[RPG • 0] Experium || 44 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 28 juni 2021 - 20:24 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het had niets met lafheid te maken. De afgelopen dagen had hij al te veel ondoordachte acties gedaan. Hij vond het maar niks dat Noah nu de lakens uitdeelde. Dicht bij de jongens in de buurt komen was gewoon heel stom. Straks trok Onyx een pistool achter zijn rug vandaan als hij naast hem stond en schoot hij hem gewoon door zijn hoofd. Daar was die heus toe in staat. Zebediah had nota bene zijn liefje geprobeerd om te leggen. Voor iemand die al een steekje los had zitten, had hij wel wat anders dan die zombie-look verwacht en hij vertrouwde het dan ook voor geen cent.
      Toen Jester verder ging met praten, concentreerde Zebediah zich op wat hij letterlijk zei. Zijn woorden analyseren in plaats van erin meegaan was een manier om zich aan de invloed van zijn gave te onttrekken. Dagenlang had hij met de jongen gepraat over zijn gave, had hij hem geholpen te ontdekken wat wel en niet goed werkte om iemand over te halen zijn wil te doen. Zijn gave werkte anders dan die van Zebediah. Die gaf een opdracht en de ander voerde die uit. Bij Jester kwam daar veel meer kijken. Daardoor had hij het altijd als een zwakke versie van zijn eigen gave gezien – totdat hij nu opeens mensen kon overhalen om dingen te doen die helemaal niet zouden moeten kunnen. Zoals zweven. Met een fucking Harry Potter-spreuk. Hij kon er nog steeds niet helemaal bij.
      Hij herhaalde de zinnen in zijn hoofd.
      Ik ben niet zoals jij. Broedermoord gaat mij nog altijd te ver.
      Echt veel leek het hem echter ook weer niet te doen, dus in hoeverre kon Zebediah daar op aan? Dat Noah het niet deed, betekende nog steeds niet dat vriendlief het ook niet deed.
      Na de recente ontwikkelingen met Dezi ga ik geen risico meer nemen met gaven die zo'n dodelijke potentie hebben.
      Dat was ook niet helemaal waar. Tot slot had hij om Kris gevraagd. Als íémand een dodelijke gave had, was hij dat wel. En hij had ook al eens bewezen een moordenaar te zijn, dat wist Onyx vast ook – en daardoor Noah ook. Bullshit dus.
      Ik heb geen garantie dat je hem aan me overlevert zonder een kill-order in zijn hoofd, simpel als dat.
      Dat was zeker waar – dus waarom wilde hij Kris dan überhaupt hebben? Dacht hij dat hij een kill-order ongedaan kon maken? Kón hij dat inderdaad? Blijkbaar had hij zijn geheugenslot ook weer gebroken. Het zat hem helemaal niet lekker. En hoe snel kon hij zo’n kill-order dan ongedaan maken? Misschien wel met één seconde, dan kon hij Kris daarna alsnog bevrijden en kon die hem in een stenen pilaar veranderen.
      Er gebeurt je niks.
      Gezien bovenstaande dus dikke onzin.
      Geef het ding aan Onyx, of ik sta niet meer in voor zijn acties of in hoeveel stukjes je Romeo terugkrijgt.
      Dat was wel een fair punt. Maar hij hoefde ook maar één woord te zeggen en Kris wandelde zo het dak af.
      ‘Aan je overtuigingen moet je toch nog wat sleutelen, broertje.’ Hij wist niet of hij zijn gave had gebruikt of niet, maar qua onderbouwing was het hoe dan ook niet overtuigend. ‘Dat jíj geen broedermoord wil plegen, wil niet zeggen dat je psychotische liefje dat ook niet doet. Daarnaast moet je geloven dat je een eventueel kill-order kunt verbreken, anders had je niet om Kris gevraagd. En Romeo in stukjes snijden kun je doen – maar zodra er ook maar een druppel bloed verschijnt, laat ik Kris het dak af wandelen. Ik heb Fayr al teruggegeven. Nu is het jullie beurt. De afstandsbediening komt als laatst.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester vloekte inwendig. Al vanaf het moment dat Zebediah hem weer aangekeken had, was hem het nare gevoel bekropen dat deze poging niet zou gaan als de bedoeling was. Deze week had hij aan Nish uitgelegd hoe zijn gave werkte. De enige andere die het echt in detail wist was Onyx. En Clive. De herinnering aan de boomhut kwam met een schijnheilig gemak bovendrijven, de uren die ze besteed hadden om uit te vogelen wat nou werkte en wat niet. De afgelopen tijd had hij steeds gezegd te weten hoe Zebediah's gave werkte, maar nu pas besefte hij zich dat het andersom ook het geval was.
