[RPG • 0] Experium || 43 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Nee, probeer wat te slapen man. Voor je het weet is het vijf uur.’ Hij streek een krul voor Jesters ogen weg en drukte toen zachtjes zijn lippen op die van hem. Nog steeds voelde iedere kus als een godsgeschenk na hun afscheid van gisteren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nish schoot overeind in bed toen de deur openging. Met een bonkend hart trok hij het mes van Tony onder zijn kussen vandaan. Het zweet stond direct op zijn rug.
      Het licht in de gang stond nog aan en onthulde een lang silhouet.
      Vlug liet hij het mes zakken toen hij Onyx herkende.
      ‘Fuck, sorry,’ mompelde Nish beschaamd.
      ‘Nee, ik had moeten kloppen. Sorry man.’
      Nish reikte naar zijn nachtlampje en knipte het aan. ‘Alles oké?’ vroeg hij bezorgd.
      ‘Met mij wel.’ Onyx sloot de deur achter zich en kwam bij hem op het bed zitten. ‘Ik kwam kijken hoe het met jou ging. Ik heb amper tijd voor je gehad.’
      ‘Nou dat is wel vergeven hoor, na gisteravond.’
      ‘Weet ik. Maar toch.’
      Er viel even een stilte. Onyx keek naar het mes dat op zijn kussen lag.
      ‘Het is die van Tony,’ verklaarde Nish. ‘Ik heb het maar meegenomen voor het geval Zebediah zijn gezicht weer laat zien.’
      Onyx knikte een beetje afwezig. ‘Hoe eh, gaat het daarmee?’ klonk het onwennig. ‘Heb je nog… flashbacks ofzo?’
      ‘Af en toe. Ik probeer er niet aan te denken.’ Hij boog zijn hoofd. ‘Maar er zijn pas twee dagen om. Het zal nog wel even duren voor dat lukt.’
      Onyx schoof wat dichter naar hem toe, sloeg een arm om hem heen en trok hem in een soort zijwaartse knuffel. ‘Er komt een dag dat hij ervoor zal boeten. Echt.’
      Nish leunde tegen hem aan en stond zichzelf toe om even te genieten van zijn warmte, van de geur die om hem heen hing, van de veiligheid die hij bood. Zelfs al was dat ook maar schijn – dat had Jesters bijna-dood gisteren wel laten zien.
      ‘Hoe gaat het met jou?’ vroeg Nish. ‘Hebben Jes en jij nog gepraat over gisteren?’
      Onyx schudde zijn hoofd. ‘Nee, niet echt.’
      Ergens verbaasde dat Nish. ‘Waarom niet?’
      Onyx haalde zijn schouders op. ‘We wilden gewoon aan wat anders denken. Ik nam hem mee naar Disneyland, dat is nou niet echt de plek waar je over bevroren lichamen en gestoorde drakenwijven wil praten.’
      Nish grinnikte zacht. ‘Jullie hebben over slapende prinsessen en zingende dwergen gepraat?’
      Onyx wierp hem een donkere blik toe. ‘Ik mag hopen dat dat geen referentie naar Jes.’
      ‘Misschien wel,’ plaagde Nish. ‘En zit er ergens toch een jaloerse ex in me verscholen.’
      Onyx keek hem peilend aan, wist blijkbaar niet of hij dat serieus moest nemen en praatte toen maar gewoon verder. Er kwam weer een vage glimlach rond zijn lippen. ‘We hebben gewoon zo min mogelijk over Experium gepraat. Gewoon over onbenullige dingen, over onze gaves, over wat we zouden willen doen later.’
      Nish trok een mondhoek op. Hij kon zich voorstellen dat dat de jongens inderdaad goed heeft gedaan.
      ‘En hoe voel je je nu?’
      Onyx zuchtte. ‘Moe? De laatste tijd voel ik me altijd moe.’ Hij beet op zijn wang. ‘En ik ben bang om te slapen,’ zei hij zacht. ‘Voor nachtmerries over gisteren.’
      Dat kon Nish wel begrijpen. ‘En je gave helpt niet?’
      ‘Wel een tijdje, denk ik. Maar ik wil ook jou en Jes laten dromen – en op een gegeven moment gaan mijn eigen dromen dan omslaan in nachtmerries.’
      ‘Laat die van mij maar zitten hoor.’ Hij probeerde dapper te glimlach, maar één blik in zijn ogen liet Onyx zijn hoofd al schudden.
      Nish waardeerde het gebaar en probeerde hem verder maar niet om te praten. Dat lukte toch niet, en hij kon toch niets tegen een droom van Onyx doen.
      ‘Het kwam door Zebediah,’ zei Onyx opeens. ‘Dat Dezi hem aanviel. Dat heeft Azumi aan ons laten weten via die Naamloze Lion, die met dieren kan praten. Het was Zebediah die hem dood wilde.’
      ‘Dat is toch niet echt een verrassing toch?’ zei Nish voorzichtig. Voor hem niet, in elk geval.
      Onyx trok zijn schouders op. Hij leek nog iets te willen zeggen, maar deed dat uiteindelijk niet.
      ‘Of voel je je nu schuldig tegenover Dezi? Omdat ze er niets aan kon doen?’
