[RPG - 50] Animals [Speeltopic] - Speeltopics

5 sep 2018 - 23:27 Frisk is offline

Frisk 8318

ANIMALS
Rollen Praat Speel

@Liesje

⋅⋅⋅⋅⋅ ROLLEN

BUNNIES 1 & 1
⋮ Hopps ⋅ Mo ⋅ 18 ⋅ 2
⋮ Inerys ⋅ Dantae ⋅ 29 ⋅ 5
⋮ Forgarty ⋅ Oliver ⋅ 21 ⋅ 5

CATS 1 & 1
⋮ Forgarty ⋅ Grayson ⋅ 32 ⋅ Zilver ⋅ 2
⋮ JudithSuzann ⋅ Rayne ⋅ 25 ⋅ Goud ⋅ 3
⋮ Writtenwords ⋅ Naam ⋅ Leeftijd ⋅ (Extra) ⋅ #

DE VIJF 2 & 1
⋮ Inerys ⋅ Alvera ⋅ 27 ⋅ Vos ⋅ Coördinator ⋅ 2
⋮ Sombre ⋅ Eve ⋅ 25 ⋅ Ijseer ⋅ Chauffeur ⋅ 2
⋮ Luftmensch ⋅ Bash ⋅ 26 ⋅ Wolf ⋅ Beul ⋅ 3
⋮ Tiabeanie ⋅ Tobias ⋅ 30 ⋅ Jakhals ⋅ Tijd & Hacker ⋅ 3
⋮ CarIyIe ⋅ Cas ⋅ 25 ⋅ Slang ⋅ Geld & mat. ⋅ 4

NIEUWSBERICHT

Ma. 27/09 19:03 u.

Politie radeloos na overval BBANKS vrijdag
De politie laat weten geen relevante sporen te hebben gevonden na de overval op de BBANKS (Hamletstreet, niv. 2). De Vijf klaarden de klus in amper drie minuten en hebben sindsdien niets meer van zich laten horen.

Opnieuw zwaar geweld niveau 0
Het voorbije weekend zijn zeker vijf incidenten waarbij (zwaar) geweld werd gebruikt gerapporteerd. Twee persoonlijke overval, twee winkels en één geval van zinloos geweld. Elk voorval kon gelinkt worden aan de Bunnies. Meer informatie in dit artikel.

Meer Bunnies gespot niveau 1
Ook op niveau 1 worden meer en meer konijnenmaskers gezien. Het geweld valt relatief gezien nog mee, maar de toenemende aanwezigheid zorgt voor onrust. Bewoners vragen zich af wat de stad hier wil aan doen, maar wij hebben nog geen reactie van de autoriteiten ontvangen.

Lewis Mortimer (43) zwaargewond teruggevonden
De CEO van het marketingbedrijf MakeIt! is na twee dagen zwaargewond teruggevonden in een loods op niveau 0. Anonieme getuigenissen spreken over al een langer bestaande connectie met de Cats, maar geruchten gaan dat ook De Vijf iets met de verdwijning te maken zouden hebben. Mortimer herstelt momenteel in het ziekenhuis en wil nog geen commentaar aan de pers kwijt.

[ bericht aangepast op 5 sep 2018 - 23:27 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

16 sep 2018 - 16:48 Valkyria is offline

Valkyria 3960

"TWO MINUTES" TOBIAS TERNBULL

"Hé, hé dame!" roept Junior de brunette in het broekpak na. Bijna wil ik hem terechtwijzen, dat hij -als hij dan toch zo nodig een oudere vrouw wil strikken- het wat beschaafder aan moet pakken, maar dan zie ik dat hij druk in de weer is met het oprapen van boodschappen die uit haar gescheurde winkeltas vallen als een spoor van broodkruimeltjes, uit een langvergeten verhaal.
In een poging om door mijn bloedeigen kind niet in m'n ondergoed gezet te worden begin ik ook hier en daar wat spulletje van de grond te halen. Junior is er echter veel bedreven er in waardoor hij al snel met z'n fijne armpjes vol staat en bijgevolg niks meer van de weg kan plukken. Zijn korte beentjes dragen hem zo snel als ze kunnen richting de onbewuste vrouw. Pas wanneer mijn ogen voor de tweede keer haar lichaam volledig van kop tot teen bekijken begint het me te dagen dat ik die goddelijke benen wel eens eerder gezien heb.
"Rayne Patterson!" breng ik op mijn beurt uit, om de aandacht van de jongelinge te trekken. Inmiddels is Junior zo goed als bij haar, en steekt hij trots z'n armen omhoog om zijn buit te tonen. Ikzelf bekijk rustig wat ik in m'n handen heb en voel mijn neus omhoog krullen als ik merk dat ze wel een grote fan van microgolfmaaltijden blijkt. Toegegeven; ik kan zelf ook nog geen ei bakken, maar daar bestaat tenslotte wel keukenpersoneel voor, niet? "Die benen zou ik overal herkennen," complimenteer ik de jeugdige zakenvrouw. Dat ik niet voor haar wilde werken betekent namelijk niet dat ik haar uiterlijk niet weet te appreciëren, ik ben tenslotte ook maar een man. Ik stop de pakketjes diepvriesvoer onder mijn linkerarm en biedt haar de rechterhand om te schudden.
"Er zit een scheur in je tas, mevrouw Patterson," is Junior's overbodige, maar wel beleefde inbreng, in het gesprek.
"Oh juist, ik geloof niet dat u mijn zoon al ontmoet hebt? Rayne, dit is Tobias. Junior; Rayne Patterson." Met een glimlach stel ik de twee aan elkaar voor.
"Ik heet ook Tobias Ternbull, maar een knappe dame zoals uzelf mag Toby zeggen," deelt het kereltje mee, met een kwade blik in mijn richting om een fractie van een seconde later allercharmantst de hand van Rayne te kussen. Kleine slijmbal. Geweldig kind. Ik wrijf een keer door zijn haren, wat zijn irritatie jegens mij alleen maar groter maakt. Hij is tenslotte wel een mannelijke man, zoals hij me al een keer vertellen, en ik moet niet denken dat ik hem als een kind kan behandelen in het bijzijn van vrouwelijk schoon want dan laat hij me een poepje ruiken. Waar hij het verzon, God mag het weten.
"Ik vrees dat uw maaltijden in een plas zijn gevallen. Maar ik kan de kok vragen een extra bord te serveren?" bied ik aan. "Dat is bovendien ook gezelliger dan alleen, niet?"

