[RPG] [0] The Path to War - [Speeltopic 2] - Speeltopics

21 juli 2021 - 11:31 darkurge is offline

The Path to War
It's changing out there. There's a storm coming, Harry... just like last time.

TIMES ARE CHANGING
Voldemort is terug. Nadat zelfs minister van Toverkunst Droebel het moest toegeven lijkt er geen weg meer terug. De tovenaarsgemeenschap bevindt zich op de vooravond van een oorlog. Inmiddels is Droebel afgetreden en daar is Schobbejak voor in de plaats gekomen. De gemeenschap heeft de hoop dat hij hun door deze donkere tijden zal leiden. Tot dus ver heeft hij echter weinig succes gehad. Een massauitbraak uit Azkaban, dementors die de tovenaarsgevangenis hebben verlaten en zich hebben aangesloten bij Hij Die Niet Genoemd Mag Worden en de vele moorden die worden gepleegd... Het lijkt alsof deze storm nog lang niet gaat liggen.

De zesdejaars leerlingen keren na een donkere zomer terug op Hogwarts, wat gaat dit jaar hun brengen? En is iedereen veilig?
Hoe reageert de school na dreigementen aan het adres van leerlingen en wat uiteindelijk leidt tot de vermissing van één van hen?

CHARACTERS
Gryffindor
♂ Aster Muir — Adrien Sahores — Lerwick— 1.1
♂ Ashley Joseph Jones — Cole Sprouse— calice — 1.3
♂ Castor Aelius Black — Faceclaim — Morrigann— 1.5
♂ Joakim Ake Berglund — Rafael Miller— Helvar — 1.7
♀ Jordyn Mariah Kingsley — Dasha Taran— Veda — 1.3
♀ Kyra Aliyeva — Faceclaim — Morrigann— 1.8

Hufflepuff
♂ Aidan Tomas Fenwick — Max Barczak — Helvar — 1.3
♂ Julian Nolan Lartius — Faceclaim — Fika —1.4
♂ Theseus Owen Scamander — Faceclaim — Epione —1.7
♀ Alina Maedows — Karol Queiroz— Lerwick— 1.7
♀ Sasha Diggory — Zoe Kravitz — calice— 1.2
♀ Novalie Aria Fitzgerald — Elle Fanning — Veda — 1.3
♀ Aiofe Zara O'Conner— Isabel Moner — Iotte— 1.1

Ravenclaw
♂ Adrastos Quillon Montague — Maxence — Epione — 1.8
♂ Ilias Eisenberg— Louis Partridge— amren — 1.7
♂ Shane Montgomery — Nick Pervak— Helvar — 1.7
♀ Jemina Gauthier— Zendaya — Morrigann— 1.3
♀ Pandora Lovegood — Sabrina Carpenter — Calice — 1.4
♀ Josephine Montgomery — Faceclaim — Veda — 1.8
♀ Avalon Isolde Fitzgerald — Elle Fanning — Iotte — 1.4

Slytherin
♂ Dimitri Viktor Volkov — Timur Simakov— calice — 1.1
♂ Zaheer Aceves Selwyn— Iotte — 1.2
♂ Maximus Lovegood — calice — 1.7
♂ Miran Perceval Crawfort — Epione — 1.7
♀ Zoya Elaine Crawfort— Faceclaim— Veda— 1.4
♀ Amira Lucretia Black — Faceclaim— Epione— 1.4
♀ Madigan Zephyrine Elingston — Morrigann — 1.7
♀ Lysandra Black— Faceclaim — Reeses — 1.8

VAKKEN, QUIDDITCH, PREFECTS

VERHAAL OVERZICHT

ROLLENTOPIC ϟ PRAATTOPIC 3 ϟ SPEELTOPIC 2ϟ SPREADSHEET
PRAATTOPIC 1 • PRAATTOPIC 2
SPEELTOPIC 1

[ bericht aangepast op 14 sep 2021 - 13:24 ]

4 nov 2021 - 21:27 Kobyla is offline

Kobyla 19257

Aidan Fenwick

16 — Hufflepuff — Prefect — Hat — with Alina — Hallways

❝ Show me the most damaged parts of your soul, and I will show you how it still shines like gold. ❞

Nadat hij het eerste feestje van het jaar had overgeslagen, besefte Aidan zich dat hij dan toch echt wel naar het halloweenfeest zou moeten gaan. Inspiratie voor een leuk kostuum was alleen niet aan zijn zijde geweest, dus had hij op het allerlaatste moment iets in elkaar geflanst. Kakikleurige kleding en een dinosaurusknuffel vastgebonden op een hoed waren het resultaat geworden. Alsof hij zo uit Jurassic Park kon lopen, al zou vast bijna niemand de referentie snappen. Tovenaars en heksen zouden zich toch echt meer in de dreuzelcultuur moeten verdiepen, want ze misten echt wat.
Aidan had met niemand afgesproken voor het feest, dus hij zou daar vast vanzelf wel vrienden tegenkomen. Onderweg kreeg hij wat vreemde blikken toegeworpen, mensen die zijn kostuum vast niet snapten, maar hij besloot dit te negeren. Zijn andere halfbloed vrienden zouden het vast wel kunnen waarderen, volbloed vrienden vast benieuwd naar het verhaal erachter. Dat was wat telde, niet wat random andere mensen ervan dachten.
Op een gegeven moment zag hij voor zich Alina lopen, die ondertussen werd lastig gevallen door een stel jongens. 'Hé,' riep hij naar hen, zich gesterkt door zijn eigen gedachten zojuist over zijn kostuum. Als hij zich door niemand wilde laten kisten, dan kon hij het ook niet accepteren als iemand anders om haar kostuum lastig gevallen werd. De jongens duwde het meisje tegen een muur om zich snel uit de voeten te maken. Te snel voor Aidan om hen punten aftrek te kunnen geven. Dus bekommerde hij zich om Alina.
'Hé, gaat het?' vroeg hij haar, terwijl hij zijn ogen bezorgd over haar heen liet glijden. Het duurde niet lang voor de knik in één van haar vleugels hem opviel. Deze was vast kapot gegaan tijdens haar smak tegen de muur. Gelukkig voor haar had hij zijn stok altijd bij zich, dus haalde hij deze gauw tevoorschijn. 'Reparo,' sprak hij de spreuk uit en direct repareerde de magie de vleugel. 'Zo, die is weer zo goed als nieuw,' merkte hij tevreden op. 'Zal ik je maar begeleiden naar het feest? Dan valt hopelijk niemand je meer lastig.' Aidan glimlachte geruststellend naar zijn afdelingsgenootje.

