[RPG • 0] Experium || 45 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 19 juli 2021 - 16:58 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester bleef stil. De toon van Cackle's stem had net iets anders geklonken, maar verder leek het hem nog altijd bar weinig te interesseren. Wist hij het überhaupt wel? Dat ze vader en zoon waren? Of was het óók uit zijn geheugen gewist, en had hij daarom nooit iets gezegd of gedaan? Cackle had hem dan wel geholpen met die failsafe, maar misschien was dat ook alleen maar uit een beschermingsdrang die hij zelf niet echt begreep, zoals Onyx wel bij Adam had. Misschien wist hij het gewoon niet?

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

David onderdrukte een zucht toen de jongen zweeg. Misschien moest hij toch voor een… vriendelijkere weg kiezen. Hij pakte de bureaustoel en reed die naar het bed van zijn zoon.
      ‘Ik ben je mentor, 4184. Ik kan niet weglopen en doen alsof ik niets heb gezien. Je ligt hier als een dood vogeltje in je bed, met voeten en handen die je niet kan gebruiken terwijl je afstervende vlees allerlei gifstoffen je lichaam in slingert. Je moet dus wel een héle goede reden hebben om de ziekenzaal te ontlopen en tot dusver ben ik er nog niet van overtuigd dat die reden een flink verhoogde sterfkans waard is. Je krijgt vijf minuten om me ervan te overtuigen – zónder je gave – dat het beter voor je is dat je het nog een dag afwacht en anders roep ik het medische team en zie je maar hoe je dit aan het bestuur uitlegt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Mijn naam is Noah.' Jester ging ietsje rechterop zitten, en keek zijn vader uitdagend aan. 'En voor mijn part vertel ik je letter voor letter ook mijn echte achternaam zodat je het kan opschrijven en je kan verzekeren dat ik mijn gave niet gebruik, want als je me niet gelooft staat hier straks alsnog het bestuur voor de deur om alles op te fucken.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Nog vier minuten en vijftig seconden, 4184,' antwoordde David onaangedaan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Noah. Er ligt een stift op het bureau en vast ook wel papier.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Hou op met die spelletjes!' reageerde David, die de jongen met een ziedende blik aankeek. Hij wilde nú antwoorden en anders ging hij weg. Dan haalde hij gewoon de medici en als dat problemen opleverde dan loste hij dat dan wel weer op. 'Ik heb nog meer te doen, dus dan geef ik je over aan het medische team en zoek je het verder maar uit.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Wauw. Wat een vaderliefde. Je weet het echt niet meer, of wel? Ik ben je zoon. Vijf jaar geleden viel ik bij fucking Dungbeetle door de mand en kwam Experium erachter dat ik een eigen gave had ontwikkeld. Maargoed, hè, dat vonden jullie toen ook al niet zo'n probleem. Maar daarom kan ik niet naar de ziekenzaal, papa. Zodra ze in mijn hoofd gaan rondpluizen op zoek naar de waarheid, komen ze erachter dat ik veel te veel weet. Ik heb mijn herinneringen voor een tweede keer terug, ik stierf mijlen buiten het terrein halverwege de boomhut die ik samen met Clive had gebouwd en nu weer had gevonden. Oh, en sterker nog, het was Clive die me dood wilde hebben! Die is terug! Tadaa, klinkt dat eindelijk als het stomme antwoord dat je zoekt? Nou?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

