• ANIMALS
    Rollen            Praat            Speel
    @Liesje



    ⋅⋅⋅⋅⋅      ROLLEN                       

    BUNNIES      1 & 1
          Hopps ⋅ Mo ⋅ 18 ⋅ 2
          Inerys ⋅ Dantae ⋅ 29 ⋅ 5
          Forgarty ⋅ Oliver ⋅ 21 ⋅ 5

    CATS      1 & 1
          Forgarty ⋅ Grayson ⋅ 32 ⋅ Zilver ⋅ 2
          JudithSuzann ⋅ Rayne ⋅ 25 ⋅ Goud ⋅ 3
          Writtenwords ⋅ Naam ⋅ Leeftijd ⋅ (Extra) ⋅ #

    DE VIJF      2 & 1
          Inerys ⋅ Alvera ⋅ 27 ⋅ Vos ⋅ Coördinator ⋅ 2
          Sombre ⋅ Eve ⋅ 25 ⋅ Ijseer ⋅ Chauffeur ⋅ 2
          Luftmensch ⋅ Bash ⋅ 26 ⋅ Wolf ⋅ Beul ⋅ 3
          Tiabeanie ⋅ Tobias ⋅ 30 ⋅ Jakhals ⋅ Tijd & Hacker ⋅ 3
          CarIyIe ⋅ Cas ⋅ 25 ⋅ Slang ⋅ Geld & mat. ⋅ 4

    NIEUWSBERICHT

    Ma. 27/09 19:03 u.


    Politie radeloos na overval BBANKS vrijdag
    De politie laat weten geen relevante sporen te hebben gevonden na de overval op de BBANKS (Hamletstreet, niv. 2). De Vijf klaarden de klus in amper drie minuten en hebben sindsdien niets meer van zich laten horen.

    Opnieuw zwaar geweld niveau 0
    Het voorbije weekend zijn zeker vijf incidenten waarbij (zwaar) geweld werd gebruikt gerapporteerd. Twee persoonlijke overval, twee winkels en één geval van zinloos geweld. Elk voorval kon gelinkt worden aan de Bunnies. Meer informatie in dit artikel.

    Meer Bunnies gespot niveau 1
    Ook op niveau 1 worden meer en meer konijnenmaskers gezien. Het geweld valt relatief gezien nog mee, maar de toenemende aanwezigheid zorgt voor onrust. Bewoners vragen zich af wat de stad hier wil aan doen, maar wij hebben nog geen reactie van de autoriteiten ontvangen.

    Lewis Mortimer (43) zwaargewond teruggevonden
    De CEO van het marketingbedrijf MakeIt! is na twee dagen zwaargewond teruggevonden in een loods op niveau 0. Anonieme getuigenissen spreken over al een langer bestaande connectie met de Cats, maar geruchten gaan dat ook De Vijf iets met de verdwijning te maken zouden hebben. Mortimer herstelt momenteel in het ziekenhuis en wil nog geen commentaar aan de pers kwijt.

    [ bericht aangepast op 5 sep 2018 - 23:27 ]


    Mijn brein breint zoals het breint.

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Dantae Cedro Fuensanta

    ”Never kick me when I'm down, because when I get back up...
    You're Fucked.”

    • 29 • Bunny • Street Fighter • With Cerys •

    Door de lichte wankel in haar pas nadat ze zich had omgedraaid, terug mijn kant op, greep ik haar pols iets steviger beet. Niet om haar pijn te doen noch haar te beletten om van me weg te gaan, maar puur om te voorkomen dat Cerys zou struikelen. Zelf leek ze hier voor even ook van overtuigd te zijn, daar haar vingers mijn shirt vastgrijpen en haar heldere, blauw kijkers vergroot waren van schrik. Resoluut trok de brunette zich terug en nam met een pas naar achteren wat meer afstand van me. Licht trok ik een van mijn wenkbrauwen op, kantelde mijn hoofd een klein beetje waarbij ik haar de stille vraag schonk of alles wel oké was — ze zag er voor heel even uit alsof ze een spook had gezien en ik daarvoor in plaats verschenen was, wat het niet beter leek te maken.
          ”Ik— Ik wilde iets anders,” stamelde Cerys en drukte ondertussen haar pols dicht tegen haar aan. Mijn gezicht vertrok licht. “Het spijt me als ik je pijn deed,” breng ik uit en gebaar soepel naar haar pols, niet wetende waarom ze hem anders zo dicht bij haar hield. “Dat was niet mijn bedoeling.” Onbewust neem ik haar opnieuw op en weet het gevoel niet te onderdrukken hoe fijn ik het ergens vond de donkere schone alsnog tegen het lijf te lopen — letterlijk, of niet. De frustratie, die de afgelopen dagen was gaan groeien in mijn binnenste, nam voor heel even af nu Cerys hier zo voor me stond en hoewel ik niet direct iets liet blijken trokken mijn mondhoeken subtiel omhoog. Ze zag er goed uit, zoals ik ergens wel verwacht had; Cerys leek een van de weinige Bunnies die zich door haar status niet liet weerhouden er verzorgd bij te lopen. Het sierde haar des te meer en stond geheel los van het gegeven dat ze een bloedmooie vrouw was om te zien.
          Wanneer mijn blik haar fijne gezichtje weer tegemoet komen neemt het donkere daarin toe als ik zie hoe ze — onbewust of niet — zacht op haar onderlip bijt; de blik die daarmee gepaard ging ontging me alles behalve en wakkerde een verlangen meer aan, diep in mijn binnenste.Het feit dat ze kort daarna haar ogen alsnog afsloeg, deed er niks meer aan af. Mijn eerste interesse naar de vrouw voor me was puur nieuwsgierigheid naar het onbekende geweest, waarna ik al gauw gelokt werd door de mysterie die om haar heen hing. Ik meende oprecht wat ik gezegd had tegen Mo, anderhalve week geleden, toen ik zei dat brunette anders was dan welke andere vrouw dan ook. Lust en de drang naar seks was dan ook niet hetgeen geweest wat als allereerste in me op gekomen was, maar enkel de behoefte om meer van haar te willen weten. Dat nam desondanks niet weg dat de wil daarvoor er niet was, al helemaal niet als ze zulke verleidelijke blikken naar me toe bleef werpen.
          ”Wat — Hoe —.”
    Als vanzelf verschijnt er een frons op mijn gezicht en blik ik schuins naar de donkere schone voor me terwijl zij in een innerlijke strijd verwikkeld lijkt te zijn. Wilde ze vragen wat ik hier deed? Of hoe het met me ging? Waarom stelde ze deze vragen dan niet gewoon? Of ze het wilde of niet, het feit dat de brunette uit haar doen leek lokte me destemeer.
          ”Ik moet ervandoor, en ik zie dat die twee vrouwen naar je lonken, dus ik neem aan jij ook.”
    Een verraste uitdrukking trekt over mijn gezicht heen, waarna ik de ogen van de twee vrouwen achter me op me voel branden. Helaas voor hen werd dit geen avond waarin ze mijn aandacht zouden krijgen, laat staan deze überhaupt wisten te vangen. Daar had iemand anders wel voor gezorgd en zij stond nu op het punt te vertrekken. Alweer. Heel even ben ik verward, maar veel tijd om er op te reageren wordt me door Cerys echter niet gegund. Er was geen wanhoop te zien in haar hele uitstraling, maar iets vertelde me dat de jonge vrouw niks liever dan uit mijn buurt wilde blijven. De vraag was nu alleen, waarom?
          ”Het is tijd je aandacht eindelijk op iemand anders te vestigen, Dantae. Daarbij, ik heb geen interesse in je.”
    Na deze woorden draait Cerys zich zonder pardon om en laat ze mij schaamteloos achter zich. Vrij direct hoor ik het gefluister achter me dichterbij komen — nu de brunette vertrokken was zagen de twee dames achter me hun kansen schoon in. Of althans, dat dachten ze. Zonder hen ook maar een blik te gunnen volg ik de brunette voor me al gauw de menigte in terwijl een geamuseerde trek over mijn mond heen glijdt. Ik kende Cerys dan wel niet goed genoeg om elke blik of uitdrukking op haar gezicht een naam te geven, maar ik wist dat ze loog zodra ze uitsprak geen interesse in me te hebben. Je schonk niet iemand zo’n verleidelijke blik als je er niet op zijn minst een beetje in zag zitten. Daarbij maakte de jonge vrouw zich iets te graag uit haar voeten en bij me vandaan. Onbewust had ze zich dan ook zojuist bekroond tot een prooi die ik maar al te graag wilde hebben.

