[RPG • 0] Experium || 44 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 28 juni 2021 - 20:24 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

De gedachten aan Onyx maakten haar gék. Ze kon amper slapen, amper eten. Als Zebediah nu naar haar toe kwam en haar zou vragen iets voor hem te doen, zou ze toegeven. En dat wilde ze niet.
      Want ze wist heus wel dat Zebediah een spelletje met haar speelde. En dat áls ze Onyx kreeg, het niet háár Onyx was, maar een soort schim van wie hij was. Onder Zebediahs invloed. Hij zou van haar walgen op het moment dat hij weer tot bezinning kwam en het piepkleine kansje dat hun vriendschap zich ooit zou herstellen, zou daarmee verdwijnen.
      En dus had ze besloten om gewoon clean te komen.
      Dat was de enige manier waarop ze misschien een beetje van zijn vertrouwen kon winnen. Hij was wellicht ook de enige die haar kon helpen. Het idee alleen al maakte haar misselijk, maar zijn vriend had wel dé gave om haar van die gedachten af te helpen.
      Al was zijn hulp wel de laatste die ze wilde. En zeker met dít.
      Maar ze wilde ook niet doordraaien, zoals ruim een jaar geleden.
      En Romeo was er ook niet om de warboel aan emoties weg te halen.
      Tijdens de lunch had ze besloten dat vandaag het ideale moment was om met Onyx te praten, want Jester had ze bij beide maaltijden niet gezien. Na schooltijd wachtte ze hem op.
      Fire was haar voor – en ze weerstond de neiging om hen af te luisteren. In plaats daarvan bleef ze buiten gehoorafstand wachten tot Fire wegstormde. Een leuk gesprek was het blijkbaar niet, want Fire zag er behoorlijk pissig uit. Onyx leek het daarentegen niks te doen.
      Nu Fire weg was, voelde Maaya de zenuwen terugkomen. Hoe ze dit moest aanpakken, wist ze niet. Maar ze waren weer een soort van vrienden toch? Echt heel ontspannen was het dinsdag niet geweest op de schietbaan – maar in vergelijking met de jaren ervoor was het een hele vooruitgang geweest.
      Ga nou maar gewoon.
      Maaya stapte dichter naar Onyx toe. ‘H-hoi.’
      Ze vervloekte zichzelf toen ze haar gestotter hoorde.
      Onyx keek op en trok een wenkbrauw op.
      Dat was blijkbaar de enige begroeting die ze kreeg. ‘Ik dacht eh – dat we misschien weer eens wat tijd moeten doorbrengen? In het kader van onze vriendschap herstellen enzo?’
      ‘Best.’ Hij stak een sigaret op.
      Ze vroeg zich af sinds wanneer hij weer rookte.
      Maaya liet haar handen in haar zakken glijden en liep dichter naar hem toe.
      ‘Ik eh – moet nog wat opbiechten.’
      Onyx staarde haar afwachtend aan. Haar hart struikelde in haar borstkas bij het zien van die ijsblauwe ogen. ‘Nou?’
      Maaya haalde diep adem. Ze was deze onzekerheid niet gewend. Aarzelend ging ze naast hem zitten. Ze moest het er maar gewoon uitgooien.
      ‘Ik heb Zebediah dinsdagavond gezien.’
      Ze bestudeerde zijn gezicht, maar dat bleef blanco.
      Alsof hij echt helemaal geen moer om haar gaf.
      Aan de andere kant was het ook geen afkeer wat ze zag, dus dat was ook al enorme vooruitgang.
      ‘Hij eh…’ Ze zocht verwoed naar woorden. Ze had verwacht dat hij wel een vraag zou stellen of zoiets; een opening zou creëren. Maar Onyx zei nog steeds geen woord. ‘Het klinkt vast debiel,’ mompelde ze, naar haar knieën starend. De hele waarheid moest er gewoon uit. Dat Onyx momenteel niet naar haar sneerde, was misschien juist een zegen. ‘Maar ik… heb gevoelens voor je. Vroeger al.’ Nerveus slikte ze. Stel nou dat hij straks zei dat hij ze vroeger ook had gehad? Dat hij ze diep vanbinnen nog steeds had en dat hele gedoe met die Jester gewoon een façade was om daar niet aan te hoeven denken?
