[RPG | 200] The Shooter • Speeltopic - Speeltopics

3 februari 2020 - Het gegil klonk als muziek in zijn oren terwijl hij langzaam door de gang voortbewoog. Onbedoeld stapte hij in een roodgekleurde plas, waardoor hij rode voetstappen achter liet. Het deerde hem niet, als hij eerlijk moest zijn dan gaf het enkel een grotere kick. Enerzijds voelde het alsof hij door een glazen bol naar de wereld keek op het moment, alsof hij hier niet echt was. Misschien zelfs alsof hij thuis achter zijn PlayStation zat en daar Call of Duty aan had gezet. Maar dat was niet zo. Hij bevond zich niet thuis in zijn kamer en in zijn handen had hij geen controller maar een semi automatisch wapen. Het voelde zwaar en licht tegelijkertijd terwijl hij zich voortbewoog, langzaam, op zoek naar zijn volgende doel. I tell myself I don't need anyone but the truth is nobody needs me DISCLAIMER Let op, in deze rpg komen gevoelige onderwerpen aan bod, dit kan niet voor iedereen geschikt zijn. Denk hierbij bijvoorbeeld aan pesten maar ook de heftige shooting die we uit zullen schrijven. Mocht je problemen hebben met één van deze onderwerpen of hebben deze een negatief effect op je, zorg ervoor dat je altijd met iemand kan praten. Indien nodig staat mijn pb ook altijd open. 16+ activiteiten zijn toegestaan maar graag wel met een aankondiging bovenaan de post zodat deze meteen opvalt en ongeïnteresseerden gemakkelijk door kunnen scrollen.

START Zaterdagavond 4 januari 2020, het nieuwe jaar is aangebroken en maandag begint school weer na twee weken (kerst)vakantie: het uitgelezen moment voor een feestje. Er is geen excuus nodig voor een feestje maar voor sommigen is het wel meteen een goede mogelijkheid om aan hun goede voornemens te werken - of juist niet. Het feest wordt georganiseerd door Kit en zal dan ook plaatsvinden in huize Meester. Drank in overvloed, muziek en dronken tieners. Wat wil je nog meer? Inmiddels is het 22.00 wat betekent dat het feestje al in volle gang is maar laatkomers nog binnen komen druppelen. Have fun! Rollentopic • Praattopic • Speeltopic

[ bericht aangepast op 7 april 2020 - 17:10 ]

Sam keek met een walgende frons naar Izak toen hij Augustus en Tyler als voorbeeld gaf, maar kon het niet laten om vervolgens te lachen omdat hij de twee aansprak als dingen en niet personen. Sam rilde bij het idee van Augustus en Sam samen, laat staan Tyler en Sam. Ze snapte echt niet wat mensen zo leuk vonden aan een stoner en een mannelijke slet. ‘’Ik denk dat Augustus me eerder zou aangeven voor fysieke mishandeling.’’ Sam keek rond en zag een welbekende blondine richting de dranktafel lopen met twee andere bekende gezichten. ‘’Het lijkt er meer naar op dat Lori en Augustus op die date zullen gaan.’’ Merkte Sam op en knikte naar de drietal een paar meter verderop. Lori had ondertussen haar arm om Augustus heen geslagen en Giovanna keek niet al te blij. Nou, dit was dan weer wel leuk om te zien, niet? Kort kruiste haar blik met die van Lori en Sam trok uitdagend haar wenkbrauwen op. Vervolgens keek ze Izak weer aan. ‘’En in het geval van Tyler.. ik denk dat jij en Tyler eerder met elkaar zouden trouwen dan ik.’’ Merkte ze onschuldig op met een bitterzoete glimlach. Ze had heus wel gezien wat voor blikken ze uitwisselden op de parkeerplaats. Met een afkeurende blik keek ze naar haar jas toen Izak er wat over opmerkte. ‘’Nog erger.’’ Zei ze met een zucht. Die jas zou ze voorgoed niet meer aanraken als er overheen werd gekotst. ‘’Ik zoek wel een lege kamer zo.’’ Bedacht ze. Er was een grotere kans dat haar jas werd ondergekotst hier dan in een van de vele kamers van huize Meester. ‘’Voor mijn jas.’’ Zei Sam er nog achteraan voordat Izak verkeerde opvattingen zou krijgen. ‘’Waag het niet.’’ Waarschuwde ze hem voordat hij iets zou zeggen, maar knikte wel langzaam toen hij haar wat te drinken aanbood. ‘’Zolang er geen alcohol inzit en het fatsoenlijk smaakt vind ik het prima.’’

