[RPG | 200] The Shooter • Speeltopic - Speeltopics

3 februari 2020 - Het gegil klonk als muziek in zijn oren terwijl hij langzaam door de gang voortbewoog. Onbedoeld stapte hij in een roodgekleurde plas, waardoor hij rode voetstappen achter liet. Het deerde hem niet, als hij eerlijk moest zijn dan gaf het enkel een grotere kick. Enerzijds voelde het alsof hij door een glazen bol naar de wereld keek op het moment, alsof hij hier niet echt was. Misschien zelfs alsof hij thuis achter zijn PlayStation zat en daar Call of Duty aan had gezet. Maar dat was niet zo. Hij bevond zich niet thuis in zijn kamer en in zijn handen had hij geen controller maar een semi automatisch wapen. Het voelde zwaar en licht tegelijkertijd terwijl hij zich voortbewoog, langzaam, op zoek naar zijn volgende doel. I tell myself I don't need anyone but the truth is nobody needs me DISCLAIMER Let op, in deze rpg komen gevoelige onderwerpen aan bod, dit kan niet voor iedereen geschikt zijn. Denk hierbij bijvoorbeeld aan pesten maar ook de heftige shooting die we uit zullen schrijven. Mocht je problemen hebben met één van deze onderwerpen of hebben deze een negatief effect op je, zorg ervoor dat je altijd met iemand kan praten. Indien nodig staat mijn pb ook altijd open. 16+ activiteiten zijn toegestaan maar graag wel met een aankondiging bovenaan de post zodat deze meteen opvalt en ongeïnteresseerden gemakkelijk door kunnen scrollen.

START Zaterdagavond 4 januari 2020, het nieuwe jaar is aangebroken en maandag begint school weer na twee weken (kerst)vakantie: het uitgelezen moment voor een feestje. Er is geen excuus nodig voor een feestje maar voor sommigen is het wel meteen een goede mogelijkheid om aan hun goede voornemens te werken - of juist niet. Het feest wordt georganiseerd door Kit en zal dan ook plaatsvinden in huize Meester. Drank in overvloed, muziek en dronken tieners. Wat wil je nog meer? Inmiddels is het 22.00 wat betekent dat het feestje al in volle gang is maar laatkomers nog binnen komen druppelen. Have fun! Rollentopic • Praattopic • Speeltopic

[ bericht aangepast op 7 april 2020 - 17:10 ]

Sam bleef rustig kijken tot de twee – tot haar verbazing – wat afstand van elkaar namen nadat ze tevoorschijn kwam. Haar mondhoek schoot een klein beetje omhoog bij het horen van de woorden van Giovanna. ‘’Ik denk dat dit een eerste keer is dat we ergens mee eens zijn.’’ Vulde Sam aan maar keerde vervolgens dezelfde minachting waarmee Giovanna haar aankeek terug. Het was inderdaad een stuk beter geweest als ze een andere kamer hadden gevonden. Alhoewel, het was ook wel amuserend om te zien hoe ze geïrriteerd raakten door haar aanwezigheid. Natuurlijk. Giovanna en Tyler waren bezig met hun seks op te bouwen en Sam kwam het heel leuk afbreken. Niet dat ze daar opzettelijk voor had gekozen. De voorkeur lag eerder bij geen interactie dan wel interactie met Tyler of Giovanna of beide. Sam duwde haarzelf van de muur af en ging rechtop staan zodra Tyler opstond om naar haar toe te lopen. Geen goed idee. Hij kwam zelfs pal voor haar neus staan, waardoor ze de alcohol die hij gedronken had goed kon ruiken. Hoewel het haar irriteerde dat hij zo vlakbij haar ging staan, bleef ze toch staan op de plek waar ze stond. Ze werd niet geïntimideerd door zijn aanwezigheid. Een spottend lachje rolde over haar lippen toen hij haar praktisch uitnodigde in bed. ''Het zou wel heel interessant worden dan, jij houdt er van om ruig te zijn toch?'' Ze haalde haar blik geen seconde van hem af. ‘’Dat heb je goed geraden.’’ Zei ze alsof hij eerder geen ervaring had met haar agressieve kant en aan het gokken was. Haar ogen gleden kort naar zijn voorhoofd, puur uit nieuwsgierigheid, om te zien of hij er nog een litteken aan over had gehouden. Je kon het nauwelijks zien maar gezien Sam degene was die de schade had veroorzaakt wist ze precies waar ze had geraakt, en als je héél goed keek kon je de herinneringen van die avond nog zien. Oeps. 'Ik kan zelfs de gunst teruggeven, if you're into that...'' Weer ontsnapte er een lachje uit de mond van Sam, dit keer niet spottend, alhoewel ze dat wel in haar gedachten aan het doen was. Haar blik verzachtte en even leek het alsof ze zijn keuze overwoog. Ze keek hem lief aan en liet haar hand glijden naar zijn kraag. ‘’I’d like to see you try.’’ Een onschuldige blik werd naar de kant van Tyler gestuurd, en om meer uit het spelletje te halen dat ze aan het spelen was, beet ze ook nog eens op haar onderlip. Haar lichaam was ergens heel anders mee bezig dan haar gedachten. Haar gedachten schreeuwden dat ze in zijn walgelijke gezicht moest spugen. Geduld, Sam. Hij moest nog even denken dat ze voor zijn ‘knapheid’ of ‘charme’ viel. Met veel tegenzin liet ze haar blik langs zijn lichaam glijden en keek hem weer glimlachend aan. In een kleine seconde veranderde haar gezichtsuitdrukking als sneeuw voor de zon. Ze verstrakte haar grip en trok aan zijn kraag met een kille blik. ‘’Want we weten beiden wat er dan gaat gebeuren.’’ Spatte Sam uit en liet hem los nadat ze Tyler een kleine duwtje naar achter gaf met de hand die zijn kraag vasthield.

