|
L I L I T H
" c h i p m u n k "
P I E R C E
"Try to be a rainbow in someones cloud."
☀ 24 ☀ Roadie ☀
☀ In their hotelroom ☀ Gabriel ☀
☀ Outfit ☀
|
'Het bed is goedgekeurd, nu nog kijken of de rest van Tokyo dat ook wordt,' was zijn antwoord geweest, waarna Lilith dichterbij kroop om hem lekker te friemelen, iets dat ze beide prettig leken te vinden. Soms vielen dingen gewoon perfect in elkaar, waardoor Lilith dit nooit had kunnen dromen. 'Met twee van die positievelingen als ons? Natuurlijk wel, Gabe.' Grijnsde ze tevreden naar hem. Het was waar, ook al kon de stad soms zo levenloos zijn, wanneer ze de straten met Gabe bewandelde, of langsreed in de meeste gevallen, maakte ze samen er wel een gezellige boel van. En als het hen echt niet lukte was daar vast wel iemand anders die hen kwam vergezellen om de stad onveilig te maken. Er was nooit een tekort aan gezelschap op deze tour.
'Ik denk dat je zeker wel op het gezelschap van je broer kunt rekenen, Tokyo schijnt geweldig zijn om te shoppen,' Lilith knikte, dat was iets dat ze niet zozeer met de mannen gemeen had. Begreep haar niet verkeerd, ze kon genieten van hun urenlange modeshows die ze voor elkaar ophielden, maar zelf was ze niet zo'n shopverslaafde. Ze vond het altijd geweldig om een nieuw kledingstuk te kopen dat echt bij het land paste waar ze waren, maar dat was het wel voor Lilith. Zelf bezat ze dan ook niet het geld dat Gabe of Nash als inkomen hadden, al genoot ze van hun energie tijdens zulke momenten. 'Als jullie samen op pad willen dan kan ik altijd nog iemand anders lastig gaan vallen. Het is geen probleem.' Ze drukte dan ook een kus op zijn lippen om inderdaad duidelijk te maken dat het haar geen probleem was. Ze wilde niet al zijn momenten met zijn vrienden inpikken, hoe verleidelijk dat ook was.
Zoals verwacht liep Gabriel's poging tot een kietelgevecht uit in een korte make-out sessie, maar al gauw ging hij er vandoor voor de koffie. Ondanks dat ze zo kon genieten van zijn aandacht, vreesde ze er toch altijd voor dat ze niet genoeg was voor hem. Kom op, wie was zij? Letterlijk een niemand. Wie was hij? Een leadsinger in een van de grootste bands van nu. Hoe vaak dat wel niet in de roddelbladen stond, en eigenlijk gaf ze daar niets om, maar sinds dat Gabe's interesse in haar lichaam verminderd leek, begon ze er onbewust steeds meer aandacht aan te besteden. Wat als ze inderdaad niet goed genoeg was, en ingewisseld zou worden voor... Amey bijvoorbeeld? Of iemand groters, de jongen kon er waarschijnlijk vandoor gaan met een Victoria Secret model, Adam Levine lukt het ook dus Gabriel kan het helemaal voor elkaar krijgen.
'Laten we dat maar voor vanavond bewaren,' Lilith keek hem even quasi beledigd aan. 'You're tearing me apart lisa!' Ze quote uiteraard de bekende film The Room, of anders de recentelijk film The Disaster Artist. Het lukte haar niet met dezelfde drama in haar stem te leggen, maar ze had een poging gedaan. Lilith kon zelf van pop culture references genieten, en Gabe leek daarin precies hetzelfde te zijn.
Nadat Lilith uiteraard een poging tot een plagerige belediging zijn kant op had gegooid keek hij haar quasi beledigd aan. 'Die glimlach liegt er anders niet om jonge dame.' Dit werd gevolgd door een Gabriel die zijn tong uitstak naar haar, die ze met genoegen beantwoordde. Ze wilde er niet eens een gevat antwoord op geven, gezien ze beiden wisten dat hij gelijk had. En Lilith vond het helemaal niet erg om betrapt te worden op een plagerij, dat hoorde er nou eenmaal bij. 'Touche.'
'Hey, jij hebt er ook aan meegeholpen. Je bent een geweldige support geweest, zeker voor mij. Zonder jou was de roem allang naar mijn hoofd gestegen,' om de een of andere wijze begonnen haar wangen te gloeien, al geloofde ze zijn woorden niet helemaal. Er was iets aan Gabe dat ervoor zorgde dat hij zich goed staande wist te houden in een wereld die hem met genoegen zou laten zweven. 'Wie weet had ik dan ook wel zulke capsones als Nash gehad.' Lilith lachte even met hem mee, al wisten ze beide dat de jongen zo geboren was. Vanaf kinds af aan kon hij er al wat van, en eiste hij doodgraag alle aandacht op. Lilith zag hem altijd als haar held, dus wist het vreemd genoeg te waarderen in plaats van jaloezie te voelen.
