[RPG • 0] Experium || 37 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •[Onbekend] • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 jan 2021 - 22:34 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Misschien een beetje," zei Merrin. Hij vond het een fijn idee dat Jester uit zijn verleden wilde blijven, maar hij wist niet zo goed hoe Jester dat überhaupt wilde doen als hij toch alsnog in zijn dossier keek. Dus echt geruststellend was het niet. Ook al noemde Jester situaties op, waarin hij niet klonk om toestemming te geven. Hij vond namelijk als hij keek op de situatie van gisteren dat het allemaal nog niet zo dreigend was geweest, als Jester of Onyx probeerde over te laten komen. De jongens hadden echter blijkbaar anders geoordeeld, het was een manier van zien. "Maar ik blijf het niet leuk vinden en ik blijf van mening dat zonder mijn toestemming je niets in mijn dossier te zoeken hebt, wat voor goede reden je er ook voor hebt." Dat was ook echt hoe hij zich erover voelde. Hoe goede reden ze ook hadden, in zijn privé zaken hadden ze gewoon niets te zoeken. "Dus ook al is het de volgende keer voor mijn veiligheid of wat voor reden dan ook, ik ga het niet opeens goedkeuren."
      Blijkbaar verschilden Jester en hij daar gewoon van mening. Maar misschien begreep Jester het beter als hij net zo'n verleden had als hem, en als er een oud pestkop van hem in zijn dossier ging kijken. Ook al was dat voor zijn veiligheid. Merrin bewoog ietwat onrustig. "Ik snap best dat jullie willen proberen ons te beschermen en ik heb maar een vaag idee van wat jullie doen. Maar ik wil wel even zeggen dat geen van jullie twee gistermiddag naar me toe is gekomen om me te waarschuwen voor Maxwell. Dat was misschien een eerste stap geweest." Hij keek Jester even aan en glimlachte vriendelijk, waarmee hij duidelijk wilde maken dat er een andere weg was geweest dan ze gisteren genomen hadden. Dan had hij iets over na te denken en wie weet vroegen ze het hem de volgende keer wel.
      "Daarnaast Jester, ik waardeer het echt dat je me probeert te beschermen. Maar je bent niet mijn vader. Ik mag misschien de jongste van ons jongens zijn, maar ook ik ben me helemaal ertoe aan het zetten om mijn gave op peil te krijgen voor de zuivering en weet-ik-veel-wat. En ik kan meer hebben dan je denkt. Dus als je me de volgende keer alleen al een klein beetje informatie geeft, kan ik in ieder geval proberen om ook mezelf te beschermen. Dat zal vast ook een hoop gedoe schelen. Je kunt niet iemand echt beschermen als diegene niet eens zelf weet dat hij in gevaar is."

[ bericht aangepast op 19 jan 2021 - 19:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Gistermiddag lag Team Jenyx helaas ook nog een beetje in stukjes uit elkaar,' wierp Jester tegen en hij haalde even spijtig zijn schouders op. 'We maken soms ook onhandige fouten, Merr. We worstelen ook met onze eigen problemen, helaas.' Hij schudde even zijn hoofd. 'Luister man. Ik ben niet je vader, maar ik ben wel je leider. Dat heeft niets te maken met hoever je bent in je ontwikkeling, of hoe jong je bent; dat betekent dat het mijn verantwoordelijkheid is om jou en de rest heelhuids door dit jaar heen te krijgen. Voor Nenya, of voor Phone of Vie, ik zou voor hen allemaal hetzelfde gedaan hebben. Ik weet dat je hard bezig bent met je gave,' glimlachte hij bemoedigend, 'en als ik je daarin niet vertrouwde zou ik je gisteren ook niet gevraagd hebben om ervoor te zorgen dat de anderen veilig terug kwamen op de campus.