      ‘Daar heb ik nog niet eens over nagedacht,’ mompelde Onyx. Toch schudde hij zijn hoofd. ‘Nee. Ze genoot ervan. Heeft verdomme het bloed van zijn borst gelikt. Het gaf misschien het laatste zetje en verklaarde waarom ze niet ophield toen Tony al dood was, maar ze vocht er echt niet tegen.’
      Nish vroeg zich af of dat ook voor Tony gold. Was die ook onder invloed geweest? Als hij hem tegen zijn hoofd had geslagen, hadden ze er dan nog wat tegen kunnen doen?
      Onyx ving zijn blik. ‘Je had geen keuze.’
      Nee. Misschien. Hij wist het niet.
      ‘Ik wil je in elk geval bedanken,’ vervolgde Onyx zacht. ‘Dat je met me meeging en me erdoorheen sleepte. Zonder jou was Jes dood geweest.’
      ‘Zonder jou ook.’
      ‘Zonder mij was het niet eens gebeurd,’ bromde Onyx.
      ‘Onzin,’ antwoordde Nish streng. ‘Je zegt net zelf dat Zebediah haar gedwongen heeft. Ook zonder wraakmotief was dit gebeurd. Sterker nog – dan had ze er geen spelletje van gemaakt en hadden we hem niet meer kunnen redden.’
      Onyx haalde een hand langs zijn gezicht, maar zijn schouders ontspanden iets. Nish draaide iets meer naar hem toe en gaf de jongen een stevige knuffel. De afgelopen nacht was zo heftig geweest… Het was goed dat de twee jongens vandaag afleiding hadden gevonden, maar hij wist zeker dat de spanning nog steeds in Onyx’ lijf zat. Traumatisch was het hoe dan ook, maar als hij er vanaf het begin over praatte en ruimte gaf aan hoe zich erover voelde, zou hij er vast minder last van hebben.
      Dat geldt ook voor jou…
      Hij schudde die gedachte van zich af. Onyx had een race tegen de klok gevoerd om zijn vriend te redden, en op een bepaald moment had hij die race verloren, had hij zijn vriend zien sterven, hem geprobeerd te reanimeren en gefaald tot anderen hem kwamen helpen. Dat was duizend keer heftiger dan het feit dat Nish gedwongen was om iemand te pijpen die hij haatte. Dat was smerig geweest, dat was vernederend geweest… maar het had niet zijn hart uit zijn borstkas gerukt en het keihard verbrijzeld.
      Er stonden tranen aan de randen van Onyx’ ogen toen Nish weer een beetje afstand nam.
      ‘Ga lekker naar hem toe,’ zei Nish met een waterig glimlachje. ‘Kruip lekker tegen hem aan en geniet van het feit dat hij veilig en warm naast je ligt. Ik red me wel. En anders kruip ik wel bij Fox in bed.’
      ‘Bij Fox?’ Ondanks dat er een traan langs zijn slaap gleed, grinnikte Onyx.
      ‘Bij gebrek aan beter. Yrla schopt me er ongetwijfeld meteen uit.’
      Al zijn we gisteren ook tegen elkaar in slaap gevallen.
      ‘Er wonen hier nog meer mensen.’
      Nish schoot in de lach. ‘Fersephone breekt me in tweeën en Vienna doet waarschijnlijk niet veel beters.’ Zijn gezicht werd serieuzer. ‘Fox en ik hebben het soort van… bijgelegd. Ik heb mijn excuses aangeboden en ik heb hem verteld wat ik Kris heb aangedaan.’
      Onyx staarde hem overdonderd aan. ‘Damn. En dat viel nog goed te maken?’
      Die woorden veroorzaakten een steek in zijn maag. Als Onyx er al van uitging dat Fox nooit zijn excuses zou accepteren, moest hij over Kris al helemaal niet beginnen.
      ‘Hij vond dat het achter ons lag. Ondanks dat kinderlijke gedrag af en toe, is hij best volwassen. Niet zo gek natuurlijk, na wat Zebediah heeft gedaan. Ik denk dat hij me ergens begreep. We hebben samen een welcome home-spandoek voor Kris gemaakt. Het was oprecht nog best gezellig. Volgens mij zijn we even nerveus voor morgen.’ Hij boog zijn hoofd en frunnikte aan zijn nagels. ‘Hij wil Kris zeggen dat ik veranderd ben. Hopelijk haalt dat de scherpe randjes van zijn haat weg en laat hij me in elk geval leven.’
      ‘Natuurlijk laat hij je leven. Ik zweer dat ik hém wat aandoe als hij jou wat aandoet en als ie zo veel van Fox houdt als jij beweert, dan wil hij niet dat die hem meteen weer moet begraven. En dat zal ik hem zeggen ook.’
      ‘Dat wordt dan een koude oorlog of een bloedbad,’ mompelde Nish. ‘En we horen hier alle drie niet eens te wonen.’
      Onyx haalde zijn schouders op en grijnsde toen scheef. ‘Wij Panthers verzinnen er wel wat op.’ Hij gaf hem een schouderstootje. ‘En stiekem horen Fox en jij daar net zo goed bij.’ Hij wierp een blik op de wekker. ‘Om vijf uur halen we Romeo op.’
      ‘Ik heb de wekker al gezet. Nou hup, slapen jij. Voor je helemaal geen dag-nacht-ritme meer hebt.’
      ‘Ja baas.’ Onyx strekte zijn rug en kwam overeind. ‘Tot morgen.’

