[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 5 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Emily • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • Kyra • Chaser/Prefect • Cheryl • Arianna • Noa • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Jemina • Cheryl • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Marcus • Beater • Noa • Thomas • Danique • Evan • Demi • Prudence • Katrijn • • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Nora • Cheryl

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Theo • Chaser/Prefect • Noa • Vinnie • Natas • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Tilly James

De tuinen waar Vinnie haar mee naartoe nam, waren mooi. Ze was er niet vaak geweest, omdat het in de buurt zat van het Verboden Bos - en daar kwam ze niet graag. Ze zette Lexi op de grond en ging zelf op een bankje zitten. Vinnie bleef nog wat dichter bij zijn kat in de buurt toen hij hem neerzette, maar kwam uiteindelijk naast haar zitten. Ze wist dat hij zich niet helemaal op zijn gemak voelde en zelf voelde ze zich ook niet helemaal prettig, maar daarvoor vond ze de stilte die er was eigenlijk wel even prettig. Uiteindelijk opende ze toch haar mond. 'Cooper voelt zich wel op zijn plek, zo te zien,' zei ze zacht. 'Kom je hier vaker?'
Nog voor Vinnie antwoord kon geven, sprong Tilly op. Haar kat was plotseling weggesprint. Misschien zat ze achter een muis aan of iets dergelijks, maar ze sprintte hen zo voorbij richting het Verboden Bos. 'Lexi!' riep Tilly geschrokken. 'Lexi, kom!'
Maar de kat rende door, en terwijl Tilly erachteraan vloog, was ze tussen de bomen verdwenen. 'Lexi!'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Een vlaag van paniek sloeg door Vinnie heen toen Lexi ineens wegsprintte en Tilly nogal schrok. Cooper kwam hier vaak, hij wist dat het dier wel weer terugkwam, maar hij wist helemaal niet of dat ook voor Lexi gold.
      Vlug tilde hij Cooper op en droeg haar het bos in, terwijl hij ook Lexi’s naam riep.
      Wat als ze het dier niet meer terugvonden? Hij zou zich dan vreselijk schuldig voelen, want hij bracht haar naar zo’n gevaarlijke plek!

---

Every villain is a hero in his own mind.

Tilly James

De spanning in haar lichaam nam toe toen ze tussen de bomen Lexi's naam riep. Haar hele lichaam trilde. Ze kwam nooit graag in het Verboden Bos - maar dat was alleen maar sterker geworden. 'Lexi, kom! Kom, Lexi, waar ben je?' riep ze, terwijl ze heel erg haar best deed om niet het lichaam voor zich te zien waar ze zo vaak over gedroomd had - en het waren allemaal nachtmerries geweest. Een misselijkmakende geur van een rottend lichaam, dat er net een dag te lang had gelegen. Bedekt met mos en gras en takken - maar niet genoeg bedekt, want het was nog steeds te zien. 'L-Lexi...' Ze voelde haar spieren verslappen. 'Waar ben je, Lexi?' Haar ogen hadden zich met tranen gevuld en ze zakte door haar benen en sloeg haar handen voor haar ogen. Ze wilde het niet langer zien. Ze wilde gewoon terug naar de tuinen, waar het lichter was, en waar ze haar kat in haar armen kon sluiten.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Oh help, nu raakte Tilly nog in paniek ook.
      Dat was vast ook de laatste keer dat ze tijd met hem wilde doorbrengen. Wat was hij toch een verschrikkelijke oen!
      ‘W-we vinden haar w-wel,’ beloofde Vinnie hakkelend. Hij vroeg zich af of hij een hand op haar schouder mocht leggen, maar durfde het niet. ‘Ik – ik vind haar wel.’
      Hij begreep wel dat ze zich zorgen maakte, zelf hield hij ook heel veel van zijn kat, en als je hier niet zo vaak kwam kon het best wel eng zijn. Gelukkig was het gebied van de reuzenspinnen hier ver vandaan.
      Opeens kreeg hij een idee. Hij zette Cooper op de grond en haalde een kattensnoepje uit de binnenzak van zijn gewaad. Hij legde het snoepje op de grond. ‘Engorgio.’
      Hij liet het snoepje groeien tot het boven hem uitkwam, waardoor de geur ook sterker werd. Cooper begon er meteen aan te knabbelen en het duurde niet lang voor er een ander mauwtje klonk. Vinnies hart maakte een sprongetje.
      ‘Kijk Tilly!’ zei hij enthousiast. ‘Daar is ze!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Tilly James