---

"Jij...?"       Roxy verkleurde weer, maar ging voorzichtig weer verder. Ze probeerde zijn frons te negeren, maar staarde dan wel weer naar een plekje gras verderop toen hij zijn blik naar de hemel richtte. Misschien moest zij dat ook doen, de sterren hadden altijd een kalmerend effect op haar. Ze stond er niet bij stil dat het kneepje in zijn hand – eigenlijk een gedoemde poging om hem los te trekken – een heel andere boodschap doorgaf.       ”Dat is het hele punt, Madison.” Tyler lachte zachtjes. Hoe kent hij mijn achternaam? “Heb je jezelf gezien?” Automatisch gleed haar blik naar haar eigen lichaam. Ze rilde opnieuw, deze keer echt van de kou. Ze zou zichzelf nu vooral heel graag met een jas en een joggingbroek en nog twintig andere lagen kledij zien, maar hield haar mond en bloosde maar wat. Haar hoofd had het tenminste wel warm genoeg.       “Je ziet er goed uit, misschien niet naar de typische beautystandard, maar hé, dat verveelt ook op den duur.” Ze fronste even, en keek hem niet aan. Hoewel ze nog altijd nerveus was, en het dus steeds kouder kreeg, hielp het wel om met Tyler alleen te staan. Zelfs pesters vielen wel mee als ze niemand om zich heen hadden, en Roxy voelde zich dan altijd net dat tikkeltje sterker.       ”Bedankt?” antwoordde ze dan ook, zachtjes maar duidelijk en met een hint van sarcasme. Ze keek hem eindelijk weer eens aan en klemde haar vingers wat steviger om de zijne, klaar om ze nu écht van zich af te trekken.       ” Plus, bij jou moet ik nog een beetje mijn best doen. Which is very interesting,” zei hij nog, waardoor ze opnieuw fronste. Ze wilde niet echt dat hij zijn best deed. Ze vond hem nog altijd aantrekkelijk, toch aan de buitenkant, maar werd wel steeds zekerder van haar stuk dat het het allemaal niet waard was. Dat ze dat deel van zichzelf niet aan hem wilde geven.       ”Ik,” zei ze opnieuw, maar ze zei het te stil of te traag of allebei, want Tyler stelde al een andere vraag: “Ik dacht trouwens niet dat jij er een was voor clichés, gorgeous?'' Gorgeous? Als haar blos al gezakt was, dan stond hij nu weer vuurrood op haar wangen. Ze schudde verwoed haar hoofd en pulkte aan een van zijn vingers.       ”Clichés zijn er voor een reden,” antwoordde ze en ze keek naar hun handen. Had hij haar echt zo stevig vast of durfde ze niet doortrekken?       ” Relax darling, it's a party,” hoorde ze hem lachen, maar ze bleef naar hun handen kijken. Ondanks wat hij net allemaal gezegd had, kon ze toch nog altijd niet geloven dat Tyler Hale’s hand daar lag. Goed, hij was nu niet bepaald iemand die het bij één iemand hield, maar zijn uitspattingen gebeurden wel binnen een bepaalde, selecte groep. En zij behoorde absoluut niet tot die groep.       Ze voelde hem dichter leunen en keek toch even op. ''Ik hoef niet te vertellen wat we hier doen met sfeerverpesters, toch?'' zei hij, en ze verloor prompt alle kleur weer uit haar gezicht, en de kracht uit haar arm. Ze liet haar hand vallen en staarde hem geschrokken aan. De paniek was terug, ze kon geen kant op. Hij zou nooit een nee accepteren, niet zomaar. Wat moest ze...?       Langzaam schudde ze haar hoofd en besefte toen dat ze de beker nog in haar andere hand vasthad. Ze keek even naar het goedje. Ze wilde niet drinken, maar ze wilde nog minder dat Ty haar echt tot de sfeerverpesters rekende en sloeg het goedje dus met een opgetrokken neus en ingehouden adem achterover. Gelukkig zat er niet heel veel meer in, want wat het ook was, het smaakte niet erg lekker en het voelde erg sterk. Met een zwakke glimlach gaf ze het lege bekertje weer terug en stak haar duim even in de lucht.       ”All good,” zei ze gemaakt vrolijk.

outfit      -      met Ty      -      buiten (terras?)

---

Mijn brein breint zoals het breint.

Tyler Nolan Hale 19 • The Quarterback • With Roxy @ the backyard ”Clichés zijn er voor een reden,” had ze nog gezegd, waarop ik kort had gehumd. Het zorgde er natuurlijk wel voor dat alles bleef zoals het moest blijven, zeker met betrekking op de sociale rangorde. Maar het maakte het uiteindelijk ook allemaal... Voorspelbaar. Voorspelbaar is iets voor later, vind ik zelf. Ze staarde me geschrokken aan na mijn laatste opmerking en ik haal mijn wenkbrauw weer wat op. Nou, ik maak eindelijk mijn punt duidelijk lijkt het. Ze schudde haar hoofd en sloeg toen het drankje in haar handen achterover. Ik neem de lege beker van haar over, om hem vervolgens simpel achter me te gooien. ”All good,” zei ze vrolijk en ik lach tevreden. ''Good girl, that's the spirit.'' zeg ik. Ik leg mijn andere hand nu ook op haar middel en scan haar gezicht even, dan glimlach ik even. ''Zie je, als je je gewoon gedraagt dan kom je er wel.'' zeg ik en ik neem plaats op een van de bankjes die in de tuin staan. Met een simpele beweging trek ik Roxy op mijn schoot en sla mijn arm lichtjes om haar heen. ''Dus love.. Wat maakt je zo zenuwachtig...? Talk to me.'' vraag ik haar en mijn vrije hand laat ik rusten op haar been. Ik bedoel, ik weet dat ik mijn effect heb natuurlijk, maar dat houd me niet tegen om het te vragen.

[ bericht aangepast op 25 maart 2020 - 15:13 ]

---

El Diablo.