      Subtiele shit zoals dat van daarnet zou geen flikker uithalen. Zonder een onbewaakt moment om van gebruik te maken, kwam het neer op kracht. Zijn gave tegen de mentale muren van Zebediah, en dat was een test waar hij bij lange na nog niet klaar voor was. Jester klemde gefrustreerd zijn kaken op elkaar. Hij geloofde inderdaad dat hij zich wel door een kill-order heen kon lullen, als hij voldoende tijd had. Maar het enige referentiekader dat hij had was zijn eigen geheugenslot van drie jaar oud, en meer niet.
      'Je gaat je gang maar.' Jester hief zijn kin en riep zijn gave voor een tweede keer op om straks op volle kracht in te kunnen zetten. Hij wilde geen krachtmeting, maar als het moest dan zou hij Clive laten zien ook waarom hij hem dood wilde hebben. 'Harry Potter heeft nog meer spreuken. Denk niet dat het het effect zal hebben dat je wil. Als je niet in de buurt durft te komen omdat je bang bent voor een snelle en—laten we wel wezen: genadige—dood, kan je het ding gooien als je je daar beter bij voelt. Je kunt geen invloed op deze situatie uitoefenen, want ik heb alle troeven in handen. Ik kan Kris opvangen, ik kan hem stil laten staan, hij kan zélf zijn ogen dichtdoen. Je teleporteur hoort je toch niet en als je hem wegstuurt voor versterking blijf je hier alleen achter. En je hebt gelijk hoor, ik doe je niks. Onyx wel. Dit is geen onderhandeling, het is mijn uitwisseling. Je verzetten is zinloos. De enige ervaring die je met mijn gave hebt is van zeven jaar geleden en dat is bij lange na niet genoeg. Je wil de afstandsbediening naar Onyx gooien, want je hebt geen andere optie die werkt. Als je nog één keer weigert, heft Onyx zijn gave niet op en wordt Romeo nooit meer wakker. Je wil meespelen volgens mijn regels en de afstandsbediening rustig naar Onyx gooien, want ik dwíng je daartoe. Alles wat speciaal aan jou is komt uit je vaders laberatorium. Je hebt geen idee wat ik allemaal kan doen.'

[ bericht aangepast op 7 juni 2021 - 11:35 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Kris kreeg het gevoel dat geen van de jongens snel zou gaan toegeven. Ook na Jesters tweede poging bleef Zebediah strak vooruitkijken, alsof hij in gedachten alles aan het weerleggen was. Straks stonden ze hier over een uur nog. Misschien hielp het een beetje om nog eens een flinke schop tegen de zwakke plek te geven die Zebediah gisteren had laten zien. Nu begreep hij ook waarom... Blijkbaar waren de twee broers - en was Zebediah zo gestoord om zijn eigen broertje te laten vermoorden. Hij wist niet dat zijn respect voor die gast nóg dieper kon zakken, maar dat zat inmiddels heel diep onder de grond.
      ‘Zeg kunnen jullie niet kappen met deze hele ‘who’s got a bigger dick’-vertoning en dat lekker ergens anders met een koud biertje voortzetten? Straks is Experium wakker, word ik gezien en ben ik alsnog de lul.’ Hij wierp een blik op Zebediah. ‘Aangezien jij gisteren nog net niet stond te janken toen Fayr vertelde dat Jester dood was en je spontaan ophield met ons te martelen en je zelfs zo van de kaart was dat je je mes bij ons liet liggen, voelt dit hele boe-hoe ik ben zo evil-verhaal nogal overdreven. Sla me desnoods knock-out, gooi die afstandsbediening naar ze toe en laat je hubby Romeo meenemen, dan hebben we allemaal wat we willen.’ Hij snoof toen hij de aarzeling op Zebediahs gezicht zag. ‘Wat? Na alles wat je me geflikt hebt, ga je nu de dramaqueen uithangen vanwege één dreun? Kom op zeg. En hé, anders heb je nog steeds je super-fancy gave waarbij je me gewoon dwíngt om je niets aan te doen.’
