[Rpg • 0] Experium || 08 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: •

Rooster

---

Speeltopic 1: Klik ^^
Speeltopic 2: Klik ^^
Speeltopic 3: Klik ^^
Speeltopic 4: Klik ^^
Speeltopic 5: Klik ^^
Speeltopic 6: Klik ^^
Speeltopic 7: Klik ^^

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 24 maart 2020 - 15:19 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

8102

Ze zou er toch uiteindelijk aan moeten geloven. 8102 deed de deur achter de jongens dicht en ging een tikje opgelaten maar op de rand van haar bed zitten. Ze wist natuurlijk precies waar de jongens voor kwamen, maar het nieuws dat ze te vertellen had zou ze niet heel veel vrolijker maken. 8102 had Yrla wel gehoord op de gang. Zeker Onyx zag er extra moordzuchtig uit nu.
      "Ik heb gisteren het nog eens geprobeerd, zoals je zei." 8102 haalde een pluk haar achter haar oren vandaan en begon haast onbewust met het uiteinde te friemelen. "En het is gelukt."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla
Hij had geluk, het meisje lag op haar bed met boek in handen. Yrla ging grijnzend in de deuropening staan. "Oh Phone," zei hij met een zoet stemmetje. Het blonde meisje keek op van haar boek en toen ze zijn grijns zag, ging ze direct in protest. "Oh nee, nee! Echt niet Yrla, nooit van mijn leven." Fersephone was opgestaan om haar woorden extra kracht bij te zetten. Yrla schudde alleen grijnzend zijn hoofd. "Je weet nog niet eens wat ik ga vragen..." Hij zag aan het meisje dat ze protest wilde geven, maar ze hield stug haar mond. Hij stak haar hand naar haar uit. "Ik wil je wat laten zien. Dan kan je nog wel zien wat je antwoord is. Kom op, geef me deze kans." Fersephone keek hem nog steeds vol wantrouwen aan. "En ik accepteer geen nee.." Yrla pakte het meisje bij haar pols vast en trok haar haar kamer uit.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

Waarom was ze meegegaan? Waarom deed ze dit? Fersephone had er nu al spijt van dat ze buiten met de jongen liep, maar ze wilde niet door hem laten kennen. Op het moment dat Yrla stopte en er niets gebeurde, groeide haar irritatie. “Goed, wat wilde je me laten zien?” Yrla ging achter haar staan en draaide Phone in de richting van het laboratorium in de verte. Ze voelde de kriebels over haar rug kruipen bij het gevoel dat Yrla achter haar stond. “Wat zie je daar, Phone?” Fersephone rolde met haar ogen, maar gaf uiteindelijk heel braaf antwoord. Ondanks haar irritatie was ze wel nieuwsgierig wat de jongen van haar wilde. “Het laboratorium,” zei ze verveeld. “Het meest beveiligde stuk van heel Experium,” hoorde ze Yrla achter zich zeggen. De jongen legde zijn armen over elkaar over haar schouders en toen hij vlak langs haar oor fluisterde, voelde ze een nieuwe rilling gaan. “Wat zou je ervan vinden om daar rotzooi te trappen?”

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

Ze ging direct in protest, zoals verwacht. “Rotzooi trappen? Yrla, je weet dat we daarvoor van school gestuurd worden als we daar betrapt worden!” Yrla grijnsde. En leunde op Phone terwijl ze naar de afrastering keken. “Ik heb een plattegrond met alle camera’s en het centrale punt waar die uitgeschakeld kunnen worden. Ik zorg ervoor dat we niet betrapt worden. Maar de vraag is kun jij ons binnen krijgen?” Hij merkte dat het meisje onder hem worstelde met het idee. Yrla wist dat Phone van rotzooi trappen hield, dat ze zich de weken dat hij er niet was stierlijk had verveeld. Dat kwam overigens niet door zijn afwezigheid, maar dat terzijde. “Ah, kom op, Phone. Je wilt toch niet zeggen dat je nu een lafbek wordt toch?” Gepikeerd wurmde het meisje van hem los en keek hem uitdagend aan. “Ik ben nergens bang voor.” Yrla grijnsde, ze was rechtstreeks in zijn val gelopen. “Wel, Phone. Dan rest mij nog een vraag.” Hij liep even naar de plek waar hij het verstopt had en haalde de roos tevoorschijn. Vlak voor Phone bleef hij staan. “Wil je vanavond met mij naar het bal en ondertussen rotzooi schoppen?”