---

---

Izak sloeg zijn armen over elkaar terwijl hij naar Sam keek, die duidelijk niet heel enthousiast was over zijn plannen om haar vanavond aan iemand uit te huwelijken. Alsof alle jongens die hier waren absoluut vreselijk waren, Izak kon best toegeven dat er wat rotte appels tussen zaten, maar wie wist liep er wel een droom man tussen. Je kon niet iemand beoordelen op het uiterlijk of op het feit dat hij graag op een feestje rond liep. '’Ik denk dat Augustus me eerder zou aangeven voor fysieke mishandeling.’’ zei Sam, een kleine lach rolde over Izak zijn lippen. 'Ik denk dat dat wederzijds zou zijn,' zei Izak, hij had Augustus ook vaak genoeg fysiek zien worden, niet dat Izak daar heel snel tussen sprong. Hij liet zijn vrienden meestal maar een beetje hun gang gaan. ‘’Het lijkt er meer naar op dat Lori en Augustus op die date zullen gaan.’’ Izak keek even op naar het tweetal waar Sam het overhaalde, nonchalant haalde hij zijn schouders op, soms had hij het idee dat van zijn vrienden iedereen altijd met iedereen ging, het interesseerde hem niet heel veel meer. 'Ik denk dat ze wel bij elkaar passen,' mompelde Izak.
‘’En in het geval van Tyler.. ik denk dat jij en Tyler eerder met elkaar zouden trouwen dan ik.’' ging Sam uiteindelijk verder, Izak beet even op zijn onderlip. Hij dacht zeker niet dat hij en Tyler zouden gaan trouwen, maar Sam had inderdaad goed opgepikt dat er iets gaande was. Iets waar Izak beter niet over kon praten, hij wist niet heel goed hoe Tyler met zijn gevoelens zat, maar hij had het idee dat de jongen niet graag toegaf dat hij ook wel warm werd van jongens. 'Ik denk niet dat je met Tyler zou willen trouwen nee, behalve als je er garant voor wil staan dat je echtgenoot vreemd gaat.' zei Izak om er een beetje over heen te praten.
Izak keek even naar het lege bekertje in zijn hand en was geneigd meteen de paar stappen terug naar de dranktafel te zetten, maar hij wachtte nog heel even. "Nog erger," zei Sam, een kleine lach rolde over Izak zijn lippen heen. 'Sam, ik ben je maar aan het stangen, het valt nog wel een beetje mee. De meeste mensen weten de wc nog wel te vinden,' grinnikte Sam. Echter leek de jongedame er al genoeg over in te zitten. ‘’Ik zoek wel een lege kamer zo.’’ zei Sam. ‘’Voor mijn jas.’’ Izak knikte, waarna hij Sam wat te drinken aanbood. ‘’Zolang er geen alcohol inzit en het fatsoenlijk smaakt vind ik het prima.’’ zei de jongedame, Izak glimlachte. 'Komt goed,' zei hij, waarna hij nu de twee stappen richting de dranktafel deed. hij keek naar de bekertjes, maar gokte heel eerlijk dat er maar weinig zonder drank te vinden zou zijn. Hij keek even terug naar Sam, hij kon het eerlijk toegeven, maar hij kon ook kijken of één drankje haar een leukere avond gaf... Izak wist dat als hij dat deed hij de award voor slechtste vriend wel zou winnen, maar hij wou toch ook gewoon een degelijke avond?
Uiteindelijk wist Izak een bekertje BacardiRazz met seven-up uit te zoeken, wetend dat de alcohol smaak hierbij vaak ver te zoeken was. Snel pakte hij er nog een, waarna hij zich terugdraaide naar Sam. 'Alsjeblieft,' zei hij, terwijl hij haar bekertje overhandigde. 'Ik ga er van uit dat je niet in bent voor een dansje?'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Het stoorde haar wel een beetje dat hij de beker zo achteloos achter zich gooide. Zelf hield ze alles liever netjes en ze was ook opgevoed om niet zomaar haar afval op het terras te dumpen - al helemaal niet van iemand anders. Wijselijk hield ze echter haar mond.       "Good girl, that's the spirit," zei Tyler en nu voelde ze ook zijn andere hand om haar middel. Kon hij niet voelen hoe ze trilde? Het was op z'n minst wel een beetje warmer, al stond het kippenvel nog op haar armen en schouders. "Zie je, als je je gewoon gedraagt dan kom je er wel," glimlachte hij vervolgens. Opnieuw: auw. Ze glimlachte maar wat dommig. Dit was helemaal niet normaal, niet voor haar, en ze probeerde na te denken hoe ze hem dat kon vertellen, zonder het mikpunt te worden voor het laatste deel van het schooljaar. Misschien... misschien moest ze dat maar gewoon laten gebeuren. Het waren nog maar enkele maanden. Maar ze dacht dan aan Thomas en realiseerde zich dat ze in zijn plaats dat nooit zou overleven. Iedereen lachte om de zwakte van de jongen, maar ze wist dat hij eigenlijk ijzersterk moest zijn om nog altijd op zijn benen te staan. Opnieuw iets wat ze nooit zou durven uitspreken.       Tijdens haar overpeinzingen loodste Tyler haar gemakkelijk mee naar een bankje en ging zitten. Ze wilde naast hem gaan zitten, of een mogelijkheid vinden om weg te lopen, maar hij trok haar zonder moeite op zijn schoot. Ze schrok en slaakte een zucht en een zachte 'oh', terwijl hij zijn arm om haar heen legde. Subtiel probeerde ze haar benen zoveel mogelijk te bedekken met de stof van haar jurkje, al lag zijn vrije hand daarvoor in de weg. En veel te hoog. Ze legde haar eigen hand weer bovenop de zijne, zodat ze zich net iets veiliger voelde.       "Dus love.. Wat maakt je zo zenuwachtig...? Talk to me," vroeg hij. Ze draaide haar hoofd naar hem en bestudeerde even zijn gezicht. Ze zou Ty altijd meteen herkennen en ze wist wel wat algemene dingen van hem, maar verder kende ze de jongen eigenlijk totaal niet. Ze kon hem helemaal niet inschatten, zou nooit gedacht hebben in deze situatie alleen al terecht te komen, en wist dus niet goed wat hij precies wilde horen. Ze gokte echter - nu de alcohol nog niet begon te werken - dat dat geen diepgaand gesprek was over waarom het 'populaire' kliekje zo ontzettend angstaanjagend was voor hun medestudenten zoals zij. Ze slikte even en streek één van haar weerbarstige lokken haar achter haar oor.       "Ehm," mompelde ze, om toch de stilte niet te lang te laten duren. "Dit is niet..." Ze fronste en dacht na over een deftige en duidelijke zin om te antwoorden, zonder hem op zijn tenen te trappen. "Ik ben niet... Dit ligt een beetje buiten mijn comfortzone," besloot ze dan, waarbij dit zowel op Tyler, als het feestje kon slaan. "Dit is nieuw voor me. En.. het is niet zo leuk om... om ergens tussen te komen." Ze bedoelde eigenlijk in een hoekje gedreven en vernederd te worden, maar besloot de situatie van eerder wat zachter te verwoorden. Ze doelde vooral ook op wat er ook tussen hem en Lori speelde, want ze had het gevoel dat de rest er maar voor de lol bijstond.

