[RPG • 0] Experium || 13 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

Hij keek Adam met een glimlach aan. "Misschien heb je gelijk en heeft het een klap gehad. Ik merkte dat het als een doldwaze haas in paniek door mijn lichaam heen raasde. Al heb ik wel het gevoel dat het nu wel weer aardig op zijn plek zit." Hij keek naar Adam die nogal geschrokken leek. "Maar ik zal voorlopig even niet mijn gave gebruiken, al vind ik dat wel jammer," zei hij zachtjes. Voorlopig, hij zei niet voor hoe lang. Er moest een manier zijn om zijn gave aan te wenden, dat moest. Misschien kon hij de stappen van Jester omdraaien en zijn gave rustig loslaten. Dan had hij er meer grip op. Maar voor hij dat kon doen, moest hij het lijstje uit zijn hoofd leren. "Dat is lief van je. Maar dat hoeft echt niet, want het komt gewoon goed!" Hij herhaalde de woorden voor zichzelf, die zijn zus hem net verteld had. Misschien als hij het hard op bleef zeggen, dat hij dan er ook overtuigd van raakte dat hij weer kon lopen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

Ze schoot in de lach bij het horen van de manier waarop hij sprak. Ze schrok toen hij plotseling een bank volledig in de vlammen op liet gaan, maar keek geïnteresseerd naar alles wat hij deed. Fire had een verrekt interessante gave! Toen hij een mens van de vlammen maakte en die bij hen kwam staan, keek Phone er met grote ogen naar. "Wow." Ergens had ze de neiging het aan te raken, maar zo dom was ze nu ook weer niet. De hitte straalde van het vuur af en vuur en vingers, wel dat was geen goede combinatie. "Ik heb echt medelijden met Jes morgen," flapte ze eruit. Hoe dichter ze bij de eerste opdracht kwamen, hoe dommer ze het had geleken dat ze Jester als leider hadden uitgekozen. Oke, Jes is een leidersfiguur. Maar hun verdedigen in een opdracht was de volgende stap... Phone zelf had misschien nog wel wat gekund, maar na twee keer haar gave tot het uiterste gepusht te hebben, was ze blij dat zij niet morgen die opdracht moest doen. Ze keek hem even met opgetrokken wenkbrauw aan, met een lichte grijns op haar gezicht. "Ah, dus ik heb eindelijk eens een jongen gevonden met hersens," zei ze plagend. Ze stootte de jongen aan tegen zijn arm met haar vuist. Ze voelde de hitte van zijn huid afkomen en ietwat geschrokken haalde ze haar hand terug. Er was niets aan te zien, maar ze maakte wel een notitie voor zichzelf. Niet mister Fire aanraken als hij bezig was met zijn gave, check.
      Er was echter niets te zien, dus haalde ze haar schouders op. "Ik zou je met alle liefde mijn gave laten zien, maar ik heb mezelf afgelopen week twee keer tot het limiet gepusht, dus dat lijkt me niet handig," zei ze ongemakkelijk.

