[RPG • 200] Loser Like Me • Speeltopic 1 - Speeltopics

Williamsburg, Virginia • 2019 Valley Vieuw High is een middelbare school met een breed gamma aan na-schoolse activiteiten met de bedoeling zoveel mogelijk leerlingen te bereiken en klaar te stomen voor hoger onderwijs. Verschillende clubs trekken verschillende types jongeren aan, maar de grootste rivaliteit speelt tussen de immer populaire jocks en cheerleaders en de eeuwig gemeden misfits in het show choir. Dit schooljaar is de inzet hoger dan ooit. Wegens bezuinigingen is de schoolraad genoodzaakt één van beide programma's te schrappen. Men heeft besloten dat het team dat zich niet weet te plaatsen voor de Nationals hun subsidies zal verliezen. Wie zal winnen? En wie is gedoemd om zijn schoolcarrière als Loser af te sluiten? Alsof het high school leven voor de nachtegaaltjes van Valley Vieuw's show choir groep; Double Trebble nog niet moeilijk genoeg was, krijgen ze het nu hoogstwaarschijnlijk pas echt te verduren. De gespierde Valley Vipers van het lacrosse team en hun oogverblindende cheerleaders zijn namelijk niet zomaar van plan hun subsidies af te staan aan een paar ellendige losers. De misfits bereiden zich maar beter voor op een hels schooljaar, want als het om winnen gaat is alles fair game.

• Rollen • Double Trebble (Show Choir/Glee Club) • Laurel Kate Hanson • 15 • Mezzo-Soprano, Background Vocals • [VC: Janet Devlin] • [FC: Nadine Leopold] • RTP2 • Beansidhe •Layla Monroe • 18 • Choreo • Mrs.Right • RTP3 • Canaghan • Ezra Blake Morrison • 18 • Tenor, Male Lead • RTP3 • Venustic • Jason Leonard Renfield • 15 • Angry Emo Boy • RTP4 • Witcher • Roger "Ronnie" Vincent Amber • 18 • Goalie • Twin • [Dylan Sprouse] • RTP2 • Witcher • Bodhi Julian Smith • 18 • RTP4 • Venustic The Valley Vipers (Lacrosse Team) • Nick Adam Hanson • 18 • Defender • Mr. Right •[Jacob Elordi] • RTP3 • Beansidhe • Gus Miller • 17 • Attacker • Second in Command • RTP2 • Klaus • Charlie "Clyde" Carson Amber • 18 • Captain • [Cole Sprouse] • RTP3 • Locke • Roger "Ronnie" Vincent Amber • 18 • Goalie • Twin • [Dylan Sprouse] • RTP2 • Witcher The Viper Venoms (Cheerleaders) • Alexandra Madison Turner • 16 • Klaus • Sienna Isabella Coleman • 17 • Cheercaptain • [FC: Thylande Blondeau] •RTP3 • Velns •Taylor Michael Belmont • 18 • Frosty • RTP4 • Beansidhe

NPC's • John Graystone • 52 • Coach Vipers & Venoms • Streng, rechtvaardig, begripvol, veeleisend, aanmoedigend. • Mr. Akihiko Kobayashi • 27 • Danscoach DT • Geduldig, goedlachs, weet het aangename aan het noodzakelijke te koppelen, grote-broer type. • Mrs. Diana Vascez • 37 • Vocal & muzieklerares DT • No nonsense attitude, gaat tot het uiterste, geeft veel tips en ondersteuning • Maximilian 'Max' Thorsen • 17 • Midfielder • loyaal, sociaal, verantwoordelijk, competitief, kort lontje • Harold 'Henry' Benjamin Goldsworthy • 17 • DT piano & achtergrondzang • stil, vriendelijk • Daeho Kang • 17 • Venoms Co-Captain • Extravert, chaotisch, avontuurlijk, goed hart • Micah Emmanuel Kalani • 19 • Venom • Allemansvriend • June Theodora Middlesworth • 17 • Venom • perfectionistisch, onbegrepen, behulpzaam, energiek • Kaylee Felicia Whitesides • 17 • Venom • • Bruce Dillard • 18 • Viper • Arrogant, charmant, niet de slimste, wanordelijk • Struis • Santiago Delgado • 17 • Viper • Extravert, goedlachs, meeloper • Tall, dark & handsome • Dawson Conroy • 19 • Viper • Boyish charm, achterbaks, aanstoker • Justin Bieber look-a-like • Blake Conroy • 17 • Venom • Narcistisch, ijdel, energiek, sportief • Flaming redhead • Misha Goldberg • 18 • Venom • Verlegen, allemansvriend, pienter • All the right junk in all the right places • Giovanni 'Gio' Minetti • 17 • Viper • Softie, tuig, iets te slim en bijdehand voor zijn eigen goed • Smalste en kortste van het team, maar snel als het licht. Zwarte krullen, parelwitte glimlach, en licht gebruinde huid. Italiaanse trekjes. • Demarcus Hayle • 17 • DT • Vocal Percussion & Beatboxing, backing vocals • Zwijgzaam, gefocust, vriendelijk • Donkere huid, dreadlocks, baggy style Hangout plekken The Bleechers: Vooral de Vipers en de Venoms hangen na de training wel eens rond onder de tribune. Ideaal voor wie een sigaret wil roken of voor een potje zoenen. The Crimson Mall:       The Food Court: (2e verdieping) Wat past er nu beter bij tieners dan fastfood? De kids kunnen kiezen tussen Taco Bell, Burger King, Wasabi (sushi), Spudsy Malone's, The Gas Stop Diner, Starbucks of The Captain's Candy Barrel.       The Shops: (gelijkvloers) Macy's, Nordstrom Rack, Topshop, Victoria's Secret, Tommy Hilfiger, Abercrombie & Fitch, (1e verdieping) Sephora, Foot Locker, Target, Dollar Tree, Barnes & Nobles The Arcade: Twee straten weg van de school ligt de Valley Arcade. Er is een wijd assortiment aan spelletjes, zoals Dance Fever, Skee ball, Basket, Pac Man, Space Invaders, Donkey Kong, etc. • Regels • • Minimumpost van 200 woorden. • Reageer minimaal een keer per week (indien je op reis/kamp gaat, geef dan even een seintje) • We sluiten niemand buiten! • Ik ben helemaal voor drama tussen personages, tussen personen is daar in het rpg echter geen plaats voor. • OOC in het praattopic • Probeer 16+ te beperken, daar draait het RPG niet om. • Als je merkt dat iemand vast zit, moeite heeft hun personage bij de groep te krijgen; zet jezelf in hun schoenen en ga samen op zoek naar een oplossing.

[ bericht aangepast op 27 juni 2020 - 19:26 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

De pruillip op zijn gezicht maakte het er niet beter op voor me. Zo kan ik hem toch niet alleen laten? Toch besloot ik dat het beter was om zijn vriendinnetje te halen zodat zij hem mee naar huis kon nemen. Ik kon het niet laten om die opmerking ook hardop te maken - dat Kaylee zijn vriendinnetje was en zij dus beter kon helpen.       ''Dat is ze niet.''       Verward keek ik op naar hem. Wat? Ronnie begon te ratelen en ik kon hem alleen maar in volledige verbazing aanstaren. Ze waren geen koppel? Serieus? Ik heb me druk gemaakt om niets? Ik heb me schuldig gevoeld tegen Kaylee om niks?       ''Niets zeggen alsjeblieft, Sienna, niemand mag dit weten,''       Mijn blik glijd naar mijn hand, die Ronnie vast heeft gepakt. Een diepe zucht van mijn kant volgt en ik laat me dan toch naast hem op de grond zakken, mijn rug tegen de muur.       'Je - jullie hebben er wel een puinhoop van gemaakt dan,'       Ik trek hem zacht aan zijn arm omlaag zodat zijn hoofd op mijn schoot terecht komt, waarna ik met mijn hand door zijn haren ga.       'Het is oké,' zeg ik zachtjes. 'Ik zal jullie niet verraden. Ik vind het eigenlijk al een hele opluchting dat mijn schuldgevoel tegenover Kaylee voor niets was,'