outfit      -      met Ty      -      buiten (terras?)

---

Mijn brein breint zoals het breint.

Ti merkte wel dat het Thomas wat deed dat ze haar hand op zijn been legde. De arme jongen had in hun tijd samen amper zelf een kus geïnitieerd, laat staan dat hij haar daadwerkelijk ineens op bed duwde en haar ruw nam. Dat ging echt niet gebeuren. Waarschijnlijk kon ze, als dit aanhield (waarvan ze zeker wist dat dat niet het geval ging zijn), jaren en jaren wachten op een goede beurt. Gelukkig liet ze zich niet echt tegenhouden door het woord 'relatie' en had ze best wel wat avontuurtjes gehad. Dat hoefde Thomas verder ook echt niet te weten.       'Ook wel prima,' reageerde de jongen op haar vraag en ze zag zijn witte knokkels rond het stuur. Ze haalde haar hand weg en zocht naar haar telefoon in het tasje dat ze bij zich droeg. Ze moest hem niet te veel pesten. Dat kwam nog wel. Voor nu moest ze de lieve vriendin zijn die hem maar al te graag betrok bij alle populaire studenten.       'Ik heb je gemist,' glimlachte ze even naar hem en ze kon het niet laten toch heel even haar ogen op zijn kruis te richten. Nog weinig te zien. Hm. Misschien had het toch niet lang genoeg geduurd. Ze kon het op het feest nog wel uitproberen, kijken of hij iets zou doen, of hij zijn gevoelens en de lust die hij voelde de overhand zou laten nemen. De kans leek haar klein, maar het was het proberen waard. Het moest wel leuk blijven, ook voor haar. Toen ze haar telefoon had gevonden, tikte ze snel een bericht naar Augustus. To: Augustus We komen eraan, hou drank voor me over x

