Shane Montgomery

17 • Ravenclaw • with Novalie & Adrastos • Hallways

❝ And sometimes I feel so out of place. ❞

Ergens was Shane wel blij dat Nova in de buurt was toen Josie hem alleen had gelaten. Nu had hij in ieder geval iemand die hem kon afleiden van de pijn die zijn zusje bij hem veroorzaakt had. Hij had haar helemaal niet pijn willen doen, dus waarom gedroeg ze zich dan zo? Terwijl zijn vriendin met haar mantel stond te hannesen, stak hij zijn arm uit om haar te kunnen helpen. 'Huh?' bracht ze verrast uit, maar een brede glimlach verscheen zodra ze doorhad dat hij het was. Wat vertederd legde hij zijn hand op haar schouder, iets wat haar alleen maar meer deed stralen. Een voorzichtig lachje verscheen ook op zijn lippen, ook al zat hij nog een beetje met een knoop in zijn maag om Josie.
'Ik sta eigenlijk nog te bibberen op mijn benen,' vertrouwde ze hem fluisterend toe, nadat ze haar hoofd op zijn schouder had gelegd. De arm om haar schouder gleed af naar haar middel, zodat hij haar lichtjes tegen zich aan kon trekken. 'Gelukkig had ik Adrastos bij me.' Shane voelde toch een steekje jaloezie zodra ze dit zei. Het liefst had hij haar bij willen staan, hoe lastig hij het ook gevonden had. Het was toch wel zijn taak als haar vriendje om haar bij te staan op moeilijke momenten. Alleen was hij in plaats daarvan helemaal overweldigd geraakt en had zijn zusje hem het lokaal moeten uittrekken.
'Je hebt het hartstikke goed gedaan,' vertelde hij haar. Hij had misschien dan wel het meeste ervan gemist, maar hij was sowieso trots op haar dat ze het had aangedurfd op Max op zijn gedrag aan te spreken en vervolgens punten af te trekken. Wel besloot hij dat het beter was om maar zijn mond over Adrastos te houden, al helemaal gezien hij nog naast hen stond. Maar of hij de moed zou hebben om hier later een opmerking over te maken?
Adrastos nam al gauw afscheid van hen, waarna hij alleen was met Nova. Het was fijn om weer even wat tijd met haar te kunnen hebben, al wilde hij nu wel het liefste weg uit de gangen, op zoek naar een rustigere plek. 'Zeg, gaat het wel?' vroeg Nova hem bezorgd. Wat verward keek hij haar aan, verrast door haar vraag. Hoezo zou het niet gaan? 'Kan ik iets voor je doen?' volgde al gauw. Zijn verwarde blik bleef.
'Euhm, ik voel me prima?' Hij strekte zijn hand uit en pakte voorzichtig de hare in de zijne, al werd hij eerst even uit balans gebracht door het duwtje dat ze hem opeens gaf. 'Ik heb niet echt iets nodig denk ik. Alleen heb ik geen idee wat te doen dit tussenuur. Heb jij suggesties?' Hij was zodanig overtuigd geweest dat Josie hem wel ergens mee naartoe zou trekken, dat hij verder niet te tijd had genomen om na te denken over mogelijkheden om zijn tussenuur mee te vullen. Nova zou vast wel iets weten, daar vertrouwde hij op.

29 okt 2021 - 16:29 Aynur is offline

Aynur 2380

16 years — Hufflepuff Prefect — Pureblood
Outfit + Logo House + Shoes — just outside the DADA classroom — w. Shane

De voorzichtige glimlach die op Shane zijn gezicht verscheen, vertelde me meer dan hij waarschijnlijk in woorden kon uitdrukken. Er was iets wat hem dwars zat — iets wat hem niet voluit kon laten stralen zoals hij gisteravond wel gedaan had tijdens onze nachtelijke wandeling. Mijn wangen werden vuurrood toen mijn gedachten met me op de loop gingen naar het moment waarop ik hem voor het eerst vertelde dat ik van hem hield en vlug richtte ik de aandacht weg van mijn gezicht om naar Adrastos te verwijzen.
“Je hebt het hartstikke goed gedaan,” vertelde Shane me nog waarop ik verlegen mijn blik naar de grond richtte — niet gewend aan de lof die nu op mij gericht was. Avalon was meestal degene die dat soort loftuitingen over zich heen kreeg, niet ik.