      Ze durfde niet naar zijn gezicht te kijken om te zien of zijn uitdrukking veranderde.
      ‘Zebediah wist dat,’ vertelde ze met trillende stem verder. ‘Ik… fantaseerde over ons en hij drong zo mijn hallucinatie binnen.’ Ze begon te zweten, maar durfde haar klamme handen niet aan haar broek af te vegen.
      Ze was nog nooit zo open tegen Onyx geweest.
      ‘Hij beloofde me jou, als ik hem ergens mee zou helpen. Ik weigerde. Ik weet ook wel dat hij niet te vertrouwen is. Toen gaf hij me de opdracht dat ik niet kon stoppen met aan jou denken. En ik word er echt gek van. Ik denk de hele dag aan je en ik ben steeds meer geneigd om wél aan Zebediah toe te geven. Omdat – omdat ik hier gewoon gek van word. En je gewoon wil zoenen.’
      Ze kneep haar lippen op elkaar en voelde dat ze vuurrood werd.
      Dat had ze nooit willen zeggen.
      Maar behalve de controle over haar gedachte, was het alsof Zebediah ook haar tong beheerste.
      ‘Dan doe je dat toch?’ klonk het onverschillig.
      Verward keek Maaya op. ‘Hoe – hoe bedoel je?’
      ‘Als je me zo graag wil zoenen, hoef je toch niet te wachten tot Zebediah me daartoe dwingt?’
      Wat wilde hij nou zeggen? Dat hij ook wel met haar wilde zoenen?
      Had ze dan toch gelijk, was er altijd iets tussen hen geweest? Iets wat ze terecht had willen beschermen tegen Kris en Jester? Iets waar hij zich gewoon niet bewust van was geweest?
      Ze durfde niet te vragen of ze hem wel goed begreep.
      Misschien moest ze het er gewoon op wagen.
      Hij zei het vast niet zomaar.
      Ze leunde naar hem toe en drukte aarzelend haar lippen tegen die van hem aan.
      Onyx reageerde nauwelijks, maar Maaya voelde stroomstootjes door haar hele lichaam gaan. Dit moest hij ook voelen. Met meer zelfvertrouwen legde ze een hand tegen zijn kaak en draaide zich beter naar hem toe. Ze tastte zijn lippen af, zocht naar zijn tong en voelde haar hart een vreugdedansje doen toen ze hem vond.
      Eindelijk – na al die jaren vol haat en nijd en weggestopte gevoelens, zoenden ze met elkaar.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx vond er geen zak aan.
      En eigenlijk had hij ook geen flauw idee waarom hij dit aan het doen was. Omdat ze dan geen klusjes voor Zebediah uitvoerde – dat had geklonken als iets wat verstandig was.
      Hij draaide zijn hoofd weg.
      Maaya keek hem met blosjes op haar wangen aan.
      Maaya met fucking blosjes op d’r wangen – raar maar waar.
      Wat had ze ook al weer gezegd?
      Dat ze gevoelens voor hem had?
      Moest hij zeggen dat hij ze niet had? Dat hij überhaupt geen gevoelens had omdat Romeo ze gejat had?
      Nee – hij was niet zo achterlijk dat hij haar iets over Romeo ging vertellen.
      ‘En nu?’ vroeg ze zacht. ‘Hoe – hoe moet het nu met Jester?’
      ‘Hoe moet wat met Jester?’ vroeg hij verward.
      ‘Nou… nu je bent vreemdgegaan… Ga je hem dat niet zeggen?’
      Vreemdgegaan?
      Er klikte iets in zijn hoofd samen.
      Ja, natuurlijk was hij vreemdgegaan.
      ‘Kut.’
      Jester vond het vast kut.
      Die had weleens gezegd dat hij hem niet wilde delen. Of Nish had gezegd dat Jes hem niet zou willen delen.
      En Jester had een schurfthekel aan Maaya.
