[RPG • 0] Experium || 01 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 25 feb 2020 - 23:47 ]

It's never gonna happen, Guys.

Adam keek haar alleen koeltjes aan. Hij vond het allemaal nogal kinderachtig en hij vond het laf dat ze iemand anders er zomaar uit had laten sturen. Hij leunde iets naar achteren in zijn stoel terwijl hij wachtte totdat iedereen er was en de mededeling gedaan zou worden. Toen Michiel nog steeds niet kwam opdagen, werd hij alleen maar onrustiger. Hij zou toch niet zomaar wegblijven?

Every villain is a hero in his own mind.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

[ bericht aangepast op 25 feb 2020 - 21:48 ]

It's never gonna happen, Guys.

Fayr Fixfault

      ''Oh. My. God.''

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

De grote verliezer zal de school moeten verlaten. Dat ging dus niet gebeuren! Vienna kon niet van school gestuurd worden, daar had ze teveel haar best voor gedaan! Ze wilde nog veel meer over haar gave leren, ze had school nodig. En daarbij, ze wist niet eens waar ze heen zou kunnen. Waar de eerste paniek om weggestuurd te worden haar had overvallen, was er daarna een vastberadenheid ontstaan. Ze zouden dit gewoon gaan winnen, dat kon niet anders! Heel even keek Vienna de tafel rond, om te beseffen dat hun clubje niet helemaal compleet was. "Ik ga lunch halen, voor iedereen zich in de rij wurmt." Gehaast stond Vienna op en rende bijna naar Yara toe. Ze zou haar lunch gaan halen en dan even langs 7223 gaan om haar excuses aan te bieden. En ze kon hem uitleggen wat hij gemist had, hopelijk zou dat het een beetje weer goedmaken tussen hen. Vienna hield niet zo van ruzie maken. En terwijl ze dat bedacht keek ze even schichtig om naar haar beste vriendin die achter haar zat. Misschien... Vienna schudde haar hoofd. Ze stond als een van de eerste in de rij en na haar nummer genoemd te hebben, greep ze haar lunch bij elkaar. Een broodje met boterham worst die ze in haar mond stak, het andere broodje stak ze in de zak van haar vest en met haar drinken in de hand verliet ze de kamer, in de richting van hun house.

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam sloot achteraan in de rij. Sommigen gingen bruusk voor hem staan, blijkbaar omdat hij nog geen nummer had, waardoor hij uiteindelijk vrij laat aan de beurt was. Hij haalde zijn lunch op en vroeg of hij die van 7223 mocht meenemen omdat hij ziek naar zijn kamer was gegaan. Natuurlijk wist hij niet of dat echt zo was, maar Adam was vastberaden hem te vinden.
Toen hij terugkeerde bij de tafel was Vienna al verdwenen. Ze was naar Michiel op zoek geweest, was ze nu in haar eentje naar hem toe gegaan? Ze had net nogal snauwerig op hem gereageerd, dus hij vond het aannemelijk dat ze niet op hem gewacht had.
‘Weten jullie welke kamer die van 7223 is?’ vroeg hij aan zijn klasgenoten.

Every villain is a hero in his own mind.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

'Ik heb geen flauw idee. Daar moeten we dan maar een hartig woordje mee spreken.'
Die hele mededeling zat hem helemaal niet lekker. Plotseling was zijn slagen niet alleen van zijn eigen inspanningen afhankelijk, maar ook dat van de anderen en daar had hij veel minder invloed op dan hij wilde.

