[RPG • 0] Experium || 33 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Nemesis twijfelde er niet aan dat er een donkere gloed in haar ogen verscheen. ‘Soms gebeurt er iets waardoor je zo verandert dat je oude naam niet meer bij je past,’ antwoordde ze. ‘En dan is wraak het enige wat je kenmerkt, en niet je gave.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘De herinneringen heb ik dan misschien niet meer, maar ik heb het gevoel dat mijn energie niet zo veel anders is dan voor de wis. Mijn afdelingsgenoten vinden mijn “vibe” in elk geval naar genoeg om me geen tweede kans te willen geven.’ Niet dat ze daar nou om gesmeekt had. Ze vond het maar een stel zielenpieten. ‘Heb je het weleens bij een leraar gedaan?’ vroeg ze zich af.]

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Een paar keer, vroeger. Toen ik het niet meer kon afschrijven als een ongelukje leerden ze me dat heel gauw af.' Hij haalde zijn schouders op. 'Valt ook bijzonder weinig te halen, trouwens. Verder... tja bij de Rhino's moet je het niet zoeken, want we zijn allemaal geschift. Denk dat gemiddeld de Elephants er nog het best vanaf komen.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dang, girl, okay.
      Zelf was hij meer van de omgekeerde metamorfoses, maargoed, hè, ieder zijn ding.
      'Jou beter te vriend houden dus,' besloot Jester, die de mentale aantekening om uit te vogelen hoe de fuck je water aan je liet gehoorzamen even overschreef op een post-it ten grote van een boek en het naar voren schoof in zijn lijst met prioriteiten. 'Heb je je wraak al genomen, ligt er nog een uitgebreid plan of moet ik m'n nieuwsgierige neus uit jouw backstory houden?' vroeg hij luchtig.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dezi had nog geen Elephant ontmoet sinds ze terug was. Dat klonk dan wel als het stabielste House, als daar zo weinig traumatiserende dingen gebeurden. ‘Die afdeling lijkt wel onzichtbaar. Nauwelijks banden met andere Houses, maar evenmin vijandschap…’ Ze haalde haar schouders op. ‘Ik heb begrepen dat ze op het moment laatste staan, maar het lijkt me een typisch gevalletje onderschat je vijanden niet.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Damon grijnsde. 'Kijo bewijst dat als geen ander.' Hij zocht het Japanse meisje op in de menigte en wees haar subtiel aan. 'Zij is hun leider. Als je d'r zo ziet, wat voor gave zou je haar toeschrijven?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Als ik mijn wraak had genomen, was ik hier allang niet meer geweest,’ snoof ze. ‘Maar geduld is een schone zaak – en laten we het daar maar op houden.’
      Meer hoefde hij niet te weten. Er waren nog maar een paar leerlingen die haar oude naam wisten, die op de hoogte waren van wat er was gebeurd. Dat was genoeg.
      Ze richtte haar blik naar de zijkant toen daar een hoge piep klonk van een microfoon.
      ‘Nu gaan we het krijgen,’ mompelde ze toen Maxwell het woord nam.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dezi had geen flauw idee, ze wist beter dan iemand zijn gave in te schatten op basis van zijn gave. 'Iets mentaals?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Opnieuw: Dang, girl, okay.
      'Ah shit,' mompelde Jester, toen hij zag dat het Maxwell was, op het podium klom. 'Daar gaat onze avond.' Hij sloeg zijn armen over elkaar en zocht even Onyx' blik in de menigte. Althans, dat probeerde hij. Zijn vriend stond vlak naast Nish en zag hem niet. Maxwell begon met een mededeling over het met rust laten van kantoren en er kroop een kleine grijns over Jesters gezicht toen de ravage die hij en Yrla de vorige keer hadden achtergelaten. Of vooral de schijnbare niet-ravage. Ze hadden alle schroeven overal uitgedraaid en in een cadeautje op zijn bureau gezet. Eén keer zitten en alles denderde met een rotvaart naar beneden.
      Het voelde als een half leven geleden.
      Maxwell liet zijn blik over de menigte glijden en keek hem toen plotseling recht aan.
      Uhm, oké?
      Onyx, dude, waar was je nu met zijn hij-doet-toch-niks-tijdens-het-feest?
      Of hij wist gewoon dat Yrla en hij erachter zaten, wat realistischer klonk.