---

---

Bij de woorden van Jason werd Taylor nog maar eens pijnlijk met de neus op het feit dat het hem om God wist welke reden wel degelijk kon schelen. Hij had het gevoel dat als hij niet snel te weten zou komen wie de pianospelende loser zo ver gekregen had hem te mogen markeren hij een ongeluk zou begaan. "Ga iemand anders leven een hell maken, ik ben weg hier." Voor hij zijn beslissing goed en wel overwogen had greep Taylor de andere jongeman bij de schouder en zorgde er hardhandig voor dat ze elkaar weer aan kwamen te kijken. Zijn hele lichaam stond strak van de spanning en het enige dat hij kon denken was hoe erg iedereen hem haten zou mocht hij toegeven aan de drang om de neus van Jason te trakteren op een volle vuist. Hij deed zijn uiterste best zichzelf weer een beetje te kalmeren, al wist hij niet of hij die rollercoaster de hele avond vol zou kunnen houden. Toen hij zijn temperament iet of wat onder controle dacht te hebben liet hij de schouder van de Gleek los, en ging verder met het fatsoeneren van diens hemd door er laatste blaadjes en twijgjes af te plukken, al was het maar om iets om handen te hebben. "Ga me niet vertellen dat je naast een onmetelijke loser ook nog eens een party pooper bent," sprak hij de jongen met een haast wrede glimlach toe. "Jij-" hij porde zijn tegenstander misschien iets harder in de borst dan nodig was. "hebt een stevige borrel nodig." Was hij aan het projecteren? Misschien. Zou het hem tegen houden Jason de keuken in te sleuren om alsnog die fles drank die hij in gedachten voor hij dit moederskindje tegen kwam op te sporen? Abso-fucking-luut niet. Hij duwde de bonenstaak voor zich uit, de volgende kamer in en liet hem met één blik merken dat hij niet in de geschikte bui voor tegenspraak was. Taylor liet even zijn blik rond gaan, op zoek naar de meest logische kast voor drankflessen. Het koste hem dan ook slechts drie pogingen om goed te gokken, en zijn gemene bui kantelde dan ook een flink stuk toen hij achterin een bijna volle fles Drambuie ontdekte. Hij maakte het onding open en stak deze uit naar de blonde onnozelaar. "Op het verlies van je maagdelijkheid!" proostte hij. Taylor wist dat hij aan het vissen was, en niet eens zo subtiel. Het was alleen sterker dan zichzelf.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Haar koele vingers die door mijn korte haar gingen voelde fijn. Zelfs dat ze er lichtjes aan trok en met haar nagels over mijn huid ging, voelde zo goed. Ze maakte me echt helemaal gek, en ze had het niet eens door. Ik hield haar zo dicht mogelijk tegen me aan zonder haar echt te pletten. Ze likte haar lippen, wat mijn hoofd alleen maar verder op hol bracht. Het was niet eens op de manier waarop een gevorderde verleidster het zou doen, volledig het tegenovergestelde, maar juist dat maakte het zo onweerstaanbaar. Ik wilde haar graag nog een kus geven, maar er schoot plots iets door mijn hoofd. Iemand was het vast al opgevallen dat we weg waren, en roddels gingen snel, zelfs als niemand je betrapt, zoals die kneus van daarnet. Mijn grijns werd alleen maar breder en breder bij haar woorden, terwijl er toch ook weer kort een blos op mijn wangen te zien was. Ik had hier en daar wel wat opgepikt, en ergens moest ik wel wat charme hebben, maar toch was dit een heel welkom compliment. Alleen al dat het van haar kwam betekende heel veel, meer dan ik wilde toegeven, zelfs aan mezelf. Dat zou namelijk alles veranderen. Ik drukte nog een kus op haar wang, dit keer zonder haar lippen te raken. Het was fijn om zo met haar in mijn armen te staan met mijn hoofd op haar schouder en haar hoofd tegen het mijne. Ik liet kort een snuivende lach horen bij haar antwoord. "Niemand mist een Viper op een feestje nadat hij een uurtje gezien is." mompelde ik. Iedereen ging er altijd wel vanuit dat je wel weer opdook na een tijdje, al dan niet met een kledingstuk minder, lippenstift op je gezicht, of een zuigzoen in je nek. Nick zou haar veel eerder missen dan dat hij mij zou gaan zoeken, als hij al zou zoeken, want die jongen was vast alleen maar bezig met zijn meisje. Normaal vond ik het soms wat te klef worden, maar nu was het wel handig. Ik voelde haar wat dichter naar me toe schuiven, en spande daardoor automatisch mijn armen lichtjes wat meer op. Intussen begon ik rustig met mijn vingertoppen over haar rug te gaan. Ik sloot mijn ogen even en genoot van het momentje wat we hadden. Ik had nooit gedacht me ooit nog zo op mijn gemak te voelen bij iemand, zo rustig maar tegelijkertijd euforisch. De rust werd verstoord door haar engelachtige stem met een vraag die ik niet had verwacht. Ik was eigenlijk nooit echt heel erg met de toekomst bezig. Ik opende mijn ogen en haalde mijn hoofd van haar schouder. Ik keek haar recht aan in haar prachtige stralende ogen, waar nu toch wat angst in te zien was. Het was andere angst dan daarnet. Dat maakte het niet minder pijnlijk. Haar glimlach was zoveel beter dan deze blik, en ik wilde hem graag oplossen. Ik haalde een hand van haar rug en veegde een koppige pluk haar uit haar gezicht. "Ontbijt, als je daar zin in hebt. Heb je liever pannenkoeken of wafels?" zei ik met een jongensachtige grijns, ik kon het toch niet laten. Als ze niet het zusje was van mijn beste vriend, had ik haar wel gewoon meegenomen naar de lunchtafel op school, maar dat ging dus niet. Alles moest achter gesloten deuren blijven, en daar was ik al helemaal niet aan gewend. Ik kon altijd wel met mijn arm om een meisje door de schoolgangen lopen, maar nu dus echt niet, terwijl ik niets liever zou willen. "Wat zou jij graag willen dat er gebeurt na vanavond?" Mijn stem was zachter en teder, minder speels. Ik zou haar graag mijn meisje willen noemen, maar ik had geen idee hoe ze erin stond. Als ze het hierbij wilde houden, zou dat echt heel naar zijn, maar het was haar keuze. Ik draaide een lok van haar haren om mijn vinger, terwijl mijn andere hand nog altijd lichtjes over haar rug bewoog. Waarom was zij nu net wie ze was? Waarom moest ik nu net vallen voor het zusje van mijn beste vriend? En man, wat viel ik hard en onverwachts.

[ bericht aangepast op 11 nov 2019 - 11:08 ]

---

Bowties were never Cooler

---

---

Het stelde haar in elk geval een beetje gerust, hoe Gus vrijwel meteen oogcontact zocht nadat ze haar vraag gesteld had. Ze bleef muisstil zitten toen hij zijn hand naar haar gezicht bracht, waar eerder die dag terug gedeinsd zou hebben met idee dat hij daarmee niks goeds kon aanrichten. Toen hij een weerbarstige lok achter haar stopte voelde Laurel haar mondhoeken omhoog krullen. Het was iets wat hij wellicht nog veel zou mogen doen, maar helpen zou het nooit voor lang. "Ontbijt, als je daar zin in hebt. Heb je liever pannenkoeken of wafels?" Bij die woorden kwam meteen de gedachte in haar op dat hij hier zou moeten overnachten, wilde hij ontbijt op tafel kunnen zetten. Een nerveus lachje ontglipte haar, waarna ze snel haar hand voor haar mond sloeg. Haar ogen vernauwden zich tot spleetjes toen ze de grijns op Gus' gezicht opmerkte, en besefte dat het waarschijnlijk speelser bedoeld was dan zij het dat eerste moment opgevat had. "Wat zou jij graag willen dat er gebeurt na vanavond?" Het lachen verging haar, en ze kreeg opnieuw dat vreemde gevoel dat ze niet wist te herkennen. "Wat ik wil?" herhaalde ze. Hierop werd het even stil, terwijl ze er over nadacht, haar blik op het plafond gericht Meestal werd Laurel's mening niet gevraagd, omdat men wist dat ze toch wel zou volgen. Dat deed ze immers altijd. Ze kauwde op haar onderlip, terwijl ze dieper en dieper in gedachten verzonk. Haar hersenen draaiden op volle toeren, maar alles was gewoon één grote warboel; een kluwen wol waar geen begin noch einde aan leek. "Wel..." sprak ze, hopend dat de woorden vanzelf zouden komen eens ze begonnen was. Ze liet haar blik terug zakken, en was opnieuw even de draad kwijt toen ze Gus' glanzende ogen ontmoette. Een fractie van een seconde later voelde het alsof ze echter precies daar haar antwoord gevonden had. Hoewel niemand hen kon horen, fluisterde ze, "Ik wil weten wat dit is." Ze liet haar wijsvinger tussen hen glijden. Ze was bang toe te geven wat ze gaan zeggen zou, maar het was een betere optie dan het niet doen. "Ik denk niet dat wat zonet gebeurde wat ik voel voor..." ze stopte zichzelf toen ze bijna Ronnie's naam uitsprak, "... hem van vandaag op morgen doet verdwijnen." Met elk woord dat ze sprak voelde ze de moed in haar schoenen zakken, en ze zocht steun in zowel de ogen als de armen van de Viper. Het was haar nog nooit makkelijk gevallen over haar gevoelens te praten, maar ze wist dat het nu pompen of verzuipen was - wellicht net zo hard voor Gus als voor zichzelf. "Maar ik denk wel dat het een stap in de goede richting was," ging ze stilletjes verder. Daar waar het eerder vanzelf kwam was het nu met enige aarzeling dat ze haar hand op zijn wang legde. "Ik ben - ik - ik bedoel dit is - nee dat is niet - het is anders dan - oh, fudge." Ze voelde de tranen in haar ogen springen, omdat ze zo moest worstelen over haar lippen te krijgen wat ze zeggen wilde. Alweer deed de nervositeit haar lachen, wat vast een vreemd zicht was in combinatie met haar waterige ogen. Ze haalde diep adem en nam Gus' hand met haar beide handen vast. "Het spijt me," zei ze oprecht, waarna ze besloot nog een poging te wagen en gewoon het diepe in te springen. "Bij de vorige persoon die me kust die niet "hem" was, kon ik me alleen maar inbeelden dat dat wel zo was. Ik - ik ben er niet trots op dat ik dat liet gebeuren." Om nog maar te zwijgen over de rest. "Maar toen jij me kuste..." Een dom lachje gleed op haar gezicht en heel even vergat ze in het midden van een zin te zitten. "Ik dacht even aan niets anders... of niemand anders." Laurel moest tot de vaststelling komen dat ze hiermee nog steeds haar punt niet had over gebracht en krabde zichzelf in de haren terwijl ze zich onbewust luidop afvroeg waarom ze in godsnaam zo sociaal incapabel was. "Wat ik wil zeggen is... Wat ik wil zeggen is dat het me heel erg de moeite lijkt jou beter te leren kennen, en te ontdekken - samen te ontdekken waar dit naartoe kan gaan," lukte het haar uiteindelijk toch. "Als je mij die tijd wilt en kunt geven?" Haar hart bonsde zo luid in haar oren dat de muziek van boven verdrongen werd. In haar keel ontwikkelde zich een immense prop, terwijl ze nerveus met Gus' vingers speelde.