[ bericht aangepast op 5 mei 2021 - 10:45 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx sloot zachtjes de deur achter zich en ging op de rand van het bed zitten. Stilletjes luisterde hij naar Jesters ademhaling, waaruit hij opmaakte dat zijn vriend in slaap was gevallen. Onyx trok zijn shirt en broek uit, maar voor hij onder de dekens kroop, pakte hij zijn gitaar. Al die jaren was Jes daardoorheen geslapen, nu zou het vast niet anders zijn. Voor hij ging slapen wilde hij Nish een droom sturen om te voorkomen dat die nachtmerries over Zebediah kreeg, en daarna wilde hij hetzelfde voor Jes en hemzelf doen, zodat er vannacht in elk geval niemand schreeuwend wakker werd. Het hoefde maar iets simpels te zijn; zoals de droom die hij Jes een hele tijd terug had gestuurd waarbij ze samen op het strand waren. Gewoon iets ontspannends. In de schemering keek hij even naar het slapende gezicht van zijn vriend, daarna begon hij te spelen. De eerste melodie was voor Nish – die hij iets verder moest sturen – daarna was Jes aan de beurt en tenslotte zou de muziek nog zo door zijn hoofd spoken dat hij er zelf ook over zou dromen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam kon de slaap niet vatten. Hij had een arm om zijn vriendje heen geslagen en zijn hoofd op zijn borst gelegd terwijl hij naar zijn ademhaling luisterde. Hij probeerde het echt – om in het moment te leven, om niet te ver vooruit te kijken. Maar het was verdraaid moeilijk met een Jester die gisteren blijkbaar écht dood was gegaan en alleen gered was door de gave van een ander, en Fayr die nu ook weer verdwenen was. Het voelde als een kwestie van tijd voordat Merrin of hij de dupe zou zijn. Wat als Zebediah hen een keer kwam halen? Omdat hij een gedaantewisselaar nodig had, of een tijdreiziger? Hij kon hen dan wel niet met zijn gave dwingen, maar Zebediah was kwaadaardig genoeg om hen op een andere manier te dwingen.
      Het heeft geen zin om je daar druk over te maken, Adam. Wat komt, dat komt.
      Hij probeerde zich erin te berusten zoals Merrin zo goed kon, maar het lukte gewoon niet. Misschien was het wel de laatste nacht dat ze zo samen hier lagen. Zou hij dan spijt hebben dat hij bepaalde dingen nooit had gedaan? Dat ze nooit met elkaar gevreeën hadden, dat hij het cadeautje waar hij al een tijdje aan werkte nooit gegeven had? Dat had hij willen bewaren voor 15 november, als ze twee maanden samen waren, maar wie zei dat ze dat zouden halen? Het leven was zo grillig, de halve afdeling was wel een keer bijna dood geweest sinds hij hier was.
      Misschien moest hij niet verder dan een dag vooruitkijken. Zich zo min mogelijk zorgen maken over de toekomst, maar ook de leuke dingen niet te ver uitstellen. Zoveel mogelijk mooie herinneringen maken – had Fox niet eens zoiets gezegd? Hij draaide zijn hoofd iets en keek naar het vredige gezicht van zijn vriendje. Misschien moesten ze morgen inderdaad maar gewoon wat leuks doen, voordat het te laat was…

