[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 5 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Emily • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • Kyra • Chaser/Prefect • Cheryl • Arianna • Noa • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Jemina • Cheryl • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Marcus • Beater • Noa • Thomas • Danique • Evan • Demi • Prudence • Katrijn • • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Nora • Cheryl

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Theo • Chaser/Prefect • Noa • Vinnie • Natas • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Blythe Carmichael

De plek waar hij haar aanraakte, begon te tintelen en er trok een zenuwachtige scheut door haar maag. Het was nog steeds gek dat ze in al die jaren vriendschap met Rafaël niet eerder op deze manier naar hem gekeken had. Het was anders dan de eerdere keren dat ze met iemand gedatet had. Dan had ze zich fysiek aangetrokken gevoeld tot die persoon en daarom waren ze aan het daten geraakt; de klik moest daarna nog komen. Met Raf was het duidelijk dat die klik er al was.
Voelde het hetzelfde als met...
Nee, dat kon ze nu nog niet bepalen. Ze moest niet aan hem denken. Het was niet te vergelijken.
Ze beantwoordde Raf's grijns met een kleine glimlach. 'Jij maakt me een beetje zenuwachtig,' gaf ze toe.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Vinnie keek om zich heen om zich ervan te verzekeren dat er niemand binnen gehoorafstand was. 'Heb je haar nog gesproken?'
      Het leek hem beter om Isabella's naam niet uit te spreken, voor het geval iemand wel wat opving.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Elsie Bee

Toen de les was afgelopen, voelde Elsie een klein beetje zenuwen toen ze het lokaal van Leer der Oude Runen binnenliep. Ze ging er niet echt vanuit, maar misschien - heel misschien - had Lee hier ook les. Heel misschien.
Na een aantal minuten besefte ze al dat dat niet het geval was. Aan de ene kant voelde ze teleurstelling, aan de andere kant was het wel een heel nuttige eerste les en ze wilde dit jaar wel graag al haar N.E.W.T.'s met goede cijfers halen. En in dat opzicht was het beter als ze niet te veel haar gedachten zou laten afdwalen.
Bij Charms was het wel raak. Ze had de hele zomer aan Lee gedacht - maar hij was er alleen maar knapper op geworden. Zou ze naast hem gaan zitten? Durfde ze het?
Maar nee, Mavis was haar al voor. Stomme Mavis. Dat meende ze natuurlijk niet, want Mavis was altijd hartstikke aardig tegen haar. Maar het was wel heel moeilijk om Lee te kunnen spreken, want ze was heel vaak bij hem - en anders had hij wel iemand anders om zich heen lopen, want hij was hartstikke populair. Hij had superveel vrienden en Elsie begreep wel waarom, want hij was superleuk.
Ze voelde wel veel zenuwen tijdens de les. Gelukkig lukte het haar aan het einde van het uur wel om de rubberen bal te laten krimpen, dus dat was fijn. Toch baalde ze dat ze hem niet gesproken had.
Misschien tijdens Toverdranken. Zou hij dat volgen? Bij professor Sneep durfde ze er niet echt iets mee te doen, maar misschien was professor Slakhoorn wel relaxter. Dat moest haast wel, want professor Sneep was altijd erg onaardig en kortaf.

[ bericht aangepast op 9 juli 2021 - 10:17 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mavis Keegan

Het bleek na de les dat Lee nog spelletjes aan het spelen was met anderen. Omdat Mavis Roman graag onder vier ogen had willen spreken, besloten ze samen een stukje over het terrein te wandelen. Mavis vond wandelen over het algemeen een saaie bezigheid - ze deed liever wat spannenders - maar het gespreksonderwerp was in haar ogen spannend zat nu.
Ze sprak een spreuk uit waardoor ze minder goed te horen waren voor mensen in hun omgeving, en zorgde ook dat ze zeker wist dat er niemand in de buurt was.
'Room, betrek me alsjeblieft meer in je plannen voor de Orde,' zei ze. 'Ik weet dat pa en ma het niet willen maar ik wil ook iets doen. Al is het maar iets heel kleins.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Hmm, je kan aanpappen met wat Slytherins? Beetje uitvinden wie er wel en niet loyaal aan onze grote vriend zijn?’ opperde hij. ‘Als je maar bij Thomas uit de buurt blijft.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mavis Keegan

'Ik zal altijd een afstand van minstens tien meter van Thomas houden,' zei Mavis met een serieus gezicht. Daarna grijnsde ze. 'Thanks! Ik ben gelukkig enorm goed in doen alsof ik iemand aardig vind, dus dit is een waterdicht plan.' Ze drukte een kus op zijn wang. 'Heb je Nomad nog over Lee gesproken?' vroeg ze daarna na een korte stilte, nu ze toch alleen waren. 'Lee was gisteravond ladderzat en zei dat Nomad hem een vieze flikker had genoemd.'

[ bericht aangepast op 8 juli 2021 - 14:11 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

"Waarom?" vroeg hij oprecht verbaasd. Er was toch geen reden om zenuwachtig te zijn? "Als de spreuk niet lukt, probeer je het gewoon toch nog een keertje?"