“Weet je heel zeker dat ik niet te veel punten heb afgetrokken? Of had ik Maximus er apart op aan moeten spreken?” Bezorgd richtte ik mijn blik op Shane in de hoop dat hij me iets geruststelling kon bieden.
Adrastos nam op vriendelijk wijze afscheid van ons waarop ik alleen met mijn vriendje achterbleef. Nu we alleen waren, zag ik dan ook de mogelijkheid om te vragen hoe het met Shane ging naar aanleiding van de glimlach waarmee hij me eerder aangekeken had. De verwarring was haast van zijn gezicht af te lezen. “Euhm, ik voel me prima?” Ik kantelde mijn hoofd aangezien de vragende manier van antwoord geven nou niet aannemelijk klonk.
“Je. . . hoe leg ik dit goed uit zonder als een volslagen idioot te klinken. . . je manier van doen gaf me het idee dat je iets dwarszat,” legde ik uit. Shane strekte vervolgens zijn hand uit om de mijne te omvatten en ik strengelde onze vingers automatisch ineen. Mijn hand leek haast perfect in de zijne te passen en dat besef liet mijn wangen warm worden.
“Ik heb niet echt iets nodig denk ik. Alleen heb ik geen idee wat te doen dit tussenuur. Heb jij suggesties?” Ik knipperde verbaasd met mijn ogen — ietwat uit het veld geslagen door zijn vraag. Er was zeker iets geweest wat ik wilde doen, maar dit was een taak die veel concentratie vereiste en waardoor ik waarschijnlijk niet al te veel met Shane zou kunnen praten. Er bevonden zich een aantal magische kruiden in de kas, in het gedeelte die ik mocht gebruiken voor mijn theekruiden en die zou ik zo snel mogelijk moeten gaan oogsten voordat het te laat was.
Vertwijfeld opende en sloot ik mijn mond een aantal keer. “Er was wel iets wat ik wilde doen. . .” kwam er uiteindelijk met een lichte aarzeling uit. “Maar, dat kan ik ook een andere keer doen. Het is nogal saai om bij te zitten.” Ik grinnikte waardoor mijn schouders zacht op en neer gingen. “We hebben huiswerk opgekregen van Snape, misschien dat we daar aan kunnen gaan werken?” stelde ik uiteindelijk voor.

[ bericht aangepast op 29 okt 2021 - 16:59 ]

I have seen my own sun darkened

29 okt 2021 - 19:20 Kobyla is offline

Kobyla 19257

Joakim Berglund

16 — Gryffindor — Rebel Prefect — Quidditch Keeper — with Jordyn — somewhere in the hallways

❝ Another fine day ruined by responsibility. ❞

Joakim haatte het om in deze discussie te zitten. Hij had het Jordyn zo graag op een rustig moment willen vertellen, wanneer hij fatsoenlijk de tijd voor haar en haar gevoelens had kunnen nemen. Maar natuurlijk moesten er meerdere mensen zijn die het graag voor hem verpestten. Nu had hij een boze Jordyn tegenover zich staan, uit op een uitleg voor zijn gedrag. Eentje waar hij nu gewoon niet de tijd voor had om die te geven. Hij zou zich later wel verontschuldigen naar haar.
'Wat bedoel je dan?' kaatste ze terug, duidelijk net zo gefrustreerd als hij zelf. Hij schudde even met zijn hoofd, hoopte in ieder geval een deel van zijn frustratie te kunnen laten varen voor het hoge woord eruit kwam. Hij had vervolgens gehoopt dat een kus haar rustig zou kunnen krijgen, maar het tegenovergestelde was waar. Heel even leek ze toe te willen geven, ze strekte haar armen al naar hem uit, maar direct daarna liet ze hem alweer los, stapte ze achteruit. Ze deed nog een poging tot een uitleg, maar de woorden wilden niet volledig tot hem doordringen. Joakim wilde ze niet geloven.
'Wat doe je? Jo, wat zei ik nou?' wierp ze tegen toen hij juist de afstand tussen hen gauw weer overbrugde. Hij voelde de nood om haar in zijn armen te nemen, weigerde om haar gewoon te laten weglopen. Niet nu. Ze gaf hem de gelegenheid om te praten, sloeg uiteindelijk toch haar armen om zijn middel. Gelukkig maar, want hij had geen idee gehad wat te doen als ze hem alsnog had weggeduwd. Hij trok haar hierdoor juist nog wat steviger tegen zich aan, al probeerde hij haar niet te verstikken of iets in die trant.
Ze had duidelijk even nodig om zijn woorden in zich door te laten dringen, om haar eigen antwoord te formuleren. Dit maakte allemaal niets uit, ze moest de tijd nemen die ze nodig had. In de tussentijd genoot hij ervan om haar in zijn armen te kunnen hebben, snoof hij de geur van haar haren op. 'Ik wil jou ook. . .' vertelde ze hem uiteindelijk. Opgelucht slaakte hij een zucht, maar hij hield even zijn adem in zodra hij hoorde dat er meer zou komen. 'Is dat antwoord genoeg?' Het kwam er misschien ietwat stekelig uit, maar voor Joakim was het alles wat hij wilde horen. Hij snapte dat ze tijd nodig had voor alles, tijd die hij haar zou moeten geven, maar hij wist nu in ieder geval dat ze wel wilde.
'Dat is antwoord genoeg,' vertrouwde hij haar toe, trok haar vervolgens nog even extra stevig tegen zich aan. 'Dank je wel.' Hij fluisterde deze woorden tegen haar haren aan, maar nog dichtbij genoeg haar oor zodat ze het kon horen. Ze waren al zo lang vrienden, maar hij wilde graag meer momenten met haar kunnen delen, specialere momenten. Hij wilde haar graag dichterbij zich hebben, al zou hij haar nooit alles kunnen geven.
'Het spijt me van eerder,' bood hij zijn verontschuldigingen nog aan. Langzaamaan liet hij haar weer los, wetend dat ze nu eigenlijk toch echt naar het lokaal moesten gaan. 'Kun je het me vergeven?' Met grote ogen keek hij haar aan, zoals altijd zoekend naar haar goedkeuring. Joakim glimlachte zwakjes en pakte vervolgens haar hand vast. Ze moesten gaan, ook al wilde hij eigenlijk nog niet.

