[Rpg • 0] Experium || 08 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: •

Rooster

---

Speeltopic 1: Klik ^^
Speeltopic 2: Klik ^^
Speeltopic 3: Klik ^^
Speeltopic 4: Klik ^^
Speeltopic 5: Klik ^^
Speeltopic 6: Klik ^^
Speeltopic 7: Klik ^^

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 24 maart 2020 - 15:19 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox

'Oké, dat geeft niet. Dan kun je gewoon met jongens en meisjes proberen te flirten. Is er wel iemand die je er knap uit vindt zien? Iemand bij wie je wel nieuwsgierig bent naar hoe het zou zijn om ermee te zoenen, bij wie je het flirten zou willen proberen? Misschien dat er nu een gezicht door je hoofd schiet, en zo niet dan beginnen we gewoon helemaal blanco.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam

Adam zag de bui al hangen dat zijn een na laatste middag met zijn beste vriend van hem werd afgenomen. Hij sprak geen woord tegen Dezi, toch liep hij met haar mee totdat ze zich een heel eind van de school verwijderd hadden. Daar zakte ze op een bankje neer. Met tegenzin deed hij hetzelfde. Hoe eerder ze haar zegje had gedaan, hoe beter.
‘We hebben nog helemaal niet met elkaar gepraat,’ zei Dezi. Ze streek een pluk donker haar achter haar oor en keek hem aan. ‘Ik vond het daar wel tijd voor.’
Adam staarde vooruit. Haar stem klonk verraderlijk vriendelijk, maar hij was haar kille woorden nog niet vergeten.
Ze slaakte een zucht, draaide zich toen naar hem toe. Hij trok zijn been weg toen ze een hand op zijn knie neerlegde, maar in antwoord daarop schoof ze alleen maar dichter naar hem toe.
‘Luister, Adam.’
Verschrikt schoten zijn ogen naar haar toe. Waarom gebruikte ze zijn naam? Hoe wist ze die?
Ze glimlachte liefjes. ‘Zo noem je jezelf toch?’ Haar duim streek over zijn blote been, tot vlak onder het pijpje van zijn zwembroek. Haar aanraking was koud en deed het bloed in zijn aderen stollen. ‘Ik bewaar je geheimpje wel.’
Hij haalde opgelucht adem. Was dát het geheim waarover ze had gesproken?
‘Dank je,’ murmelde hij.
Ze glimlachte. Hij vond het er maar griezelig uitzien. Haar tanden leken puntiger dan die van een normaal mens, maar misschien was het zijn verbeelding.
‘Ik weet wat je denkt. Dat ik een hekel heb aan Naamlozen. Nou is een hekel wat overdreven, maar ik voel ook niet de behoefte om jullie op te hemelen voor jullie wat gepresteerd hebben. Dat betekent echter niet dat ik niks om jullie geef, zelfs al kan ik er slecht tegen als jullie je verwaand gedragen.’
Haar hand gleed naar de binnenkant van zijn bovenbeen. In een reflex greep hij haar bij de pols en trok haar hand weg. ‘Hou daarmee op.’
Ze lachte zachtjes. ‘Nee, dat vind je niet lekker hè? Wat als ik nu Merrin was geweest? Dan had je zijn hand maar wat graag verder geschoven hè?’
Adam slikte, zijn spieren verkrampten. ‘W-wat?’
‘Dat is waar ik met je over wilde praten.’ Ze trok nu toch haar hand weg. ‘Ik zag je gisteren vuurrood worden toen je Merrin moest zoenen. En ik wilde je toch even waarschuwen.’ Ze pauzeerde even. ‘Hier op school zijn homo’s niet gewenst. Soms zijn ze zelfs om die reden van school verwijderd. Persoonlijk heb ik er echt niets op tegen hoor, maar de onderzoekers… zien het als een gefaald experiment. En we hebben jou in ons team nodig, dus ik zou het afschuwelijk vinden als je daardoor verwijderd wordt.’
Adam boog zijn hoofd. Hij wist niet wat hij moest zeggen. Hij had dit al eens gehoord, maar het nóg een keer horen… Zijn gedachten dwaalden weer af naar Michiel. Hij had geen bevestiging meer nodig gehad dat het nooit wat kon worden, maar het deed nog steeds verdomd veel pijn. Hij voelde dat zijn ogen nat werden en veegde vluchtig langs zijn ogen.