      En toen kwam de tweede opdracht, een test voor iedereen. Een fysieke om te zien hoe flexibel ze waren (letterlijk? vast niet. Figuurlijk? Flexibel in het oplossen van problemen? Snel nadenken? Hoe konden ze dat matchen met een fysiek aspect?) en een mentale om hun geest te testen (te testen op wát? Of ze hun herinneringen toevallig al terug hadden? Gewoon een excuus om eens even ongegeneerd door hun hoofden heen te pluizen om te zien of niemand stiekem voor Zeb werkte, of tegen hen? Of om te testen hoe sterk hun geest was? Maar dan hadden mensen met mentale gaven misschien een voordeel. Of het hing af van wilskracht, maar hoe konden ze dat nu weer testen?). De tweede opdracht draaide om een goede samenwerking als afdeling (hé, daar zaten ze goed, op Dezi na. Dat werd een probleem, maar de rest was best oké nu) en daarnaast kwamen ze hun grootste angst onder ogen.
      Oke. Per logica van dingen opsommen, draaide de fysieke test om samenwerking en de mentale test om je grootste zwakte. Dat werd Nenya nog even lief aankijken. Gelukkig was Maxwell zo genereus geweest om ook aan te geven op welke datum hun waarzegster zich zou moeten richten. Een maand de tijd om zich voor te bereiden en dan zo'n uitleg? Hij mocht toch hopen dat er morgen in een les nog meer details volgden, anders moesten ze een bodyguard systeem gaan verzinnen om Nenya veilig te houden.
      En goden, waar was Onyx als hij met al deze vragen zat?
      Jester knikte langzaam en nam weer een slok van zijn cola. 'Lekker cryptisch weer,' merkte hij op, terwijl Maxwell van het podium afliep. 'Maar deze keer mag iedereen er dus aan geloven.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      Hij grinnikte. 'Hell nah. Qua gaven lijken jullie eigenlijk best op elkaar. Eén seconde en dat kleine lieve meisje verandert in een Oni. Japanse demon en achterlijk snel, groot en gevaarlijk. En de anderen zou ik ook zo snel nog niet afschrijven. Als Experium wist dat zij de slechtsten zouden zijn, dan hadden ze de Elephants er wel in één keer uit gegooid, in plaats van met die Zuivering te klooien.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Daar was het dan: de tweede opdracht. Weer heel onfantasievol op een door de school georganiseerd feest. Hij liet de woorden van Maxwell binnenkomen en probeerde niet meteen allerlei mogelijke scenario’s te bedenken – scenario’s die hij er het liefst meteen tegen Jester uit wilde gooien, om er samen op voort te borduren en alvast mogelijke oefeningen te bedenken. In plaats daarvan keek hij naar Nish. Die, ondanks dat hij zijn beste vriend was – o nee, vriendje nu, de rollen waar nu omgekeerd – wel in een andere afdeling zat. Ze konden niet samen sparren en alles wat hij bedacht zou nadelig voor zijn vriend kunnen zijn. Hij onderdrukte een zucht. Op dit moment had het verschil in afdeling niet zo veel uitgemaakt, maar nu voelde het toch anders. Gelukkig stonden de Buffalo’s er goed voor en zouden ze eerder hun pijlen op de Elephants en de Rhino’s richten, maar toch…
      Hij wierp een blik op Jester, die juist op dat moment ook naar hem keek. Meteen maakte zijn maag een buiteling en hij keek vlug weg. Het was al te laat, Nish had het al gezien. Hij vroeg om een paar biertjes en duwde er twee in Onyx’ handen.
      ‘Kom op, tijd om naar hem toe te gaan. Straks maak je alles kapot waar je zo hard voor gewerkt op.’
      Nish had gelijk, hij was stom bezig. Hij moest Jester toch onder ogen komen en hem kennende zou hij niet eens wat over vanmiddag zeggen. Hij pakte de twee biertjes en voelde zich opgelucht toen Nish ook met twee biertjes met hem meeliep. Hij gaf er eentje aan Nemesis, Onyx zelf reikte er een naar Jester uit.
      Pas toen ze tegenover elkaar stonden, zag Onyx de lichte streepjes over Jesters lippen. Er ging een schok door hem heen, hij zwoor zelfs dat zijn uitgestoken hand lichtjes trilde.