[ bericht aangepast op 29 okt 2021 - 19:20 ]

30 okt 2021 - 23:49 Kobyla is offline

Kobyla 19257

Shane Montgomery

17 • Ravenclaw • with Novalie • Hallways

❝ And sometimes I feel so out of place. ❞

Nova was absoluut niet gewend aan complimenten, dus het verbaasde Shane weinig dat ze naar de grond keek na zijn compliment. Toch vond hij het jammer, want ze had de lof echt wel verdient. Hij wilde haar graag leren dat ook zij complimenten verdiende.
'Weet je heel zeker dat ik niet te veel punten heb afgetrokken? Of had ik Maximus er apart op aan moeten spreken?' vroeg ze hem, duidelijk nog onzeker over of ze nu daadwerkelijk wel goed gehandeld had. Shane knikte, de glimlach weer even terug op zijn gezicht. Om vervolgens een kus op haar haar te drukken. Naar zijn idee was er niets dat ze beter had kunnen doen. Slaan in de klas moest gewoon afgestraft worden. Het verbaasde hem zelfs dat er geen andere prefect eerder had ingegrepen, vooral de Gryffindors zaten er normaal wel bovenop als het iemand van Slytherin betrof.
'Ik denk dat de meeste van onze klasgenoten wel zouden zeggen dat dit voldoende punten waren, hij had misschien zelfs meer verdient.' Zelf had Shane eigenlijk geen idee wat hij nu verdiend vond, alleen dat Max inderdaad aangepakt had moeten worden. 'Hij heeft over zichzelf afgeroepen dat je dit door de klas heen moest roepen.' Hij haalde zijn schouders op. Het was waarschijnlijk ook alleen maar lastiger voor Nova geweest als ze besloten had hem wel aan te spreken. Max leek hem niet het type dat hier ontvankelijk voor was.
In plaats van nog verder stil staan bij haar eigen prestatie, besloot Nova haar aandacht te verleggen naar Shane. Iets dat hij niet helemaal gerechtvaardigd vond, want hij had zelf niet het idee dat er iets mis met hem was. 'Je. . . hoe leg ik dit goed uit zonder als een volslagen idioot te klinken. . . je manier van doen gaf me het idee dat je iets dwarszat,' legde ze hem uit. Oh, op die manier of het wel goed ging. Ja, het ding met Josie net zat hem dwars, maar dat was ook wel het enige. Niet iets waar Nova zich zorgen om hoefde te maken.
'Ik had slechts net even wat gedoe met Josie.' Hij haalde zijn schouders op en probeerde zijn vriendin niet aan te kijken. Hij had geen zin om haar nu op te moeten gaan zadelen met slechts wat strubbelingen met zijn zus. In plaats daarvan leidde hij haar af door haar hand past te pakken, een gebaar dat vast haar hart zou doen smelten. Een gebaar dat hem ook wat meer vertrouwen gaf, puttend uit de energie die ze hem soms leek te geven via hun handen. Hij ging verder met de afleiding door haar te vragen naar of zij nog ideeën had voor dit tussenuur.
'Er was wel iets wat ik wilde doen. . .'gaf ze wat aarzelend aan. 'Maar, dat kan ik ook een andere keer doen. Het is nogal saai om bij te zitten. We hebben huiswerk opgekregen van Snape, misschien dat we daar aan kunnen gaan werken?' Hoewel dit laatste de slimste optie was, had hij hier nu eigenlijk geen zin in. Dit zou vanmiddag na hun lessen ook nog kunnen.
'We gaan doen wat jij wilt,' wierp hij tegen. 'Als jij graag eerst iets anders wilt doen, dan doe je dat. Ik aanschouw geduldig.' Nu was het zijn beurt om te grinniken. Hij begon haar voorzichtig weg te trekken, de drukke gangen uit. Wel liet hij het vervolgens aan haar over waar precies ze nu naartoe zouden gaan.