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

---

Hij kon het niet laten tevreden te kijken toen Lori instemde met zijn voorstel. Eindelijk een beetje wat interessantere actie, althans, voor Augustus dan, gezien de dames en Tyler zich prima leken te vermaken met Roxy. Normaliter had hij het misschien ook prima entertainment gevonden, maar Augustus' spanningsboog was ook maar zo groot en gezien ze weinig ontlokte bij Roxy.       'Oh, je brengt mij altijd op geweldige ideeën... Er zullen vast nog genoeg kamers vrij zijn. Be right back.' Augustus wuifde Tylers woorden weg en hoofdschuddend keek hij zijn vriend kort na, die jongen bleef hem toch elke keer verbazen.       'Veel plezier!' riep Lori hen met ongeloofwaardige vrolijkheid na. 'Ze wil wel.' En daar was de verbitterdheid. Augustus grinnikte zachtjes en keek Lori geamuseerd aan. 'Drank, zei je? Ik kan wel wat gebruiken. Zeker nu die seut met Ty gaat.' Lori nam Augustus en Giovanna elk bij een arm en voerde hen mee richting de dranktafel, tijdens het lopen keek Augustus kort op zij naar zijn ex. Ergens was hij wel blij dat het hele tafereel van zojuist ervoor heeft gezorgd dat tot nu toe, Gio hem een attitude en gekibbel heeft bespaard. Eenmaal bij de dranktafel aangekomen, kreeg hij een shotje in zijn handen gedrukt van Lori. Deze gooide hij achterover, samen met nog een andere. 'Beter. Ugh, ik word helemaal misselijk als ik denk aan Ty met…'       'Nou, nou Lori, jaloezie siert je niet,' sprak Augustus grinnikend, waarna hij vervolgens een pruillipje trok, 'besides, ben ik dan niet goed genoeg voor je?' Hij vermoedde dat zijn laatste opmerking misschien wel een reactie van Gio zou ontlokken, maar dat was voor latere zorg.       'Dansen?.' Lori had een arm om zijn schouder heengeslagen. 'Of nog meer alcohol?' Voordat Augustus kon antwoorden, had Gio al gekozen voor het drietal, want ze voerde hen mee richting de dansvloer. Lori had nog steeds haar arm om Augustus' schouders hangen, deze haalde hij soepel eraf, voordat hij Lori met haar rug tegen zijn borst aantrok en zijn armen losjes om haar heen sloeg, voordat hij met haar op de muziek ging dansen. Hij wierp zijn blik kort op Gio, benieuwd of ze ongenoegen zou laten blijken, maar daar toonde ze geen blijk van, ze leek eerder volledig in haar element te zijn dankzij de muziek. Augustus wilde haar voorbeeld volgen en zich ook verder focussen op het dansen en de muziek, toen hij zijn broekzak voelde trillen. Hij liet Lori met één van zijn armen los en haalde zijn telefoon te voorschijn. Hij las Valentina's berichtje en moest even kort grijnzen. Voor jou altijd, love. Hoe is het met onze loverboy? Heeft ie al in zn broek geplast van de zenuwen? Tevreden las hij zijn antwoord en drukte op verzenden. Terwijl hij zijn telefoon weer wilde wegstoppen, viel zijn oog op Niah die verderop zich uitstekend leek te vermaken. Hij keek geamuseerd toe hoe ze langzaam met haar lichaam bewoog op de maat van de muziek en door haar knieën ging, om zich vervolgens op te trekken aan een stel armen. Zijn ogen vernauwde zich wat toen hij zag van wie die paar armen waren. In plaats van zijn telefoon weg te stoppen, besloot hij nog snel een berichtje naar Niah te sturen. Ziet er goed uit hoor, Nini, wil je vanavond ook nog een dansje met mij wagen? Ben je bekend met de horizontale tango (;?

Satisfaction feels like a distant memory. 🚬 19 — Stoner — Lori, Gio, Tyler &Roxy

[ bericht aangepast op 25 maart 2020 - 20:24 ]

---

I just caught the wave in your eyes

''Hé, ik ben een gevoelige jongen!'' Ze moest lachen om de pruillip. Het was niet helemaal wat ze bedoelde, ze kon zich niet voorstellen dat nu net zíj iemand was die zijn hart kon breken maar daar was ze nu totaal niet mee bezig. Eerder met het dansen en hoe knap hij eigenlijk was.       ''Maar gewoon weglopen van me werkt misschien niet. Ik ben ook wel eens een achterlijke jongen. Dus laat het me even weten wanneer je het niet leuk vindt.'' leek hij zichzelf in te dekken. Dacht hij nu echt dat ze het niet aan zou geven als ze iets niet wilde? Oké, met sommigen had ze wat meer moeite, zoals Tyler, maar dat was een heel ander verhaal.       Niah zette een stapje naar achteren zodat ze dichter tegen hem aan stond en legde haar handen op de zijne, terwijl ze grijnzend weer haar hoofd iets draaide. ''Don't worry, ik kan wel voor mezelf opkomen.'' probeerde ze hem gerust te stellen. Ze kon het niet laten om vervolgens langzaam op het ritme door haar knieën te zakken, tot ze bijna op de grond zat en ze zich weer aan zijn armen omhoog trok. Lachend draaide ze zich om in zijn armen en wierp ze een speelse blik zijn kant op.       Op dat moment voelde ze haar telefoon trillen en haalde ze die toch uit haar zak - benieuwd naar wie haar iets stuurde. Gus? Ze fronste bij het lezen van het berichtje en keek kort om zich heen tot haar blik bleef hangen bij hem. Ze trok spottend een wenkbrauw op, schudde even haar hoofd en stuurde een middelvinger emoticon terug, waarna ze haar telefoon weer in haar zak liet glijden en ze haar beide armen om Lucas' nek legde.       ''Sorry voor de onderbreking.'' lachte ze onschuldig naar hem.