[ bericht aangepast op 4 nov 2021 - 21:27 ]

5 nov 2021 - 0:01 Iotte is offline

Iotte 952

ZAHEER ACEVES SELWYN

The beast inside is sleeping, not dead
seventeen • slytherin • prefect • halloween costume • with zoya • at slytherin common room

Het was als grapje begonnen, eentje om een beetje met Zoya te kunnen dollen. Haar uit de tent te lokken. Uit te dagen. Iets wat Zaheer maar al te graag deed. Zoya was echter serieus op zijn aanbod in gegaan. Matching Halloween outfit, it was. Nu kon hij er ook niet meer onder uit. ‘Durf je niet?’ Had ze hem plagend en met opgetrokken wenkbrauwen gevraagd. Helaas voor Zaheer wist Zoya ondertussen precies hoe ze zijn spelletjes mee moest spelen. Schoorvoetend had hij uiteindelijk ingestemd. Verkleden, bah. Dat was toch echt iets voor kleuters? Of modderbloedjes for that matter.
En daar zat ie dan. Op de vooravond van Halloween nota benen. In een stoel met Zoya voor zich. Niet helemaal op de manier hoe hij haar graag voor zich hebben wou. Het meisje was druk in de weer met het schminken van zijn gezicht en dat klonk alles behalve sexy.
’Okay, nu stil blijven zitten anders kan ik weer overnieuw beginnen,’ haar stem klonk streng, maar het oh zo bekende plagende toontje was duidelijk hoorbaar. Hij grijnsde. Altijd dat geplaag van haar. Ze wou hem gewoon, al wist ze dat zelf nog niet. Zoya beet op haar lip, zogenaamd geconcentreerd terwijl ze het penseel terug op zijn gezicht zette. Zie je wel, ze deed het er gewoon om. Ze testte hem en vooralsnog had hij haar nog niet weten te strikken. Nog niet. Hij hoopte dat daar snel verandering in zou komen. Eventueel vanavond al. Zijn ogen bleven op haar lippen hangen. Het viel hem nou pas op hoe mooi rond en gevormd deze waren.
’Zeg, als je zo naar mij blijft kijken kan ik me niet concentreren,’ mopperde ze, terwijl ze het penseel weer van zijn gezicht afhaalde.
‘Hoe dat dan? Maak ik je soms zenuwachtig?’ Hij lachte zijn witte rij tanden bloot, terwijl hij haar ongegeneerd aanstaarde. Het was Zaheer nu die plagerig klonk.
‘Zit er soms iets op mijn gezicht?’ Ging Zoya verder, terwijl ze zich vlug naar de spiegel toedraaide. ‘Nee toch?’ Vroeg ze hem ter bevestiging en draaide zich weer terug naar hem. Hij schudde zijn hoofd. ‘Nee,’ zei hij beslist. ‘Je ziet er prachtig uit.’ Hij meende het. Hij floot even bewonderend tussen zijn tanden door, terwijl hij zichzelf in de spiegel bekeek. ‘Je hebt talent,’ ging hij vervolgens verder, doelend op de schmink. Hij wist niet wat het was, maar hij had besloten. Hij wou haar, nee hij móést haar gedaan hebben. Niet omdat hij haar zo leuk vond, maar omdat hij seksueel gefrustreerd was. Zoya zou in zijn bed eindigen, en als dat niet vanavond was dan was het wel in de nabije toekomst.

someone out there feels better because you exist

5 nov 2021 - 9:04 darkurge is offline

darkurge 3074

♠ Ashley Joseph Jones ♠
- Ready to start a Revolution -
17 years old • Gryffindor • Progressive • costume • Great Hall • w. Lysandra

Ashley had de afgelopen twee maanden kunnen voorkomen dat iemand hem opnieuw had geslagen. Dat was toch een fijne prestatie! Hij was niet uit Pandora haar buurt gebleven, zoals Maximus hem opgedragen had, maar ze hadden ook niet meer gezoend. Ashley wist niet precies waarom. Hijzelf had zijn hart verloren aan Aidan en dat speelde sowieso mee voor hem, maar waarom Pandora ineens die fysieke afstand met hem hield wist hij niet. Ze had het over niemand gehad, dus dat zijn beste vriendin verliefd was leek hem sterk. Zulke dingen deelden ze altijd met elkaar. En het leek hem ook niet plausibel dat ze zich iets had aangetrokken van haar broer zijn woede-uitbarsting. Dat had ze nog nooit eerder gedaan, dus waarom zou ze dat nu wel doen?
Wat het ook was, het maakte niet uit: vanavond was het Halloween, Pandora en Adrastos waren jarig en Ashley was verkleed als brandweerman. Aka een recept voor een fantastische avond! Opgewekt stond Ashley in de Great Hall te wachten op Lysandra. Nonchalant speelde hij met zijn toverstok en liet om de paar minuten rode vonken verschijnen. Geduldig was hij nooit geweest.
“He Ash!” Hoorde hij Lysandra grinniken. “Staat je goed, firefighter. Al wat brandjes geblust?” Vroeg ze hem.
Ashley keek op en zag Lysandra aankomen lopen als serieuze agent. Hij knikte onder de indruk en glimlachte. “Nog niet, maar wat niet is kan nog komen,” zei hij glimlachend, terwijl hij zijn goede vriendin omhelsde.
“Zullen we gaan?” opperde ze, haar blik dwaalde af, maar Ashley kon niet plaatsen waar ze naar keek. De zaal was zo gevuld met studenten, dat hij door de talloze kostuums niet bepaald wijzer werd.
Ash haakte zijn arm door die van Lysandra heen en met haar maakte hij zijn weg naar de dranktafel.
“Pandora en Adrastos zijn ook jarig vandaag.” zei Lysandra. “En laten we zo ver mogelijk bij Snape uit de buurt blijven."
Ashley grijnsde. Een par weken geleden hadden ze een opstel bij Snape ingeleverd over het gebruik van shampoo. Ondertekend: Zoya en Zaheer. Sindsdien hadden ze er niets meer over gehoord, maar Ash wist niet of dat nou juist een goed of een slecht teken was.
“Denk je dat hij het vervelend vindt dat we hem niet hebben gevraagd zich bij ons Muggle-verbondje aan te sluiten?” Vroeg hij grinnikend. “Ik denk dat Snape een uitstekende Ambulancebroeder geweest zou zijn..”