‘Hé, je hoeft niet te huilen. Ik ben hier om je te helpen.’ Ze sloeg een arm om hem heen. ‘Zal ik je een geheimpje vertellen? Je mag het tegen niemand zeggen. Maar toen ik Yrla leerde kennen, viel hij ook op jongens. Ik heb hem geholpen daar overheen te komen. Nu walgt hij van dat soort, zo erg dat hij aan niemand durft toe te geven dat hij ooit ook op jongens viel. Het gaat wel vaker mis tijdens het experiment. Je bent niet de enige, maar je moet op de een of andere manier wel je brein resetten.’
Hoopvol keek Adam naar haar op. Zijn brein resetten? ‘Hoe dan?’ fluisterde hij.
‘Je moet twee dingen doen. Je moet afstand scheppen tussen jou en Merrin. Die gevoelens gaan niet over als je ze blijft voeden. En daarnaast moet je jezelf leren om van een vrouwenlichaam te gaan houden. Daar wil ik je wel bij helpen. Ik vond je bij de eerste blik al een hele mooie jongen, ik vind het niet erg om mijn lichaam met je te delen.’
Haar lichaam met hem delen? Zijn ingewanden leken te verknopen. ‘Ik – ik weet niet of ik dat kan,’ murmelde hij.
‘We zullen het stapje voor stapje doen. Ik heb dit proces al eerder doorgemaakt. Misschien dat er al wat roddels over je rondgaan, maar als we de school laten zien dat wij een relatie met elkaar hebben dan verliest het bestuur zijn interesse in je. Lijkt dat je wat?’
Adam staarde naar zijn knieën. Hij wilde helemaal niet aan haar zitten, en hij wilde al helemaal niet dat ze aan hem zat. Maar wat kon hij anders doen? Yrla was duidelijk over zijn gevoelens heen. Misschien kon hij het dan ook.
‘Ik weet niet of ze het zullen geloven. Dat ik jou leuk vind,’ mompelde hij.
‘Iedereen die ogen in zijn hoofd heeft, snapt dat je een lichaam als dat van mijn niet kan weerstaan,’ antwoordde ze eenvoudig. ‘Ga vanavond met mij naar het bal.’
‘Maar ik ga met 8102.’
‘Adam…’ Ze zuchtte. ‘Als je wilt dat ik je help, moet je wel precies doen wat ik zeg. Ik wil geen tegenspraak. Het is niet zo dat ik mijn tijd niet beter kan besteden, ik doe dit om je te helpen en accepteer geen stank voor dank. Neem je mijn aanbod aan of niet?’
Er rolde een traan langs zijn wang. ‘Ja,’ zei hij zachtjes.
‘Goed zo.’ Ze drukte een kus op zijn wang. Het brandde akelig. ‘We komen hier wel uit, lieverd. Heus.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Tijdens 8102's tripje naar de toekomst, had Jester weer eens de tijd om wat dingen van zijn mentale lijstje af te werken. Dat hij Onyx leuk vond (leuk-leuk) stond ondertussen wel vast. Of Onyx hém ook leuk vond, dat was nog een hele puzzel. Zo eentje die je eerst nog binnenstebuiten, op de kop en twee keer naar links, dan door zichzelf heen en dan nog een keer naar rechts moest draaien, voordat je hem kon oplossen.
      Hij had gezegd dat hij niet verliefd was.
      Hij had óók gezegd dat hij het verschil tussen liefde en vriendschap niet goed kende.
      Gezien Onyx nu weinig vriendschappen had om hun relatie mee te vergelijken...
      Leek geen problemen ermee te hebben om met een jongen te daten (best belangrijk)
      Maaya messed him up en dat doet nog steeds wat vreemde dingen met zijn hoofd, dus er zou nog wat overtuigingskracht nodig kunnen zijn.
      8102 hapte naar adem voordat hij een conclusie kon trekken. Hij keek opzij, met dat het meisje abrupt achteruit schoof en met grote ogen naar hem staarde.
      "Wat?" zei hij, met een naar groeiend gevoel in zijn onderbuik. "Wat heb je gezien?"
      "Ze- ze-"
      Dat beloofde weinig goeds. "Nou?"
      "Ze stak je in de fík-"
      Wel. Hij kon wel leukere dingen voor zijn leven verzinnen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