      'Dat je informatie wil, die controle over de situatie, dat snap ik. Maar daarmee loop ik ook het risico dat ik je juist in gevaar breng omdat je teveel weet. Wat als Zebediah zich realiseert dat als hij mij dan wel niet kan pakken, dat hij prima jou uit je bed kan vissen om te kijken wat jij weet?' Voordat Merrin iets kon zeggen over immuniteit, hield Jester eventjes zijn hand op. 'Dat zijn gave aannemelijk niet op jou zou werken betekent niet dat hij geen andere, gruwelijkere manieren weet om informatie uit je te krijgen. Snap je dat?' Jester keek de jongen tegenover hem ernstig aan om die woorden op hem in te laten werken. En die waren heftig, maar Merrin moest ook weten waar ze mee dealden en wáárom ze het hadden aangepakt op de manier waarop ze dat deden. Hij knikte even en trok zijn knie op het bed en zocht Merrin's blik weer. 'Maar oké. Je weet het nu.' Hij wachtte even. 'Vertel, wat is jouw plan? Of wat zou jouw plan zijn geweest voor gisteren?'

[ bericht aangepast op 19 jan 2021 - 20:07 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Ik snap het," zei Merrin met een knikje. "Echt. Het was ook niet om kritiek op je te hebben, Jester. Zo bedoelde ik het niet. Meer dat er ook andere wegen zijn." Merrin haalde zijn schouders op. Jester nam zijn rol als leider blijkbaar heel serieus, dat was ergens wel fijn. Een gedachte schoot door zijn hoofd en hij kon het niet laten om te grinniken. "En in Phone haar dossier zou ik niet kijken als ik jou was. Ik denk dat zij veel enger is als ze boos is en je daar meer spijt van gaat krijgen." Fersephone leek hem nu ook niet iemand die het kon waarderen dat iemand in haar privé-spullen zat te neuzen. Merrin was gewoon niet zo dreigend als Fersephone, maar hij wist wel zeker dat Jester daar twee keer over na dacht als hij daarin zou gaan kijken. Toen Jester aan hem vroeg dat Zebediah meerdere manieren had om hem te bedreigen, stoof toch de woede weer omhoog.
      "Natuurlijk snap ik dat," schreeuwde hij woest. Merrin moest een verdere woedende sneer inslikken. Hij ging niet vertellen over zijn stiefvader. Hij ging niet vertellen over zijn verleden. Maar Jester moest niet doen alsof hij dom was. Hij wist heus wel dat er meerdere manieren waren om iets van iemand te willen. Merrin haalde diep adem, niet van plan weer boos te worden en keek op een neutrale manier terug naar Jester. "Maar ik hoef je vast ook niet te vertellen dat ik niet alles hoef te weten. Daar vroeg ik ook niet om. Puur een waarschuwing zou genoeg moeten zijn toch? Dat is het enige wat ik vraag. En dat als ik je kan helpen, dat je dan ook gewoon vraagt." Merrin zuchtte. "Ik denk dat ik gisteren graag had geweten dat Maxwell niet pluist. En dan vertrouw ik jou erop dat je een reden daarvoor hebt. En wat je dan precies allemaal uitspookt om Zebediah tegen te gaan of Maxwell, dat hoef ik niet te weten. Ik dacht dat we op die hoogte waren, Jester. Dat ik je kon vertrouwen daarmee."
      De vraag welk plan Merrin gevormd zou hebben, dat negeerde de jongen. Daar ging het hier niet om. Het ging erom dat Merrin voelde alsof zijn vertrouwen beschaamd was, en dat wilde hij Jester duidelijk maken. En dat hij ook best iets kon, maar dat hij het gevoel had dat dat nog niet altijd overkwam. Al was dat laatste nu wel duidelijk.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ook bij Fersephone zou hij het zonder twijfelen gedaan hebben, dacht hij bij zichzelf. Naar Merrin trok hij even uitdagend zijn wenkbrauwen op om dat ook zo tegen hem te zeggen. Het gegrinnik van de jongen luchtte Jester stiekem wel een beetje op. Lachen deed je niet als je strak stond van de spanning, toch? Hij grijnsde ook en opende zijn mond om te zeggen dat hij heus niet zo bang was voor Fersephone en dat hij zich anders wel achter Onyx verschuilen zou—en schrok zich in plaats daarvan een ongeluk toen Merrin als een blad aan een boom omsloeg en woest begon te schreeuwen.
