[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 2 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Isolophilia • Rafael • Beater/Prefect • Slughorn • Justin • Catan • Andreas • Sombre • Brenn • Trijn • Margo • Chaser• Klaar • Jordyn • Beater• Croweater • Kyra • Chaser/Prefect • Morrigann • Arianna • Frangente •

Ravenclaw • Nomad • Catan • Roman • Keeper/Headboy • Croweater • Noah • Trijn • Cole • Catan • • Blythe • Chaser• Catan • Isabella • Slughorn • Jemina • Morrigann • Rhae • Croweater • Elsie • Catan

Slytherin • Casper • Croweater • Mosh • Seeker • Croweater • Marcus • Beater • Frangente • Thomas • Slughorn • Evan • Sombre • Prudence • Trijn • Lene • Keeper • Klaar • Daphne • Croweater • Zoya • Head girl • Catan • Nora • Morrigann

Hufflepuff • Lee • Chaser • Croweater • Theo • Chaser/Prefect • Frangente • Vinnie • Croweater • • • Mavis • Beater • Catan • Rosalie • Slughorn • Tilly • Catan • Maddie • Trijn • Novalie • Prefect •Slughorn

[ bericht aangepast op 30 mei 2021 - 21:51 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

---

Ze probeerde wat Tilly van haar vroeg, maar het deed wel pijn. "Het doet wel zeer, vooral hier," zei ze tegen Tilly, terwijl ze langs de binnenkant van haar enkel wreef. Waarschijnlijk had ze hem gewoon verstuikt, dus probeerde ze haar enkel een beetje te blijven draaien. Beweging was dan goed, toch?

---

It's never gonna happen, Guys.

Terwijl twee van de Huffelpuffs zich met elkaar bezighielden, pakte Daphne Rosalie bij de arm en trok haar door de wirwar van tieners heen zodat ze van haar vriendinnen gescheiden was.
      ‘Ik was al naar je op zoek,’ zei Daphne met haar allerbeste Zoya-imitatie. Het scheelde dat die blinde Zoya al twee jaar niet had horen praten, anders was ze vast meteen door de mand gevallen. ‘Als Headgirl ben ik gevraagd om je eerst naar het kantoor van professor Sprout te brengen voor wat extra hulpmiddelen vanwege je… aandoening.’
      Ze leidde het meisje verder bij de anderen vandaan terwijl ze haar toverstaf klaar hield om die witte vogel van haar uit de lucht te knallen als dat even onopvallend kon.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jordyn grijnsde breed. ‘Klinkt als een strak plan!’

[ bericht aangepast op 16 mei 2021 - 16:55 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ach joh, kunnen we dit schooljaar niet met een schone lei beginnen? Je lijkt me geen type dat graag ouwe koeien uit de sloot blijft vissen.’
      Ze was nou niet zo knap dat hij er erg rouwig om was dat hij niet op haar avances inging; dat had hij vooral gedaan om Roman te sarren. Automatisch schoot het puntje van zijn tong naar zijn hoektand, waarvan een deel was afgebroken. En dat was gelukt ook.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze had werkelijk waar geen idee met wie ze nu meeliep. De stem herkende ze niet. Het was dat ze over het feit sprak dat ze Headgirl was, dat Rosalie wist dat Zoya naast haar liep. Zoya was niet echt de meest subtiele, dus begreep Rosalie ook wel dat ze meegetrokken werd. Ze was benieuwd wat professor Sprout nog voor haar bedacht had dat haar kon helpen hier op Hogwarts. Eigenlijk had ze pas morgenochtend verwacht dat haar afdelingshoofd met haar zou spreken.
      Rosalie kreeg een kleine glimlach op haar gezicht. Ze had professor Sprout altijd al een van de leukste docenten gevonden en om haar als afdelingshoofd te hebben was alleen maar fijn. "Ik ben benieuwd wat ze bedacht heeft," zei Rosalie vriendelijk terug, om niet helemaal als een soort zombie Zoya te volgen op de voet.

