[Rpg • 0] Experium || 08 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: •

Rooster

---

Speeltopic 1: Klik ^^
Speeltopic 2: Klik ^^
Speeltopic 3: Klik ^^
Speeltopic 4: Klik ^^
Speeltopic 5: Klik ^^
Speeltopic 6: Klik ^^
Speeltopic 7: Klik ^^

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 24 maart 2020 - 15:19 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester

“Dat helpt iets,” zei Jester moeizaam. Hij kwam overeind en schonk een glas water voor zichzelf in. “Nouja, ik was teveel aan het stressen over het feit dat ik in de fik stond -niet een nieuwe hobby van me- dan dat ik mijn gave goed gebruikte.” Hij ging weer zitten en keek Onyx peilend aan. “Is vuur meervoud of enkelvoud? Hoe spreek je vuur überhaupt aan?” Dingen waar ze eerder over hadden moeten nadenken, om eerlijk te zijn.
      “8102 had een kaars op haar kamer. Ben zo terug. Dan proberen we het nog eens.” Met die woorden stond hij op en liep de kamer uit. Het meisje was nog niet terug, maar de kaars en een doosje lucifers stond op haar nachtkastje. Hij mompelde alvast een sorry naar haar voor het jatten van haar kaars en keerde met zijn verovering weer terug naar Onyx.
      “Als echt vuur moeilijker is dan droomvuur, is het dan niet logischer als ik eerst dat fix? Dan kunnen we daarna een level omhoog. Plus,” zei hij en keek naar Onyx, “we kunnen in die droom vast ook starten met een kaars.”

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

'Het ging niet goed, oké?' bromde Adam. De spottende toon waarop hij gesproken had, kwetste hem. 'Had ik dan moeten liegen tegen je? Het leek me beter om je gewoon op te zoeken zodra dat kon. Bovendien reageerde je nauwelijks toen ik zei dat ik met haar mee moest en vroeg of het oké was, dus zo bezorgd kwam je niet over. En zo gezellig was het heus niet met Agami, het was nou niet echt leuk voor haar en voor mij al helemaal niet. Maar ze had er in elk geval meer begrip voor dan jij terwijl zij nu de hele avond alleen is.'

[ bericht aangepast op 26 maart 2020 - 19:13 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx

Daar zat wat in, maar Onyx kon het idee dat ze maar weinig tijd hadden niet loslaten. 'Oké, als dit jezelf niet te veel uitput kunnen we inderdaad met gewoon vuur beginnen.' Hij pakte zijn gitaar weer, terwijl Jester met die kaars aan de haal ging, kon hij een wat rustigere droom in elkaar spelen zodat Jester vannacht in elk geval goed zou kunnen oefenen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ga uit." Niks.
"Je wil uitgaan." De vlam groeide en het was haast alsof het vuur een tong tegen hem uitstak.
"Je wil groter worden," probeerde Jester toen. Omgekeerde psychologie. De vlam groeide nog meer en Jester bewoog achteruit. De warmte van de vlam tegen zijn voorhoofd was niet iets waar hij nu nog ooit van kon genieten. Hij trok een gezicht.
"Laat maar, vergeet het." De vlam flakkerde en kromp weer tot het originele formaat.
"Word eens een stukje kleiner." Niks. Jester kreunde. Vuur was heel anders om mee om te gaan dan een persoon, of zelfs een slot. Het vuur duwde terug, grillig, beweeglijk en ongrijpbaar. Iedere keer dat Jester probeerde om het vast te houden, ontsnapte het weer aan zijn grip en ging zijn eigen gang.
"Je brandt al een heel tijdje, het lijkt erop dat je alle zuurstof in de kamer hebt verbruikt," zei Jester. "Je hebt geen brandstof meer en je dooft langzaam uit." Met dat hij aan het praten was, bewoog de vlam een héél klein beetje. Zodra hij stopte, schoot het direct weer terug naar zijn originele grootte. Jester fronste. "Weetje, je vindt het hier helemaal geen leuke plek om te branden. Veel te saaie kamer. Geen zuurstof meer, want dat heb je al opgebrand, en ook nog eens een knijter irritante gozer die tegen je aan staat te lullen. Het is een veel beter idee om eventjes uit te gaan, zodat je weer in een andere kamer aangestoken kan worden. Dat is veel leuker. Je hebt groot gelijk, er is niets aan om hier te branden. Uitgaan kan je best, en misschien is het wel je beste optie." In één adem door bleef Jester maar praten, met het eerste wat er in zijn hoofd opkwam. Het woord 'willen' vermeed hij als de pest, want hij had zo het idee dat hij het vuur niet kon vertellen wat het wilde. Ideeën geven, prima. Maar een wil had het van zichzelf.
      De kaars flakkerde. Kromp steeds verder en verder. Jesters ogen werden groot. "Zie je, dit is eigenlijk heel logisch. Ben je straks ook meteen van mij af en dan is de wereld wel een betere plek. Hoe verder bij mij vandaan hoe beter en hoe sneller je uit bent, hoe sneller je dat voor elkaar hebt. Maarja, straks stop ik met praten en dan ga je meteen weer groeien en mag je nog een kwartier naar mijn eisen zitten luisteren. Daar heb je al helemáál geen zin in," zei Jester, die een droge keel begon te krijgen. Maar recht voor zijn ogen kromp de vlam tot een klein bolletje blauw vuur- en ging uit.
      "YES!

