CERYS BLANCHE .
‘If he puts his hands on you——
cut them off.’
25, bunny / 3jr, Oliver ; Dantae ; Montana, outfit
Mensen schatte haar regelmatig verkeerd in. Het is niet dat ze een sloerie is enkel omdat ze van de liefde houdt. De vrouw kon er niets aan doen, sinds het incident. . . wilde ze niets meer met haar oude leven te maken hebben. Alleen, wellicht was ze er op een bepaalde manier toch niet helemaal klaar mee. De pad die ze momenteel betrad, het liet haar nu eenmaal nare herinneringen vergeten, het liet haar goed voelen. Bovendien, ze deed het tegen niemands zin in. Stuk voor stuk was het al hun doel, vanaf het begin af aan. Als er iets was wat ze niet nodig had, dan was het wel iemand die rechter wilde spelen over haar leven. Cerys wist dat ze niet perfect was, maar dat wilde ze ook absoluut niet. Dat klonk namelijk hartstikke saai, ze zocht spanning en iemand die niet bang was voor een uitdaging. Helaas waren er daar niet veel van, of je werd al als “bitch” uitgemaakt.
Cerys voelde haar hart in haar keel kloppen. Een waas nam haar gezichtsvermogen in beslag. Een fragment van een memorie flitste voor haar ogen, welke ze razendsnel weg knipperde. Dat kon op een ander moment wel weer, wanneer ze alleen was. Bijna had ze willen antwoorden dat ze daar weet van had, echter hield ze zich nog net in. Het gestamel kon ze daarentegen niet op tijd tegenhouden.
‘I—is dat zo?’ Verdomme, dat was niet de bedoeling. Voor luttele seconden was er een barst in haar volmaakte masker te bekennen. De demonen van het verleden waren desalniettemin dichterbij dan gedacht. Met een zachte zucht besloot ze haar keel te kalmeren door een slok van haar aardbeien—milkshake te nemen, terwijl ze zich bijeen trachtte te rapen. ‘Ik zou graag eens naar één van je performances komen kijken, mocht je dat oké vinden.’ Zodra ze haar zelfverzekerdheid terug had, penetreerde ze haar poelen, die de kleur hadden van aquamarijn, in de zijne. Hoewel ze over haar bovenlip likte, had ze het met gemeende bewondering in haar stem gezegd. Die man was een mysterie op zich, en hoewel ze het met alle plezier uit zou willen zoeken, vestigde ze haar aandacht toch weer op Oliver — misschien was dat maar goed ook, anders zou ze straks gillend wegrennen.
Een vermakelijke glimlach gleed rondom haar mondhoeken. Het was vrij komisch dat iedereen gelijk doorhad dat het verkeerd was gebracht, maar voornamelijk de reacties die daaruit voortzette waren werkelijk onbetaalbaar. Net op het moment dat ze haar mond wilde openen om te reageren, deed Dantae dat al voor de blonde jongedame. Al moest ze toegeven dat Oliver daadwerkelijk aandoenlijk was om te zien nu, het was wel duidelijk dat hij vrij nieuw was in dit circuit.
|
Het was waar — Cerys had de sportschool een tijd lang vermeden vanwege persoonlijke redenen, alleen de laatste paar weken wilde ze weer een poging doen tot. Dit vermeldde ze vanzelfsprekend niet, ze was van plan zo min mogelijk over zichzelf kenbaar te maken. Die fout van eerder was puur amateuristisch, en hier vervloekte ze zich binnensmonds dan ook nogmaals om.
Bij het zien van Dantae’s nauwkeurig onderzoek, speelde ze het allemaal mak mee, terwijl ze hem met amusante blik gadesloeg. In een andere setting had ze zonder enige schaamte aan hem gevraagd of ze anders even dichterbij moest komen, zodat hij haar beter onder handen kon nemen. Maar dat was het niet, en Cerys hoorde zich stevig in te houden — al was het wel haar laatste beetje geduldigheid. Nog één zo’n intense blik van zijn kant en ze stond niet in voor de gevolgen. Daarbij, ze was aan geen enkel persoon gebonden. Al had Oliver haar ook flink getest door eerder zo hees in haar oor te fluisteren, wist hij überhaupt wel waar hij mee bezig was?