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Het bleef stil aan hun tafel; er kwam verder niemand opdagen. Adam vond het niet zo erg, bij de meesten anderen voelde hij zich nog steeds niet op zijn gemak. Toen ze hun ontbijt op hadden gingen ze naar de bibliotheek. Michiel had aangeboden om hem met aardrijkskunde te helpen, aangezien hij daar wat moeite mee had. Ze moesten een opstel schrijven en het onderwerp dat hij had gekregen was het effect van het broeikaseffect op orkanen. Hij wist zijn weg nog niet zo goed in de bibliotheek en hij was blij dat zijn vriend er was om wat suggesties te doen voor de boeken en tijdschriften die hij kon gebruiken, waardoor hij na een halfuur al lekker op weg was. Michiel scande de verschillende naslagwerken door en legde alles wat Adam kon gebruiken voor hem neer.
Toen hij één pagina af had, nam hij een slokje water uit zijn flesje en leunde tevreden naar achteren. 'Ik heb nu eindelijk een opzetje, dank je.' Hij glimlachte dankbaar naar zijn vriend. 'Kan ik jou nog ergens mee helpen?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx

8102's woorden lieten zijn agitatie weer een beetje sluimeren. Het was haar gelukt. Hij voelde dat de tweede naam binnen handbereik was en wisselde een veelbetekenende blik met Jester.
'Oké, vertel maar.' Hij zakte met Jester op het andere bed neer. Ze leek bang te zijn om het te zeggen, maar hij gaf haar een dringend knikje.
'Het was een helder visioen, helderder dan eerder...' Ze richtte haar blik op Jester. 'Ik zag jou. In een bos. Er was geroep en geschreeuw op de achtergrond en je was aan het rennen. Op een gegeven moment stond er een meisje met rood haar voor je.' Ze sloeg haar ogen neer. 'Toen legde ze een hand op je schouder en begon je te schreeuwen.'
Een naar gevoel bekroop Onyx. Hij had die hand zo vaak op zijn schouder gevoeld dat hij durfde te zweren dat de omtrek van haar vingers in zijn huid was achtergebleven. Hij antwoordde niet meteen, dacht na over wat ze had gezegd.
'Zou het een soort toernooi kunnen zijn?' vroeg hij het meisje. 'Zag je nog andere deelnemers?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

"Uh..." zei hij ietwat overrompeld. Hij was niet zo gewend hulp te krijgen en meestal deed hij alles zelf. De meeste vakken lukten hem altijd ook wel aardig, behalve... "Misschien kun je me helpen oefen voor muziek? Dat is nou niet echt mijn sterke kant." Merrin haalde even beschaamd een hand door zijn haar heen. "Maar dat is op dit moment niet heel handig," krabbelde hij meteen terug. Hij pakte zijn geschiedenis huiswerk erbij en begon driftig te pennen aan de opdracht die de docent voor hun achter had gelaten. Hij was echter al veel te snel klaar, want met geschiedenis was hij halverwege geweest en het was zijn beste vak. Het werd tijd voor iets anders. "Heb je zin om te gaan zwemmen?"

[ bericht aangepast op 25 maart 2020 - 19:20 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Woah, wait, back up a minute." Jester wisselde fronsend een blik uit met Onyx. "Ze legde haar hand op mijn schouder en ik begon te schreeuwen? Dat klinkt leuk. Hoe zag ze eruit? Bleke huid, blik alsof ze je zou neersteken zonder een spier te vertrekken, ietsje langer dan ik?" Hallucinaties en schreeuwen leek hem niet helemaal goed samen gaan. Zo eng konden dingen nu ook weer niet zijn.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

8102

      Zie je, het klonk helemaal niet zo leuk als het leek, in de toekomst kijken. "Ja." Ze trok zachtjes aan de lok haar. "Alsof haar aanraking pijn deed." Ze haalde het gezicht van het meisje zo goed mogelijk voor de geest en knikte toen. "Dat klinkt wel als zij. Ik zou haar vanavond ook wel kunnen aanwijzen..?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

Onyx dacht wel genoeg te weten, maar hij knikte toch maar. Voor de zekerheid. 'En? Zag je ook nog anderen? Misschien kun je daarnaar zoeken. Eigenlijk moeten we achterhalen of het een soort toernooi is of dat er een andere opdracht uitgevoerd moet worden.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