      Zebediah wierp weer een blik op de jongen in de rolstoel. Er trok een wolk van grimmigheid over zijn gezicht, daarna haalde hij de afstandbediening uit de binnenzak van zijn jasje en gaf dat aan Fort.
      ‘Geef het aan die kreupele.’
      In een flits stond de jongen bij Jester en reikte de afstandsbediening naar hem uit. Toen de Panther hem niet aanpakte, legde hij het op zijn schoot en verplaatste zich weer terug naar Zebediah.
      Mooi.
      Kris was er wel klaar mee en zou geen minuut langer naast die eikel blijven staan, voor hem hij hem in een vlaag debielheid weer meenam naar zijn paleis.
      Zodra hij een stap vooruit zette, greep Zebediah hem echter bij zijn arm.
      Kris balde een vuist en voordat Zebediah een woord kon zeggen, draaide hij zich om en ramde hem tegen zijn oogkas. Hij zag die lul er nog wel voor aan om tegenover iedereen een afscheidskus van hem te eisen. ‘Blijf met je poten van me af.’
      Zebediah deed verdwaasd een stap naar achteren en Kris grijnsde vluchtig, voor hij naar de anderen beende en naast Fayr ging staan. Hij grinnikte zacht toen hij Zebediahs verdwaasde uitdrukking zag – en de lichte paniek omdat hij totaal de controle kwijt was over de situatie.

[ bericht aangepast op 7 juni 2021 - 12:20 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zebediah had al bijna op het punt gestaan om de afstandsbediening naar Noah te gooien – totdat die over zijn vader begon. Alles wat speciaal aan jou is, komt uit je vaders laboratorium. Die zin liet een storm van emoties in hem los die het effect van Jesters gave wegbliezen. Aan de buitenkant leek het misschien of die woorden hem koud lieten, maar het tegendeel was waar. Iets barstte in hem en een oude, rauwe pijn kroop door de barsten naar buiten.
      ’Vandaag ben ik jarig, papa. Zes jaar!’
      Trots keek hij zijn vader aan.
      Die glimlachte minzaam. ‘Dat is zo, jongen. Vandaag staat iets heel bijzonders gepland.’
      Clive sprong op uit zijn stoel. Papa had eigenlijk nooit tijd voor hem. Maar op zijn verjaardag natuurlijk wel! Hij greep zijn vader bij de hand. ‘Gaan we wat leuks doen? Samen?’
      ‘Natuurlijk.’
      Pas later zag Clive hoe liefdeloos die glimlach was.
      Het was geen leuke dag geweest, ze hadden samen niks leuks gedaan. Hij lag een week lang vastgebonden in een ziekenhuisbed terwijl er allerlei bende in hem werd gespoten en hij gilde van de pijn tot hij geen stem meer had.
      De herinnering bracht hem van zijn stuk. Hij focuste zich op Kris’ stem, die verontrustend vertrouwd aanvoelde.
      Los van Romeo, was hij het afgelopen jaar de enige constante factor in zijn leven geweest. Misschien dat ze zelfs vrienden hadden kunnen zijn, in een ander universum. Of meer.

Uiteindelijk gaf hij toe. Liet hij de afstandsbediening weggeven, liet hij Kris weglopen. Voordat zowel Noah als Kris nog meer dingen aan het licht brachten waarvan hij helemaal niet wilde dat anderen het wisten.
      Hij klemde zijn kiezen op elkaar toen Kris naast Fayr ging staan.
      Nu wilde hij alleen nog Romeo terug en thuis, ver weg van hun smalende grijnzen, zijn tekortkomingen en falen onder ogen komen. Daar zou hij Romeo vragen om alle ongewenste gevoelens weg te halen, zodat hij weer met een helder hoofd vooruit kon kijken en niet werd dwars gezeten door allerlei oud zeer en sentimentaliteit.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Er was een stilte gevallen na zijn laatste woorden. Jester's hart klopte zwaar tegen zijn ribben terwijl hij het gezicht van Zebediah scherp in de gaten hield. Zonet was er heel even een moment geweest dat hij gedacht had dat de overtuiging werkte, maar nu was hij klaar met praten en Zebediah had nog geen vinger bewogen. Er flikkerde een uitdrukking over zijn gezicht die te snel weer verdwenen was om te kunnen herkennen, maar het deed hem ineens meer op Clive lijken dan ooit.
      Alles wat aan jou speciaal is, komt uit je vaders laberatorium.