      De wereld stond heel even stil.
      Jester was verkleed als Loki. Óók verkleed als Loki.
      De roodharige versie, de mythologische.
      Voor een paar seconden kon Onyx hem alleen maar onthutst aanstaren. Hoe was het mogelijk dat ze uit de honderden kostuums die er waren, voor hetzelfde figuur kozen? Jester de mischievous one, hijzelf de dark one. Hij voelde het bloed naar zijn wangen trekken. Zo’n gekke keuze was het niet van Jester, de naam Loki had hij zelfs overwogen. Wat dacht hij nu? Dat Onyx het expres had gedaan? Om hem ervan te overtuigen dat ze bij elkaar pasten?
      Hij wilde iets zeggen, maar hij leek weg te zinken in het bruin van Jesters ogen.
      ‘Blijkbaar hebben ze hetzelfde figuur gekozen,’ hoorde hij vaag op de achtergrond. Het was Nemesis die dat tegen Nish zei.
      Eindelijk slaagde Onyx erin om zijn blik weer helder te krijgen. Jester had het flesje allang vast, maar Onyx had niet losgelaten. Beschaamd trok hij zijn hand terug. Het liefst wilde hij de zaal uit stormen, weg van al dit rare gedoe.
      ‘Volgens mij doet het hele universum inmiddels een vergeefse poging om je iets duidelijk te maken,’ zei Nish.
      Eerst dacht Onyx dat zijn vriend het tegen hem had, maar het was Jester die een knipoog kreeg. Hitte trok langs Onyx’ hals omhoog en zette zijn gezicht in brand. Hij wilde zijn vriend een stomp geven – waarom zéí hij zoiets. Zij waren nu toch samen? Waarom zei hij dan zoiets waarbij de nadruk nog eens op zijn gevoelens voor Jester werd gelegd? Hoe moest dat Jester ooit van het tegendeel overtuigen? En wat zei dat over Nish' gevoelens voor hem? Wilde Nish hem wel écht? Of had hij dat destijds alleen maar gezegd in de hoop dat het Onyx zou opvrolijken? Het voelde hoe dan ook alsof ook Nish zijn gevoelens niet serieus nam – eerst Jester vanmiddag en nu de enige persoon waarvan hij dacht dat hij er wel open en eerlijk tegen kon zijn.
      Hij wierp zijn “vriend” een vernietigende blik toe en beende rechtstreeks naar buiten. Zodra hij de deur door was, kegelde hij het flesje bier tegen een muur aan. Zijn ogen trokken.
      Hij wilde dit niet meer.
      Hij wilde dit verdomme niet meer.
      Hij haatte wie hij was geworden, zo kleinzerig, zo… fragiel.

[ bericht aangepast op 6 nov 2020 - 10:43 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het universum probeerde hem iets duidelijk te maken? Te beoordelen aan de gíftige blik die Onyx zijn vriendje toewierp, was dat heel duidelijk niet zo. Voordat verder iemand anders nog iets kon zeggen, beende Onyx linea recta naar de uitgang en liet hen drieën daar achter. Combineer deze reactie op Nish' opmerking, met hun binnenkomst van net met de gitaar die tegen de deur knalde omdat Jester zijn handen niet thuis had kunnen houden en de uitkomst stond nog niet niet achter een vliegtuig aan in de lucht geschreven.
      Onyx' gevoelens waren veranderd. En waarschijnlijk had hij heel weinig zin om terug te denken aan de tijd dat ze samen waren geweest, want toen ging alles mis.
      'Dude,' kreunde Jester, die Onyx nog even nakeek, voor hij Nish' blik zocht. 'Hij kwam hand in hand met jou binnen hoor.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish wreef met een zucht over zijn gezicht. ‘Dat was niet zo'n handige opmerking, nee. Maar het is zo’n topgozer en telkens als ik jullie samen zie, kan ik maar moeilijk begrijpen dat je hem niet meer wil.’ Hij wierp een blik op de deur. ‘Maar goed. Liefde is grillig, schijnt. Net als Onyx’ humeur overigens, dus ik ga de schade maar eens inperken voor ik het echt grandioos verknald heb.’ Hij schonk de jongen een verontschuldigende glimlach en haastte zich naar buiten toe. Vanbinnen vervloekte hij zichzelf voor zijn stomme actie. Al dagen worstelde Onyx met het feit dat Jester niet meer van hem hield en dat hij zelf maar niet van zijn gevoelens kon afkomen, en hij dacht dat een opmerking als dit behulpzaam was? Maar toch… Op de een of andere manier kon hij maar niet vergeten hoe de twee zaterdag naar elkaar gekeken hadden op het podium en de chemie die de hele zaal had kunnen voelen toen ze elkaar net in de ogen staarden. Hij had even gedacht dat Jester misschien een zetje nodig had, dat die opmerking bij hem net zulke rode wangen zou ontlokken als bij Onyx en dat ze elkaar ter plekke zouden zoenen.