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

16 sep 2018 - 21:42 Ken_ is offline

Ken_ 18305

GRAYSON ELIOT CARVER

Lawyer || Cat || Getting some coffee & sitting next to Eve

De blondine lachte even om mijn opmerking waardoor ik vermoedde dat ze die struggle eveneens kende. 'Ik ook zeker niet, dan verbrand ik mezelf.' Bekende ze waardoor een grinnik ook mijn lippen verliet, dat is iets dat iedereen zou overkomen als ze hun koffie te snel binnen kiepten. 'Tsjah...Ieder zo zijn eigen manier van rond komen.' Zei ze dan iets afwezig dus ik knikte gewoon wijselijk en keek toe hoe ze haar cappuccino op dronk. Eens ik dan ook verkondigde dat er nooit positief nieuws was knikte ze ook. 'Het nieuws is nooit leuk, want ze willen de mensen voorbereiden op het ergste en ze willen niet dat het verdoezeld wordt door goede berichten.' Haar woorden waren best interessant , voorbereiden op het ergste. 'Tenminste, zo komt het over... ' Ik keek de blondine weer even aan na even te peinzen, waarna er een lichte glimlach om mijn lippen krulden om haar soort van gerust te stellen. Eens ik me dan ook voorstelde schrok ze even op uit haar gedahten waarna ze een glimlach toonde. 'Eve, aangenaam.' Stelde ze zichzelf ook voor. “ Zeg Eve, kan ik je nog op een koffie trakteren?” vroeg ik de blondine “Ik krijg deze koffie over 3 minuten nog niet op.” Zei ik subtiel als een soort van hint dat ik haar gezelschap wel fijn vond.

OLIVER THEODORE DARRELL

Bunny || walking trough niveau 0 || With Sky, Cas é Cerys -> Alone

De twee dames keken even om waardoor ik ook niet meer weg kon gaan nu. "Oliver, ik kom ook echt nooit van jou af of wel?" grapte Skye waardoor een schuine grijns mijn lippen sierde. “Helaas voor jou niet.” Plaagde ik haar terug . "Dus dit is de plek waar je traint om van me te blijven winnen hm?" zei ze lachend en porde me even waarna ik haar een zacht duwtje tegen haar schouder terug verkocht vooraleer ze leek te beseffen dat ik de andere dame nog niet kende. "Ohja dat is waar ook" "Cas Oliver, Oliver Cas" klonk het waardoor ik de dame, ookwel bekend als Cas even aankeek. Haar bruine kijkers piersten door me heen en toegegeven het intimideerde me wel licht, maar dat wilde ik natuurlijk niet laten blijken dus keek ik terug. "Aangenaam kennis te maken Oliver", “Insgelijks, Cas.” Zei ik met een lichte glimlach, ik herkende de dame ergens wel. Als ik me niet vergiste kwam ze af en toe eens kijken naar Dantae’s wedstrijden. Als er dan nog een onbekende stem klinkt keek ik ook even om waar nog een vrouw zich bevond, ik begon me toch stilaan geïntimideerd te voelen door alle vrouwen hier, zoveel schoon en toch zo dodelijk vermoedde ik zo. De nieuweling herkende ik wel van dit niveau al had ik geen idee wat haar naam zou kunnen zijn al leek ze wel Skye te kennen. "Skye, ben. . . wat. . .? Lang niet gezien. Hoe gaat het met je?" ook aan ons stelde de meid zoch voor als Cerys waardoor ik me dan ook voorstelde als Oliver. Haar blik was even strak als die van Cas net, en hoewel ik als man wel schoon volk kon waarderen waren drie bombshells me toch te veel. "Hebben jullie net flink gezweet of zijn jullie klaar een ronde mee te doen?" vroeg Cerys waardoor een grimas mijn gezicht sierde. “Mr.Dixon heeft de gym net gesloten voor vandaag, helaas.” Zei ik schouderophalend. “ Dus ik ga maar eens wat anders doen, dames.” Ik knikte de drie meiden nog een gedag waarna ik me omdraaide en het steegje uitliep, nu Skye toch vast plakte was het mooi tijd om nog wat buit te gaan scoren vooraleer ze weer op dezelfde auto’s zou gaan azen als ik. Daarbij onderweg hierheen had ik nog een mooie auto gespot die me misschien nog wel wat centen zouden gaan opleveren, gezien ik er vrij zeker van was dat het niet van een niveau 0 persoon zou zijn.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