[ bericht aangepast op 17 april 2020 - 10:04 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Jester hield Onyx' blik vast en glimlachte. "Jij bedankt, Scary Vibes. Dat je me genoeg vertrouwt om met me te praten. Echt te praten." Hij wilde heel graag weer dichterbij schuiven nu, maar misschien was het beter om Onyx even een beetje ademruimte te geven. Alles waar ze het net over gehad hadden was waarschijnlijk iets dat hij normaal altijd binnen had gehouden, diep weggestopt achter die torenhoge muren van hem. Dat was vast niet makkelijk. Onyx was gaan verzitten en hun wreven raakten elkaar net. Het kostte moeite om nu niet zijn hand op Onyx been neer te leggen.
      Persoonlijke ruimte. Zeker als hij het idee had dat alles een beetje op ontploffen leek te staan. Wat er ook was, tussen hen, misschien dat het maar even moest wachten tot Onyx er ruimte voor had in zijn hoofd. Dus niet meer zomaar zijn hand vastpakken, Jester. Waar dat dan ook vandaan kwam.
      Jester knikte even toen Onyx over Adam begon en bracht zijn aandacht weer terug naar de jongens. "Ah, hij ook al?" Jester schudde zijn hoofd. "Merrin lijkt ervan overtuigd dat Vienna zijn zus is. Een van de eerste dingen die hij zei toen hij wakker werd. Experium gaat wel lekker met die herinneringen zeg." Hij dacht even na. "We kunnen vanavond nog wel even langsgaan en ze allebei op het hart drukken te doen alsof ze niets meer weten van voor Experium. Dat ze het met niemand anders over hebben?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox slenterde terug naar de ziekenzaal, ervan uitgaande dat Vienna daar nog steeds was. Het werd haast een patroon – iedere keer dat hij een aanvaring had gehad met Adam, sprak hij Vienna vlak daarna. Tot nu toe was ze er steeds in geslaagd om hem zich beter te laten voelen, dus het vooruitzicht om samen met haar een feestje te plannen bracht weer een lach op zijn gezicht toen hij over de drempel stapte. Hij kwam echter niet dichterbij, maar leunde met zijn schouder tegen de deurpost. Adam zat alweer bij Michiel op het bed, een arm om hem heen. Hij vond ze nu al misselijkmakend klef. Zodra zijn blik die van Adam kruiste, keek hij weg. Hij wist niet of het nog steeds schaamte was voor zijn gedrag of dat hij nu echt boos was. Adam kon hem toch niet écht kwalijk nemen dat hij in de lach was geschoten? Goed – een erg tactische zet was het niet geweest. Maar voor iemand die zelf al twee keer een relatie met een jongen had gehad, was het gewoon erg moeilijk in te denken dat iemand zou geloven dat de school hem dood wilde vanwege zijn geaardheid. En natuurlijk – hij was net nieuw. Hij wist niet hoe het hier werkte. Maar hij kon toch moeilijk boos op Fox worden omdat hij wél wist hoe het hier werkte? Ergens besefte hij echter wel dat de boosheid waarschijnlijk op hém gericht was; dat hij gewoon een uitlaatklep was geweest voor woede die voor hemzelf en voor Yrla en Dezi bestemd was. Maar feit was wel dat Fox nu stééds de volle laag over zich heen kreeg terwijl hij gewoon vrienden met hem probeerde te worden. En Merrin… Die kreeg gewoon zonder wat te hoeven doen de aandacht die Fox zelf wilde.
      Hij richtte zijn blik op Vienna en zijn glimlach werd nog ietsje groter. Of dat vanzelf ging of dat hij het bewust deed, wist hij eigenlijk niet zo goed. ‘En? Bent u klaar voor het plannen van de grootste Lion-Panther-party aller tijde?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx knikte langzaam. 'Ja... Dat lijkt me een goed idee.' Hij fronste. 'Merrin en Vienna zijn broer en zus? Wauw...' Even vroeg hij zich af of zoiets die vreemde band met Adam kon verklaren. Of een familieband zijn beschermingsdrang verklaarde. Als Vienna een broertje had, waarom zou hij dat dan niet hebben? Hij realiseerde zich echter al weer vlug dat Adam een getinte huidskleur had en hij bijna albino-wit was, dus hij liet dat idee varen. 'Heeft Fox je trouwens nog wat interessants laten zien?' vroeg hij zich af.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Het terrein van de eerste opdracht. We hebben nu samen de strategie doorgesproken en we weten welke kant we opgaan. Het sluit inderdaad volledig aan bij wat 8102 heeft voorspeld. Aan de voorkant staan grote tribunes, waarschijnlijk mogen jullie allemaal meekijken terwijl wij met elkaar op de vuist gaan. 8102 had het over geschreeuw, dat was gejuich."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

Vienna keek toe met een glimlach naar de twee jongens op het bed. Ze leken ondanks Merrins geheugenverlies dichter naar elkaar gegroeid. Omdat de jongens met elkaar bezig waren, kon Vienna voor heel even ze bestuderen. Misschien had ze 8175 verkeerd beoordeeld. Op dit moment had hij haar alleen maar geholpen, net als Merrin. En aan de manier waarop ze zag dat Merrin met Adam omging, maakte dat ze een glimlach op haar gezicht kreeg. Ze ging aan het voeteneind staan. "Bedankt 8175, voor wat je gedaan hebt," zei ze met een glimlach. Hun blikken kruisten even, en Vienna hoopte dat hij aan haar kon zien dat ze nu anders tegen hem aankeek. En anders moest ze dat bewijzen tegenover hem. Hij verdiende de credits wel.
      Ze keek op van de jongen toen ze Fox zijn stem hoorde. Een glimlach gleed op haar gezien bij het zien van de jongen. "Natuurlijk!" zei ze enthousiast. Ze was zo blij dat Fox haar voor dit gevraagd had. Ze keek even naar Merrin en 8175. "Jongens, ik zie jullie morgen weer." Ze liep naar Fox toe en schonk hem een glimlach. "Waar gaan we zitten?"