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Hij schrok wakker van een hand die zachtjes aan hem trok. Voor heel even was hij zijn oriëntatie kwijt, tot hij besefte dat hij in bed lag. En het besef dat hij van school gestuurd kon worden, kwam als een sneltrein erachteraan. In eerste instantie wilde hij zich niet omdraaien, tot hij een diepe zucht achter hem hoorde. "Ik snap als je niet met me wil praten, 7223. Maar ik zou het wel fijn vinden als je me aankijkt, als ik tegen jou praat. Ik weet dat je wakker bent." De stem was verrassend zacht en uit verbazing draaide 7223 zich om in de richting van het meisje dat achter hem zat. Vienna! Met een ruk zat de jongen overeind en voelde een beetje verbaasd aan zijn eigen gezicht. Het voelde weer normaal aan, net zoals hij een zwarte pluk van achter zijn oor tevoorschijn haalde. "Gaat het wel met je?" Voor heel even keek 7223 op naar Vienna. Zag hij nu zorgen in haar ogen? "Uhm, ja... Overbelasting.." Vienna schonk hem een kleine glimlach, waarna ze haar schouders ophaalde. "Dat gebeurt ons allemaal wel eens. Ik laat dan serieus alles in de kamer rondvliegen en nee, dat is geen pretje. Zeker niet de dag erna." Het meisje keek hem nog altijd met die lieflijke glimlach aan, en 7223 keek haar niet begrijpend terug aan. Wat kwam ze hier doen? Vienna was nooit een persoon die hem vanuit zichzelf opzocht, laat staan dat ze even zomaar een praatje kwam maken.

[ bericht aangepast op 25 feb 2020 - 22:24 ]

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

"Waarom zou je willen weten waar de kamer van kneus ligt?! Serieus, jongen. Als je zo doorgaat, ben je kneus nummer 2." Phone stond op, maar ging gelijk weer zitten toen ze zag hoe lang de rij was. Fijn, ze zou nog wel even wachten. Beter blijven zitten dan ellendig lang in die rij te moeten staan.

It's never gonna happen, Guys.

Adam

'Hij is er niet. Ik wil weten of het goed met hem gaat.' Hij haalde even diep adem. 'En het is ook mijn kamer.'

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna



"Ik..." Ze moest nu doorzetten, anders was ze een echte lafaard. "Ik wilde even zeggen dat het me spijt van vanmorgen. Het was helemaal niet de bedoeling geweest om je in de problemen te brengen..." Vienna liet even een stilte vallen. "Ik.. Ik verveelde me gewoon tijdens geschiedenis en de hele ochtend had al tegen gezeten door dat zweven... Ik wilde gewoon een lolletje maken," Hoe meer Vienna haar redenen vertelde, hoe zachter ze ging praten. Ze durfde 7223 niet zo goed aan te kijken, maar af en toe probeerde ze een glimp van hem op te vangen om te zien hoe hij reageerde. Echter was er niets aan het uiterlijk aan het veranderen aan 7223 en keek hij haar strak aan, waardoor ze zijn gevoelens niet kon lezen. Dat maakte dit allemaal nog veel erger. "Het spijt me echt. En als je straf hebt of zoiets, ik- ik kan wel helpen." Het meisje viel stil. Voor heel even hing er een ongemakkelijke stilte tussen heen, tot het moment dat hij door 7223 werd doorbroken. "Het geeft niet, het is al goed."

[ bericht aangepast op 25 feb 2020 - 22:53 ]

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

"Oh," Fersephone viel even stil. Voor heel even twijfelde ze of ze de kneus wel wilde helpen. Maar al gauw besloot ze dat ze dan van zijn gezeur af zou zijn. "Je gaat hier de zaal uit en volgt dan de gang naar de buitendeur. Eenmaal buiten ga je rechts, blijf het pad volgen en je komt zo bij ons campusgebouw uit. Daar moet je het zelf maar uitzoeken."

It's never gonna happen, Guys.

Adam

'Dank je.' Met de twee borden in zijn handen draaide Adam zich om en legde de genoemde route af. Algauw ondervond hij dat er slechts een paar slaapkamers waren. Eén deur stond op een kier en hij hoorde stemmen. Dat waren vast Michiel en Vienna. Hij liep ietsje dichterbij, maar hij durfde nog niet naar binnen te stapte. Als ze haar excuses wilde aanbieden dan wilde hij dat niet verstoren, en dus bleef hij braaf op de gang wachten tot het meisje naar buiten kwam.

Every villain is a hero in his own mind.