5 nov 2021 - 19:56 Kobyla is offline

Kobyla 19257

Joakim Berglund

16 — Gryffindor — Rebel Prefect — Quidditch Keeper — Zombie Quidditch Player — with Sasha — Great Hall

❝ Another fine day ruined by responsibility. ❞

De afgelopen twee maanden waren... vreemd geweest. Joakim was ervan overtuigd geweest dat door zijn gevoelens uit te spreken, hij eindelijk zou kunnen doordringen tot Jordyn, haar al de liefde te mogen geven dat hij kon. Het tegenovergestelde was alleen het geval geweest. Hoewel ze had aangegeven hem ook te willen, had ze daarna juist afstand van hem genomen. Was ze hem juist op een bepaalde manier gaan mijden. Ze waren zeker nog vrienden, maar niet meer dan dat.
Zijn verlangen naar meer begon Joakim langzaamaan steeds meer op te breken. Terwijl hij in het begin nog een poging had gedaan tot haar aandacht krijgen, tot een beetje liefde van haar krijgen, had hij dit de afgelopen week maar opgegeven. Ze had om tijd gevraagd, hij had deze haar met pijn gegeven, alleen nu begon het hem te lang te duren. Had een mens echt meer dan twee maanden voor zoiets nodig? Zelfs hij wist altijd wel redelijk gauw of hij nu wel of niet iets voor iemand voelde.
Uiteindelijk had hij dan ook besloten dat hij dit feestje Jordyn maar beter kon vermijden, ook al was zij degene geweest die hem had overtuigd om mee te doen aan het groepskostuum. Het was een prachtig idee, al had hij er nu wel een klein beetje spijt van. Hopelijk werd er niet van mensen verwacht dat ze vaak bij elkaar zouden staan, ze waren nota bene een groep.
In plaats van de rest van zijn groep te zoeken, stapte Joakim juist de menigte in. Hij wilde nu juist even verdwijnen, kunnen genieten van het feest dat aan de gang was zonder zich continu druk te hoeven maken. Toch lukte het hem niet om zijn rust te vinden. Zijn gedachten dwaalden telkens af naar Jordyn met als gevolg dat zijn ogen haar elke keer weer probeerden te vinden. Hij had wat sterkers nodig om deze avond te overleven en gezien de locatie van het feest, zou alcohol geen oplossing kunnen zijn.
Joakims oog viel al gauw op Sasha die zich aan de zijkant van de grote hal ophield. Veel contact had hij niet met haar, maar hij wist wel dat ze zich liever afzijdig hield van feestjes. En dat er vaak wel iets van wiet bij haar te vinden was. Wie weet zou dat hem kunnen helpen met zijn onrust en zorgen dat hij van dit feestje kon genieten in plaats van zich continu druk te moeten maken.
'Hey,' begroette hij haar met een glimlach om vervolgens naast haar plaats te nemen tegen de muur. 'Ik moet zeggen, vanuit deze locatie een feestje gadeslaan, lijkt me ook wel vermakelijk,' gaf hij aan haar toe, nadat hij voor enkele seconden zijn feestende medeleerlingen bekeken had. Normaal was hij altijd wel midden in het feestgedruis te vinden, maar dit kon ook zeker geen kwaad. Hoe raar sommigen Sasha misschien mochten vinden hierom, hij snapte haar eigenlijk juist wel. 'Misschien een veel te directe vraag, maar heb je toevallig nog wat wiet?'

5 nov 2021 - 20:13 reguluswife is offline

reguluswife 37248

MADIGAN ZEPHYRINE ELINGSTON

I've been dancing with the devil

sixteen • slytherin • with maximus • slyth boys' dorm • outfit: persephone

Het schooljaar was ruim twee maanden bezig. Alles wat betreft Aiofe was nog steeds muisstil, niemand die enig idee had waar het meisje zich bevond, afgezien de Deatheaters. Mads wist hetzelf ook niet en ze was ook zeker niet van plan dan er verder naar te vragen. Ze wist beter dan dat te doen. Haar taak in het gehele plan had ze al volbracht. Met Max was ze nog altijd even gelukkig, meer dan gelukkig zelf. Soms betrapte ze zichzelf er op dat ze al verder dacht, over hoe ze samen na Hogwarts zouden zijn. Ze waren nog jong en ze hadden nog een schooljaar te gaan, maar tijd gaat altijd sneller dan je verwacht en ze wilde er niks van verspillen. Het zouden ook niet mogen verbazen dat ze gezamenlijk naar het feest gingen, in een matchende outfit. Een heuse king and queen koppel, want het kon niet anders. Haar eigen outfit was eindelijk klaar. De bloemen die verstrengeld waren in haar blonde lokken hadden het grootste gedeelte van haar aandacht geëist. Een beetje magie zorgde ervoor dat de echte bloemen er de gehele avond mooi uit zouden blijven zien. Het zou een moeizaam proces worden om deze er weer uit te krijgen, maar Max kennende zou hij haar met alle liefde willen helpen. Hun kennende zou ze die avond toch weer in zijn bed slapen en tenzij hij wilde dat zijn bed bezaaid raakte met bloemblaadjes, had hij niet veel keuze.
Gehuld in haar outfit liep Mads de Slytherin girls’ dorm uit, naar de Slytherin Common Room. Zoya en Zaheer zaten op een van de vele banken, met Zoya die bezig was om het gezicht van de jongen te beschilderen. Ze was in opperste concentratie. Zaheer daar in tegen zag er uit alsof hij Zoya ter plekke wilde bespringen. Mads trok geamuseerd haar wenkbrauwen op, terwijl ze zich ondertussen afvroeg wat de huidige status tussen Zaheer en Pandora was. Die laatste was jarig vandaag en Mads en Max hadden gezamenlijk een cadeautje gekocht. “Jullie zien er goed uit,” complimenteerde ze het tweetal gemeend, waarna ze haar weg vervolgde richting de Slytherin boys’ dorm. Als Zaheer was, was de kans groter dat Max nu alleen in zijn dorm was. Beter. Zonder te kloppen opende ze deur. Onmiddellijk vielen haar ogen op een in donkere outfit gehulde Max. Even bleef ze stilstaan in de deuropening, hem in haar opnemende. De donkere kleur stond hem goed. Beter dan goed. Zoals altijd het geval was wanneer ze hem zag, voelde ze zichzelf warm worden van binnen. Hij maakte haar absoluut gelukkig. “Hey daar,” glimlachte ze, terwijl ze op hem afstapte en haar armen rondom zijn middel sloeg. “De look als koning van de Onderwereld misstaat je zeker niet,” vertelde ze Max. Haar woorden werden gevolgd door een uitgebreide zoen. “Moet ik je nu ook de hele avond met ‘majesteit’ aanspreken?” murmelde ze tegen zijn lippen. “Of heb je liever iets anders?”