      ‘Nou, die moet er maar niet achter komen,’ mompelde Onyx meer tegen zichzelf dan tegen Maaya.
      ‘Je wil dit achterhouden?’
      Ja?
      Wat schoot Jester ermee op als hij het wist. Misschien deed het wel pijn, ofzo. Hij had al genoeg aan zijn kop.
      ‘Maar… ik snap er niks meer van, Onyx. Vind je Jester nou wel of niet leuk?’
      ‘Wat is dat nou weer voor domme vraag.’
      Ze kromp zichtbaar iets ineen. ‘Nou… Je gaat toch niet vreemd als je van iemand houdt?’
      Blijkbaar wel als je evenveel gevoelens als een baksteen had. Rationeel zag hij nog wel in dat hij schuld zou moeten voelen, maar dat was er niet. Wel wíst hij gewoon dat Jester het beter niet kon horen.
      ‘Weet ik veel, ik deed maar wat. Jij wilde zoenen.’ Hij haalde zijn schouders op en stond op van de picknicktafel. ‘Je bakt er niet veel van, overigens.’
      Maaya staarde hem aan.
      Onyx’ gedachten gleden weer naar Jes.
      Nee, dit was echt niet oké geweest. Hopelijk hield Maaya d’r bek.
      En anders hoopte hij dat Jester het maar door de vingers zag. Hij had geen zin in gedoe. Dat was ingewikkeld als de een wel wat voelde en de ander niet.
      In gedachten verzonken liep hij weg.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Ze was een tijdje met Darian zo blijven zitten, tot het moment kwam dat ze eigenlijk naar het ontbijt moesten. Ze had afscheid genomen van Darian met de smoes dat ze haar spullen nog moest halen. Ze had niet naar binnen gewild toen de anderen er nog waren, dus wachtte ze op het moment dat ze er vrijwel zeker was dat er niemand meer was, voor ze naar binnen liep en rustig haar spullen bij elkaar zocht. Het eerste uur had ze Maxwell, haar mentor was altijd heel coulant voor haar. En dit jaar was ze nog geen een keer te laat geweest.
      Met een knauw in haar maag liep Vienna in de richting van de school. Ze wilde eigenlijk helemaal niet naar de lessen. Ze wilde de anderen niet onder ogen komen. Maar wat kon ze anders? Fayr wilde haar niet zien en ze had nu ook weer geen zin erin om de hele dag te zitten kniezen in het theater. Lessen was misschien juist wat ze nodig had, even de afleiding. Ze moest gewoon de anderen niet spreken en zeker proberen om Yrla te ontwijken. Ze had niet zoveel zin er weer over te beginnen en Yrla kon altijd aan haar zien dat er iets was. Al zou hij het vast wel laten zitten bij het feit dat ze het vervelend vond dat Fayr haar niet wilde zien op het moment en dat ze zich zorgen maakte om haar beste vriendin.
      Haar zorgen waren nu wel iets gerustgesteld, maar het had haar nog steeds niet losgelaten. Had Zebediah Fayr wat aangedaan dat ze zo deed? Jester had gecontroleerd of er geen opdracht was. Maar hij was verschrikkelijk moe. Wat als hij iets over het hoofd had gezien? Iets wat niet klopte? Vienna schudde de gedachten uit haar hoofd. Ze wilde niet aan haar beste vriendin denken op het moment. Dat maakte haar alleen maar verdrietig en zorgde er alleen maar meer voor dat ze zich nog misselijker voelde. Het ontbijt sloeg ze dan ook over (al kon ze nu toch niet in de keuken komen met de drukte) en bijna tien minuten te laat trok ze de deur open naar het lokaal van Maxwell. Haar docent leek verbaasd haar te zien. “Sorry, professor. Ik heb me verslapen.”
      Ze ging snel aan een van de tafeltjes zitten en keek expres niet naar de rest. Hoewel het vast niet zo was, had ze het gevoel dat iedereen haar namelijk aanstaarde. Waren haar wangen misschien nog rood? Of haar ogen dik?

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna had zich verslapen.
      Nou, daar ging zijn mooie smoes dat ze was aangevallen en herstellende was.
