[RPG • 0] Experium || 15 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 23 april 2020 - 8:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Romeo

Hij moest lachen om haar reactie, trok een deken uit de kast en legde die over Fayrs schouder heen. "Nu hebben we alles."
      Naast het meisje liepen ze in de richting van het dak en klommen zoals gewoonlijk via de oude trap naar boven. Romeo spreidde het kleed voor hen uit en ging zitten op de rand. In de eerste tellen viel het even stil tussen hen, al was het niet een onprettige stilte. Hij stemde in de tussentijd Julia en speelde rustig een deuntje af. "Goed," zei hij met een grijns. "Vorige keer heb ik een lied bedacht. Nu is het jouw beurt. Ik zeg wel of ik het ken."

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ik zei terug dat als hij het echt meende, en als het echt zijn schuld was dat ik niet meer kan lopen, dat hij ook maar helpt aan de oplossing. Ik ben benieuwd wat hij ervan bakt. Het zal hem een keer goed doen voor mij te werken, na alle wc's die ik van de binnenkant heb gezien, omdat ik weer eens gevlucht was."

Zoals Michiel dat zo zei, zo nonchalant… Het maakte iets in hem los, liet de vlindertjes weer ontwaken. Er klonk strijdlust in door – en blijkbaar herinnerde hij zich meer dan hij had laten doorschemeren, of dan hij zich misschien zelf realiseerde. Adam was er nog niet over uit wat hij zelf wilde wat Yrla betrof, maar als dit Michiels manier was om gerechtigheid te krijgen voor wat hem was aangedaan, dan kon hij daar toch moeilijk wat tegen inbrengen? Hij was niet de enige die pijn had. Als Michiels liefde voor hem het geheugenverlies had doorstaan, dan had de pijn van wat hem in al die maanden was aangedaan dat waarschijnlijk ook wel. Ergens, in zijn onderbewuste. Hij gaf een kneepje in Michiels schouders. ‘Mag je al weg?’ vroeg hij aan Agami. ‘Dan kunnen we lunchen en daarna misschien een spelletje doen? We wilden gaan risken.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Ook goed," zei Jester. "Maar dat verandert niets aan het opruimen en die saxofoon," waarschuwde hij Vienna nog, terwijl hij achter haar aan naar binnen liep. Hij stond op het punt om ook nog een opmerking te maken over zoenspelletjes, toen ook hij de twee slapende panthers in het oog kreeg. Hij hoorde Yrla's opmerking maar half, opgelucht dat Onyx gewoon hier was en niet heel ergens anders aan het flippen was ofzo.
      Zijn blik viel op de mondharmonica in Onyx' hand en hij schudde zijn hoofd. Als hij moest gissen (en daar was hij best goed in) zou hij zeggen dat Fersephone iets doms gedaan had met haar gave en dat Onyx de brokstukken bij elkaar geraapt had.
      1. Fayr had hem geheeld en bijna helemaal van zijn koppijn afgeholpen en was daarna nog vrolijk achter Romeo aangehuppeld alsof er niets aan de hand was — mensen helen vrat energie en de enige manier waarop Fayr daarvan overliep was als Fersephone de hare tot het uiterste dreef.
      2. Het de kamer van Fersephone was maar één deur verder dan die van Vienna en hij vond het wel iets voor Onyx om zich daar dus echt niet druk om te maken.
      3. Waarom zou Fersephone in godensnaam een dekbed nodig hebben, als ze niet veel te ver was gegaan. Het zag er niet uit als een vrolijke date.
      Jester wuifde Yrla's opmerking weg en stapte naar voren. Dikke kans dat zijn vriend had geprobeerd om Fersephone in slaap te spelen en vervolgens niet goed had opgelet en er zelf achteraan was gegaan. Zachtjes legde hij een hand op Onyx' schouder.
      "Hé, Scary Vibes. Wakker worden."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fayr