16 sep 2018 - 22:44 Frisk is offline

Frisk 8318

BASH
De Wolf ▸ 26 ▸ W/ Alvera

"Help me op tijd herinneren wanneer ik je ga vervelen," zegt ze zachtjes. Bash grijnsde en mompelde: "Jij? Nooit." Heel eerlijk verveelde iedereen - op Mila na, aangezien ze even snel van onderwerp kon veranderen als hij - hem soms wel een beetje. Hij had moeite om lange gesprekken te voeren, tenzij er iets anders was waarop hij zich kon focussen. Elisa, die met haar zachte, verdraagzame aard perfect met hem kon omgaan, was daar het beste voorbeeld van. Pas op het einde, toen ze wat vuur toonde, vond hij haar wat spannender. Maar hij deed haar pijn en dat... knaagde aan hem, meer dan hij gewoon was. Nee, zeker voor Mila was dit de beste oplossing en op dit moment voelde hij niets meer dan wat respect voor de moeder van zijn kind.
"Maar toe." Bash draaide zijn hoofd weer naar haar, nadat zijn blik naar de muur was gegleden en zijn gedachten nog ergens anders. "Als dat de enige reden is, geef me iets meer details over zijn toestand. De nieuwsberichten waren kort en bevatte weinig inhoud waar ik iets mee kan. Is hij überhaupt nog in staat om te lopen, laat staan praten?" Bash trok zijn linker mondhoek op in een scheve glimlach, die perfect zijn idee over heel de situatie weerspiegelde.
"Natuurlijk," antwoordde hij. Hij wreef even over zijn gladgeschoren kin en stroopte daarna langzaam de mouwen van zijn hemd op. Hij had het wat warm. "Of toch over een aantal weken." Deze keer grijnsde hij voluit. "Maar het geld staat al netjes op de juiste rekeningen en ik ben er zeker van dat de Cats er nu zelf voor kunnen zorgen dat dat zo zal blijven."

Mijn brein breint zoals het breint.

17 sep 2018 - 15:36 LordJohn is offline

LordJohn 10840

Montana "Mo" Byrd

18 — Bunny — Dantae

'Laten we daar dan maar eens naar op zoek gaan.' Montana aarzelde geen moment en liep achter de gespierde man aan naar een klein, stoffig winkeltje. Het meisje dat daar achter de balie stond keurde hen amper een blik waardig en Mo deed ook geen moeite haar te begroeten. Ze nam een hijs van de sigaret en blies de rook uit. Het maakte toch niet uit, de winkel was van zichzelf al muf genoeg.
'Heel sterke drank?'
Mo knikte meteen. Dantae legde al twee flessen op de toonbank en Mo liep naar hem toe en nam nog een trek van haar sigaret. 'Heb je zin om mee terug te gaan naar Dixon en daar wat te drinken?' Samen verlieten ze de winkel en ze keek wederom naar hem op.
'Ja, doe maar. Het kan nergens muffer zijn dan in die winkel,' merkte ze op met een hoofdknik naar waar ze net vandaan kwamen. Ze liet wederom haar vingers door haar krullen glijden en schudde haar hoofd even. De frustraties bouwden zich met de dag meer op. Het was al moeilijk genoeg om steeds ergens eten en drinken vandaan te halen, maar ze weigerde naar iemand van de Bunnies toe te gaan. Ze wilde geen medelijden. Echt niet.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

17 sep 2018 - 16:07 Aelin_Jackson is offline

Aelin_Jackson 580

Skyeler || ‘Skye’ || Moore

26 — Bunny — with Cas, Oliver and Cerys

Skyeler had met een glimlach toegekeken hoe Oliver en Cas kennis maakte maar raakte afgeleid door een bekende naam die uit het niets door de steeg heen galmde. Ze keek op en merkte dat er een dame met brutale zilveren lokken op hen af kwam lopen. Met samengeknepen ogen bekeek ze de dame die totaal niet op de naam die ze zo juist gehoord had leek. Pas toen de dame dichterbij kwam herkende Skyeler haar. Het was inderdaad Cerys maar wat zag ze er anders uit. Ze had Cerys leren kennen in een donkere periode uit haar leven, een periode die ze het liefst wilde vergeten omdat ze zichzelf nog nooit zo kwetsbaar had gevoeld. Nu Cerys zo op haar af liep kwamen al die herinneringen weer naar boven en wist ze niet goed hoe ze moest reageren. "Skye, ben. . . wat. . .?" Skye glimlachte even. Ze was niet de enige die zich zo voelde. "Lang niet gezien. Hoe gaat het met je?" ging Cerys beleefd verder. "Goed, ik red mezelf wel." antwoordde Skye met een kleine lach terwijl Cerys zich voorstelde aan de anderen. Cerys nodigde hen uit om een ronde met haar mee te sporten maar deze uitnodiging werd niet erg enthousiast ontvangen waarna Oliver haar erop wees dat de sportschool de rest van de dag gesloten zou zijn waarna hij afscheid nam en zijn eigen gang weer ging. "Je houdt het nog een keer van me tegoed!" was Skye haar antwoord op de vraag terwijl ze Oliver nakeek. Ze was er vrij zeker van dat hij wat auto's zou gaan mollen en beet uit frustratie even op haar lip. Als zij vanavond aan de slag zou gaan zouden alle goede onderdelen zeker weten al weg zijn. Maar haar nieuwsgierigheid naar Cerys haar leven liet haar bij de twee dames blijven. Ze had Cerys niet meer gezien sinds ze uit de prostitutie was gestapt en was benieuwd of dit Cerys uiteindelijk ook was gelukt. "Hoe gaat het eigenlijk met jou? Wat doe je nu?" vroeg Skye daarom ook geïnteresseerd.

17 sep 2018 - 16:54 Syaoran is offline

Syaoran 12975

——————————————————————————

——————————————————————————

Alvera Varinia Fuensanta

”In a world where everyone wears a mask,
it’s a privilege to see a soul.”