Gio voelde hoe Sam haar blik weerkaatste en grijnsde lieflijk. Snel fatsoeneerde ze haar kleding, maar ze bleef op het bed zitten. Ze liet Tyler liever zelf zijn problemen fixen. ''Oh Sam... Als je mee wilt doen moet je het gewoon zeggen hoor.'' zei hij. Gio kreeg braakneigingen bij het idee. Alhoewel ze niet vies was van vrouwen, absoluut niet zelf, zag ze zichzelf niet gauw met een vrouw het bed in duiken. Met Sam al helemaal niet. . ''I can't blame you,'' Vervolgde Tyler toen. Gio ziet hoe hij richting Sam loopt en schudt lichtjes haar hoofd. De hele school wist hoe dit de vorige keer was afgelopen. ''Het zou wel heel interessant worden dan, jij houdt er van om ruig te zijn toch?'' Tyler pakte de fles uit Gio's uitgestoken hand.. ''Ik kan zelfs de gunst teruggeven, if you're into that...''       "I'd like to see you try." Heel even, voor een halve seconde, dacht Gio dat ze viel voor de charmes van Ty. Tot ze hem vastpakte en achteruit duwde. Nu stond GIo wel op. Hoewel ze niet van plan was om Sam te intimideren, ze keek wel uit. Het bleef meestal bij enkel wat woorden heen en weer. Ze ging achter Ty staan en legde haar handen om zijn middel. "Heb je niet al te veel tijd verspeeld aan dit soort types?", vroeg ze terwijl ze haar blik over Sam heen liet glijden. Ze had geen zin in een bloedbad en pakte de fles uit zijn hand, waarna ze zelf nog een slok nam en zich afvroeg wat Sam nou eigenlijk van hen moest. Het was niet zo dat ze op dit moment ook maar iemand lastig vielen. Ze had juist moeten staan springen dat ze de hele meute onbekenden beneden niet terroriseerden.

---

If you want someone to trust you, you should give them a reason.

Niah dacht te zien dat zijn gezicht norser stond maar ze was er niet zeker van. Het was zo snel al weer veranderd en vooral met die alcohol in haar systeem besefte ze zelfs maar vaag dat ze er een glimps van had gezien.       ''Ik weet niet of dat voor jou nog zo'n goed idee is. Heb je niet al genoeg gehad?'' Vrijwel meteen trok ze een pruillip en zette ze haar zielige bambi ogen op. ''Ik bedoel, ik sta hier eigenlijk wel prima. Jij niet?'' Ze keek hem weer normaal aan en trok een wenkbrauw op. Even keek ze om zich heen maar haar blik eindigde weer bij hem.       ''Is dat zo?'' Haar mondhoeken krulden omhoog in een uitdagende grijns. Ze had haar armen om zijn nek geslagen maar liet haar handen iets omlaag zakken en greep de kraag van zijn shirt vast. Ze trok hem nog net een stukje dichterbij en bestudeerde zijn gezicht van dichtbij.       ''Zoiets, bedoelde je?'' vroeg ze zacht - maar hard genoeg om boven de muziek uit te komen en verstaanbaar te zijn voor hem. Met haar vingers streelde ze net onder de boord van zijn shirt over de huid van zijn nek en schouders. ''Of meer zoiets..'' Ze liet hem weer los en zette een stap naar achteren zodat ze weer meer afstand creëerde tussen hen, gewoon om hem te plagen.

