☾ C Σ Я Y S ß L A N C H Σ
25 — Bunny, Dantae, outfit
Ondanks dat het geen gesproken antwoord was, respondeerde hij desalniettemin —al dan wel door een stevige slok van zijn borrel te nemen. Op zijn gezicht was niets meer dan een duistere grimas te ontdekken, een peilloze put van geheimen. Het gegeven dat hij nochtans zijn achterdocht de drankbeker aanbood, vertelde haar al genoeg over de situatie, en terwijl ze beker en al weggooide, bedacht ze zich dat hij vast spijt had van zijn actie. Voor haar gevoel hield hij zich sterk in; waar hij tegen een ander verbaler was geweest, vroeg Dantae nu simpelweg naar een reden voor haar gedrag. Enigszins verrast over zijn houding jegens haar, bedacht ze zich dat hij misschien —heel misschien, niet op een queeste naar genot was. Deze gedachte verdween echter al net zo snel uit haar denktrant als dat het gekomen was, gezien het botweg een misleiding was; een gimmick om z’n eindpunt te bereiken. Mannen zoals hem zullen dit enkel als tijdverdrijf zien, dat hebben ze in haar vorige lijn van werk maar al te duidelijk gemaakt immers. Maar toch, Cerys kon niet anders dan hem een lichte voordeel van de twijfel te geven, iets aan hem scheen anders.
Zodra haar masker voor een korte tijd gebroken was, wist de vrouwelijke Bunny niet hoe snel ze de stukken weer bij elkaar moest rapen. Toch, afgezien van haar beschaamde optreden, apprecieerde ze hoe de aantrekkelijke man naast haar ermee omging. Dantae’ gezichtsuitdrukking sprak wellicht boekdelen, maar door z’n aanpak was het gênante gevoel nog vrij normaal gebleven; een reden waarom ze hem iets van een uitleg cadeau deed.
‘Ik bemoei me niet met iemands verleden, dus ik zal niks psychoanalyseren, maar dit was je me op zijn minst verschuldigd.’ Een duister gedeelte van haar vertelde Cerys hierop in te gaan, hem te vertellen dat ze niemand iets verschuldigd was, dat ze vrij was om te doen en te laten wat ze zelf wilde. Echter, deze raadselachtige kant van haar had nu niet het recht dat te vertellen, wegens het feit dat ze hem meerdere malen in de steek had gelaten, als het ware.
Zijn subtiele glimlach liet haar chaotische gedachtegang kort kalmeren, en ze moest toegeven dat ze gecharmeerd was. Hij had zo’n intimiderende uitstraling, maar hij zou er zoveel toegankelijker uitzien als hij wat meer glimlachtte. Toch had ze hem veel liever zoals hij normaliter gesproken was, met zijn mysterieuze kant en diepe ogen. Cerys was van mening dat de zeldzaamheid was wat het aantrekkelijk maakte; iets wat ze wel van hem kon leren, gezien ze zelfs nog voor de schijn glimlachtte.
‘Als je belooft deze niet weg te gooien. . .’ Met een terughoudende blik keek ze naar hem, waarbij ze niet gelijk reageerde, maar pas op het moment dat hij zijn hand al terug wilde trekken. Even schoot ze hem een dankbare expressie toe, wat gemakkelijk te zien wat in haar kristalblauwe poelen, waarna ze de sigaret tussen haar slanke vingers liet spelen. De brunette had pas net eens rond haar heengekeken toen ze zijn verwachting hoorde, eentje waarbij een gemeende glimlach op haar lippen tevoorschijn kwam. Het was een gepaste grap voor een geschikte situatie, en het zorgde ervoor dat ze haar problemen even was vergeten.
‘Pfft, touché.’ Met een sprankeling in haar ogen verliet een gniffel haar zwoel gestifte lippen, waar ze al snel haar tanden inzette op een speelse wijze. Iets wat ze niet doorhad, want in dat ene moment voelde ze zich voor een kort ogenblik vrij van haar problemen. In dat moment waren ze enkel Cerys en Dantae, twee vrije vogels zonder bijbedoelingen. Intussen had hij zijn blik van haar afgehaald, waar ze een grijns op moest tegenhouden. Er was wel iets aandoenlijks over hem wanneer hij zoiets deed, alsof ze het niet door zou hebben.
Er was een aangename stilte voor ze besloot deze te doorbreken door zijn kant op te leunen, waarbij Cerys niet de moeite deed subtiel te zijn. Met de gekregen sigaret tussen haar vingers sloot ze de kleine afstand tussen hen. Haar poelen zochten de zijne, en bij het vinden van zijn duistere kijkers verdronk ze maar al te graag in dezelfde diepte waar ze geen genoeg van scheen te krijgen. Het had bijna iets sensueels, de manier waarop hun ogen een klik schenen te hebben.
|
‘Ik loop niet weg,’ fluisterde ze melodieus, alsof het een geheim was tussen hen, ‘deze nacht is van ons.’ Zonder haar poelen van de zijne af te wijken, sloot ze haar volle lippen rondom de sigaret. Nu, tot ze elkaars neuzen bijna raken, hield ze de peuk in haar mond vast en liet ze die van hem “kussen”. Een plan waar ze geduldig op had gewacht tot hij weer een hijs had genomen, en ze kon deze keer haar grijns ook niet inhouden bij de volgende woorden. Het liet gelijk doorschemeren dat het een lichte grap was, waarvan ze hoopte dat Dantae deze niet te zwaar op zou vatten.
‘I've never seen a star this close;
you got me stuck
by the way you glow.’
‘En als we met elkaar in bed belanden, dan zij het zo.’ Als het puntje van haar sigaret oplicht, verdween ze pas uit zijn directe omgeving door weer kalm achteruit te leunen. Ondanks dat ze niet met hem het bed in wilde duiken, gezien dat het moment zou zijn dat ze pas echt verloren was, kon Cerys niet laten erover te dromen.
‘Hoe is het Mo?’ besloot ze vervolgens te vragen, een onschuldige ondertoon in haar stem. Oliver had op haar lippen gelegen, maar ze bedacht zich dat die naam mogelijk niet veilig zou zijn.
|