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij werd wakker van de zachte akkoorden van Onyx' gitaar. Blijkbaar was hij dus inderdaad in slaap gevallen, want hij had zijn vriend zelfs niet eens binnen horen komen. Volgens de wekker op het nachtkastje was het niet eens zo heel veel later. Jester draaide zijn hoofd een tikje opzij naar het silhouet van zijn vriend. 'Hé scary vibes.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Oh shit, sorry. Ik dacht dat je erdoorheen zou slapen.’ Onyx liet zijn hand zakken. ‘Ik dacht ik help ons drie nog even aan een nachtmerrieloze nacht.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester knipperde traag met zijn ogen en gaapte. 'Maakt niet uit man. Ik luister graag naar jouw muziek. Ga gerust door.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx gaf een knikje en maakte in elk geval de melodie voor Nish af voor hij die losliet. Hij aarzelde toen hij Jester aankeek. Vandaag had hij hem al een paar keer in slaap gebracht, hij dacht dat het beter was als Jes opnieuw zelf in slaap viel in plaats van dat Onyx hem weer in slaap speelde – zeker omdat zijn brein een soort herstart had gehad. Het laatste wat hij wilde, was dat zijn vriend straks niet meer uit zichzelf in slaap kon vallen. Hij zette zijn gitaar weer weg.
      ‘Als je in slaap bent gevallen, speel ik straks wel wat op de gang.’ Hij schoof naast Jester onder de dekens en rolde zich op zijn zij om hem in het schemerdonker aan te kunnen kijken. ‘Je steeds weer in slaap spelen heeft misschien ook wel een negatieve bijwerking. Dan kun je straks helemaal niet meer zelf in slaap vallen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Echt geslapen had ze niet meer, dus Vienna was opgelucht toen haar wekker eindelijk ging en ze haar bed uit mocht. Moeizaam kwam ze overeind, maar wonderbaarlijk zonder spierpijn. Vanaf haar stoel trok ze een zwarte, skinny jeans, een zwart hemd en een paarse bloes.
      Over dat alles trok ze haar lange jas aan en nerveus liep het meisje naar de kamer om op Onyx en Nish te wachten. Dit was het dan, hopelijk lukte het hen om Fayr terug te krijgen.

