[RPG • 0] Experium || 42 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish pakte grijnzend de jurk aan. ‘Hé je moet wel een beetje moeite doen voor het meisje van je dromen. Wie weet ben je na deze metamorfose wel smoorverliefd op me.’ Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen, daarna maakte hij zichzelf – en de jurk – onzichtbaar om het geheel nog een beetje effect te geven.
      Hij trok de jurk aan – die nogal strak om zijn schouders spande – en kamde met zijn vingers zijn haar wat naar voren zodat het er meer vrouwelijk uitzag. Hij grinnikte toen hij naar beneden keek. Het was wel héél roze. Rommelend in Yrla’s la haalde hij er een paar sokken uit waar hij nog enigszins een boezem mee vormde, daarna leunde hij met één arm tegen de kast. Zijn andere hand rustte op zijn heup, waarna hij zijn gave losliet en Yrla met zijn meest zwoele – en vrouwelijke blik – aankeek, inclusief knipperende wimpers en licht getuite lippen.
      ‘Nou, kom maar op met die beruchte versierpogingen van je.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij schoot zijn hand voor zijn mond en deed nog een poging om niet heel hard in de lach te schieten. Uiteindelijk faalde hij daarin door de manier waarop Nish naar hem keek. Hij lachte toch zachtjes om de jongen voor hem, niet wetende wat hij van hem verwachtte. Yrla probeerde gauw weer zijn gezicht in de plooi te trekken. Hij ging zich dus echt niet laten kennen door dit.
      Yrla stapte naar voren, deed de deur achter zich dicht en ging iets dichter op Nish staan. Hij moest moeite doen om niet weer in de lach te schieten, maar trok uiteindelijk zijn gezicht in de plooi. Met zijn ogen ving hij even de blik van Nish die hij probeerde vast te houden door zijn glimlach langzaam te laten groeien. '"Hi, ik ben Yrla," stelde hij zich voor de gein voor. Hij liet zijn stem iets lager klinken dan normaal, wetende dat dat iets wat waar meiden voor om konden vallen. "En volgens mij hebben wij elkaar nog niet eerder ontmoet."

---

It's never gonna happen, Guys.

Of het nou zijn intentie was of niet – de lagere toon van Yrla’s stem had inderdaad wel iets en heel even was er diep binnen in hem iets wat erop reageerde. De woorden die hij uitsprak waren echter zo’n cliché dat hij het verontrustende gevoel algauw weglachte.
      ‘Zo, wat een binnenkomer,’ plaagde hij. Daarna nam hij een ietwat arrogante houding aan en antwoordde met een hoog stemmetje waarbij hij moeizaam zijn lach kon inhouden: ‘Als we elkaar eerder ontmoet hadden, had je dat zeker onthouden.’ Hij liet zijn blik over Yrla’s lichaam gaan – en eerlijk, hij hoefde niet te spelen dat het hem beviel wat hij zag – en keek de jongen toen weer aan. ‘Nissa.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zebediah had hem verteld in welke kamer het helermeisje sliep. Hij kon er niet direct naartoe teleporteren; hij was nog nooit in de campus van de Panthers geweest. Vlak daarbuiten kwam hij in het gras neer. Voorzichtig opende hij de deur, vanaf daar teleporteerde hij in korte stukken naar de vleugel van de meiden. Gekraak van de trap klonk vlak boven hem; blijkbaar was er net iemand in de buurt geweest. Nu maar hopen dat ze er was. Hij stapte verder en opende de deur. Een blondharig meisje liep net bij de deur vandaan. Ze droeg alleen een flinterdunne japon die haar heupen goed liet uitkomen en hij voelde een vlaag van zenuwen door zich heen gaan. Hij was blij dat Zebediah doorgaans alleen contact met jongens onderhield, want hij had een soort irrationele angst voor meisjes en raakte snel in paniek als hij alleen met hen was. Ook nu dreigde hij het doel van zijn bezoek bijna te vergeten, waardoor hij minder snel handelde dan normaal en het meisje de tijd kreeg om zich om te draaien.
      Ze was mooi, met een lief gezicht en een smetteloze huid.
      Hij voelde een blos naar zijn wangen trekken en prevelde een stompzinnige ‘hoi’.

