Lucien Étienne Richard
Son of Gaston | 22 years | Ira |
Outfit | At the party |With Larsen
'Ik, - wauw.' begon Larsen nadat Lucien wijselijk het drankje wat de jongen hem had aangeboden af had gewezen. 'Ik ben trots op je, Lucien. Heel verstandig van je.' zei Larsen terwijl hij in zijn handen klapte, een lach verscheen op Lucien zijn lippen terwijl hij een kleine buiging maakte. 'Dank je wel, dank je wel.' zei hij alsof hij net een staande ovatie had gekregen. 'Ik leer het ooit wel.' zei hij waarna hij zachtjes grinnikte, hoewel hij eigenlijk betwijfelde of dit echt een leer moment was. Hij zou zichzelf niet verbazen als hij over tien minuten alsnog een drankje in zijn handen had, maar dan had hij in ieder geval wel even rustiger aan gedaan.
Hoewel Lucien zelf nog geen nieuw drankje hoefde vroeg hij Larsen toch maar wat hij dan zou willen. 'Hmm, moeilijke vraag begon de jongen,' terwijl Lucien zijn handen al naar beneden voelde glijden, waarbij Larsen stopte bij Lucien zijn achterste. '... misschien een beetje van dit,' zei Larsen, Lucien trok uitdagend zijn wenkbrauw naar de blonde jongen op. 'Oh ja,' begon hij. 'En hoe verwacht je dat te bemachtigen.'
'Oh, ik voel me gevleid...' zei Larsen vervolgens toen Lucien hem enigszins subtiel een complimentje gaf. Lucien glimlachte terwijl hij met zijn hand weer door Larsen zijn blonde haren heen ging. 'En, vertel me eens wat je nou het leukst vindt om met mij te doen.' Lucien schudde kort zijn hoofd, want hij wist best wat Larsen nu zou willen horen van hem. 'Hmm, goede vraag.' begon hij waarna hij Larsen recht aankeek met een speelse grijns op zijn gezicht. 'Maar waarom zou ik het je vertellen als ik het je ook kan laten zien.' zei Lucien. 'Als je dat wil natuurlijk.'
'Weet je, Lucien,' begon Larsen toen, iets wat wat serieuzer klonk dan de eerdere woorden die de blonde prins had uitgesproken. 'Je weet altijd op het juiste moment te komen... Ik kan wel wat fun gebruiken.'voegde Larsen aan zijn woorden toe. Lucien wist niet of hij hier een serieus antwoord op moest geven of wat hij precies mee moest. Waarschijnlijk was het vooral de drank die ervoor zorgde dat Lucien niet een bepaald serieus antwoord aan Larsen zijn woorden gaf. 'Hmm, op wat voor manier,' zei hij dan ook speels terwijl hij zich lichaam nog een stukje dichter tegen dat van Larsen aanduwde.
'Goed, waarom kies jij geen drankje voor mij uit. Jij hebt er duidelijk meer verstand van dan dat ik dat heb.' zei Larsen om het onderwerp weer te veranderden, Lucien wou de jongen net een suggestie doen toen hij een hand op zijn schouder voelde. Lucien draaide zich half om en keek recht in de ogen van Lisea, een kleine glimlach verscheen op Lucien zijn lippen. Hij kende Lisea al een hele tijd, de dochter van Belle en Adam, vroeger had hij al bij haar op school gezeten en nu waren ze weer terug, Lucien had de brunette altijd al aantrekkelijk gevonden, maar was nu te gefocust op Larsen om daar meer werk van te maken. Lisea zelf leek ook niet van plan om bij hen te staan, want zo snel als ze er was geweest was ze ook alweer weg.
Helaas betekende dit nog niet dat de twee helemaal alleen werden gelaten. “Hé Lucien, misschien moet je toch maar je maagdelijkheid ná het feestje verliezen,” hoorde hij een bekende stem zeggen, Lucien liet Larsen nu half los, maar liet zijn arm nog altijd om Larsen zijn middel rusten terwijl hij omkeek naar Lillian. Normaal gesproken was hij altijd blij zijn beste vriendin te zien, maar ze begreep toch hopelijk wel dat ze hem nu een beetje aan het cockblocken was, wat hij niet kon gebruiken. “Ik denk niet dat al die prinsesjes klaar zijn voor zo’n show.” voegde Lillian aan haar eerdere woorden toe. Lucien schudde kort zijn hoofd. 'Oh, ze hoeven zich geen zorgen te maken, iedereen komt aan de beurt.' zei Lucien waarna hij zich weer naar Larsen wou draaien. Lillian was echter nog niet uitgesproken. ”We willen je zusje toch geen trauma bezorgen, is het niet?” zei ze deze keer tegen Larsen. Een kleine zucht rolde over Lucien zijn lippen, volgens mij wou de brunette gewoon niet dat Lucien met Larsen ging ofzo. 'Lillian,' zei Lucien op een belerende toon. 'Nu even niet.'