[ bericht aangepast op 11 nov 2019 - 17:28 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

ROGER ‘RONNIE’ VINCENT AMBER

---

Sienna haar blik meed de mijne even en rustte op haar hand, waar ik haar wanhopig vastgegrepen had. Vervolgens zuchtte ze zacht en liet ik mijn blik ook zakken, verwachtend dat ze nu al helemaal van me weg zou lopen. Ik snapte dat wel... Ik verdiende geen vrienden meer.
Tot mijn verrassing kwam Sienna naast me zitten waardoor ik haar even kort aankeek, mijn angst haar te verliezen was er wel nog steeds. 'Je - jullie hebben er wel een puinhoop van gemaakt dan,' haar woorden waren de waarheid en ik zuchtte waarna ik zacht knikte. "Ik weet het... Het was nooit mijn bedoeling geweest. Het... Het liep gewoon uit de hand." zei ik eerlijk, ik was ook teleurgesteld in mezelf, maar als je een brandje sticht , moet je niet verbaasd zijn dat alles in de vlammen schiet... Sienna haar zachte hand plaatste ze om mijn arm heen, waarna ze me voorzichtig omlaag trok. Ik volgde haar leiding en liet mijn hoofd op haar schoot rusten. Het werkte enorm rustgevend en ik sloot mijn ogen eens ze me door mijn haren aaide. Sienna wist dat ik hier dol op was, zowel in de ruige als tedere zin.
'Het is oké, Ik zal jullie niet verraden. Ik vind het eigenlijk al een hele opluchting dat mijn schuldgevoel tegenover Kaylee voor niets was,' sprak Sienna zacht, waardoor mijn mondhoekjes lichtjes omhoog krulden en ik een zijdezacht kusje drukte op haar bovenbeen. " Ik weet niet waar ik zo'n geweldig iemand als jou aan verdien , Sienna." zei ik oprecht en zacht. Als ze wilde kon ze me al op het begin achergelaten hebben... En dat deed ze niet... Met mijn vinger tekende ik kleine cirkeltjes op haar been, terwijl ik mezelf wat tot rust probeerde te krijgen. "Ik weet niet meer wat ik moet doen... Als ik de waarheid vertel... dan zal iedereen me haten en als ik het niet doe, leef ik in een leugen en haat ik mezelf."

JASON LEONARD RENFIELD

---

Het kleine sprankeltje hoop dat ik hier werkelijk uit zou kunnen geraken, verdween nog voordat ik die kon creëren, toen Taylor ruw aan mijn schouder trok, waardoor hij me dwong om hem weer aan te kijken. Mijn blik stond kil en ik keek hem met een frons op mijn voorhoofd aan, mijn lichaam klaar zetten voor een mogelijke klap van de jongen. Echter die kwam er niet, en ik keek toe hoe Taylor zijn woede leek te bedaren, waarna hij me los liet en ik zijn hand dan ook snel van mijn schouder afduwde. Taylors handen bevonden zich toch nog steeds te dicht in mijn personal space zodra hij mijn shirt begon te fatsoeneren. What the… Hij plukte de blaadjes en twijgjes van de bosjes van me af. "Ga me niet vertellen dat je naast een onmetelijke loser ook nog eens een party pooper bent," zijn valse glimlach deed me snuiven. "Jaloers?" sprak ik sarcastisch en trok mijn wenkbrauw op, de jongen wat stangend. "Jij-" Met zijn vinger porde hij stevig in mijn borst, waardoor ik toch nog een beetje wankel een stap naar achteren deinsde. "hebt een stevige borrel nodig." Ik keek de jongen even niets begrijpend aan, al kreeg ik als antwoord enkel weer zijn stevige handen tegen mijn rug aan, die me voortduwden richting de keuken. Ik wilde tegen stribbelen, en keek even achterom naar Taylor, die me ook waarschuwend aankeek, dus hield ik het maar bij overdreven met mijn ogen te rollen en hem maar even zijn zin te geven. Eens in de keuken, wist Taylor de berging te openen en duwde me er zonder pardon binnen. "Hey!" snauwde ik al ging Taylor met me mee naar binnen. Ik snapte niet echt wat hij van plan was we waren immers alleen hier. Hij kon me verrot slaan als hij wilde, maar ik kwam eigenlijk tot het besef dat de jongen me nooit echt een rammeling had gegeven, voornamelijk snerende woorden. Mijn blik volgde de bewegingen van de jongen die duidelijk op zoek was naar iets in de kasten. Een zucht verliet mijn lippen, en zwijgend leunde ik tegen de kasten aan, mijn armen over elkaar heen slaand. Na de derde kast te openen, leek Taylors bui zienderogend wat gemoedelijker te worden, waardoor onbewust mijn nieuwsgierigheid wel wakkerde. Hij haalde zijn hoofd uit de kast en opende een fles likeur... Ah nog meer alcohol, waarom ook niet? "Op het verlies van je maagdelijkheid!" Hij stak de fles naar me uit en ik keek hem ongeamuseerd aan. "Oh wauw." mompelde ik, niet bepaald geamuseerd waarna ik de fles uit zijn handen griste. Niet om de tuit aan mijn lippen te zetten, maar om te kijken wat de drank precies was. "40 procent alcohol? Wil je hem lam krijgen ofso?" kwam er met een hoge ongeloofwaardige proest over mijn lippen, waarna mijn groene kijkers die van hem vonden. Het deerde me niet dat Taylor me een loser vond en dacht dat ik nog maagd was. Sexs was gewoon overrated, en ik kon het weten, ik was al even geen maagd meer en het was niet bepaald spectaculair geweest. Echter nadat mijn blik die van Taylor kruiste, had ik de drang om hem uit te dagen, en nam ik dan toch een slok van het flesje pure alcohol. De slok was groter dan verwacht en het spul verschroeide mijn keel. Met moeite had ik het doorgeslikt en begon ik te hoesten. "Jesusfuck." kwam er hees tussen het gehoest door, waarna ik met wat afkeer de fles tegen Taylors borst aandrukte. " Ik weet niet waarom jullie zo geobserdeerd zijn met sex, het is overrated en nee, mijn maagdeleikheid ben ik enkele jaren geleden kwijtgeraakt." zei ik kattig, niet beseffend dat door de alcohol ik blosjes op mijn wangen had gekregen.

[ bericht aangepast op 12 nov 2019 - 12:08 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