---

Augustus wist dat hij zijn beste vriendin haar een pleziertje gunde door haar Valentina's berichtjes aan hem te tonen. Toen Augustus, een hele poos geleden, de weddenschap aan Valentina voorstelde, was hij verbaasd geweest dat ze er mee akkoord was gegaan. Niet gek dat hij het nog verbazingwekkender vond dat ze het al zo lang volhield met die stumpert én dat ze met hem durfde te verschijnen op een feestje als deze.       'Jij bent gemeen.'       'Alleen tegen mensen die het over zichzelf afroepen,' antwoordde hij en keek met een geamuseerde grijns naar Lori, die zich tegen zijn borst aan vleidde. Ze verplaatste haar handen rond zijn nek en wendde haar hoofd iets dichter tot dat van hem.       'Genoeg,' antwoordde ze op zijn vraag en ze glimlachte ondeugend naar hem. 'Maar je maakt het me wel moeilijk.' Ze keek Augustus met een serieuze blik aan. 'Jou of Thomas… Misschien dat Gio…' Ze draaide haar hoofd opzij en Augustus volgde haar blik naar daar waar hij zijn ex verwachte, maar die bleek verdwenen te zijn in het niets. Zoekend keek Lori om zich heen, voordat ze haar schouders ophaalde. Hoe gemeen het ook klonk, Augustus zat er niet zo mee, dan kon hij eindelijk zijn gang gaan zonder die oordelende en beschuldigende, blauwe ogen op zich te voelen. 'Nou ja, dan niet.' Augustus grinnikte en verplaatste zijn handen wat, zodat ze wat lager kwamen te liggen. 'Tsja,' mompelde Lori, terwijl ze haar hand door Augustus' haar liet glijden. Deze sloot kort zijn ogen bij deze aanraking en glimlachte tevreden. 'Thomas moet maar even wachten.' Net toen hij zijn ogen weer wilde openen, voelde hij Lori's zachte lippen weer op de zijne, ditmaal langer. Gewillig zoende hij haar terug. 'We kunnen naar boven gaan. Of naar buiten.' Augustus opende zijn ogen en keek in het glimlachend gezicht van Lori. 'Wat denk jij?'       'Boven? Is er een speurtocht uitgezet?' sprak Augustus gespeeld onschuldig, heus wetend waar Lori op uit was. Hij grijnsde naar haar en blikte toen kort naar de deur. 'Hoe verleidelijk dat ook klinkt...' begon hij en hield zijn hoofd wat scheef, '...zullen we misschien even naar buiten gaan? Dan kunnen we gelijk onze loverboy en Val opwachten.' To: Niah Nou nou Nini, je kunt het me amper kwalijk nemen: en eenzame jongen als ik heeft soms gezelschap nodig, en gezien jij niet wilde... *Kunnen we ff doen alsof hij dit stuurde voordat hij zijn telefoon had weggedaan, anders staat 'ie constant met z'n telefoon in z'n hand

Satisfaction feels like a distant memory. 🚬 19 — Stoner — Lori, Gio

---

I just caught the wave in your eyes

---

KIT ● MAXWELL ● MEESTER

---

---

★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★

Als Kit niet behoorlijk aangeschoten was geweest, had hij dit soort spelletjes nooit gespeeld. 'Nu, dat is niet zo moeilijk. Één is een leugen, ik kan me namelijk niet voorstellen dat je een hekel aan je ouders hebt.' had Tessa verstandig opgemerkt. Ze had natuurlijk gelijk. Kit had geen hekel aan zijn ouders - hij had gewoon niet zoveel met hen. 'Twee en drie zijn waarheid. Laten we eerlijk wezen, met die meute die af en toe om je heen hangt, kan ik me niet voorstellen dat je nooit met iemand gezoend heb. En tussen al dat vrouwelijk schoon zal er vast wel één tussen zitten die je leuk vindt.' voegde ze ver volgens aan toe. Ooit in een ver verleden had Kit inderdaad met iemand gezoend. Het betekende niks voor hem en niks voor haar, maar het feit dat hij ooit gezoend had, stond daarmee dus vast.       'Ik ben het eens met Tessa, je haat toch niet echt je ouders?' vroeg Heath vervolgens. Kit haalde zijn schouders op. 'I guess you're right', antwoordde Kit nonchalant. '1. Ik hou van serial killer documentaires, 2. ik hou van romantiek en 3. ik heb ook nog nooit iemand gezoend.' zei Heath. Kit lachte zacht en keek Heath strak aan. 'Wie was de gelukkige?' vroeg Kit zelfverzekerd alsof hij zeker wist dat nummer 3 de leugen was. Hij trok één wenkbrauw op en vouwde zijn armen over elkaar terwijl hij naar Heath keek.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