      Het was natuurlijk idioot. Zelf had hij tegen Onyx gezegd dat hij Jester moest loslaten, dat hij geen obsessie moest worden, en nu stond hij ze zelf aan te moedigen. Nog geen kwartier nadat hij zelf hand in hand met Onyx had gelopen. Hij was een imbeciel – maar hij wilde zo graag dat Onyx gelukkig was. En de weg daarnaartoe zou met Jester veel en veel korter zijn dan met hem.

[ bericht aangepast op 6 nov 2020 - 11:31 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nouja, het was niet Jester die het een topidee vond dat Onyx en Nish elkaar verliefd aankeken en samen de zaal in huppelden. Hij wilde best ruilen.
      'Dat ging soepel,' merkte hij droogjes op, terwijl Nish ondertussen de achtervolging inzette. Jester zette het biertje op de tafel naast hem (zelfs dat kleine beetje alcohol zou hij zich pas veroorloven nádat hij met Nish had ingebroken) en liet zijn blik even door de menigte glijden op zoek naar Fire. Een test voor de hele afdeling waar je moest samenwerken? Dat kon voor de Lions nog wel eens moeilijk worden, met Tony en de meiden. En Astreal.
      Dezi was er trouwens ook. Het moment dat hij haar spotte, naast Damon (?!?) wilde hij dat hij het beeld weer van zijn netvlies kon vegen. Goede goden, hopelijk hadden Mer en Adam dat nog niet gezien. Ze zag eruit als... nouja een woord dat hij liever niet zei want dat vond hij niet netjes maar kom op zeg. Blijkbaar was de oude Dezi helemaal niet zo heel ver onder de zoden.
      En Damon??
      'Een maand voorbereidingstijd is lang,' vond hij, en draaide zich weer richting Nemesis.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish vond Onyx in de schaduwen achter het schoolgebouw. Hij zat ineengedoken tegen de muur en snikte. Zijn handen zaten onder het bloed. Verschrikt knielde hij bij zijn vriend neer. Toen hij een hand op zijn knie legde, trok Onyx zijn been weg.
      ‘Sodemieter op.’
      Nish leunde iets naar achteren, wist even echt niet wat hij moest doen. ‘Het spijt me,’ zei hij zacht.
      Onyx keek met betraande ogen op. ‘Ga weg. Ik meen het. Ik ben iedereens goedbedoelde woorden spuugzat. Ik wil deze klotezooi niet meer.’
      Angst fladderde in zijn borst op. Wat bedoelde de jongen? Dat hij… dat hij niet meer wilde leven? Net als zes weken geleden?
      ‘Hoe bedoel je?’ vroeg hij met een trilling in zijn stem.
      ‘Ik ben niet zoals jullie en ik word er doodziek van om te doen alsof.’
      Nish ging naast hem zitten, zonder hem aan te raken. ‘Wanneer doe je dan alsof?’ vroeg hij na een lange stilte. ‘Je tranen zijn nu toch echt?’
      ‘Je snapt het niet,’ bromde Onyx.
      ‘Leg het me dan uit, Onyx.’
      Driftig veegde de Panther langs zijn wangen. ‘Vind je dit normaal, Nish? Dat ik zo loop te janken om niks? Ik heb zat mensen gezien die met een afwijzing moesten leven, maar niemand reageert zó. Iedere dag word ik wakker en hoop ik dat hij naar me toe komt, dat hij me terug wil. Elke fúcking dag. En elke fucking dag breek ik opnieuw, gaat er weer wat binnen in me kapot tot er helemaal niets meer overblijft dan het zielige hoopje dat ik nu ben.’ Meer tranen gleden langs zijn wangen. Onyx’ onderlip trilde zonder ophouden. Nish kreeg ook een brok in zijn keel. ‘En iedere keer dat hij naar me glimlacht, dat hij mijn hand aanraakt of iets liefs doet… dan is die hoop weer en daarna stort het weer in en ik… ik kán het gewoon niet meer. Ik kan niet zonder hem en niet met hem en ik weet het gewoon allemaal niet meer.’