[ bericht aangepast op 5 nov 2021 - 20:13 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

6 nov 2021 - 14:29 Reeses is offline

Reeses 1333

Lysandra Black
Sixteen years ● Slytherin ● Bloedverraadster ● Outfit: Halloweencostume ● W/ Ashley @Great Hall

“Nog niet, maar wat niet is kan nog komen,” reageerde Ashley al glimlachend op haar woorden. Hij omhelsde haar ter begroeting – iets dat als vanzelfsprekend was geworden. Ook al waren hun afdelingen vijanden, zo voelde hun vriendschap totaal niet aan.
Iedereen in de Great Hall was verkleed, waardoor het nog voller leek dan normaal. Daardoor kon Lysandra redelijk ongestoord haar vriendje een glimlach toewerpen, wat niet zou opvallen door de enorme drukte in de hal.
Zou ze Ashley over haar en Dean vertellen? Ze wist zeker dat de jongen naast haar, verkleed als firefighter, het ontzettend leuk voor hen zou vinden. En hij zou ook niet zomaar zijn mond voorbij praten. Misschien later op de avond…
Nadat Lysandra had geopperd om te gaan, stak Ashley zijn arm door de hare en wandelde ze naar de dranktafel. “Denk je dat hij het vervelend vindt dat we hem niet hebben gevraagd zich bij ons Muggle-verbondje aan te sluiten?,” vroeg hij grinnikend. “Ik denk dat Snape een uitstekende Ambulancebroeder geweest zou zijn..”
Lysandra schoot in de lach. “Hij zal alle patiënten wel weer tot leven krijgen,” zei ze vrolijk. “Iedereen die hem als ambulancebroeder krijgt, rent direct gillend weg.”
Ondertussen liet Lysandra haar blik over de drankentafel gaan. “Glaasje punch, Ash?,” vroeg Lysandra terwijl ze al naar twee glazen. Ze liet haar blik naar de leraarstafel glijden, maar die was verdwenen net als de afdelingstafel.
“Ik denk trouwens niet dat Snape werkelijk gelooft dat dat opstel van Zoya en Zaheer komt,” vervolgde Lysandra. “Dat zijn zo’n beetje zijn favoriete leerlingen.”
De diepe lepel verdween in de schaal punch, wat ze vervolgens over beide glazen verdeelde. “Ben je nog steeds druk bezig met gelijke rechten voor Muggles?,” informeerde Lysandra toen. Ze probeerde haar toon nonchalant te laten klinken en gaf hem tegelijkertijd een glas aan.

"I am not a product of my cirsumstances,
I am a product of my decisions"

7 nov 2021 - 21:31 Aynur is offline

Aynur 2380

JORDYN ✖ KINGSLEY

Voorafgaand aan het Halloweenfeestje had ik met mezelf afgesproken om Joakim weer op te zoeken — alhoewel, misschien niet het beste plan wanneer ik alcohol in mijn systeem had. Echter wist ik van mezelf dat ik nog steeds in mijn vermijdende coping bleef zitten zonder een glas sterke drank achterover te hebben gegooid. Dit was dan ook de reden dat ik besloten had om met Aster naar de Great Hall te lopen — Castor en Joakim achterlatend die ook in hetzelfde thema verkleed waren.
Ik maakte een plagende opmerking over de hoeveelheid bloed die Aster over zijn zombie-outfit gespoten had waarop hij antwoordde met “Het is Halloween, dan kan er nooit genoeg nepbloed zijn, Jor! En daarbij vind ik dat rood mijn kleurtje wel is”. Mijn mond opende zich om een weerwoord te zoeken, al sloot ik deze wijselijk weer toen er niets naar boven kwam borrelen. “Touché,” grijnsde ik dan toch bij wijze van antwoord. “Maar volgens mij is het nog niets eens droog, maat.” Ik drukte al lopend mijn hand tegen zijn borstkas aan en zodra ik deze eraf haalde, was hij helemaal rood verkleurd. Als bewijs stak ik mijn hand de lucht in. “Zie?” vroeg ik hem lachend. “Heftig hoor. Nu kan ik wel iedereen identificeren waarmee je een heftige make-out sessie heb gehad.”
Vervolgens gaf ik Aster zijn welverdiende credits voor het idee van zombie Quidditch-players. Het was oprecht een geniale ingeving die ik niet zo snel achter mijn vriend gezocht zou hebben. Ik gaf hem een goedbedoelde stomp tegen zijn schouder waarop zijn blik kort vertrok. “Ow, sorry. . .” mompelde ik hoewel de ondeugende twinkeling in mijn ogen al snel weer op kwam zetten. “Kuch, watje, kuch,” kon ik het niet laten om Aster nog een beetje te stangen. Ik wist dat hij het van mij kon hebben — we plaagden elkaar al bijna vijf jaar lang op deze manier en verrassend genoeg had hij me nog geen gigantische stoot voor mijn harses verkocht.
“Soms komen er nog wel eens goede ideeën uit dit hoofd, ja,” pakte hij de draad van ons gesprek weer op. “Dat klinkt haast alsof je net zo verrast was al de rest van ons.” Ik lachte hardop.
We waren inmiddels de zaal binnengelopen en ik liet mijn blik over de ruimte glijden. De manier waarop de Great Hall versierd werd, viel nooit tegen. Er was eigenlijk te veel te zien waardoor mijn hersenen niets leken op te slaan, maar dat was eigenlijk geen grote verandering van hoe mijn hersenen normaliter te werk gingen. Aster wist echter mijn aandacht weer naar hem te trekken door te vragen of ik klaar was voor een drankje. “Al betwijfel ik of we iets sterkers dan pumpkin juice gaan vinden,” bracht hij daarna teleurgesteld uit.
Speels wiebelde ik met mijn wenkbrauwen. “Dacht je nou serieus dat ik het zover zou laten komen? Ik ben teleurgesteld in je, Muir. Wie denk je dat de alcohol gefaciliteerd heeft op het feestje van Zaheer en Zoya?” Ik haalde de flacon die ik mee had genomen uit mijn gewaad — alsof het een waterfles was als onderdeel van mijn kostuum. “Geloof me, dit laat de pumpkin juice een heel stuk lekkerder smaken.”

I have seen my own sun darkened

7 nov 2021 - 22:00 Aynur is offline

Aynur 2380

16 years — Hufflepuff Prefect — Pureblood
Dress + Hair — Hufflepuff Common Room — w. Shane

Met een stralende glimlach op mijn gezicht begroette ik mijn Shane op het moment dat hij de Common Room binnenstapte. Verlegen frummelde ik wat aan de vlinders die her en der op mijn jurk waren geplakt. Zodra mijn ogen de zijne ontmoette, zag ik iets van verwardheid in zijn gezichtsuitdrukking. Door de tijd die we inmiddels al samen gespendeerd hadden, was ik heel goed geworden in het lezen van de subtiele veranderingen die zich afspeelden op Shane zijn gelaat.
Ik besloot voor nu eerst een compliment te maken over zijn outfit. Het had wat overredingskracht gekost, maar uiteindelijk had ik Shane weten te overtuigen om naar het Halloween feest te gaan. Natuurlijk op de voorwaarde dat hij kon vertrekken wanneer hij te overprikkeld raakte door de hoeveelheid aan prikkels die er heerste. Zijn wangen werden rood door mijn opmerking waardoor ook op mijn wangen blosjes verschenen. Opgelaten draaide ik met de punt van mijn linker-ballerina halve rondjes op de vloer.