[ bericht aangepast op 26 maart 2020 - 19:48 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

"Meer begrip dan mij?' vroeg hij beledigd. Hij stond abrupt op de rem, waardoor Adam een stap aan hem voorbij liep. Hij probeerde niet te luisteren naar het boze, jaloerse stemmetje in zijn hoofd, maar uiteindelijk verloor hij ervan. "Misschien komt dat door het feit dat je me met niets vertrouwd. Sinds dat hele gedoe met Yrla zwijg je me een soort van dood. Michiel, ja daar kan ik alle leuke dingen mee doen. Maar serieus vertellen wat je dwars zit, nee dat kan niet. Zelfs na het moment dat ik je heb laten zien dat je me kan vertrouwen, door zelf open te zijn over iets wat ik ontzettend moeilijk vond, praat je niet met me. Ik zie toch dat het niet goed met je gaat!" Dat laatste had hij bijna geschreeuwd. En hoewel Michiel het niet had willen zeggen, voelde hij nog meer de opluchting hem overvallen. Dit was wat hem al dwars gezeten had vanaf het moment dat Adam was verdwenen en dat hij het nog een keer op hem flikte, had deze gevoelens bij hem losgemaakt. "Ik dacht; hij komt vanzelf wel naar me toe als de tijd rijp is," vervolgde hij veel zachter. "Maar ik ben het gewoon niet waard, denk ik dan maar." Hij schopte met zijn voet een denkbeeldig graspolletje weg en voelde hoe zijn gave onrustig werd in zijn borst. Het verwarde hem iets. Dit was de eerste keer dat zijn gave hem ervoor waarschuwde dat zijn emoties hoog opliepen. Nog even en zijn haar nam de kleur aan van zijn gevoel.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam keek hem droevig aan. 'Ik wou dat ik het je kon vertellen, Michiel. Want het vreet me op en het maakt me doodsbang om jou te verliezen.' Zijn onderlip begon te trillen en hij veegde langs zijn ogen. 'Maar wat ik deed en wat ik nog van ze moet doen, doe ik omdat ik jou wil beschermen. Omdat je mijn beste vriend bent en omdat ik vreselijk veel van je hou.' Zijn keel kneep zich dicht, begon vreselijk pijn te doen. 'En ik hoop dat je me op een dag kunt vergeven en dat ik het je kan uitleggen zonder dat onze levens gevaar lopen, als we van deze afschuwelijke school met al die klootzakken om ons heen weg zijn.'
Het was er uit. Het was over.
Hij voelde zich klein en verrot en hij wilde zich in een hoekje terugtrekken en huilen.
'Sorry,' fluisterde hij voor hij door de deur glipte. 'Je verdient een betere vriend dan ik.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Wacht wat? Hij schudde het gevoel van ongeloof van zich af en rende achter Adam aan. Dit keer zou hij er niet zo makkelijk vanaf komen. Hij kon niet weer de hele avond Michiel in zorgen laten zitten, hem opnieuw buitensluiten zoals hij al dagen deed. Merrin ving de jongen halverwege de trap. "Adam wacht!" Hij moest zijn vriend bij zijn arm grijpen om hem tegen te houden. Er hing een naar gevoel in zijn onderbuik, iets wat Merrin niet kon verklaren. Maar om een of andere reden ging zijn ademhaling sneller en overviel de paniek heb. "Waar heb je het over? Hoe bedoel je je wilt me beschermen, van wat gevaar? Wat heeft Yrla je wijs gemaakt?"