'Lexi!' Een golf van opluchting, maar ook andere emoties, stroomde door haar lichaam. Ze klom overeind en sloot Lexi in haar armen. 'Verlaat me niet weer, gekke kat,' zei ze zachtjes. Samen met Vinnie liep ze, nog steeds zachtjes snikkend, terug het bos uit. Ze hield Lexi stevig vastgeklemd en haar huisdier leek aan te voelen dat ze niet moest proberen weg te vluchten, want ze kroop ook in haar armen weg. Toen ze de bomen een flink aantal meters achter zich hadden gelaten, zakte Tilly weer op de grond. Ze trilde nog helemaal, maar ze snikte niet meer. De spanning zakte langzaam van haar af. 'Ik ben blij dat ik je terug heb, Lex,' fluisterde ze de kat zachtjes in haar oor. Daarna keek ze Vinnie aan - een klein beetje ongemakkelijk. 'Sorry, ik - ik raakte helemaal in paniek, terwijl Lexi zo snel alweer terug was...' Ze voelde haar wangen gloeien. Ze kon hem niet de waarheid vertellen waarom ze zó overstuur was geweest - in ieder geval niet de volledige waarheid. 'Ik hou niet van bossen, en al helemaal niet van dit bos. Dankjewel dat je zo rustig bleef en - zo slim nadacht. Dat was echt goed van je.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

De hitte straalde van zijn gezicht af door haar compliment, al vond hij die niet helemaal terecht. ’S-Sorry. Dat w-wist ik niet. Dat je n-n-niet van bossen houdt. Dan had – dan had ik je niet meegevraagd.’ Nerveus plukte hij aan de mouw van zijn gewaad. Zijn wangen gloeiden nog steeds en door een fluittoontje naar Cooper te maken en zich daar op te focussen, leidde hij zich iets van zijn ongemak af.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Dan moet je toch beter die enorme oren van je open doen, dan hoor je ze ten minste," zei hij met een grijns. Transfiguratie was Rafaël zijn beste vak, het was iets wat hij enorm interessant vond en misschien ook stiekem wat meer aandacht aan besteedde dan de andere vakken. Ooit op een dag hoopte hij een animagus te worden, net als McGonnagal dat was. Dat leek hem super vet. "Hier, ik zal je even helpen. Misschien als je die grote oren van je uitspuit, hoor je wat beter." Rafaël sprak non-verbaal de augmenti spreuk uit, waardoor hij een kleine waterstraal recht in Justins oor spoot.

[ bericht aangepast op 2 juli 2021 - 16:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Justin Trelawney

Augmenti en de spreuk die ze vandaag oefenden, hadden hetzelfde resultaat, maar die hadden ze vorig jaar al bij Bezweringen gebruikt (en sindsdien ook regelmatig gebruikt) en was een stuk makkelijker. Het grootste verschil was echter dat de waterstraal een stuk sterker was, en Justin dook opzij. Wat hij en Rafaël even over het hoofd hadden gezien, was dat professor Anderling was teruggekomen om haar rondje de andere kant op te doen. Zodra Justin was weggedoken, was het kleine straaltje dan ook op haar gewaad terecht gekomen.
Justin en Raf hielden hun adem in. Even leek het erop dat Anderling het niet zou opmerken - toen draaide ze zich om en keek ze streng over haar rechthoekige bril aan. 'De volgende keer dat u iemand nat spuit, meneer Wilson, doet u het dan met de Verschijningsspreuk. Vijf punten aftrek voor Griffoendor - en u mag gaan wisselen van partner met de dames voor u.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Blythe Carmichael

Blythe vond de hele situatie wel vermakelijk en ook wel een klein beetje aandoenlijk - de jongens hadden echt wel wat stevigere grappen uitgehaald waar ze niet bij betrapt waren - maar een blik op Isa maakte haar duidelijk dat die niet zo blij was met dit hele gebeuren. Ze keek haar even excuserend aan. Zij hadden braaf de opdracht gevolgd en Isa vond het vast niet eerlijk dat zij daarvoor gestraft moesten worden (want zo zou ze het sowieso voelen).