      Geschrokken leunde Jester een stukje naar achteren, en zijn gave kleurde al de kalmerende woorden die klaarlagen op zijn tong als de jongen een tweede keer zijn zelfbeheersing zo zou verliezen en hem deze keer wel zou slaan ofzo. Maar net zo snel als dat de woede gekomen was, zakte het weer weg en keek zijn afdelingsgenoot weer net zo neutraal en ernstig als eerst.
      Watteactualfuck? Waar kwam dat nou weer vandaan?
      Ieder grapje dat hij had willen maken was nu in ieder geval een rasse dood gestorven en hij luisterde stil naar de rest van wat Merrin te zeggen had, hoewel hij nog steeds niet begreep waar de jongen nou heen wilde. Hij had ook gedacht dat Merrin hem wel vertrouwde, maar in plaats daarvan werd hij door hem woest z'n bed gesleurd, dreigde hij hem én Onyx te laten vermoorden en begon hij nu alweer plotseling te schreeuwen. Zoiets had hij ook willen zeggen, maar wat er in plaats daarvan uitkwam was: 'Waarom werd je plotseling zo boos? Zei ik iets verkeerds?' Jester probeerde weer te ontspannen en in dezelfde houding als net te gaan zitten, hoewel de kalmte nu niet meer zo vanzelfsprekend was als eerst.

[ bericht aangepast op 19 jan 2021 - 20:58 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Gevoelige snaar," wuifde Merrin het weg. Hij draaide ziJn hoofd weg. "Heeft niets met jou te maken," zei hij somber.

---

It's never gonna happen, Guys.

...maar wel met dat verleden waarvan Merrin niet wilde dat hij ervan afwist?
      De woeste sneer was een reactie geweest op dat Zebediah wel andere, gruwelijkere manieren had om informatie te krijgen als hij dat wilde, toch? Waarom was dit een gevoelige snaar? Had hij zoiets ooit eerder meegemaakt en kwamen die herinneringen nu weer terug? Hij reageerde zo fel op zelfs maar de suggestie van geweld dat hij dat begreep, was er zoiets gebeurd? Dat iemand informatie had gewild en een jonge Michiel gemarteld had ofzo? Of had hij veel geweld meegemaakt in zijn leven? En Vienna had hij ook genoemd, dus zij dan ook? Wilde Merrin niet dat ze met medelijden naar hem keken als een geschopt schaapje dat niet meer voor zichzelf kon zorgen? Daar zat wat logica in, want hij had al twee keer gezegd dat hij best zichzelf kon beschermen en heus zo jong niet was en best met zijn gave oefende. Misschien was dat het.
      Jester kon het niet helpen, maar het stemmetje vanbinnen draaide overuren in een poging te begrijpen waarom Merrin zo gereageerd had. De puzzelstukjes die hij had hingen al lang en breed op een prikbord en dat de jongen niet wilde dat Jester het wist betekende niet dat Jester het ook voor elkaar kon krijgen om níet nieuwsgierig en bezorgd te zijn. Als hij dat al gewild had—nieuwsgierig zijn zat zo ongeveer in zijn DNA.
      'Oké,' zei Jester uiteindelijk langzaam, die zich maar voor probeerde te houden dat whatever zich ook in Merrin's hoofd afspeelde, dat het dezelfde mate van voorzichtigheid vereiste als een Scary Vibes midden in een crisis (wat wel flink wat meer energie kostte dan hij zich in alle eerlijkheid op had voorbereid en hij baalde ervan dat hij dit niet eens sámen met Onyx kon doen). 'Dan pakken we de draad weer op. Het laatste wat je zei begreep ik niet. Je dacht dat we wel op die hoogte waren van vertrouwen? Wat bedoelde je daarmee?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Cherry werd wakker van vingers die zachtjes door haar haren gleden. Ze wreef in haar ogen totdat de waas weg was en ze het gezicht van haar vriend scherp kon zien. Langzaam kwam ze overeind. Nog steeds voelde ze zich een beetje licht in het hoofd, toch glimlachte ze naar hem.