“Nah, jij bent prachtig,” vertelde Shane me waarna hij mijn hand vastgreep en onze vingers met elkaar verstrengelde. De lichte blosjes werden plots dieprood en ik verstopte mijn gezicht voor hem tegen zijn schouder aan. Hierdoor stond ik wel op de perfecte hoogte zodat hij me een kus op mijn kruin kon geven. Een zacht piepend geluidje — een teken dat ik te veel liefde van Shane binnenkreeg dan mijn hart aankon, rolde over mijn lippen.
“Klein momentje — ik moet even bijkomen. . .” mompelde ik tegen zijn schouder aan. “Jij bent weer eens veels te lief voor me.” Voor een aantal seconden bleef ik zo staan tegen Shane zijn schouder aangeleund totdat ik me realiseerde dat we niet voor eeuwig zo konden blijven staan. Tenminste, niet als we op tijd wilden aankomen op het feest. Als we één van de eersten waren, kon Shane misschien wennen aan de prikkels die gelijkmatig steeds meer zouden worden in plaats van in een keer geconfronteerd te worden ermee.
Het moment dat ik weer overeind kwam, was ook het moment waarop ik mezelf herinnerde aan het feit dat ik hem had willen vragen om mijn jurk na te checken. Ik had me met veel moeite in de jurk weten te persen maar een apart geluidje had me toch doen twijfelen of de jurk wel goed dichtgeritst was. “Natuurlijk!” gaf Shane direct zijn antwoord toen ik vroeg of hij iets voor me wilde doen. Ik giechelde om de gretigheid waarmee hij me leek te willen helpen en ik wenste dat ik hem gewoon een kus kon geven zonder bang te zijn om hem af te schrikken. In plaats van het geven van een kus draaide ik mezelf om en deed mijn vlecht over mijn schouder.
Hij grinnikte even om mijn verzoek maar trok zonder aarzelen de rits omhoog om me ook nog eens te helpen mijn vlecht weer goed en wel over mijn rug te laten hangen. “Zo, je bent er klaar voor. Hopelijk is dit feestje daadwerkelijk zo leuk als jij me probeerde te vertellen.” Ik verstrengelde nogmaals onze vingers en ging op mijn tenen zijn om hem een kus te kunnen geven. Zo gaf ik Shane zelf de mogelijkheid om te bukken en zijn wang mijn lippen aan te laten raken. “Nee, nog leuker,” mompelde ik. “Want jij bent er deze keer bij.”
Met een zachte giechel, trok ik Shane voorzichtig mee de gang op in de richting van de Great Hall. “En je mag op elk moment aangeven dat het je te veel wordt. Dan breng ik je onmiddellijk terug naar je slaapzaal — beloofd.” Ik wierp hem een zijdelingse blik toe en moest mijn hoofd iets meer in mijn nek leggen om hem goed en wel aan te kunnen kijken. “Beloof jij ook om me gewoon te komen halen, ook al sta ik met mijn vriend te praten of iets dergelijks?” vroeg ik op een ietwat strenge toon. Of zo streng als ik op kon brengen.

I have seen my own sun darkened

7 nov 2021 - 23:26 Aynur is offline

Aynur 2380

Zaheer | Slytherin Common Room | Make-up + Outfit

— G E C O N C E N T R E E R D B E E T ik op mijn lip terwijl ik zo perfect mogelijk het skelet op Zaheer zijn gezicht probeerde te schilderen. Mijn perfectionisme zat me echter enorm in de weg. Met grootste moeite deed ik pogingen om mijn frustratie voor me te houden — wat bemoeilijkt werd doordat ik door kreeg dat Zaheer naar me bleef staren onderwijl ik bezig was met zijn gezicht.
Een vlugge blik naar zijn ogen leerde me dat die van hem afgedwaald waren naar mijn lippen. Me bewust van mijn ogen bevochtigde ik deze haast automatisch. Natuurlijk zou Zaheer dit alleen kunnen opvatten als een uitnodiging vermoedde ik en ik kon mezelf wel even een draai om mijn oren geven.

Als ik iets geleerd had in de jaren dat hij en ik vrienden waren, was dat je hem nooit moest aanmoedigen. Wanneer je dat deed, leken alle remmen los te gaan.
Terwijl ik het penseel weer van zijn gezicht afhaalde, vertelde ik hem dat ik me niet kon concentreren als hij zo naar me bleef kijken. “Hoe dat dan?” vroeg hij — nog altijd die duivelse grijns op zijn gezicht dragend. “Maak ik je soms zenuwachtig?” Hij lachte zijn tanden bloot en kon het daarna niet laten om me ongegeneerd aan te staren.
“You wish,” plaagde ik hem terug. “Maar ik meen het serieus. Straks loop je voor schut doordat mijn kwast uitschoot, of iets dergelijks.” Toch maakte de manier waarop hij naar me keek dat ik me toch naar de spiegel toedraaide om mijn gelaat te bestuderen. Het kon net zo goed zijn dat er iets op mijn gezicht zat. Toen ik niets op kon merken, zocht ik bevestiging bij mijn vriend.
“Nee,” zei hij resoluut en Zaheer schudde zijn hoofd ter onderbouwing. “Je ziet er prachtig uit.” Vervolgens floot hij bewonderend tussen zijn tanden door — een gebaar dat me met mijn ogen deed rollen. Op het moment dat hij óók nog eens aangaf dat ik talent had, kreeg ik het gevoel dat hij het er nét iets te dicht oplegde. Ik wilde hem hier dan ook mee confronteren, maar het was Madigan die ons onderbrak.
“Jullie zien er goed uit,” complimenteerde ze ons en ik kreeg het gevoel dat ze het serieus meende. Ik maakte dan ook dat er een kleine glimlach doorbrak op mijn gezicht. “Dank je. Jij ook — Persepone,” reageerde ik terug alvorens ik het penseel weer in het gareel bracht. Deze liet ik nog even voor zijn gezicht zweven waarna ik de vraag stelde die ik eerder had willen stellen voordat Madigan ertussen kwam.
“Heb je iets van me nodig, Selwyn? Normaal gesproken ben je nooit zo vrijgevig met je complimenten tenzij je iets wilt hebben van de ander.” Ik kantelde mijn hoofd en keek Zaheer met een plagende twinkeling in mijn ogen. “Dus geef maar eerlijk antwoord voordat ik iets op je hoofd schrijft waarvan je overgrootvader zich zal omdraaiden in zijn graf.” De speelse grijns die mijn lippen opkrulde, kon ik niet tegenhouden. Op dit soort momenten kon ik ervan genieten om Zaheer een beetje te plagen. Iemand moest het toch doen, niet dan?

▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

[ bericht aangepast op 8 nov 2021 - 17:04 ]

I have seen my own sun darkened

8 nov 2021 - 16:11 Culloden is online

Culloden 694

Alina Meadows
16 • Hufflepuff • Hallways • outfit • with Aiden

"The good you do today will be forgotten tomorrow.
Do good anyway."

Een stem galmde door de gang waardoor het groepje jongens zich nog sneller uit de voeten maakte. Waarschijnlijk waren ze bang voor puntenaftrek, wat best komisch was aangezien ze het geen probleem vonden haar zomaar tegen een muur aan te duwen. Al snel klonk de stem dichterbij en zag ze dat het Aiden was. 'Hé, gaat het?' vroeg hij bezorgd.
Alina knikte. Haar schouder deed pijn, maar er was geen schaafwonde ofzo te zien, dus dat zou na een tijdje wel over gaan. 'Ja, het gaat wel. Alleen mijn vleugel ziet er niet zo goed uit.' Natuurlijk was dat makkelijk te herstellen als ze haar toverstok bij had gehad. De andere Hufflepuff leek het ook opgemerkt te hebben en haalde zijn eigen exemplaar boven.
'Reparo.' Opnieuw klonk er een zachte knak, maar deze keer was het om aan te geven dat de vleugel weer terug goed zat. 'Zo, die is weer zo goed als nieuw.'
'Dankje,' bracht Alina glimlachend uit. 'Ik had het zelf willen doen, maar ik ben mijn toverstok vergeten,' gaf ze lichtjes beschaamd toe. Het was niet bepaald iets goed wanneer een tovenaar zijn toverstok vergat of niet bij had. Ze zou zichzelf niet eens hebben kunnen verdedigen als die jongens wat anders van plan waren geweest.
'Zal ik je maar begeleiden naar het feest? Dan valt hopelijk niemand je meer lastig,' stelde Aiden vervolgens voor en daar was ze hem dankbaar voor.
'Graag!' knikte ze dan ook. Met z'n tweetjes zetten ze hun tocht naar de Great Hall dan ook voort. Voor de eerste keer nam Alina de tijd om Aiden zijn kostuum te bekijken. Zijn kleding bestond uit één en dezelfde kleur en op zijn hoed had hij één of andere schattige knuffel vastgeknoopt. Het leek wel een dinosaurus.
'Ben je verkleed als dinosaurus of is dit één van die Muggle-dingen die ik niet snap?' vroeg ze zich luidop af. Ze had veel halfbloed vrienden en begreep dan ook niet altijd waar ze het over hadden. Gelukkig waren ze zo lief om het haar uit te leggen en was ze ook wel oprecht geïnteresseerd. 'Je ziet er wel leuk uit,' voegde ze er daarna nog aan toe met een brede glimlach.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

8 nov 2021 - 23:07 Halsin is offline

Halsin 1445

Amira Lucretia Black

16 ✦ Slytherin Chaser ✦ - ✦ with Dmitri ✦ On the way to Slytherin Common Room

〚 The kindest words my father said to me: women like you drown oceans. 〛

De Quidditch bespreking duurde iets langer dan gepland was, maar het was nodig geweest. Er waren best veel plekken open geweest aan het begin van het schooljaar, die na de try-outs waren opgevuld door capabele mensen, en het was de bedoeling dat alles zo soepel mogelijk zou gaan. Amira was voorzichtig optimistisch na de try-outs. In werkelijkheid moest natuurlijk nog maar blijken of de mensen in een wedstrijd ook capabel waren en of de optimisme juist geplaatst was. Een goede samenwerking met de nieuwe teamgenoten was nodig. Verder nog een goede strategie. Iets wat zou moeten lukken met Dmitri als Captain.
Het schooljaar was alweer een tijdje bezig. Ze had misschien iets te veel hooi op haar vork genomen door, naast haar eigen lessen; huiswerk; Quidditch en het Prefect zijn, twee vierdejaars studenten bijles te geven en het af en toe bijles geven aan haar jongere broertje. Maar ze had er nu eenmaal voor gekozen en er was geen enkele manier dat ze vrijwillig zou stoppen met het geven van bijles. Afijn. Een feest was precies wat ze nu nodig had. Amira had al een klein, en dus goed te verbergen, flesje klaar liggen tussen haar spullen om haar pompoensap iets beter te laten smaken.
’’Heb je wat vertrouwen voor de Cup dit jaar?’’ vroeg ze aan Dmitri, de stilte verbrekend.
Ondertussen was ze samen met Dmitri onderweg naar de Slytherin Common Room. Het was vandaag 31 oktober ofwel: Halloween. In de Great Hall zou een Halloween feest gehouden worden voor de hele school. Natuurlijk verkleed. Wat ook de reden was dat ze nu nog langs de Common Room moest. Om buiten het feest om als murdered bride rond te lopen was niet een gedachte waar ze heel enthousiast van werd. Gelukkig was haar kostuum niet heel moeilijk aan te krijgen of qua make-up. Het enige waar zorgvuldigheid voor nodig was, was het nepbloed. Als ze daar een fout mee maakte, was haar kostuum meteen al geruïneerd.
‘’Vertel eens, waar ga jij als verkleed?’’ vroeg ze vervolgens. Amira draaide haar hoofd zodat ze Dmitri kon aankijken. ‘’Piraat? Mummy? Engel? Clown?’’ probeerde ze te raden. Niet al te serieus natuurlijk. Amira zag Dmitri niet daadwerkelijk als een van die dingen verkleed gaan, hoewel de gedachte van hem verkleed als clown best vermakelijk was. ‘’Of…’’ Ze keek even alsof ze goed nadacht. ‘’hippogriff?’’

[ bericht aangepast op 8 nov 2021 - 23:12 ]

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

10 nov 2021 - 19:24 Culloden is online

Culloden 694

Aster Muir
17 • Gryffindor • Beater • Zombie Quidditch player • Hallways -> Great Hall • with Jordynn

“When angry, count four. When very angry, swear.”