Ze stak je in de fik.
Er liep een rilling langs Onyx' rug. Wonden die er al lang niet meer waren, smeulden op zijn huid. Hij kon het verschroeide vrees ruiken en proefde een bittere smaak in zijn mond. Het was inderdaad Maaya. Dat leed geen twijfel meer. Ze zou doen wat ze al zo vaak had gedaan. Iemand door het vuur verslinden was een van haar favoriete hallucinaties. Een verdomd goeie ook.
'Was dat alles wat je hebt gezien?' drong hij aan. Hij wilde vooral weten of het écht om een opdracht ging of dat Maaya Jester gewoon eens ergens zou overrompelen. Tot nu toe waren er niet veel aanwijzingen voor een toernooi of wat dan ook, het zou net zo goed een confrontatie buiten het hele zuiveringgebeuren kunnen zijn.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dezi

Hij was als jonge klei. Gewillig. Makkelijk kneedbaar. Dezi zou haar vingerafdrukken in zijn ziel achterlaten en weten dat ze die macht over hem kon hebben, wond haar op. Ze wilde dat onschuldige lichaam opeisen, wilde dat het haar plezierde, wilde dat het zich aan haar overgaf. Het deed het bloed door haar aderen bruisen. Macht. Straks was hij van haar, ze zou hem leren hoe hij een vrouw moest behagen tot hij nooit meer aan een ander zou kunnen denken wanneer hij met iemand het bed deelde. Dit nieuwe projectje was opwindender dan ze dacht. Ze had met vele jongens geslapen, maar een power play als dit was er nooit geweest. Als ze het een beetje goed speelde, kon ze hem laten doen wat ze wilde. Zo afhankelijk zou ze hem maken.
Vanuit haar ooghoeken keek ze opzij. Hij zat nog steeds ineengedoken op de bank. Op dit moment wilde hij haar niet, niet écht, maar Dezi was ervan overtuigd dat dat wel kwam. Hij was een jongen. Als ze hem op de juiste manier aanraakte zou hij het lekker vinden, of hij daar nou met zijn verstand bij kon of niet. Het was puur fysiek.
Ze besloot dat het beter was om hem alleen te laten. Ze had gezegd wat ze wilde, en hoewel ze Yrla niet had horen naderen, ging ze ervan uit dat hij alles had gehoord, zodat hij wist hoe hij erop kon inspelen. Waarschijnlijk was hij snugger genoeg om zich niet meteen te laten zien, maar Dezi dacht niet dat de jongen nu terugging naar zijn vriend. Hij moest dit eerst verwerken, een plaats geven. Accepteren dat dit de enige weg was die hij kon bewandelen.
'Ik ga terug naar de campus,' sprak ze op zachte toon tegen hem. 'Me alvast mooi maken voor vanavond.' Ze gaf hem een knipoog. 'We maken er een geweldige avond van.'
Hij glimlachte niet, keek haar nauwelijks aan. Opgeslokt door zijn eigen gedachten.
Dezi liet hem maar. Hoe meer hij in zijn hoofd verstrikt raakte, hoe beter.

---

Every villain is a hero in his own mind.