---

Every villain is a hero in his own mind.

De hut door Fersephone laten slopen was het beste waar ze op konden komen, dus Nish besloot dat de volgende dag met Onyx te bespreken, zodat die dat met Fersephone kon opnemen en Damon en hij buiten schot bleven. Samen sleepten ze ook Tony’s lijk naar de plek waar ze ook Dezi’s lichaam hadden achtergelaten. Hij was doordrenkt in zweet tegen de tijd dat beide lijken onder de grond verdwenen waren en hij veegde hijgend langs zijn voorhoofd. Hij was bekaf en zei dan ook niet veel tijdens de terugtocht. Hij nam kort afscheid van zijn vriend, wetend dat hij bij hem in het krijt stond.
      Bij de campus van de Panthers glipte hij naar binnen. Het liefst dook hij meteen in bed, maar hij zat onder het bloed en aarde. Hij ging Onyx’ kamer binnen en knipte het nachtlampje aan. Het was niet Onyx die in het andere bed lag; er staken wilde bruine krullen boven het dekbed uit.
      Fox.
      Hij onderdrukte een zucht. Hij had echt geen zin om daar morgen tegen uit te leggen waarom hij hier sliep. Zo stil mogelijk haalde hij een joggingbroek, boxer en handdoek uit Onyx’ kast, daarna ging hij naar de badkamer. Vanavond maakte hij wel gebruik van het extra bed op Yrla’s kamer. Daar hoefde hij tenminste niets tegen uit te leggen.
      Een kwartier later kroop hij onder een deken dat hij uit de kast trok en zonder het bed verder op te maken viel hij in slaap.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hoe Nish zijn lachen inhield, begreep hij echt niet. Maar Yrla wist een grijns van zijn gezicht te houden en zelfs zijn lachen in te slikken toen Nish met een hoge stem terug antwoordde. Alleen dat verdiende al een schouderklopje. "Tja, cliché openingszinnen werken om een of ander reden altijd. En vaak hoe simpeler hoe beter. Ik had ook mijn blik van slechte openingszinnen open kunnen trekken." Yrla wilde zijn armen over elkaar heen slaan en met zijn schouder tegen de kast leunen. Maar Dezi had hem altijd verteld dat een gesloten houding hem niet zou helpen. Het zou mensen alleen maar op afstand houden. En dus vouwde hij zijn armen achter zijn rug en leunde iets meer naar Nish toe, zonder zijn blik van de jongen los te laten. "Zinnen als: 'Er moet iets aan de hand zijn met mijn ogen want ik kan ze niet van je afhouden' of 'Hee, ik ben Yrla. Dan weet je alvast wat je moet schreeuwen als je klaarkomt'. Om een of andere reden eindigen die altijd met een glas wijn in mijn gezicht of een klap. Vooral die laatste was pijnlijk."
      Hij had het echt een keer gedaan, voor een dare dat wel. Zijn wang had de volgende ochtend nog pijn gedaan zo hard had het meisje tegenover hem hem geslagen. Hij keek even peilend naar Nish en keerde toen terug naar het spel. Nish had ervoor gekozen in ieder geval ietwat arrogantie te laten zien, wat betekende dat Nish het hem echt niet makkelijk ging maken. Iets waardoor er juist iets binnenin hem opsprong. Kom maar op met die uitdaging. "Aangenaam, Nissa. Mooie naam." zei hij met een kleine glimlach. Compliment nummer 1. "Het staat genoteerd. Ik zal het vanaf nu in ieder geval niet vergeten." Hij schonk Nish even een korte knipoog, al twijfelde hij erover of hij het daarmee te dik erop legde.