---

It's never gonna happen, Guys.

De droom van Onyx was de reden dat Nish nog redelijk uitgerust de trap af liep, al zat er een zenuwachtige knoop in zijn maag ter grootte van een voetbal. Het klonk vreselijk kinderachtig en hij zou het nooit hardop toegeven, maar hij was blij dat hij zo een excuus had om Onyx’ hand vast te houden. Hij zag er niet echt naar uit om dit ook samen met Vienna te doen, al zag hij wel in dat haar gave nuttig was.
      ‘Heb je niks mee om hem mee neer te slaan?’ vroeg Nish zich hardop af toen ze haar genaderd waren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ook goedemorgen." Vienna rolde even met haar ogen en zuchtte. Het was dat het moest. Nish stelde echter wel een goede vraag. Als ze niets had om haar gave op te gebruiken, dan kon ze ook weinig voor hen betekenen. Ze keek even radeloos om zich heen. Waar kon ze mee slaan? Het antwoord kwam vrijwel direct. Vienna haastte zich terug naar haar kamer en trok haar hockeystick uit de kast. Daar moest ze vast wel mee kunnen slaan. Als het nodig was...
      Met het ding over haar schouder kwam ze terug in de gang en keek beide jongens aan. Ze was er klaar voor.

---

It's never gonna happen, Guys.

Met die hockeystick kon ze wel een mooie klap uitdelen. Nish draaide zich naar Onyx. ‘Je hebt je iNet bij je?’
      De jongen knikte.
      Oké. Daar gaan we dan.
      Ze stapten naar buiten toe. Helemaal donker was het niet meer. Ondanks dat waarschijnlijk iedereen nog sliep, wilden ze geen risico nemen dat iemand hen toch langs zag lopen. Nieuwsgierige ogen wilden ongetwijfeld weten wat ze met zijn drieën zouden gaan doen. Hij pakte Onyx’ hand vast en greep Vienna vlak onder haar elleboog, waarna hij zijn gave om hen heen trok.
      ‘Waar moeten we heen?’ vroeg hij Onyx.
      ‘Naar rechts.’
      Ze kwamen in beweging en hij liet zich door zijn vriend naar Romeo’s schuilplaats leiden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nish zijn hand op haar arm voelde verkeerd. Ze was echter allang blij dat hij haar hand niet had gepakt, wat hij wel bij Onyx had gedaan. Het was bijzonder om jezelf niet te zien, maar dat was dan ook alles. In stilte liep ze met de jongens mee. Het was even een stukje lopen en toen Nish op de rem stapte, dacht ze eerst dat Onyx een fout had gemaakt. Pas daarna zag ze het luik vlak onder haar voeten. Ze waren er. En opeens voelde ze weer die misselijkmakende nervositeit.
      "Wil je dat ik mee naar binnen ga?" vroeg ze Onyx