31 okt 2021 - 17:00 darkurge is offline

darkurge 3074

HAPPY HALLOWE'EN

"A thousand live bats fluttered from the walls and ceiling while a thousand more swooped over the tables in low black clouds, making the candles in the pumpkin stutter."

Datum: 31 oktober 2021
Location: Great Hall
Tijd: 21:00
Hallowe'en party at Hogwarts
Dresscode: verkleed! Maakt niet uit wat. Go wild!

Het licht in de grote zaal is gedimd. Het enige licht in de ruimte komt van de zwevende pompoenen die een warm, oranje licht in de ruimte verspreiden. Alle afdelingstafels zijn uit de zaal gehaald en een dansvloer en dranktafels zijn het enige wat de ruimte vult. De docenten hebben, natuurlijk, alleen alcoholvrije drankjes toegestaan op het feest voor de 6e en 7e jaars, maar er zal amper worden gecontroleerd op het meesmokkelen van verboden middelen. De geesten zullen de hele avond spoken in de Great Hall en hopelijk is dat het enige spooky aan deze avond...
Daarnaast zijn Adrastos en Pandora jarig! Er is geen speciale feesttafel of iets anders georganiseerd door de docenten voor hen, maar feliciteer de birthdayboys en als je indruk wilt maken; neem een cadeautje mee.
Er zal ook een kostuumwedstrijd worden gehouden. Iedereen mag stemmen op de leukste outfits en de winnaar wordt gedurende het feest bekend gemaakt. Ieder char kan zijn stem uitbrengen door een briefje in een pompoen te stoppen die te midden van de grote dranktafel staat (net zoals je naam in de vuurbeker doen!)

31 okt 2021 - 17:16 Aynur is offline

Aynur 2380

Edit: wrong topic, fml

[ bericht aangepast op 31 okt 2021 - 17:16 ]

I have seen my own sun darkened

1 nov 2021 - 0:13 Aynur is offline

Aynur 2380

JOSEPHINE MONTGOMERY
16 | Pureblood Ravenclaw | Outfit | with Theseus at the entrance of the Ravenclaw Common Room

— Z O A L S G E W O O N L I J K bevond ik me tussen verschillende onderdelen die ik nodig had voor een nieuw project. Ik had immers Dmitri beloofd om met iets te komen waarmee zijn lessen velen leuker zouden worden — door schoolwerk te combineren met Quidditch. In mijn hoofd had ik al helemaal uitgedokterd hoe ik dit werkzaam zou krijgen. Echter bleek het in de praktijk toch minder uitvoerbaar te zijn dan gedacht. Gelukkig stond opgeven niet in mijn woordenboek.
Het was ongewoon stil in de Common Room van Ravenclaw. Iedereen was immers naar het feest gegaan wat in het thema van Halloween gehouden werd. Zelfs Shane had zich verkleed, wat toch wel geschikt was op de voorpagina voor The Daily Prophet. Waarschijnlijk weer de invloed van Novalie. . .
Mentaal gaf ik mezelf weer een standje. Ik had een afspraak gemaakt met Shane en daar ging ik me aan houden ook. Inmiddels had ik zeker wel ingezien dat de blondine hem gelukkig maakte en dat verdiende hij ook. Zelfs als hij daarvoor mij vergat en in mijn uppie achterliet.
“Hallo? Ben jij Josephine Montgomery?” Een eerstejaars die ik nog nooit echt had gezien, liep naar me toe. Ze was verkleed als iets wat een kat voor moest stellen, alleen dan met blauwe en paarse strepen. Ik liet de uitvinding waar ik mee bezig was, zakken.
“Ja. . ?” vroeg ik argwanend terwijl ik haar van top tot teen bekeek.
“Er staat iemand voor je op de gang. Een lange jongen — volgens mij van Hufflepuff? Ik moest even wat pakken en kwam hem tegen voor de deur. Het lijkt erop dat hij niet al te best is met raadsels.” Nonchalant haalde ze haar schouders op waarna ze wegliep in de richting van de meisjesslaapzaal.
Lang hoefde ik niet na te denken over wie ze het had. Theseus Scamander, mijn goede vriend die het nodig vond om me vaak mee te nemen naar sociale gelegenheden om meer onder de mensen te zijn in plaats van opgesloten in de Common Room met als enige gezelschap mijn gereedschap. Met een zucht stond ik op en begaf me in de richting van de deur. Deze opende ik op een kiertje — net genoeg zodat Theseus en ik elkaar konden zien.
“Wie heeft tien vingers en weigert om naar een Halloweenfeest te gaan? Als je deze goed hebt, mag je naar binnen,” zei ik monotoon — wat bij mij aangaf dat ik Theseus aan het plagen was.

