[RPG • 0] Experium || 37 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •[Onbekend] • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 jan 2021 - 22:34 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Je was goed boos ja, poe. Kon zweren dat ik m'n leven even aan m'n ogen voorbij zag flitsen,' grapte hij voorzichtig. Jester gebaarde naar de stoel van het bureau waar Merrin naast stond en het bed van Onyx--Fox, terwijl hij zelf ook weer op zijn bed plofte. Op zijn gemak was Merrin duidelijk niet, dus het voelde als nog een flinke uitdaging om dat na dit gesprek wel zo te krijgen. Iedere kleine beetjes hielpen vast, zoals gewoon ontspannen op bed zitten en dus niet zo'n grote (niet te hard lachen, dan krenk je m'n ego, ik ben serieus) dreiging te zijn zoals als hij was blijven staan. 'Ga maar zitten hoor, als je wil.' Hij keek Merrin met een zachte blik aan. 'Excuses aanvaard, natuurlijk. Waarom was je zo in paniek?'

[ bericht aangepast op 17 jan 2021 - 21:41 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ik raakte in paniek en ik duwde haar naar de beer toe.
      Agami bestudeerde stilletjes Emil's gezicht terwijl hij praatte. Ze probeerde zich voor te stellen hoe dat geweest moest zijn, plotseling een woeste beer binnen. Het leek haar dood- en doodeng, al helemaal als je niet vooruit kon kijken om erachter te komen welke kant je het beste op kon rennen. Toen op haar naamfeestje plotseling alles in vlammen was opgegaan was ze zelf ook volledig in paniek geweest.
      Hij had haar geduwd?
      Of was hij gewoon zo hard als hij kon omgedraaid en was het meer een ongeluk dan hij het deed klinken?
      Moedig was het niet, nee. Maar om het als laf te bestempelen vond ze ook te ver gaan. Emil was bang geweest en met recht ook. Dat... dat zou iedereen toch geweest zijn? Agami wilde heus niet net zo dom zijn als Bella Swan in de Twilight-saga, maar dit was geen vampier die zei dat hij gebouwd was om te doden. Dit was iemand die zelf iets heel heftigs had meegemaakt. En hij zag er zo ellendig uit dat ze voorzichtig een hand naar hem uitstak om over de zijne heen te vouwen.
      'Ze klinkt niet zo aardig,' zei ze uiteindelijk. 'Dat ze je zo pijn doet.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ze is dood door mij,’ benadrukte Emil. ‘Dus natuurlijk is ze niet meer zo aardig.’ Hij staarde naar zijn handen, toch opgelucht omdat ze hem verder niet voor gek verklaarde.