---

• 19 • Cheerleader • Party • w/ Heathcliff & Kit • Outfit •

      "Ik ben het eens met Tessa, je haat toch niet echt je ouders?"
Kit haalde zijn schouders ligt op. Het was duidelijk te merken dat hij — ondanks dat de jongen er vermoedelijk niet mee wegliep — zijn ouders niet haatte. Zijn onverschilligheid was echter duidelijk op te merken. "I guess you're right. Tessa glimlachte lichtjes.
      "Oké dus..."
Bedenkelijk staarde Heath vervolgens naar een onzichtbaar punt in de hoogte, waarop de brunette zich afvroeg wat hij ging voorleggen als een leugen en twee waarheden. De kans dat het iets was waarvan ze nog niet op de hoogte bleek te zijn betwijfelde ze namelijk.
      "1. Ik hou van serial killer documentaires, 2. ik hou van romantiek en 3. ik heb ook nog nooit iemand gezoend."
      Een subtiele grijns vormde zich op haar lippen en in plaats van een antwoord te geven, deed Tessa eerder een nieuwe graai naar de fles whiskey. Deze antwoorden kenden ze tenslotte al, en dus liet de brunette het aan Kit over om eerst te antwoorden.
      "Wie was de gelukkige?"
Een geamuseerde trek gleed over Tessa lippen heen en met de fles whiskey vlak voor haar lippen keek ze op naar Kit. Ergens kreeg ze het vermoeden dat Kit niet helemaal zeker leek te zijn van zijn bedenkingen omtrent nummer drie uit Heath's lijstje — welke wel degelijk de leugen was. De relatie tussen Heath en Tessa was nooit een geheim geweest, maar nu inmiddels een paar jaar later spraken ze er ook niet meer over. Tessa hield intussen nog steeds van Heath en ze wist dat dit vice versa nog net zo was — de manier waarop was echter geheel verandert, vooral voor Tessa.
      "Ik was de gelukkige."
Vervolgens nam de brunette een laatste slok van de drank, waarna ze de fles besloot ver buiten haar bereik te zetten. Nu de eerste bitterheid er vanaf was, en haar lichaam wende aan de sterkte van de alcohol werd het een verraderlijk iets om van te blijven drinken — wilde Tessa niet binnen nu en een half uur geen 'boe' of 'bah' meer kunnen zeggen, was overgaan op iets minder sterks een wijselijker besluit.
      "1. Mijn ex is mijn beste vriend, 2. Ik slaap met sokken aan en nummertje 3. Ik nog nog hartstikke maagd."
Grinnikend kantelde Tessa haar hoofd iets, terwijl ze besloot ergens te gaan zitten, daar haar benen het lange staan wel even beu leken te worden. Het mocht wel duidelijk zijn welke van de drie een leugen was, want hoewel er maar weinig jongens waren die een relatie met de brunette leken te willen — over bedpartners had ze niks te klagen.

[ bericht aangepast op 30 maart 2020 - 15:19 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

"Jeez, Roxy, je zit er uit alsof je een spook hebt gezien," zei Izak. "Ik hoop dat ik niet zo eng ben."       Roxy schudde haar hoofd een tikkeltje te hard, waardoor de kamer wat langer doordraaide dan hoorde. Ze wreef nog even over haar wang, ook al zou Izak haar tranen niet zien in het schrale licht van de woonkamer. Ze kende de jongen niet zo goed en hij hing wel met de andere pestkoppen rond, maar ze moest ook toegeven dat ze hem nooit echt iets erg had zien doen.       "Nee, nee, je ziet er prima uit," antwoordde ze, nauwelijks hoorbaar boven de muziek uit. Ze glimlachte eventjes en schudde haar hoofd opnieuw, iets trager deze keer. "Sorry, ik probeer mijn jas te vinden, maar ik kon er niet goed door, en toen botste ik tegen jou, en nu ben ik weer aan het ratelen." Ze lachte eventjes ongemakkelijk. "Sorry. Ik, euhm, zal je niet verder storen met..."       Roxy keek even in het rond en merkte dat Izak alleen stond, wat ze een gek zicht vond. De jongen behoorde absoluut bij het populaire kliekje, en helaas voor Roxy en haar consorten, vond je hen zelden alleen. "Niemand meegenomen?" vroeg ze daarom, een tikkeltje nieuwsgierig. Haar jas ging niet lopen en gezien Izak niet gemeen was geweest in die eerste drie seconden, kon ze misschien nog eventjes een wat leuker gesprek hebben om deze nacht te eindigen. Dan kon ze misschien wat beter inslapen.

outfit      -      met Izak      -      binnen (dansvloer)

---

Mijn brein breint zoals het breint.