"40 procent alcohol? Wil je hem lam krijgen ofso?" "Hoe weet je toch altijd een reden te vinden om te gaan zeuren?" kaatste Taylor zonder nadenken terug. "Ik zie je lippen bewegen, maar ik hoor alleen maar blablabla." Bij zijn woorden deed hij zijn hand meebewegen, alsof hier een sokpop overheen zat die hij liet praten. Dat zijn ogen scheel trokken bij zijn statement was dan ook geen toeval. Ondanks zijn humeur ineens een pak de lucht in geschoten was vond hij nog steeds dat Jason gewoon moest zwijgen en drinken tot hij wat vrolijker keek. Een goeie slok of vijf deed toch altijd wonderen voor de Venom zelf, waarom zou het een Gleek dan niet helpen? Toen het blondje eindelijk overtuigd leek dat de mannelijke cheerleader op dit moment geen intentie had hem te vergiftigen nam hij een flinke slok. De Belmont telg bestierf het zowat toen duidelijk werd waarom de loser niet eerder aan de zwaardere drank was gegaan. Hij moest zo hard lachen dat hij niet anders kon dan zijn buik vast te grijpen, die toch wel pijnlijk begon te worden. Bijna liet hij hierdoor de fles tussen zijn vingers glippen toen deze hem weer toegestopt werd. Hij wist ze nog net op te vangen en deed zijn best zichzelf te kalmeren alvorens hij een slok nam. Hij vond het heerlijk hoe zijn keel een moment in vuur en vlam leek te staan en zijn longen helemaal opengetrokken leken te worden. "Mhm," bracht hij goedkeurend uit. De eerste die van die fucking punch echt dronken was geworden zou hij persoonlijk een stomp geven. "Ik weet niet waarom jullie zo geobsedeerd zijn met sex, het is overrated en nee, mijn maagdelijkheid ben ik enkele jaren geleden kwijtgeraakt." Had Taylor nog een slok drinken in zijn mond gehad dan had hij deze vast helemaal over Jason heen gespuugd bij het horen van deze uitspraak. "Nee, niet waar." Hij fronste zijn wenkbrauwen zodra hij zijn eigen uitspraak hoorde en besefte dat deze op het laatste zin van de opmerking sloeg. What the fuck? Hij krabde even in zijn haren terwijl hij probeerde te bedenken waarom hij zo tegen dat idee op was. Veel zinnigs wist hij hier echter niet over te verzinnen. Verward bracht hij nogmaals de fles Drambuie naar zijn lippen en nam een genereuze slok, waarna hij de fles weer doorgaf. "Als het niet lekker was dan heb je het gewoon niet goed gedaan," ging hij verder, zich begevend op territorium waar hij wel bekend mee was. "En kom niet met onzin over dat het de juiste persoon niet was want dat is echt bullshit." Hijzelf hoefde niet eens iemand aardig te vinden om er het bed mee te delen. Sterker nog; het gaf het hele gebeuren vaak net iets extra. "Laat me raden he. Je kreeg eindelijk die chick te pakken waar je al zo lang heet voor liep en het viel tegen," gokte hij. "Oh, oh! Zeg me alsjeblieft niet dat je rozenblaadjes op het bed had gestrooid," grinnikte hij.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Het was lief dat Clyde meteen voor me wilde vechten, maar ik wilde veel liever knuffelen. Ik kreeg mijn wraak wel, maar de beste wraak was vaak lol hebben terwijl die loser een rotavond had. Al snel zat ik op zijn schoot op de bank. Het was fijn om zo tegen hem aan te hangen. Het gaf rust en zijn warme armen om me heen voelden heel fijn. Toch verraste het me dat hij zo alleen was, en niet al lang met iemand in bed lag. Zijn antwoord deed me wel lachen. Knuffelen was inderdaad heel fijn. Ik drukte een kus op zijn wang, maar het was niet zo comfortabel voor zijn stoppels. Ik had mijn jongens liever glad geschoren, maar ieder had zo z'n voorkeur, I guess. Ik grinnikte een beetje bij zijn woorden. Het stoppeltje stond hem niet slecht, maar weer, niet mijn ding. Dat maakte ook niet uit, want er was geen enkele mogelijkheid dat ik Clyde ooit zo zou zien. Hij was letterlijk een soort broer voor me. Ik stak mijn tong naar hem uit toen hij met zijn ogen rolde. Dit was niets nieuws voor me, en hij was er duidelijk wel aan gewend. Ik lachte om zijn woorden. Nuchter had ik er waarschijnlijk niet om gelachen, maar nu was hij toch best hilarisch, om eerlijk te zijn. Hij vond zichzelf gelukkig altijd wel grappig, dus gelukkig had hij in elk geval zelf lol in zijn leven. Ik trok een wenkbrauw op bij zijn voorstel. Ik vond het niet erg om op mannenjacht te gaan, maar eigenlijk zat ik ook wel erg lekker en had ik het gevoel dat de meeste Vipers al lang en breed iemand hadden gevonden om de avond mee door te brengen. Ik had nu ook niet heel veel zin om het met iemand buiten de Vipers aan te pappen. Dat had ik al een keer geprobeerd vanavond. Volgend feestje misschien, maar soms moest je ook gewoon bij het oude en vertrouwde blijven. "Ik zit eigenlijk wel lekker. Daarbij ben ik vrij zeker dat al onze vrienden intussen al iets te doen hebben." mompelde ik met een lachje op mijn gezicht. Ik liet mijn blik kort door de kamer gaan. Nick en Layla stonden nog op de dansvloer, en verder zag ik alleen Kaylee, waar ik nu geen enkele behoefte aan had, en Taylor met Trebbles praten. Ik was heel blij dat Taylor was gekomen en wilde hem eigenlijk roepen, maar op dat moment vielen mijn ogen op zijn gesprekspartner. Ik ging toch echt niet meer in de buurt van dat rotjong komen. Toch vond ik het een beetje zielig voor Taylor, maar hij overleefde het vast wel. Taylor was namelijk een echte Venom, inclusief het venijn ervan, als het nodig was. Ik werd uit gedachten gehaald toen ik Clyde's been voelde bewegen en Nick's woorden traag tot me doordrongen. Ik wist niet super goed wat hij bedoelde, maar hij was al lang weer weg, samen met Layla natuurlijk. "We kunnen dansen, maar ik weet niet of dat goed gaat. Of een spelletje doen, maar geen idee welk. Of we gaan celebs raten op zo'n app. Of nog wat anders. Ik ben niet kieskeurig." Dat kwam er allemaal nog best vlotjes uit voor de hoeveelheid drank die ik op had. Ik haalde nog een hand door zijn haren heen en daarna door die van mij. Zowel zijn haren als die van mij waren al best wel vettig en zweterig, maar niemand zag er op dit tijdstip nog charmant uit. Toch zat zijn haar nu weer wat beter, en dan van mij hopelijk ook. Ik wilde er nog wel een beetje cute uitzien.

---

Bowties were never Cooler

---

Laurel lachte. Wat een prachtig geluid was dat. Als kleine zilveren belletjes in de wind. Zij leek hier anders over te denken, want al snel sloeg ze haar hand voor haar mond. Om het over een andere boeg te gooien, en haar vraag wat serieuzer te nemen, vroeg ik haar wat zij wilde. Toen kwam er even niets. Ik keek haar zoekend aan, op zoek naar iets wat haar gedachten weggaf. Ik zag maar weinig. Het enige wat er na even uit haar kwam, was het herhalen van de vraag. Ik knikte alleen maar en hield mijn blik op haar mooie gezichtje gericht. Het bleef weer stil, en ik werd er eigenlijk een beetje ongemakkelijk van. Ik was ook haar ogen kwijt en het enige wat ik van haar gezicht kon zien was het kauwen op haar lip. Ik had geen idee wat ik ermee moest, en dat maakte me gek. Ik hoopte natuurlijk dat ze het wilde proberen, zelfs al was het in het geheim. Haar eerste woord gaf ook nog helemaal geen duidelijkheid, en de stilte die weer volgde was nog erger, al was het wel fijn om haar weer even in haar prachtige ogen te kunnen kijken. Ze stonden vol twijfel, maar ik had nog geen enkel idee waarom, al kon ik het wel raden: Nick en de teams. Mijn gok was alleen echt helemaal fout. Eerst gaf ze me hoop, en verscheen er een glimlach op mijn gezicht, maar al snel verdween die weer. Het voelde als een klap in mijn gezicht en een stomp in mijn maag. Ik sloeg mijn ogen neer, maar hield haar nog wel dicht tegen me aan. Ik kon me er echt nog niet toe zetten om haar los te laten. Zelfs al was dit echt super naar en wist ik niet goed wat ik moest. Het was niet of deze situatie mij bekend was. Sowieso verliefdheid, wat dit duidelijk wel was, was iets vreemds voor mij, maar afwijzing misschien nog wel meer. Het was misschien erg, maar in mijn positie zeiden mensen, zeker in de liefde en de lust, eigenlijk nooit nee. Haar vervolg bracht toch wel weer een klein beetje het goede gevoel terug. Het was geen nee, maar ik zou haar hart moeten delen met een ander, en ik wist echt niet of ik dat kon. Ik voelde haar hand op mijn wang en leunde er licht tegen, voor ik met mijn ogen weer die van haar zocht. Ik zag de tranen in haar ogen en legde zachtjes mijn hand op die van haar op mijn wang. Ik dacht dat ze klaar was, maar nee, er kwam meer. Ze vloekte, voor haar doen dan, en lachte met tranen in haar ogen. Ik had echt geen idee meer wat ik moest doen. Ik was al heel erg in de war door alles, en dit maakte het nog 10 keer erger. Ik voelde en zag hoe ze mijn hand vastnam. Ik keek er even naar, maar al snel weer naar haar, toen ze haar excuses aanbood. Toen volgde nog een stroom woorden als een waterval, die plots stopte als een cliffhanger aan het einde van een seizoen. Ik zag een lachje op haar gezicht verschijnen, dit keer zonder tranen. Was dit positief? Dat bleek wel zo, waardoor ik al snel ook zo'n dom glimlachje op mijn gezicht had. Mijn hart maakte een sprongetje. Dit betekende zeker geen nee. Dit betekende zelfs dat ik misschien niet eens haar hart echt hoefde te delen, en anders hopelijk niet voor lang. Ze had nog iets te zeggen, maar dat maakte de lach op mijn gezicht alleen maar breder, net als haar gefrutsel aan mijn vingers. "Ik wil dit avontuur heel graag met jou aangaan. Hoe lang het ook duurt. Maar op een voorwaarde..." Met mijn vrije hand hief ik haar kin op, terwijl ik haar hart tegen mijn borstkas voelde bonken. "je telefoonnummer." Ik drukte een kort kusje op haar lippen en viste vervolgens mijn mobiel uit mijn broekzak. Ik ging echt niet iedere keer het vaste nummer bellen als ik met haar wilde afspreken, want dan moest ik sowieso de helft van de tijd een slechte smoes verzinnen om Nick af te wimpelen, en het was niet of we op school zo goed privacy konden krijgen zonder dat het opviel en meteen de hele school er vanaf wist. Ik opende met een simpele beweging het scherm, en zorgde ervoor dat zij haar nummer kon intypen, maar niet voor ik vast 'Laurel <3' had ingetypt voor haar naam. "En zullen we anders zo ergens gaan zitten waar het iets comfortabeler is? Als dat kan. Anders is het hier ook prima, maar een aanrecht kan niet lekker zitten." zei ik rustig. Het hoefde ook niet meteen haar slaapkamer te zijn. Dat voelde toch ook niet helemaal goed nu. Of misschien konden we ergens iets van kussens vandaan halen om op te zitten. Dat was toch prettiger, en sprak toch wat makkelijker dan constant leunen. Ook kon ik haar dan echt goed vasthouden en knuffelen, in plaats van dat er een harde rand in de weg zat.