Ze leek weer afgeleid te zijn en haalde - thank god - haar hand weer weg waardoor hij zich beter kon herstellen en zijn volle aandacht op de weg kon richten.       ''Ik heb je gemist.'' Wacht, wat? Hij keek om naar haar, verbaasd, maar richtte zijn blik net zo snel weer op de weg. Zíj had hém gemist? ''Echt?'' Het was er uit voor hij over zijn woorden na kon denken en hij voelde zijn wangen ook rood. Wat een klote reactie. Kon hij niet gewoon zeggen dat hij haar ook had gemist? Was dat wel zo? Hij slikte even en lachte wat stompzinnig.       ''Ik jou ook,'' antwoordde hij alsnog terwijl hij de auto parkeerde voor huize Meester. Hij draaide de motor uit en keek even om naar haar. Ze leek druk te zijn met haar telefoon maar dat was niks nieuws - waarschijnlijk iets met de rest van haar vrienden. ''dus..'' begon hij wat ongemakkelijk ''daar zijn we dan.'' Hij kuchte zacht en duwde vervolgens het portier aan zijn kant open, waarna hij uitstapte en het dichtgooide. Hij besefte zich echter dat hij wel even de gentleman uit kon hangen en haastte zich snel naar haar kant - waarbij hij bijna onderuit ging en de motorkap van de auto nodig had om zijn evenwicht te behouden. Maar hij geraakte er zonder languit op de grond te belanden, opende de deur en keek haar met een kleine glimlach aan.

[ bericht aangepast op 25 maart 2020 - 20:33 ]

Tyler Nolan Hale 19 • The Quarterback • With Roxy @ the backyard Weer legde ze haar hand op de mijne, wat wederom weer bevestigde dat ze het allemaal niet zo erg vond als ze blijkbaar heeft laten weten. Ze draaide haar hoofd naar mij toe en ik grijns lichtjes als ik merk hoe dichtbij ze is. Well, dat was makkelijk. "Ehm," mompelde ze. "Dit is niet..." Ik hou mijn hoofd wat schuin en laat mijn blik op haar branden. Ja ja, dit ben je niet gewend. Dat weten we, daarom moet ze me ook bedanken dat ze nu deze kans krijgt. Die krijg je niet zomaar weer. "Ik ben niet... Dit ligt een beetje buiten mijn comfortzone," Ik frons lichtjes. Well, dat kwam neer op ik ben het niet gewend. Alleen een beetje dramatisch uitgedrukt. "Dit is nieuw voor me. En.. het is niet zo leuk om... om ergens tussen te komen." Dan snap ik waar ze op doelt en ik lach even, waarbij ik mijn hoofd lichtjes naar achter gooit. ''Oh Madison, je maakt je teveel zorgen.'' grijns ik. ''Je kan nergens tussen komen als er niks is, toch?'' vraag ik haar dan. Ik veeg zachtjes een van haar lokken achter haar oor en glimlach. ''En dan nog, als je iets wilt moet je negen van de tien keer ergens tussen komen. That's life.'' zeg ik waarbij ik licht mijn schouders ophaal. ''Maak je niet teveel zorgen over die meiden, het ergste wat ze kunnen doen is je kleding in de fik steken na gym. Of je ogen eruit krabben. Maar ze willen waarschijnlijk toch hun handen niet vuil maken so....'' zeg ik dan uiteindelijk nonchalant. Ik lach en geef haar een snelle, speelse knipoog. ''Niet gewend om je comfortzone uit te gaan hmh?'' vraag ik haar zachtjes en leun wat haar kant op. ''Ik kan je daarbij helpen, ik kan dat het beste van iedereen hier, denk je niet?''

---

El Diablo.

Het leek of Thomas over elke vraag, opmerking of reactie van Ti minutenlang moest nadenken. Zo moeilijk was het niet, toch? Af en toe vroeg ze zich af of hij wel echt geïnteresseerd was in haar en of hij het ook niet een grote grap vond, maar bij het zien van zijn felrode wangen en het horen van zijn gestotter, wist ze toch vrij zeker dat hij eigenlijk, zoals altijd, gewoon een sulletje was die niet geheel thuis was in de datingwereld.       'Ik jou ook,' reageerde hij uiteindelijk en ze glimlachte kort toen ze naar hem keek, maar focuste zich daarna weer op haar telefoon. Augustus had al geantwoord. To: Augustus Hij versteende toen ik mijn hand hoog op zijn been legde. Arme schat. Eenmaal bij het huis van het feest stapte ze uit nadat Thomas de deur voor haar had opengedaan. Snel klikte ze het gesprek met Augustus weg en stopte ze haar telefoon terug in haar tas. Hij hoefde die opmerking niet te zien... Dat zou de fun wel wegnemen. Nu ze naast Thomas stond, glimlachte ze naar hem, drukte ze spontaan haar lippen op die van hem en begaf ze zich naar de voordeur. Ze hoorde de luide muziek en de harde stemmen al. Eerlijk gezegd baalde ze dat ze zo laat waren gekomen, maar het was niet anders.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

Gio voelde hoe de drank haar lichter maakte en glimlachte kort. Haar lichte ogen volgden hoe Augustus Lori tegen zich aan trok. Uiteraard moest hij weer laten zien hoe dik hij wel niet was met Lori, het kon bijna niet anders of hij deed het met opzet. GIovanna trok haar wenkbrauwen op naar Augustus en schonk hem een liefelijke glimlach. Vooralsnog zou ze het erbij laten. Gus haalde daadwerkelijk het bloed onder haar nagels vandaan maar ze had niet de energie om moeilijk te gaan lopen doen. Daarnaast gunde ze hem het plezier niet en Lori al helemaal niet. Ze zou zich nog liever opsluiten in één ruimte met Thomas dan dat ze zou laten blijken hoe vervelend ze de twee vond. Eén op een waren ze allebei nog wel enigszins uit te staan maar samen waren ze een duivels duo. Het liefst zou ze Lori aan haar haar door de kamer sleuren, maar in plaats daarvan hield ze haar gezicht in de plooi.       Giovanna keek de kamer rond en verbaasde zich over de tijd dat Roxy en Tyler buiten waren. Ze had Ty ondertussen wel terugverwacht. Of eigenlijk gehoopt dat hij al terug was. Dan had ze er in ieder geval niet zo lullig bij gestaan terwijl jut en jul gezellig stonden te schuren. Ze zuchtte even en besloot haar aandacht voorlopig maar even te focussen op haar drankje en de muziek.