[ bericht aangepast op 17 jan 2021 - 22:08 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij zwalkte in zijn eentje over het terrein. Het was niet zo bijzonder dat hij alleen was, de meesten van zijn afdeling gingen hem uit de weg. Elektriciteit was nu eenmaal iets wat ze vreesden en aangezien Rai in zijn naamlozen tijd bijna iemand het leven had gekost, liepen de meeste nu met een grote boog om hem heen. Dat het ongeluk al bijna twee jaar geleden was, zat niemand mee. Nog altijd werd hij vermeden alsof hij de pest had en alleen Dalit, waar hij nu zo'n jaar mee bevriend was, en Cherry waren de enigen uit zijn house die niet moeilijk leken te doen. Maar Dalit was deze avond bezig met andere dingen en Cherry was er helaas niet, omdat ze alweer zo'n erge hoofdpijn had. En dan was Azrael er natuurlijk nog, maar die was deze avond met Peter op stap. En als Rai van iemand de kriebels kreeg. Dus kwam het erop neer dat Rai weer terug was bij zijn tijdverdrijf; de school in kaart brengen.
      Het was een plan geweest dat uit verveling begonnen was, maar uiteindelijk waren er meer avonden in gaan zitten dan verwacht. In de bibliotheek had hij gezocht naar kaarten van de school, maar veel waren oud of niet compleet. Ook nu had hij weer een van de oude kaarten in zijn hand, op zoek naar een weerstation dat hij niet kon herinneren hij dat ooit gezien had. Rai had de oude kaart vergeleken met degene die hij nu zelf aan het maken was en als het goed is, zou nog een klein stukje lopen zijn voor hij iets zou vinden.
      Het was alsof hij een soort schatzoekertje speelde en alleen daarom bleef dit een manier om zichzelf te vermaken. Rai had al vele uithoeken van het terrein gezien, de wachttoren aan de rand van het terrein, de sportvelden met daarachter de schietbaan, het oude theater wat afgeschermd was van de buitenwereld, maar wat volgens Rai zijn theorie er nog steeds moest staan. De danszaal ernaast hadden ze gebruikt voor het bal, maar het gebouw was veel groter dan wat ze hadden gezien. Vorige week had hij zich door de resten van het oude laboratorium gewerkt, wat nog allemaal vrij vers leek te zijn. Een aantal maanden geleden had er een grote explosie plaatsgevonden en nu er niemand meer was, had Rai alle vrijheid gehad om onder het hek door te kruipen en alles te verkennen. Daar was hij twee weken zoet mee geweest, maar voor nu had hij een nieuw doelwit gevonden.
      Rai werd echter diep teleurgesteld toen hij het idee had dat hij op de kaart op de goede plek stond. Hij zag om zich heen niets anders dan grasveld en nog meer grasveld. De school had het gebouw goed weggevaagd en er gewoon een prachtige grasmat erover heen gelegd. Rai maakte een aantekening in zijn schrift dat het oude weerstation niet meer bestond. Dat zou betekenen dat zijn aanleiding hier stopte, en dat hij vooral nog het bos over had om te verkennen. Ietwat mopperig stopte Rai zijn kaart en spullen weer in zijn tas. Het gebeurde wel vaker, dat hij niets vond. Maar helemaal niets was wel heel erg zonde.
      Met een net iets andere route liep Rai teleurgesteld terug in de richting van het Elephants house. Hij was echter nog geen vierhonderdmeter verder, toen hij halsoverkop voorover. Rai zijn been was achter iets blijven haken en een beetje verbaasd ging Rai zitten in het gras. Het was bijna niet te zien geweest, zo in het donker, verscholen totaal in het gras. Rai scheen met zijn iNet op een ijzeren hendel, die totaal verscholen in het gras lag. Rai veegde met zijn handen er iets omheen, waardoor er een ijzeren deur tevoorschijn kwam. Een bunker! Of kelder. Het was in ieder geval iets! Rai haalde gretig zijn oude kaart en nieuwe kaart tevoorschijn. Tot zijn verbazing stond op de oude kaart inderdaad de locatie van een stormkelder vermeld. Blijkbaar was die niet gezamenlijk met het weerstation plat gehaald. Gretig haalde hij zijn eigen kaart tevoorschijn en probeerde te bepalen waar hij nu precies zat. Het was lastig zichzelf te oriënteren, nu het zo donker was dat hij geen herkenningspunten kon vinden. Maar met behulp van de oude kaart wist hij een locatie op zijn eigen kaart te tekenen.
      Aarzelend wierp Rai een blik op de deuren. Hij was ontzettend nieuwsgierig wat hij allemaal daar beneden zou vinden en als het maar half zo interessant was als wat hij in het lab had gevonden, dan kon hij zijn vreugde op. De stormkelder was echter duidelijk afgesloten. Rai gaf een ruk aan de hendel, maar natuurlijk gaf het niet mee. Hij kon zijn gave erin laten glijden, maar het metaal zou de elektriciteit alleen maar geleiden en niets anders. Dat was jammer, maar waarschijnlijk zou hij nooit te weten komen wat er in de kelder onder hem lag. Nam niet weg dat hij vandaag toch iets ontdekt had. Totaal in zijn nopjes keerde Rai terug naar zijn campus. Het was niet veel wat hij gezien had vandaag, maar het was iets.

[ bericht aangepast op 17 jan 2021 - 22:42 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ik denk dat ze de plek niet eens nodig hebben om nare dingen te doen," zei Vienna zachtjes. Romeo had het ook gewoon in vol zicht gedaan namelijk, gewoon hier op het schoolterrein. Al moest ze bekennen dat ze het een eng idee vond als ze hem in het bos tegen was gekomen. Vienna spoelde het laatste bord af en ging over op de pannen. "Wat voor film zullen we straks kijken? Heb je al een idee van die film wil ik nog graag zien?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Zitten was niet echt iets wat hij van plan was geweest, maar omdat hij het ook ongemakkelijk vond om in de deuropening te blijven staan, liep Merrin maar naar de stoel toe en leunde met zijn handen op de leuning. "Wel, ik heb gisteravond met twee mensen oog in oog gestaan die me blijkbaar allebei naar het leven staan. Een vingerknip en ik ben er niet meer. En wel, toen jullie twee daar ook nog eens bij kwamen, toen ging het lampje gewoon even uit," zei hij beschaamd.