      ‘Voel je je weer wat beter?’
      Cherry knikte en liet haar hand langs zijn arm glijden. ‘Ja hoor. Ik maak nog wel even een wandeling, wat frisse lucht helpt vast ook.’
      ‘Nu nog?’ Visions stem klonk afkeurend.
      Cherry wierp een blik op haar wekker en kierde haar ogen iets. Er dreven nog steeds zwarte vlekken voor haar gezichtsveld, maar uiteindelijk trokken ze weg en zag ze dat het half acht was. ‘Zo laat is het toch niet?’
      ‘Voor jou wel, schat. Je moet rustig aan doen.’
      Vision kuste haar voorhoofd.
      Hij had natuurlijk gelijk, ze moest ook rustig aan doen. De laatste maanden was ze ontzettend snel uitgeput, had ze hevige hoofdpijn en ze was ook al een paar keer flauwgevallen. De artsen konden niets vinden, maar omdat haar geheugen ook zo slecht was, weten ze het aan een nieuwe bijwerking van haar gave. Er zat niets anders op dan ook daarmee om te leren gaan. Ze vond het moeilijk, want ze ondernam graag dingen en ze miste dat. Nu bracht ze de helft van haar vrije tijd slapend door.
      ‘Een klein rondje lukt heus wel,’ verzekerde ze Vision met een glimlach. Ze ging overeind zitten. Toch draaide de kamer bij die beweging en het was moeilijk om de frustratie de baas te blijven. Ze probeerde het niet te laten merken en schoof haar schoenen naar zich toe. Nadat ze die had aangesnoerd, haalde ze een dikke trui uit de kast.
      ‘Ik ga wel mee. Voor de zekerheid.’ Vision stond op van het bed.
      ‘Dat hoeft echt niet hoor.’
      ‘Alsof bij jou zijn zo’n straf is.’ Hij gaf haar een knipoog.
      Cherry kuste zijn wang, daarna liepen ze samen de kamer uit.
      Het was fris buiten, maar dat vond ze wel lekker. Door het slapen was ze wat rozig geworden en van de kou die haar wangen prikte kreeg ze wat meer energie. Ze had geen bepaalde bestemming, ze vond het gewoon fijn om over het terrein te dwalen zoals ze vroeger ook vaak had gedaan.
      Vision had zijn hand op haar onderrug gelegd. Hij leidde haar een beetje, alsof hij haar zo snel zou kunnen vastgrijpen als ze ergens overheen struikelde.
      Ze zeiden niet zo veel tegen elkaar. Cherry vond het niet erg, haar gedachten dwaalden al gauw af naar dingen die ze moeilijk kon benoemen. Beelden, flarden van gesprekken… dingen die ergens in haar hoofd opgeslagen waren maar waarvan ze de samenhang allang was kwijtgeraakt.
      Na tien minuten kwamen ze twee anderen tegen. Vuurballetjes dansten om de twee heen en Cherry keek er gebiologeerd naar. Ze bleef zich verwonderen over de gaven die hier op school waren. Het was zo’n verscheidenheid!
      ‘Hé Cherry!’ klonk het vriendelijk toen ze het tweetal passeerden.
      Vision legde een arm om haar middel en trok haar ietsje tegen zich aan.
      Cherry keek de jongen met de krulletjes aan. Haar aantekeningenboekje lag nog op haar kamer, daar schreef ze haar gebeurtenissen op. Er stonden ook foto’s en namen in van de mensen die ze kende. Deze jongen dacht ze ook te herkennen, maar ze kon niet op zijn naam komen.