      "Somewhere only we know," zei Fayr, het eerste liedje dat in haar opkwam. Nog wel toepasselijk voor deze plek ook, eigenlijk. Natuurlijk wist Max ook nog van het dak, maar zij en Romeo kwamen hier nu wel vaak. Het werd ook een beetje hun plekje, zo. "De cover van Renée Dominique vind ik echt geweldig."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Agami

Dat leverde Yrla wel weer een puntje op, want dan had hij dus ook aan Adam zijn excuses aangeboden. Ze glimlachte toen ze Merrin hoorde praten, die vast niet doorhad dat hij vergeten was dat Yrla zoiets ooit gedaan had. Ze vond het een fijn idee dat Yrla veranderd zou zijn. Of dat echt zo was, moest ze nog maar bezien, maar in ieder geval moest het helpen dat Dezi nooit meer terug zou komen. Onder Jester's invloed werd hij vast een heel stukje aardiger.
      "Ja, ik denk het wel," zei ze tegen Adam. "Een echt spelletje klinkt goed, veel beter dan deze stomme opdracht," zei ze met een lach. Ze keek even langs de jongens heen of Yrla echt weg was en leunde toen iets naar voren. "En om nog heel even terug te komen op Yrla, ik ben van plan om eens een keertje wraak te nemen en hem terug te pakken. Doen jullie mee?" Ze keek Adam aan. "Hij is ondertussen zelf weer van plan om eens bij Jester een grap uit te gaan halen, dus dat is een mooi moment voor ons om hem eens te grazen te nemen, terwijl hij het niet verwacht."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Ik weet het niet,' zei hij eerlijk. 'Een uur geleden wenste ik nog dat het Yrla was die door het vuur van Fire lag te gillen.' Hij wist niet of die eerlijkheid hen zou laten schrikken, maar het was waar. 'Er is nog zo veel boosheid in mij, en zoveel pijn... De wraak waar ik behoefte aan heb is niet iets waar ik aan toe wil geven en een grap uithalen...' Hij haalde zijn schouders op. 'Op dit moment wil ik gewoon vergeten dat hij bestaat. Maar jullie mogen gerust je gang gaan,' voegde hij eraan toe.

[ bericht aangepast op 23 april 2020 - 12:56 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

"I'm in!" zei hij met een grijns. Die grijns verdween echter toen hij Adam zo hoorde praten en opnieuw greep Merrin naar zijn hand en wreef er even overheen. Het was verschrikkelijk om te horen dat Adam zo over Yrla dacht, maar dat liet Merrin alleen maar denken dat er echt iets verschrikkelijks gebeurd was. "Misschien moeten we iets zoeken, zodat je die boosheid kwijt kan," zei hij zachtjes. "Een bokszak ofzo. Het zal vast helpen als je iets kan meppen." Hij keek een beetje moeilijk in de richting van Agami, terwijl de gedachte door zijn hoofd heen ging. "A- alleen als je het wil natuurlijk he," zei hij er snel achteraan.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx wreef over zijn gezicht toen hij wakker werd en ging rechtop zitten. Het duurde even voordat hij doorhad dat hij in de woonkamer op de bank lag, en Persephone op de andere bank. Wat deed hij hier? Had hij haar niet op de vuilnisbelt aangetroffen? Langzaam sijpelden de herinneringen zijn hoofd weer in. Het toernooi! Hij draaide met zijn ruk zijn hoofd opzij om Jester te zien, maar zag dat er alleen nog kleine wondjes op zijn gezicht waren. Opluchting overviel hem. Natuurlijk had hij wel verwacht zijn vriend levend en wel terug te zien, maar na alles wat Maaya had geroepen... Hij probeerde het ijzige gevoel nog van zich af schudden. 'Je hebt het overleefd,' zei hij met een geeuw, hij wilde aan de anderen niet laten blijken dat hij nogal een kwetsbaar moment had doorgemaakt. 'Mooi.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam was opgelucht dat Michiel zo met hem meedacht en hem niet veroordeelde om zulke gedachten of ze aanmoedigde. Eigenlijk vond hij het wel een goed idee. Dan kon hij in elk geval íéts met alle gevoelens die door hem heen raasden. Als hij dat niet deed, dan werd hij misschien wel als Onyx. Zo wilde hij niet worden, er moest een andere manier zijn om te verwerken wat er gebeurd was.
      ‘Dat is een goed idee,’ zei hij. ‘Dat helpt vast wel.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Opluchting was over Onyx' gezicht geflitst, bijna te snel om te kunnen herkennen. Bijna.
      "Zo ongeveer," gaf hij als antwoord, terugdenkend aan het moment op de grond en Fire's lava om hem heen. Zijn gezicht vertrok even en hij richtte gauw zijn blik weer op Fersephone. "Wat is er met haar gebeurd?" vroeg hij. "Fayr had bergen energie over en ik ga er vanuit dat je niet voor de lol jullie samen in slaap gespeeld hebt?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Agami