[ bericht aangepast op 1 nov 2021 - 12:32 ]

I have seen my own sun darkened

1 nov 2021 - 0:49 Aynur is offline

Aynur 2380

▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

Zaheer | Slytherin Common Room | Make-up + Outfit

— H E T H A D W A T moeite gekoste, maar door de goede voorbereiding die ik had gedaan kostte het slechts een half uurtje tijd om mijn eigen gezicht te sminken en een begin te maken aan Zaheer zijn gezicht. Naar mijn mening mocht hij niet klagen. Hij had immers zelf voorgesteld om bijpassende Halloween outfits te dragen en, hoewel hij dit als een grap bedoeld had, was ik er serieus op doorgegaan. “Durf je niet?” had ik hem plagend gevraagd met een opgetrokken wenkbrauw — wetende dat Zaheer niet anders kon dan instemmen. Wel was ik zo lief geweest om hem te laten kiezen als wat we zouden gaan.
“Okay, nu stil blijven zitten anders kan ik weer overnieuw beginnen,” zei ik een strenge doch plagende toon. Geconcentreerd beet ik op mijn lip en zette ik de penseel weer op zijn gezicht om de contouren van het skelet te tekenen.
“Zeg, als je zo naar mij blijft kijken kan ik me niet concentreren,” mopperde ik terwijl ik de penseel weer van zijn gezicht afhaalde. “Zit er soms iets op mijn gezicht?” Vlug draaide ik me om in de richting van de spiegel om eventuele oneffenheden te spotten. Voor zover ik kon beoordelen was er niets te zien. “Nee toch?” vroeg ik echter nog om bevestiging van mijn vriend.

[ bericht aangepast op 1 nov 2021 - 1:01 ]

I have seen my own sun darkened

1 nov 2021 - 23:15 Aynur is offline

Aynur 2380

JORDYN ✖ KINGSLEY

Na de woordenwisseling met Joakim waren we allebei de les Dreuzelkunde binnengegaan alsof er niets aan de hand was. Echter was niets minder waar; door de woorden van Joakim scheen er een hoop verschoven te zijn binnen onze relatie. Het lukte me niet meer om hem aan te raken zoals ik eigenlijk zou willen — ik kon het gewoon niet. Aseksueel zijn betekende toch dat je geen lustgevoelens kende of er zelfs van walgde. Ik wilde Joakim dat niet aan doen, maar ik had ook mijn eigen needs. Net zoals ik het mezelf nog niet aan kon doen om een vaste relatie te beginnen.
Dit was dan ook de reden dat ik Joakim begonnen was te ontlopen. Nou ja, niet volledig. Ik deed gewoon alsof alles oké was: we bleven immers nog vrienden van elkaar. Echter hield ik hem wat meer op een lichamelijk afstand — althans, voor mijn doen dan. Ik was er heilig van overtuigd dat mijn gedrag de anderen van Gryffindor niet opgevallen was, zo ook dat Aster het niet opgemerkt had. Hij had er in ieder geval nog geen woord over gesproken.
We liepen samen de gangen door onderweg naar The Great Hall waar het Halloween feestje werd gehouden. In mijn achterhoofd wist ik dat Pandora jarig was en dat ik nog even langs haar wilde gaan om haar te feliciteren, maar dat zou later op de avond ook nog kunnen. Maximus kon daarentegen wat mij betrof door de stront zakken. Zeker vanwege de manier waarop Joakim behandeld had. Normaal gesproken had ik hem ook wel een felicitatie toegeworpen, maar dat zag ik nu niet zitten.
“Trouwens, As, wat dacht je?” Ik gebaarde naar zijn outfit — bijna identiek aan de mijne en wierp hem een plagende blik toe. “Eén fles nepbloed was niet voldoende dus je hebt jezelf maar in een heus bad ondergedompeld? Het had niet op gehoeven hoor.” Mijn schouders gingen schokkerig op en neer door mijn lach die de gang opvulde.
“Wel credits voor dit idee, overigens.” Ik gaf Aster nog een plagende stomp tegen zijn bovenarm aan alvorens de hoe omgingen die ons uiteindelijk leidde naar de ingang van The Great Hall.