    Heel even ben ik haar kwijt als ik door de drukke menigte in zigzag, achter haar aan, maar wanneer ik uiteindelijk de pas gekleurde bruine lokken licht op en neer zie dansen, heb ik al gauw weer beet. Vederlicht raak ik met mijn vingertoppen de naakte huid op haar rug aan zodra ik achter haar sta, waarbij ik poog haar niet te laten verschieten en de warmte negeer die door mijn vingers heen schieten. Vervolgens buig ik iets naar haar toe, waarbij ik ervoor zorg dat mijn lippen zich vlak naast haar oor bevinden alvorens ik spreek.
          ”Liegen maakt je niet minder interessant, schatje,” prevel ik zacht doch hard genoeg voor haar om het te kunnen horen. "En door van me weg te lopen heb je mijn aandacht alleen maar des te meer.” Voor nu weet ik de drang te weerstaan om mijn lippen de zachte huid van haar blote schouder aan te raken en trek ik me iets terug om haar de ruimte te bieden die ze nu wellicht nodig heeft, maar dat nam niet meer weg dat ik van plan was me door haar weg te laten jagen.Al helemaal niet nu het duidelijk werd dat er wel degelijk iets meer aan de hand was.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    "TWO MINUTES" TOBIAS TERNBULL
    30 | THE JACKALL | PARTY | ALVERA


    “Ik zal een dansje voor hem bewaren en dan doen we deze morgen samen,” antwoordt Alvera, die de tekening lijkt te koesteren alsof ze net een parelsnoer van een dierbare geschonken werd. Ook mijn lippen krullen zich hierdoor in een zachte glimlach; de manier waarop zij en Junior met elkaar omgaan doet me wel zeer degelijk iets. Hoe ze meegaat in zijn fantasie en hem als een volwaardig persoon behandelt zal hem volgens mij zijn hele leven bij blijven, en ook de middelen geven om het als volwassene te redden. Het doet zoveel als er iemand is die in je gelooft.
    ”Zei je dat je jezelf nuttig ging maken?” Ik trek een wenkbrauw op terwijl ik probeer te bedenken waarom de brunette opeens dichter bij me is komen staan. Dat is helemaal haar gewoonte niet. In een poging zo gewoontjes mogelijk over te komen leg ik één van mijn armen losjes om haar heup. Het moet er natuurlijk niet uitzien alsof we collega's zijn, nietwaar? “Ik lust namelijk wel een drankje." Een klein lachje rolt over mijn lippen.
    "Tututut," breng ik uit, met een ietwat neerbuigende toon. "Waar ben je nou heen met je zelfstandigheid, juffrouw ik-hoef-geen-man-om-me-te-helpen?" spreek ik haar quasi streng toe. Ik kan niet meer op twee handen tellen hoe vaak in over dat onderwerp al het slachtoffer van één van haar preken geweest ben. Pogend om mijn gezicht in de plooi te houden trek ik haar nog wat dichter tegen me aan en breng mijn lippen opnieuw naast haar oor.
    "De bar is daar," vertel ik haar, wijzend in de correcte richting, waarna ik haar lost laat en zelfs iets van me afduw. Als kers op de taart laat ik mijn hand nog een keer op haar billen terecht komen, waarmee het wel voldoende duidelijk moet zijn dat ik geen enkele intentie heb een drankje voor haar te halen terwijl ze me er een andere dag een standje voor zou geven. Als ze zichzelf zo nodig wil bewijzen, dan doet ze dit ook maar alleen.
    "Ik wacht hier wel, lieverd," voeg ik er nog wat luider aan toe, zodat eventuele luistervinken dit enkel als een speels koppel af kunnen doen. Dit keer weet ik een grijns niet terug te dwingen.


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    ☾      C e r y s      B l a n c h e


    ‘You’ll be too much woman
    for every man,
    until you meet your soulmate.’


    25, bunny / 3jr, Dantae / Skye > Alone, outfit


    Ongeduldig om bij hem weg te komen, haastte ze zich uit zijn zicht. Pas eenmaal in de mensenmassa verloren geraakt, durfde ze een opgeluchte zucht te slaken. Echter, ze was nog niet uit het gevaar — enkel wanneer zou blijken dat ze volledig met rust werd gelaten, kon ze zich kalmeren. Eenmaal bij de bar aangekomen, bestelde ze een alcoholvrij drankje, terwijl ze nogmaals rond zich heen keek, om notitie te nemen van de meest dichtstbijzijnde uitgang. Precies op het moment dat ze er één wist te spotten, gewaarworde de brunette zijn aanwezigheid al alvorens zijn vederlichte aanraking te voelen. Opnieuw verstarde ze. De fluisterende woorden in combinatie met de warme adem die tegen haar oor aansloeg, liet een rilling door haar lichaam jagen als een zinderende belofte. Voor een luttele seconde sloot ze haar ogen, voor ze zich volledig wist te herpakken en met een lichte grijns op haar lippen omdraaide. Was hij aan het flirten of begon hij een gevecht?
          ‘Schatje, hm? Je hebt gelijk, waarom lossen we dit niet op de oude manier op?’ Hoewel de glimlach nog altijd haar lippen sierde, dwaalde er tevens een mystieke gevaar doorheen die ze eerder niet had gehad. Met haar blauwe poelen in de zijne gepenetreerd, gleed ze haar smalle hand soepel in zijn ruige, om deze vast te pakken. Na eens de omgeving gescand te hebben, trok ze hem lichtjes, doch dominerend, mee door de uitweg die ze zojuist opgemerkt had. Het laatste waarop de dame zat te wachten waren pottenkijkers immers. Vanzelfsprekend had ze niet gedacht dat hij gelijk op zou geven, dat was al te zien aan de blik in zijn ogen, maar dit werd teveel — dit moet voor eens en altijd opgelost worden.
    Zodra de deur achter hen dicht sloeg, keerde ze zich naar hem om, een beetje zoals een luipaard naar z’n prooi zou doen. Licht speels kantelde ze haar hoofd, waarbij een zoete glimlach rondom haar mondhoeken kroop.

          ‘Als je zo van bijnamen houdt, vertel me dan wat je wenst,’ spinde ze, gelijktijdig dat ze heupwiegend op hem af kwam lopen en hem provocerend tegen de muur drukte. Het was een geluk geweest dat ze in een smal steegje naast het gebouw terecht waren gekomen, waar geen enkel mens behalve de twee in zicht waren. In de verte klonk het gezellige gelach en gepraat, maar Cerys gaf al haar aandacht aan de man tegenover haar. ‘Ik kan alles zijn wat je wilt. Ik kan je mooiste dagdroom zijn of je ergste nachtmerrie. Een aanlokkelijke verleidster, of een schone dame in nood.’ Na haar handen op zijn borstkas te hebben gelegd en hier met een vinger overheen te hebben gestreeld, drukte ze zich tegen hem aan. Kort beet ze op haar onderlip, terwijl ze besloot haar mond bij zijn oor te houden en met een bekorende toon te fluisteren, alsof de dame hem trachtte te betoveren. ‘Zeg het me — ik zal beloven dat het onze dirty, little secret zal blijven.’

    Met haar gedachten op oneindig zette ze enkele kussen traag in zijn nek, puur om hem te plagen, om hem uit zijn veiligheid te halen, om hem uit te lokken. Iedereen liet zijn echte kant zien op een moment als dit immers. Hierdoor besloot ze er nog een schepje bovenop te gooien en haar knie verleidelijk tussen zijn benen te plaatsen, zodat ze tergend langzaam naar boven kon wrijven. ‘Ik wil je, Dantae.’ Haar zoete gefluister deed meer met haar dan ze wilde toegeven, maar ze besloot zulke gedachten gelijk weg te gooien door haar volle lippen op de zijne te drukken — wellicht iets meer passioneel dan ze in eerste instantie had gewild. Cerys wilde haar ogen niet sluiten, ze wilde zien hoe hij het beleefde, maar het ging vanzelf — en dat was iets wat haar enigszins angst aanjoeg. Naast het feit dat dit daadwerkelijk de meest bevredigende, ongelooflijke kus was die ze ooit had gehad, en ze zich er een beetje in verloor, speelde haar verleden nog altijd een rol. Alsof zijn lippen op de hare enkel natuurlijk waren, kon Cerys zich gelijk voelen ontspannen. Haar rug kromde zich en duwde haar lichaam verder in de zijne, waarbij een zachte kreun van goedkeuring haar mond verliet. De vlinders in haar buik fladderden zo erg dat ze er zwak van werd op haar knieën. Een hand wikkelde zich in zijn haren, terwijl de ander zijn borstkas verkende, om tenslotte onder zijn witte shirt te verdwijnen en hier op speelse wijze zijn huid te krabben. Totdat rationele gedachten weer op de voorgrond wurmden en ze, na op zijn lip gebeten te hebben, van hem afduwde.
          ‘Je vriend heeft je vanavond verraden, Dantae,’ glimlachte ze, zoet doch onheilspellend. ‘Zie de realiteit in, het is enkel wellust. Bovendien, ik heb mijn oog op Oliver — voor het geval je het vergeten bent.’ Ondanks het feit dat Cerys al een donkerbruin vermoeden had, had ze wellicht tevens de hoop gehad dat hij anders zou zijn. Maar natuurlijk was dat niet zo, wat een stomme gedachte. Alle mannen bleken immers hetzelfde te zijn, en ze wilde allemaal maar één ding. Toch, ze kon niet anders dan zich lichtelijk teleurgesteld voelen dat hij net zoals de andere viespeuken bleek. Hierdoor wisselde haar stemming ook drastisch, wat te zien was op haar gezicht — waarschuwend en duister, hoewel er een lichte draad van verleiding doorheen hing.