Gabriel zorgde ervoor dat ze niet nog meer begon te praten door zijn vinger tegen haar lippen te leggen, een handeling die waarschijnlijk niet het gewenste effect had gehad als ze al wat slokken koffie op had gehad, maar nu ze toch wel wat vermoeid op haar benen stond even gemakkelijker was. Misschien moest ze echt maar vaker meewerken, al was tegenwerken soms zo vermakelijk. 'Je hoeft ons niet te bedanken, we hebben je graag mee. Je bent gewoon een deel van de band, en daarmee uit.' Er werd een liefdevolle kus op haar voorhoofd gedrukt, gevolgd door een voorzichtige kus op haar lippen. Ze was echter niet van plan een grap in te slikken, en toen zijn lippen zich losmaakten sprak ze deze dan ook triomfantelijk uit. 'Nu je toch zegt dat ik een lid van de band ben... is het eindelijk tijd om me er officieel aan toe te voegen als lead zangeres?' Lilith kon voor geen meter zingen, al kon ze er wel van genieten dit te doen. Ze wist dat dat weggelegd was voor Gabe, en dat vond ze ergens wel jammer, maar ach er waren ergere dingen in het leven.
'Laten we een spelletje spelen,' Lilith's ogen begonnen te stralen, terwijl ze afwachtend, en vol enthousiasme naar hem keek. 'Het heet "ik ben in Tokyo en ik wil zien:' Gabe begon te grijnzen. 'Jij mag beginnen.' Lilith's hersenen gingen in overdrive, terwijl ze even met een lichte paniek naar hem keek, totdat ze uiteindelijk een triomfantelijke blik in haar ogen kreeg. 'Ik ben in Tokyo en ik wil zien: en sumowerstelmatch.' Ze hield haar hoofd lichtjes schuin om af te wachten waar hij mee zou komen.
'Hallo, ik ben hier met de ambitie om barista te worden,' Lilith schudde grijnzend haar hoofd. 'Geef die hoop maar op, sweetheart.' Al gauw leidde ze hem echter naar het bed, al was het gestart om hem er neer ze zetten zodat ze zich kon focussen op het koffiezetapparaat. 'Ik had me geen beter gezelschap kunnen wensen.' Lilith sloot haar ogen ook even, en legde haar voorhoofd tegen het zijne aan. 'Nou ja, als Nash hier was was je waarschijnlijk wat meer aan het lachen...' Ze grijnsde even, en drukte opnieuw een kus op zijn voorhoofd. Ook al was het waarschijnlijk waar geweest, deed het haar geen pijn. Sowieso was ze nu niet in topconditie, dus geloofde ze graag dat dat waar was.
Bij het horen van een zachte klik maakte ze zich met een ontevreden geluidje los van Gabe. 'Nou, ik zal je eens laten zien hoe een echte barista werkt, Gabey.' Met het elastiek dat om haar pols zat maakte ze haar haren eerst vast, waarna ze naar het apparaat liep en alles dat Gabe had gedaan herhaalde, waarna ze zich tot Gabe richtte, alsof ze op kauwgum aan het kauwen was, met een quasi ongeïnteresseerde blik in haar ogen. 'Welkom bij Starbucks, wat mag het zijn?' Een lichte grijns begon al door te schemeren. 'Uhu. Tall, Grande of Venti? Uhu. Okay. Ga maar door naar daar...' Ze wuifde wat verveeld richting een willekeurige plek in de kamer. 'Dat is tenminste als je geen rockster bent.' Het laatste was weer in haar eigen, bubbly stem, al stak ze daarna haar tong grijnzend uit naar hem.
De koffie leek klaar te zijn, waardoor ze hun koffies maakte zoals ze dat wilde, en vervolgens Gabe zijn welverdiende koffie aanbood. 'Nu maar hopen dat ik enige aspiratie heb tot barista, voor als je me eindelijk dumpt voor een of ander bimbo modelletje.' Dat was eigenlijk wel het laatste hoe ze Gabe zag in alle eerlijkheid, ondanks dat haar gedachten er toch vaak naar af wisten te dwalen. Ze droeg dan ook een plagerige grijns op haar gezicht, terwijl ze zacht richting de koffie blies, alsof deze daarmee sneller af zou gaan koelen.
|
