[RPG • 0] Experium || 01 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdiend heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Een leerkracht spreek je aan met dokter of professor. Er wordt les gegeven op school door de verschillende wetenschappers.
*Elk personage heeft een strict dieet dat speciaal afgestemd is op jou personage en zijn gave
* Je hebt je gave vanaf je geboorte of is op een bepaalde leeftijd ingespoten via een injectie.
(Wordt evt. nog verder aangevuld).

Rollentopic: Klik hier

---

Personages

      • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User
• Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater
• (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater
• Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter
•(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn

• Vienna • 20 • Telekinese • Williams • Slughorn
• Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter
•(studieobject) 8102 •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter
• Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater
•Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

Kamerindeling

Er zijn vijf houses: Panthers, Lions, Elephants, Buffalow and Rhino's. Onze experimenten zitten in het Panthers house.

Panthers: Jongens • Onyx en Jester • 7223 en 8175

Meisjes: • Vienna en Fayr • Dezi en 8102

Rooster

---

We beginnen 's ochtends vroeg bij het ontwaken van de campus. De studieobjecten hebben hun eigen kamers op de campus, meiden en jongens apart.

[ bericht aangepast op 25 feb 2020 - 23:47 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam voelde zijn hart een slag overslaan toen de andere jongen naar hem knipoogde. Hij zou ook nog eens zijn kamergenoot worden! Dat vooruitzicht liet een glimlach om zijn lippen komen, want dat betekende in ieder geval dat hij een aardige kamergenoot had. Hij liep achter de jongen wiens nummer hij alweer was vergeten aan en ging nadat ze hun ontbijt hadden opgehaald tegenover hem zitten.
'Heb je eigenlijk een bijnaam ofzo?' vroeg Adam. 'Ik ben niet zo goed in cijfers onthouden.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

"Ziet het eruit alsof het goed gaat?" Vienna zond de jongen een veelbetekenende blik. Ze voelde hoe één van haar vingers van de tafel wegglipte en ergens raakte ze in paniek. Het zweven wat haar nu en dan overkwam, gebeurde vaak random. De ene keer zweefde ze maar een meter boven de grond, maar haar record was vijf. En aangezien haar voeten al zo hoog waren, had Vienna het gevoel dat het dit keer wel eens hoog kon zijn, als ze er niet op tijd bij was. "Zou je me naar beneden kunnen halen, alsjeblieft?" Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht. Ze wist dat Jester hier wel van moest genieten, maar helaas had ze geen andere keus dan het lief aan hem te vragen.

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Tuurlijk. Wat schiet ik ermee op?" vroeg hij. Jester liet zijn blik afdwalen naar haar vingers. "Voor wat hoort wat, toch?" Met een grijns liet hij haar haren weer terugvallen en nam nog een hap uit het kommetje. "Als je wil kan ik je brood wel aangeven trouwens, helpt dat?"

[ bericht aangepast op 23 feb 2020 - 20:47 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Studieobject 7223

"Een bijnaam?" 7223 schudde even zuchtend zijn hoofd. "Ja, Kneus, idioot, pannenkoek, sukkel..." zei hij zachtjes. Heel even kleurde het haar van 7223 blauw, maar al gauw herpakte de jongen zich. "Een naam krijg je hier pas als je echt wat gedaan heb met je gave, als blijkt dat je hem onder controle hebt. Wel, ik denk dat je zojuist wel gezien heb dat ik dat niet heb met de mijne." De jongen plakte zijn lach weer op zijn gezicht, terwijl hij naar 8175 keek. Deze jongen was zijn nieuwe kamergenoot, en misschien wel zijn kans op een nieuwe (misschien wel enige) vriend. 7223 dacht even na over wat hij wilde hebben, om eerlijk te zijn had hij nooit stilgestaan bij wat voor naam hij zichzelf wilde noemen. Je kreeg een naam en daar moest je het maar mee doen. Het duurde echter niet lang voor hij een naam bedacht had. "Maar goed, jij mag me wel Michiel noemen." Michiel, zijn favoriete ontdekkingsreiziger. Hij was het perfecte voorbeeld voor een naam. "Moet ik hierbij aannemen dat jij ook een bijnaam voor jezelf hebt bedacht?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