      Ach ja, hij had zijn best gedaan. Hij merkte dat Maxwells blik zich naar hem verplaatste en haalde zijn schouders op. ‘Die was er blijkbaar minder heftig aan toe dan ik had meegekregen.’ Misschien moest hij zo nog maar even zeggen welke smoes hij had opgehangen, voor het geval Maxwell daarnaar zou vragen tijdens haar gaveles. Kon ze d’r een mooi verhaaltje omheen verzinnen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Maaya begreep er echt níéts meer van.
      Was het een of ander stompzinnige grap geweest door te zeggen dat ze hem kon zoenen? Speelde hij nu op een nieuwe manier met haar gevoelens? En Jester vond dat goed?
      Nou het dééd pijn, dus wat dat betreft had Jester het misschien wel aangemoedigd.
      Ze balde haar handen tot vuisten. Haar lippen zinderden nog steeds.
      Zij stelde zich voor hem open, wilde voor één keer oprecht het juiste doen.
      En zij kreeg vervolgens een middelvinger in haar gezicht.
      Wel, fuck you, dat ze grimmig. Als je het zo wil spelen dan kun je het krijgen ook. Dan doe ik wél weer achterbaks en gebruik ik Zebediah om jou en je snertvriendje alsnog uit elkaar te krijgen.
      Met haar kiezen stevig op elkaar geklemd, beende ze terug naar het Rhino-huis.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Echt lekker in zijn vel zat Nish toch al niet sinds afgelopen dinsdag, waardoor zijn klasgenoten daar niet meer echt van opkeken en hij geen irritante vragen hoefde te beantwoorden. Tijdens de lessen staarde hij vooral naar buiten, maar hij bleef Kris’ gezicht voor zich zien. Zijn ingevallen gezicht, de harde blik in zijn ogen… Steeds als hij eraan dacht, verkrampte hij vanbinnen.
      Yrla had hem na de lunch even aangeschoten. Ze hadden kort gepraat, maar uiteindelijk viel er niet zo heel veel te zeggen en waren ze weer uit elkaar gegaan. Nish wilde ook even alleen zijn. Yrla was de aanleiding geweest voor zijn ruzie met Kris en op de een of andere manier was het schuldgevoel dat hij de afgelopen dagen losgelaten dacht te hebben ook weer terug.
      Na schooltijd ging hij naar het meer toe. In zijn eigen kamer voelde hij zich niet meer thuis, en zijn nieuwe kamer… Die voelde nog niet van hem. Bovendien voelde het als een kwelling om zo dicht bij Kris te zijn.
      Kris die zich Fox niet meer kon herinneren.
      Man – hij kon wel janken omdat die jongen nu nog meer te verduren kreeg.
      Alsof hij zich nog niet klote genoeg over hun hele situatie voelde.
      Wel vroeg hij zich af of het Kris’ woede iets zou temperen. Natuurlijk nam hij hem het verraad nog steeds kwalijk – maar hij gaf Nish dan in elk geval niet de schuld van alles wat Fox de afgelopen jaren had doorgemaakt.
      Nish keek over zijn schouder toen hij voetstappen hoorde. Daar had hij meteen spijt van, want hij voelde hoe zijn ledematen zich verstarden zodra hij in die gouden ogen keek.
      In een reflex liet hij zijn gave los.
      ‘Doe niet zo flauw, Nish. Je weet dat ik graag naar dat mooie koppie van je kijk.’
      Spanning kroop in zijn schouders bij het horen van de stem.
      Medusa kwam naast hem zitten. Hij wilde zijn been wegtrekken toen ze haar hand op zijn knie legde, maar dat ging niet. Hij haatte haar opdringerigheid nog meer dan hij vroeger had gedaan.
      ‘Als je je voor me blijft verstoppen, kan ik je verstijving ook niet opheffen. En je weet hoe zelden het hier regent.’
      Met een innerlijke zucht liet Nish de onzichtbaarheid verdwijnen.
