[RPG • 0] Experium || 44 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 28 juni 2021 - 20:24 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr klampte zich aan haar vriendin vast en de tranen brandden achter haar ogen. Ze had gedacht hen nooit meer te zien, nooit meer haar stem te horen of met haar te lachen en... De opluchting deed haar benen trillen. Was ze echt veilig? Ze wilde naar huis. Naar Phone, naar haar kamer- Nee, niet daarheen. Straks werd ze daar doodleuk wéér weggehaald en begon deze hele nachtmerrie weer van voren af aan. 'Nee,' antwoordde ze schor. 'Alleen... alleen mijn gave.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze voelde hoe Fayr zich aan haar vastklampte en Vienna voelde de tranen aan de rand van haar ogen staan. Wat verschrikkelijk voor Fayr dat ze dit had moeten meemaken. "Oke, gelukkig maar," zei ze zachtjes. Al was Vienna van mening dat zelfs zonder pijn te doen Zebediah wel verschrikkelijke dingen kon laten zien. Ze hield haar vriendin voorzichtig overeind en legde haar hoofd even tegen die van Fayr aan.
      "Wil je vertellen wat er precies gebeurt is? Of wil je liever eerst terug naar de campus? Of wat eten of drinken of zoiets?"

---

It's never gonna happen, Guys.

'Van het dak af. Voor hij... terugkomt.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Daar zei Fayr wat. "Je hebt gelijk, ik moet alleen Jester even naar beneden helpen." Vienna keek even om naar de roodharige jongen, die leek alsof hij met de lucht sprak. Een naar gevoel nestelde zich in haar maag. Na wat ze vandaag gezien had, wist Vienna niet zo goed meer wat ze van Jester moest denken. Even keek ze op naar Fayr. "Vertrouw je me?" Ze voelde wel hoe haar beste vriendin op haar steunde en ze had ook gezien dat Fayr niet echt kon staan. "Dan help ik jou wel eerst naar beneden. Ik laat je voorzichtig naar beneden zweven. Ik heb er heel hard mee geoefend, dus je hoeft nergens bang voor te zijn."

[ bericht aangepast op 8 juni 2021 - 15:32 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Zebediah liet Romeo naar zijn eigen vertrekken brengen, waar ze hem meteen maar moesten opfrissen. Hem wakker maken kon nog wel even wachten, hij wilde zichzelf eerst weer een beetje in de hand hebben voor zijn vriend wakker werd. Normaal gesproken zou hij de mengeling aan teleurstelling, woede en schuld door Romeo laten weghalen, maar het was nog maar de vraag wat voor versie van Romeo hij terugkreeg als hij straks na zeven weken weer iemand om zich heen had.
      Zebediah liet zich in een heet bad zakken en droeg iemand op om een biertje voor hem te halen. Met zijn hoofd rustte hij tegen de rand van het bad terwijl hij zijn ogen sloot.
      Misschien moest hij stoppen met zo vriendelijk zijn. Het was nou niet alsof dat hem wat opleverde. Hij zou er wel meer dan één moord voor doen om Fox nu hier in de badkuip te hebben, rustend tegen zijn borst terwijl Zebediahs vingers door zijn krullen streken. Zo moeilijk kon het niet zijn om de jongen weg te halen.
      En toch…
      Zou het niet dezelfde voldoening geven als wanneer Fox het uit eigen beweging deed. Al was de kans klein dat dat ooit ging gebeuren.
      Maar Kris was hem vergeten.
      Fox’ hart zou gebroken zijn – daar kon hij vast van profiteren. Zeggen dat hij er spijt van had, maar dat hij niet kon leven met de gedachte dat Fox samen was met iemand die hem geprobeerd had te vermoorden, terwijl Zebediah hem van een dood door Experium gered had.
      Hij zag de jongen er wel intrappen.