          ‘Nu we weten dat je enkel op lust uit bent, kan ik garanderen dat er meer dan genoeg gegadigden voor je zijn op het feest. Mij daarbuiten gelaten. Het laatste waarop ik zit te wachten, is om één van je vele veroveringen te worden.’
    Met een laatste blik op hem gericht liep ze opnieuw weg, om al snel een flinke pas erin te zetten en uit het steegje te verdwijnen. Het rumoer van het feest werd harder, maar ze wilde niet terug — daar kon hij haar waarschijnlijk toch weer vinden. Als hij daarstraks niet antwoorden wilde, dan verwacht hij ze nu wel. Het was voor het grotere belang; de vrouw had ze enkel verder geholpen, al voelde dat misschien niet zo.
    Gelukkig kreeg ze snel Skye in zicht, iemand waarvan ze niet verwacht had zo opgelucht mee te kunnen zijn. Goed — ze haar eigen problemen met de jonge blondine, alleen dat kon wachten tot een later moment.
          ‘Skyeler!’ riep ze uit, een brede glimlach op haar lippen. In al de jaren dat ze haar kende, heeft ze de vrouw enkel met haar volledige naam aangesproken op kritische momenten. Zo ook nu. Hierom schroomde ze er dan ook niet voor om haar armen rond haar te gooien en de blondine in een knuffel te trekken. Puur en alleen om het vriendelijke masker voor omstanders op te houden, zodat ze stiekem in haar oor kon fluisteren.
          ‘Het donkerharige snoepje dat je zo ziet, houd hem alsjeblieft tegen. Je weet het wanneer je hem ziet. Ik leg het——’
    Cerys blikte om zich heen, kwam erachter dat ze teveel tijd had verspild en spoedde zich met een glimlach weg. Tijdens het vluchten bedacht ze zich dat hoe meer je je gevoelens voor iemand verborg, hoe meer je voor degene zou vallen. Per slot van rekening was Dantae als een drankje in de woestijn, een dorst die niet gestild kon worden, een wens onvervuld, en een gedachte die ze niet maar niet leek te ontsnappen.

    [ bericht aangepast op 26 nov 2018 - 23:00 ]


    [ heaven knows ]

    Skyeler || ‘Skye’ || Moore
    26 — Bunny — At the party

    Een goudblonde lok werd door Skye achter haar oor vastgepind. Iets naar achter lopend -om zo haar gehele lichaam in de spiegel te kunnen aanschouwen- bekeek ze zichzelf twijfelend. Haar vingers gleden over de rode jurk die haar lichaam bedekte. Ze was het niet gewend om er zo chique uit te zien, maar bij een feest op niveau 1 voelde ze zich bezwaard om onverzorgd op te komen dagen. Daarnaast werkte een chique look erg handig om niet teveel op te vallen, aangezien het overgrote deel van de feestgangers zich netjes had gekleed. Als er gaten in haar kleding te spotten waren dan kon ze de oplettende ogen al in haar rug voelen branden. De deur van het toilet ging open en een paar andere feestgangers drongen de zonet nog lege ruimte binnen. Skye rechtte haar rug en zette haar act weer in. Ze was tijdens dit feest immers geen niveau 0 bunny maar een niveau 2 bewoonster, althans zo moest het eruit zien. De rode jurk hielp maar haar houding was minstens zo belangrijk. Met een hernieuwde zwoele houding verliet de blondine het toilet terug de grote zaal van het feest in. Toen Skye van het feest had gehoord kon haar geluk niet op. Een feest gevuld met mensen van verschillende niveau's, ze kon de mannen in pak al zien staan en rook niets anders dan geld. Het was de perfecte plek om wat bij te verdienen. Met een glimlach voegde Skye zich weer tussen de groep rijke mannen met wie ze eerder wat had gepraat over allerlei zaken waar ze absoluut geen verstand van had. Gelukkig was ze een vrij goede actrice waardoor de mannen niets door hadden gehad van haar onwetendheid. Knikkend wurmde Skye zichzelf weer in het gesprek en gebruikte ze de glinstering in haar ogen om de mannen hun blik vast te houden zodat ze ongemerkt een portemonnee uit de zak van de lieftallige man naast haar kon pakken en deze ongemerkt in haar heuptasje veilig kon stellen. Wanneer er een dame van de bediening langs de groep rijke mannen en haarzelf loopt strekt Skye ongemerkt haar been uit waarna de dame struikelt gevolgd door het geluid van brekende champagne glazen. De blondine had heel wat commotie veroorzaakt zonder dat omstanders leken te merken dat dit uit haar handen voortkwam. De gehaaste omstanders die snel te hulp schoten zorgden voor de perfecte omstandigheden. Skye kon gemakkelijk wat sierraden mee grijpen uit de chaotische situatie. Zelfvoldaan verliet ze de crime scene en besloot ze dat nu ze er toch was ze heus ook wel wat lol kon maken. Vastberaden vervolgde ze haar weg richting de bar waar ze een glas champagne bestelde. Let the party begin.
          Nog voor Skye haar eerste slok champagne door had kunnen slikken wierpen haar wenkbrauwen zich in een frons bij het horen van haar naam. Ze keek op en zag tot haar verbazing een brunette op haar af stormen. Dichterbij komend merkte Skye op dat het Cerys was waardoor ze verast was. De op haar af komende dame gebruikte de blondine haar volledige naam alleen in serieuze situaties. Skye haar interesse werd gewekt. "Cer-" Nog voor Skye Cerys haar naam vragend uit kon brengen ging de brunette verder. ‘Het donkerharige snoepje dat je zo ziet, houd hem alsjeblieft tegen. Je weet het wanneer je hem ziet. Ik leg het——’ Het mysterie werd alsmaar groter, zeker nadat Cerys haar vlucht opnieuw inzette en Skye redelijk clueless achterliet. Desalniettemin was Skye in voor some fun dus hield ze haar ogen zeker open voor dat donker harige snoepje. Niet omdat ze intense bedoelingen had maar omdat ze wel wat opschudding kon gebruiken en het mysterie dat Cerys haar had aangereikt daar zeker aan voldeed.

    [ bericht aangepast op 27 nov 2018 - 0:03 ]

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Alvera Varinia Fuensanta

    ”In a world where everyone wears a mask,
    it’s a privilege to see a soul.”

    • 27 • Little Fox • De vijf • With Tobias • Outfit

          ”Tututut,” klinkt het op een neerbuigende toon vanuit Tobias — nadat hij het gedurfd heeft zijn arm losjes om mijn heup heen te leggen, alsof deze plek enkel voor hem was gereserveerd. Een koele glimlach poog ik over mijn lippen heen te laten glijden. Als hij gedacht had dat ik bewust dichter tegen hem aan was komen staan, dan had hij het mis. Toch lukte het me niet direct weer afstand te nemen, daar het me ergens voor heel even een veilig gevoel leek te geven nu mijn broer hier vermoedelijk ergens rondliep. Tevens hield ik hier hopelijk de schijn mee op dat er niks aan de hand was.
          "Waar ben je nou heen met je zelfstandigheid, juffrouw ik-hoef-geen-man-om-me-te-helpen?"
    Toegegeven, daar had hij een punt. Mijn zelfstandigheid was iets waar ik me de afgelopen jaren stevig aan was gaan vasthouden — puur om voor mezelf en iedereen om me heen te bewijzen dat ik nooit afhankelijk ging zijn van een man. Ik had genoeg door hen geleden, waardoor ik de rollen besloten had voor de rest van mijn leven om te draaien; voor zo goed als dit kon tenminste. Echter, doordat ik dus danig uit mijn doen was verloor ik de grip hierop heel even en wist Tobias daar onbewust feilloos doorheen te prikken. Inwendig voorzag ik mezelf dan ook van een fikse preek terwijl ik mijn eer zo goed mogelijk probeerde te herstellen door mijn kin iets op te heffen en mijn rug te rechten.
          ”De bar is daar,” vertelt Tobias ondertussen, wijzend in de richting van waar de bar zich bevindt. Mijn ogen vergroten zich voor een paar tellen als Tobias vervolgens het brutale lef heeft zijn hand over mijn billen heen te laten gaan, alvorens me weg te duwen. Ik negeerde de milde tinteling die het in mijn binnenste veroorzaakte en werp hem een scherpe blik toe terwijl mijn hand jeukt hem van een klap te voorzien.
          “Speel niet met het type vuur wat je niet aankunt, Ternbull. De mijne is ongetemd.”
    Als ik in een soepele pas heupwiegend richting de bar loop, welke maar een paar meter van ons vandaan was, merk ik al gauw een blondine op die al lipbijtend met een verlekkerde uitdrukking Tobias zijn kant in kijkt. Het deerde haar schijnbaar weinig dat de korte act van Tobias ons zo even als koppel liet overkomen op de andere om ons heen, waarop ik de vlaag van jaloezie dan ook daarop afschoof als ik opmerk hoe graag ze op hem af wilde duiken zodra ik uit zicht was.
          “Twee minuten, snoes, meer geeft hij je helaas niet,” werp ik haar zoetjes toe en glimlach lieflijk doch een tikkeltje vals, waarna ik een blik over mijn schouder heen werp, richting de desbetreffende man en hem van een verleidelijke glimlach voorzie. Heel soms vroeg ik me af hoe flinterdun de lijn tussen haat en liefde kon zijn — in Tobias zijn geval was het er in ieder geval een die ik niet wilde overschrijden. Heel even kijkt de blondine me niet begrijpend aan, maar zodra ik mijn wijsvinger tegen mijn lippen aanleg en knipoog ten teken dat ze verder niets mag zeggen, valt het kwartje waar ik met weinig woorden op had gedoeld. Wist zij veel dat Tobias ‘Two minutes’ werd genoemd om een geheel andere reden dan dat ik haar zojuist had voorgeschoteld. Dit hapje kreeg hij in ieder geval niet meer mee naar huis, mocht hij dat willen. Als ik de vraag zie die in de groene kijkers van de blondine speelt, glimlach ik nog eenmaal alvorens mijn weg naar de bar verder te zetten.
          ”Wanneer je lang genoeg samen bent leer je er vanzelf mee omgaan.”
    Een tevreden grijns siert mijn lippen zodra ik de blonde schone voorbij ben en de bar een paar stappen verder bereikt hebt. In een soepel gebaar wenk ik de ober naar me toe en bestel twee stevige, flinke borrels waarvan ik weet dat ook Tobias er een lust. Met in beide handen een glas ga ik dan ook al gauw weer terug naar de lange man en de plek waar hij nog altijd was blijven staan, maar in plaats van hem een van borrels te geven sla ik er een schaamteloos achterover en plaats het lege glas op een klein tafeltje vlak naast ons.
          ”Ik wist niet wat jij graag wilde,” breng ik dan vervolgens uit tegen Tobias en schenk hem een zoete glimlach als ik het andere glas naar mijn lippen breng.”Maar je weet de weg naar bar wel, toch?” Een voldane blik glijdt over mijn gezicht heen, wat voornamelijk komt door het dankbare gegeven dat de man voor me op dit moment een maar al te welkome afleiding was voor de spanning die zich diep in mijn binnen genesteld had. Hij wist het misschien niet, maar het kalmeerde me gek genoeg enigszins een beetje.