---

Bowties were never Cooler

---

---

De stralende glimlach die Gus op zijn gezicht had deed Laurel's hart in de eerste instantie wat kalmeren. Iemand die zich gekwetst voelde kon namelijk niet zo'n blik opzetten, toch? Het leek dus wel alsof hij tevreden was met haar antwoord. Toen dat volledig tot haar doorgedrongen was ging haar tikker meteen weer als een bezetene tekeer. "Ik wil dit avontuur heel graag met jou aangaan. Hoe lang het ook duurt. Maar op een voorwaarde..." antwoordde de Viper tot haar grote, spontane vreugde. "Oh?" bracht het blondje uit, zowel razend nieuwsgierig als doodsbenauwd. Haar huid leek in brand te staan waar zijn vingers haar kin raakten. Terwijl ze hem vragend, en met een bang hartje aan keek verwijdden haar pupillen. In gedachten maakte ze een opsomming van de mogelijke voorwaarden die hij zou kunnen bedenken hebben, de één al angstaanjagender dan de andere. "je telefoonnummer." "Oh!" zuchtte ze opgelucht, terwijl een glimlach weer plaatsnam op haar lippen. Ze kon zichzelf wel voor de kop slaan dat ze hier zelf niet aan gedacht had, maar ter haar verdediging was deze vraag haar tot nog toe maar een enkele keer gesteld. Kon het haar dan echt kwalijk genomen worden dat dit niet het eerste was wat in haar gedachten op kwam? Ze nam de telefoon van Gus over, en voelde bijna onmiddellijk haar hoofd zo rood als een tomaat worden toen ze het hartje naast haar naam zag staan. In stilte tikte ze haar nummer in, niet goed wetend hoe ze hier moest op reageren. Micah was ook lief geweest voor haar, dat zou ze nooit ontkennen mocht het ooit in twijfel getrokken worden, maar voor zulke kleine dingen had hij nooit oog gehad. Laurel besefte dat het inderdaad iets onbenulligs was, maar tegelijk behoorlijk wat bij haar teweeg bracht. Net toen ze haar koperharige held zijn mobiel terug toe stopte maakte hij een wel heel aantrekkelijk voorstel. "En zullen we anders zo ergens gaan zitten waar het iets comfortabeler is? Als dat kan. Anders is het hier ook prima, maar een aanrecht kan niet lekker zitten." In de eerste plaats knikte ze even. Ze had er nog niet op gelet, maar nu het onderwerp opgebracht werd merkte ze dat haar achterste haar inderdaad niet dankbaar was voor de harde ondergrond. Ze beet even op de binnenkant van haar wang, terwijl ze de beschikbare opties afwoog. Haar slaapkamer was uit den boze, om verschillende redenen; ze wist maar al te goed waar een moment van zwakte heen kon leiden, en bovendien was het risico om betrapt te worden door een hitsig stel veel te groot. De pantry in de keuken was al net zo min romantisch als het washok. In de bergruimte naast hun huidige schuilplaats stond wel een oude sofa, met een bijna antieke televisie, maar dat vond ze om een bepaalde reden die ze niet meteen wist te benoemen nogal ordinair. "Ik weet wel wat," verklapte ze dan ook toen ze de perfecte plek bedacht had. "Maar beloof me dat je geen ideeën gaat krijgen," waarschuwde ze met een speelse vermanende vinger alvorens ze verder ging, "Ik ben vrij zeker dat deboomhut leeg is." De koude die van buiten kwam konden ze perfect opvangen met de overvloed aan dekens die er te vinden waren en de enige die het verborgen plekje uit hun kindertijd nog bezocht was Laurel zelf. Vorige zomer had ze er een projectje van gemaakt de kinderspullen er uit te ruimen en met behulp van haar vader de futon die tot dan toe op haar kamer had gestaan en plaats moest maken voor Layla's spullen naar boven gekregen. Met wat kerstverlichting en lantaarns op batterijen had ze een gezellige, veilige plek gecreëerd voor wanneer ze de behoefte had het huis te ontvluchten. Ze was er vaak te vinden met een boek, of gewoonweg haar mp3-speler, maar tot op vandaag had ze nog niemand anders in haar stekje uitgenodigd. Zelfs Micah, laat staan Ronnie, niet. Op automatische piloot wilde ze van het aanrecht af schuiven, enkel en alleen om tot de conclusie te komen dat Gus nog steeds voor haar en daarmee ook in de weg stond. "Is - is dat niet goed?" vroeg ze, terwijl ze zijn gezicht scande, op zoek naar het antwoord. Toen ze merkte dat ze door het verschuiven haar balans een stuk was kwijt geraakt legde ze vrijwel zonder nadenken haar armen om zijn hals heen in de hoop geen vernederende val op de grond te maken.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

JASON LEONARD RENFIELD

---

"Hoe weet je toch altijd een reden te vinden om te gaan zeuren?" Mijn blik gleed fronsend naar Taylor na zijn woorden. "Ik zie je lippen bewegen, maar ik hoor alleen maar blablabla." Hij keek even scheel terwijl met zijn hand puppeteerde bij de 'blabla' gedeelte. Ik snoof even, waarna ik als een idioot toch een slok had genomen om mezelf wat te bewijzen, ik had het kunnen weten dat het een grote fout was.
Mijn keel brandde als rot en de jongen vond het blijkbaar dolkomisch, naar zijn buik grijpend omdat hij niet meer bij kon van het lachen. Waardoor ik hem enkel zuur aan kon kijken vooraleer ik hem de fles terug haf. De viper had er zelf echter geen moeite mee om een halve liter alcohol door zijn systeem te laten gaan en bracht na enkele grote slokken er een goedkeurende "Mhm," uit, waardoor ik niets anders kon dan met mijn ogen rollen, al was er toch een onderliggend gevoel van jaloezie in ma aan het opborrelen. Iets dat ik snel wegwuifde. Ik hoefde mezelf niet te bewijzen voor een Viper, daarbij zou het drinken van dat spul er enkel voor zorgen dat ik scheef zou wandelen of neervallen en die lol wilde ik hem niet schenken. Daarbij was ik al serieus over mijn theewater en had ik dan ook openlijk toegegeven aan de jongen dat ik geen maagd meer was, wat ook wel zo was. Taylor leek me al helemaal niet te geloven "Nee, niet waar." kwam er ongelovig over zijn lippen, maar ik sloeg enkel mijn armen over elkaar heen. Hij nam nog een slok en leek te fles weer aan mij te willen geven, iets wat ik dan ook zonder nadenken deed. Mijn vingers speelten wat met de hals van de fles terwijl ik Taylor aankeek die even leek te zoeken achter zijn woorden.
"Als het niet lekker was dan heb je het gewoon niet goed gedaan," sprak de jongen waarbij een oprechte. "Wha-" over mijn lippen kwam en ik hem met een ongeloofwaardige blik aankeek, en mezelf er net op betrapte dat zijn mening me toch wat kwetste op een manier. Ik haf niet om het seks gedoe, maar zeggen dat ik het niet goed deed.. Dat was gewoonweg rude. "En kom niet met onzin over dat het de juiste persoon niet was want dat is echt bullshit." Sprak de 'expert' waardoor ik met mijn ogen rolde. "Laat me raden he. Je kreeg eindelijk die chick te pakken waar je al zo lang heet voor liep en het viel tegen, Oh, oh! Zeg me alsjeblieft niet dat je rozenblaadjes op het bed had gestrooid," De jongen leek veel te geamuseerd met zichzelf en ik keek hem met mijn minst geamuseerde blik aan, nee hier had ik toch een slok voor nodig. Ik zette de fles tegen mijn lippen aan en nam een snelle slok, waarna ik de fles even stabiel zette op de lage kast, waartegen ik leunde.
" Ik weet heus wel hoe seks werkt." snauwde ik en beet kort op de binnenkant van mijn wang. " En nee, ik liep niet 'heet' voor d'er en ik ben al helemaal niet voor dat zoetsappige gedoe." blafte ik hem af, mijn wangen iets roodkleurend, over het feit dat ik mezelf verdedigde in een gesprek over 'Sex' . "Het gebeurde gewoon en het was zo ook weer gedaan, nooit meer behoefte aan gehad en we zijn gewoon nog vrienden." vervolgde ik. Ik ging niet aan zijn neus gangen dat het Kiara* was, een meisje uit mijn buurt dat iets ouder was dan mij. En ik ging al zeker niet vertellen dat we gewoon het bed hadden gedeeld om te weten waarom iedereen zo geobsedeerd was over Sex. Het is iets waar we niet over spreken, punt. "Hoe was jou eerste keer dan? Je lijkt jezelf wel de ervaringsdeskundige te vinden, niet?"