• 27 • Little Fox • De vijf • With Bash •

Als een van Bash’ mondhoeken omhoog gaat, waardoor er een scheve grijns op zijn gezicht verschijnt, heb ik mijn eerste antwoord al van hem gekregen. Een tikkeltje geamuseerd krullen mijn mondhoeken dan ook iets op en kantel ik mijn hoofd vervolgens een beetje zodat mijn vingers iets gemakkelijker door mijn donkere lokken heen kunnen glijden.
”Natuurlijk,” klinkt het dan, waarna Bash een keer over zijn kin heen wrijft alvorens zijn mouwen op te stropen. Lichtjes trek ik een van mijn wenkbrauwen op, bijna teleurgesteld dat ik niet meer informatie had gekregen, maar wordt al gauw weer tevreden gesteld als hij verder gaat. “Of toch over een aantal weken.” Een zachte grinnik verlaat mijn mond als hij na deze woorden voluit grijnst. Ik herkende het voldane gevoel maar al te goed en ik twijfelde er tevens ook niet aan dat Mortimer het de komende tijd mocht gaan doen met een sonde, waarbij hij eveneens vast niet in staat was zijn bed zonder hulp te verlaten.
”Maar het geld staat al netjes op de juiste rekeningen en ik ben er zeker van dat de Cats er nu zelf voor kunnen zorgen dat dat zo zal blijven.”
Opnieuw glimlachte ik alvorens een goedkeurend hummetje te laten horen. “Dan hebben we daar in ieder geval geen omkijken meer naar,” bracht ik vervolgens uit en duwde mezelf overeind uit de zetel terwijl ik ondertussen het lege glas tactvol van het tafeltje pakte zodat ik er opnieuw nog een bodempje drank in kon gieten. Voor even twijfelde ik om Bash al wat details te geven over een nieuwe overval die ik in petto had, maar ik besloot al gauw dat ik voor vandaag meer dan genoeg aan werk had gedaan — daar hadden de verstreken uren al genoeg op gewezen. Met Mortimer als laatste onderwerp sloot ik dan ook mijn werkdag af.
”Hoe was het met Mila?”
Lichtjes leun ik iets tegen de drankkast aan terwijl ik op een zachte doch oprechte toon vraag naar zijn kleine meid, wetende dat hij haar vandaag gesproken moest hebben gezien het accent dat hij nog altijd aansloeg. Hij kon er me dan ook niet zo heel verkeerd op aan kijken dat ik er naar vroeg. Ik was er tevens nooit ongeïnteresseerd over en kon het dan ook niet helpen er minstens één keer in de zoveel tijd naar te vragen, tenslotte zag ik Junior vele male meer daar zijn vader hem altijd mee naar hier nam; mits we onze maskers droegen.
Het bandje om mijn pols voelt plots weer aanwezig aan, alsof deze me perse ook even aan de 8 jarige snotneus wil helpen herinneren, waardoor een zweem van een glimlach over mijn lippen heen trekt als mijn wijsvinger er overheen strijkt. Tegelijkertijd raak ik me kort en pijnlijk bewust van het feit dat er nog iemand was die ooit een zwakke plek in mijn hart was geweest en wie ik voor het leven verloren had. Met een stevige slok van mijn drankje druk ik alle gedachten resoluut naar de achtergrond, verban zo snel als ik kan, en zoek met mijn donkere kijkers die van Bash op, terwijl ik wacht op zijn reactie.

——————————————————————————

——————————————————————————

Dantae Cedro Fuensanta

”Never kick me when I'm down, because when I get back up...
You're Fucked.”

• 29 • Bunny • Street Fighter • With Montana •

”'Ja, doe maar. Het kan nergens muffer zijn dan in die winkel.”
Heel even moet ik lachen en stem ik vrij direct met haar in. De sportruimte zag er misschien niet veel beter uit dan de winkel waar we zojuist geweest waren, maar het was er schoon waardoor er geen muffe lucht hing. Het feit bleef echter wel dat het een plek was om te sporten en lichamelijke geurtjes wisten er zo nu en dan toch te blijven hangen — vooral wanneer het voor de verandering eens flink druk was.
”Het zal er hoogstens een beetje stinken naar zweet,” plaag ik de jonge vrouw langs me dan ook. “Maar dat overleef je vast wel.” Een tikkeltje geamuseerd vervolgde ik mijn weg samen met Mo richting de kleine sportschool waar ik al jaren elke dag kwam. Onderweg schoot ik mijn sigaret zonder op of om te kijken weg en hield de rinkelende flessen drank stevig in een arm vast. Mijn blik gleed over de straten heen, waarop een zacht gemompel mijn mond verliet.
”Soms vraag ik me af of het hier ooit een heel klein beetje zal veranderen.”
Met een schuine blik keek ik neer op Mo terwijl ik mijn pas geen tel verminderde. Misschien dat het mij niet gauw meer zou overkomen, maar er liepen er buiten op straat zat rond die je hersenen met liefde in sloegen voor een flesje Whiskey. Met Mo aan mijn zijde liep ik dan ook liever geen enkele risico. Vlak voor we de straat van de sportschool insloegen, waar het een stuk rustiger was dan de winkelstraat van net, bleef ik echter toch even staan. Een paar seconden maar om een vlug besluit te maken.
”Heb je honger?”
Opnieuw keek ik naar Montana. Zelf had ik niet meer gegeten sinds ik vanmorgen in de sportschool aan was gekomen en mijn maag besloot nu kenbaar te maken dat het eens tijd werd voor wat anders dan alleen sigaretten en alcohol. Ik negeerde de stem van de oude man in mijn achterhoofd, die me erop wees mijn voedingspatroon blijvend te veranderen en niet enkel wanneer ik volledig aan het trainen was.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

18 sep 2018 - 10:37 Sombre is offline

Sombre 2828

Eve Victoria Ledoux
'speed kills, but with skills... it thrills.'