"Nee, natuurlijk helpt dat niet." antwoordde ze geïrriteerd. Ze dacht na over zijn eerste zin, natuurlijk had hij een tegenvraag. Ze had eerlijk gezegd niets anders van Jester verwacht. Als ze heel dapper was geweest, zou ze gezegd hebben dat hij een zoen kon verdienen of een knuffel. Echter bij de gedachte alleen al voelde het meisje een blos naar haar wangen stijgen. "Goed," zei ze met een zucht. "In ruil dat je me naar beneden haalt, mag je één keer gebruik maken van mijn gave gebruik maken om iemand te jennen. Zeg maar zonder je eigen gave daarvoor te moeten gebruiken en hoofdpijn te hebben aan het einde van de dag." Vienna had Jester er al een keer eerder op betrapt dat hij zijn gave op haar gebruikt had. Ze had zich ernstig in de nesten gewerkt bij Gerrit, omdat ze 7223 op zijn kop had laten hangen. Waarom ze het had gedaan, had ze nooit begrepen - tot Fayr haar verteld had dat Jester zijn krachten op haar gebruikt had. Die avond had ze goed wraak op Jester genomen door alles naar zijn hoofd te gooien, ondanks zijn hoofdpijn. Jester had die avond wel geleerd dat hij nooit zijn gave op haar moest gebruiken, want hij wist dat ze wraak zou nemen. Aan het eind van de avond had ze tegen hem gezegd dat als hij in was voor een grap hij het de volgende keer gewoon moest vragen in plaats van haar te gebruiken.

[ bericht aangepast op 23 feb 2020 - 19:54 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Kijk, dat is nog eens zaken doen. Je hebt een deal, Vienna," grijnsde Jester. Hij liet zijn yoghurt voor wat het was en ging op de bank staan, om het meisje bij haar middel te pakken, om te draaien en weer terug naar de grond te trekken. Opeens vroeg hij af wat er zou gebeuren als ze buiten was. Misschien blies de wind haar wel met evenveel gemak mee. Een soort vliegen, maar dan zonder enige besturing.
      Tenzij ze een vlieger kon fixen natuurlijk. Mogelijkheden.
      Toen Vienna weer goed en wel achter de tafel zat, ging hij zelf ook weer zitten. Haar hakken zweefden nog altijd boven de grond, dus voor de zekerheid sloeg hij zijn been over haar schoot heen. Twee handen vrij voor de yoghurt, hij hield zich aan zijn eind van de deal en kon ook nog enigszins normaal blijven zitten. Win-win-win. Vienna's wangen kleurden rood en hij deed alsof hij het niet merkte.
      "Heb jij het huiswerk gedaan, voor Sogat?" Hij schraapte het kommetje met zijn lepel nog eens goed leeg. "Volgens mij moesten we iets doen met de tweede wereldoorlog maar het huiswerk van Cackle was drie keer zo interessant. Prioriteiten stellen, hè." Om hen heen werd het langzaam aan steeds drukker. Er was in totaal drie kwartier ingeroosterd voor het ontbijt en als je te laat was omdat je je versliep, moest je het maar zonder doen tot de lunch.
      Een tikje hardvochtig als je het Jester vroeg, maar effectief was het wel.