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Nomad was ook ladderzat,’ zuchtte hij. ‘Ik geloof niet dat hij echt een hekel aan homo’s heeft. Hij wist heus wel dat Lee niet op meisjes valt. Ik denk dat hij gewoon schrok van Lee’s bekentenis, in paniek raakte en dan iets idioots eruit flapte zodat hij even uit de situatie gered was.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Casper staarde even naar haar glimlach. Als ze geweten had wie er naast haar stond, had ze dat nooit gedaan. Hij drukte de gedachte weg.
      ‘’t Waren een stel kinderachtige Slytherins,’ antwoordde hij. ‘Een d’r van zal de komende weken wel een spiegel mijden.’ Hij grinnikte zacht.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het speet hem? Ja vast... Ze keek niet meer naar de jongen naast haar om, maar in plaats daarvan plukte ze haar veer van haar tafel en trok een nieuw vel perkament uit haar tas. Even liet Isa haar ogen over de opdracht op het bord glijden. Ze had nog tien minuten over. Als ze nu aan haar opstel startte over 'de werking van de verschijningsspreuk', dan had ze vast een mooi begin en kon ze straks in het tussenuur hem afronden.

---

It's never gonna happen, Guys.

Aan zijn gegrinnik te horen had hij iets grappigs gedaan met Enzo, iets waardoor de jongen niet in de spiegel wilde kijken. "Jammer dat ik dat niet gezien heb," grinnikte ze zacht, ook al zat er een kern van waarheid in. Ze vond het echt jammer en had graag gezien wat er gebeurd was, graag gezien dat haar mantel in de fik stond en het liefst ook zelf opgelost. Maar helaas door haar aandoening werd dat haar allemaal ontnomen. Voor een moment borrelde de somberheid door en brak haar glimlach op haar gezicht. Een knoop vormde zich in haar maag, maar voor die de overhand kon nemen, schudde ze het weer van zich af. Niet bij stilstaan, gewoon doorgaan. Dat was de enige manier.
      En dus draaide ze haar hoofd naar haar geheimzinnige helper - of waar zijn stem vandaan was gekomen - en reageerde maar op zijn woorden. "Helaas ben ik bang dat ik die idioten nog wel vaker tegen het lijf zal lopen. Enzo geeft niet zo snel op, dat deed hij twee jaar geleden ook al niet."

---

It's never gonna happen, Guys.

Casper zou willen dat hij kon zeggen dat hij het wel voor haar kon oplossen als ze echt heel vervelend waren, maar dan moest hij zeggen wie hij was en dan kreeg hij waarschijnlijk alleen een sneer. Daar kwam nog bij dat hij niet wilde dat die twee koters wisten dat hij degene was die hen net vervloekt had – net zoals hij niet wilde dat Daphne dat had geweten. Het voelde gewoon veiliger zo. Voor Rosalie.
      ‘Er bestaat vast wel een spreuk-afstotende spreuk. Een soort schildspreuk die je over je kleren kunt uitspreken? Zoals een regenjas de regen afstoot?’ peinsde hij hardop. Hij besloot daar eens onderzoek naar te doen. Anders kon hij misschien zelf wel zo’n spreuk creëren. ‘Ik zal eens in de bieb kijken.’
      Dat was wel het minste wat hij voor haar kon doen.
      ‘Gelukkig ben je hier bijna nooit alleen. Er zijn meer dan genoeg behulpzame mensen als een van die twee weer eens vervelend doet.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij ging in de bieb voor haar kijken? Wauw. Die uitspraak deed haar vermoeden dat ze deze jongen kende, want een willekeurige voorbijganger zou dat niet zomaar doen. Die zou nu doei zeggen en de rest aan haar vriendinnen overlaten. Ze herkende alleen zijn stem niet. Was het dan Justin? Nee, nee dat kon niet. Justin had Enzo wel herkent en deze jongen had ze afgedaan als willekeurige Slytherins. "Kennen wij elkaar?" Vroeg ze aarzelend. "Sorry als ik het even niet weet, maar na twee jaar is het lastig te peilen wiens stem van wie is."

---

It's never gonna happen, Guys.

Een vraag als deze had hij kunnen verwachten. Hij kon moeilijk zeggen dat ze hem beter kende dan ze ooit gewild had, want als dat niet zo was geweest, was ze nu niet blind geweest. Wat zou een willekeurige kerel in zijn plaats zeggen? Vast iets luchtigs.
      ‘Nee,’ antwoordde hij. ‘Maar meisjes nietsvermoedend met brandende mantels door de school laten wandelen getuigt nou niet echt van charme.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze grinnikte lichtjes om zijn laatste zin. "Dus een gentleman, niet waar?" vroeg ze plagend. Rosalie stak haar hand uit naar voren, naar waar ze ongeveer dacht dat de jongen stond. "Rosalie," stelde ze zichzelf voor.

---

It's never gonna happen, Guys.