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Ze hoorde nog net de woorden van McGonnagal, waardoor ze haast haar schaaltje met water om ver stootte. "Maar professor..." protesteerde ze. Voor ze echter verder kon, zweeg ze al bij het zien van haar strenge blik. Die ochtend had McGonnagal niet alleen al van Slytherin, maar ook van Gryffindor punten afgenomen. En ze wilde niet de eerste zijn die punten kostte voor Ravenclaw. Grommend draaide ze zich terug naar haar eigen schaaltje, maakte het droog en concentreerde zich opnieuw op haar schaaltje. "Ga jij maar naast je nieuwe vriendje zitten," bromde ze tegen Blythe. Als het dan toch moest, dan wilde zij het liefst naast de minst irritante aap. Isabella wachtte ongeduldig tot Blythe van plek gewisseld was, maar in de tussentijd gunde ze noch Rafaël of Justin een blik waardig. Sukkels, naarlingen, Idioten....
      "Wel, stiekem is dit veel leuker gezelschap." De haren gingen bij Isabella overeind in haar nek staan. Rafaël mocht het dan gefluisterd hebben tegen Blythe, maar ze had elk woord verstaan. Als ze ook nog eens klef gingen doen achter haar.... Isa wierp een snelle blik over haar schouder en richtte toen haar stok over haar schouder naar achteren. Isabella concentreerde zich op de spreuk die ze moesten oefenen en liet vlak boven het hoofd van Rafaël water verschijnen. Toen de bel groot genoeg was naar haar zin, liet ze hem los, waardoor Rafaël een enorme plons water over zich heen kreeg. Ze hoorde hem achter haar protesteren en Isa sloeg grinnikend een hand voor haar mond. Ze probeerde niet te hard te lachen, maar wist dat ze door de mand was gevallen toen ze Rafaël mopperend haar naam noemde. Met een stalen gezicht draaide ze zich om naar de jongen, die toch wel aardig nat was. "Wat?" vroeg ze droog. Ze kreeg een volledig geïrriteerde blik terug, terwijl de jongen een spreuk uit sprak om zichzelf te drogen. Hij wees naar zichzelf, alsof dat genoeg zei. "Ik liet alleen maar water verschijnen," zei ze liefjes. "Zoals Mcgonnagal zei." Een grijns sierde haar gezicht, terwijl ze terugdraaide naar haar tafel. Verdiende loon! Haar blik ontmoette even voor een moment die van Justin, waardoor haar glimlach verbleekte en ze gewoon weer arrogant haar neus naar voren stak.

[ bericht aangepast op 2 juli 2021 - 18:09 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Hmm sinds… halverwege vorig jaar, denk ik? Volgens mij begint Pru haar een beetje te vervelen. Wat ook niet zo raar is – Nora d’r hoofd zit in elk geval niet vol zaagsel.’
      Mosh leunde op twee poten naar achteren, nog een beetje onder de indruk van Prudence imponerende vertrek. Hij betwijfelde of dat de enige reden was. Nora was ook iemand die ontzettend makkelijk te manipuleren was, dus dat kwam Daphne natuurlijk wel goed uit.

[ bericht aangepast op 2 juli 2021 - 22:03 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

EVANDER | EVAN | HALE transfiguration| fucking hungover | Mosh Evan moest even lachen om Mosh zijn opmerking. Ja, Prudence had niet heel veel inhoud, dat was de afgelopen drie jaar blijkbaar nog niet veranderd. Terwijl de heren over de dame spraken, droop er ineens een zwarte vloeistof door haar haren en ging er een kreet door het lokaal, waardoor Evan moest proesten en zijn lach moest inslikken. Hij drukte zijn lippen dan ook stijf op elkaar terwijl de dame het lokaal woest verliet.       'En dit is waarom ik Hogwarts heb gemist,' grinnikte hij naar Mosh.

---

- thank you for existing -

ANDREAS WILLIAMS Gryffindor | somewhere | with Jordyn & Rhae Het interesseerde de onbekende jongen geen hol dat er zojuist koffie over hem heen vloog, die vent liep gewoon zonder stress weg richting de les, samen met Lane. Oke dan, doei. Andreas zwaaide de heren nog even na en zat zo ongeveer in zijn eentje in de onbijtzaal. Andreas besloot dan ook maar op te staan en ergens heen te gaan, geen idee waar, want fucking iedereen was weg. Hij slenterde een aantal meter door de school en zag al snel een bekend gezicht, samen met een minder bekend gezicht.       'Jor, schoonheid, hoe was je nacht?' Bracht Andreas met een brede grijns uit, blij dat er toch iemand was waar hij zijn kater mee kon delen. Zijn ogen gleden even over de nog onbekende dame.       'Goeiemorgen, ik ben Andreas.' Stelde hij zich braaf voor met een onschuldige lach en een hand uitgestoken.

---

- thank you for existing -

Grinnikend keek Mosh op zich heen. ‘Ben wel benieuwd wie het gedaan heeft. Ik geloof nooit dat die kleine wurm zoiets durft.’ Hij knikte naar Noah, die net in de lucht werd getild en daarna weer in zijn stoel werd gekwakt.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Heet,’ antwoordde Jordyn met een grijns waar Rhae de kriebels van kreeg. Eigenlijk was ze blij dat ze deze – behoorlijk knappe – jongen tegenkwamen. Normaal was ze daar misschien gestrest van geraakt, maar Jordyn liet haar haar alleen maar ongemakkelijk voelen met haar indringende blikken. Toch was het aardig dat ze haar de school wilde laten zien – ze kwamen net terug van de bibliotheek – en het was ook wel weer grappig om allerlei sterke verhalen aan te horen van dingen die ze met Rafaël had uitgehaald. Blijkbaar praatte ze graag over hem. Het was in elk geval een origineel gesprek.
      Ze schudde Andreas de hand. ‘Ik ben Rhae.’

---

Every villain is a hero in his own mind.