      ‘Hoe gaat het met je?’ vroeg de jongen. ‘Het is al een tijdje geleden dat ik je heb gezien. Ik ben Fox,’ zei hij toen ze hem een beetje zoekend bleef aankijken. Blijkbaar wist hij van haar conditie. Het wende nooit helemaal. ‘Dit is Fire en we zijn Lions.’
      ‘Hé,’ glimlachte ze. ‘Het gaat wel goed! Een beetje moe de laatste tijd. Ik heb volgens mij de laatste tijd best wat feestjes gemist. Hopelijk gaat het binnenkort beter.’
      Visions greep verstevigde zich om hem heen. Een beetje verward keek ze opzij. Waren deze jongens niet aardig? Er ging geen dreiging van hen uit.
      ‘Kom, we moeten weer verder.’
      Ze keek Fox spijtig aan. Was het teleurstelling wat ze in zijn ogen zag? Eigenlijk had ze het wel leuk gevonden om nog wat langer met hem te praten, maar Vision duwde al weer verder en ze was te moe om een discussie aan te gaan. Dus zwaaide ze gedag naar de twee Lions en liet zich verder leiden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Dat het voelt alsof je nu allerlei dingen achter me rug om gedaan hebt," zei Merrin, die opeens zelf ook begreep waar het grote pijnpunt zat. Hij keek weer op naar Jester. "Neem me alsjeblieft niet verkeerd. Maar we hebben langer dan een jaar niet met elkaar om kunnen gaan. Ik dacht na al onze gesprekken dat ik je in ieder geval in een paar kleine dingen kon vertrouwen. En nu je dus achter mijn rug om heb gekeken in mijn dossier, heb je dat..." heb je dat beschaamd. Zo voelde dat. Merrin vond het lastig om toe te geven, want hij wilde niet zo wantrouwend zijn. Maar Jester had wel zijn vertrouwen gebroken, dat was het ook nog eens naast het kijken in het dossier wat hij niet prettig vond.
      "Ik begrijp gewoon niet waarom je niet naar me toe bent gekomen. Het voelt alsof je mij andersom ook niet vertrouwt, dat je maar achter mijn rug om naar mijn privezaken kijkt in plaats van me of te waarschuwen of überhaupt ernaar te vragen. Ik dacht dat we in ieder geval op de hoogte waren van vertrouwen dat we elkaar geen vervelende dingen aandoen en dat als er iets is, dat je de ander waarschuwt. Of dat je in ieder geval kan vertellen dat er wat is als je dat wil."

[ bericht aangepast op 19 jan 2021 - 22:33 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Eenmaal terug in zijn campus kon Rai het toch niet laten om toch even bij Cherry te kijken. Hij kon het niet helemaal loslaten, maar hij maakte zich toch wel zorgen om haar. De hoofdpijnen leken de afgelopen tijd steeds erger te worden en Cherry lag steeds meer in haar kamer, in plaats van met hem op stap te zijn. Hij miste zijn vriendin op die tochten dat ze eerder altijd over het terrein wandelden. Rai klopte even kort op haar deur, waarna hij zijn hoofd om de deur stak. Cherry was GELUKKIG alleen, geen Vision in zicht.
      "Is de grote boeman weg?" vroeg hij grappend aan haar. Rai maakte er dan wel een grapje van, maar hij mocht Vision absoluut niet. En hij begreep ook nog altijd niet wat Cherry in die enorme klaploper zag. Dat kon hij echter haar nog niet helemaal aan haar verstand brengen, omdat hij nog geen hard bewijs had dat Vision een complete idioot was. (En het niet alleen zijn jaloezie was die sprak).
      Rai sloot de deur van Cherry haar kamer achter hem. "Hoe voel je je?"