8102

      Keer op keer opnieuw hoorde ze Jesters schreeuw door het bos galmen.
      "N- nee niet alles. Er was ook een rij, aan het begin." 8102 beet haar kiezen op elkaar om het beeld van een brandende Jester uit haar hoofd te zetten. "De eerste was Jester, daarna een blonde jongen, hij had zijn haren in een knotje. Daarna een klein, Aziatisch meisje en daarnaast stond- Fire, heet die Lion toch? En daarnaast stond het- het meisje uit het visioen. Jullie hadden allemaal zo'n plaatje om, waar ik het over had. Aan het begin van het bos, volgens mij." Ze deed haar best het beeld weer voor de geest te halen. "Volgens mij... volgens mij waren er meer studenten bij, maar die stonden niet in de rij. Ook niet in het bos, verder van de rand af. Die maakten al het lawaai dat ik eerst hoorde, het geschreeuw.vGejuich."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

Adam luisterde hoe haar voetstappen wegstierven. Het schonk hem geen opluchting.
Ze had hem een mogelijkheid gegeven om iets aan die walgelijke gevoelens te doen. Daar was hij blij om, maar toch kon hij het gevoel niet van zich afschudden dat ze dit niet deed uit de goedheid van haar hart. Er hing een donker aura om haar heen, hij kon gewoon vóélen dat er meer dan behulpzaamheid achter deze hele gebeurtenis school. Maar wat? Yrla en zij wilden overduidelijk dat zijn vriendschap met Michiel ophield. Maar waarom? Hij had nu toch zijn naam? Of waren vriendschappen tussen Namen en Naamlozen ook verboden? Zou Michiel nooit echt één van hen worden zolang Adam aan hem vastzat?
Hij kwam overeind, voelde zich te onrustig om te blijven zitten. Of was ze toch echt met hem begaan? Was de harde schild die ze al zo vaak had laten zien niets dan een facade? Gaf ze diep vanbinnen wel om haar teamgenoten en wilde ze niet dat er personen van school werden gehaald? Dat was natuurlijk ook aannemelijk. Iemand pesten was één ding, maar een heel teamlid kwijtraken? Misschien wilde ze hem oprecht helpen. Niet omdat ze hem zo aardig vond, maar voor het groepsbelang. Omdat ze met een man minder meer kans maakten om de Zuivering niet te doorstaan.
Het drong tot hem door dat híj de zwakste schakel van het team was. Híj kon ervoor zorgen dat ze allemaal zouden falen omdat ze simpelweg een man minder hadden. Wilde hij dat op zijn geweten hebben? Dat niet alleen hij van school gestuurd werd, maar ook Michiel en Agami? Jester en Onyx, die zo hard hadden gewerkt om dat te voorkomen? Alleen maar omdat hij zo'n wellustig monster was, omdat hij niet kon stoppen om aan Michiel te denken? Aan het verlangen om hem te zoenen, om door hem vastgehouden te worden? Om weer samen te douchen, maar deze keer elkaar met zeep in te smeren?
Walgelijk. Walgelijk ben je Adam.
Gal kroop zijn slokdarm in, in een reflex boog hij voorover en gaf over.
Waarom gingen die gedachten niet weg? Waarom werden ze alleen maar erger?
Hij had nooit met hem moeten gaan douchen. Hij had een smoes moeten bedenken, had afstand moeten creëren in plaats van dít op zijn netvlies toe te laten.
Met tranen in zijn ogen veegde hij met zijn pols langs zijn mond. De zure smeek bleef. Vluchtig keek hij over zijn schouder, gelukkig had niemand hem gezien. Snel liep hij door, waarheen maakte niet uit. Weg van Dezi. Weg van Michiel.
Uiteindelijk trof hij zichzelf weer bij het meer aan. Hij sloeg zijn armen om zijn knieën, dacht aan de vorige keer dat hij mistroostig in het water had gestaard. Was Rex er maar... Hij miste die gekke hond, voor wie hij slechts een gewone jongen was. Iemand om mee te spelen, om mee te knuffelen. Iemand die niet van zijn gedachten zou walgen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx

'Een soort toernooi dus.' Onyx keek Jester aan. 'Waarbij de leiders het tegen elkaar moeten opnemen. Met in ieder geval Fire en Maaya.' Hij richtte zijn blik weer op 8102. 'Denk je dat je de andere twee vanavond kunt identificeren? Op het bal? Als we erachter kunnen komen wie het zijn en wat hun gave zijn, kunnen we de beste aanval en verdediging bedenken.'
Het idee dat Jester en Onyx tegenover Maaya zou komen te staan, vond hij maar niets. Jester zou het wel overleven - dat had hij ook gedaan - maar wéten dat zoiets zou gaan gebeuren zonder dat ze er wat tegen zouden ondernemen... Nee, ze moesten er wat op verzinnen. Er moest een manier zijn om Maaya te slim af te zijn. Zelf had hij die manier in al die jaren niet gevonden, maar misschien dat hij samen met Jester wel op een idee kon komen. Ze hadden wel meer onmogelijk lijkende dingen gepresteerd - zoals Merrin zijn naam binnen no-time laten halen. Dit konden ze ook.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Hij haalde Dezi in, zodra ze uit zicht was. Hij liep rustig met haar mee en zei in eerste instantie niets. "Ik ben onder de indruk," was het eerste wat hij na een lange stilte zei. Yrla was niet snel ergens van onder de indruk, dus dat hij dit met Dezi deelde was heel wat. Maar ze had het verdiend. Vol ongeloof had Yrla namelijk geluisterd naar het verhaal van Dezi en de stommeling was er ook nog ingetrapt. "Het was in ieder geval de moeite waard om de tijd met mijn date voor vanavond even voor af te breken," zei hij met een grijns. Met zijn twee hadden ze op dit moment meer bereikt dan Yrla verwacht had, en zijn humeur was weer uiterst vrolijk. Waar hij gisteren zijn plannen in duigen had zien vallen, had Dezi hem nieuwe hoop gegeven dat het daadwerkelijk zou werken. Ze waren een goed team..

[ bericht aangepast op 26 maart 2020 - 9:52 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Vijf studenten, op een rij, allemaal met een plaatje om hun nek. Tot nu toe konden ze zeker zijn van drie verschillende afdelingen en ergens begon hem wat te dagen. In hetzelfde jaar als hij had bij de Buffalo's een klein Aziatisch meisje gezeten, met een gave waar je U tegen zei. Jester groef in zijn geheugen. Haar naam was Kato, of Kio? Kikki? Hij had haar een paar keer gezien in het eerste jaar, toen ze er allebei nog maar net waren. Misschien een of twee keer gesproken zelfs. Haar gave... ze kon ergens in veranderen, als hij het goed had onthouden. Een groot, eng... ding. Koni?
      "Dat meisje," zei Jester langzaam. "Volgens mij is ze een Buffalo." En alsof er een lampje aansprong, wist hij ineens haar naam weer. "Kijo, zo heet ze. Mijn jaarlaag, enge gave." Toen hij haar kende was ze best stil geweest, maar mensen veranderden. "Haar als leider zou logisch zijn." Zijn blik zwenkte af naar Onyx. "Eerlijk is eerlijk, ik heb haar jaren niet meer gesproken, maar ze was altijd best redelijk. We zouden het haar kunnen vragen, vanavond." Dan bleef er nog maar één leider over. "Ednoces heeft opzich langere haren. En hij is ijdel genoeg voor een man-bun, toch?" merkte hij op?
      Een toernooi. Niet echt iets dat hem nu meteen aansprak. Hij was klein, écht geen bodybuilder en hoewel hij prima iemand een flinke rechtse kon verkopen, was subtiele ondermijning meer zijn ding. Wat niet echt paste bij een frontale confrontatie.
      Jester keek weer naar Onyx en knikte een paar keer. "We weten nu in ieder geval waar ik voor moet uitkijken. Creepy Chick heeft een mentale gave. Ik ook. Daar kunnen we vast wel iets op verzinnen."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dezi