[ bericht aangepast op 26 maart 2020 - 9:28 ]

---

If you want someone to trust you, you should give them a reason.

---

outfit      -      met Niah      -      keukenaanrecht

Zijn woorden leken geen slechte indruk te maken, maar mogelijk wel totaal onnodig te zijn. Een tikkeltje onvoorbereid voelde hij haar dichter tegen zich aan stappen, wat hij verder wel hélemaal oké vond. Jep. Owki-dowki. Hij grijnsde dan ook terug, terwijl ze zei: “Don’t worry, ik kan wel voor mezelf opkomen.”       Voor zo’n tien centimeter ging hij onbewust mee naar beneden, maar dan kreeg hij door wat ze deed en lachte hij gewoon mee. Het kostte hem niet echt moeite om steunpilaar te zijn en tilde haar zelfs een beetje mee op, waardoor ze wat hoger sprong. Schattig.       Even leek ze afgeleid te zijn door haar telefoon. Lucas keek automatisch over haar scherm mee, maar besefte dan wat hij deed en keek in plaats daarvan naar haar gezicht. Hij had niet echt iets gezien, ondersteboven lezen was niet zijn sterkste punt met de hoeveelheid alcohol die hij nu ophad.       Hij probeerde haar blik te volgen, maar wist niet goed op wie ze focuste. Toevallig bleef zijn blik wel bij hetzelfde groepje hangen, vooral omdat Augustus terugkeek. Lucas trok zijn wenkbrauw op, maar hield zich verder in. Hij betwijfelde of Gus echt veel ging doen zonder Tyler achter zich. Hij mocht natuurlijk altijd proberen, maar dat zou niemand wat laten winnen.       Lucas focuste zich weer op Niah toen die haar armen om zijn nek legde. Hij liet zijn eigen handen ook verder om haar middel glijden en trok haar glimlachend wat dichterbij. De avond was een stuk leuker aan het worden dan hij gedacht had. “Sorry voor de onderbreking,” lachte ze. Hij lachte terug en schudde zijn hoofd.       ”Geen probleem,” antwoordde hij, terwijl hij haar recht aankeek. Ze lachte leuk. Gespeeld fronste hij plots en hield hij zijn hoofd een tikkeltje schuin. “Wat precies werd er onderbroken?”

---

Mijn brein breint zoals het breint.

---

Zijn brandende blik maakte het haar niet makkelijker om te antwoorden, en hoewel ze het gevoel had dat hij haar meer uit- dan toelachte, was ze blij dat zijn hoofd wat minder dichtbij was. Alhoewel, het leek nu allemaal wat minder erg te worden, de alcohol begon in te werken. Er zat misschien toch wat meer in dat bekertje dan verwacht.       ” Oh Madison, je maakt je teveel zorgen,” grijnst hij. Ze fronste en schudde haar hoofd.       ”Roxy,” mompelde ze ertussen. Waarom hij haar constant met haar achternaam aansprak, begreep ze niet goed. Aangenaam was het niet, ze had een voornaam voor iets gekregen.       ” Je kan nergens tussen komen als er niks is, toch?'' Ze deinsde reflexief enkele centimeters achteruit toen hij zijn hand optilde, maar liet hem verder wel doen. Ze haalde haar schouders op en fronste opnieuw.       ”Daar lijkt Lori anders over te denken.” Ze mompelde nog altijd, maar het kwam er wel als een volwaardige zin zonder gestotter uit. De glimlach dit Tyler liet zien vond ze er nu ook al iets oprechter uitzien, maar haar buikgevoel waarschuwde haar nog dat dat misschien lag aan wat ze net had binnen gekapt.       “En dan nog, als je iets wilt moet je negen van de tien keer ergens tussen komen. That’s life.” Hij haalde zijn schouders op. “Maak je niet teveel zorgen over die meiden, het ergste wat ze kunnen doen is je kleding in de fik steken na gym. Of je ogen eruit krabben. Maar ze willen waarschijnlijk toch hun handen niet vuil maken so...” Hij knipoogde even en ze keek hem blank aan. De paniek was gezakt en zijn woorden gaven haar geen nieuwe angst. Om eerlijk te zijn waren dat geen streken waar ze heel bang voor was, meisjes waren meestal veel subtieler en veel, veel erger. Maar dat had absoluut geen zin om uit te leggen. Voor een tel had ze bijna medelijden met Tyler, en geloofde ze echt dat hij geen idee had wat voor effect hij had op een groot deel van de populatie op school. En dan vooral op Thomas. Op dat vlak leek hij de naïeveling te zijn.       ”Niet gewend om je comfortzone uit te gaan hmh?” De vreemde rust die ze net voelde bij haar conclusie verdween op slag, en ze voelde zich meteen weer ongemakkelijk. Gelukkig had hij zijn hand laten liggen. “Ik kan je daarbij helpen, ik kan dat het beste van iedereen hier, denk je niet?”       ”Eh,” stotterde ze weer. “Ik... vind... Ik moet plassen,” flapte ze er dan uit, plotseling een mogelijke ontsnapping voor ogen. Hij ging niet mee naar het toilet gaan, niet met haar, toch? Ze moest eigenlijk niet echt plassen, het zou vervelend zijn als hij voor de deur zou wachten.

outfit      -      met Ty      -      buiten (terras?)