[ bericht aangepast op 26 maart 2020 - 22:03 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam keek even over zijn schouder om zich ervan te verzekeren dat er verder niemand in de buurt was. Tranen druppelden nog steeds over zijn wangen.
'Ik - ik heb iets afschuwelijks gedaan en Yrla en Dezi hebben het ontdekt,' zei hij verslagen. 'Ze chanteren me ermee, dreigen het tegen de directie te zeggen als ik niet doe wat ze zeggen en ze willen dat ik de vriendschap met jou verbreek. Als ik niet luister betrekken ze jou er ook bij en word jij waarschijnlijk ook verwijderd.' Hij sloeg zijn ogen neer. 'Dus dat is wat er met me aan de hand is en waarom ik steeds in paniek raak. Ik moet mijn vriendschap met je verbreken en ik weet helemaal niet hoe ik het moet volhouden zonder jou.' Hij dwong zichzelf om op te kijken, zelfs al kon hij Michiels ogen niet zien door de tranen. 'Ik wil het niet, Michiel,' fluisterde hij. 'Ik wil onze vriendschap niet verbreken, maar ik wil ook niet dat jij gevaar loopt door iets wat ik heb gedaan. Je wordt medeplichtig als ik het je vertel en ik wil niet dat jou iets overkomt, lieve Michiel.' Hij veegde langs zijn ogen en slikte moeizaam. 'Daar zou ik nooit mee kunnen leven.'

[ bericht aangepast op 26 maart 2020 - 22:05 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx

Het was maar goed dat Jester zo geconcentreerd bezig was dat hij geen aandacht besteedde aan zijn omgeving, want Jester zo tegen het vuur horen praten had Onyx een aantal keer zachtjes laten lachen. Los van het feit dat Jester waarschijnlijk de enige was die überhaupt tegen een kaars praatte, was hij zéker de enige die er zó tegen praatte. Onyx merkte pas toen Jester verrukt opkeek dat hij gestopt was met spelen omdat dat wat zich in de kamer voltrok blijkbaar interessanter was en hij grijnsde naar zijn vriend.
'Fijn om te zien dat je nog weet hoe je een kaars moet uitblazen,' zei hij met een grijns. .

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Wat voor afschuwelijks kon hij gedaan hebben dat het zo erg was om van school verwijderd te worden. Merrin voelde hoe onderhand er ook tranen over zijn wangen liepen. Een ijskoud gevoel had zich in zijn maag genesteld en zijn hart voelde alsof het in zijn tenen gedropt was. "Dan doe het niet," fluisterde hij. "Vertel me wat er aan de hand is, dan kan ik je helpen." Hij greep Adam bij zijn schouders vast en dwong de jongen in zijn ogen te kijken. "I- ik ben niet bang voor Dezi en Yrla, laat ze maar k- komen." Merrin wist dat de stotter in zijn stem hem verraden had. Natuurlijk was hij bang voor Dezi en Yrla, dat was hij al voor een lange tijd en met geldige reden. Maar hij wilde Adam niet kwijt om wille van hen. Hij was dapperder met Adam erbij, niet zo alleen. "Vertrouw me nu gewoon en vertel wat er aan de hand is."