[ bericht aangepast op 23 feb 2020 - 20:42 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Slughorn schreef:
Studieobject 7223

"Een bijnaam?" 7223 schudde even zuchtend zijn hoofd. "Ja, Kneus, idioot, pannenkoek, sukkel..." zei hij zachtjes. Heel even kleurde het haar van 7223 blauw, maar al gauw herpakte de jongen zich. "Een naam krijg je hier pas als je echt wat gedaan heb met je gave, als blijkt dat je hem onder controle hebt. Wel, ik denk dat je zojuist wel gezien heb dat ik dat niet heb met de mijne." De jongen plakte zijn lach weer op zijn gezicht, terwijl hij naar 8175 keek. Deze jongen was zijn nieuwe kamergenoot, en misschien wel zijn kans op een nieuwe (misschien wel enige) vriend. 7223 dacht even na over wat hij wilde hebben, om eerlijk te zijn had hij nooit stilgestaan bij wat voor naam hij zichzelf wilde noemen. Je kreeg een naam en daar moest je het maar mee doen. Het duurde echter niet lang voor hij een naam bedacht had. "Maar goed, jij mag me wel Michiel noemen." Michiel, zijn favoriete ontdekkingsreiziger. Hij was het perfecte voorbeeld voor een naam. "Moet ik hierbij aannemen dat jij ook een bijnaam voor jezelf hebt bedacht?"

Adam wist niet zo goed of de jongen echt zo genoemd werd of dat hij gewoon een beetje een vreemd gevoel voor humor had, maar hij kreeg een warm gevoel vanbinnen toen hij zei dat hij hem Michiel mocht noemen. 'Ik noem mezelf maar Adam,' zei hij. 'Die cijfers... Ik voelde me er maar rot over. Zelfs al vinden zij het niet belangrijk wie wij zijn... Ik vind dat wel. Wie ik ben en wie jij bent. En de anderen.' Hij sloeg zijn ogen neer toen hij hoorde hoe hij stond te bazelen. Michiel vond hem vast raar, blijkbaar was er niemand anders die daarmee zat.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

7223 maakte een flauwe glimlach in de richting van Adam. Het zou even wennen zijn, zijn nieuwe bijnaam. Maar ergens vond hij het wel een goed idee van Adam, dat hij er nooit eerder zelf op gekomen was! Dat Adam hem belangrijk noemde, warmde hem op. Niemand had hem echt ooit belangrijk genoemd, niemand had gezegd dat hij iets betekende voor de ander. Dit zou echt zijn kans zijn op een nieuwe vriend! En voor de tweede keer vandaag maakte 7223 (of Michiel zoals hij nu heette) een belofte aan zichzelf; hij zou er alles aan doen om deze vriendschap te laten werken.
      Terwijl hij zijn Yoghurt naar binnen lepelde, keek hij onbewust even in de richting van Jester. Misschien was het maar beter als hij het niet zijn nieuw verzonnen bijnaam hoorde. Jester had hem al vaak genoeg belachelijk gemaakt en als hij ook nog eens hoorde dat hij een bijnaam had verzonnen voor hemzelf, zou hij enorm de pineut zijn. Vanuit zijn ooghoeken zag 7223 hoe Jester Vienna naar beneden haalde, die weer eens last had van één van haar zweefbuien. Een jaloerse steek ging door hem heen, toen hij zag hoe de jongen zijn armen om haar middel sloeg en uiteindelijk dicht tegen haar aan ging zitten om te voorkomen dat ze weer wegzweefde. Snel wendde hij zijn hoofd weer af en keek met een glimlach naar de jongen tegenover hem. "Misschien is het alleen wel een goed idee om onze bijnamen voor onszelf te houden en niet zomaar met iemand te delen. Het wordt niet echt gewaardeerd hier op school als je een naam voor jezelf verzint, zonder dat je hem verdiend hebt. Ook al heb je groot gelijk met wat je zegt."