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx schudde zijn hoofd. ‘Neuh. Blijf maar hier en mep hem in het geval hij langs me weet te komen. Ik betwijfel het, maar ’t is goed om wat achter de hand te hebben.’ Hij haalde zijn iNet tevoorschijn en bracht zijn gave alvast naar de oppervlakte. Hij greep het handvat vast en bedacht zich toen wat.
      ‘We hebben geen sleutel. Fuck.’ Hij kwam weer overeind en keek naar de anderen. ‘Normaal praat Jes dat slot gewoon open.’ Hij dacht een paar tellen na. ‘Door de telefoon zou zijn gave ook moeten werken.’ Hij had Jes’ naam al ingedrukt toen hij zich realiseerde dat zijn vriend niet kon opnemen. Goed bezig. Gauw verbrak hij de verbinding en belde naar Fox. Zoals verwacht nam die gelijk op – het zou hem verbazen als die jongen überhaupt had geprobeerd te slapen vannacht.
      ‘Hoi?’ klonk het gespannen.
      Onyx’ mondhoek boog een miniem stukje omhoog. Hij had wel met die knul te doen. Als hij Jes drie jaar lang niet had gezien, had hij vast ook geen oog dicht gedaan.
      ‘Ik heb Jes nog even nodig.’
      ‘Gaat alles goed? Hij – hij is toch niet ontsnapt hè?’
      ‘Welnee. We zijn alleen een klein detail vergeten om überhaupt binnen te komen. ‘
      ‘Oh, oké. Ik loop naar hem toe.’
      Onyx keek even over zijn schouder naar de andere twee en wachtte tot Jester aan de lijn kwam.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox was op van de zenuwen. Hij had geweten dat hij niet zou kunnen slapen, dus hij was de afgelopen uren in de weer geweest om de kamer ietsje anders in te richten. Hij had de twee bedden tegen elkaar aan gezet. Om de een of ander reden hadden er al extra kussens in de kamer gelegen waar hij op het bed een behagelijke zithoek van had gemaakt. Tot zijn grote verbazing had hij zelfs kaarsen gevonden tussen Onyx’ spullen. Die had hij vorige week vast voor zijn romantische avond willen gebruiken, maar ze waren nog ongebruikt en hij had het idee dat Onyx ze toch niet durfde te gebruiken.
      Aan de muur hing het ‘Welcome Home’-spandoek dat hij samen met Nish had gemaakt. Op advies van Nish had hij de spiegel uit zijn kamer weggehaald, zodat Alice niet op een dwaaltocht zou ontdekken dat Kris hier was. De kledingkast had hij aangevuld met een paar setjes kleding die hij van Merrin had geleend. Merrins kledingstijl verschilde enorm van die van Kris, met zijn nette polo’s en fleurige overhemden, maar Onyx was een stuk langer dan Kris en na Nish’ verhaal zou de jongen echt geen kleren van zijn voormalige beste vriend aantrekken. Met Merrins kleren kon hij in elk geval even vooruit terwijl Fox nieuwe kleren zou regelen.
      Om twee uur ’s nachts was hij naar het bos gegaan om bloemen te plukken, waarna hij twee boeketten had samengesteld in vazen die hij beneden uit de keuken had gehaald. Nog steeds had hij tijd over. Hij begon weer te aarzelen aan de kleding die hij had aangetrokken – terwijl hij heus wel wist dat Kris daar niets om gaf – en trok uiteindelijk drie keer een ander shirt neer terwijl hij zich probeerde voor te stellen hoe het straks ging. Was Kris nog steeds op hem verliefd? Of zouden ze eerst weer vrienden zijn? Wat zouden ze straks gaan doen? Wat moest hij tegen hem zeggen zodra hij hem zag? Hij dacht terug aan al de keren dat hij in Kris armen had gelegen terwijl hij hem verhalen vertelde, of dat hij nieuwe goocheltrucs had uitgeprobeerd terwijl Kris hem zat te plagen. Konden ze dat nu gewoon weer gaan doen? Of – konden ze beter iets simpels doen als film kijken? Hij had Shutter Island klaargezet – de eerste film die ze samen hadden gekeken. Misschien hielp dat om zich weer als vroeger te voelen. Of was dat een illusie? Werd het nooit meer als vroeger?
      Zijn rinkelende iNet haalde hem uit zijn gedachten. Het was Onyx. Wat was er gebeurd? Was Romeo ontsnapt? Was het een valstrik geweest, hadden ze Nish toch niet kunnen vertrouwen?
      Met een bonkend hart nam hij de telefoon op, zijn stem trilde toen hij begon te spreken. Algauw kalmeerde hij weer; er was niets aan de hand. Ze waren gewoon een klein detail vergeten. Opgelucht sprong Fox overeind en haastte zich naar Jesters kamer toe om hem de iNet te geven.

---

Every villain is a hero in his own mind.