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Fijn om te zien dat je nog weet hoe je een kaars moet uitblazen," herhaalde Jester op dezelfde toon als Onyx, met rollende ogen. Hij pakte het doosje lucifers weer op en stak de nog rokende lont aan. "Was jij niet ook aan het oefenen?" Jester hield de lucifer weer rechtop en keek naar de stervende vlam. Het was duidelijk dat het vuur er niet van hield om zo gestuurd te worden. De vlam werd kleiner, leefde weer even op als een imploderende ster, en ging daarna helemaal uit. Duidelijk niet vrijwillig en Jester had het idee dat zijn wil keihard doordrukken nu nog even een leveltje te hoog voor hem was.
      If you can't beat 'em, join 'em.
      Jester legde zijn kin op zijn armen en staarde naar de vlam. De vlam staarde kalmpjes terug. "Ik weet het, teleurstellende plek hier. Die vriend achter me zit alleen maar te staren en ik blijf tegen je aanlullen als een kip zonder kop. Dodelijk vermoeiend. Je komt van me af door uit te gaan. Simpel als dat. Ik ben een bloedirritante gozer, hier wil je echt niet zijn. Eigenlijk, ik heb haast medelijden. Ga eens uit," zei Jester. Dan ben je beter af, ging hij in zijn hoofd verder. De vlam sputterde, kromp en verdween.
      Jester grijnsde, kwam half overeind en stak de kaars weer aan.
      "This is not the place to be. Jij weet het, en ik weet het. Je bent hier alleen maar omdat ik je heb aangestoken, dus waarom zou je blijven? Uitgaan zou een goede manier zijn om me eens terug te pakken. Ga maar uit." En de vlam ging uit.
      Jester draaide zich om naar Onyx. "Volgens mij begin ik het te snappen," grijnsde hij.

[ bericht aangepast op 26 maart 2020 - 22:29 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

Het verscheurde Adams hart om het verdriet op zijn gezicht te zien. Hij deed een stapje hoger op de trap en gaf hem een knuffel. 'Ik weet dat je niet bang bent. Maar ik ben niet zo moedig als jij en dat spijt me. Ik ga dit oplossen, het kost alleen tijd.' Hij keek Michiel weer aan en legde een hand tegen zijn wang. 'Denk niet dat ik jou niet vertrouw; ik vertrouw hén niet, en met goede reden. Jij betekent meer voor me dan je kunt bevatten, dan ik zelf bevat.' Hij gaf de jongen een kus op zijn wang en keek hem toen weer aan. 'Het spijt me. Het spijt me verschrikkelijk.'
De tranen namen zijn ogen weer over en hij draaide zich van Michiel af en liep vlug naar beneden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx

'Mooi, dan kunnen we eindelijk eten.' Onyx kwam overeind van het bed en rekte zich uit. 'Genoeg geoefend voor vandaag, kleine. Anders heb je al koppijn voor je een goeie slok ophebt.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Lang genoeg geoefend voor vandaag," herhaalde Jester en hij kwam meteen overeind. Tot nu toe had hij eigenlijk niet zoveel last van hoofdpijn. Misschien omdat hij Cackle's techniek gewoon goed onder de knie had, of misschien omdat hij bij de kaars veel minder hoefde te duwen met zijn gave. Het was meer zoals meebewegen en stiekem in de juiste richting wijzen. Go with the flow, then change said flow. Werkte tot nu toe verrassend goed. Hij was benieuwd hoe een slot erop zou reageren.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

Hij staarde vol ongeloof naar de deur waardoor Adam was verdwenen. De gang was akelig leeg zonder hem en Michiel voelde die leegte als een deken om zich heen wikkelen. Hij voelde zichzelf over zijn hele lichaam trillen en voelde hoe lange blauwe lokken zich langzaam over zijn schouder krulden. Was dit het einde? Adam was zijn vriend niet meer, dat had hij zelf gezegd. Merrin was weer alleen, hij was weer alleen...
      De jongen voelde hoe zijn binnenste bevroor, zijn gevoel voelde aan als verdoofd. Een eenzame traan liep over zijn wang heen, maar Merrin was zich maar vaag bewust van zijn verdriet. Geluidloos bleven de tranen stromen. Hij schrok op van de stem die onderaan de trap tegen hem sprak. "Nee, het ligt nooit aan jou, altijd aan henzelf, blabla." Het blonde meisje keek van onderaan de trap naar hem op, waarbij ze de trapleuning met een hand had vastgepakt. Blijkbaar had Fersephone alles gehoord. "Hij is het niet waard, Merrin. Neem dat van mij aan..." En met die woorden verdween ook Fersephone uit beeld, Merrin alleen achterlatend.

---

It's never gonna happen, Guys.