---

outfit      -      met Niah      -      keukenaanrecht

Gelukkig leek ze zijn ongemakkelijke opmerking niet zo zwaar op te pakken. Sterker nog, zodra hij zichzelf probeerde te redden, leek ze het al vergeten te zijn. Hij trok een verwachtingsvolle wenkbrauw op. “Is dat zo?” vroeg ze uitdagend. Hij voelde hoe ze zijn kraag vastpakte en dichterbij trok, wat hij graag liet gebeuren. Gelukkig hield hij zijn ogen open, anders was dit mogelijk wat awkward geworden.       ”Zoiets bedoel je?” vroeg ze zacht. Hij staarde haar wat dommig aan, zijn mond een klein beetje open gezakt. Haar vingers veroorzaakten een aangename rilling over zijn ruggengraat, maar veel reactie toonde hij in eerste instantie niet. Misschien was het de alcohol, of misschien omdat hij eigenlijk niet zo heel vaak flirtte. Meestal was hij te veel met thuis of met zijn sport bezig om meisjes echt goed te leren kennen.       Hij vond het dan ook ontzettend jammer toen ze hem loszette en plots heel wat verder stond. Het was maar een stap, zijn hand lag zelfs nog grotendeels op haar middel, maar hij miste het gevoel meteen.       ”Of zoiets?” vroeg ze plagerig. Hij kuchte even en legde een hand in zijn nek, waar hij zonet nog de hare had gevoeld. Hij schudde zijn hoofd en grijnsde dan toch, zijn charmes teruggevonden. Met de hand op haar middel trok hij haar terug tegen zich aan.       ”Zoiets,” mompelde hij, voor hij zich naar haar toeboog en zijn lippen op de hare drukte.

---

Mijn brein breint zoals het breint.

---

“Alleen tegen mensen die het over zichzelf afroepen.” Een grijns gleed over Gus’ gezicht en Lori grinnikte zachtjes. Ze kon hem absoluut geen ongelijk geven. Die jongen ríép het ook over zichzelf uit. Net als Roxy vanavond – het stond nog net niet op haar voorhoofd geschreven.       Lori moest toegeven dat ze daar prima stond, zo dicht tegen Augustus aan, zachtjes meebewegend op de muziek maar de twee opties die ze Gus voorhield waren beide even aantrekkelijk. Ze keek op en toen Lori haar beste vriend zoende, leek hij haast gewillig terug te zoenen. Hmm, dacht Lori loom. Misschien dat hun vriendschap er toch niet zo onder zou lijden…       “Boven? Is er een speurtocht uitgezet?” Lori rolde met haar ogen en gaf Augustus een duw tegen zijn schouder. “Pestkop,” mopperde ze, maar ze glimlachte naar hem. Hij grijnsde en Lori zag Gus’ blik richting de deur gaan. “Hoe verleidelijk dat ook klinkt… Zullen we misschien even naar buiten gaan? Dan kunnen we gelijk onze loverboy en Val opwachten.” Lori keek op en stak plagend haar tong naar hem uit. “Prima plan,” zei ze opgewekt. “Buiten zullen we ook genoeg privacy hebben.” Ze pakte Augustus bij zijn hand, om zich vervolgens een weg door de menigte te maken.       “Ooh, ik weet niet hoe lang ik nog mijn mond kan houden,” grinnikte Lori toen ze de drukte achter zich lieten en in de relatief rustige hal inliepen. “Dat Thomas denkt dat iemand als Val op hem valt. Ik zal zijn kop wel willen zien als hij hoort dat dit een grote grap. Loser.” Heel even voelde de kou heerlijk aan na de bedompte lucht binnen, maar algauw rilde Lori.