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Vienna voelde al haar wangen kleuren, zodra Jester zijn sterke armen om haar middel sloeg. Gelukkig hingen haar haren voor haar gezicht, waardoor hij de kleur niet kon zien. Snel schudde de de blos van haar gezicht af, tot het moment dat Jester zijn been over haar heen sloeg. Opnieuw schoot er een hoogrode blos naar haar wangen en voor luttele seconden durfde ze de jongen naast haar niet aan te kijken. Het feit echter dat ze de bank weer onder haar billen voelde, was een enorme opluchting. "Nou, je hebt daadwerkelijk niets gemist. Gelukkig is Fayr aardig goed in geschiedenis, dus ze heeft me enorm geholpen. Maar ik was gisteravond zo gefrustreerd dat ik per ongeluk mijn boek door de kamer liet vliegen. Maar goed, tweede wereldoorlog ja. Als je ook maar beetje verstand heb over de bevrijding, dan kom je die les wel door." Huiswerk maken was nu niet haar favoriete huiswerk, maar Fayr herinnerde haar elke keer precies aan wat er gemaakt moest worden. Niet het leukste aan haar vriendin, maar wel handig. Het meisje keek terug op haar dienblad. Het broodje wat ze had weggegooid zag er niet zo smakelijk meer uit, vandaar dat ze de tweede maar nam. "Williams laat mij trouwens alleen maar kleine voorwerpen gooien, niet echt interessant meer. Die vent moet eens begrijpen dat ik daar mijn gave niet mee verbeter. Maar hij blijft maar zeuren over de 'precisie' van mijn gave. Whatever hij daar ook mee bedoeld." Mokkend at Vienna haar laatste broodje op en klokte in één teug haar beker melk leeg.

---

It's never gonna happen, Guys.

      "De bevrijding." Jester knikte langzaam. "Eerst was Europa in handen van de Duitsers, daarna niet meer. Dat moet wel lukken." Zijn blik gleed door de rest van de zaal en bleef uiteindelijk in de meest rechtse hoek hangen. 7223 zat met gebogen schouders achter een kommetje en leek in gesprek met een andere jongen. Jester fronste. Zwarte haren, licht getinte huid, brede schouders.
      Nieuw.
      En 7223 had de schone taak van een introductie op zich genomen. Kneus. Als de newbie de moeite waard was, zou hij snel genoeg interessanter volk op gaan zoeken. Zoniet, dan werd het een zaak om snel uit te vinden welke gave de gozer bezat en of het geclassificeerd moest worden onder ''Pas-op-je-vingers'', ''Trapt-overal-in'', ''Niet-aankomen'', ''Saai'' of ''Aan-Onyx-overlaten''. Belangrijke verschillen natuurlijk. Sommige mensen verdienden gewoon een nachtmerrie van het ergste kaliber.
      "Nou, bekijk het van deze kant, als je er genoeg kracht achter kan krijgen heb jij straks nooit meer een pistool nodig." Jester haalde zijn schouders op. "En als je een keer zin hebt in wat groters, trek gerust aan de bel. Ik kan vast wel wat leuks verzinnen."

[ bericht aangepast op 23 feb 2020 - 22:56 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dit was niet haar ochtend. Normaal was Fersephone altijd een ochtendmens, maar vanochtend leek alles tegen te zitten. Ten eerste was haar wekker niet afgegaan, waardoor ze wakker gemaakt door haar vervelende kamergenoot. Haar haren wilden niet in het model, zoals ze het precies wilde hebben. In de gauwigheid had ze haar rode jurk aangetrokken, maar tegelijkertijd één van de mouwen gescheurd. En als ze niet gauw op zou schieten, dan zou ze het ontbijt ook nog missen ook. En Phone kon echt niet zonder ontbijt! Met een chagrijnige blik rende het meisje haar kamer uit, waardoor ze tegen haar tweelingzus opbotste.
"Fayr! Wat doe jij hier?"