[ bericht aangepast op 1 nov 2021 - 23:19 ]

I have seen my own sun darkened

1 nov 2021 - 23:40 Aynur is offline

Aynur 2380

16 years — Hufflepuff Prefect — Pureblood
Dress + Hair — Hufflepuff Common Room — w. Shane

Waarschijnlijk had één van mijn vrienden Shane binnengelaten want toen ik de Common Room binnen kwam wandelen, was hij daar al aanwezig. Een brede glimlach verscheen onmiddellijk op mijn gezicht bij zijn aanblik. De jurk die ik aan had (was een grote uitdaging geweest om goed en wel dicht te gaan maar ik vermoedde dat het me uiteindelijk toch gelukt was) bewoog mee met elke stap die ik zette in zijn richting.
“Hey,” fluisterde ik verlegen terwijl ik voor hem ging staan. Ik had lenzen ingedaan in plaats van de bril die normaal mijn voorkeur had. Zo had ik niet de strenge uitstraling die mijn bril me gaf: daarbij zou een bloem geen bril moeten dragen — dat stond stom. Echter waren mijn ogen niet zo snel aan de lenzen gewend waardoor ik een paar keer moest knipperen voordat ik Shane’s profiel goed en wel in beeld had.
“Wat zie jij er knap uit,” grinnikte ik zachtjes en mijn vingers gleden voorzichtig naar zijn hand — nog altijd zoekende naar tekenen van een afwijzing op zijn gezicht voor als hij het niet prettig vond dat ik hem aanraakte.
“Ow! Voor ik het vergeet. . . zou jij iets voor mij willen doen?” Ik wachtte geduldig op zijn antwoord vooraleer ik me omdraaide en mijn haar over mijn schouder zwiepte. “Zou jij willen kijken of ik de rits goed dicht heb gedaan? Ik kon er niet goed bij.”

[ bericht aangepast op 1 nov 2021 - 23:41 ]

I have seen my own sun darkened

2 nov 2021 - 9:42 Reeses is offline

Reeses 1333

Lysandra Black
Sixteen years ● Slytherin ● Bloedverraadster ● Outfit: Halloweencostume ● W/ Ashley @Great Hall

Kritisch bekeek Lysandra zichzelf in de spiegel op haar slaapzaal. Gelukkig waren de andere dames al vertrokken, anders had ze ongetwijfeld een hoop commentaar op haar Halloweenoutfit gekregen. Toch miste Lysandra dat – vriendinnen op haar slaapzaal met wie ze nog even lekker kon keuvelen over de perfecte outfit.
De afgelopen twee maanden waren geen pretje geweest voor de Slytherin. Van andere Slytherins had Lysandra een hoop rotopmerkingen gekregen nadat de Snitch haar vakkenpakket had verraden. Ook met haar broer Lycoris had Lysandra een fikse ruzie gehad – al schaamde hij zich nu zo erg voor zijn jongere zus dat Lysandra volledig genegeerd werd door hem. Van haar ouders had Lysandra niets meer gehoord.
Lysandra haalde nog een borstel door haar loshangende haren, voor ze de zonnebril opzette en de slaapzaal verliet. Ze negeerde de andere studenten, dankbaar voor het enorme ding op haar neus en verliet de common room.
Met Ashley had de brunette in de Great Hall afgesproken, om samen naar het feest te gaan. Hij zou als firefighter gaan en met elkaar zouden ze het Rescue Team vormen.
“Hé Ash.” Ze grinnikte toen ze de jongen in zijn outfit spotte en liep naar hem toe. “Staat je goed, firefighter. Al wat brandjes geblust?” Ondertussen liet Lysandra haar blik door de Great Hall glijden, kijkend naar de andere outfits en of ze misschien nog bekenden zag. Verderop spotte ze haar vriendje Dean, die verkleed was als Zorro. Eén of andere actieheld in de Muggle wereld. Wat had ze graag samen met hem naar het feest gegaan! In plaats daarvan kon Lysandra het zich enkel veroorloven naar hem te glimlachen, voor ze zich weer tot Ashley richtte.
“Zullen we gaan?,” opperde ze, al dwaalde haar blik weer af naar de jongen in het Zorro-kostuum. “Pandora en Adrastos zijn ook jarig vandaag.” Haar blik gleed weer terug naar Ashley en grijnzend voegde ze daaraan toe: “En laten we zo ver mogelijk bij Snape uit de buurt blijven."

"I am not a product of my cirsumstances,
I am a product of my decisions"

[ bericht aangepast op 2 nov 2021 - 9:42 ]

3 nov 2021 - 16:49 Culloden is online

Culloden 694

Aster Muir
17 • Gryffindor • Beater • Zombie Quidditch player • Hallways • with Jordynn

“When angry, count four. When very angry, swear.”