[ bericht aangepast op 3 april 2021 - 14:34 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish schoot in de lach bij het horen van de slechte openingszinnen. ‘Nou geef mij dat blik van slechte openingszinnen maar, die blijven in elk geval bij. Die subtiliteit maakt een gladjanus van je. Al kicken meiden daar blijkbaar op.’
      Hij stelde zich voor dat hij die aanpak zelf had gebruikt, bij Kris of Onyx – of zelfs bij Yrla zelf. Nee, hij geloofde niet dat hij dan veel succesvoller was geweest.
      ‘Oké – back to Nissa.’ Hij veranderde zijn stem weer en streek door zijn haren terwijl hij zich ietsje meer naar de jongen toedraaide. ‘En hoe ga jij ervoor zorgen dat ik jóú morgen niet vergeten ben?’
      Hij ving Yrla’s blik en kon het niet laten om nonchalant zijn vingertoppen langs de bovenste knopen van zijn overhemd te strijken.

[ bericht aangepast op 3 april 2021 - 14:59 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik ben gewoon een gentleman," gaf hij als weerwoord op Nish gladjanus opmerking. Al wist hij zelf ook heus wel dat zijn trucjes elke keer toch weer werkten. Nou ja, bij de meeste meiden dan. Waarschijnlijk was dat ook de reden geweest dat hij voor Fersephone gevallen was, die had het hem helemaal niet makkelijk gemaakt. Maar goed, kans daar was dus dat iemand je inderdaad niet zag staan.
      Zodra hij de zachte aanraking van Nish op zijn borst voelde, schoot zijn ademhaling zijn keel in. Hij voelde zijn hart hameren onder zijn borst en was ergens bang dat Nish dat kon voelen. Ergens wilde hij achteruit stappen, wilde hij weglopen van dit gevoel. Tegelijkertijd zat hij echter gevangen in Nish blik en hij kon die prachtige, blauwe ogen gewoon niet loslaten. Het is maar een spel, Yrla. Er is niet aan de hand, het is maar alsof. Je gaat je niet laten kennen. Maar hoe hij zichzelf ook probeerde te kalmeren, de nervositeit bleef. Yrla probeerde zoveel mogelijk zijn gevoel naar achteren te drukken en grijnsde naar Nissa die voor hem stond. "Wel, ik zou zeggen ga mee wat leuks doen. Geef me deze avond om je te bewijzen dat ik onvergetelijk ben." Yrla pakte de hand van Nish die bij zijn bloes hing zachtjes vast met zijn hand. Bij een meisje zou hij waarschijnlijk er een kus op gegeven hebben, maar ergens in zijn achterhoofd bleef een stem schreeuwen dat dit geen meisje was. Toch bracht hij de hand van Nish omhoog in de richting van zijn gezicht en keek er even naar.
      Nish handen waren veel groter dan hij gewend was en ook een stukje ruwer. Gauw keek hij weer op naar Nissa. "Ik ga je niet vertellen van tevoren wat we gaan doen, want dan verveel ik je waarschijnlijk alleen maar en is de verrassing eraf," zei hij met een charmante glimlach. Onverwacht gaf hij een zachte ruk aan Nish hand, waardoor de jongen naar voren moest stappen. Ze stonden nu zo dicht naast elkaar dat Yrla met zijn gezicht langs die van Nissa kon bewegen. "Maar waarschijnlijk eindigt het in ieder geval met een kus," fluisterde hij in haar oor.