De verbittering in Noahs stem was onmiskenbaar. De jongen haatte hem om wat hij hem had aangedaan en als David iets bij hem gedaan wilde krijgen, moest hij zijn strenge mentormasker laten zakken. Hij slaakte een zucht.
      ‘Ik weet het wel, Noah,’ zei hij zacht. ‘Je moeder en ik hadden weinig keus.’
      Toen niet meer.
      Ze hadden al veel eerder weg moeten gaan, maar ze hadden het steeds voor zich uitgeschoven, omdat ze wisten dat ze voor de rest van hun leven op de vlucht zouden zijn en dat was geen leven dat ze voor hun zoon wilden.
      David had alles op alles moeten zetten om Noahs mentor te mogen worden, onder de voorwaarde dat al hun gesprekken werden opgenomen en onder de dreiging dat Experiment 4148 als gefaald zou worden beschouwd als Noah ooit ontdekte wie hij was.
      Toen al was hij bezig geweest met een plan om te ontsnappen, mocht het zo ver komen, en had hij Noahs gave een bepaalde richting op geduwd, want Noah beter afging dan verwacht.
      ‘Dat hebben we nog steeds niet.’
      Hij had de waarheid zo lang verborgen dat erover praten hem nog steeds doodsbang maakte, zelfs al konden ze hier vrij praten.
      Hij overdacht de woorden van zijn zoon. Dat Clive terug was en Noah dood wilde hebben. Clive en Noah, die als broers waren geweest.
      David was nooit erg van de jongen gecharmeerd geweest, maar hij was allang blij geweest dat Noah een vriend had.
      ‘ik wil wel dat je naar de ziekenzaal gaat,’ zei hij, van plan om later op dat Clive-verhaal terug te komen. ‘Want je was gisteren ook niet op school, dus die necrose speelt al minstens een dag.’ Hij legde een hand op Noahs voorhoofd, maar die was gelukkig nog niet klam. ‘En het is me nog steeds niet duidelijk waarom je dat niet wilt. Hoe kom je aan die verwondingen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Hier blijven?" vroeg hij verbaasd. Hij keek even naar de prachtige plek om zich heen. Hier blijven was niet iets wat hij erg zou vinden, maar hij vond het ook wel een beetje spannend. "Wordt het niet koud vannacht?" vroeg hij toch ietwat onzeker.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Dan rollen we ons in het picknickkleed,’ grinnikte Adam. ‘En als het echt koud is kunnen we altijd nog teruggaan, toch? Maar écht koud wordt het hier denk ik niet, want dan zouden de vlinders wel doodgaan toch?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Oke," zei Merrin met een knikje. Adam had gelijk, de vlinders moesten toch op een of andere manier overleven. "Wist je dat vlinders brandnetels nodig hebben om te overleven? Ze leggen hun eitjes op de bladeren en de rupsen die eruit komen eten dan weer van de brandnetels. Hoe meer brandnetels je hebt, hoe meer vlinders. Zijn die dingen toch nog ergens handig voor!"
      Hij keek even enthousiast naar Adam, daarna volgde een blos door het random feitje wat hij zomaar uit het niets had opgegooid. Ze hadden vroeger echter heel veel vlinders in de tuin en zijn vader had hem toen uitgelegd hoe dat kwam. Hij was het nooit vergeten... Merrin keek even op naar de bruine ogen van Adam. Adam, die kon tijdreizen. Zou hij zijn vader nog één keer terug kunnen zien als hij samen met Adam bleef? Al was het maar voor heel even? Merrin dacht na over de woorden die Adam zei, dat ze buiten de school konden komen. "Wat zou je willen doen," vroeg hij nieuwsgierig. "Als we uit de school zouden kunnen ontsnappen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Geen keuze? Verontwaardigd keek hij op. Wat was dat nou weer voor bullshit? Natuurlijk hadden ze dat wel gehad. Ze hadden stomweg kunnen weigeren, weg kunnen gaan of hem waarschuwen dat Dungbeetle het wist, ze hadden zijn gáve kunnen gebruiken om weg te komen. En zelfs als dat allemaal onmogelijk was gebleken, hadden ze hem niet zijn identiteit hoeven afpakken. Zijn leven en zijn naam. Jarenlang had hij zelfs naar Experium gewild, het zou echt niet moeilijk geweest zijn hem daar opnieuw van te overtuigen. Clive had zijn herinneringen mogen houden, waarom hij niet?
      Onwillekeurig schoot hij een stukje naar achteren toen Cackle zijn hand naar hem uitstak. Het zorgzame gebaar voelde zo krom en misplaatst na de woede en de afstandelijkheid van een paar minuten eerder. 'Je wist het wel?' vroeg hij ontzet, en nu ook in de war. 'Al die tijd?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam gaf Merrin grinnikend een kusje op zijn neus toen hij met een feitje over vlinders kwam en daarna bloosde, alsof hij zich schaamde dat hij zo plotseling gezegd had. Adam vond zijn enthousiasme juist leuk.
      ‘Nee, dat wist ik niet. Dan moeten we later maar een tuin vol onkruid nemen, want ik vind vlinders wel heel leuk.’
      Hij dacht na over Merrins vraag.
      ‘Ik zou mijn familie willen zoeken. Kijken of ze… het ongeluk hebben overleefd,’ zei hij zacht. ‘Al zal ik er zelf waarschijnlijk niet heen kunnen, als ze nog leven en wij ontsnappen dan houden ze hen vast in de gaten.’ Hij keek zijn vriendje even aan en glimlachte. ‘Maar gelukkig heb ik een vriendje die zich in andere mensen kan veranderen, dat helpt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

David knikte langzaam. 'Ja.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik zou het best leuk vinden ze te ontmoeten," zei Merrin met een glimlach. Hij was wel nieuwsgierig hoe de familie van Adam eruit zag en hoe ze waren.

---

It's never gonna happen, Guys.