Adam's woorden verrasten haar — en niet op een goede manier. Natuurlijk snapte ze wel dat wat Yrla gedaan had erg diep ging en niet zo één twee drie opgelost zou zijn, maar het was nog iets anders om een ander pijn toe te wensen. Of nou, in ieder geval in gedachten. Ze schudde het idee weer van zich af en keek Merrin met een glimlach aan.
      "Zullen wij dan iets met zijn tweeën bedenken? Je hoeft niet mee te doen als je dat niet wil, Adam. Dat begrijpen we echt wel," zei ze tegen hem. "En een boksbal lijkt me inderdaad een goed idee!"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Ik weet het niet,' zei hij schouderophalend. 'Ik trof haar bewusteloos op de vuilnisbelt aan en toen ze bijkwam was ze nogal zwak en heb ik haar naar huis gedragen. Blijkbaar was ze vlak daarvoor in een Hulk-mood.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone

Ze kwam van ver, een stem haalde haar uit haar vredige slaap. Een enorme hoofdpijn sneed als een speer door haar hoofd heen, terwijl ze over haar hele lichaam trilde. Ze had het koud, al sloeg tegelijkertijd de hitte van haar huid af. Een enorme spierpijn overviel haar en ze voelde hem gonzen van haar kruin tot aan haar tenen.
      "Phone!" Ze opende haar ogen, waar ze tegen een bezorgde Vienna aankeek. Het meisje had plaatsgenomen naast haar op de rand van de bank. "He Vi," zei ze zacht. Haar stem klonk echter alsof ze net tien pakken sigaretten had weg staan roken en haar keel brandde bij het geluid. Direct viel Fersephone in een hoestbui uit. "Hier," Fersephone zag hoe er een glas aangereikt werd, die ze dankbaar aanpakte. Toen ze echter zag wie er achter het glas stond, wou ze hem bijna weer laten vallen. Het bleek sowieso druk in de kamer, ook Onyx en Jester stonden haar aan te gapen. "Heb ik wat van jullie aan?" zei ze nors, al ging de zin uiteindelijk verloren in een nieuwe hoestbui. Ze nam toch een slok van het water uit het glas, dat Yrla - keek hij bezorgd?! - van haar overnam.
      Ah, ze voelde zich ellendig, en iedereen was hier zo te zien om om haar te verkneukelen. Ze voelde hoe Vienna een hand op haar hoofd legde. "Ze gloeit." Fersephone voelde zich ongemakkelijk onder de blikken van anderen. Ze was nog nooit ziek geweest, maar Vienna's blik en haar gevoel vertelden haar nu wat anders. Beschaamd zakte het meisje verder weg onder het dekbed waar ze onder lag, kon ze hier maar wegkruipen zonder dat iemand het zag.