‘Goed gegokt,’ glimlachte ze, terwijl ze haar ranke vingers door haar lichte lokken haalde, ‘En misschien komt daar nog wel verandering in.’ Uitgebreider dan dat kon ze er echter niet op reageren, want de vierde persoon aan tafel kwam tussenbeide, waardoor Cerys haar blik op de jonge vrouw vestigde — welke momenteel ongedwongen de saus van haar vingers aan het likken was. De blondine grinnikte, geen kwaad in de zin, bij het zien van de rode sausvlekken op haar gezicht. Kon zij nog maar zo onbevangen zijn, maar helaas gaf zij teveel om haar uiterlijke vertoning dan ze wilde, dan dat ze vroeger was.
Het was duidelijk te merken dat de jongedame haar niet moest, en ze kon het haar niet kwalijk nemen. Immers kenden ze elkaar pas net en wanneer je op dit niveau woonde, hoorde je goed op te passen met welke mensen je omging als zowel wat je vertelde. Bovendien had ze geen vrienden nodig, ze hoefde geen dikke maatjes te worden met Mo en zat daar tevens niet op te wachten. Eigenlijk kon ze wel waarderen dat zij zo gewaagd aan haar was, liever dat dan een vieze slang die enkel met haar mee ging praten, want die bestonden er ook.
‘Oh — maar ik maak me geen zorgen. Laten we zeggen dat ik graag ruig speel.’ De speelse toon in haar zoete stem was weer duidelijk aanwezig, maar ze had een korte pauze nodig. En wel nu. Ze moest weg, al was het maar voor even. Met een glimlach nam ze een laatste slok van haar milkshake, kneep Oliver provocerend in zijn bovenbeen en draaide zich vervolgens naar hem toe — al sprak ze in het algemeen. ‘Ik neem even een rookpauze, ben zo terug.’ Met dit stond ze — haastiger dan ze in eerste instantie wilde blijken — op, waardoor ze per ongeluk de inhoud van het tasje over de vloer kieperde. Binnen luttele seconden had ze het weer bijeen geraapt en begaf zich naar buiten, om hier niet enkel haar fouten tien keer zo hard op zichzelf te drukken, maar tevens een sigaret aan te steken.
De blondine stak een sigaret tussen haar volle lippen en ging het gesprek nog eens na. Het ging moeizamer dan verwacht, meestal kon ze zich wel moeiteloos bijeen rapen — alleen nu bleek dat een nachtmerrie te zijn. Vanaf het punt dat ze had gehoord dat Dantae een bokser was, ging het mis. Ze dacht teveel aan hem en wat hij vroeger voor haar betekende. Was het dan toch dieper dan dat? Probeerde ze onbewust haar verlies te compenseren door het lichaam van een ander? Lag het dan toch niet aan haar voormalige werk dat ze zich op zo’n wijze op de liefde stortte? De plotse zelfontdekking liet haar rillen van de emotionele gevoelens. Ze kon beter bij Dantae uit de buurt blijven nu ze dit wist, maar nu moest ze nog een excuus daarvoor verzinnen — naar Oliver toe dan.
Met de sigaret in haar mond bungelend, graaide ze nog steeds in het tasje, op zoek naar de aansteker. Shit, zeg niet dat ze die binnen vergeten was! Anders had ze nu gewoon weg kunnen lopen, maar dat kon ze dus ook mooi vergeten. Voor luttele seconden was er een droevige blik in haar ogen te zien.
Moest ze nu kiezen tussen persoonlijk verlangen of een mooie dagdroom? Cerys kon immers moeilijk alleen blijven..
|
Valkyria