Muggle Studies was redelijk vlekkeloos verlopen. Ze hadden het in de les nog een tijdje over de gebeurtenissen van de dag ervoor gehad. Niet dat Aster daar veel op te zeggen had, maar hij had de lest overleefd zonder een nieuwe uitbarsting. Gelukkig maar, hij had Gryffindor die dag al punten gekost, dus meer wou hij niet op zijn geweten hebben.
Gelukkig kon hij vanavond zijn gedachten nog een keer verzetten met het Halloweenfeest. Aster hield wel van een feestje en was ook niet vies van een verkleedpartijtje. Met enig enthousiasme had hij dan ook Jordynn, Joakim en Cas kunnen overtuigen om samen als zombie Quidditch players verkleed te gaan. Na een kleine zoektocht had hij nog een oud Quidditch-uniform kunnen vinden waar al wat scheuren inzaten. Perfect.
Inmiddels liep hij samen met Jordynn door de gangen in de richting van de Great Hall. Ze waren met z'n tweeën vertrokken en het verbaasde hem toch lichtjes dat ze niet met Joakim het feestje wou binnen wandelen. Zelf had hij na het hele gedoe met de snitch er nog niks over tegen haar gezegd. Aster wist inmiddels wel dat Jordynn niet makkelijk iets losliet, maar hij begon zich zorgen te maken. Ze gedroeg zich echt alsof er niets aan de hand was en het was hem ook opgevallen dat ze veel minder in Joakim's buurt te vinden was.
'Trouwens, As, wat dacht je?' Haar stem haalde hem uit zijn gedachten. Toen hij opzij keek kon hij zien hoe ze naar zijn outfit wees. 'Eén fles nepbloed was niet voldoende dus je hebt jezelf maar in een heus bad ondergedompeld? Het had niet op gehoeven hoor.' Een brede grijns verscheen op zijn gezicht. Oké, misschien was hij inderdaad een beetje loco gegaan met het nepbloed...
'Het is Halloween, dan kan er nooit genoeg nepbloed zijn, Jor!' weerde hij enthousiast. Als het nog niet duidelijk was dat dit één van zijn favoriete feestdagen was, dan nu misschien wel. 'En daarbij vind ik dat rood m'n kleurtje wel is,' grapte hij vervolgens.
'Wel credits voor dit idee, overigens.' Een stomp tegen zijn arm volgde waarna hij pijnlijk over de plek heen wreef. Hij vermoedde dat Jordynn soms haar eigen kracht echt niet kende, maar besloot om er verder niks mee te doen.
'Soms komen er wel eens goede ideeën uit dit hoofd, ja.' Hij was vooral blij dat er mensen met hem mee hadden willen doen. Na een klein tochtje kwamen ze aan bij de Great Hall die helemaal in thema versierd was. De tafels waren verdwenen waardoor de ruimte nog veel groter leek. Er waren ook al redelijk wat studenten aanwezig. Hij moest zeker niet vergeten om straks Pandora even op te zoeken zodat hij haar kon feliciteren. Hij voelde zich nog steeds schuldig nadat hij zo hard op haar voet was gaan staan, dus hij had ook een klein cadeautje voor haar meegenomen, veilig opgeborgen in een binnenzak.
'Oké, Captain. Klaar voor een drankje? Al betwijfel ik of we iets sterkers dan pumpkin juice gaan vinden.' Dat laatste kwam er een beetje teleurgesteld uit.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

4 nov 2021 - 19:23 Culloden is online

Culloden 694

Alina Meadows
16 • Hufflepuff • Hallways • outfit • alone

"The good you do today will be forgotten tomorrow.
Do good anyway."

Alina had nog een tijdje samen met Julian in de Common Room gezeten waar ze vol enthousiasme over patronussen en het idee van Julian hadden zitten praten. Het was iets waar ze later zeker nog een keer op terug zouden moeten komen. Na het avondmaal was ze naar haar dorm teruggekeerd om zich klaar te maken voor het Halloweenfeestje. In haar fairy-kostuum had ze de Common Room weer verlaten, op weg naar de Great Hall. Onderweg was ze nog even gestopt bij de toiletten, iets wat niet al te handig was aangezien ze zichzelf én haar vleugels in een hokje had moeten proppen.
Inmiddels, na wat moeite, had ze de toiletten weer verlaten en kon ze haar weg naar de Great Hall weer oppikken. Dat was althans wat ze gehoopt had. Wat verderop in de gang stond een groepje jongens van een jaar hoger dat ze maar al te goed kende. Het gebeurde wel vaker dat ze vervelend tegen haar deden wanneer ze hen tegenkwam. Na een diepe zucht besloot Alina om gewoon verder te wandelen en hen geen aandacht te geven. Misschien dat dat wel werkte.
Net op het moment dat ze in beweging kwam, besloot het groepje om dat ook te doen. Ze kwamen haar richting uit. Onbewust sloeg ze haar ogen neer, alsof ze haar dan niet zouden opmerken. Haar hart klopte in haar keel en ze haatte het dat ze zich zo voelde.
'Mooi kostuum,' bracht één van de jongens lacherig uit toen ze op gelijke hoogte waren terwijl een andere met zijn schouder hard tegen haar lichaam duwde. Alina werd uit evenwicht gebracht en botste met haar schouder tegen de muur. Achter zich hoorde ze een lichte knak. De jongens wandelden hard lachend weg zonder haar ook nog maar één blik te gunnen.
Met een pijnlijke grimas wreef ze over haar schouder die de muur geraakt had. Vanuit haar ooghoek zag ze achter zich iets bengelen, de knak was van één van haar vleugels afkomstig geweest. 'Verdomme,' mompelde ze zachtjes, wetende dat ze haar toverstok in haar dorm vergeten was.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