[ bericht aangepast op 23 feb 2020 - 21:31 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr Fixfault

'Fersephone!' Fayr struikelde een paar stappen achteruit en greep zich vast aan de muur om niet te vallen. Haar evenwichtsgevoel was wel sterk verbeterd de afgelopen jaren. Niemand hield van constant gebroken botten natuurlijk, ook als je ze zelf kon helen. Het deed nog steeds verrekte veel pijn. 'Hé, goeiemorgen.' Haar zus zag er niet zo vrolijk uit en Fayr fronste haar wenkbrauwen. 'Is alles goed met je?'
Fayr hield zielsveel van haar zus, maar af en toe had ze van die buien en dan was het maar beter om eventjes uit de buurt te blijven. Aan het einde van zo'n episode had Fayr wel het gevoel alsof ze de hele wereld aankon. Tijdelijk. Natuurlijk.
'Ik hoopte dat je me kon helpen. Jester heeft gisteren mijn hand weer eens gebroken en Harles had me volledig afgemat.' Ze hield haar linkerhand schaapachtig omhoog. 'Maak je geen zorgen, ik heb hem weer geheeld, maar het zit nog steeds niet helemaal goed. Het voelt gewoon...' Met een zucht liet ze haar hand voorzichtig weer naar beneden vallen. 'Toevallig zin om iets uit elkaar te trekken?'

[ bericht aangepast op 23 feb 2020 - 21:43 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

" Oh met alle liefde," zei Fersephone met een geïrriteerde zucht. Haar blik viel op een houten stoel, die halverwege de gang stond. En ondanks het feit dat de stoel haar niets aangedaan had, kon Phone hem niet laten hem uit te kiezen als haar volgende slachtoffer. Ze greep de stoel bij de poot vast en slingerde met een enorme kracht de stoel door de ruimte heen. De stoel viel in stukken uiteen tegen de muur aan. Maar nog voelde Fersephone geen voldoening. Ze stak haar hand uit, waarna ze wees in de richting van de stoel. Er was eerst een kleine beweging, waarna de stoel in duizenden splinters uiteenspatte. Om te voorkomen dat zijzelf of Fayr geraakt werd door de splinters, kneep Persephone haar hand tot een vuist, waardoor het hout vergruisde er er niets overbleef dan een stofje gruis. "Genoeg?" vroeg Ferse met een grijns. "Ik wil met alle liefde nog meer voor je slopen. Of iets groters."

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr Fixfault

Fayr was in elkaar gedoken toen de stoel ontplofte -force of habit- maar geen van de splinters bereikte ooit haar huid. Het geluid galmde door de gang en onbewust keek ze ongerust over haar schouder. Buiten de lessen om hun gaves gebruiken werd niet bepaald aangemoedigd. Een aparte energie trilde door haar botten, het gevoel dat altijd op kwam zetten als Fersephone bezig was.
      'Ik denk het wel,' zei ze voorzichtig en hield haar hand omhoog en sloot haar ogen. Met haar gave zocht ze naar de dingen die niet pasten. De breuken die net niet helemaal geheeld waren, de spieren die geïrriteerd waren. Met iedere seconde vervaagde de pijn verder, tot er niets meer van over was. Zonder dat ze zich er helemaal voor hoefde uit te putten. Na gisteren leek het alsof zelfs twaalf uur slaap niet genoeg geweest zou zijn om haar krachten weer normaal te laten terugkeren. Ze zond haar zus een glimlach.
      'Dankje, Fer.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

"Oh, je maakt me nieuwsgierig." Voor heel even had ze Jester zijn blik gevolgd naar de andere tafel, maar zodra ze 7223 daar spotte had ze haar hoofd weer afgewend. Vienna zelf had geen problemen met 7223. Hij had haar zelfs wel eens geholpen, waardeer ze weer een van haar zweefbuien had. Natuurlijk wist ze van het feit dat Jester het leuk vond om 7223 te pesten, maar om heel eerlijk te zijn, vond ze hem zelf wel geinig. Toch durfde ze niet tegen Jester te zeggen dat hij moest stoppen met zijn gedrag, en daarom deed ze net alsof ze het niet zag wat hij deed. Voor heel even keek Vienna in zijn donkere, bruine ogen en voelde zich opeens heel moedig. Ze zou het altijd nog af kunnen doen als een grapje. "Misschien kunnen we dat een keer doen onder..." Ze zweeg toen ze Fayr binnen zag komen met haar zus. Misschien was dit toch niet zo goed idee om te doen...

---

It's never gonna happen, Guys.