      Nish wrong zijn arm achter de jongen langs om hem in een omhelzing te trekken. Het was heus zo gek niet. Onyx had jarenlang al zijn gevoelens diep weggestopt, hoewel die wel een negatieve weerslag op hem hadden gehad. Dit was nieuw voor hem. Er waren mensen die stierven aan een gebroken hart en Onyx gaf het helemaal geen ruimte om te helen, hij was alleen maar aan het vechten en het vechten en het putte hem geestelijk uit.
      Nish wist niet goed wat hij moest zeggen. Hij wilde hem ervan overtuigen dat het wel goed kwam tussen Jester en hem, ergens vóélde hij dat gewoon, maar valse hoop was het laatste wat Onyx kon gebruiken.
      ‘En jij wil me ook niet hè?’ klonk het gesmoord. ‘Niet echt. Dan had je niet zo’n opmerking gemaakt.’
      Niemand houdt van me.
      Onyx zei het niet, maar hij kon voelen dat die gedachte zich in zijn hoofd had vastgebeten. Nish zette voorzichtig zijn helm af en streek door zijn haren.
      ‘Ik hou van je, Onyx,’ zei hij toen. ‘Echt waar. Die zwerm vlinders die jij zo haat, is er bij mij ook en zelfs nu voel ik ze. Ik ben hartstikke verliefd op je – al jaren. Maar ik… wil het liefst dat je gewoon gelukkig bent en ik weet dat je niet op de manier van mij houdt als ik van jou. Zelfs al probeer je het zo hard. Maar als mijn handen over je lijf glijden, weet ik dat je aan Jester denkt en als ik je kus, weet ik dat je diep vanbinnen wenst dat het zijn lippen zouden zijn.’
      ‘Maar waarom… zit jij er niet zo bij als ik nu? Waarom ben alleen ik zo’n gigantisch wrak?’
      Nish haalde zijn schouders op. Hij dacht aan Kris en Fox. Omdat ik je niet verdien, na alles wat ik kapot heb gemaakt. Maar dat kon hij niet zeggen. ‘Jarenlang heb ik geleefd met de wetenschap dat ik van iemand hield die niet op die manier van mij hield. Je leert ermee omgaan. Maar jij… Jij moet dat proces nog doormaken. En dat duurt niet een paar dagen, Onyx. Dat duurt weken en als het diep zit, zoals bij jou, misschien wel maanden. Hoe harder je vecht tegen je gevoelens, in plaats van te accepteren dat ze er nou eenmaal zijn en dat ze niet beantwoord zullen worden, hoe langer het duurt voor je er op een gewone manier mee om kan gaan.’
      ‘Maar dit hou ik geen weken vol,’ fluisterde hij. ‘En al helemaal geen maanden.’
      ‘Praat er samen over. Hij is je beste vriend, Onyx. Hij wil ook dat je gelukkig bent. Spreek samen grenzen af, geef hem de ruimte om te laten zien op welke manieren hij wel van je houdt. Want je betekent ontzettend veel voor hem.’
      Een lange tijd was Onyx stil, daarna keek hij op. Hij hief zijn hand en Nish sloot zijn ogen toen Onyx’ vingertippen langs de zijkant van zijn gezicht dwaalden.
      ‘Ik wil dit echt, Nish. Jij en ik,’ fluisterde hij. Zijn toon klonk haast smekend.
      Onyx’ lippen tastten die van hem af. Ze waren zout van de tranen.
      Nish kuste hem terug, zachtjes, want hij voelde Onyx’ breekbaarheid. Hij wist wat de jongen zocht. Bevestiging dat Nish echt van hem hield, dat iemand van hem kon houden. En hij gaf het zijn vriend, liet hem proeven hoeveel hij van hem hield, zelfs al hield Onyx zelf van een ander.

[ bericht aangepast op 6 nov 2020 - 13:15 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.