Tyler Nolan Hale 19 • The Quarterback • With Gio & Sam @ Bedroom ‘’Dat heb je goed geraden.’’ Zei Sam en ik lach kort. Toegegeven, ruige meisjes konden wat hebben. Al was het in mijn ogen toch tien keer beter als een dame haar rol wist, wat neer kwam op onderdanig en gevend. Na mijn laatste woorden leek het kort alsof ze mijn woorden overwoog, natuurlijk. Ze vallen allemaal wel een keer voor me. Ze pakte mijn kraag beet en ik haal ietwat geamuseerd mijn wenkbrauwen op. ‘’I’d like to see you try.’’ Ik lach zachtjes. ''Oh really..?'' mompel ik, maar mijn handen beweeg ik niet naar haar lichaam toe. Nog niet, dat mocht ze willen. ‘’Want we weten beiden wat er dan gaat gebeuren.’’ Spatte ze toen opeens uit terwijl haar hele gezichtsuitdrukking veranderde. Ze gaf me een duwtje naar achter en ik grom zachtjes, opeens meer dan duidelijk herinnerd aan die nacht dat ze mijn prachtige gezicht aanviel. "Heb je niet al te veel tijd verspeeld aan dit soort types?" hoor ik dan opeens Gio zeggen, terwijl ze de fles weer uit mijn handen vist. Mooi, dan had ik beide handen in ieder geval vrij. ''Oh, dat weet ik al te goed...'' zeg ik, al is mijn toon compleet veranderd en valt de grijns op mijn lippen ook langzaam weg. Dit heeft me er mooi aan herinnert dat ik nooit meer mijn wraak heb kunnen nemen op dit kind, ik bedoel, ik heb hier dus wel een litteken aan overgehouden. Littekens houd ik liever voor mijn rug, dankjewel. Vanuit het niets zet ik weer een stap naar Sam en pak haar kraag in een ijzersterke grip, waarna ik langzaam doorloop naar het balkon. Iets waardoor ze wel mee moet lopen met me. Ik duw haar half over de rand heen en als ik haar niet vast zou hebben zou het heel erg mis gaan. ''Oh Reyes... Wat moeten we met je aan.'' hum ik koeltjes. Ik laat haar nog wat zakken en als ze nu een beweging zou maken zou het geheid fout gaan, zelfs nu ik haar vast heb. ''Weet je wat ruig zou zijn? Waarschijnlijk hou jouw lichaam eindigt als het nu naar beneden zou vallen.'' ik lach zachtjes en kijk ook even naar beneden. Wat een geluk, ik had een goede (aka rustige) kant van het huis uitgekozen. ''Maar ik denk niet dat we al zover zijn, of toch wel?'' Ik schud mijn hoofd en ben even stil terwijl ik naar haar kijk, waarna ik plotseling doe alsof ik haar laat vallen. Ik lach hard en trek haar terug, waarna ik haar hardhandig de kamer in duw en dan nonchalant zelf naar binnen wandel. ''Dus Sammy, wat gaat er precies gebeuren?'' vraag ik haar dan met een brede grijns. ''Wat kan jij me maken?''

---

El Diablo.

Een valse glimlach stond op het punt haar lippen te versieren zodra ze Tyler eventjes voor gek wist te houden met haar spelletje. Hij trok wat geamuseerd zijn wenkbrauwen op, maar wist zelf dat het te veel risico was om een hand op haar te leggen. Goed, dat hoorde hij ook te weten. Echter verdween de amusement vrijwel meteen nadat ze hem een kleine duwtje naar achteren had gegeven. Giovanna stond in een split seconde al achter Tyler en pakte de fles uit zijn handen. Alsof zij ergens iets aan kon doen. Sam trok nieuwsgierig haar wenkbrauwen op toen ze de brunette hoorde. ‘’Oh? Meer types waar Tyler niet weg van kan blijven? Arme joch heeft wel een erg dringende behoefte, niet?’’ Haar blik gleed naar zijn broek om aan te duiden wat ze bedoelde. Je kon duidelijk horen dat Sam een spottende toon aanhield om haar medelijden te tonen. Het zag er naar uit dat Sam met een paar onschuldige woorden het ego van Tyler had geschaad, want ook zijn speelse grijns loste op in het niets. Sam had moeten aanzien wat hij daarna zou doen, want dat had ze stom genoeg niet echt gedaan. Voor ze het wist werd ze bij haar kraag gepakt en naar het balkon gesleurd, waar ze met volle kracht tegen de balustrade werd geduwd. In reflex greep Sam het ijzer onder haar om ervoor te zorgen dat ze niet achterover zou flikkeren. Haar bovenlichaam zat nu grotendeels boven de lucht te hangen en het hart van Sam gierde als een gek. What the hell. Sam duwde haar kaken op elkaar om Tyler niet verrot uit te schelden en keek hem zwijgend aan. Ze moest moeite doen om haar hoofd op te tillen en Tyler aan te kijken en luisterde naar hem met een kwade blik. Hoe zou het zijn om hem nu in zijn gezicht te spugen? Zou het waard zijn om een val van drie meter te maken? Ze dacht na over zijn woorden. Nou, ze zou waarschijnlijk met een gebroken arm of een paar gebroken ribben eindigen. Dat was, tenminste als hij haar in deze positie zou laten vallen. Het zou minder erg zijn als ze zelf van de balkon zou gaan springen. Ze weigerde om zijn arm vast te pakken als houvast maar haar reflexen dachten wat anders toen hij haar héél even losliet. Daarna werd ze dan ook weer hardhandig naar binnen geduwd. God, wat haatte ze het om zijn gelach te horen. Ietwat wat buiten adem kwam Sam weer omhoog staan en haalde een hand door haar haren. Ze wist haar bedaardheid weer op te pakken en rechtte haar rug. Haar hartslag begon langzaam weer in een normale tempo te kloppen. ''Dus Sammy, wat gaat er precies gebeuren?'' vroeg hij haar met een walgelijke grijns. Een rilling liep bijna haar rug langs toen ze de bijnaam hoorde waarmee hij haar had aangesproken. ''Wat kan jij me maken?'' Een vermaakte glimlach verscheen weer op haar gezicht, ondanks wat er net was gebeurd. ‘’Hm, wat ik van je kan maken?’’ Humde ze net als hij had gedaan. Langzaam stapte ze naar hem toe terwijl ze naar het plafond keek. ''I'll make you bow.'' Fluisterde ze. Abrupt pakte ze zijn schouders vast en gaf hem een schop in zijn ballen. ‘’Dat had je niet moeten doen, asshole.’’ Zei Sam bitter en liet hem los. ‘’Wil je dat ik nog verder ga?’’ Ze keek even opzij naar Giovanna en schonk haar een schuldige blik. ''Oeps, sorry. Ik denk dat je wilde plannetje voor vanavond niet meer door zal kunnen gaan.'' Zei ze en haalde haar schouders nonchalant op, alsof er niks helemaal niks meer aan te doen was.