[ bericht aangepast op 16 mei 2021 - 16:56 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Daphne bromde alleen wat.
      Zo liep ze de minste kans door de mand te vallen en nou ja – Zoya was toch een brombeer.
      Ze gingen een paar trappen op en af, sloegen een paar hoeken om en waren toen ver bij iedereen vandaan. Met een grijns richtte ze haar toverstok op de uil. ‘Petrificus Totalus.’
      Ze zette meteen twee stappen van het meisje weg, voordat ze een spreuk terugvuurde. Zo gehaaid leek ze Daphne niet, maar je wist maar nooit. Met een tevreden grijns keek ze toe hoe de uil uit de lucht viel en op de grond terechtkwam.
      Daphne liep grinnikend van het meisje weg.
      ‘Welkom terug, Rosalie. Misschien dat je straks nog wat restjes kunt krijgen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dus blijkbaar gingen ze een vogel de lucht uitknallen. Oke, dat was nieuw en zorgde meteen voor een hoop opwinding. Ook al hoopte ze dat er niets gebeurde met het diertje. Ze volgde Daphne gretig met snelle stappen, en ging met een brede grijns voor Novalie en Tilly staan. Absurd dat ze nu al hun blinde vriendinnetje uit het oog verloren. Hehehe, uit het oog verloren. Een zelfvoldane grijns verscheen op haar lippen bij de gedachte. 'Hallo dames.' Ze sloeg haar armen over elkaar en werpte een geamuseerde blik. 'Leuke vakantie gehad?' Ze liet haar blik even over Novalie gaan. 'Wat heb jij, ehh- misbaksels 'leuke schoenen aan!' Ze keek vluchtig over de meisjes hun schouders en zag Daphne ervandoor gaan met Rosalie. Missie geslaagd.

In eerste instantie was ze te verbaasd om te reageren. "Zoya?" Vroeg ze uiteindelijk verward. Rosalie kreeg geen antwoord meer. Het was doodstil. Een ongerust gevoel stapelde op in haar buik. Wat was er aan de hand? Waarschijnlijk was dat Zoya niet eens geweest. Rosalie voelde aan zichzelf, maar eigenlijk wist ze al dat de spreuk van totale verstijving niet over haar was uitgesproken. Ze kon zich nog bewegen.
      En dat was het moment dat het besef in viel. "Ravi?" Rosalie floot een keer naar het uiltje. Ze kreeg echter geen antwoord. "Ravi?" riep ze nog eens, nu iets banger. "Ravi, waar ben je?" Het uiltje reageerde nog steeds niet, iets wat niet gebruikelijk was voor de uil.
      Ze hadden haar uil te pakken gehad. Dit was een of andere misselijkmakende grap. Iemand die dacht dat hij of zij gewoon even lollig kon zijn. Zonder Ravi kwam ze nergens, dan kwam ze nooit terug in de eetzaal. Ze had namelijk geen idee waar "Zoya" haar naartoe had gebracht en het zien kon ze niet. Plus ze was nog niet eerder in de gangen van Hogwarts geweest zonder haar zicht, en zelfs met haar zicht was het soms al lastig geweest de weg te vinden.
      Wat moest ze nu doen?! Voor luttele seconden dreigde het meisje in paniek te raken. Het zou toch niet nu al mis gaan? Ze zat nog niet eens aan het avondeten. Rustig Roos, dit helpt niet maande ze zichzelf tot rust. Rosalie nam even de tijd om haar ademhaling tot rust te brengen. Je hebt meer geoefend dan alleen met Ravi. Ze moest gewoon gaan zoeken waar de uil was. En omdat Ravi nooit ver van haar vandaan was, ze hoopte althans niet dat de nep-Zoya Ravi had meegenomen, moest hij ergens vlak in de buurt liggen.
      "Hallo?" riep ze, maar er kwam geen antwoord. Heel even keek ze onzeker om zich heen, maar toverde toen haar stok uit haar gewaad. Oké, stap voor stap, Roos. "Homenum revelio," sprak ze de spreuk uit. Er kwam geen respons. Er was niemand in deze gang.