Zebediah droogde zich af.
      Pas toen hij over de genezen wond op zijn buik wreef, voelde hij de irritatie op zijn huid en wierp hij een blik naar beneden. Zijn ogen sperden zich open toen hij een handafdruk op zijn buik zag.
      Met zijn vingers gleed hij erlangs; de huid was glimmend glad.
      Hij gromde.
      Die teef. Kon ze dan helemaal niets?
      Bullshit. Als ze Noah uit de dood kan terughalen, had ze dit ook best op een normale manier kunnen genezen.
      Dit had ze expres gedaan, als een soort stompzinnige vorm van wraak.
      Een letterlijke handtekening, een herinnering aan de dag dat Kris hem had aangevallen.
      Hij kreeg haar nog wel.
      Zeker nu Romeo terug was. Hij twijfelde er niet aan dat hij ook wraak wilde nemen op dat grietje. Wat er precies gebeurd was, wist hij niet, maar ze had in elk geval niet gedaan wat Romeo van haar vroeg.
      Wat dat dan ook precies was geweest.
      Het relaxte gevoel dat hij aan het bad had overgehouden, verdween al weer snel. Geïrriteerd liep hij naar Romeo’s slaapvertrek. Een knap meisje dat Romeo ooit als zijn persoonlijke bediende had uitgekozen, stond vlak naast de deuropening.
      ‘Geef hem een kus,’ zei hij met een barse stem.
      ‘W-wat?’
      ‘Nu.’
      Romeo kennende hadden ze wel een stuk meer gedaan dan zoenen. Het meisje kromp iets in elkaar, keek aarzelend naar haar meester en boog zich toen over hem heen om zijn lippen te kussen.
      Er gebeurde niets.
      Moest hij het dan verdomme zelf gaan doen?
      Het was heus niet zo dat hij het een wereldramp vond om zijn lippen tegen die van Romeo te drukken, het was eerder zo dat hij geen flauw had wat er gebeurde wanneer Romeo zijn gave van slag was. Kreeg hij dan een shitload aan gevoelens over zich heen? Hij had al genoeg aan die van zichzelf. Of zoog Romeo alles op? Dat leek hem minder problematisch. Wel lekker, eigenlijk.
      Hij ging er maar gewoon voor en droeg het meisje op om te vertrekken. Daarna boog hij zich over zijn vriend, vervloekte Onyx hardop, gaf hem een kus en wachtte ongeduldig af.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Als dit het was om dood te zijn, dan kon Romeo daar vrede mee hebben. Het oneindige zwart wat voor hem uitstrekte. De stilte. De rust. Een aantal emoties zweefden als een soort lichte wolkjes door hem heen. Hij kon ze voelen, maar thuisbrengen zat er nog niet bij. Het was alsof hij die kleermakerszit nooit verlaten had, terwijl hij met een hernieuwde nieuwsgierigheid voelde wat in zijn borst naar een plekje zocht.
      Woede was het sterkst. Het was ook de eerste emotie die Romeo weer herkende. Hij voelde het vuur van zijn kop tot zijn tenen trekken, zich wortelen in zijn aderen. Het was een bekend gevoel en toch was het anders. Deze woede was meer uitspattend dan zijn eigen. Zijn eigen...
      Voor hij echter grip kon krijgen op zijn eigen woede, gleed er een sidderend gevoel over zijn huid. Hij voelde het kippenvel overeind gaan staan en diepe onrust opbouwen in zijn onderbuik. Het gevoel raakte hem alsof hij met een pijl in zijn rug werd geschoten. Angst Met de golf adrenaline die door zijn lichaam raakte, herkende hij ook deze emotie. Het was niet perse een emotie waar hij grip op wilde krijgen, maar het was een van de eerste emoties die zich diep wortelde, terug op zijn plekje waar hij hoorde. Romeo voelde zijn eigen angst golven, terwijl de angst van de andere eigenaar langzaamaan terug golfde naar zijn eigen eigenaar. Het was de emotie die hem nooit had verlaten en nu ineens een boost leek te krijgen door het vreemde bezoek van de ander.
      De laatste emotie overschaduwde echter de woede en de angst. Het liet hem opbloeien van binnen, liet kleine vliegtuigjes opstijgen en als een razende door zijn buik heen vliegen. Het was sterker, gedrevener. Het leek alsof de vliegtuigjes de angstkriebels neerschoten en het golven van de woede het zwijgen op legde door erboven te vliegen. Dit gevoel was hem vreemd, totaal vreemd. En hoe Romeo het ook probeerde, herkennen lukte hem niet. Maar het had iets warms gehad, iets fijns. En met dat hij het voelde wegglippen, kwam de angst terug. Wanhopig probeerde Romeo zich aan het warme gevoel vast te klemmen, maar het leek alsof hij steeds verder zakte in die angstdroom.
      Tot opeens het zwart leek te stoppen met bestaan. Zijn omgeving leek zich opeens uit te breiden en een nieuwe bron, een nieuwe emotiebron, bevond zich verrassend dicht in zijn buurt. Hij moest het hebben. Hij moest het absoluut hebben. Hij mocht niet weer het kwijtraken. Een grom verliet zijn mond en met kracht stootte hij zijn arm omhoog en greep hij het eerste de beste stuk huid vast wat hij kon vinden en zette zijn gave op volle kracht aan. Romeo voelde de emoties via zijn handen zijn lichaam instromen. Al was het nog lang niet genoeg.