      Onyx zou vast trots op hem zijn om die rotopmerking. Slaan waar het pijn doet, ofzo. Zebediah had evengoed gebruik gemaakt van de zwakke plekken waar hij van wist, dus deze had hij gewoon verdiend. Er was toch geen weg terug meer naar Clive, dat zag hij nu ook wel in. Al die jaren hier alleen op Experium hadden hun schade achtergelaten en die was niet meer te repareren.
      Clive had geprobeerd hem te vermoorden.
      Clive had Nish half verkracht.
      Clive zat achter de shit die Dezi met hun Naamlozen had uitgehaald.
      Clive zat achter de trauma's waar Yrla Adam mee had opgezadeld.
      Clive had Fox drie mensen laten vermoorden.
      Clive hield Kris al drie jaar gevangen.
      Clive had Nish' boosheid gebruikt om de jongen überhaupt van school te krijgen.
      Clive, Clive, Clive.
      Jester schrok bijna van Kris die ineens het woord nam. Van iemand die al drie jaar gevangenzat had hij dat eigenlijk niet verwacht, maar zelfs Zebediah snoerde hem niet direct de mond en liet hem gewoon praten. De spot met hem drijven, en... En vertellen wat er gebeurd was toen Clive het nieuws kreeg over zijn dood? Verward keek Jester tussen de twee jongens heen en weer en zijn zenuwachtige hart struikelde over de volgde paar slagen. Clive had bijna staan huilen toen hij het hoorde? Was dat echt gebeurd, of vooral een dichterlijke overdrijving? Maar waarom dan in hemelsnaam überhaupt de opdracht geven, dat was toch onzinnig? Wat moest hij hier nu mee dan?
      Hij snapte er niets meer van. Maar blijkbaar had het dezelfde uitwerking op Zebediah, want met de duistere uitdrukking die over zijn gezicht rolde, taste hij nog altijd in zijn binnenzak voor de afstandsbediening en duwde die de teleporteur in de handen met de opdracht het aan--
      Aan wíe te geven?
      In een flits stond de vreemde jongen naast hem en stak hem het apparaatje toe, wachtend tot Jester het aan zou nemen. Wat hij niet kon. Zijn handen bleven natuurlijk verdomd nutteloos op zijn schoot liggen, maar dat was geen lolletje dat hij Zebediah nu nog zou laten merken. Kris zette een stap vooruit, Zebediah deed een poging hem tegen te houden en een seconde later had Kris al met zijn vuist uitgehaald.
      Focus.
      'Welkom terug, Kris,' zei Jester, die toen pas weer de controle over zijn stem terugvond en Zebediah weer aankeek. 'En ik hou me aan mijn woord. Hier heb je je Romeo. En blijf voortaan met je poten van mijn mensen af, of ik doe je vader de hartelijke groeten van je. Wingardium Leviosa.'

[ bericht aangepast op 7 juni 2021 - 20:20 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Was dit waar ze haar gave voor nodig voor hadden gehad? Waar ze de hele nacht op had liggen oefenen?! Om gebruikt te worden als een soort machtsvertoon? Vienna had door Jester en Onyx hun woorden gisteravond begrepen dat ze puur er was voor het eerlijk oversteken. Daarom had ze ook met meerdere mensen geoefend om hen te laten zweven. Het zou niet meer dan een uitwisseling zijn. Nu voelde het alsof Jester haar gave misbruikte puur om indruk te maken op Zebediah. Toen Jester ook nog eens deed alsof hij een of ander wonderbrein was, omdat hij dat kon, brak haar klomp. Ze had bijna hem een sneer gegeven, maar de klemmende hand om haar bovenarm weerhield haar daar net op tijd van. Kut Nish.
      Vienna liet haar ogen even over de ruige jongen in het midden gaan. Ze herkende Kris van de foto's, maar er was nu iets in zijn houding, waardoor hij in geen enkele weg leek op de jongen van de foto's. Fox zou het haar nooit vergeven als Zebediah nu weer met Kris vertrok. En dus bleef Vienna op haar plek. Ze moest maar gewoon braaf haar taakje doen. Nogal geërgerd keek ze toe hoe er een soort rouwgetrek ontstond over de afstandsbediening van een of andere halsband die om Kris nek zat. Vienna begreep niet zo goed waarom het ding zo belangrijk was, maar ze was blij dat niemand haar ergernis kon zien.