4 nov 2021 - 20:34 Kobyla is offline

Kobyla 19257

Shane Montgomery

17 • Ravenclaw • costume • with Novalie • Hufflepuff Common Room

❝ And sometimes I feel so out of place. ❞

Eigenlijk had Shane niet naar het halloweenfeestje willen gaan. Feestjes waren niets voor hem, veel te veel lawaai en te veel mensen, nee bedankt. Toch had Nova hem weten te overtuigen dat het vanavond echt leuk zou gaan worden. De belofte dat ze zouden kunnen gaan, zodra hij het niet meer trok, had hem uiteindelijk weten te overtuigen. Dus had hij zijn best gedaan om wat leuks te maken voor een kostuum, al had zijn vriendin hier natuurlijk een grote invloed op gehad. Shane die helemaal uit zichzelf een halloweenkostuum zou bedenken? Dat zou een absoluut unicum zijn.
In zijn schort liep hij richting de Hufflepuff Common Room, gezien ze daar zouden afspreken. Er was daar vast wel iemand die hem zou binnen laten, gezien hij ondertussen een vaste gast daar was. Stiekem was hij best wel trots op dat hij zelf de bloemen op het schort had weten vast te zetten, al moest hij toegeven dat hij hiervoor de boeken in was gedoken om een geschikte spreuk te vinden. Beter dan zelf iets te proberen met naald en draad, al was hij ervan overtuigd dat Nova het voor hem gedaan zou hebben als hij dat van haar gevraagd had. Shane had alleen graag willen laten zien dat hij dit ook zelf kon.
Gelukkig kwam hij net Aidan tegen toen hij de ingang bereikte. Hij bleef zich wat ongemakkelijk voelen in het bijzijn van de jongen, wat onzeker vanwege de jarenlange band die hij met Nova had, dat hij haar helemaal leek aan te voelen, waar dit voor Shane soms nog wat lastig bleef. Aidan had hem echter breed glimlachend binnengelaten. 'Novalie zal blij zijn je te zien,' had de jongen hem nog toevertrouwd om dan weg te lopen.
Shane hoefde niet lang te wachten tot zijn vrienden de Common Room binnen kwam lopen. Met grote ogen en een brede glimlach keek hij toe, de jurk die ze aanhad, stond haar prachtig. Direct voelde hij zich wat knullig in slechts zijn schort en de strohoed op zijn hoofd. 'Hey,' fluisterde ze hem toe. Pas op dat moment viel het hem op dat ze haar bril niet ophad. Zodra hij dit doorhad, verwarde het hem, hij zag haar toch liever met bril, dat was dat hij gewend was. Dit zou hij alleen misschien niet hardop moeten zeggen, zoveel had hij ondertussen wel geleerd.
'Wat zie jij er knap uit,' merkte ze vervolgens op en direct voelde hij zijn wangen wat rood worden. Complimentjes bleef hij ingewikkeld vinden. Om zichzelf hiervan af te leiden, greep hij haar uitgestoken hand vast, verstrengelde hij zijn vingers met de hare. 'Nah, jij bent prachtig,' vertelde hij haar vanuit zijn hart. Ondanks dat hij even moest wennen aan het missen van haar bril, was ze verder echt prachtig. Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd, maar ze wilde al gauw daarna zijn aandacht voor iets blijkbaar heel belangrijks.
'Ow! Voor ik het vergeet. . . zou jij iets voor mij willen doen?' vroeg ze hem, waarop hij direct knikte. 'Natuurlijk.' Hij zou haar altijd willen helpen, met wat dan ook. Daarvoor was hij toch ook? 'Zou jij willen kijken of ik de rits goed dicht heb gedaan? Ik kon er niet goed bij.' Hij grinnikte even, maar strekte direct zijn hand uit naar de rits. Ze had deze bijna helemaal dicht gekregen, alleen het laatste deel moest nog. Dus trok hij de rits het laatste stukje omhoog, zodat deze vervolgens helemaal goed zat.
'Zo, je bent er klaar voor,' vertelde hij haar, hielp haar om dr haar weer netjes terug over haar rug te laten hangen. 'Hopelijk is dit feestje daadwerkelijk zo leuk als jij me probeerde te vertellen.' Hij grinnikte weer even, maar voelde zich toch wat onrustig bij het vooruitzicht om zich onder zoveel mensen te moeten gaan begeven.

Index RPG Actieve Topics Zoek