---

It's never gonna happen, Guys.

      Nenya hield even haar hoofd schuin. 'Technisch gezien is ze dood door Zebediah en de rest waren omstandigheden. Ik zou er heus ook niet zo vrolijk van worden om dood te gaan, maar om dan te zeggen dat je met niemand meer vrienden mag zijn en je hoofdpijn aanvallen te geven gaat me ook wel flink te ver.' Ze beet even op haar lip. 'Sorry, ik wilde niet gemeen doen over je vriendin. Ik ben blij dat je het me vertelt hebt. Als ze je dan weer eens hoofdpijn geeft, dan ga ik gewoon weg tot zij ook weer weg is uit je hoofd.' Ze vond het in ieder geval niet klinken alsof hij loog ofzo, daarvoor zag hij er veel te ongelukkig uit. En doorgedraaid krankjorum vond ze ook niet goed bij hem passen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nódig hadden ze het misschien niet. Darian wist dat ze de ongebruikte kamers daar ook weleens voor gebruikten. Maar zo’n creepy bos zorgde soms vast voor wat meer… sfeer bij wat ze dan ook uitvraten. Hij was blij dat Vienna van onderwerp wisselde, aangezien hij wel leukere dingen kon bedenken om over te praten dan zijn afdelingsgenoten. ‘Het maakt mij niet zo veel uit. Ik ben niet zo op de hoogte van nieuwe films ofzo.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Emil staarde nog steeds naar zijn handen. Tuuli had hetzelfde gezegd, als zij nu naast hem had gezeten. Doodgaan deed blijkbaar iets met je – en zeker op zo’n traumatische manier. Hij was blij dat Nenya er zo luchtig mee omging, dat had hij niet verwacht en hij keek met een kleine glimlach opzij. ‘Dank je wel.’ Hij zuchtte zachtjes. Het was een wonder dat ze hen nu met rust liet – een gedachte die hij meteen wilde afkloppen. ‘Ik weet niet wat ik eraan moet doen,’ mompelde hij. ‘Wat ik eraan kán doen. Als dat al kan. Wat doe je tegen iemand die al dood is?’ Hij wreef over zijn gezicht. De hoofdpijnaanvallen waren tot daaraan toe, maar een stem in je hoofd hebben die je de hele tijd naar beneden praatte… Het was ontzettend vermoeiend en sloeg steeds opnieuw zijn zelfbeeld aan stukken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"We kijken straks anders wel op Netflix." Ze keek naar de laatste spullen die opgeruimd moesten worden. Het liefst wilde ze samen met Darian de deur uitlopen, maar ze herinnerde zichzelf eraan dat ze niet met elkaar gezien mochten worden. "Als jij anders vast vooruit gaat, dan ruim ik de laatste spullen wel op. En dan volg ik zo." Ze glimlachte even naar hem, maar ze kon het tegelijkertijd erg jammer vinden dat ze niet van de daken kon schreeuwen dat ze zo dol was op deze jongen. Ze leunde even naar hem toe om een kus op zijn wang te drukken. Ze wist niet wat ze van de komende tijd kon verwachten, maar een ding was duidelijk. Ze was tot over haar oren verliefd op de jongen naast haar.

---

It's never gonna happen, Guys.

Darian wilde protesteren omdat ze het laatste wilde opruimen, totdat hij zich herinnerde waarom hij eerder moest gaan. Hij gaf een knikje en benijdde Nish nu een beetje om zijn gave. Dat was toch wel goed uitgekomen nu. Misschien kon hij een soort onzichtbaarheidsmantel maken. Hij wist dat Nish ook voorwerpen onzichtbaar kon maken en zelf kon hij wel een kledingstuk fabriceren dat hem helemaal bedekte.
      Spelend met die gedachte verliet hij het lokaal en ging een verdieping omhoog, waar hij op Vienna wachtte. Hoe ze de deur moesten openkrijgen wist hij niet, misschien dat Vienna het slot kon bewegen met haar gave.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze ruimde de laatste spullen op en verliet een aantal minuten later ook het lokaal. Ze sloot het kooklokaal achter zich en hing de sleutel weer om haar nek. Daarna liep ze gehaast naar het trappenhuis en liep twee verdiepingen omhoog. Darian stond op haar te wachten in de gang en pas toen besefte ze dat ze waarschijnlijk een probleem hadden. "Ze zitten op slot zeker of niet?" Vienna probeerde een aantal deuren uit achter elkaar en ontdekte tot haar verrassing dat het slot van het laatste lokaal geforceerd was en ze daar wel naar binnen konden. "Deze is open!" zei ze verheugd.
      Dat betekende dat ze nog geen afscheid hoefde te nemen van Darian. Ze liet de blonde jongen gauw binnen en keek naar een stoffig oud geschiedenislokaal. Er moest hier iemand recent nog geweest zijn, want er waren plekken op het bureau en de stoel waar het stof vandaan was geveegd. Voor een moment vroeg ze zich af of het wel handig was dat ze hier gingen zitten, maar met behulp van haar gave liet ze gewoon een tafel voor de deur zakken, zodat niemand zomaar naar binnen kon. "Voor de zekerheid," legde ze Darian uit. Ze moesten voorzichtig zijn toch? Of overdreef ze nu een beetje? "Wil jij de computer vast opstarten?"