      De discussie werd even onderbroken door Zebediah die woest werd op zijn handlanger, omdat Jester blijkbaar wist dat Kris een moordpoging had gedaan op Zebediah. Nog zoiets bijzonders. Hij had ook al geweten dat Fayr daar was geweest. En Kris blijkbaar. Vienna vroeg zich af hoe Jester dat wist, maar was vooral geschrokken door de uitval van Zebediah. Ze kon zich nog maar vaag herinneren hoe hij was geweest vroeger, maar ze wist nu wel weer hoe het zat en dat ze liever geen contact met hem had. Daardoor vergat ze voor even de vragen die over Jester stelde en volgde nogal geschrokken de discussie die opnieuw opstartte.
      Vienna trok nogal arrogant een wenkbrauw op. Nou Jes. Gebruik je nieuwe superpowers dan om gewoon even die afstandsbediening uit zijn handen te trekken. Oh nee, dat kan je niet. Vienna moest een afkeurend geluid onderdrukken. Haar woede over het gebruik van haar gave was weer helemaal opgelaaid, tot het moment dat ze Jesters woorden hoorde. Broerdermoord gaat míj nog altijd te ver. Was Zebediah de BROER van Jester?! Was ze in een of andere fucking familievete terecht gekomen?! Vol ongeloof keek Vienna naar de roodharige jongen in de rolstoel. Ze vond hem en Zebediah absoluut niet op elkaar lijken, maar dat was best mogelijk in een familie. Hun gaves leken echter wel heel veel op elkaar. Al hoefde dat niets te zeggen, want die van Merrin leek ook niet op die van haar. Zebediah ontkende echter niets, waardoor Vienna het gevoel had dat Jester niet per ongeluk het verkeerde woord of zo gebruikte.
      Vienna merkte dat ze nogal geschokt was door het nieuws. Ze keek nogal ongelovig naar Jester, maar de woorden die hij sprak gingen totaal langs haar heen. Ze ving alleen een nogal lange beredenering op, waardoor Vienna het gevoel kreeg dat Jester nu zijn eigen gave gebruikte. Iets was absoluut niet te horen was. Vragen schoten van het een op het ander door haar hoofd heen en Vienna miste een deel van het gesprek wat daarna gebeurden.
      Was dit een of andere grote grap waar ze in belandt was? Een of andere oorlog waar ze niets van wist? Waarom waren Fayr en zij hierbij betrokken? Waren Jester en Zebediah echt broers? Hoe wist Jester dat ze broers waren? Had Jester een deel van zijn herinneringen terug? Had Zebediah hem dat verteld? Waren zijn ouders hier geweest? Had Zebediah geprobeerd eerst Jester over te halen samen te werken? En toen het nee was hem geprobeerd te vermoorden? Of was Zebediah Jester meteen zat geweest? Jester had toch gezegd dat Zebediah en hij elkaar al langer kende? Was dat hiervan? Was hij net zo erg als Zebediah? Hij kon hen makkelijk overtuigen dat er niets mis was, want Jesters gave kon je nooit horen. Zelfs niet op een ander. Of was hij nog altijd de Jester die ze kende? Wat moest ze doen?!
      Wanhoop spreidde door Vienna heen naar boven. Tranen stonden langs de rand van haar ogen, maar het meisje wist absoluut niet meer wat ze van deze hele situatie en van de roodharige jongen moest denken. Er waren teveel vragen waar ze geen antwoord op had. En eigenlijk wilde ze alleen maar Fayr en dan weer vertrekken.

[ bericht aangepast op 8 juni 2021 - 18:42 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Tijdens de onderhandeling waren Nish’ mondhoeken in een flauwe glimlach omgekruld. Jester hield zich knap staande tegenover Zebediah. Hij was net zo onverbiddelijk als afgelopen maandag, toen hij dacht dat Nish voor Zebediah werkte. Hoewel Zebediah ook zijn best deed om het hoofd recht te houden, stond hij er duidelijk in zijn eentje voor.
      Nish’ mond zakte bijna letterlijk open toen hij uit het gesprek begreep dat Zebediah en Jesters bróérs waren – en daarmee werd Zebediahs moordpoging nog tien keer pijnlijker.
      Hoe konden die twee familie zijn? Behalve hun gaven, zag hij echt geen overeenkomst, in tegenstelling tot Onyx en Damon die op sommige vlakken echt wel wat met elkaar gemeen.