---

Mijn brein breint zoals het breint.

Tyler Nolan Hale 19 • The Quarterback • With Roxy @ the backyard > With Gio @ Dancefloor ”Daar lijkt Lori anders over te denken.” had ze nog gezegd en ik had mijn schouders opgehaald. ''Dat zal best.'' mompel ik, waarschijnlijk dachten er wel meer anders over. ”Eh,” stotterde ze weer na mijn laatste opmerking en ik lach zachtjes. Ze kon er nu wel op in gaan hoor, ik had haar toch al door. “Ik... vind... Ik moet plassen,” zei ze toen en een frons verschijnt op mijn gezicht. Wederom, niet waar ik op had gerekend. Ik knik lichtjes en haal haar van mijn schoot, waarna ik ook op sta. Zoals ik al zei, ik had een bepaald effect op mensen. Waarschijnlijk had ze even nodig om af te koelen, I don't blame her. ''Alright..'' zeg ik nonchalant en toon haar nog een lichte grijns. ''Dan zie ik je straks wel weer ergens verschijnen, love.'' zeg ik dan. Ze zou wel even de tijd nodig hebben, denk ik zo. Ik til haar kin wat op en druk een zachte kus op haar wang, waarna ik haar nog een snelle knipoog geef. Zonder nog een woord aan haar vuil te maken loop ik weer naar binnen en kijk over de mensenmassa heen. Al snel zie ik weer een paar bekende gezichten, zo ver waren ze niet gegaan zonder mij. Ook viel mij meteen op dat Gio alleen stond, toegegeven, ik heb haar wel een beetje rottig achtergelaten met die twee. Oops? Oh well, haar reddende engel is nu hier toch? Ik maak een weg door de mensen, vis ondertussen nog een beker met drank van tafel, en sla eenmaal daar een arm om haar middel van achter. ''Boo.'' fluister ik en druk een kus op haar schouder. ''Ik verveelde me, so here I am..'' grijnsde ik en trok haar tegen mijn borst aan. Mijn gezicht verstop ik wat in haar nek. ''Heb ik iets gemist?''

---

El Diablo.

Sam keek Izak met een ‘Wat?’ blik aan toen hij zijn armen over elkaar sloeg. Sam wist zelf toch wel een beetje wie er wel en niet bij haar zou passen? En zo te zien was er niet echt wat bij het plaatje paste als ze zo de menigte in keek. Niet dat ze er heel veel aandacht aan had besteed, maar ze wist gewoon dat ze zelf niet een makkelijk persoon was om mee te zijn. Ze raakte snel verveeld, ze had geen interesse in populaire rotzakken en hoogstwaarschijnlijk zij ook niet in haar, voor anderen was ze vaak te intimiderend of onverwachts, ze hield er niet van om te lang in één plek te blijven of met regels te moeten leven. Een echte relatie was dan ook nooit van toepassing geweest. Wat ze daarvan vond, wist ze niet zo goed. Misschien was het ook wel beter zo. Sam moest kort lachen om Izak, die vond dat Lori en Augustus wel bij elkaar pasten. ‘’Ja heel schattig, vind je niet?’’ Vroeg ze, duidelijk met een sarcastische ondertoon. Haar hoofd kantelde wat naar rechts toen ze Izak wat ongemakkelijk op zijn onderlip zag bijten nadat ze over Tyler had gesproken. Dat hij daarna duidelijk de aandacht weer op haar richtte merkte ze dan ook wel op. Maar het deerde haar verder niet zo veel, het was zijn leven, niet die van haar. Het was alleen.. Tyler zelf waar ze heel wat vraagtekens en walging voor had. Sam wachtte leunend tegen de muur achter haar toen Izak weg liep voor een drankje en nam het bekertje van hem over toen hij in enkele minuten weer terug was. ‘’Thank you, sir.’’ Zei ze met een glimlach en nam kort een slok van het drankje. Hm. Ze keek even naar goedje dat naar frisdrank smaakte en merkte toen pas hoeveel dorst ze eigenlijk wel niet had. Wat was de laatste keer dat ze wat had gedronken? Ze kon het niet meer herinneren. Sam nam nog een paar slokjes achter elkaar en voor ze het wist was haar bekertje alweer leeg. ‘’Wow, dacht niet dat ik zoveel dorst zou hebben.’’ Merkte ze op en hield haar bekertje weer voor Izak. ‘’Hm, misschien als ik hier nog een van krijg geef ik het wel een poging.’’ Sam bedacht even of het wel zo leuk zou zijn om de dansvloer op te gaan nu het populaire kliekje er ook stond. ‘’Hm, weet je wat, ik haal het wel zelf. Wat zat er in?’’