[ bericht aangepast op 19 jan 2021 - 22:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Gebroken?' vulde Jester aan, die weer een beetje dacht aan te voelen waar Merrin naartoe wilde. 'Dat spijt me, joh. Dat was nooit de bedoeling—Ik heb het je niet verteld omdat het honest to the gods niet in me opkwam.' Hij schudde om zijn eigen woorden te onderstrepen lichtjes zijn hoofd. 'Ik dacht niet dat je het zo erg zou vinden. Andersom zou ik dat ook niet hebben, vandaar. Sure, er staan dingen in mijn dossier waarvan ik liever niet heb dat iedereen ze weet, maar als iemand—bijvoorbeeld jij—zich zo'n zorgen om me had gemaakt dat je het nodig vond in te breken om er zeker van te zijn dat ik niet per ongeluk doodging...' Hij maakte zijn zin niet af. 'Nouja, ik zou liever niet doodgaan dan dat een vriend al mijn geheimen wist. Of vriend, afdelingsgenoot—waar je je beter bij voelt.' Jester haalde een hand door zijn haar en haalde schuldbewust zijn schouders op. 'Misschien ben ik daarin te snel geweest met denken,' gaf hij toe. 'Want ondanks mijn recent opgeduikelde moraalridder-vibes, wist dat niet uit wat er vorig jaar gebeurd is, en de traumatische situaties waar onder andere ik je in geplaatst heb.'
      Precies. Want als het Ryan geweest zou zijn was hij daar ook heus niet gelukkig van geworden. Merrin en hij waren niet zomaar afdelingsgenoten en dat was iets wat hijzelf toch iets te makkelijk vergat, misschien. Hij keek weer op. 'Het is niet zo dat ik je niet vertrouwde, Merr. We zouden dit ook zeker niet voor je geheim gehouden hebben, dat moet je weten. We zouden je vandaag apart genomen hebben om met je te praten over alles van gisteren, maargoed, toen kwam je vanochtend zelf al binnenstormen en konden we daar beter nog even mee wachten—en ondertussen hebben we er weer zo'n drie zorgelijke deadlines bij dus over rozen gaat het ook allemaal zeker niet. Ik wil dat we elkaar kunnen vertrouwen joh, en het spijt me dat door wat ik gedaan heb dat het voelt alsof ik dat beschaamd heb. Sorry.'

[ bericht aangepast op 20 jan 2021 - 11:24 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij wist niet waarom, maar Jester zijn excuses deden hem toch wel wat. Misschien liet het hem inzien dat Jester het echt niet zo kwaad bedoelde als hij in eerste instantie gedacht had. Misschien verzachtte het alleen het gevoel dat hij zich "verraden" voelde. Dat was misschien niet het goede woord, maar Merrin voelde de onrust in zijn buik iets afnemen. "Ik vind het fijn dat je dat zegt," koppelde hij maar voor de zekerheid terug. Om een of andere reden kon hij niet zeggen dat het al goed was, of dat hij Jester vergaf. Want dit waren vooral woorden en Jester was niet voor niets een toverkunstenaar met woorden. Hij hoopte vooral ook dat Jester het zou laten zien, dan kon Merrin het ook vergeven. Of zijn vertrouwen herstellen, als dat beter klonk.
      "Bedankt dat je even wilde praten. Je weet nu in ieder geval hoe ik erover denk en ik weet wat jij ervan vindt." Hij had het gevoel dat Jester wel iets in ieder geval naar hem toe was gekomen, dat hij het in ieder geval probeerde te begrijpen waarom Merrin zich er zo rot over voelde. Hij hoopte ook maar dat hij andersom had laten merken dat hij ergens wel begreep waarom Jester het gedaan had. Begrijpen deed hij wel, maar dat nam niet weg dat het nog altijd kut voelde. "En nogmaals sorry van vanmorgen. Ik had het gewoon even niet meer."