      Toen Kris zich ermee ging bemoeien, moest Nish een brok in zijn keel wegslikken. Hij was blij dat de jongen niet zo gebroken oogde als waar hij bang voor was geweest. Hij zei nog steeds waar het op stond en leek nergens bang voor.
      Dat vlammetje in zijn borst dat er al sinds hun eerst ontmoeting was geweest, brandde nog steeds. Niet meer zo hevig dat hij door de rook de werkelijkheid niet meer kon zien, maar ook niet zo zachtjes smeulend dat het elk moment uit kon gaan. Hij grinnikte zachtjes toen Kris Zebediah een knal verkocht en kneep vlug zijn lippen op elkaar voordat hij zichzelf verraadde.
      Er gleed een traan langs zijn wang toen Kris zich bij Onyx, Fayr en Jester voegde, die hij vlug wegveegde met de rug van zijn hand. Zebediah had hem laten gaan. Nu Romeo nog teruggeven en deze ellende was echt voorbij voor de jongen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze miste bijna het moment dat Jester opnieuw zijn "spreuk" uitsprak. Hoewel ze het liefst Romeo van het dak wilde flikkeren, wilde ze vooral het liefst dat deze situatie voorbij was. Zebediah zou het snelste vertrekken als hij kreeg wat hij wilde. Ze liet Romeo omhoog komen en legde hem rustig vlak voor Zebediahs voeten neer. (Al liet ze hem misschien ietsje harder vallen dan Fayr). De spanning knaagde aan haar en de warboel uit haar hoofd was nog niet verdwenen. Pas toen Zebediah verdween, durfde ze zich weer te bewegen en los te komen van haar plek. Voor een paar tellen bleef ze wachten, maar toen ze er zeker van was dat Zebediah niet terug kwam, rukte ze zich los uit Nish hand en rende naar haar beste vriendin toe. "Fayr!"

[ bericht aangepast op 8 juni 2021 - 18:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was bizar om een bewusteloze Romeo aan te zien komen zweven. Fort wilde de jongen al bij zijn arm pakken om weg te flitsen, maar Zebediah duwde zijn schouder weg en schudde zijn hoofd. ‘Nog niet,’ zei hij, overdreven articulerend. Hij keek naar het groepje aan de overzijde.
      ‘En hoe krijg ik hem weer wakker?’
      ‘Je mag hem wakker kussen,’ antwoordde Onyx droogjes.
      Zebediah wierp hem een donkere blik toe.
      ‘Ik meen het. Is goed voor jullie bromance. Na die weken van eenzame opsluiting kan hij best een beetje liefde gebruiken.’
      Zebediah wist niet of hij serieus was of niet. Ergens vond hij Onyx wel zo’n lul die inderdaad voor zoiets zorgde.
      ‘Nou, wieberen.’ Onyx haalde een mondharmonica uit zijn zak en wapperde ermee. ‘Of ik speel nog even een bijlage waarin hij helemaal niet meer wakker wordt.’
      Zebediah had honderd dreigementen op zijn lippen branden, maar de trieste waarheid was dat hij er geen een kon waarmaken. En dus koos hij eieren voor zijn geld, gaf een knikje naar Fort en liet zich meetrekken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Kris knipperde met zijn ogen toen er opeens een donkerharig meisje kwam aanrennen, die Fayr omhelsde. Waar kwam die zo plotseling vandaan? Had ze zich op de trap verscholen? Hij keek in die richting, half verwachtend Fox daar ook te zien.
      Die was er niet.
      Wat natuurlijk alleen maar beter was, want hij zag er niet naar uit om te moeten doen alsof hij zijn vriend niet kende.
      Kris liet zijn handen in zijn zakken glijden. ‘Dus…’ Hij keek tussen Jester en Onyx heen en weer. ‘Thanks?’ Zijn blik rustte op Onyx – de enige die hij kende, ondanks dat hun laatste ontmoetingen hem een blauw oog hadden opgeleverd.
      Nu keek hij hem in ieder geval compleet onverschillig aan.
      'Wat is nu het plan?' Hij keek Jester aan. 'Jij moet me zeker aan een grondige inspectie onderwerpen?'
      Hij kon vast zo de waarheid uit hem trekken, met z'n gave.
      'Dat doe ik dan wel graag onder vier ogen.'