    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Dantae Cedro Fuensanta

    ”Never kick me when I'm down, because when I get back up...
    You're Fucked.”

    • 29 • Bunny • Street Fighter • With Cerys •

    ”Schatje, hm? Je hebt gelijk, waarom lossen we dit niet op de oude manier op?”
    Mijn ogen vernauwen zich licht als de brunette na deze woorden naar me toe draait. Ik moest eerlijk bekennen dat ik deze reactie allereerst niet verwacht had — eerder wat iets in de buurt was gekomen van een ferme klap in het gezicht — waardoor de omschakeling in haar houding me dan ook niet ontging. Zonder schroom glijdt haar hand naar de mijne toe, welke ze soepel beet weet te pakken alvorens Cerys me met zich meetrekt, naar buiten toe.
          ”Als je zo van bijnamen houdt, vertel me dan wat je wenst,” spon ze vervolgens zoet, eens we de verlaten steeg bereikt hadden en de deur stilletjes achter ons dicht was gevallen. Onbewust trek ik een wenkbrauw op terwijl de brunette schaamteloos in een verleidelijke trek op me afkomt. Op deze manier wilde ze niet weten wat ik wenste — waarbij mijn eerste bedoelingen nog altijd niet op deze manier gespeeld zouden worden. Echter lijkt de brunette een vervaarlijke draai in haar spel gemaakt te hebben, waarvan ik dondersgoed wist dat dit een macht was die enkel haar geslacht wist te bezitten. “Ik kan alles zijn wat je wilt. Ik kan je mooiste dagdroom zijn of je ergste nachtmerrie. Een aanlokkelijke verleidster, of een schone dame in nood.”
    Wanneer Cerys haar lippen naast mijn oor weet te plaatsen, trekt een huivering door mijn hele lichaam heen en gromt het lustige deel in mijn binnenste gevaarlijk. Al mijn intenties om oprecht interesse in haar te tonen werden op deze manier finaal met de grond gelijk gemaakt en in plaats van me de tijd te geven mezelf te herpakken, stookte de jonge vrouw schaamteloos het vuurtje nog een stukje verder op.
          ”Zeg het me — ik zal beloven dat het onze dirty, little secret zal blijven.”
    Plagerig dalen haar lippen neer op de huid in mijn nek en hals, waar een spoor aan kippenvel achter blijft. Als haar knie zich soepel tussen mijn binnen in vleit groeit mijn opwinding al, nog voor ik hem onder controle kan houden. Dit was vuil spel. Hoewel mijn behoedzaam niet af nam en ik haar eerste kus nog met een spoor van aarzeling in ontvangst neem, ben ik verkocht zodra ze zoetjes kenbaar maakt me te willen hebben. Cerys bood me geen ruimte voor verzet, of enige optie om haar van een gepaste reactie te voorzien — welke los gestaan zou hebben van het verlangen wat ze nu in me naar boven riep. Het viel me dan ook niet te verwijten dat ik haar kussen beantwoorden en een van mijn handen schaamteloos op haar heup terecht kwam alvorens daar een zachte kneep in te geven. Echter is het hele moment al gauw van korte duur en daar waar ik eerder nog licht aangespoord werd door de kreun die aan haar keel ontsnapte, verliet er nu een grom het mijne. Met een donkere blik kijk ik toe hoe Cerys al gauw haar afstand neemt en veeg enkel een keer over mijn lip heen, waar ze seconden eerder haar tanden iets te scherp had ingezet.
          ”Je vriend heeft je vanavond verraden, Dantae,” glimlacht ze zoet, waarop ik haar een boze blik besluit te schenken. Ze had misbruik gemaakt van de verleiding die ze me zelf bood en de weinige kansen die ik daartussen had. Mocht hier later nog aan terug denken, dan zag ze dat vermoedelijk zelf vast ook wel in.
          ”Zie de realiteit in, het is enkel wellust. Bovendien, ik heb mijn oog op Oliver — voor het geval je het vergeten bent.”
    Ik snoof kort en wist haar een veelzeggende blik toe te werpen. Als ze werkelijk haar zinnen op Oliver gezet had, was ze hier niet geweest — daar kon ze geen enkel excuus fatsoenlijk voor verzonnen krijgen. Natuurlijk reageerde mijn lichaam op haar, wat had ze dan verwacht? Dat ik van steen was? Of dat ik simpelweg gewoon zo afgestompt was dat ik daardoor geen greintje gevoel meer in mijn lijf had? Het werd me al gauw duidelijk dat de brunette een duivelin werd wanneer het aankwam op het verbergen van haar eigen emoties, waarbij ze er niet voor terugdeinsde de ander af te schilderen als iets veel slechter. Cerys mocht me verleiden zoveel als ze wilde — wat ze maar nodig achtte om een poging te doen de aandacht van haarzelf af te halen — maar op dit moment was er geen haar op mijn hoofd die zich zover liet komen met haar tussen de lakens te belanden. Hoe graag mijn vriend dat ook mocht willen; wanneer de brunette echter wel in mijn bed zou belanden werd dit pas nadat ze haar bevooroordeling jegens mij had laten varen. Nu het haar betrof was ik namelijk niet een van die viespeuken die enkel en alleen maar uit was op lust en genot, want zoals ze zelf al aangaf, daar had ik anders binnen genoeg andere gegadigde voor. Maar zelfs deze waren nu niet aanlokkend.
          ”Verzin geen smoezen voor me die niet van toepassing zijn. Ik weet heel goed wat mijn realiteit is en wat ik daarin wil,” werp ik haar scherp voor de voeten — doelend op het feit dat dit mijn intenties niet waren. Echter gunt Cerys me wederom weinig kans op wat dan ook, want nog voor mijn woorden tot haar door hebben kunnen dringen, zet de brunette het alweer op een rennen.

    Gefrustreerd door het gegeven dat ze er opnieuw vandoor is gegaan grom ik even met een gebalde vuist, waarna ik een paar tellen later de weg volg die ze ingeslagen is — de andere kant op van de steeg waar we in beland waren. Voor heel even had ik me afgevraagd of ze het nog wel waard was, maar deze overdenking was van een korte duur geweest. Ondanks het feit dat ze me zojuist afgeschilderd had als iets zwaks was ik mijn interesse in haar nog altijd niet verloren gegaan, maar werd deze verstevigd door de wil haar anders in te laten zien. Ik was oprecht nieuwsgierig naar haar, nog altijd; ook al irriteerde ik me nu licht aan haar en het feit dat ze er verdomme alweer vandoor was. Cerys haar blikken waren me niet ontgaan en hoewel ze me opnieuw af wimpelde, spraken haar blauwe kijkers een heel ander verhaal.
          Wanneer een blondine in mijn zicht verschijnt en de weg onderbreekt die ik in gang had gezet om Cerys achterna te gaan, trek ik afkeurend mijn wenkbrauw op. Het was duidelijk dat ze niet zomaar voor me verschenen was, maar ik had op dit moment geen zin in wat het dan wel was, waarvoor ze op mijn pad verschenen was.
          ”Als je het even niet erg vind,” breng ik dan ook koeltjes uit en maak aanstalten langs haar af te lopen alvorens haar zacht doch subtiel aan de kant te duwen, om zo mijn achtervolging verder te kunnen zetten. Ondertussen hoopte ik eveneens onderweg ergens een paar stevige borrels tegen te komen, want mijn humeur was inmiddels gedaald naar een chagrijnig niveau. “Vrouwen..”