Hij wilde meer...
MEER!

[ bericht aangepast op 8 juni 2021 - 21:01 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Zebediah was niet berekend op de hand die zijn nek vastgreep, vlak nadat Zebediah zijn lippen op die van zijn vriend gedrukt had. Wat had dat nou weer te betekenen? Had hij tijdens zijn winterslaap wat dingen over zichzelf ontdekt?
      De verbazing verdween al snel – gewoon in het niets.
      Hij voelde ook de bezorgdheid, de ergernis, de woede, de teleurstelling minder worden, tot er een hol gevoel van binnen achterbleef.
      Heerlijk.
      Hij maakte Romeo’s vingers los van zijn nek en liet zijn hand los. Als hij emotiehonger had, kon hij best een rondje door de kerkers doen, maar er zouden er maar weinig zijn van wiens emoties hij zich goed zou gaan voelen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Iets maakte hem te gemakkelijk los van de bron, al was daar al niets van emoties over. Romeo was echter zo gulzig geweest, dat een stormvloed van emoties hem overviel. En dit keer was er geen prettige zwarte ruimte die hem gerust stelde, die hem in staat stelde om rust te nemen voor de emoties die zo hard binnen kwamen. De jongen kreunde even onder de buiteling van bezorgdheid, de immense teleurstelling, ergernis en woede. Dit was totaal anders dan de emoties van net! Waar was de happy emotie?! Frustratie overviel Romeo die koortsachtig zocht naar een manier om om te gaan met de vele emoties die hij gestolen had. Het waren wel herkenbare emoties en los van de angst die hij gevoeld had, waren ze toch welkom.
      Hij wilde iets slaan, iets verschrikkelijk hard slaan. Maar voor hij echt grip kreeg op dat gevoel, voelde hij al een enorme teleurstelling hem overvallen, iets wat hem niet gelukt. Hij had het niet gedaan. Het ergerde hem dat hij daar er niet bij kon, maar die ergernis werd alweer gauw overspoelt door een golf van zorgen. Waar was hij?! Wat was hij aan het doen?. Romeo opende zijn ogen, kwam moeizaam overeind en tot zijn grote verbazing zag hij Zebediah verderop in de kamer staan. Zijn kamer. Hij knipperde even twee tellen met zijn ogen, toen hij de woede terug aan voelde komen. Hij wilde niets liever dan zich nu afreageren op zijn vriend, die iets vergeten was te doen. Er was iets mis met Zebediah. Tot zijn ergernis kon Romeo er niet opkomen wat er nu precies gebeurd was, waarom hij boos moest zijn op Zebediah. Maar hij was in ieder geval flink teleurgesteld in zijn vriend. Teleurstelling die zijn woede weer afremde, maar wel zijn hele schema weer op zijn kop gooide.
      Romeo liet zich terugzakken in zijn kussens en greep naar zijn hoofd. Hij had zijn gedachten niet onder controle. Er was niets, NIETS! Romeo schreeuwde het uit van frustratie door de overloop van emoties en koortsachtig probeerde hij de wervelwind aan emoties een plek te geven.

TE VEEL!
En toch wilde hij meer...
Nog veel meer...

---

It's never gonna happen, Guys.