      Merrin kwam even wat onwennig overeind, keek even aarzelend naar de deur en toen weer terug naar Jester. "Loop je mee naar de eetzaal?" vroeg hij toch maar.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam was alvast naar beneden gelopen en besloot daar op Merrin te wachten. Hoewel Merrin weer aardig bedaard was, was hij niet vergeten hoe kwaad hij vanochtend was geweest en hij bleef liever in de buurt voor het geval het gesprek met Jester niet zo goed uitpakte.
      ‘Je vriendje is zo te zien weer een beetje bij zinnen gekomen?’ Onyx plofte naast hem op de bank neer.
      Nish bleef in de deuropening staan en zei dat hij alvast naar de eetzaal ging. Adam vroeg zich af of hij iets uitstraalde waardoor Nish liever wegging, zelfs al leek de Buffalo hem geen type dat zich daar veel van aantrok. Adam was blij dat hij wegging. Het idee dat hij gisterenavond had helpen inbreken om bij Merrins dossier te komen zat hem nog niet echt lekker.
      ‘Ja.’ Adam wist niet zo goed wat hij daar verder op moest antwoorden. Bij iemand anders had hij zich er misschien over opgewonden dat iemand Merrin buiten zinnen noemde, maar omdat hij niemand kende die zo makkelijk zijn zelfbeheersing verloor als Onyx, kon hij het daar wel van hebben.
      Adam keek nog steeds naar de deurpost waar Nish net nog had gestaan.
      ‘Wat is er?’ vroeg Onyx. ‘Denk je dat Mer straks weer uit zijn slof schiet?’
      Adam schudde zijn hoofd. ‘Het zit me gewoon niet lekker dat Nish gisteren ook alles gehoord heeft. Het is wel hele gevoelige informatie.’
      Onyx haalde zijn schouders op. ‘Hij houdt zijn mond wel, hoor.’
      Adam dacht aan wat Yrla verteld had. ‘Misschien is hij niet wie je denkt dat hij is,’ mompelde hij.
      ‘Je bedoelt dat hij boodschappen doorgaf van Zebediah aan Fox?’
      Adam hief zijn hoofd met een schokje op. ‘Wat zeg je nu?’
      ‘Oh – dat wist je nog niet.’ De uitdrukking op Onyx’ gezicht maakte duidelijk dat hij het onderwerp dan liever niet had aangesneden. Na enige aarzeling vertelde hij wat er de vorige avond was gebeurd en wat hij vanochtend had gedaan.
      Adam bleef met gemengde gevoelens zitten. Het idee dat de jongen zijn vriend in gevaar had gebracht gaf hem een bittere smaak in de mond – zelfs al was het om een andere vriend te beschermen.
      ‘Waarom denk jij dan dat hij niet is wie je denkt?’ vroeg Onyx met een onderzoekende blik.
      Adam beet op zijn lip. Nu hij gehoord had hoe Onyx al aan Nish getwijfeld had, kon hij niet zwijgen over wat hij wist. Hij kon echter ook niet vertellen wat Yrla had gezegd. Of moest hij gewoon de details weglaten?
      Adam sloeg zijn ogen neer. ‘Ik hoorde dat hij eens iemand heeft aangerand,’ zei hij zacht. Hij durfde Onyx niet aan te kijken, bang de jongen te kwetsen.
      ‘Yrla heeft het je verteld?’ Onyx klonk verbaasd.
      Adam keek op. ‘Je wist het al?’
      Onyx knikte. ‘Nish heeft me verteld wat hij vier jaar geleden heeft gedaan. Hij schaamde zich er erg voor en inmiddels heeft hij het uitgepraat met Yr. Ze zijn weer met elkaar bevriend.’
      ‘Be-bevriend?’ hakkelde Adam. Hij dacht aan Dezi. Echt niet dat hij daar ooit nog op zijn gemak naast kon zitten. Opgelaten streek hij een kreukel uit zijn broek.
      Onyx leek zijn gedachten te kunnen volgen. ‘Niemand vraagt of jij Dezi wil vergeven. Ik doe dat ook echt niet. Maar Nish was dronken en het is vier jaar geleden – het was niet bedoeld om iemand te traumatiseren. Het was gewoon een stomme fout.’