[ bericht aangepast op 16 mei 2021 - 17:40 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

---

Novalie keek een beetje verward op naar Prudence achter haar. Ze was niet gewend dat ze zo aardig deed. "D-d-dank je," gaf ze aarzelend terug. Ook al vond ze het nogal een misplaatste opmerking nu ze op de grond zat. "Kunnen jullie me overeind helpen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Mavis Keegan
>> Met Mosh <<

Mavis grinnikte. 'Je hebt ook gelijk. Soms moet je dingen achter je laten - ik herinner me er toch nog maar weinig van.' Ze knikte naar de koets. 'Nou, stap je nog in of wat?' Ze ging een beetje demonstratief achter hem staan, zodat hij niet langer toegang had tot zijn koffer. Als Lee nou gewoon alle koffers naar binnen werkte, kon hij vast snel iets uit die van Mosh grissen. Zolang zij hem maar genoeg bezighield.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Tilly James
>> Met Prudence en Novalie <<

Tilly trok haar wenkbrauwen op. Ze hield er niet van Prudence bij zich in de buurt te hebben. Die had altijd een achterliggende agenda en het feit dat ze nu vriendelijk deed, bevorderde Tilly's achterdocht.
Ze moest nu echter eerst Prudence helpen. 'Die schoen moet uit,' mompelde ze, en ze begon heel voorzichtig de veters los te maken. 'En je moet het koelen.' Ze viste een zakdoek uit haar jas, wees ernaar met haar stok en zei zacht 'Glacius'. De zakdoek voelde direct ijskoud aan en ze hield hem tegen Novalie's enkel aan, die al wat begon te zwellen. Ze knoopte hem vast en hielp Novalie toen overeind. 'Roos, ik moet Noof ondersteunen. Lukt het jou om zonder te gaan nu het rustiger is, of heb je hulp nodig?' vroeg Tilly, maar toen ze haar hoofd draaide in de richting van Rosalie, voelde ze haar hartslag toenemen. 'Roos?' Ze draaide zich met een ruk om naar Novalie. 'Noof, Rosalie is weg!'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lee hurkte bij Mosh’ koffer neer. Hij moest het nu maar gewoon doen. Terwijl hij zijn vriendin met Mosh hoorde praten, maakte hij het ding open en tastte erin rond. Accio onderbroek was ook best een goed idee, maar Lee was niet zo goed in bezweringen en hij wilde niet dat alle onderbroeken zo door de lucht vlogen. Uiteindelijk vonden zijn graaiende vingers een zwarte boxer, die hij vlug in de mouw van zijn gewaad stopte. Achter Mosh’ rug stak hij zijn duim naar Mavis op, waarna hij zijn eigen koffer weer vastgreep en in de koets sjorde. ‘Let’s go!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Alex knikte kort, maar wist verder ook niet wat ze ervan moest denken. Ze draaide haar hoofd opzij en keek naar buiten tot ze bij het kasteel aankwamen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mavis glimlachte vriendelijk naar Mosh toen de koets eenmaal vertrok. Hoewel ze geen fan was van de jongen, vond ze het ook wel weer grappig om hem af en toe te jennen. Het had er vooral voor gezorgd dat Roman een enorme hekel aan Mosh had gekregen. 'Hoe was je vakantie, Mozart?' vroeg Mavis met een bloedserieus gezicht. Sinds ze wist dat dat zijn echte naam was geweest, had ze hem bijna altijd daarmee aangesproken.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

---

Het laatste stuk van de treinreis heeft Marcus eigenlijk vrij weinig aandacht aan geschonken en als je hem ernaar zou vragen zou hij ook geen idee hebben wat er gebeurd was. Op het laatste moment had hij zijn uniform aangetrokken en met een verveeld gezicht had hij gewacht bij de Aurors totdat deze klaar waren met het onderzoeken van zijn bagage. Een echte tijdsverspilling voor beide kanten, was hij van mening. Hij liep de Great Hall binnen en keek rond of hij een bekende aan de Slytherin tafel zag zitten. Zijn ogen vielen op Thomas die nog alleen zat en dus begon hij te lopen. Nadat hij had plaatsgenomen begroette hij zijn afdelingsgenoot. ''Ook zo blij om terug te zijn, Byrne?'' Hij zei het op een sarcastische manier en zonder enige manier dat iemand kon denken dat hij het daadwerkelijk ook meende.

---

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?