'Touché,' weerklonk het op Aster's verklaring voor het overmatige gebruik van nepbloed. Ergens was hij wel tevreden dat Jordyn niet met een gevat antwoord kon komen. Het was echt een kunst om het meisje stil te krijgen en wanneer het hem lukte was dat toch iets om trots op te zijn. 'Maar volgens mij is het nog niets eens droog, maat.' Haar hand belandde al snel tegen zijn borst en kleurde rood toen ze hem weer verwijderde. 'Zie?' probeerde ze haar punt nog wat kracht bij te zetten.
'Jaja, dat droogt straks wel,' wuifde hij haar opmerking weg. Daarbij verwachtte hij niet dat er veel mensen hun handen of andere lichaamsdelen tegen zijn borst zouden drukken.
'Heftig hoor. Nu kan ik wel iedereen identificeren waarmee je een heftige make-out sessie heb gehad.' Aster rolde even dramatisch met zijn ogen. Alsof hij zomaar iedereen zou zoenen op een feestje. Het was ook niet alsof hij verwachtte dat Jem vanavond in zijn armen zou springen. Wacht, waarom dacht hij gelijk aan haar bij Jordyn's opmerking?
'Want ik ben ook écht een serial zoener,' probeerde hij zichzelf van zijn eigen gedachten af te leiden. 'Mijn teller staat nog altijd maar op twee, waarvan jij er één bent.' Hij duwde speels tegen haar arm met zijn eigen arm. Gelukkig was het na die ene make-out sessie niet vreemd tussen hen geworden en konden ze er wel grapjes over maken.
Na nog wat gepraat over zijn kostuum-idee wandelden ze de Great Hall binnen. Aster stelde voor om drankjes te gaan halen, maar liet zijn ongenoegen over de afwezigheid van alcohol meteen blijken. 'Dacht je nou serieus dat ik het zover zou laten komen? Ik ben teleurgesteld in je, Muir. Wie denk je dat de alcohol gefaciliteerd heeft op het feestje van Zaheer en Zoya?' Jordyn klonk een beetje samenzweerderig, maar Aster lachte kort.
'Waarom verbaasd me dat helemaal niks?' Hij had inderdaad wel kunnen weten dat zij er voor iets tussen zat. Plots haalde de Gryffindor een flacon uit haar gewaad, daar zat vast en zeker geen water in.
'Geloof me, dit laat de pumpkin juice een heel stuk lekkerder smaken.' Oh, hij geloofde haar.
'Laten we die theorie dan meteen maar eens uittesten,' stelde hij grijnzend voor. Samen wandelden ze naar de tafel met drank, waar hij twee bekers pumpkin juice nam en ze subtiel naar Jordyn uitstak zodat ze wat "smaak" kon toevoegen. Ondertussen sneed hij het volgende onderwerp voorzichtig aan.
'Hé Jor?' begon hij zacht. 'Ik weet dat praten over gevoelens niet je ding is, maar is alles oké met je?' Of hij iets uit haar ging krijgen was een grote vraag, maar als vriend vond hij dat hij het tenminste moest proberen. 'Ik bedoel, na heel die onzin met die snitch...' Ze begreep vast wel dat hij op Joakim doelde.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

12 nov 2021 - 21:09 Aynur is offline

Aynur 2380

JORDYN ✖ KINGSLEY

“Jaja, dat droogt straks wel,” wuifde Aster het keiharde bewijs weg dat ik onder zijn neus duwde (mijn roodkleurde hand). Ik trok een ‘weet-je-dat-héél-zeker’ gezicht en liet langzaam mijn hoofd op en neer bewegen. Ach ja, zo kon ik wel iedereen identificeren met wie mijn vriend hier gezoend en geknuffeld had. Kon nog wel eens interessant worden, als je het mij vroeg.
“Want ik ben ook écht een serial zoener. Mijn teller staat nog altijd maar op twee, waarvan jij er één bent.” Speels duwde hij met zijn arm tegen de mijne. Ik kon er niets aandoen, maar mijn gedachten werden onmiddellijk teruggeworpen naar onze tijd in de kleedkamers. Echter veranderde Aster in mijn fantasie al snel in Joakim waarop ik vlug mijn hoofd schudde om hem weg te jagen. Ik wilde nog niet stil staan bij de belangrijke conversatie die we zo snel mogelijk zouden moeten gaan voeren.
“Nou niet zo zielig doen hoor,” grapte ik en ik gaf hem een speels duwtje terug. “Jouw tijd komt nog wel — geloof me. Daarover gesproken, heb je al een derde op het oog?” Ik wiebelde plagend met mijn wenkbrauwen alvorens we de Great Hall betraden. “Ow, en mocht het daarmee niets worden. . . Hit me up anytime,” zei ik lachend.
Ons gespreksonderwerp veranderde al snel in het uiten van ons ongenoegen over het gebrek aan alcohol dat werd geschonken op dit soort feestjes — heel anders dan toen Ashley en ik het voor het zeggen hadden op het feestje van Zaheer en Zoya. “Waarom verbaasd me dat helemaal niks?” vroeg Aster waarop ik onschuldig mijn schouder ophaalde. Vervolgens haalde ik de flacon uit mijn mantel om deze te gieten in onze bekers die we bij de drankjestafel gevuld hadden met pompoensap.
“Hé Jor?” begon op Aster op een ongebruikelijk zachte toon. “Hmm?” mompelde ik en ik slikte de vloeistof door aangezien ik net een slok had genomen. “Is er iets mis?” vroeg ik vervolgens verward. Het gezicht van Aster stond behoorlijk serieus en ik wist niet zo goed wat ik daarvan moest maken.
“Ik weet dat praten over gevoelens niet je ding is, maar is alles oké met je? Ik bedoel, na heel die onzin met die snitch. . .” Vrijwel onmiddellijk kleurden mijn wangen rood en gooide ik de rest van mijn ‘op smaak gebrachte’ sap achterover. “Als je weet dat praten over gevoelens niet mijn ding is, waarom doe je dit dan wel?” vroeg ik Aster op een lage, ietwat gevaarlijke toon vooraleer ik nog een beter vulde met pompoensap en sterkedrank. Mijn blik liet ik door de ruimte glijden op zoek naar mensen die ik herkende — grotendeels om mezelf af te leiden aan de horde van emoties die door me heen vlogen. Emoties die ik had geprobeerd te onderdrukken nadat Joakim had voorgesteld om iets serieus te beginnen.
Onderwijl scheen ik zo hard op mijn lip te bijten dat er écht bloed op mijn lip parelden. Vlug zoog ik dit naar binnen en mijn gezicht vertrok even door de metaalachtige smaak. “Sorry,” mompelde ik vervolgens — kijkend naar mijn voeten. “Het gaat prima. We gaan immers nog gewoon met elkaar om.” Nog altijd weigerde ik Aster aan te kijken, iets wat waarschijnlijk meer de waarheid sprak dan mijn woorden deden.