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Wij twee kwamen daarbij?' vroeg Jester, even niet-begrijpend hoe Onyx en hij in het rijtje van Zebediah en Maxwell zouden passen. 'Bij de mensen die je naar het leven staan?' Hij hield zijn hoofd schuin en keek Merrin vragend aan. 'Je was gestrest en in paniek, dan maken mensen onverwachte sprongen. Het is oké,' wuifde hij de schaamte weg die Merrin's laatste woorden hadden gekleurd.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Ja, ik kan het niet zo goed uitleggen," zei hij zachtjes. Of misschien schaamde hij zich er te erg voor dat de rustige Jester die nu tegenover hem zat, dat hij daarvan gedacht had dat die hem naar het leven stond. Al kon hij zich ergens indenken dat de Jester van vroeger dit soort informatie tegen hem gebruikt had. De Yrla van vroeger had het zeker gedaan.
      Merrin keek even op naar Jester. "Ik wil wel dat je weet dat ik nog steeds niet blij ben met het feit dat jullie in mijn dossier wilden kijken. Je zal er vast een goede reden voor hebben, maar wil je de volgende keer gewoon eerst naar mijzelf komen?" Merrin aarzelde over zijn volgende woorden, maar als hij wilde dat Jester echt uit zijn dossier bleef dan moest hij wel wat openheid geven. "Er zijn gewoon een heleboel dingen in mijn verleden gebeurd, verschrikkelijke dingen. Die zullen vast ook in mijn dossier staan en ik wil niet dat jij of Onyx anders tegen mij of Vienna aan gaat kijken, omdat we zo'n kut verleden hebben."

[ bericht aangepast op 18 jan 2021 - 18:48 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Jester knikte voorzichtig, maar hij wist ook dat hij niet helemaal aan Merrins wensen kon voldoen, en dat speet hem oprecht wel. 'Ik kan niet beloven dat we het je de volgende keer vragen. Als je zelf plotseling weg bent, of niet meer voor rede vatbaar of als we daar simpelweg de tijd niet voor hebben, dan kan dat niet. Maar als we ooit nog eens zo in de stress zitten over wat er met je aan de hand is dat we inbreken bij een docent om je dossier in te zien, dan zullen we ons best doen om onze neus uit je verleden te houden, helpt dat?' Hij liet even een stilte vallen om Merrin de tijd te geven te verwerken wat hij net gezegd had. Nu was de jongen dan wel rustig, maar de oorzaak van de paniek was nog steeds niet weg en door de spanning was het vast niet makkelijk om kalmpjes te luisteren naar iemand die voor de meeste mensen al drie keer te snel ging.
      'Wat er ook gebeurd is vroeger,' ging hij daarna verder (misschien ook om nog eens te benadrukken dat hij het echt niet wist wat dan), 'ik snap het wel dat je niet wil dat wij er zomaar achterkomen zonder dat je dat weet, en dat wil ik ook zeker respecteren. Onyx en ik doen soms dingen die je misschien niet meteen zal begrijpen, maar we doen het om jullie te kunnen beschermen. Alles rondom de Zuivering, de Rhino's en Zebediah... we doen ons best om jullie er veilig doorheen te loodsen, oké?' En het hielp daarbij wel flink als Team Jenyx ook op speaking terms was met elkaar, maar dat liet Jester nu maar even liggen, en hij keek Merrin met een hoopvolle glimlach aan.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.