Finnley 'Finn' Arthur Holm
Son of Ariel and Eric| 21 years | Metonia|
Outfit | His room | With Beau
'Ik heb wel vertrouwen in ons,' zei Beau zelfverzekerd toen Finnley zijn beste vriend had gevraagd of hij de avond dan wel zag zitten.'Hé we zijn altijd nog samen, hé. Mocht er iets gebeuren wat ons niet aan staat kunnen we altijd nog rechtsomkeer maken en alsnog gezellig samen spelletjes spelen.' Finnley keek via de spiegel Beau aan en glimlachte. 'Oké deal,' zei Finnley. 'Ik denk eigenlijk dat je gewoon bang bent dat ik je weer versla met zeeslag en dat je daarom zo graag naar het feest wil, maar oké.' Finnley keek zijn beste vriend nu met een grote grijns aan, duidelijk tevreden met de grap die hij had gemaakt, nee wat zeeslag betrof was het altijd hard tegen hard bij de twee jongens.
'Ja, ik moet je gelijk geven de Ira studenten die ik heb gezien zagen er absoluut niet slecht uit.' zei Beau. 'Maar jij mag er ook zeer zeker wezen. Kom op, niet zo bescheiden.' Finnley schudde lachend zijn hoofd. 'Nog even en ik zou denken dat je met me aan het flirten bent.' zei Finnley, want zijn beste vriend had hem nu wel heel vaak gecomplimenteerd op zijn uiterlijk. 'Maar jij mag er ook wel zijn hoor.' voegde hij er nog snel aan toe. Finnley wist best wel dat Beau niet echt met hem aan het flirten was, Beau was als een broer voor hem. Tenzij je hield van incest ging je echt niet zomaar iets beginnen met je eigen broer, dus ja de optie van echt flirten was voor Finnley wel een beetje afgeschreven.
'Hé, wat is dat nou. Wordt ik nu gewoon ingeruild?' zei Beau nadat Finnley hem had verteld over Percy die hij vanmiddag tegen het lijf aan was gelopen. Finnley fronste even niet meteen begrijpend waar Beau nu op aan het doelen was. 'Ik dacht dat ik de enige piraat in je leven was. Dit valt me wel weer een beetje tegen hoor.' legde Beau zijn vorige woorden daarna dan ook uit. 'Maar even serieus, een staart zou je wel mega goed staan hoor.' Finnley haalde kort zijn schouder op. 'Hmm, ik weet niet.' antwoordde hij op Beau zijn laatste woorden. 'Maar ik kan je niet beloven dat je de enige blijft, maar je zal altijd mijn favoriete piraat blijven.'
Nadat Beau zo aardig was geweest Finnley zijn haar door de war te brengen was Finnley dan toch maar weer van zijn bed omhoog gekomen om zijn bruine lokken opnieuw enigszins in model te brengen. Erg lang bleef het zo niet zitten helaas, want al snel kreeg Finnley één van zijn kussens tegen zijn hoofd aan. Finnley draaide zich weer naar Beau die vanaf Finnley zijn bed hem met een grote grijns aankeek. 'Sorry, heb ik je kapsel nu verpest?' zei Beau lachend. 'Ik snap het wel, je moet er natuurlijk wel op en top uitzien voor al die aantrekkelijke Ira studenten.' Finnley schudde zijn hoofd, maar een kleine glimlach speelde wel al op zijn lippen. 'We kunnen niet allemaal haar hebben wat er van zichzelf al goed uit ziet.' zei Finnley waarna hij zijn tong even naar Beau uitstak. 'Oké, ik stop, ik stop. Sorry.' zei Beau, Finnley pakte in de tussen tijd het kussen weer op de grond en gooide het een beetje in Beau zijn richting, maar hij was niet iets minder goed in mikken dan zijn beste vriend, dus het kussen raakte Beau enkel lichtjes op zijn schouder. 'Breng uw haar terug in model and let's go.' zei Beau terwijl hij zich ook van het bed af wist te hijsen, Finnley haalde nog snel een hand door zijn bruine haar. 'Oké ik ben er klaar voor, soort van.'
I could be your perfect disaster, you could be my ever after.