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish’ ademhaling haperde even toen Yrla hem dichterbij trok en in zijn oor fluisterde. Zijn hand zweefde nog vlak voor Yrla’s gezicht en hij kon zijn vingerafdrukken nog voelen. Een kus. Fuck – die wilde hij wel.
      Hij keek Yrla weer aan, zijn mond voelde droog. ‘We kunnen ook beginnen met die kus.’
      Zijn hand zweefde nog voor Yrla’s gezicht en hij wist niet waar hij hem moest laten. Hij wilde zijn gezicht strelen. De knopen van zijn overhemd losmaken.
      Er flitsten beelden door zijn hoofd van afgelopen zaterdag, van Onyx’ verhitte huid onder zijn lippen, handen die over spieren gleden, verlangende zuchten die door de stille kamer echoden. In plaats van pikzwart haar was het nu blond haar dat tussen zijn vingers door gleed en waren het helderblauwe in plaats van ijsblauwe ogen die hem aankeken.
      Nissa was hij helemaal vergeten – totdat hij merkte welke invloed deze mengeling van herinnering en fantasie op zijn lichaam had. Opeens was hij zich al te bewust van de jurk die hij droeg en het feit dat die op beschamend duidelijke manier liet zien wat hij voelde. In een reflex wilde hij zijn arm ervoor houden, ware het niet dat hij daarmee juist de aandacht erop vestigde.
      Zijn wangen gloeiden van schaamte en hij stapte iets weg van Yrla. Opgelaten wreef hij in zijn nek terwijl hij zich toch een beetje van zijn vriend wegdraaide. Ongemakkelijk schraapte hij zijn keel, hij durfde de jongen nauwelijks aan te kijken. Samen grapjes maken was één ding, opgewonden van de ander raken was iets heel anders en hij wilde helemaal niet dat Yrla die invloed op hem had. Alles ging juist goed tussen hen.
      Naarstig zocht hij naar een luchtige opmerking, naar iets om die verpletterende spanning die hij nu voelde weg te nemen.
      ‘Nou – ik geloof dat zelfs Nissa niet helemaal onaangedaan is door die charmes van jou.’ Hij wist een grijns op te brengen, al ging zijn hart nog steeds wild tekeer en weigerde dat ding tussen zijn benen weer normaal te doen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze had Yrla's bedankje weggewuifd en de deur weer achter hem dichtgedaan. Bij de gordijnen lekte er tussen de kieren nog wat zonlicht tussendoor, maar verder was de kamer aangenaam donker, en Fayr gaapte. Volgens de klok zou ze pas over een uurtje weer bij Jester hoeven checken en het ging alweer stukken beter dan eerst.
      Achter haar ging de deur opnieuw open en een beetje onthutst draaide ze zich nog eens om, eigenlijk vooral in de verwachting dat het Vienna zou zijn die had gezien dat ze wakker was. Maar in plaats daarvan leek het een jongen in de deuropening, en gehaast zette Fayr een paar stappen achteruit om haar bloemetjeskimono van haar voeteneind te grissen en gauw voor zich te houden. Ze kende deze jongen helemaal niet! Wat deed hij hier in haar kamer? Zwakjes gloeide haar gave onder haar vingers en ze slikte. 'Dit is de meisjesvleugel.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fort aarzelde. Hij wist wat Zebediah van hem verwachtte: dat hij het meisje bij de arm greep en haar naar hem toe bracht. Toch was het alsof er opeens lood in zijn schoenen zat. Zou hij haar daarna weer laten gaan? Opeens voelde het heel cru om haar bij haar vrienden weg te halen. Maar anders sterft Zebediah. Is dat wat je wil? Net nu je je kan bewijzen, reageer jij zo zwak? Hij haalde diep adem en flitste naar haar toe. ‘Sorry,’ zei hij kortaf, vlak voor hij haar arm vastgreep. Daarna trok hij haar mee in het niets. Een paar tellen later stonden ze in de met scherven gevulde ruimte.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Er was heel even een moment geweest, een paar seconden, waarin hij het helemaal niet erg had gevonden als Nish lippen die van hem hadden gevonden. Het beeld van hun kus, zijn dare, was voor een moment door zijn hoofd geschoten. Hij wist dat ze gezoend hadden, maar hij kon zich absoluut niet herinneren hoe die eerste kus was geweest. Hoe het gevoeld had en voor een paar seconden was hij in staat geweest de kus opnieuw te doen, vooral ook om te weten dat die andere zoen niet alles hoefde te overschaduwen. Dat het ook goed kon zijn.
      Dat magische moment was verdwenen toen Nish ineens van hem weg stapte. Meteen volgde de schaamte en de verwijtende stemmen die hij zo ver weggedrukt had. Ze vulden zijn hoofd met wanhoop en hij voelde de paniek van eerder terugkomen. Freak! Zie je nu wat je bijna deed?! Hij heeft je aangezet tot dit! Je zoende hem bijna! Yrla probeerde in alle macht alles te ontkennen wat de stemmen in zijn hoofd zeiden. Hij was geen freak. En hij had Nish niet gezoend.. En als dat wel gebeurd was, dan dan... Het voelde alsof er een steen op zijn maag viel en alles samenkneep. Wat... Wat was er net gebeurd? Hij had geen gevoelens voor Nish. Ze waren gewoon vrienden! Ze hadden het net een paar dagen geleden weer goed gemaakt, hij kon niet zulke gekke dingen doen als hij nu deed. Hij..
      Nish stem brak door zijn gedachten heen en bijna paniekerig keek hij naar zijn vriend op. Hij maakte niets kapot toch? Hij.. Hij wilde niet dat hun vriendschap nu alweer eindigde. Hij hoorde Nish echter vrij luchtig doorgaan en de grijns op zijn gezicht liet de paniek in hem iets bedaren. "Wel, jij wilde me testen." Hij wist een klein glimlachje op zijn gezicht te toveren, al hoorde hij zijn eigen nervositeit door zijn stem heen. Iets waar hij verschrikkelijk van baalde. Hij wilde absoluut niet aan Nish laten merken dat dit iets met hem gedaan had. Er was niets aan de hand geweest, het was gewoon een herinnering die omhoog was gekomen. Meer niet. Ze waren gewoon vrienden. "Mag ik zo de jurk terug? Fayr vermoordt me als er iets mee gebeurd."