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Het zal z’n ego goed doen als hij de tweede plaats behaalt. Ik heb beloofd hem niet te hard aan te pakken.’ Hij gaf Persephone nog een vuurbal. ‘Wat gebeurt er als je je gave overbelast?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam voelde zich opgelucht toen Fox weer weg was. De schaamte stapelde zich alleen maar op als hij in de buurt was. Hij staarde nog even in gedachten verzonken naar de deuropening voordat hij zijn blik losscheurde, zich realiseerde dat hij nog steeds een arm om zijn vriend heen had geslagen en zijn handen maar in zijn schoot legde toen hij zich herinnerde dat Michiel niet op hem verliefd was geweest. Hij dacht terug aan wat Onyx had gezegd – dat het blijkbaar normaal was om je beste vriend af en toe te zoenen, maar hij geloofde niet dat dat waar was. Die zat gewoon nog in een ontkenningsfase dat hij verliefd was.
      ‘Ik heb nog bijna niets gegeten,’ zei hij tegen zijn vriend. ‘Ik zal vragen of Agami misschien nog ergens wat extra’s vandaan kan halen, anders houdt mijn knorrende maag je waarschijnlijk de hele nacht wakker.’ Hij glimlachte vluchtig naar Michiel en stuurde zijn vriendin toen een berichtje.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Wederom baalde Fox ervan dat Vienna hoogtevrees had, want hij vond het gewoon lekker rustig op het dak, waar hij een weids uitzicht had en door niemand gestoord werd als hij daar geen zin in had. 'Ergens buiten? Ik breng het liefst zo min mogelijk uren in het schoolgebouw door,' zei hij met een grijns.
      Vienna knikte en Fox leidde haar naar de sportvelden, waar ze op de tribunes klommen. Langer geleden waren er verscheidene sportteams geweest, maar doordat het leerlingenaantal flink was geslonken tot vijftig, waren sportwedstrijden niet meer vast onderdeel van het programma.
      'Hoe gaat het met Merrin?' vroeg hij. 'Kan hij een beetje dealen met alles?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone

"Dan ken je Jester nog niet goed genoeg," zei ze lachend, terwijl ze de vuurbal van de jongen overnam. Ze zat te twijfelen waar ze hem neer zou gooien. Even keek ze peilend naar Fire naast haar. Ze mochten dan wel een bondgenootschap hebben, maar ze wist nog niet of ze hem daarvoor vertrouwde. Dus ze liet Fayr absoluut uit dit plaatje. "Oh, dan ga ik gewoon out. Mijn gave vreet energie" zei ze schouderophalend. "Maar het gebeurt niet zo vaak. Mijn gave is nogal... vernietigend," zei ze met een lachje. "Al heb ik laatst een keer volledig los mogen gaan. Yrla zei dat het eruit zag alsof er een bom was afgegaan. Helaas heb ik nooit het resultaat zelf ervan gezien." Daar baalde ze nog steeds van, maar het was wel een keer bevrijdend geweest om haar gave een keer los te laten. "Het duurt ook wel weer even voor ik opgeladen ben helaas." Phone gooide de vuurbal in een autowrak en grijnsde toen de bal uit elkaar spatte.

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

"Waarom ben je eigenlijk zo snel terug?" vroeg hij Adam, nadat hij Vienna had uitgezwaaid. "Gaat het wel goed?" Hij probeerde de uitdrukking op Adams gezicht te lezen, maar hij kon zich er niet echt wijs uit maken.