[ bericht aangepast op 30 maart 2020 - 23:03 ]

---

---

Izak wist eigenlijk niet zo goed hoe hij zich tegenover Roxy moest gedragen, hij had haar al meerdere keren rond zien lopen in zijn dansstudio en ze had het zelfs eens zo ver geschopt dat ze Izak had aangesproken. Het was niet dat Izak het erg vond aangesproken te worden, maar door iemand van school... Het was nooit zijn bedoeling geweest dat iemand van school er achter zou komen, want Izak had het idee in zijn hoofd dat als iedereen het zou weten dat wonderen zou doen voor zijn status, maar dan niet in de goede zin. Dat Roxy zijn 'geheim' wist gaf Izak een onrustig gevoel, hoewel hij haar goed op het hart had geduwd dat ze het absoluut aan niemand mocht vertellen, was Izak toch altijd een beetje bang dat ze het plots nodig vond het toch door te vertellen. Izak hield Roxy dan ook het liefst maar een beetje te vriend.
"Nee, nee, je ziet er prima uit," zei Roxy zachtjes, waardoor Izak iets voorover moest buigen om Roxy goed te kunnen verstaan. "Sorry, ik probeer mijn jas te vinden, maar ik kon er niet goed door, en toen botste ik tegen jou, en nu ben ik weer aan het ratelen." vervolgde Roxy iets luider, Izak grinnikte even toen ook Roxy zelf opmerkte dat haar woorden er in één stortvloed uitkwamen. "Sorry. Ik, euhm, zal je niet verder storen met..." zei Roxy vervolgens, Izak keek even om zich heen en haalde lichtjes zijn schouders op. 'Heb je hulp nodig?' vroeg hij, zolang hij Sam niet terug kon vinden moest hij zich zelf toch een beetje bezig houden. Nu moest hij zeggen dat dit niet het meest vermakelijke zou zijn, maar het was beter dan een beetje in zijn eentje op de dansvloer te blijven staan. Hoewel Izak nog wel een drankje kon gebruiken trouwens. 'Wil je wat drinken?' zei Izak vervolgens, zonder echt op Roxy haar antwoord te wachten leidde hij haar al van de dansvloer terug naar de dranktafel, waar Roxy lastig tussen de mensen door had kunnen komen lukte het Izak makkelijk. Waarschijnlijk had Roxy nog niet geleerd dat je gewoon je ellebogen in mensen moest zetten wou je er langs komen.
"Niemand meegenomen?" vroeg Roxy, Izak draaide zich weer om naar haar en glimlachte klein. 'Ik was met Sam, maar die ben ik inmiddels kwijt. Als je iemand moord en brand hoort schreeuwen laat het me even weten, dan heb je haar waarschijnlijk gevonden,' zei Izak waarna hij kort zijn schouders ophaalde en twee bekertjes van de dranktafel afpakte, waarvan hij er één Roxy voorhield.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Het laatste berichtje van Gus had ze nog wel gelezen maar ze had er niet op gereageerd. Als hij dacht verder te komen bij haar door gewoon met andere meiden - en dan al helemaal Lori - te gaan en ondertussen haar zulke berichtjes te sturen, dan kon hij lekker verder dromen. Het was enkel een afknapper maar misschien was dat maar goed ook - aangezien ze hier met Lucas stond en dat ook prima was.       Lucas leidde haar dan ook voldoende af - al kwam dat net zo goed door haar eigen uitdagingen. In eerste instantie had ze niet echt door of haar aanrakingen nu wel of geen effect hadden op hem maar toen hij kuchte en zijn hand in zijn nek legde, precies op de plek waar haar vingers zojuist hem aan hadden geraakt.. shit. Ze deed dus wel echt iets met hem anders raakte hij zichzelf daar niet aan, toch? Haar mondhoeken krulden dan ook omhoog.       ''Zoiets.'' mompelde hij nadat hij haar weer zijn kant op had getrokken. Ze lachte zacht tegen zijn lippen aan alvorens ze hem terug kuste. Haar armen sloeg ze om zijn nek terwijl ze zich even op liet gaan in de zoen. Na een tijdje trok ze zich iets terug zodat ze weer normaal adem kon halen. Met een glimlachje keek ze hem aan en streelde ze zacht met haar vingers langs zijn wang.       ''Hmh,'' humde ze. ''I see.'' Ze wreef speels door zijn haren terwijl ze hem nog altijd aan bleef kijken. ''Over die suggestie kan ik wel nadenken.'' plaagde ze hem opnieuw.