    [De lichte besturing van Skyeler is gedaan met toestemming van Joy_19x]

    [ bericht aangepast op 27 nov 2018 - 13:57 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Montana "Mo" Byrd
    18 — Bunny — Oliver

    Tot Mo's redelijk grote verbazing had Oliver haar meegevraagd naar dat soort-van fancy feest op niveau 1. Eerst wist ze niet eens of ze wel had willen gaan, maar toen dit aanbod kwam, kon ze toch niet weigeren. De laatste maanden kwam ze steeds vaker een niveau hoger dan waar ze verbleef en hoewel het nog steeds niet echt te vergelijken was met het hoogste niveau, was het al een heel stuk chiquer en beter dan de afgetrapte, vieze, donkere omgeving helemaal beneden.
          Het gesprek met Dantae, dat nadat Oliver en Cerys waren verdwenen verder was gegaan, had tot weinig meer geleid. Ze kon zichzelf wel slaan dat ze zichzelf zo had leren kennen. Normaal gesproken sliep ze zelf rond met mannen wel iets met haar wilden doen, maar zodra Dantae datzelfde wilde, voelde ze ineens jaloezie op komen. Ze had hem de laatste week ook amper gesproken, gewoonweg omdat ze niet wist wat ze nu precies wilde of voelde. Het was jaloezie, maar dat kon niet alles zijn, toch?
          Nu stond ze op de hoek van een straat te wachten op Oliver. Hij had haar in vertrouwen genomen en verteld dat het uiteindelijk toch niks was geworden tussen hem en Cerys. Ergens vond Mo het lachwekkend, aan de andere kant vond ze het ergens ook zielig omdat hij zo zijn best had gedaan. Toch kon ze het ook wel weer waarderen. Zelfs een blonde deerne als Cerys kreeg dus niet iedereen tussen haar benen. Ineens stopte er een auto voor haar neus en toen een van de portieren open ging, zag ze Olivers grijnzende gezicht. 'Hop in, let's go crash that party.'
          Ze lachte en stapte naast hem in. Haar kleine tasje legde ze op haar schoot en ze keek even rond in de wagen. Het zag er veel beter uit dan al het schroot dat op dit niveau rondreed, al stak het nog steeds wat bleek af naast de wagens op de hogere niveaus. 'Welke arme mensen heb je beroofd?' plaagde ze hem met een kleine grijns. Ze leunde wat naar achteren en keek naar buiten terwijl ze rondreden.
          Vanuit een auto zag deze omgeving er zo mogelijk nog sneuer uit dan normaal. Misschien was het beter voor haar om rond te gaan zwerven op niveau 1. Daar hadden ze misschien wel normale plekken waar een meisje als Mo kon slapen zonder meteen bij een vent in bed hoeven te duiken. Ze wist dat de Bunnies normaal gesproken veel minder aanwezig waren daar, maar verandering was nooit verkeerd en Mo was ook weleens uitgekeken op de druilerige, vieze fabrieken. Daarbij kwam nog dat ze moest gaan oppassen. Haar stiefvader had misschien wel in de gaten dat ze vaker langskwam. Ze vervloekte hem en haar moeder, maar ze miste haar broertjes en zusje dat ze zich niet in kon houden. Met deze deprimerende gedachten keek ze weer opzij naar Oliver. 'En, hoe is het met Cerys?' vroeg ze toch. Ze had haar niet meer gezien sinds hun korte ontmoeting en ook Dantae leek vrijwel verdwenen...

    [ bericht aangepast op 28 nov 2018 - 14:55 ]


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

    Rayne Patterson
    25 - Cat - Outfit


          Na het eten bij Tobias was de rest van de week standaard verlopen. Met andere woorden, veel werken en eigenlijk nauwelijks tijd voor sociaal zijn. Ergens was ik dan ook wel opgelucht dat Grayson had besloten me mee te vragen naar het gala. Ook nu kom ik pas weer laat van werk vandaan en had ik maar een korte tijd om me klaar te maken. Zo snel als ik kan loop ik naar huis en ga linearecta naar de keuken. Ik haal een van mijn vertrouwde magnetronmaaltijden uit de koelkast en prik met een vork gaten in het plastic dat het voedsel bedekt. Snel pleur ik het bakje in de machine en stel de juiste tijd in.
          Al etend loop ik richting de slaapkamer boven en trek de kastdeuren open. De jurk die ik besloten had aan te trekken haal ik eruit en hang hem naast de badkamerdeur zodat ik er makkelijk bij kan als ik zover ben. Snel schuif ik een paar happen naar binnen voor ik begin met al mijn make-up en haarproducten op het tafeltje voor me uit stal. Ik breng het ondertussen lege bord weg naar de keuken en ren vervolgens weer naar boven waar ik snel onder de douche spring. Ik maak me schoon, droog me af en trek mijn ondergoed aan waarna ik me concentreer op het opmaken en mijn haar doen. Ik besluit voor een natuurlijke look te gaan en mijn haar los te houden.
          Net als ik de finishing touches heb gedaan hoor ik de bel bij de voordeur overgaan. “Shit,” mompel ik in mezelf waarna ik overeind spring en snel mijn jurk aan trek. Terwijl ik de rits nog omhoog trek ren ik de trap af. In de hal grijp ik mijn schoenen en doe vervolgens de deur over terwijl ik op een been wankelend mijn hakken aan probeer te doen.
          ”Hey!” begroet ik Grayson ietwat afwezig omdat mijn aandacht vooral is bij het niet omvallen. “Sorry, ik ben weer eens te lang blijven hangen op het werk. Ik ben echt bijna klaar, alleen mijn schoenen en dan kan ik gelijk mee,” ga ik meteen door. Zodra ik weer op twee benen sta kijk de ik de man eindelijk aan en glimlach naar hem. Ik kan het niet laten mijn ogen even over zijn lichaam te laten glijden, hij was nou eenmaal zeer aantrekkelijk, en ik zag geen reden om het niet te doen. “Je ziet er weer fantastisch uit,” grijns ik naar hem.


    Good people are like candles, they burn themselves up to give others light


    OLIVER THEODORE DARRELL

    Bunny || at the party in niveau 1|| with Mo.




    Het was altijd leuk om te kunnen pronken met nieuw speelgoed en zo ook mijn nieuwe wagen zorgde voor amusement van Mo's kant. Ik wachtte tot de brunette was ingestapt en drukte daarna op een knopje waardoor het portier vanzelf weer dicht ging. Oh geweldig die technologie. 'Welke arme mensen heb je beroofd?' vroeg ze me plagend waardoor ik terug grijnsde naar Mo en het gaspedaal indrukte opweg naar Niveau 1. "Nou het gebruikelijke soort, rijke vieze en vettige mannen." grimaste ik. "Die was lekker te druk bezig om te zien hoe ik dit pareltje van hem afsnoepte." vervolgde ik trots verder. Ik nam enkele verborgen routes zodat we niet tegengehouden werden waarna we na een klein halfuurtje op niveau . 'En, hoe is het met Cerys?' vroeg Mo na even rijden, een vraag die ik niet meteen zag aankomen waardoor ik kort verrast mijn wenkbrauwen optrok. "Eehm, nou geen idee eigenlijk, ik denk niet dat ik ze ooit nog ga zien." zei ik met een zwak glimlahje. Ik had Cerys voor deze week ook nog nooit tegengekomen of gezien, dus ik vermoedde dat het wel hetzelfde zou zijn, alsof Cerys een soort van vreemde hallucinatie was dat we allemaal hadden gezien. "Misschien maar goed ook , ik voel me echt een groentje bij haar." grimaste ik vervolgens waarna het niet lang meer duurde voor ik een plekje vond en de auto parkeerde. Eens geparkeerd stapte ik uit en opende het portier ook voor Mo. "Na u." sprak ik bekakt, met een flauw buiginkje. Tja het was hier een stukje chiquer van 0 , ik wilde niet eens weten hoe niveau 2 eruit hoorde te zien. Ik wachtte geduldig op Mo en liep dan rustig met haar naar het feest. "kijk naar al die auto's," mompelde ik iets tegen mezelf, er zaten enkele pareltjes tussen al was het stelen van wagens misschien iets voor later op de avond.




    GRAYSON ELIOT CARVER

    Lawyer || Cat || Niveau 2 , picking op Rayne for the party




    Ik stond toch al eventjes voor de deur en te zien aan de lichten die aanstonden was Rayne wel thuis. Ik hoorde wat gestommel binnen en trok even nieuwsgierig mijn wenkbrauw op. Wat was ze nu weer aan het uitspoken? Ik hield mijn hoofd dan ook iets schuin terwijl ik geamuseerd toekeek hoe de deur werd geopend, echter moest ik iets naar beneden kijken gezien de dame nog half gebukt bezig was met haar hakjes aan te trekken. ”Hey!” begroette ze me ietswat drukjes waardoor ik het niet kon laten zacht te grinniken. “Sorry, ik ben weer eens te lang blijven hangen op het werk. Ik ben echt bijna klaar, alleen mijn schoenen en dan kan ik gelijk mee,” sprak Rayne waarna ze eindelijk op twee benen stond. Ze zag er geweldig uit in haar kleedje, al had ik daarnet wel gemerkt dat ze haar rits niet helemaal goed toe had gekregen. “Je ziet er weer fantastisch uit,” grijnsde de jonge brunette me toe waardoor ik het niet kon laten om ook te grijnzen. "Dat kan ik ook over jou zeggen." ik schonk haar een knipoogje waarna ik gebaarde dat ze zich even moest omdraaien. "Laat me nog vlug even helpen." sprak ik waarna eens ze zich had omgedraaid ik mijn hand op haar schouder liet rusten, zodat ik haar kleedje goed kon dichten. "Zo, dat is beter, zullen we dan maar vertrekken?" vroeg ik haar waarna ik haar mijn arm schonk. "Dus ook zo druk op je werk?" vroeg ik de brunette eens ik haar begeleide naar mijn wagen. Eens we beiden ingestapt waren deed ik mijn gordel om waarna ik het toch niet kon laten om mijn gaspedaal iets harder in te drukken dan mocht zodat we enigszins op een deftig uur aankwamen bij het gala. Ik vond een goed parkeerplekje en parkeerde de auto waarna ik uitstapte en de deur voor Rayne opende no ook haar portier zodat we het feest konden binnenvallen .