---

It's never gonna happen, Guys.

Er zat een knoop in zijn maag. Wat dacht Yrla dat ermee zou gebeuren? Dat hij zo spontaan klaarkwam? Goh – dat zou wel heel beschamend zijn, ja. Een jurk vol spermavlekken teruggeven.
      ‘Ja, ik zal hem uittrekken.’
      Preuts was hij normaal niet, maar hij hoefde toch ook echt niet zijn flink gevulde boxer aan Yrla te showen en dus maakte hij zich eerst onzichtbaar voor hij zich omkleedde. Nog steeds had hij het loeiheet. Hij zou het nooit tegen de jongen zeggen, maar hij zou blij zijn als hij weer alleen was en dat wat net gebeurd was een beetje kon relativeren. Het was in elk geval een duidelijke les: Yrla was geen Kris of Onyx – of zelfs Damon, en hij moest voorzichtiger zijn met acties als deze.
      Hij schudde zijn onzichtbaarheid weer af en gaf de jurk aan Yrla. Hij meed zijn blik en wist ook niet meer wat hij moest zeggen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Van het ene op het andere moment stond hij opeens naast haar en klemde zijn hand zich om haar arm. Haar kamer verdween voor haar ogen voordat ze de tijd had om zich los te trekken, te gillen of überhaupt te proberen genoeg van haar gave te verzamelen om iets terug te kunnen doen. En toen waren ze opeens compleet ergens anders. Zo hard als ze kon trok Fayr haar arm los en duwde de paniek die in haar keel omhoog kwam nog weg voor zolang dat lukte. Ze- ze zou hem slaan als hij ook nog maar één keer haar kant op keek of haar zomaar vastpakte! Er knerste steen onder haar voeten en ze keek verward omlaag. De vloer was bezaaid met een vreemd, glinsterend soort steen.
      En er lag iemand op een tafel met een enorme pegel kristal door zijn borst heen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ergens gaf het hem twee tellen lucht dat Nish onzichtbaar werd. Hij hoefde in ieder geval niet te zien dat Nish zich omkleedde, iets wat de stemmetjes in zijn hoofd erg toejuichte. Toen Nish de jurk aan hem gaf, viel het Yrla op dat de jongen hem niet aan keek. En ergens voelde hij zich schuldig. Waarom wist hij niet zo goed, maar Nish leek net zo met de situatie te zitten als hij. Misschien was hij gewoon te ver gegaan in hun grapje. Hij legde even een hand op Nish schouder. "Heb ik iets verkeerd gedaan?" vroeg hij aarzelend. "Ging ik te ver?"
      Nish viel nog wel overduidelijk altijd op jongens. Misschien had hij hem wel door het grapje op het verkeerde been gezet. Wat natuurlijk heel vervelend zou zijn, want Yrla viel niet op jongens. En hij wilde Nish eigenlijk gewoon niet teleurstellen.
      Maar hij viel niet op jongens...

[ bericht aangepast op 3 april 2021 - 18:12 ]

---

It's never gonna happen, Guys.