      Medusa was wel zo vervelend om hem hier echt dagen te laten zitten. Het laatste wat hij wilde, was dat Yrla en Onyx zich druk om hem gingen maken. Al was het nog de vraag wanneer Onyx weer iets als ongerustheid zou voelen. Hij wilde niet denken aan de mogelijkheid dat Romeo zo ver heen was geweest dat hij Onyx’ vermogen om wat te voelen in zijn geheel had afgenomen. Hij wilde zijn beste vriend niet verliezen.
      ‘Zijn je nieuwe vriendjes je zat?’
      ‘Nee.’
      Een ondeugende glimlach speelde om Medusa’s lippen. ‘Ik zag wel dat jullie spannende spelletjes spelen, daar bij de Panthers. Ik wist niet dat travestie een guilty pleasure van je was.’
      ‘Dan weet je dat nu.’
[      ztab] ‘Verdraagt je vriendje het dan wel als je aan zijn piemeltje zit? Als je je voordoet als een meisje?’
      Nish klemde zijn kiezen op elkaar en staarde stuurs naar het meer. Hij was niet zo dom om te happen. En stiekem was hij allang blij dat ze dát had gezien en niet wat hij bij Zebediah had moeten doen.
      ‘Hoezo?’ vroeg hij uiteindelijk. ‘Hoop je nu dat ik jou dan ook verdraag als je er een stuk aannaait?’
      Ze grinnikte. ‘Ik ben best inventief hoor. Met een dildo kunnen we ook heus wel wat plezier hebben.’
      Nish werd alleen al misselijk van het idee. ‘Er zijn vierentwintig andere jongens op de campus. Waarom probeer je daar niet wat mee?’
      ‘Het een hoeft het ander toch niet uit te sluiten? Jij bent nu eenmaal de lekkerste gast op school. Het is doodzonde dat je een flikker bent.’
      Nish hield maar voor zich dat Medusa wel zo’n beetje iemands reden kon zijn om spontaan niets meer van wijven te hoeven hebben.
      ‘We kunnen wel een wedstrijdje doen wie hem als eerste in bed krijgt?’
      Nish rolde met zijn ogen. ‘Kom op, Medusa,’ reageerde hij geprikkeld. ‘We zijn toch geen vijftien meer? Grow the fuck up, man. Hij hoeft mij niet, en hij hoeft zo’n griezel als jij al helemaal niet. En als je hem dwingt met je creepy gave dan gaat ie echt niet in een hoekje zitten huilen, hoor. Dan slaat ie gewoon al je tanden uit je bek.’
      Ze keek hem peilend aan en trok toen een pruillip. ‘Tjee, jij bent er ook niet leuker op geworden.’
      Hij snoof. ‘Spreek voor jezelf.’
      Ze haalde een pakje extreem lange sigaretten tevoorschijn en stak er een op. ‘Goed, je hebt gelijk. Dat was kinderachtig. Oude gewoontes.’
      ‘Laat me gewoon met rust.’
      Medusa zuchtte. Ze kwam overeind en streek even door zijn haren. ‘Er waren tijden dat we het toch best gezellig hadden samen.’
      ‘Tijden gaan voorbij. Mensen veranderen.’
      Een donker glimlachje krulde om haar lippen. ‘Niet iedereen.’
      Ze blies hem een kus toe en gaf hem een knipoog, waarna zij de starheid uit zijn spieren trok.
      Gelukkig liep ze weg.
      Nish was opgelucht dat hij er gisteren aan gedacht had om de spiegel in Kris’ kamer weg te halen. Misschien moest hij Jester en Onyx ook nog eens extra waarschuwen dat ze op moesten letten met wat ze zeiden in hun kamer.
      Er zat een knoop in zijn maag. Hij dacht dat Alice alleen via de spiegels kon kijken, maar het was naïef om te denken dat ze haar gave de afgelopen jaren niet verder ontwikkeld had.
      Wie weet wat Medusa en Alice inmiddels al weten. Misschien wel veel te veel...