[ bericht aangepast op 23 april 2020 - 14:08 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

"Klinkt stiekem nog ergens leuk ook," zei hij met een grijns. "En ik ben je man. Eens kijken of Yrla zo fan ervan is om zelf in het ootje genomen te worden." Hij keek met een glimlach op naar Adam en opeens werd hij ongeduldig. "En kunnen we dan nu uit deze verschrikkelijke tent gaan en gewoon wat gaan eten? Ik heb honger en ik wil hier geen minuut lange blijven!" Hoe zijn humeur zo om had kunnen slaan, had maar een reden; de jongen achter hem. Merrin was blij dat hij het gesprek met Adam had gehad, dat hij nu eindelijk verduidelijking had. Ze gingen nu samen wat leuks doen, en wie weet; misschien werd het wel net zo gezellig als die ene keer zwemmen. Daarnaast vond Michiel het fijn dat hij met een bruikbaar idee was gekomen. Misschien kon hij Adam wel helpen, en dat was een fijn gevoel. Hij had het idee dat Adam veel meegemaakt had de laatste dagen en als hij op deze manier kon helpen, was dat prettig.
      Het tweetal wachtte tot Agami was opgestaan. Ze kreeg nog een paracetemol van een van de verzorgers en daar moest ze het maar mee doen. "Karig zooitje hier," zei hij zachtjes en niet blij met de weinige hulp die Agami gekregen had. Maar hij liet het erbij zitten. Met zijn drieën liepen ze uiteindelijk gezamenlijk de tent uit.

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

"Oké, jij gaat naar bed," zei hij. Fersephone zag bleek, rilde als een rietje en als Vienna zei dat ze gloeide, kon dat maar een ding betekenen. Fersephone had zichzelf waarschijnlijk zo erg uitgeput dat ze er ziek van was geworden. "Vi, wil jij een paar paracetemol regelen?" Vienna stond meteen op, waardoor Yrla bij Fersephone kon. Hij wilde het dekbed van haar afslaan, maar Fersephone hield het stevig vast met haar handen. "Phone, laat los. Dan breng ik je naar je kamer." Het bleef stil onder het laken. "Phone?"
      "Nee!" klonk het gemurmel onder het dekbed vandaan.
      "Laat los..."
      "Nee!"
      Yrla zuchtte. "Fersephone, laat gewoon die deken los." Oh, deze discussie was hij nu al gruwelijk zat.
      "Neehee!"
      "Ik kan zelf wel lopen," klonk het ineens zachtjes onder het dekbed vandaan.
      Yrla rolde even met zijn ogen en keek even hopeloos naar de twee jongens naast hem. Wat moest hij hier nu weer mee. Hij was niet haar vader, maar hij kon zijn vriendin hier ook niet op de bank liggen creperen. "Werkelijk?" vroeg hij dan maar. Het bleef echter stil onder de dekens en het leek niet dat Phone snel eronder vandaan zou komen.
      Precies op dat moment begon het dekbed te zweven, waardoor Fersephone nog wel het uiteinde vast had, maar Yrla de kans kreeg zijn handen onder haar te schuiven. Hij wist niet hoe snel hij dat moest doen en trok uiteindelijk Fersephone de bank af. "Thanks, Vi," zei hij zachtjes, terwijl hij met Fersephone in de richting van de deur draaide.
      "Vienna, jij verraadster!" riep Phone in zijn handen. Haar gezicht was vertrokken van de woede. En Yrla voelde hoe het meisje zich los probeerde te worstelen uit zijn greep. "Laat me los, Yrla. Ik kan zelf lopen." Maar Yrla liep zonder mokken door. Fersephone kreunde in zijn handen. Haar geworstel deed haarzelf waarschijnlijk meer zeer dan. "Yrla... Zet... me.. Neer," zei ze een stuk dreigender. Het dekbed sleepte achter Yrla heen door de gang heen. "Anders breek ik al je botten in je lichaam," bedreigde ze hem. Yrla schoot alleen maar in de lach, waarna hij Vienna vroeg de deur te openen. "Dat gaan we nog wel zien, jij hebt een gave-verbod voor een week." Damn, nu klonk hij echt als haar vader.

[ bericht aangepast op 23 april 2020 - 14:44 ]

---

It's never gonna happen, Guys.