8102

      Ze schudde haar hoofd. "Ik zag alleen Jester en dat meisje."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      "Onyx heeft een goed punt. Hoe meer we weten van de setting, hoe beter." Jester keek 8102 peilend aan. "Denk je dat je het trucje nog een keertje kunt doen? Nu kun je immers heel gericht zoeken en wij zullen erbij blijven om ervoor te zorgen dat stap vier niet mislukt," knipoogde hij.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

Adam en Michiel waren naar hun slaapkamer gegaan om hun schoolspullen weg te leggen en trokken daarna hun zwembroeken aan en zochten naar een handdoek. Beiden hadden ze een brede glimlach op hun gezicht, terwijl ze over van alles en nog wat kletsten. Hij vroeg zich af of er ooit iemand in zijn leven was geweest met wie hij zo makkelijk kon praten.
Vlak voordat ze bij het zwembad aankwamen, versperde Dezi hun ineens de weg.
‘Jou zocht ik al,’ zei ze met een blik op Adam. ‘Ik moet met je praten.’
Adams schouders verstijfden. Het laatste wat hij wilde was met Dezi praten.
‘Ik ga met Michiel zwemmen.’
‘Niet vandaag.’
‘Wat?’ protesteerde hij. ‘Dat bepaal ik zelf wel.’
Plotseling boorden haar lange vingernagels zich in zijn onderarm. Ze trok hem naar zich toe en keek op hem neer. ‘Misschien dat Onyx en Jester die bullshit van je pikken, maar ik niet, heb je dat begrepen? Je bent een Niemand, en als een Naam je opdraagt om mee te komen dan luister je.’
‘Mich-Merrin is net zo goed een Iemand en hij vroeg of ik mee ging zwemmen.’
Ze boog zich naar hem toe. Haar ijskoude adem deed zijn oor bijna bevriezen. ‘Ik zou maar gedwee met me meegaan, knulletje,’ fluisterde ze. ‘Of wil je soms dat ik je geheimpje aan hem vertel?’
Hij bevroor. Angstig schoten zijn ogen tussen Michiel en Dezi heen en weer.
Haar lippen bogen in een tevreden glimlach. Vlug schudde hij zijn hoofd.
‘Dat dacht ik ook. Kom mee, loverboy.’
Die bijnaam liet een rilling over zijn rug lopen. Verloren keek hij Michiel aan. ‘Sorry,’ zei hij zachtjes. ‘Ik kom zo snel mogelijk terug, goed?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx

Agami stemde toe om het nog een keer te maken. Onyx kroop naar achteren op het bed tot hij met zijn rug tegen de muur zat en wachtte af.

---

Every villain is a hero in his own mind.

8102

Sommige dingen moest je niet onder druk zetten. Zoals kunst. Schrijven. Gesponnen suiker of fruit. Iemand met een gave die nog niet naar behoren werkte. Zeker dat laatste hoorde volgens 8102 zonder twijfel bij het rijtje, maar Onyx en Jester leken daar heel anders over te denken. De twee jongens gingen gewoon zitten en staarden haar vervolgens afwachtend aan.
      8102 verschoof een beetje ongemakkelijk.
      Ze deed haar ogen weer dicht en probeerde net zoals de vorige keren los te laten van het heden. Maar met iedere seconde die verstreek leek ze juist meer bewust te worden van haar omgeving. De zon op haar been, de ademhaling van de twee Namen tegenover haar en het geluid van de mensen buiten. Ze trok een frons in haar voorhoofd en gaf het op.
      "Het lukt niet," zei ze stellig. "Niet hier, in ieder geval." Voordat Jester of Onyx iets kon vragen, gaf ze het antwoord maar alvast. "Ik was samen met Adam bij het bos, toen ik het heldere visioen kreeg. Niet hier op de campus. Als jullie echt willen dat ik het nog eens probeer, moeten we daarheen. Volgens mij gebeurde het sowieso daar, dus dat helpt nog met de zoekopdracht ook," voegde ze er als laatste aan toe, om aan te sluiten bij Jesters begrippen over zoekbalk enzo. Dan was hij het vast sneller met haar eens. Hoopte ze, want hier kreeg ze echt niets voor elkaar.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.