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Vienna liet een korte spottende lach horen. Ironische vraag op het moment. Ze schudde even haar hoofd, voor ze Fox aankeek. "Wel, hij maakt zich natuurlijk zorgen om het feit of hij wel of niet kan lopen. Blijkbaar is hij zo wanhopig dat hij Yrla's hulp heeft ingeschakeld." Vienna kon er nog altijd niet bij. Yrla en Merrin was totaal geen combinatie, nooit geweest. En dan zou Yrla nu ineens gaan helpen? Ergens vertrouwde ze het niet, maar Merrin moest het zelf uitvinden dat Yrla niet bij hem paste.
      "Hij was in tranen over het feit dat hij niet meer kon lopen. Maar goed, dat leek ik aardig gesust te hebben. Hij leek wat meer gemotiveerd, nadat we erover gesproken hadden." Ze glimlachte even naar Fox. Hoewel ze het er eigenlijk niet over had willen hebben, was Fox een goede luisteraar.
      "Tja, en toen probeerde de sukkel zijn gave te activeren. Maar die blijkt ook een klap gehad te hebben van de aanval." Ze huiverde en durfde Fox niet meer aan te kijken. "Ik dacht dat mijn gave eng was als die op hol sloeg," zei ze heel zachtjes, ergens in de hoop dat Fox het misschien toch niet hoorde. "Maar Merrins gave kan er ook wat van."
      "Ik was echt heel blij dat 8175 zo snel terug was, hij heeft me echt geholpen. Ik zat echt klem in Merrins gave." Nu keek ze Fox wel voor het eerst aan. "Waarom waren jullie zo snel terug eigenlijk? Ik dacht dat jullie even weg zouden blijven."

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire grijnsde. ‘Dat hebben we dan met elkaar gemeen, een vernietigende gave.’
      Hij had vaak met het nut van zijn gave geworsteld. Het was gaaf om dingen op te kunnen blazen, om met iets als vuur te kunnen spelen. Maar waarom zouden onderzoekers dit experiment hebben uitgevoerd? Hij was atletisch gebouwd, kon snel rennen, had goede reflexen. Vaak was hem de gedachte bekropen dat ze hem niet voor vredelievende doeleinden wilden inzetten. Natuurlijk was het handig om iemand als hem te hebben als je iets wilde laten bewaken, maar het was logischer als ze hem in een soort vuursoldaat wilden veranderen.
      Ze hadden al eens met een zijn brein gekloot, zijn herinneringen weggehaald. Wie weet deden ze dat wel weer, zodra hij de vijfentwintig gepasseerd was. Hij keek vanuit zijn ooghoeken naar Persephone. Er waren er niet veel die net als hem een vernietigende gave hadden. Hij leunde tegen een kapotte koelkast en stak zijn handen in zijn zakken.
      ‘Maak je je er wel eens zorgen om?’ vroeg hij zich af. ‘Waarom ze ons gaven geven waarmee we kunnen vernietigen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam slaakte een zucht. Hij wist niet zo goed hoe hij moest uitleggen wat er gebeurd was met al die geheugen in Michiels geheugen. ‘We spraken over – nou ja, alles wat er gebeurd is. Hij uh – hij heeft me vorige week naar het bal gevraagd. Het was allemaal best lief… maar ik dacht dat hij met Yrla samenwerkte, die een paar uur daarvoor had gezegd dat iedereen van homo’s walgt, en dat het één grote grap was. Ik raakte in paniek en werd woest en toen schreeuwde ik Yrla’s woorden naar hem… Dat jongens die op jongens vallen walgelijk zijn.’ Hij sloeg zijn ogen neer. ‘Hij vroeg net waarom ik dat gezegd had, dus toen vertelde ik over de leugens die Yrla me heeft verteld – dat de school iedereen die gay is wil verwijderen – en toen schoot Fox in de lach omdat hij het zo stompzinnig vond dat ik die leugen geloofd had, vooral omdat twee van onze afdelingsgenoten blijkbaar met elkaar gezoend hebben midden in de eetzaal. En toen… Toen werd ik boos en ben ik weggebeend. Ik weet heus wel dat het stom was, dat hoeft hij er niet in te wrijven. Als ik niet zo naïef was, dan hadden we hier nu nooit gezeten. Dan was je je geheugen niet kwijt, dan was je niet verlamd geweest.’ Hij snifte zachtjes en veegde langs zijn wangen. ‘De afgelopen dagen waren zo vreselijk – voor ons allebei – en het was nooit gebeurd als ik niet zo stom was geweest om die leugens te geloven.’

---

Every villain is a hero in his own mind.