.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik dank de hemel dat hij niet ook onze verbeeldingskracht heeft, anders lagen we allang madeliefjes omhoog te duwen,' mompelde Jester bitter. Hij luisterde even naar wat Fox zei en schudde toen zijn hoofd. 'De school zou Kris überhaupt nooit verwijderd hebben als Zebediah normale normen en waarden bezat.' Hij slaakte een zucht. 'Ik snap hoe je denkt, Fox. Misschien dat er diep vanbinnen nog iets zit wat wel mooi is, en dat eruit zou kunnen komen als hij maar een beetje een goede omgeving had. Kris is geen open jongen met regenboog-vibes behalve voor jou, net als dat Onyx ook alleen bij een heel select groepje mensen een grote softie is.' Zoekend keek hij Fox aan. 'Ik ga je niet vertellen wat je moet denken, want ik weet dat het geen moer gaat helpen. Maar... hij had niet altijd alleen maar mensen die hem naar het duister trokken. Hij heeft een jaar lang een relatie met jou gehad. Heeft het iets geholpen?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Misschien?’ mompelde Fox. ‘Hij zei dat hij me al veel eerder had willen gebruiken, maar het niet kon en Romeo uiteindelijk het laatste zetje gaf.’ Hij zuchtte. ‘Misschien wil ik wel gewoon te graag dat er iets goeds in hem zit. Gewoon… om voor mezelf te rechtvaardigen dat ik wel op een bepaalde manier van hem hield. Ermee samen ben geweest.’ Hij kneep zijn lippen op elkaar. ‘Terwijl ik nu weet dat hij Kris had. Ik durf hem echt niet te vertellen dat zijn… kidnapper degene die daarna zijn plek innam. Ik schaam me dood.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Je had het niet kunnen weten,' zei Jester hoofdschuddend. 'En je vertelde eerder al dat je er eigenlijk nog niet klaar voor was om opnieuw een relatie te hebben. Als iemand hier fucked up bezig was, dan... nouja, dat wat ik je niet ging proberen te overtuigen omdat een recente conversatie me ervan op de hoogte heeft gesteld dat dat sketchy is met of zonder gave. Dus. Dat.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ja, dat is waar.’ Fox beet op zijn wang. Het was nou eenmaal gebeurd en niemand kon er wat aan veranderen. Misschien deed het Kris nu ook wel minder pijn nu hij zich hem toch niet meer herinnerde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Je kan hem zeggen dat je het moeilijk vindt om hierover te praten omdat je bang bent voor zijn reactie?' stelde Jester voor. 'Dat is ook niet makkelijk, maar door te zeggen wat je voelt weet hij ook een beetje waar hij aan toe is. Dan komt het iets minder uit de lucht vallen en luistert hij misschien beter. Heldere communicatie helpt vaak.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox boog zijn hoofd en keek naar de tattoo op zijn onderarm. ‘Op dit moment komt alles waarschijnlijk voor hem uit de lucht vallen. Ik heb hem eerst nog een heleboel mooie herinneringen te vertellen voor ik met de nare begin.’ Hij beet op zijn lip. ‘We moeten eerst maar weer… rustig opnieuw beginnen. Dan zien we wel wanneer het vertrouwd genoeg voelt om over pijnlijke dingen te praten. Kris is toch al niet zo'n prater als het op zulke dingen aankomt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Kris moest zich niet zo aanstellen.
      'Het hoeft zeker niet meteen,' knikte Jester. 'Eerst even... landen, ofzo.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ja.’ Fox glimlachte kleintjes. ‘Ik moet gewoon geduld hebben. We hebben alweer gezoend,’ zei hij met een blos. ‘En hij zegt dat hij voelt dat hij wel van me houdt, ook al zijn de herinneringen weg. Net als toen bij Merrin en Adam. Dus we komen er vast wel.’ Hij keek zijn beste vriend aan. ‘Ik eh, ga maar weer naar hem terug. Het voelt nog steeds een beetje als een droom dat hij terug is. En jij moet vast nog verder uitrusten!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Dat lijkt er al meer op,' grijnsde Jester opgelucht. 'Komt helemaal goed dit. Zo gauw het kan zal ik ervoor zorgen dat hij weer alle honderd redenen kan opnoemen waarom hij van je houdt.'


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.