Juist ja. Ondanks dat Romeo geschoren en gewassen was, oogde hij nog steeds als een maniak. Zebediah kon zich weinig vervelendere dingen voorstellen dan een mental breakdown krijgen waar iemand anders met zijn neus bovenop stond, dus hij draaide zich om en liet Romeo alleen. Als die aan beter gezelschap dan zijn dienstmeisjes toe was, zag Zebediah hem wel verschijnen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr wierp een onzekere blik op de rand van de afgrond, maar knikte.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

“Gewoon rustig ademhalen,” verzekerde ze Fayr. Ze riep haar gave op en liet Fayr iets boven de grond zweven. “Zie, niets aan de hand.” Misschien was het wat overdreven, maar Vienna had het gevoel dat Fayr dat op het moment wel kon gebruiken. Heel voorzichtig liet Vienna Fayr langs het gebouw naar beneden zakken. Heel even keek Vienna onzeker om naar Jester achter haar, maar liep toen zonder iets te zeggen op de jongen af. Zo te zien was zijn gesprek afgelopen, al wist Vienna niet waar Nish was. Met enige moeite kreeg Vienna Jester omhoog en liet ook hem langs het gebouw naar beneden zakken.
      Toen Jester eenmaal op de grond stond, voelde Vienna toch even de spieren in haar armen trekken. Voor een moment keek Vienna achterom, alsof ze verwachtte daar nog iets te zien. Maar het dak leek leeg. En dus liep Vienna rustig naar de trap, waarna ze ook zelf naar beneden begon te klimmen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het bleef een ongemakkelijke ervaring om zo in het luchtledige te hangen en langzaam maar beneden te zakken. Vienna was nu de enige nog op het dak (oké, naast Nish, maar niemand wist natuurlijk waar die nu was) en er hoefde maar één iemand van Zebediah's leger naar het dak geteleporteerd te worden om haar neer te slaan, en hij eindigde als bloederige appelmoes.
      Hoewel hij ondertussen misschien alleen zijn benen brak
      En Zebediah dacht natuurlijk dat hij dit zelf kon, dus misschien maakte hij zich druk om niks. In ieder geval voelde hij zich weer een heel stuk beter met beide wielen op de grond. Grijs ochtendlicht sijpelde ondertussen al over het veld. Als ze niet opschoten was het straks licht en waren ze hun natuurlijke dekmantel kwijt nu ze die van Nish niet meer konden gebruiken. Fayr zat even verderop met haar rug tegen de muur, en niet voor het eerst vervloekte Jester het feit dat hij in zijn rolstoel gevangen zat en niet eens een meelevende hand op haar schouder kon leggen ofzo.
      'Onyx, kan jij de afstandsbediening meenemen en zorgen dat we 'm niet kwijt raken?' vroeg hij met toch wel een iets gedempte stem, terwijl ze wachtten tot Vienna ook beneden was. 'Op mijn schoot lijkt me niet echt een bijster geschikte plek.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Best.’ Onyx pakte de afstandsbediening. Het was een vrij simpel ding. Hij keek even bedenkelijk naar de rode knop. Eigenlijk was hij wel benieuwd naar de werking ervan. En ach… het was Kris. Die kon wel tegen een stootje. Hij drukte op de rode knop. Direct trok er een schok door Kris’ lichaam en slaakte hij een kreet. Zijn haar was statisch en hij keek Onyx met een giftige blik aan.
      ‘Wat de fuck, gast.’
      Onyx grinnikte. ‘Die had je nog tegoed.’
      ‘Wat, was een gebroken oogkas niet genoeg?’
      ‘Bij lange na niet.’ Hij ving Jesters blik, rolde met zijn ogen en stak hem weg. ‘Best, ik doe al lief.’

[ bericht aangepast op 8 juni 2021 - 23:42 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Dude, whattehell?' Jester staarde zijn vriend met grote ogen aan en schudde zijn hoofd. 'Níet cool. Reddingsmissie, remember? Gaat over stealth en geen-mensen-martelen-omdat-we-dat-kunnen!'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Joh laat mij ook nog even mijn pleziertje hebben nadat jij Zebbie honderd keer hebt afgetroefd. Ben ik niet helemaal voor jan lul zo vroeg uit mijn bed gekomen. En Kris kan heus wel tegen een stootje, huh?’ Hij gaf de jongen een knipoog.
      ‘Wel, erg origineel ben je niet,’ bromde Kris. Onder de band door wreef hij in zijn nek. ‘Wat is nu überhaupt het plan? Moet ik ergens in het bos gaan wonen ofzo? Het is nou niet alsof ik weer gezellig de Buffalo-campus kan binnenwandelen en mijn waslijst aan vrienden strandt zo’n beetje bij Melissa. Als die er überhaupt nog is.’

---

Every villain is a hero in his own mind.