    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Skyeler || ‘Skye’ || Moore
    26 — Bunny — Getting Dantae in trouble

    Het duurde niet lang voordat Skye de donkerharige man gespot had. Hij bewoog zich vastberaden door de menigte, exact dezelfde route volgend als die Cerys eerder had bewandeld. Tijd voor actie. De blondine verscheen in de donkerharige man zijn blikveld en versperde zijn weg naar de mysterieuze Cerys. Echter nog voor Skye haar mond kon openen en de voorsprong voor Cerys kon vergroten schoof de man haar subtiel aan de kant. ”Als je het even niet erg vind,” rolde er koel over zijn lippen terwijl hij zijn jacht door zette. "Eigenlijk wel," mompelde Skye onverstaanbaar terwijl ze haar hoofd lichtjes omdraaide en met haar ogen de man door de menigte heen volgde. Zo makkelijk liet ze zich niet uit het veld slaan. Een snelle pas en wat soepele bewegingen om de feestgangers heen later, had de blondine de man weten af te snijden waardoor hij opnieuw tot stilstand moest komen. Skye wist dat dit niet genoeg zou zijn. Hij zag eruit alsof hij haar alleen al met zijn adem omver kon blazen. Ze moest met iets beters komen. In een split second draaide de blondine zich om en verkocht ze een behoorlijke klap aan de eerste man die haar hand tegenkwam. Ze dook -de donkerharige man in de val lokkend- behendig weg. Het leek op die manier alsof hij de klap had uitgedeeld. Alsof er nog niet genoeg olie op het vuur was gegooid keek Skye met gespeelde verwondering de donkerharige man die net tot stilstand was gekomen aan. "Waar was dat voor nodig?" vroeg ze -haar stem verheffend zodat de omstanders het zouden horen- terwijl ze haar wenkbrauw listig optrok, op dezelfde manier als hij dat eerder naar haar had gedaan. De menigte om hen heen was dichterbij komen staan na het horen van de klap waardoor het voor de man als maar lastiger werd om de zaal te kunnen verlaten. Daarnaast zag de man bij wie de klap aan was gekomen er niet uit alsof hij het donkerharige snoepje ook maar enigszins zou laten passeren. In tegenstelling, de man trok zijn dure blazer uit en duwde die tegen de borst van zijn vriend. Een teken dat niet veel goeds voorspelde. Skye haar blik kruiste die van de in de val gelokte man en liet haar lippen geluidloos 'succes' uitbeelden gevolgd door een snelle knipoog. De blondine deed wat passen naar achteren, pakte een glas champagne van een voorbij komend dienblad en keek met enige trots toe hoe de voorsprong van Cerys alsmaar groter werd. "Mannen..." mompelde ze haar hoofd lichtjes schuddend tegen een chique dame naast haar. "Hoe ze zich elke keer weer door vrouwen laten bespelen." voegde Skye er onhoorbaar aan toe.

    [ bericht aangepast op 4 dec 2018 - 15:41 ]

    Montana "Mo" Byrd
    18 — Bunny — Oliver

    'Nou, het gebruikelijke soort, rijke, vieze en vettige mannen,' antwoordde Oliver al snel en Mo grijnsde kort. 'Die was lekker te druk bezig om te zien hoe ik dit pareltje van hem afsnoepte.'
          Mo lachte weer even. Die rijke mannen waren te veel met andere dingen bezig en letten amper op hun dure juweeltjes. Zeker als vrouw vond Mo het af en toe té makkelijk om zo'n man te verleiden. Nog voordat ze überhaupt kleding had uitgetrokken, kon ze zonder moeite zijn dikke portemonnee uit zijn jaszak pakken en die voorzichtig in haar tas laten glijden. Met een auto was het iets opzichtiger en moeilijker, maar toch kostte het nog relatief weinig moeite. Mensen op niveau 0 hielden iedereen veel beter in de gaten, ook al hadden ze geen dure spullen die gestolen zouden kunnen worden. 'Af en toe is het toch veel te makkelijk,' verzuchtte Mo, maar ze kon een grijns niet onderdrukken.
          Op haar vraag over hoe het met Cerys was, leek Oliver niet meteen een antwoord paraat te hebben. 'Ehm, nou, geen idee eigenlijk. Ik denk niet dat ik haar ooit nog ga zien. Misschien maar goed ook, ik voel me echt een groentje bij haar.' Kort keek Mo hem aan. Ze vroeg zich af of hij zich een groentje op seksueel gebied voelde, of juist op andere manieren.
          Ze stapte uit en ook zij keek meteen naar de dure auto's en ze floot kort en goedkeurend. Misschien moest ze inderdaad maar op niveau 1 gaan wonen. Niveau 2 was nog beter, maar daar zou ze te veel uit de toon vallen, tenzij ze gestolen goederen voor een paar miljoen kon verkopen. 'Hm, niet verkeerd,' merkte ze op en kort keek ze weer naar Ollie. 'Als ik eerlijk mag zijn,' begon ze toen terwijl ze naar binnen liepen, 'kon ik Cerys vanaf het begin al niet uitstaan.' Ze grinnikte even bij het zien van zijn blik en onschuldig haalde ze haar schouders op. Ze was sowieso al een redelijk open boek geweest, maar ze wist niet of Ollie dat ook mee had gekregen tijdens hun korte ontmoeting een week geleden.

    [ bericht aangepast op 4 dec 2018 - 18:16 ]


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

    Rayne Patterson
    25 - Cat - Outfit


          Ik hoorde Grayson grinniken toen ik hem gebogen begroette omdat ik mijn schoenen nog aan het aantrekken was. Ik moest toegeven dat hij wel gelijk had, het zag er ongetwijfeld belachelijk uit en het was zeker niet de eerste keer dat ik mezelf voor schut zette. Met een opgetrokken wenkbrauw draaide ik toch om na zijn gebaar te zien. Wat er was wist ik niet, maar Grayson had vast een reden. Ik glimlachte toen ik merkte dat hij er alleen voor zorgde dat ik mijn jurk goed had zitten. “Dank,” grijnsde ik naar hem. “Een jurk dichtritsen terwijl je de trap af rent is een stuk moeilijker dan je zou denken. Al denk ik niet dat dat ooit een probleem voor jou zal vormen,” vervolgde ik nog en pakte mijn handtas van de grond af om hem vervolgens naar buiten te volgen.
          Ik loop rustig mee met de man naar zijn auto en knik als ik zijn vraag hoor. “Ja, het is een gekkenhuis,” antwoord ik rustig. “Maar ja, je moet ergens mee bezig blijven,” sinds ik het bedrijf van mijn vader had overgenomen had ik zo ongeveer geen dag vrij gehad. Voor een groot deel door mijn eigen keuze, maar ook voor een deel omdat ik vond dat ik bedrijf succesvol moest leiden. En naar mijn mening kon dat alleen door er 24/7 mee bezig te zijn. ”Zo te horen heb jij het dus ook druk op het werk?” vroeg ik en keek zijn kant op. “Niet meer dan logisch natuurlijk, je bent nou eenmaal een zeer gewilde advocaat,” grijnsde ik toen.
          Voor ik ook maar de kans deed zelf de portier te openen, was de deur al geopend door Grayson. Ik glimlach dankbaar en stap zo elegant mogelijk uit, iets wat wel belangrijk was met een jurk die niet al te lang was. “Klaar voor?” vroeg ik en keek hem aan. Ik had wel zin in het feest, maar eigenlijk had ik geen idee wat te verwachten. Op een rustig tempo liep ik in de richting van de deur. Ik was er klaar voor, klaar om een leuke avond te hebben, maar vooral om te kijken wie nog aan de lijst slachtoffers van de Cats toegevoegd kon worden. Een speelse glimlach sierde mijn lippen terwijl ik een stap in de zaal zette en meteen mijn ogen over alle aanwezigen liet gaan.