[ bericht aangepast op 7 juni 2021 - 21:43 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester zakte terug in zijn stoel zodra Zebediah verdwenen was en ademde diep uit. Het paranoïde stemmetje vanbinnen schreeuwde moord en brand dat het nog lang niet het moment was om te ontspannen, maar met alle adrenaline die nu uit hem wegvloeide voelde hij zich zo slap als een vaatdoek. Boosheid, verraad en verdriet maar ook gelatenheid rolden door hem heen en hij wist niet echt welke het beste voorrang te geven. Maar ze hadden het gehaald, en hier en nu was niet het moment om over deze shit na te denken.
      'Ik had best willen zien dat hij dat stuk ongeluk een kus gaf.' Hij keek over zijn schouder naar Onyx op en zond de jongen een flauwe grijns. '"Goed voor de bromance", mooie toevoeging.' Naast hen vloog Vienna ineens Fayr om de armen en Jester fronste, terwijl zijn blik naar Kris schoot. Die vroeg zich nu natuurlijk ook af waar het meisje ineens vandaan kwam, en dat hoorde nou niet echt bij het plan. Het dak achter hen was verder nog steeds leeg, dus misschien dat Kris en Fayr gewoon dachten dat Vienna ergens op een trap had staan wachten ofzo. Ja, beter deden ze het als zoiets af. En Nish was toch nog steeds onzichtbaar en Kris had die band nog om. Niets aan het handje, alles onder controle.
      Hij wendde zich tot Kris, en knikte. 'Ja. Zoals ik al zei neem ik geen risico's meer met zulke gaven als de jouwe.' Hij keek de jongen peinzend aan. '...Maar je lijkt verrassend oké met dat idee, given the fact dat je drie jaar bij Cli- Zebediah hebt moeten overleven?'

[ bericht aangepast op 7 juni 2021 - 22:50 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Kris haalde zijn schouders op. ‘The enemy of my enemy is my friend, weet je wel? Fayr heeft me verteld wat er woensdag is gebeurd. Dat je… dood was.’ Hij keek vlug even naar Onyx, maar de herinnering daaraan leek hem volslagen koud te laten. Hij zou zo onderhand zweren dat er tussen Onyx en hem meer gevonkt had, in de kort tijd voor Maaya dat vakkundig uitdoofde. ‘Door je eigen afdelingsgenoot. Dus ik snap wel dat je niet blind vertrouwt op iemand waar je amper wat van gehoord hebt.’ Bijna had hij gezegd “waar alleen Fox je over verteld heeft”, maar hij koos net op tijd andere woorden. ‘Ik snap ook niet echt wat ik hier doe. Maar hé, mij hoor je niet klagen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'We kwamen erachter waar je was.' Jester haalde zijn schouders op en zond hem een grijns. 'Beetje cru om je dan gewoon daar te laten zitten. Mijn naam is dus Jester Madcap, leider van de Panthers. Dat wist je al, maar geen introductie is ook apart. Laten we nou eerst maar eens van dit dak afkomen, daarna praten we verder. Kan je zo zelf naar beneden klimmen, denk je?' Hoeveel zweef-business ze er ook van maakten, de weg naar beneden hadden ze toch nog niets aan Nish' gave. En het scheelde wel als Kris zelf kon lopen, dan hoefde Vienna weer minder te doen. Eenmaal op de grond dachten ze wel verder.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla had de boodschap dus toch doorgegeven. Was hij dan toch een dubbelspion? Dat moest wel. Hij dacht terug aan zijn boze woorden – aan de sneer dat hij Nish zijn gang had laten gaan – maar echt spijt voelde hij niet. Alsof hij dat had kunnen weten.
      ‘Ja hoor,’ antwoordde hij. Zijn borst leek nog steeds bij iedere ademteug in brand te staan, maar zijn benen deden het prima.
      Hij zag dat Onyx zijn vriend naar de rand van het dak reed, waar die gast waarschijnlijk zijn zweeftrucje zou doen. Hij kon wel een hoop, die gast. Terecht dat Zebediah bang voor hem was.
      Kris klom naar beneden toe en wachtte daar tot de rest er ook was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nish zag Kris naar beneden klimmen en haalde diep adem. Hij was bewust weggebleven en eigenlijk wilde hij ook wegblijven, maar niet zonder dat even aan iemand te melden. Op het moment kon het Onyx geen donder schelen wat hij uitvoerde, dus hij richtte zich tot Jester toen hij naast hen stond. Hij legde even een hand op zijn schouder om zijn aandacht te trekken. ‘Ik ga zo, oké? Voor hij me per ongeluk ziet.’

---

Every villain is a hero in his own mind.