Natuurlijk was hij onder de indruk. Hij had zich druk gemaakt om niets. Zorg was nu alleen nog dat ze de jongen er op subtiele wijze vaak genoeg aan herinnerde dat niemand achter zijn geheim mocht komen. Zijn geest was zwak, zo moeilijk zou dat niet zijn. Het enige wat haar dwars bleef zitten, waren Onyx en Jester. Maar goed, gisteren hadden die elkaar ook niet gezoend terwijl ze goed dronken waren. Zo veel stelde het waarschijnlijk niet voor, waarschijnlijk was de lol er wel af nu ze elkaar dusdanig vaak hadden uitgedaagd dat ze inmiddels boven op de tafel in de eetzaal met elkaar hadden staan tongen. De jongens kennende waren ze alleen maar bezig geweest elkaar te overtroeven en ze dacht dat ze inmiddels wel de bovenlat hadden bereikt.
'Ik heb nog eens nagedacht over Onyx en Jester en op zich denk ik dat hun invloed wel zal meevallen,' vertelde Dezi, waarna ze haar gedachten hardop herhaalde. 'Dus over ons mietje hoeven we ons voorlopig niet druk te maken,' besloot ze. 'Ik zag de afgelopen dagen wel dat Vienna erg naar Kneus toetrekt, dus eigenlijk moeten we ervoor zorgen dat die niet straks moeiteloos de plek van zijn eerdere vriend inneemt. Dat zal 8175 wel een klap toebrengen, maar Kneus zelf niet.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

8102

      "Ja. Ik zou ze kunnen herkennen," zei Agami, blij dat ze iets met zekerheid kon zeggen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

'Oké. Goed gedaan,' zei hij oprecht. 'Je kunt gaan. Als we meer informatie nodig hebben hoor je het wel. Laat ons vanavond maar zien wie de andere kandidaten zijn.'
Het leek hem beter om zijn ideeën over de opdracht en over Maaya's rol erin alleen met Jester te bespreken, want in alle eerlijkheid vertrouwde hij Agami niet helemaal. Niet dat hij dacht dat ze iets kwaads in de zin had, maar hij dacht niet dat het erg moeilijk zou zijn om haar te breken. Bovendien bevonden ze zich nu op een plek waar niemand anders was, dus dit was de ideale plek om veilig over Maaya's gaven te praten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

8102

Ze knikte, blij dat ze weg mocht. Onyx leek weer iets ontdooid nu ze echt had geholpen. Of nouja... een voorspelling had gedaan over zijn beste vriend die in de fik zou vliegen. Ze schudde het beeld weer van haar netvlies af en kwam overeind. Jester zou vast niet doodgaan, toch? Ze had toch niet-
      Niet over nadenken. Hij en Onyx losten het vast op. Agami liep in haar eentje het bos weer uit, met kippenvel op haar armen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

"Wel, ik heb mijn date met Vienna vanavond," zei hij aarzelend. Hij wist niet zeker of hij echt wel wilde flirten met Vienna, maar misschien was dat wel de manier om erachter te komen wat zijn interesse voor haar betekende. Daarnaast zou het misschien uitwijzen wat Vienna voor hem voelde, want dat was natuurlijk ook nog iets waar hij rekening mee moest houden. Even dacht hij na over de vraag. Wie vond hij er knap uitzien? Adam Michiel schudde die gedachte uit zijn hoofd. Fox was heel duidelijk geweest, Adam viel niet op jongens. Maar om een of andere reden besefte Merrin wel dat hij het niet vreemd had gevonden om met hem te flirten als hij dat wel had gedaan. "En laten we voor jongens maar gewoon blanco beginnen," zei hij met een grijns.

---

It's never gonna happen, Guys.