[ bericht aangepast op 12 nov 2021 - 21:14 ]

I have seen my own sun darkened

14 nov 2021 - 17:11 Iotte is offline

Iotte 952

ZAHEER ACEVES SELWYN

The beast inside is sleeping, not dead
seventeen • slytherin • prefect • halloween costume • with zoya • at slytherin common room

Het moment dat Zoya besefte dat Zaheer zijn ogen op haar lippen gefixeerd waren, bevochtigde ze deze. Zie je nou wel? Ze deed het er gewoon om. Het deed Zaheer lichtelijk doen grijnzen. Ze haalde het penseel van zijn gezicht en vertelde hem dat ze zich niet kon concetreren als hij haar zo bleef aan staren. ‘Hoe dat dan?’ had hij – nog altijd grijnzend – gevraagd. De vraag of hij haar soms zenuwachtig maakte volgde direct daarna.
‘You wish.’ was Zoya haar antwoord, maar haar stem klonk plagend. ‘Maar ik meen het serieus. Straks loop je voorschut doordat mijn kwast uitschoot, of iets dergelijks.’ Hij haalde zijn schouders op. Dat was dan maar de prijs die hij ervoor moest betalen om ongegeneerd naar Zoya te kijken. Desondanks er niets op haar gezicht zat, draaide ze zich toch naar de spiegel toe. Hij schudde zijn hoofd. Hij had haar al gezegd dat dat niet de reden was waarom zijn ogen op haar gericht waren. ‘Je ziet er prachtig uit.’
Toen Zaheer zichzelf in de spiegel bekeek floot hij bewonderend tussen zijn tanden door. Zoya had talent en dat was dan ook wat hij haar vertelde. Op dat moment ontdekte hij dat Madigan haar entree in de Common Room had gemaakt. ‘Jullie zien er goed uit,’ complimenteerde ze hen.
‘Dank je. Jij ook – Persepone,’ reageerde Zoya.
‘Altijd, toch?’ Lachte Zaheer, alvorens Mads zich begaf naar de jongens dorms. Verrassend.
Zoya ging vervolgens verder met het beschilderen van zijn gezicht. ‘Heb je iets van me nodig, Selwyn?’ Begon ze.
‘Waarom denk je dat ik van je nodig heb?’ Kaatste hij nonchalant haar vraag terug.
‘Normaal gesproken ben je nooit zo vrijgevig met je complimenten, tenzij je iets wilt hebben van de ander.’ Ze kantelde haar hoofd, maar Zaheer kon de plagende twinkeling in haar ogen onderscheiden. Quasi-verbaasd greep hij met zijn rechterhand naar zijn hart.
‘Wat een vertrouwen heb je weer, Crawfort.’
‘Dus geef maar eerlijk antwoord, voordat ik iets op je hoofd schrijf waarvan je overgrootvader zich zal omdraaien in zijn graf.’ Een speelse grijns krulde rond haar lippen. Ook Zaheer zijn ogen schitterde. ‘Wat zou ik – volgens jou – van jou moeten willen, dan?’ Uitdagend boorde zijn groene ogen zich in die van haar.

someone out there feels better because you exist

16 nov 2021 - 21:06 Culloden is online

Culloden 694

Aster Muir
17 • Gryffindor • Beater • Zombie Quidditch player • Great Hall • with Jordynn

“When angry, count four. When very angry, swear.”

Al snel kreeg Aster een duwtje terug van Jordyn. 'Nou niet zo zielig doen hoor.' Haar stem klonk niet al te serieus. 'Jouw tijd komt nog wel — geloof me. Daarover gesproken, heb je al een derde op het oog?' Opeens voelde hij zijn wangen wel heel erg warm worden. Eigenlijk had hij nog niemand over zijn crush op Jem verteld, gewoon omdat hij er zelf nogal door overvallen werd. Hij schraapte zijn keel dan ook vooraleer hij er een antwoord uitperste.
'Nee, niet direct,' loog hij. Of dat probeerde hij tenminste toch.
'Ow, en mocht het daarmee niets worden. . . Hit me up anytime,' vervolgde het meisje lachend. Pardon? Niet dat hij dat totaal niet zag zitten, maar wat met Joakim? Aster wist niet goed wat hij daarop moest antwoorden en besloot om gewoon maar wat te lachen. Soms was Jordyn echt een mysterie.
Eenmaal bij de tafel met drank had ze haar flacon al snel bovengehaald waardoor ze hun pumpkin juice wat konden opleuken. Niet dat het zo niet leuk was, maar een feestje met wat alcohol zorgde toch altijd wel voor wat meer pret. Nadat hij een slokje had genomen van zijn drankje, waagde hij zich aan het gesprek dat hij al een tijdje met haar wou voeren. 'Hé Jor?' begon hij dan ook zachtjes.
'Hmm?' humde het meisje vragend. 'Is er iets mis?' Dit was het dan, nu kon hij niet meer terug.
'Ik weet dat praten over gevoelens niet je ding is, maar is alles oké met je? Ik bedoel, na heel die onzin met die snitch. . .' vroeg hij voorzichtig. Haast onmiddellijk lokte zijn vraag een reactie uit en was het nu haar beurt om rood te worden. Zonder aarzelen kieperde ze vervolgens de resterende inhoud van haar bekertje achterover.
'Als je weet dat praten over gevoelens niet mijn ding is, waarom doe je dit dan wel?' beet ze nog net niet zijn neus eraf. Aster was het immers gewend dat ze zo reageerde en was niet echt onder de indruk. Hij trok zijn wenkbrauwen op en keek toe naar hoe ze aan haar tweede bekertje begon.
'Is dat niet de hele bedoeling van vriendschap dan?' vroeg hij zich luidop af. Jordyn mocht het dan wel haten, maar dat betekende niet dat hij zomaar ging toekijken naar hoe ze eigenlijk niet oké was.
'Sorry,' mompelde ze zachtjes nadat ze een tijdje de ruimte in had liggen staren. 'Het gaat prima. We gaan immers nog gewoon met elkaar om.' Waarschijnlijk dacht ze dat het daarmee afgelopen was, maar Aster wist beter. Hij zuchtte dan ook een keer diep.
'Het zijn niemands zaken wat er tussen jullie gaande is, maar ik vind het echt niet leuk om mijn vrienden zo down te zien.' Hij nam nog een slokje van zijn beker. De sfeer was een stuk minder chill dan enkele minuten geleden, maar het moest. Zeker nu ze gewoon even met z'n tweeën stonden en niemand echt luisterde naar wat ze tegen elkaar zeiden. 'Dus ik stel mijn vraag nog eens: Is alles oké?' Hij probeerde haar blik te vangen, duidelijk makend dat hij er niet in trapte en echt oprecht inzat met hoe ze zich voelde. Ze kon echt wel met hem praten.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

Index RPG Actieve Topics Zoek