EVE ━ 25 ━ THE FIVE ━ DRIVER ━ DRINKING COFFEE w GRAYSON━ OUTFIT

De jongeman had zichzelf voorgesteld als Grayson. Echt een heerlijke naam als je het mij vraagt. Ik had me dan ook maar meteen voorgesteld, waardoor er een glimlach op zijn gezicht verscheen.
'Zeg Eve, kan ik je nog op een koffie trakteren?' Hoorde ik hem zeggen, waardoor ook ik een glimlach kreeg. Bescheiden gaf ik een knikje.
'Ik krijg deze koffie over 3 minuten nog niet op.' Ik moest even lachen om zijn woorden. 'Nou vooruit, doe nog maar een kleine cappuccino dan.' Glimlachte ik naar Grayson.
'Grayson is een sterke naam trouwens, erg mooi.' Zei ik terwijl ik aan mijn lege koffie beker peuterde. Namen waren een van mijn passie's, de betekenissen en de redenen waarom ouders hun kinderen die naam hadden gegeven. Grayson betekende geloof ik zoon van de gouverneur, dat is nog best wat. Een sterke naam die past bij een sterk karakter.
'Vertel eens, wat ga je zometeen doen, na je koffie?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Hard aan het werk?' Kwam er nog kort achter aan.

- thank you for existing -

18 sep 2018 - 15:18 JudithSuzann is offline

JudithSuzann 1001

Rayne Patterson
25 - Cat - Outfit

Weer diep in gedachten verzonken liep ik verder richting huis. Ik hoorde wat ophef achter me, maar het was vast niks. Tenminste, dat dacht ik tot ik een bekende stem mijn naam uit hoorde brengen. Ietwat geïrriteerd draaide ik me om en keek recht in het gezicht van Tobias, hij stond op een kleine afstand, maar dat kwam meer omdat er nog een klein persoon tussen stond. Het kereltje voor me had zijn armen vol met alles wat ik dus blijkbaar had laten vallen en stak het triomfantelijk omhoog. Nog voor ik antwoord kon geven begon Tobias weer met praten. "Die benen zou ik overal herkennen," ik kon het niet laten kort te lachen. Aan de ene kant was het een compliment, maar tegelijkertijd was het ook een opmerking die iedere slijmbal zou maken. "Dank," besloot ik simpel te antwoorden om mijn aandacht daarna weer op het kind te richten.
Terwijl ik luisterde naar de uitleg die van de jongen kwam schudde ik rustig de hand van mijn voormalig werknemer. Al kon ik beter zeggen de voormalig werknemer van mijn vader, want nog voordat ik goed en wel gesetteld was als CEO had hij zijn baan al opgezegd. Wel moest ik toegeven dat ik niet anders had verwacht, sinds hij het ook duidelijk had gemaakt aan mijn vader. Zodra ik mijn hand terug keek ik naar het bijna lege tasje om meteen te zien dat er inderdaad een grote scheur in zat. Ik zuchtte een keer waarna ik diep ademhaalde, gezien er een kind bij was wilde ik niet schelden, als kostte dit wel wat moeite. "Bedankt, jongeman. Ik had het zelf totaal niet door," glimlachte ik maar naar hem.
Zodra ik hoorde dat de kleine mini-me van Tobias, Tobias Junior heette schudde ik kort lachend mijn hoofd. Het verbaasde me totaal niks, dat de jongen dezelfde naam had gekregen als zijn vader. Waarschijnlijk was ik verbaasder geweest als dit niet het geval was geweest. "Ik heet ook Tobias Ternbull, maar een knappe dame zoals uzelf mag Toby zeggen," alweer kon ik een lach niet onderdrukken. Ik kende het ventje nog maar 2 minuten, maar het was me nu al duidelijk dat hij precies hetzelfde was als zijn vader. "De appel valt niet ver van de boom," grijnsde ik dan ook naar Tobias, ik was er nu al van overtuigd dat hij nog een lastige toekomst tegemoet ging als Toby de puberteit zou gaan bereiken.
"Ik vrees dat uw maaltijden in een plas zijn gevallen. Maar ik kan de kok vragen een extra bord te serveren? Dat is bovendien ook gezelliger dan alleen, niet?" terwijl Tobias dit zei was ik bezig met wat spullen uit Tobys handen in mijn handtas te doen, zodat hij niet met z'n armen vol meer stond. "Dat kan ik onmogelijk aannemen, het is heel lief, maar ik zou jullie onmogelijk tot last kunnen zijn," bedankte ik.

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

19 sep 2018 - 16:47 LordJohn is offline

LordJohn 10840

Montana "Mo" Byrd

18 — Bunny — Dantae

Samen liepen Mo en Dantae richting de sportschool van Dixon. Het was druk op straat en continu botste ze tegen anderen op, maar ze bleef kil voor zich uit staren. Zodra ze ook maar ineen kromp, wist ze dat degene tegen wie ze aan liep haar zou grijpen. Dat had ze één keer meegemaakt en sindsdien had ze haar lesje wel geleerd. Op straat kenden mensen haar ook wel, dus zo nu en dan keken ze wel twee keer uit voor ze tegen haar aan liepen. Nu Dantae naast haar liep, was het helemaal fijn. Ze kon makkelijk van zich afbijten, maar af en toe was het ook prettig om niet elke keer een grote bek op te zetten om fatsoenlijk door te kunnen lopen.
'Soms vraag ik me af of het hier ooit een heel klein beetje zal veranderen,' zei Dantae. Even keek ze naar hem op en ze haalde haar schouders op.
'Reken er maar niet op. Ik ben bang dat de werkelijkheid je alleen maar zal teleurstellen.' Ze woonde haar hele leven in de smerige straten van niveau 0 en het was er nooit beter op geworden. Sterker nog, ze had het idee dat het alleen maar slechter werd, zelfs in de relatief korte periode dat ze daadwerkelijk bijna altijd op straat zwierf. Er was geweld, er werd gevochten en er was geen enkel raam dat niet al een keer ingetikt was om kleine kostbaarheden weg te halen.
'Heb je honger?'
Mo had niet eens door dat Dantae stil was blijven staan en ze draaide zich om en keek naar de man tegenover zich. 'Een beetje,' zei ze schouderophalend, maar nu ze aan eten dacht, liet haar maag merken dat het misschien niet slim was om op een lege maag alcohol naar binnen te gieten. 'Waar wil je wat halen?' vroeg ze vervolgens. Viersterrenrestaurants waren er niet op dit niveau. De chicste eettenten waren de stoffige diners waar ongezonde, vettige steaks altijd op het menu stonden. Maar Montana was zeker niet kieskeurig en zou met alle liefde een zompig broodje naar binnen werken.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

20 sep 2018 - 17:33 Syaoran is offline

Syaoran 12975

——————————————————————————

——————————————————————————

Dantae Cedro Fuensanta

”Never kick me when I'm down, because when I get back up...
You're Fucked.”

• 29 • Bunny • Street Fighter • With Montana •

Montana had een punt gehad, maar hoewel ik mijn overdenkingen had uitgesproken was ik me maar al te bewust van de keiharde werkelijk binnen Niveau 0. Zelfs al koesterde een mens hier hoop — een die ik wat dat betreft zeker niet meer had — het was er een in een ijdele vorm. Voor mezelf rekende ik er dan ook al zeker niet op dat het hier ooit ook maar een klein beetje beter zou worden. Misschien was het dan ook een stille gedachten voor twee andere geweest, maar er trok een zure blik over mijn gezicht heen zodra ik er aan dacht mezelf ook maar een beetje druk te maken om de twee jongeren die ik — onbewust, weliswaar — onder mijn hoede had genomen. Ze waren knap in staat om voor zichzelf te zorgen én op te komen. Dat ik me ook maar iets om hen bekommerde schoof ik af op . . . weet ik veel wat.
”Een beetje,” klinkt het vanuit Montana, als een reactie op mijn vraag of ze honger had, waarna ze lichtjes een keer haar schouders ophaalde. Een zacht gerommel, zo een wat bijna gelijk staat aan wat er bij mezelf klonk, wees me er op dat de krullenbol wellicht meer honger had dan ze hardop uitsprak. “Waar wil je wat eten halen?”
Direct veranderde ik de richting waarin we liepen, waardoor we weer van de sportschool af liepen, in plaats van er naar toe. “Ik weet wel iets,” reageer ik en knik subtiel in de juiste richting. “Zin in pizza?” Heel even kijk ik op haar neer en glimlach ietwat scheef. Er waren hier geen luxe tentjes om te gaan eten en het zou er ook allemaal niet veel beter op worden dan de winkel waar we net vandaan kwamen, maar ik kende één tentje in deze waardeloze stad wiens kok zo nu en dan ook werkte op Niveau 1 — wat zeker iets beters beloofde dan het gemiddelde voedsel hier.
”Ik kan je beloven dat het zal smaken, of in ieder geval iets beter dan de droge pizza’s die hier op de hoek aangeboden worden.” Ik huiverde lichtjes bij de gedachten aan de smakeloze punten die de pizzabakker hier in de straat verkocht. Ik was er drie dagen ziek van geweest en had gezworen nooit meer een punt aan te raken, mits ik me in luxere kringen zou bevinden — wat uiteraard nooit ging gebeuren. Tot ik na een winnende wedstrijd getrakteerd werd op een pizza en de man me er volledig van durfde te verzekeren dat ik deze wel lekker zou vinden. Hij had nog verdomd gelijk ook.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

20 sep 2018 - 20:32 Valkyria is offline

Valkyria 3960

"TWO MINUTES" TOBIAS TERNBULL

"Dat kan ik onmogelijk aannemen, het is heel lief, maar ik zou jullie onmogelijk tot last kunnen zijn," wijst Rayne mijn aanbod af. Dat ze me niet zo goed kent als ze waarschijnlijk zou durven beweren is duidelijk, anders zou ze reeds op voorhand geweten hebben dat ik het hierbij niet zomaar laat.
"Toe," breng ik zachtjes uit, terwijl ik haar inmiddels overvolle handtas overneem en Junior het laatste restje van de gevallen boodschappen er in neer legt. "Het is echt geen moeite," verzeker ik haar. "U zou ons beiden een plezier doen met uw gezelschap." Ik kantel mijn hoofd een stukje en glimlach terwijl ik haar recht in de ogen kijk.
"Vandaag is het chocolademousse als dessert," beaamt Junior enthousiast. Ik moet zachtjes lachen om zijn plotselinge onschuld, hoe duidelijk het hierdoor is dat hij toch echt nog een klein ventje - mijn klein ventje- is en hoe graag ik hem voor eeuwig zo zou willen houden, terwijl ik net zo goed razend benieuwd ben naar hoe hij op zal groeien (zolang hij het maar niet te snel doet). Ik betrap mezelf er op mijn hand weer door zijn haren te willen halen en stop deze dan maar in mijn zak.
"U hoort het, u heeft geen keuze," lach ik vervolgens naar Rayne. "We staan er op, is het niet, Junior?"
Als antwoord steekt het kereltje zijn hand uit naar de knappe jongedame. Wel allemachtig... hij staat haar gewoon om z'n kleine vingertje te winden. Ik rol een keer met m'n ogen en slik een opmerking over wat Alvera daarvan zou vinden wijselijk in. Ten eerste omdat het Rayne niet aangaat met wie ik omga en ik geen argwaan wil wekken en ten tweede omdat ik mijn zoon dan wel graag mag plagen, ik wil hem ook niet zomaar aan de schandpaal binden. Bovendien ben ik ook wel nieuwsgierig of de pientere zakenvrouw er met open ogen in zal tuimelen of niet.
"Dan kunnen we uw boodschappen ook gelijk in een tas doen, want nu moet u eerst door de erwtjes en de chocolade heen zien te komen wil u bij uw telefoon komen," grinnik ik, een laatste poging om haar over de streep te trekken.

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

20 sep 2018 - 21:34 Frisk is offline

Frisk 8318

BASH
De Wolf ▸ 26 ▸ W/ Alvera

“Dan hebben we daar in ieder geval geen omkijken meer naar,” zei Alvera. Ze stond op en Bash keek toe hoe ze haar glas bijvulde. Ze kwam niet terug, maar bleef tegen de kast leunen. Hij stond soepel op en voelde meteen zijn maag knorren. Hij had honger.
”Hoe was het met Mila?” Bash begon te lachen.
"Is het zo erg?" grinnikte hij, zonder zijn accent te verdoezelen. Hij haalde zijn schouders op. "Ze was wat grieperig dit weekend, maar vandaag ging het beter. Al denk ik wel dat Ellie er last van begint te hebben." Hij gebruikte nog steeds het koosnaampje voor zijn ex, maar dat was een gewoonte waarvan hij niet zag waarom hij het zou afleren. Het was wat twijfelachtig of hij ooit écht van haar had gehouden, maar hij mocht haar wel nog steeds.
"Het kan dus zijn dat ik deze week wat minder actief ben," glimlachte hij nog verontschuldigend. Hij liep naar een kleinere koelkast, maar die bleek teleurstellend leeg te zijn. "Buh," mompelde hij. Hij deed de kastdeur weer dicht en voelde in zijn zakken of hij zijn portefeuille bij had.
"Ik ga iets eten. Ergens." Hij grijnsde. Hij nodigde haar niet uit om mee te gaan, dat moest ze zelf maar weten.

Mijn brein breint zoals het breint.

20 sep 2018 - 22:13 ThestraI is online

ThestraI 3661

CERYS BLANCHE .

“Why can't anyone
hear my silent screams?

25, bunny / 3jr, Skye ; Cas ; ~~Oliver~~, outfit ; shoes

Shit—— ze scheen haar niet eens te herkennen, Cerys had net zo goed door kunnen lopen zonder de brandende ogen van Skye op zich hebben gevoeld. Mentaal vloekend zette ze haar beste beentje voor om zo nerveus mogelijk te lijken ; anders zou ze zo meteen wellicht niet net zo gemakkelijk weg kunnen komen. Daarbij zat ze nu niet bepaald te wachten op Skyeler en haar Scooby—Doo gang, ergens was iemand op haar aan het wachten om samen een leuke tijd te beleven.

"Natuurlijk, ik herinner me ook niets anders dan dat," glimlachte ze met een onschuldige charme, waarbij het licht kort in haar kijkers fonkelden. "Ik gok dat Dalton nog altijd last heeft van die mooie plek die je hem gegeven hebt. Weet je dat nog? Ha! Die blik vergeet ik nooit meer, dat waren nog 's tijden." Dalton, een bijnaam die ze gegeven hadden aan een man die ze allebei verafschuwden toendertijd.
Cerys ging al met Skye om sinds hun prostitutie—tijden ; meermaals hadden ze het voor elkaar opgenomen. Enkel verloren ze contact nadat Skye het gemaakt had, en naast het gegeven dat de jongedame zich enigszins verraden voelde, kon ze het leven van ontucht niet zo gemakkelijk achterlaten als dat ze gedacht had. Het vulde immers wel een duistere plek in haar leven, hoe slecht en verdorven het ook moge zijn.
Met een nonchalance die ze zich eigen had gemaakt, negeerde ze de blondine's respons—— waarvan ze de naam alweer afgeschreven had in haar geheugen, iets met een C in elk geval. Net zoals die van de jongeman overigens, het herinneren van namen was niet bepaald haar sterkste punt. Nee, dat lag op een geheel ander punt. Ze hadden vast een onzuiverheid ergens, een verloren moedervlek bij een intiem gedeelte of een ruig litteken met een verhaal eraan vast.
"Gesloten?" Met een dramatische zucht veegde ze haar tengere vingers door haar lichte lokken, waarbij ze haar ogen rolden. "Wat is er nu weer gebeurd?" Op niveau 0 was er altijd wel wat aan de hand, en ze kon niet afwachten op het moment dat ze hier ein—de—lijk met de noorderzon zou vertrekken. Echter, haar aandacht werd al snel getrokken het moment dat de jongeman wegliep en ze hem nakeek, om zijn achterwerk eens goed te keuren. Toch, zodra ze Skye's woorden hoorde, blikte ze met een hervonden interesse in haar poelen; Cerys scheen niet de enige te zijn die hem nakeek.
"Hmh, wat zal ik eens zeggen? Ik houd me bezig," beantwoordde ze Skye's vraag, een mysterieuze ondertoon die cryptischer klonk dan gepland. "Maar als de zaak dicht is, ga ik er weer eens vandoor. Het ga je goed, honeybunny," humde ze zoetjes, gericht naar haar oude vriendin, "en wellicht zie ik jullie nog weleens."
Immers had ze geen zin om hier een moment langer te besteden, waardoor ze al aanstalten maakte om rechtsomkeert te draaien en te vertrekken.

[ bericht aangepast op 20 sep 2018 - 22:17 ]

[ heaven knows ]

21 sep 2018 - 11:47 Syaoran is offline

Syaoran 12975

——————————————————————————

——————————————————————————

Alvera Varinia Fuensanta

”In a world where everyone wears a mask,
it’s a privilege to see a soul.”

• 27 • Little Fox • De vijf • With Bash •

”Is het zo erg?”
Met een glimlach spelend op mijn lippen tilde ik licht een van schouders op. “Niet meer dan normaal,” reageerde ik en keek toe hoe hij overeind kwam van zijn zetel. Soepel en nonchalant tegelijk. “Ze was wat grieperig dit weekend, maar vandaag ging het beter. Al denk ik wel dat Ellie er last van begint te hebben.” Lichtjes kantelde ik mijn hoofd iets. Ik wist maar al te goed hoe vervelend het kon worden als een kind ziek was en veel van de zorg voornamelijk alleen op jou aankwam, al helemaal wanneer je er zelf last van begon te krijgen en het kind niet meer.
”Het kan dus zijn dat ik deze week wat minder actief ben.”
Ik beantwoorde Bash’ verontschuldigende glimlach met een begripvolle van mijn kant. Ik was de laatste persoon die hem ervan zou weerhouden voor zijn dochter te zorgen en mocht er iemand anders op een andere manier over denken, dan adviseerde ik deze wijselijk zijn of haar mond te houden.
”Het is je vergeven,” reageerde ik met een lichte grijns en duwde mezelf van de kast af met mijn heup. Ik had deze week enkel een verkenner nodig om een paar punten van mijn nieuwe plan goed na te lopen, maar daar kon ik desnoods een van de andere op afsturen, of zelf gaan. Als ik Bash ondertussen op de koelkast af zie lopen wil ik hem een waarschuwing toewerpen dat deze teleurstellend leeg is, daar niemand er nog aan gedacht heeft het ding een keer te vullen. Echter was hij sneller dan ik had kunnen spreken en klonk er al gauw een simpele ‘Bluh’. Ik grinnikte en beet vervolgens zacht op mijn onderlip.
”Ik ga iets eten. Ergens.”
Met een grijns op zijn gezicht deelde Bash me deze woorden mee, zonder er verder nog iets aan te voegen. Heel even speelde ik met het glas in mijn hand, draaide het zo rond dat de drank subtiel kolkte en plaatste hem vervolgens zonder slok te nemen op de kast. Het was uren geleden geweest dat ik voor het laatste gegeten had, waarbij ik een lunch zelfs compleet had overgeslagen doordat ik zo druk bezig was geweest. Daarbij had ik niet de behoefte om hier alleen te blijven en was de rest nergens te vinden.
”Als het dan maar wel lekker eten is,” breng ik daarom dan ook uit, waarmee ik mezelf schaamteloos uitnodig om met hem mee te gaan, en laat mijn blote voeten in een paar hoge hakken glijden die ik ergens verloren had laten liggen toen ik ze uit had gedaan. Ik nam geen tas of portemonnee mee, wetende dat ik altijd wel wat geld in mijn BH gestopt had zitten — een gewoonte van mijn vroegere leven die ik er maar niet uit kreeg.
”Oh, en met wat leuk bekijks. “
Een ondeugende gloed vulde mijn poelen als ik Bash voor ga richting de deur naar buiten. Misschien vond ik dan toch nog wat vertier om de avond verder mee te vullen.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

21 sep 2018 - 12:02 LordJohn is offline

LordJohn 10840

Montana "Mo" Byrd

18 — Bunny — Dantae

Net na Mo's vraag veranderde Dantae al zijn looprichting en snel volgde ze hem, met de halve sigaret nog tussen haar vingers.
'Ik weet wel iets. Zin in pizza?'
Een vieze blik trok al snel over haar gezicht en ze keek hem wantrouwig aan. De koks op dit niveau stond sowieso al niet bekend om hun culinaire vaardigheden, maar pizza's waren helemaal ranzig. Er leek weinig aan verpest te kunnen worden, maar op een of andere manier kregen de mannen en vrouwen die hun brood ermee probeerden te verdienen het voor elkaar om alles zo vies te laten smaken dat je nog liever op een baksteen zou kauwen.
'Dat meen je niet,' merkte ze schamper op en ze sloeg haar armen over elkaar heen. Toch bleef ze hem volgen en nam ze nog een trek van de sigaret, waarna ze het nog nasmeulende stukje op de grond gooide. Ze deed niet eens moeite om die uit te trappen. De stad was toch al vies en het zou haar niet verbazen als een dezer dagen ineens alles in de brand zou vliegen door lekkende gas- en olieleidingen.
'Ik kan je beloven dat het zal smaken, of in ieder geval iets beter dan de droge pizza's die hier op de hoek aangeboden worden.'
Ze trok haar wenkbrauwen even op maar volgde hem wel. Hoewel zij de stad goed kende, zeker dit gedeelte, besteedde ze nooit zo heel veel aandacht aan al dan niet goede eetgelegenheden. Vaak at ze wat mee met mensen die haar wat aanboden, of ging ze mee met andere mannen. Ook nooit verkeerd. 'Als je me voorliegt, heb je een groot probleem,' zei ze toch op strenge toon maar een plagende blik in haar ogen tegen Dantae.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

Index RPG Actieve Topics Zoek