      Een hele stomme fout ja.
      Als Nish dat niet had gedaan, had Yrla homo’s nooit zo gehaat en was Adam misschien wel nooit in Dezi’s bed beland. Nu hij wist dat Yrla zelf ook een slachtoffer was geweest, was het makkelijker geweest om met de jongen om te gaan. Maar zijn boosheid en wantrouwen had zich nu op Nish gericht – naast Dezi – en ook dat leek nu te wankelen.
      ‘Je vertrouwt hem echt honderd procent?’ vroeg Adam zacht.
      ‘Ja. We hebben hem met waarheidsserum en met Jesters gave ondervraagd. Hij staat niet aan de kant van Zebediah en Maxwell. Hij zal echt niets doen met de informatie die hij over Merrin heeft.’
      Adam onderdrukte een zucht en knikte. Daar moest hij dan maar op vertrouwen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Cherry glimlachte flauwtjes om Rais benaming voor haar vriend. De twee jongens lagen elkaar niet zo, wat ze wel jammer vond.
      ‘Hij is aan het douchen,’ antwoordde ze. Eigenlijk had hij gewild dat ze meeging, maar de wandeling had toch wel veel gevergd en ze werd snel duizelig onder de douche. Dat deed ze liever na een nacht slaap.
      ‘Het gaat wel. We hebben net een korte wandeling gemaakt, maar nu ben ik wel weer moe. Gelukkig heb ik vanmiddag al mijn huiswerk gemaakt. Hoe gaat het met jou? Ben je nog op iets nieuws gestuit?’
      Een tijdje geleden waren ze begonnen om samen het hele schoolterrein in kaart te brengen, maar het was al een tijd geleden dat Cherry had meegekund. Ze vond het jammer. Voor haar waren veel plekken vaak nieuw, maar systematisch het terrein verkennen hielp haar vaak met haar geheugen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox keek het meisje na terwijl ze wegliep. Ze had er niet goed uitgezien, ze was nog bleker dan normaal en leek flink te zijn afgevallen.
      ‘Spreek je haar nog weleens?’ vroeg Fire terwijl ze weer in de richting van de school liepen.
      ‘Zelden.’
      Hij vond het jammer, maar vrienden met haar zijn had hij heel moeilijk gevonden. Een halfjaar geleden hadden ze een tijdje met elkaar gedatet. Ze was ontzettend leuk gezelschap en ze was lekker ondernemend, maar hij had het moeilijk gevonden dat haar geheugen zo slecht was. Het was een paar keer voorgekomen dat ze hem de volgende dag niet meer herkende of dat ze intieme gesprekken niet meer kon herinneren. Dat was moeilijk – zeker omdat hij toen in een verwerkingsperiode zat en ze hem niet echt de steun kon geven die hij nodig had omdat ze vaak weer op nul begonnen en zo geen echte band opbouwden.
      Nu hij andere vrienden had bij wie hij zijn ei kwijt kon, kon hij het misschien wel opnieuw proberen. Haar ideeën waren altijd spontaan geweest en dat miste hij soms wel bij zijn andere vrienden. Hopelijk knapte ze gauw weer op, want zo moe zijn was niets voor haar en die vriend van haar had ook niet erg aardig geklonken.
      Bij het Panther-house nam hij afscheid van Fire, die doorliep naar de kamer van Fersephone terwijl Fox de trap opging op weg naar zijn eigen kamer.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Darian deed de computer aan en sloot zijn iNet eropaan. Hopelijk kreeg de school nu niet ergens melding dat deze computer gebruikt werd. Nou ja – dan hadden ze de deur maar niet open moeten laten. Met een paar klikken had hij de pc met het televisiescherm verbonden. ‘Waar heb je zin in?’ vroeg hij terwijl de muis boven de verschillende genres zweefde.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

Every villain is a hero in his own mind.