---

Ze bloosde weer eens toen hij grinnikte, al had ze voor de eerste keer die avond niet het gevoel dat het uitlachen was. En toen hij voorstelde om te helpen zoeken, ontspande ze een beetje.       Ze had nooit echt met de jongen gesproken, tot ze hem na dansles eens was tegengekomen. Ze was nieuwsgierig geweest en had een keer haar stoute schoenen aangetrokken, maar dat was toen op een sisser afgelopen. Toch had ze de indruk dat hij sindsdien iets aardiger deed. Het kwam alleen niet in haar op dat dat uit angst was dat ze iets zou zeggen. Ze had beloofd van niet en daarbij was er niemand aan wie ze het kon zeggen.       ”Heb je hulp nodig?”       Met een glimlach haalde Roxy haar schouder op. “Ik heb niet echt hulp nodig, hoop ik, maar je mag altijd meelopen als je wil.” Ze kon zich niet helemaal voorstellen dat dat een spannende avondactiviteit was, maar hij leek alleen te zijn.       ”Wil je wat drinken?” vroeg hij vervolgens. Ze beet even op haar lip en wilde haar hoofd schudden, maar Izak leidde haar al door de menigte heen richting de dranktafel. Roxy wist zich even geen houding te geven. Ze was sowieso niet goed in nee zeggen, maar deze avond leek het echt rampzalig te gaan. Om zich een houding te vinden, vroeg ze dan ook naar zijn gezelschap, of eerder het gebrek er aan.       ”Ik was met Sam, maar die ben ik inmiddels kwijt. Als je iemand moord en brand hoort schreeuwen laat het me even weten, dan heb je haar waarschijnlijk gevonden,” antwoordde hij.       ”Oh,” antwoordde Roxy, maar hij had zich al omgedraaid. Met een lichte knoop in haar maag nam ze het drankje aan. Ze had zelfs geen idee wat er in zat, maar ze kon het nu nog moeilijk weigeren. Best stom, aangezien ze eigenlijk wilde vertrekken. “Bedankt,” mompelde ze, met een zweem van een glimlach.       Ze nam voorzichtig een slokje en moest bekennen dat het best lekker smaakte. Al was het wel straf. Misschien moest ze beter zo haar broer een berichtje sturen, om haar te komen halen. Niet echt cool, maar wel veilig. Ze was toch al een waardeloze seut.       ”Als je wil, kan ik even helpen met zoeken?” stelde ze voor, om zichzelf van haar tranen af te leiden. “Sam heeft blauw haar, toch? Moet niet al te moeilijk zijn. Misschien kunnen we even op de trap staan, dan kan je meer over de massa heen kijken.”

outfit      -      met Izak      -      binnen (dansvloer)

---

Mijn brein breint zoals het breint.

---

outfit      -      met Niah      -      keukenaanrecht

Heel even was hij bang dat ze hem uitlachte en zou wegduwen. Lucas had over het algemeen geen probleem met zijn zelfbeeld, maar zoals eerder gezegd: enorm ervaren was hij nu ook weer niet. Hij nam eigenlijk zelden zo vlot initiatief, of toch bij een meisje dat hij eigenlijk echt wel leuk vond. Meestal was hij ook nog een tikkeltje zatter.       Dan voelde hij hoe ze hem terug zoende en haar armen om zijn nek heen sloeg. Zelf sloeg hij zijn armen ook om haar middel, waar hij met zijn handen met de uiteindes van haar lange haar speelde en over haar rug wreef.       Toen ze weer losliet, bleef hij haar wat sprakeloos aankijken. Het was misschien geen spetterend vuurwerk – daar geloofde hij ook niet in – maar aangenaam vond hij het zeker. Héél aangenaam zelfs.       ”Hmh, I see.” Hij grijnsde en trok zijn hoofd een tikkeltje weg om aan haar hand te ontsnappen. “Over die suggestie kan ik wel nadenken,” ging ze plagend verder. Hij trok een wenkbrauw op, quasi-verontwaardigd maar met een twinkeling in zijn ogen.       ”Oh ja? Ik ben blij dat ik in de run ben, dan,” antwoordde hij. “Wanneer kan ik mijn antwoord verwachten?”

---

Mijn brein breint zoals het breint.