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

Het was met enig gevoel van trots dat Taylor toekeek hoe Jason dan toch de fles weer aan zijn lippen zette en gretig dronk. Was het omdat hij de jongen daartoe gedreven had of simpelweg omdat hij het deed, dat had hij je niet kunnen vertellen. " Ik weet heus wel hoe seks werkt." De Venom rolde met zijn ogen toen hij zowat de neus afgebeten werd. Hij mocht er dan wel niet om bekend staan vriendelijk te zijn tegenover losers als de koorknaap, maar dat was nu ook weer niet wat hij bedoelde. "En nee, ik liep niet 'heet' voor d'er en ik ben al helemaal niet voor dat zoetsappige gedoe." Stilzwijgend voelde Taylor een grijns op zijn gezicht glijden. Hij wist dat Jason een knorrepot was, zo mogelijks nog een grotere dan hijzelf, maar nu was hij toch wel verrast over hoe snel de jongen op de kast te krijgen was. Hij zou echter niet gaan klagen want hij kwam hierdoor wel precies te weten waar hij op uit was. "Het gebeurde gewoon en het was zo ook weer gedaan, nooit meer behoefte aan gehad en we zijn gewoon nog vrienden." Ah. Nu snapte de sportieveling waar het probleem precies lag. Naar zijn mening kon je seks hebben met iemand die je liefhad, soms met vrienden of zelfs met iemand waar je een bloedhekel aan had maar als er geen greintje sprake van een bepaald soort passie was dan was er gewoonweg helemaal niks aan. Hij trok een wenkbrauw op en hield zijn mond, benieuwd of er nog meer informatie zou volgen. "Hoe was jou eerste keer dan? Je lijkt jezelf wel de ervaringsdeskundige te vinden, niet?" daagde de Gleek hem uit. Taylor gniffelde even en stapte dichter naar zijn drankpartner voor de avond toe. Hij verweet het beetje Drambuie dat hij al binnen had hiervoor. In nuchtere staat zou hij zeker en vast de jongen met een tang nog niet willen aanraken, laat staan dat hij nu zo dicht stond dat hun neuzen net niet raakten. "Ja," antwoordde hij op de tweede vraag. Zodra hij oogcontact gemaakt had liet hij niet meer los. "Oefening baart kunst, niet?" Hij wiebelde een keer met zijn wenkbrauwen en liet een arm om het middel van de iets grotere jongeman glijden. Zodra zijn vingers zich om de hals van de drankfles gesloten hadden trok hij deze terug en deed een stap achteruit, waarna hij nog enkele lustige slokken nam. "Het is zoals deze," sprak hij toen hij doorgeslikt had, en hield de fles omhoog. "Bij de eerste slok vraag je je af waarom je er ooit aan begonnen bent. Maar je bent nieuwsgierig, want hoe vreselijk kan het nou echt zijn? Dus je probeert nog een keer. Blijkt dat er toch dingen aan zijn die je fijn vindt, voor herhaling vatbaar... En voor je t weet heb je de smaak te pakken." Hij likte een keer over zijn lippen, dronk nogmaals en drukte wederom de fles tegen Jason aan. "Mijn eerste keer - seks dan, niet Drambuie- was vré-se-lijk. Ik was zo nerveus dat het me een kwartier kostte hem recht te krijgen, zij stond letterlijk strak van de spanning en ik had 'm er nog niet half in hangen of ik kwam al klaar," deelde hij nonchalant mee. Nee, voor Jason's verhaal had hij geen begrip. "Maar toen dat moment uit de weg was probeerden we het nog een keer en ik kan je verzekeren, daarna deden we het bij elke kans die we kregen." Hij gaf een duwtje tegen de fles, om de loser aan te sporen verder te drinken. Als hij nou eens liet zien uit welk hout hij echt gesneden was dan kon de Venom misschien toch nog een béétje respect voor hem opbrengen. "Dus als ik zeg dat je het niet goed doet dan bedoel ik helemaal niet dat je niet weet hoe het werkt. Iedereen leert op zijn veertiende een condoom over een banaan trekken en dat meisjes zwanger worden van seks. Ik bedoel dat je niet weet hoe het voelt."

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Laurel's prachtige gezichtje schoot van kalmte naar paniek toen ik het woord voorwaarde liet vallen. Had ik zo'n slechte reputatie, of had zij zulke slechte ervaringen met dit soort dingen? Van wat ik van haar wist dacht ik dat het eerder het eerste was. Ik had mijn plannen voor meer dan first of second base al lang vooruit geschoven, en voor een keer maakte me dat echt niet uit. Zolang ik maar tijd met haar kon doorbrengen was ik al de gelukkigste ter wereld. Zodra ik had gevraagd voor haar nummer, dat was gewoon wel handig, leek al haar paniek even snel verdwenen als dat die was opgekomen. Haar prachtige glimlach kwam weer terug en ik pakte snel mijn mobiel, zodat ze haar nummer kon invoeren. Ze bloosde weer toen ze aan het typen was, wat echt enorm aandoenlijk was. Ik wilde haar de rest van de avond zo dicht mogelijk bij me houden, maar het harde aanrecht tegen mijn heupen was toch niet zo prettig. Ik hoopte dus maar dat ze ergens iets hadden waar we ook konden zitten. Als dat niet zo was, zouden we het hier maar gezellig moeten maken. Ze bleef even stil met een bedenkelijke blik op haar gezicht, die echt heel schattig was. Ik wilde haar zo graag nog een kus geven, maar ik wilde haar concentratie niet verstoren. Ik wachtte dus maar, en bestudeerde intussen haar gezicht, van de talloze sproetjes die als sterren op haar neus en wangen stonden tot haar zachtroze lippen. Ik werd uit gedachten gehaald door haar woorden. Mijn jongensachtige grijns werd ietsje breder en ik trok een wenkbrauw op in eerste instantie. Ik kon het niet laten. Daarbij had ze toch al mijn hoofd volledig op hol gebracht, dus echt denken ging al lang niet meer. De enige plek die ik me kon bedenken waar dit op sloeg was haar slaapkamer. Ik had het alleen volledig fout. Een boomhut klonk wel een stuk spannender, op een onschuldige manier. Ook zouden we er meer privacy hebben, dat hoopte ik in elk geval. Hier was de kans dat iemand binnenliep duidelijk te hoog. Het stond me zeker wel aan. Voor ik iets kon zeggen, voelde ik haar dichter tegen me aan schuiven, waardoor ik automatisch mijn armen verder om haar heen sloot, zonder erbij na te denken dat ze natuurlijk van het aanrecht af moest. Ik voelde haar armen ook meer om mijn nek klemmen. Bij haar vraag was het wel duidelijk, dat ik weer niet zat op te letten. Ik deed een klein stapje terug en liet haar voorzichtig op de grond zakken. Ze was echt net een balletdanseres, even licht en sierlijk. Ik drukte nog een speels kusje op haar neus. "Zeg maar waarheen. Misschien kunnen we onderweg in de keuken nog een fles frisdrank en wat te snacken meenemen voor in de boomhut." Ik specifieerde express het soort drinken. Ik zou namelijk echt niet weten wat ik zou doen als ik alleen met haar en een fles drank daar zou zitten. Zo erg vertrouwde ik mezelf echt niet, en dit was echt niet de situatie om mezelf uit te testen. Daarbij was de kans te groot dat ik dingen zou doen waar ik spijt van zou krijgen, als ik zou vallen voor de verleiding. Ik wilde eigenlijk haar hand pakken en vasthouden, en was al op weg om haar hand te pakken, toen ik me bedacht dat het misschien toch niet zo slim was. Als we dit nog enige kans van slagen wilde geven, moest het nog wel een beetje geheim blijven, voor nu in elk geval. We moesten dit slim aanpakken, en dat was ik met relaties echt niet gewend, ik was eerlijk gezegd relaties niet echt gewend. Ik keek nog even naar het washok, of we niet te veel sporen hadden achtergelaten. Ik zag gelukkig niets, dus ik deed nog een stapje naar de deur, om deze als een echte heer voor haar open te houden. Nu ze niet meer dicht tegen me aan zat, kreeg ik het wel meteen koud. Het was nog niet zo erg dat ik stond te rillen of kippenvel had, maar prettig was anders. Hopelijk had ze wat dekentjes in de boomhut, want ik was natuurlijk zo slim geweest om geen jas mee te nemen. Ik volgde haar trouw, maar wel op net genoeg afstand dat mensen tussen ons door konden en dat ze niet dachten dat we samen waren. Al wist ik natuurlijk niet zeker wat er nu al circuleerde en of dit zou werken. In de keuken wist ik een dichte fles cola te pakken te krijgen. Ik checkte nog eens extra de dop om zeker te weten dat dit niet toch stiekem een mix was. Laurel had geen snacks te pakken gekregen, maar dat maakte ook niet veel uit. Ik volgde haar verder de tuin in, en schoot snel langs de andere kant van Nick dan zij deed de deur door naar buiten. Dit was het enige punt waar echt mijn hart in mijn keel zat. Ik hoopte maar dat hij niets had gezien. Hij was gelukkig druk met Layla, dus dat was hopelijk genoeg om zijn aandacht weg te houden van andere dingen. Eenmaal buiten durfde ik weer wat vrijer adem te halen, en liet ik een diepe zucht van opluchting gaan. De frisse lucht voelde fijn, al was het nu wel echt koud en stond mijn volledige torso vol kippenvel. Ik klom een beetje onhandig achter haar aan de boomhut in met de fles in mijn handen. Het was echt heel gezellig, veel gezelliger dan ik ooit had gedacht. Ik zette de fles neer en ging daarna zelf comfortabel zitten op de futon. "Dit is echt een fantastisch plekje." zei ik met een rust in mijn stem die er tot nu toe nog niet in had gezeten. Je hoorde nog zacht op de achtergrond de muziek van het feestje, maar het was hier verrassend stil. Perfect om de rest van de avond door te brengen en elkaar beter te leren kennen. Mijn hand ging nu weer op zoek naar die van haar, om onze vingers weer te verstrengelen.