    Good people are like candles, they burn themselves up to give others light



    GRAYSON ELIOT CARVER

    Lawyer || Cat || Niveau 1 party with Rayne




    Rayne leek het te waarderen dat ik haar jurkje goed dichtdeed. “Een jurk dichtritsen terwijl je de trap af rent is een stuk moeilijker dan je zou denken. Al denk ik niet dat dat ooit een probleem voor jou zal vormen,” sprak ze wat me deed grinniken. "Nee dat is me inderdaad nog nooit voorgekomen." sprak ik geamuseerd, vooraleerd we samen richting te auto stapten. Mijn vermoedens over de drukke periode van haar job leek ook te kloppen, gezien ze het vergeleek met een gekkenhuis. Vele mensen van de lagere niveau's onderschatten vaak dat ons werk ook enorm veel tijd en energie vroeg. Zonder ons zijn de hele economie van de drie verdiepen helemaal in duigen vallen en dat deed het toch al behoorlijk gezien er een licht tekort was aan 'goed' personeel. “Maar ja, je moet ergens mee bezig blijven,” sprak Rayne nog waarbij ik begrijpend knikte. We waren beiden ook baas van ons bedrijf, als we zouden stilvallen dan ging alles ook vast. ”Zo te horen heb jij het dus ook druk op het werk?” vroeg Rayne nieuwsgierig waarbij ik ook even naar haar keek. “Niet meer dan logisch natuurlijk, je bent nou eenmaal een zeer gewilde advocaat,” grijnsde ze wat me deed teruggrijzen, waarna ik mij blik weer op de baan had gericht. "Klopt, cliënten blijven met de pakken binnenvallen, het lijkt soms nooit te stoppen." sprak ik. "Zeker met de zaak Mortimer nu die veel aandacht opeist." zei ik simpel eens we aankwamen.
    Galant hielp ik Rayne uit de autowaarna ik haar mijn arm schonk. “Klaar voor?” vroeg ze me wat me deed glimlachen. "Voor dit soort feestjes? Altijd." sprak ik zelfverzekerd waarna we het feest binnengingen. Het was goed druk , je had een kleine mengelmoes van verschillende niveau's en het was makkelijk om jezelf hier ook in te vermengen. Zo hier en daar herkende ik een Cat al schonk ik niet veel aandacht aan hen gezien ik niet wilde dat het zou opvallen. Een bediende kwam lang en ik nam twee glaasjes bubbels waarna ik een glas aan Rayne schonk. " Goed veel volk, vind je niet?" sprak ik geamuseerd.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Dantae Cedro Fuensanta

    ”Never kick me when I'm down, because when I get back up...
    You're Fucked.”

    • 29 • Bunny • Street Fighter • With Skyeler •

    Wat de jonge vrouw ook nog had mogen mompelen, ik hoorde haar al niet meer zodra ik haar voorbij was gelopen. Echter, was er ook van Cerys geen spoor meer te bekennen, waardoor een geërgerde zucht mijn mond verliet. Zigzaggende bewoog ik me soepel door de menigte heen en wanneer ik net denk het ergste gehad te hebben, verschijnt de blondine van eerder plots en uit het niets voor mijn neus. Met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik haar aan. Wat er vervolgens gebeurde had ik nooit aan zien komen, laat staan dat ik het ergens verwacht had. In de uitdrukking van de blondine merkte ik al gauw op dat ze iets van plan was, maar voor ik haar er naar kon vragen, draaide ze zich resoluut om, om de man achter haar een rake klap te verkopen.
          ”What the..”
    “Waar was dat voor nodig?” vraagt ze me dan — haar stem dusdanig verheffend dat het voor de mensen om ons heen overduidelijk te horen was. “Pardon?” weet ik uit te brengen en doe een stap naar achteren, niet omdat ik ook maar ergens bang ben voor haar — of de gast die nijdig onze kant op keek terwijl zijn wang aardig rood kleurde vanwege de klap die hij gevangen had — maar om een eerste blijk te geven aan mijn onschuld. Als mijn donkere kijkers zich vasthaken in die van de blondine voor me zie ik hoe haar val voor mij sluw dichtvalt. Een boze grom verlaat mijn mond, waarop ik mijn vuisten bal. Een reek aan dreigende verwensingen stijgen op in mijn keel, maar ik weet wijselijk mijn lippen op elkaar te houden. Het werd me al gauw duidelijk dat me dit niet zomaar gebeurde en het puur als afleiding diende voor de brunette eerder. Ze had geweten dat ik me niet zomaar weg liet jagen, maar een actie als deze was compleet onnodig geweest; wat ik de jonge vrouw voor me dan ook niet in dank afnam.
          ”Luister,” poog ik de situatie te verklaren en richt me tot de jongen als ik zie dat deze zijn mouwen al aan het opstropen is. De spanning in mijn lichaam glijdt weg en haast verslagen laat ik mijn armen hangen. “Vriend, dit wil je echt niet doen,” breng ik waarschuwend uit, wetende dat hem vertellen dat het een val was van de blondine een verhaal was waar hij absoluut niet naar ging luisteren. De jonge vrouw had perfect geweten wat ze moest doen om er voor te zorgen dat ik niet direct weer door kon. Het secreet.
          ”Misschien had jij dan beter na moeten denken voordat je me zomaar een knal verkocht,” beet de jongen me toe. Lichtjes schudden ik met mijn hoofd en tilde mijn handen lichtjes op om hem nog éénmaal een waarschuwing mee te geven. Echter kreeg ik weinig kans nog om me verder te verweren, want voordat ik mijn mond ook maar open had kunnen doen, zag ik hoe zijn vuist in volle vaart mijn kant op vloog. Behendig ontweek ik hem, waarna ik in een instinctieve handeling mijn gebalde vuist in zijn maag terecht liet komen. Een gesmoord geluidje weerklonk, maar in plaats van na deze stoot al direct op te geven, kwam de jongen met enige vaart direct terug — zijn gezicht weliswaar verkleurd en vertrokken van de klap. Ik moest het hem nageven, de jongen liet zich niet zomaar kisten en ik zou hem mijn complimenten gegeven hebben als zijn reactie terecht was geweest. Nu maakte het me alleen maar kwader, al helemaal als zijn vuist geheel onverwachts mijn kaak weet te raken doordat ik — hoe onbenullig ergens ook — toch een poging lijk te doen hem enige uitleg te geven. Een boze grom verlaat mijn mond en wanneer een of andere Cat veel te laat de jongen waarschuwt, door te roepen dat ik een titelverdediger was binnen het boksen, deel ik een laatste tweetal klappen uit die de jongen een ontmoeting met de vloer geven.
          ”Voel je nu het verschil?” spuw ik hem toe, doelend op de klap van de blondine en de paar die ik hem daarna gegeven had. “Die griet speelde een fucking spelletje.” Vervolgens zoek ik met mijn blik naar de jonge vrouw en wanneer ik haar bij de bar spot, werp ik haar mijn meest dreigende blik toe. Ze mocht van geluk spreken dat ik mijn principes had als het aankwam op het slaan van een vrouw, maar als ze een vent was geweest had ze beter kunnen rennen. Woede kolkt door mijn aderen heen en wanneer ik bij de jongen weg stap gaat de kleine menigte subtiel iets uiteen om me erdoor te laten. “Oprotten,” snauw ik een jonge ober toe, als deze mijn kant op komt gelopen — voor wat het dan ook mag zijn — en been nijdig weg. Het feest was wat mij betreft alweer afgelopen.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    ❀      CERYS .
    25 — Bunny, Dantae, outfit


    Haar chocoladebruine haarlokken zwierden achter de jonge vrouw aan het moment dat ze verder rende. In werkelijkheid vluchtte ze niet weg van hem, van Dantae, maar van haar verleden — en hoewel ze dit wist, realiseerde ze het niet volledig. Niet daadwerkelijk. Volgens haar was het immers een gegronde reden om haar hart, laat staan die van hem, te beschermen tegen de gevaren van de liefde. Want laten we wel wezen, Cerys had de chemie tussen hen echt wel gevoeld. Het was moeilijk geweest die te negeren, iets wat in haar kus al door had geschemerd. Als ze Miguel nog had, zou ze nooit zo naar hem hebben gekeken, al is dit snoepje in het bijzonder slecht voor haar.
          Met een licht gehijg zeeg ze neer op één van de bankjes buiten, een eindje weg van de feestlocatie, letterlijk met de handen in haar haren. Er stonden enkele mensen die aan het roken waren, een gezellig gesprekje waren begonnen of simpelweg hun rust nodig hadden, maar dat deerde haar niet zoveel. Het punt was dat er geen figuren waren die ze kende, vooral niet degenen die ze trachtte te vermijden. Zoals Dantae, of mensen van haar verleden. Hopelijk zou Skyeler hem niet al te hard aanpakken, ze probeerde hem dan wel te vermijden, dat betekende niet dat ze hem bepaalde dingen toewenst. Wat ze tegen Oliver had gezegd een week of twee geleden meende ze; hij scheen een goede man, en vriend. Alleen niet iemand die in haar wereld behoorde.
    Terwijl ze haar blauwe poelen over de verschillende types liet vallen, nam een eenzaam gevoel in haar binnenste plaats. Het deed haar denken aan een geïsoleerde kalmte, want hoewel de stilte haar meevoerde naar de meest duistere plekken, ervoer ze tevens een sereniteit die ze op andere wijze niet zou gewaarworden.