[ bericht aangepast op 16 nov 2019 - 22:51 ]

---

Bowties were never Cooler

---

---

Laurel hoorde zichzelf giechelen als een elfjarige toen Gus haar een kusje op de neus drukte eens ze terug op de grond stond. Ze schudde even met haar hoofd, en verborg hiermee haar wederom blozende wangen achter haar blonde lokken. "Zeg maar waarheen. Misschien kunnen we onderweg in de keuken nog een fles frisdrank en wat te snacken meenemen voor in de boomhut." "Zie ik er uit als een meisje dat geen snacks in haar boomhut liggen heeft?" grapte ze, al was het wel de waarheid. Laurel was dol op zoetigheid en ze vulde dan ook regelmatig haar voorraadje aan, zodat ze niet elke keer als ze naar de hut toe wilde met spullen moest gaan zeulen. Haar glimlach nam af toen ze de hand van Gus de hare voelde raken, maar ook weer onmiddellijk voelde verdwijnen. Het deed haar beseffen dat ze niet te vinden was voor een herhaling van wat met Micah gebeurde; alles volledig onder de radar en geen ziel die het mocht weten. Ze kon begrijpen dat Gus schrik had voor Nick's reactie, en daar zou ze rekening mee houden zolang ze uitvogelden wat het precies was dat tussen hen speelde. Ze hoopte alleen wel dat het niet was vanwege hun statusverschil, of omdat hij niet met haar gezien wilde worden. Ze slikte even en legde wat onwennig haar hand over haar bovenarm, en wreef er even over. Terwijl Gus het washok aan een inspectie onderwierp maakte Laurel er werk van een zo overtuigend mogelijke rok te maken van zijn hemd. Ze kon immers niet zonder broek maar wel met zijn shirt over het hare naar boven toe. Dat was vragen om roddels en dat wilde ze dan ook weer niet. Wederom verraste Laurel zichzelf toen ze door kreeg hoe erg ze het maar niks vond dat Gus minstens twee meter achter haar bleef terwijl ze zich een weg naar buiten baanden. Ze was perfect in staat hier rationeel tegen aan te kijken, en te snappen waarom hij dat deed, alleen leken haar emoties de bovenhand te winnen. Ze wist dat ze nu niet achter zich mocht kijken, omdat zijn moeite anders verloren was, maar het kostte haar elk laatste restje van haar wilskracht het niet te doen. "Oh, koud!" bracht ze geschrokken uit zodra ze de achterdeur open maakte. Ze keek even naar haar blote voeten en voelde er op dat moment opeens heel weinig voor zo het gras over te steken. Ze stak haar hoofd even om de hoek en zag gelukkig de rubberlaarzen van Linda staan, die ze droeg om in de herfst bladeren te harken. Zo snel als ze kon trok ze de weinig elegante gummi laarzen aan en wandelde vervolgens met stevige pas naar de boom toe. Zodra ze boven was maakte ze er werk van de lelijke schoenen zo snel mogelijk uit te spelen, en plaatste ze naast de ladder, waar ze niet in de weg zouden staan. Ze was hier amper klaar mee toen Gus ook tevoorschijn kwam en behoorlijk onder de indruk leek van haar stekje. "Kan je even je ogen dicht doen?" vroeg het blondje, waarna ze langzaam de hand die de Viper had vast genomen los maakte. Ze wachtte geduldig tot hij deed wat ze hem verzocht had en wuifde even voor zijn gezicht om er zeker van te zijn dat hij niks kon zien. Eén voor één liet ze de sfeerlichtjes branden, waardoor de boomhut verlicht werd met een bijna feeërieke gloed. Vervolgens deed ze Gus' hemd om haar benen vandaan, en hing het ditmaal over zijn schouders. Haar onderlijf zou ze dadelijk wel onder een deken warm weten te krijgen, maar een blote bast leek haar toch even wat minder comfortabel. Terwijl ze nog voorovergebogen stond fluisterde ze vlak naast Gus' oor, "Ik wil het graag terug, later, voor je gaat." In ruil gaf ze hem alvast een vederlicht kusje op de lippen, waarna ze opnieuw fluisterde, "Je mag kijken nu." Ze nam zelf ook nog even de tijd de lichtjes in haar op te nemen, nog steeds zo verwonderd als de eerste keer dat ze hen aangestoken had. Ze zou het niet erg gevonden hebben in zo'n mini-chalet in het bos te wonen. Ze hield van gezelligheid, en voelde zich vaak verloren in hun grote huis. Ze glimlachte even naar de Viper, en ging vervolgens in het midden van de futon zitten. Ze nam de rugleuning vast en trok deze wat naar zich toe, tot ze een klik hoorde. Langzaam liet ze de leuning naar achter zakken, tot hij op dezelfde hoogte lag als de zitting zelf. Voor een meisje alleen was de sofa prima, maar met twee - en al zeker met zo'n spierbundel als Gus- leek het haar toch aangenamer wat meer plek te hebben. Ze toverde het ene na het andere kussen onder de bank vandaan en legde ze tegen de muur achter de futon. "Maak het je makkelijk," bood ze de roodharige Viper aan, niet goed wetend wat ze anders moest zeggen of doen. Omdat Gus net snacks gevraagd had en het haar iets om handen zou geven reikte ze opnieuw onder de zitting. Tot haar ongenoegen leek het mandje met lekkers niet binnen haar bereik te staan. Ze draaide zich van haar gezelschap weg, ging op haar knieën zitten en leunde voorover om verder te kunnen reiken. Ze kon het mandje raken met haar vingertoppen, maar kwam nog steeds enkele centimeters te kort. Hierop duwde ze haar bovenlichaam nog verder naar beneden, er niet bij stilstaand welk zicht ze Gus hiermee schonk. Nu kon ze haar gezicht wel over de rand laten hangen en zien waar het mandje precies stond. "Kom hier, ik wil je opeten," sprak ze het snoepgoed toe, alsof dat iets uit zou halen. Uiteindelijk kreeg ze dan toch de goodies te pakken, en ging ze tevreden weer rechtop zitten. Ze koos een zakje Sour Patch Kids uit, stak het tussen haar tanden en ging dichterbij haar redder van de avond zitten, waarna ze enkele dekens over hen beiden heen trok Vervolgens probeerde ze met alle macht het zakje snoepjes open te maken, dan wel zonder veel succes. Onverwachts scheurde het zakje plots toch open, waardoor ineens de hele bank bezaaid lag met zuurtjes. Laurel wist niet of ze moest lachen of ervoor vrezen dat Gus haar nu wel een kluns moest vinden. Haar tienerbrein koos voor een combinatie van de twee, waardoor ze al lachend haar gezicht in haar handen verborg.

[ bericht aangepast op 17 nov 2019 - 20:07 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

JASON LEONARD RENFIELD

---

Taylor had een brede grijns om zijn lippen hangen, eentje die zelf niet verdween toen ik hem gewaagd naar zijn ervaringen vroeg. Hij gniffelde zelf, waarna de jongen enkele stappen dichterbij zetten, mij vastklemmend tussen hem en de kast waar ik tegen geleund stond. "Ja," was zijn stevige antwoord hierop en ik trok mijn wenkbrauw light op. Niet wetend wat daarop terug te zeggen, daarbij leek het ook niet of hij een antwoord daarop verwachtte. "Oefening baart kunst, niet?" vervolgde hij toen en zonder nadenken gleed een "tssk" over mijn lippen en probeerde ik mijn blik, welke vastgehaakt zat aan die van Taylor, los te krijgen, maar het leek me niet te lukken.
Taylor kwam nog wat dichter, waardoor ik mij vrij ongemakkelijk voelde, niet wetend wat ik moest doen en waarom er een vreemd gevoel in mijn onderbuik opborrelde. De spanning? Anxiety? Dat waarschijnlijk. Taylor trok zich gelukkig terug en ik kon nu wel mijn blik van de jongen losscheuren. Nu merkte ik op dat hij gewoon naar de fles had gegrepen. Taylor begon algauw weer te zuipen, en ondertussen rechtte ik mijn rug iets, zodat ik mezelf een betere houding haf.
"Het is zoals deze," sprak Taylor na enkele slokken genomen te hebben, en ik keek hem weer kort een en vervolgens gleed mijn blik naar de fles. "Bij de eerste slok vraag je je af waarom je er ooit aan begonnen bent. Maar je bent nieuwsgierig, want hoe vreselijk kan het nou echt zijn? Dus je probeert nog een keer. Blijkt dat er toch dingen aan zijn die je fijn vindt, voor herhaling vatbaar... En voor je t weet heb je de smaak te pakken." legde Taylor uit en ik hield mijn hoofd wat schuin voordat ik wat opschrok van de fles dat ik tegen mijn borst aangedrukt.
"Mijn eerste keer - seks dan, niet Drambuie- was vré-se-lijk. Ik was zo nerveus dat het me een kwartier kostte hem recht te krijgen, zij stond letterlijk strak van de spanning en ik had 'm er nog niet half in hangen of ik kwam al klaar," Sprak Taylor in mijn opinie veel te oprecht, eerlijk al die info had ik ook niet nodig, maar ergens vond ik het ook wel intrigerend. Eén van de populairste kids op school had een slechte eerste keer... Volgensmij wisten er niet veel mensen dit. "Maar toen dat moment uit de weg was probeerden we het nog een keer en ik kan je verzekeren, daarna deden we het bij elke kans die we kregen." vervolgde de viper, ah ja dat klonk al meer als hem. "Dus als ik zeg dat je het niet goed doet dan bedoel ik helemaal niet dat je niet weet hoe het werkt. Iedereen leert op zijn veertiende een condoom over een banaan trekken en dat meisjes zwanger worden van seks. Ik bedoel dat je niet weet hoe het voelt." Taylor duwde nogmaals op de fles die tegen mijn borst rustte als teken dat ik moest drinken. En even bracht in de fles terug naar mijn lippen, al trok ik me na even nadenken over zijn woorden terug.
"Kijk goed en wel dat snap ik, als je het fijn vind dan drink je of doe je het iets vaker. Maar Je moet er toch ook nog wat van kunnen genieten? Ik snap gewoon niet hoe mensen zoveel seks kunnen hebben, dat het gewoon niet meer om van te genieten is zegmaar. " sprak ik bedenkelijk waarna ik weer naar Taylor keek. "Niet dat ik nu voor een slet wil uitmaken ofso, maar met hoeveel mensen heb je nu al eens het bed gedeeld niet uit 'goesting' maar omdat die attraction er wel was? Hmm? Tegenwoorden springen mensen gewoon op elkaar en zette ze hun lippen niet waar ze die moeten zetten gewoon omdat we misschien de dichtbij aan het dansen waren?" lichte frustratie was te horen in mijn stem en onbewust was ik begonnen over wat me net overkomen was. Voordat Taylor dat zou kunnen opmerken, dronk ik dan toch weer van het alcoholische spul om hem daarvan af te leiden. "Nou goed, kunnen we het over wat anders dan seks hebben?"

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Laurel grapte nog wat over snacks, wat mij ook deed lachen. Toch kwam al snel in me op dat we niet zo dicht bij elkaar richting onze nieuwe plek konden lopen. Mensen zouden al praten als ze haar met mijn shirt en mij zonder shirt zagen lopen in dezelfde ruimte, laat staan hand in hand. Ik liet mijn hand dus maar weer vallen, wat me een beteuterde blik van Laurel opleverde. Alleen dat gezichtje al was genoeg om haar hand weer te pakken, was het niet dat er een hele goede reden was het niet te doen. Natuurlijk wilde ik niets liever dan met haar hand in die van mij en mijn varsity jas om haar schouders rondlopen. Dat ging alleen niet, nog niet. Ik wilde mijn vriendschap met Nick niet verpesten en zeker niet zo in het prille begin. Ik had het al vaker bij jongens gezien. Na een nacht al hun schepen verbrand, alleen om twee weken later te vinden dat het toch niet zo goed zat. Ik al snel waren we gelukkig buiten, ik met een fles cola in mijn handen en zij in wat lompe laarzen, die haar eruit lieten zien als een klein kind. Het deed me zacht gniffelen, terwijl er ook een rilling door me heen ging van de kou. Ook in de boomhut was het niet veel warmer, al gaf het meteen al wel een gezellig en geborgen gevoel. Ik snapte heel goed dat ze hier graag was. Ik had haar hand nog niet vast, of ze vroeg me mijn ogen te sluiten. Ik deed het, maar terwijl ik ze sloot trok ze haar hand los, waardoor er een duidelijk pruillipje op mijn gezicht verscheen. Ik wilde haar het liefst nooit meer loslaten, en nu we weer alleen waren al helemaal niet. Ik voelde al snel stof rond mijn schouders, waarschijnlijk mijn shirt. Haar woorden veranderden mijn pruillipje wel weer in een grijns en ik kon het niet laten om met mijn ogen dicht toch te proberen haar een speelse kus op haar wang te geven. Ik raakte wel, maar geen idee waar. "Natuurlijk krijg je hem straks weer. En als we het officieel kunnen maken heb ik nog wel iets wat je om je ranke schouders kan hangen." zei ik met een grijns, maar nog altijd met mijn ogen dicht. De kus op mijn lippen probeerde ik te rekken, maar het was tevergeefs. Toch was daar wel een reden voor. Ik deed rustig mijn ogen open en zag eerst Laurel voor me zitten als een engeltje in haar witte shirt. Daarna keek ik rond en zag talloze lampjes die de boomhut verlichten. Het was echt prachtig en het maakte het helemaal af. Het was net een plaatje uit een disneyfilm. Het meisje was alleen nog niet klaar, want toen ze naast me kwam zitten, begon ze te rommelen aan de bank, waarna die, en ik bijna ook, achterover klapte. Het gaf meer ruimte, wat ook weer jammer was, want zo had ik geen excuus om haar op schoot te trekken. Ze begon wel allerlei kussens van overal en nergens vandaan te trekken, waardoor het toch wel weer wat knusser zitten werd. Ik ging iets beter zitten en stak mijn armen door de mouwen van mijn shirt. Dat scheelde toch wat in de temperatuur. Ik wilde net de knoopjes dichtmaken, toen ze plots voorover onder de sofa dook. Eerst dacht ik er weinig van, maar al snel zag ik meer dan wat ze waarschijnlijk aan me wilde laten zien. Ik wilde niet staren, maar ik kon het niet helpen. Ik was nog wel menselijk. Haar woorden deden me grinniken, maar het was niet genoeg afleiding van haar prachtige achterwerk. Toch kwam ze na even weer omhoog, met een zakje snoep tussen haar tanden. Ik moest me echt inhouden geen schunnige opmerking te maken. Ik sloeg mijn arm om haar schouders, terwijl zij wat dekens over ons heen trok. Ze worstelde met het zakje, maar voor ik kon reageren lag de hele deken onder. Ik lachte en stopt meteen een van de snoepjes in mijn mond. Laurel verborg intussen haar gezicht in haar handen. Ik trok haar nog wat dichter tegen me aan en haalde met mijn vrije hand voorzichtig haar handen van haar gezicht. "Zo kunnen we er lekker makkelijk bij." zei ik met een scheve grijns, voor ik een kusje op haar lippen drukte. "Hmmmm, suikerzoet." mompelde ik. Zo kon ik de hele nacht zeker wel zitten, met haar in mijn armen. Ik stopte wat onhandig een snoepje in haar mond en nam er daarna zelf nog eentje. Ik was dubbel blij dat hier geen drank lag. Zo had ik volle aandacht voor haar, en controle over mezelf. Zo zouden wij, en vooral ik, vanavond niet te ver gaan. Ik boog nog een keertje naar haar toe, om zo mijn vrije arm om haar middel te slaan en haar in een verrassend vloeiende beweging op schoot te trekken. De warmte van haar lichaam tegen het mijne voelde fijn. Haar benen waren alleen heel erg koud. Ik hield haar nog wat dichter tegen me aan en zocht haar ogen met die van mij. "Waar waren we?" vroeg ik speels. Ik wist prima wat we net hadden gedaan en hoe dit verder kon lopen, maar ik wilde het heel graag van haar horen. Haar stem was prachtig en daarbij wilde ik niet dingen proberen die ze eigenlijk niet okay vond. Ik wist namelijk ook niet in hoeverre ze echt een weerwoord zou geven, en ze schoot zo snel in de stres en de onzekerheid, of zo leek het in elk geval, dat ik het ook niet goed kon aflezen aan haar gezicht en lichaam. Daarbij waren deze vlinders in mijn buik zeker ook nieuw. Ik had dan wel kortstondige vriendinnetjes gehad over de jaren, maar dit was helemaal anders. Het voelde of ik de wereld aan kon, maar tegelijkertijd maakte het me stiekem best een beetje onzeker, omdat ik niet wist wat ik ermee moest. Het enige wat ik wist was dat ik Laurel niet kwijt wilde, dat ik haar beter wilde leren kennen, en dat rustig aan voor een keertje voor mij voelde als een geluk in plaats van een narigheid. Nu maar hopen dat het zo bleef, en dat Laurel hopelijk 'die ander' kon vergeten... En dan was er nog Nick, maar daar wilde ik nu echt niet aan denken. Nu was er alleen plek in mijn hart en mijn hoofd voor haar, en morgen kwam de realiteit wel weer om de hoek kijken.

---

Bowties were never Cooler