    Als ze een broek had aangetrokken in plaats van een jurk zou ze nu haar benen opgetrokken hebben, maar momenteel was dat geen handig idee. Dus in plaats daarvan stak ze een sigaret op, waarvan binnen de kortste keren grijze rookwalmen de heldere nachtlucht kleurden. Haar gedachten dwaalden terug naar Miguel’s dood. Ze was er zo van slag van geweest, nee, Cerys kon met alle eerlijkheid zeggen dat het een duistere put was waarin ze niet uit scheen te komen. Ten minste, mocht Alvera haar niet geholpen hebben toendertijd. Ondanks dat ze een behoorlijke tijd geen contact hadden gehad, was ze er alsnog voor de vrouw en dat waardeerde ze meer dan ze ooit had laten blijken. Hierom mocht de getinte schone altijd bij haar aankloppen, zelfs in het midden van de nacht, en ze zou er voor haar zijn.
          Wanneer een commotie zo luidruchtig doorklonk in de buitenlucht dat de brunette uit haar zware hersenspinsels werd getrokken, blikte ze verschrikt rond zich heen. Het rumoer bleek van het feest binnen te komen, en ze beteugelde zo goed mogelijk het schuldgevoel dat op kwam zetten als een sneltrein. In de hoek van haar ogen viel haar echter iets op en toen de waas net zo snel weer weg was, realiseerde ze dat het enkel een achtergebleven fragment van haar herinneringen was. De middelbare vrouw, die onvoorstelbaar veel op de bekakte moeder van Miguel had geleken, had Cerys kort de schrik van haar leven gegeven.


    ‘I've never seen a star this close——
    you got me stuck by the way you glow.’


    Ze hadden immers nooit op goede voet met elkaar gestaan en zelfs hedendaags gaf ze de brunette de schuld van zijn overlijden. De grootste schuld kwam echter van haarzelf, gezien er geen dag voorbij ging dat ze er niet aan terugdacht. Na het ontmoeten van Dantae viel dat des te slechter, want terwijl zij interesse had gevonden in een andere man, waar was Miguel? Het was een angst die haar tot op de dag van vandaag bleef achtervolgen en haar midden in de nacht wakker maakte, schreeuwend en badend in het zweet.
    Met een harde beweging beet ze op haar onderlip, die licht begon te bloeden. De afdruk stond op de sigaret zodra ze hier vervolgens een hijs van nam. Juist — dit moest ze zichzelf keer op keer in blijven prenten, dan zou het wel goedkomen. Als een soort teken zag ze een figuur in zicht slenteren, iemand die ze momenteel maar al te graag wilde troosten. Hoewel de achtervolging even op zich had mogen wachten, was het onmiskenbaar dat Dantae de hoofdrol had gespeeld in Skyeler’s toneelspel. En aan de donderwolk boven hem was te merken dat hij niet in zijn opperbeste humeur was.
          ‘Ik bewonder je vastberadenheid, dat geef ik je wel.’ Haar lippen vormde zich in een lichte, verontschuldigend bijna, glimlach het moment dat hij dichter in de buurt was gekomen. Net zoals Cerys had hij een peuk opgestoken en de robuuste man had de bar zelfs weten te vinden. Iets wat kort haar gezicht liet vertrekken voor ze deze weer in een glimlach trok.
    Je zou denken dat er verscheidene soorten mannen in dit wereldje waren, alleen in feite viel dat vies tegen. In dit circuit waren er maar enkelen die haar interesse hadden weten te wekken — al dan niet zoals Dantae, dat was een geheel nieuw niveau waaraan ze zich niet durfde te wagen. Niettemin had ze op zulke momenten één ding geleerd, namelijk dat je de wolf, als het ware, niet naar z’n zin wilde maken. Laat een klein, doch gemeend iets zien, en je zou er nooit meer vanaf komen. Ze wist vrij zeker dat dit hetgene was dat Dantae had gedreven; hij had iets in haar ogen gezien en nu moest ze met d’r kont op de blaren zitten.
          Met haar ene hand wreef ze over haar keel, terwijl ze met de andere naar zijn glas wees. ‘Ik heb zo’n droge keel. Mag ik een slokje?’ Ze had vanaf hier de alcohol kunnen ruiken en als er iets was waar ze een godganse hekel aan had, was dat het wel. Hopelijk zou ze hem nu niet helemaal over de rand van de afgrond duwen, want dat verdiende hij niet. Zachtjes bedankte ze de man zodra ze het glas in haar hand kreeg, alvorens soepel op te staan en de beker met een flinke zwieper en zonder zorgen door de lucht gooien. ‘Drink niet in mijn bijzijn,’ vermeldde ze hem, waarna ze zich naar hem toekeerde en haar woorden wilde vervolgen. Deze bleven echter in haar keel hangen toen ze een rode kleur bij zijn kaak opmerkte, wat in eerste instantie verborgen werd door zijn donkere baardgroei. Cerys wist niet precies wat het was, maar de paniek was in haar ogen te zien — het verleden van Miguel’s einde erin weerspiegeld.
          ‘Je bloed!’ Het was niet eens zoveel, echter het was genoeg voor haar om Dantae naast zich op het bankje te trekken en een tevoorschijn gehaalde tissue tegen zijn kaak aan te drukken. ‘Ik heb nog zo gezegd dat het vechterswereldje gevaarlijk is en——’ Bruusk staakte ze haar woorden, en vermeed zo goed mogelijk zijn onderzoekende blik. Shit.
    Cerys moest zich voordoen als een sociaal persoon die geen getraumatiseerde, dodelijke verleidster was, vooral bij hem. Echter, zelfs dit wist zij al gelijk goed de kop in te drukken door zo onrustig te reageren. Pas nu had ze door dat ze in haar schrik d’r sigaret op de grond had laten vallen, welke ze afwezig uittrapte met haar hak, terwijl de vrouw naar de grond bleef staren. Intussen had ze haar hand van zijn kaak en arm afgehaald om deze onschuldig in haar schoot te leggen.
          ‘Prima,’ gaf ze uiteindelijk toe, zachter dan normaliter gesproken, ‘er zijn wat dingen voorgevallen waardoor ik zo reageer. Maar het is niet jouw taak dat te psychoanalyseren, oké. Waarom ga je niet naar iemand anders in plaats van je tijd te verspillen mij proberen te leren kennen?’
    Voor even herinnerde ze zich de boze blik die ze van hem toegestuurd had gekregen, en ze vroeg zich af of het oprechte interesse was of man—eigen. Haar gok was, jammer genoeg, de laatste gezien hij door vele vrouwen gewenst werd met zijn ruige doch aantrekkelijke uiterlijk en mysterieuze aura. Zelfs Cerys vond hem uitermate intrigerend. Zijn aroma wist haar keer op keer te hypnotiseren. Het was als nectar voor bijen, en zij was zijn bij.
          ‘Je hebt mijn vraag nog altijd niet beantwoord.’ Ze boorde haar lichte poelen, die voor een enkel moment iets donker schenen te worden, in de zijne. ‘Waar sta ik binnen jouw realiteit? Wat verwacht je van me?’

    [ bericht aangepast op 13 dec 2018 - 22:05 ]


    [ heaven knows ]


    OLIVER THEODORE DARRELL

    Bunny || at the party in niveau 1|| with Mo.




    'Af en toe is het toch veel te makkelijk,' verzuchtte Mo, al kon ik duidelijk een grijns om haar lippen zien, ik judge haar zeker niet om wat ze doet, op een niveau als 0 is het stelen om te overleven, maakt niet uit op welke manier. Een speelse grijns ruste dan ook op mijn lippen terwijl we richting het grote gebouw liepen, toen Mo me plots verraste met haar vraag. Mijn antwoord was direct en eerlijk, ik vermoedde niet dat ik Cerys ooit nog tegen het lijf zou gaan lopen. Goedkeurend floot Mo even naar de chique wagens en ook ik kon het niet laten om lekker lang te loeren naar sommige pareltjes van wagend. 'Hm, niet verkeerd,' keurde Mo nog én van de laatste wagens voor ze zich weer tot mij richtte. Hierdoor schonk ik de brunette dan ook weer al mijn aandacht 'Als ik eerlijk mag zijn,' begon ze eens we de enkele tredes opgelopen waren die ons leidde naar de grote deur die wijd open stond om alle gasten te ontvangen. 'kon ik Cerys vanaf het begin al niet uitstaan.' haar woorden deden me even spontaan lachen, puur omdat Mo zo eerlijk was end at vond ik geweldig aan haar. "Noted" grijnsde ik naar Mo, ik snapte vrouwen niet altijd even goed, maar het was me wel al vrij snel duidelijk geweest dat erys en Mo nooit echt vriendinnen zouden kunnen worden. "Ik denk niet dat we haar snel terug zullen zien." zei ik schouderophalend eens binnen was ik toch even verrast, ik had nog nooit zo'n classy feest gezein, en wetende dat dit enkel niveau 1 was... ik wilde bijna niet weten hoe het er aan 2 toeging. Een serveerde kwam naar ons toe en bood ons een drankje aan, waarbij ik voor zowel Mo als mij een glas cava nam en het ene glas aan mijn vrouwelijk gezeldschap bood. "Zie alles glinsteren, het zou schandalig zijn als iemand wat zou stelen, vind je niet." fluisterde ik haar plagend toe, ik kon van hier al juwelen zien glinsteren en handtasjes genoeg om even in te snuisteren.





    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH