[3OO] Satan's Waiting II Speeltopic - Speeltopics

Setting Een kleine donkere kamer, waar de temperatuur veel te hoog is waardoor het lijkt als of je in een sauna zit. Maar ondanks de warmte, is het er in de ruimte ijs koud. In deze kamer bevind zich enkel en alleen een matras van stro en een oude verrotte laken die aangevreten is door de muizen en ratten die door de verschillende kamers rond rennen opzoek naar eten. Een ijzeren zware deur met een klein raampje is de enige weg naar buiten maar deze ijzeren deur is te zwaar voor menselijke kracht om te openen.

The beginning Zes maanden na het ritueel is het tijd voor de aflossing, alle vier de dames worden in de nacht opgehaald door mannen gehuld in zwarte mantels ze worden ieder gebracht naar hun eigen persoonlijke cel de kleine donkere kamer die tergelijketijd koud en warm is, waar ze zullen ontwaken om aan hun nieuwe leven te beginnen. Een leven die ze ieder niet hadden verwacht, in hun kleine persoonlijke cel zit hun aanstaande man al te wachten tot de dames wakker worden, voor nu zal het hun meester zijn en zijn ze veroordeeld tot hun eigen persoonlijke slaaf. Het is de bedoeling dat de duivel samen met zijn zoons de meiden hun lot vertellen en dat ze zich klaar maken voor een gezamenlijk ontbijt wat zich zal plaats vinden in de grote eetzaal. Maar er zit een klein adertje onder het gras, deze hele gebeuren is een test. Slagen de dames volgens hun meesters dan verlaten ze dezelfde dag nog de kleine donkere kamer en trekken ze de dienst kamers binnen. Zakken ze dan blijven ze zitten in de kleine donkere kamer.

Koppels Lucifer & Veronica Daisy Lewis Azazel & Eden Farah Kinleigh Aamon & Leia Persephone Buchanan Asmodeus & Cassandra Havana Martin

Regels       – 300 woorden minimaal, is makkelijk te halen.       – Minstens 1 keer in de week reageren.       – Niet meer dan 1 personage.       – Een reservering blijft 48 uur staan.       – geen perfecte personages.       – Hou het realistisch.       – godmodden en powerplayen zijn niet toegestaan.       – 16+ is toegestaan.       – Er moet minimaal een post tussen zijn voor je weer mag reageren.       – Topic's worden alleen aangemaakt door Imogen       – Naam verandering door geven.       – Leef je de regels niet na, dan word je na de tweede waarschuwing er uit gegooid. Topics: Rollentopic Praattopic

[ bericht aangepast op 15 nov 2017 - 14:36 ]

MT

---

Bowties were never Cooler

Yassss

---

Mhm?

MT

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Mt

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

MT! Jeeeeh! ^^

---

I have seen my own sun darkened

She is an artist Painting smiles on everyone's faces But her own

Alone - Somewhere, I have no Idea - Outfit       Ik had zo’n vreemde droom gehad vannacht. Hij leek zo onwerkelijk echt, dat ik letterlijk spierpijn op plekken heb waarvan in geen idee had dat die bestonden. In mijn droom kwamen vreemde mannen gehuld in mantels mijn kamer binnen en zodra één zag dat ik me in een half-wakkere toestand bevond, zongen ze een lied in een vreemde taal waardoor mijn ogen langzaam weer dicht leken te vallen en de tentakels van de slaap me weer onderdompelde.       Met mijn benen opgetrokken, onderhand tegen mijn kin in aan, wieg ik zachtjes heen en weer. Ligt het aan mij of is hier koud? Ik voel kippenvel op mijn armen verschijnen, duidelijk zichtbaar door de korte mouwen van mijn pyjama shirt. Klappertandend probeer ik nog ietwat warmte te vinden en ik tast met mijn hand naar mijn donzige deken waarin ik altijd als een soort burrito opgerold lig. Iets anders dan grind en koele stenen vinden mijn vingers helaas niet. Ik zucht even en ril omdat de temperatuur al snel weer iets lijkt te stijgen.       Wacht eens even…? Grind? STEEN?? Zelfs met mijn ogen op half elf kan ik zien dat ik me niet meer in mijn eigen kamer bevind. Mijn maag begint te draaien en ik druk mijn vrije hand tegen mijn buik omdat ik met de andere mezelf overeind probeer te krijgen. Dit is niet goed, dat is het eerste wat ik denk zodra mijn hoofd helder genoeg is om weer een beetje normaal te functioneren.       Mijn eerste impuls is om naar de tralies te rennen en daar zo hard aan te rukken totdat het van ellende in elkaar zakt, maar ik ben de Hulk niet. Het zou mij nooit lukken om dat stevige ding uit z’n voegen te krijgen. Snel kijk ik om me heen, op zoek naar een vluchtmogelijkheid, al weet ik voordat ik eraan begin dat het ijdele hoop is. Is dit een politiegevangenis? Ik ga snel langs wat ik allemaal gedaan zou kunnen hebben, maar ik kom niet verder dan het stelen van een Bounty uit de voorraadkast van mama.       ”HEY!” roep ik daarom maar, in de hoop dat er iemand antwoord en me vertelt wat er verdorie aan de hand is. Veel geduld heb ik namelijk niet echt, nooit gehad ook, al heb ik het wel een beetje geleerd met de jaren. “Jullie hebben de verkeerde persoon,” mompel ik er zachtjes achteraan. Want, kom op zeg! Ik heb nooit iets gedaan wat mij een enkele reis gevangenis kon bezorgen.

[ bericht aangepast op 30 okt 2017 - 19:42 ]

---

I have seen my own sun darkened

~Oeps~

[ bericht aangepast op 30 okt 2017 - 19:03 ]

---

I have seen my own sun darkened

Hij was te laat. Het was niet bewust, al wist hij wel dat hij had getreuzeld. Azazel ging gewoon echt niet zo graag naar huis en helemaal niet als hij naar huis moest komen. Hij was net iets groots van plan. Wat precies wist hij nog niet, dat zou hij op het moment wel zien. Misschien was het wel een aardbeving, dat deed hij graag, ondanks de enorme hoeveelheid energie het vroeg. (Na Pompeii was hij als een aardappelzak ineengezakt en zo enkele dagen blijven liggen, maar het was het waard geweest).       Nee, op dit moment, sjokte hij door zijn eigen kasteel dat al drie eeuwen geen update meer had gekregen. Sowieso zou er niet veel meer aan veranderd kunnen worden, doordat de Hel algemeen in de tijd was blijven steken. Er was geen wifi, geen elektriciteit, verdomme, er was niet eens deftig wc-papier!       Mokkend en sjokkend liep hij de trappen af, naar de kelder. Net voor hij de grote deur naar de cel wilde openen, hoorde hij iemand schreeuwen. Woops, ze was al wakker, shit. Azaze opende de deur en tastte naar het lichtknopje.       "Fucking shit," mompelde hij kwaad toen hij besefte dat hij geen lichtknopje zou vinden. Hij sloeg met zijn vlakke hand op de muur, draaide zich om en rukte een toorts uit de handen van een dienaar die hem blijkbaar was gevolgd. "Wat moet jij hier? Rot op," riep hij naar het arme ding, waarna hij het weer compleet negeerde en naar binnen ging.       "Leuke broek," grinnikte Azzy, nadat hij er een volle minuut naar had gestaard. In feite vond hij de ironie hilarisch en het hielp om zijn humeur wat op te krikken. "Hoe heet je?" vroeg hij aan het meisje in de witte pyjama. Hij zwaaide en wees met de toorts alsof het een potlood was, en negeerde de vonken en spatten was (of whatever ze gebruikten) die er vanaf sprongen.

---

Mhm?

Asmodeus

Luxuria • 23/Eeuwen • Cassandra • De kelder • Outfit
Het was zes maanden geleden dat ik de wens van een jonge dame had ingewilligd. Zes maanden geleden had ik haar moeder's paradijs verwisseld met haar vader's hel. Nu was het tijd voor de betaling. Na eons alleen te zijn geweest, in elk geval emotioneel, had vader besloten dat het tijd was voor een echte partner. Ik was niet zeker of ik dat nu wel wilde, maar zijn wil was wet, en tot nu toe was hij altijd correct geweest. Ik haalde nog een hand door mijn haren en zette er een pet over. Mijn vleugels flapten intussen wat rusteloos rond. Het liefst dook ik weer terug mijn werk in om met wat verdoemde zielen te klooien, of om meer stervelingen te verleiden. Dat kon jammer genoeg niet. Ik keek nog even in de spiegel en klapte mijn vleugels in. Als we samen moesten leven, zelfs al was deze sterveling mijn slavin, kon ik haar waarschijnlijk maar beter niet meteen confronteren met mijn vleugels. Mijn hoektanden zouden mogelijk al beangstigend genoeg kunnen zijn. Toch wilde ik in het begin zo veel mogelijk afstand houden. Ik kende haar niet, en ondanks ik haar liefde voor haar vader kon waarderen, was ze niet slim genoeg om geen deal te sluiten met een duivel, en respect voor haar moeder had ze duidelijk ook niet. Mensen straffen was onze taak, niet die van een mens zelf. Ik liep naar de kelder en zag mijn broer voorbij slenteren. Ik had geen haast, dus ik liet kleine Azazel maar voor gaan. Ik liep rustig achter hem aan en hoorde hem tieren, waardoor ik maar even bovenaan de trap bleef staan. Ik wist beter dan op dit moment tussen hem en het object van zijn woede te komen. Ook gaf het me even te tijd om te bedenken hoe ik mijn dame zou wekken. Ik liep rustig omlaag, waarbij mijn ogen al snel wenden aan het donker en het zwakke licht van de fakkel die Azazel vast had. Ik liep naar de juiste cel en tikte een paar keer met mijn vingers op het kleine raampje. Ik opende de deur en sloot deze even snel weer achter me. Ik pakte een van de ratten van de vloer en aaide het beestje rustig. "Goede morgen." Mijn stem was zacht en zoet, terwijl ik nog altijd haast onzichtbaar in de schaduw stond. Ik ging eerst eens even haar reactie pijlen op mijn aanwezigheid, voor ik zou beslissen wat haar test zou zijn voor haar vertrek uit dit verblijf.

[ bericht aangepast op 30 okt 2017 - 22:44 ]

---

Bowties were never Cooler

Ondanks het feest van gisteravond had ik mezelf met mijn lichtelijk dronken kop nog weten om te kleden in wat comfortabelers voor bed. Ik had feesten waar ik erger was en feesten waar het veel minder was, maar ik wist mezelf nog staande te houden. Tot ik echt naast mijn bed stond en me erop liet vallen. Ik had het gevoel dat ik binnen een minuut in een diepe slaap was gevallen. Toch was ik midden in de nacht kort wakker geworden. Maar het was waarschijnlijk mijn vader geweest die checkte of ik wel thuis was gekomen. Ik had er daarom niet veel aandacht aan besteed en binnen de kortste keren was ik weer in slaap gevallen.
Nu werd ik toch langzaam echt wakker, vooral omdat het ijskoud was. Misschien had ik de deken van me afgetrapt of waren het de shorts. Of beide, maar dan nog. Dit was abnormaal koud. Ik open mijn ogen en ik zie geen hand voor ogen. Ik frons en laat mijn ogen wennen aan het donker, maar kom al akelig snel tot de conclusie dat dit zeker niet mijn oude vertrouwde kamer was. Even begin ik te twijfelen of ik wel thuis ben gekomen, of dit moet een bizar realistische droom zijn. Ik hoor een zacht getik en ik kijk op, dan wordt een deur kort geopend. "Goede morgen." hoor ik een zachte, zoete stem zeggen. Een stem die ik zeker niet meteen herken. 'Ehm... Hey?' zeg ik, mijn ogen wat vernauwd. Ik blijf kort stil en klak dan snel met mijn tong. 'Weet je.. Ik heb veel afterparty's meegemaakt maar dit is wel weer wat anders.' zeg ik vervolgens. Ik wist ook wel dat dit hoogstwaarschijnlijk geen afterparty was, maar goed. Het is te proberen.

---

El Diablo.

MT

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

boyfriend not in the army | eightteen | aamon | with aamon

Langzaam aan begin ik wakker te worden en als automatisch begin ik blindelings om me heen te voelen, opzoek naar Brandon. Eigenlijk zijn jongens op de dormrooms niet toegestaan, maar gezien ik toch kamergenootloos ben, laat ik hem hier gewoon vaak slapen. Ik voel echter alleen maar lucht en koude, harde grond. Mijn lichaam zelf is ook behoorlijk koud, waardoor ik het vermoeden dat ik hier al een tijdje lig. Een wat geërgerd gebrabbel komt over mijn lippen.       "Brandoooon, het is niet lief om mensen uit bed te trappen wanneer ze slapen, eikel." Al was het waarschijnlijk meer haar eigen schuld, ze rolde wel vaker uit bed. Opnieuw voel ik rond, half in de lucht, om het bed te vinden en zo ook een stuk deken, maar ik voel opnieuw alleen lucht. Was ik dan zover van het bed gevallen?       Ik open mijn ogen en krabbel overeind, waarbij mijn botten lichtelijk kraken, waarna ik nog half slaapdronken richting het raam loop om de gordijnen te openen. Of tenminste, waar het raam zou moeten zitten. "What the fuck."       Mijn ogen beginnen te wennen aan het donker, waardoor ik de ruimte waarin ik me bevind zie, en die lijkt in de verste verte nog niet op mijn met foto's behangen kamer. Verward wrijf ik in mijn ogen. Ik weet honderd procent zeker dat ik niet gedronken heb gisteravond, dus ik kan niks vreemds uitgevoerd hebben dat hier ineens ben, in de kamer die op een cel lijkt, in mijn fluffy pyjama nota bene. Ik ben ofwel aan het dromen, of dit was een grap. Ik vermoed het laatste, gezien ik laatst een grap had uitgehaald bij Brandon en hij had gezworen om "wraak te nemen". Eigenlijk mag ik niet te veel zeuren, want als dit een grap is, dan is het een erg goede grap, die ik zelf ook nog wel bij iemand zou uithalen.       "BRANDON!" roep ik, terwijl ik naar de tralies loop. "Ik weet dat jij het bent, sufkopje. Laat me gaan, ik moet nog een project afmaken." Geen reactie. Zachtjes vloek ik binnensmonds. Mijn oma zou zich omdraaien in haar graf. "Okay dit wordt dus geen seks voor jou vanavond!" probeer ik nog, maar niks. Geen reactie. Hij is koppig bezig.       Een zachte zucht komt over mijn lippen en ik draai me om, met mijn rug naar de tralies toe. Pas nu valt een soort gedaante in schaduwen van de cel mij op, maar het lijkt niet op Brandon. Ik kantel mijn hoofd een tikkeltje naar rechts, een frons op mijn gezicht. "Hoor jij bij het complot?" i'm not saying i hate you, what i'm saying is that you are literally the monday of my life

[ bericht aangepast op 30 okt 2017 - 22:34 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Asmodeus

Luxuria • 23/Eeuwen • Cassandra • De kelder • Outfit
Het meisje was duidelijk nog niet helemaal mee met wat er gaande was, maar ze zou het snel genoeg merken. Ik zag haar ogen wat vernauwen en hoorde een klikje van haar tong. Ik grinnikte zacht bij haar woorden, waarbij mijn spierwitte tanden even zichtbaar werden in het schaarse licht van de cel. Dit was een dame die haar mondje bij zich had. Op dit moment was het zeker vermakelijk, maar ik wist niet voor hoe lang dat zou duren, als het betekende dat ze geen manieren had. Dat was iets om uit te vinden. "Een deal sluiten met een zoon van de Duivel, is ook niet je normale feestje." zei ik nog altijd in dezelfde toon, voor ik wat meer het licht in stapte. Ik aaide nog altijd de rat die redelijk rustig in mijn hand lag. "Hoe gaat het trouwens met je ouders? Is het allemaal een beetje naar wens?" De enige reden waarom onze deal nog iets zou veranderen, was als mijn deel van de deal niet naar wens was, maar ik deed dit al lang genoeg om eigenlijk zeker te weten dat het allemaal naar wens was. Ik knipte met mijn vingers, waarbij ik mijn vleugels iets voelde vibreren onder mijn shirt. dingen laten verschijnen deed ik niet vaak, en het koste dan ook wel een beetje moeite. Een setje kleren verscheen op het bed. "Ik stel voor dat jij je omkleed. Het is bijna tijd voor het ontbijt. Hoe graag ik ook dames in hun ondergoed of pyjama zie, voor een familiegelegenheid heb ik mijn dame graag in fatsoenlijke zedelijke kleding." Ik zou haar moeten uitleggen wat de bedoeling was, maar ergens wilde ik graag weten in hoeverre ze er zelf achter kon komen. Heel moeilijk was het namelijk niet, of zo zou je denken. Ze zat vast in een goor donker hok, met iemand die haar vertelde wat ze moest doen. Veel meer puzzelstukjes had je toch niet nodig om uit deze situatie wijs te worden? Ik wachtte rustig af, terwijl ik het meisje nogmaals goed bekeek in het weinige licht in de cel. Ze zag er goed uit, een beetje aan de magere kant, maar dat kwam wel goed. Voor nu probeerde ik nog altijd haar algemene reactie en persoonlijkheid te peilen.

---

Bowties were never Cooler

Ira      ✦      Dungeons       ✦      With Leia

✦      ✦      ✦      ✦      ✦       Zonder enige inspanning heeft Aamon een dunne barrière van lucht geworpen tussen zijn rug en de vochtige, kille muur van de cel. Het is niet dat hij hier met veel plezier is, laat staan dat hij dan ook zijn kleding nog gaat ruïneren door middel van leunen tegen een smerige muur.       Vanuit de schaduwen kijkt hij neer op de gedaante die verderop in de kleine ruimte op de grond ligt. Blonde haren en lange benen is het enige wat hij momenteel kan onderscheiden en hij staart al minutenlang naar de bewegingloze gestalte.       Hij heeft geen idee wat hij kan verwachten en dat is zachtst gezegd frustrerend. Toen hij maanden geleden uit pure verveling een wens had vervuld, uiteraard met de belofte op een chaotisch gevolg, had hij niet verwacht dat dit chaotische gevolg hem zou betrekken. Maar hier is hij dan, met een wezen van het vrouwelijke geslacht. Als er iets wispelturig is dan is het wel een vrouw, bedenkt hij zich terwijl zij zich roert en er eindelijk wat tekenen van leven ontstaan. Wispelturigheid is niet iets waarmee hij goed om kan gaan. Oké, eerlijk... eigenlijk kan hij nergens goed mee om gaan.       'Brandoooon, het is niet lief om mensen uit bed te trappen wanneer ze slapen, eikel,' klinkt het plots, waarop ze nu toch echt in beweging komt en al mompelend en mopperend om zich heen begint te tasten.       Aamon voelt zich niet geroepen haar een helpende hand te bieden of haar enige informatie te verschaffen en laat de scene gewoonweg ontrafelen.       'Okay dit wordt dus geen seks voor jou vanavond!' verklaart ze, alvorens zich eindelijk in zijn richting te draaien en hem te spotten. Of in ieder geval te kijken naar de plek waar hij nog steeds verscholen staat in het duister.       'Wel, dat is betreurenswaardig,' gromt hij laag, zonder nog een vin te verroeren. Hij neemt haar eens goed in zich of voor zover dat mogelijk is en concludeert dat hij het zeker slechter had kunnen treffen.       'Hoor jij bij het complot?' vraagt ze, waaruit hij ophaalt dat ze nog niet bepaald door heeft wat er aan de hand is. Het frustreert hem mateloos dat dit mensenkind niet in staat lijkt de realiteit te vinden. Soepeltjes zet hij zich af van zijn barrière en stapt uit de schaduwen, zijn ogen intens op die van haar gericht.       'Wie denk je precies aan te spreken met 'jij'?' eist hij op dreigende toon te weten.

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

"Een deal sluiten met een zoon van de Duivel, is ook niet je normale feestje." hoorde ik en ik keek naar de jongen die nu wat meer in het licht verscheen. Kort kijk ik naar de rat in zijn hand voor ik weer naar hem opkijk. Ik kan een lachje dat over mijn lippen rolt niet tegenhouden. Zoon van de duivel, oh boy waar ben ik beland. "Hoe gaat het trouwens met je ouders? Is het allemaal een beetje naar wens?" Ik tuit mijn lippen en een kleine geamuseerde grijns speelt op mijn lippen. Nou goed, ik speel wel even mee. Het was vast een grap van een van mijn lieftallige vriendinnetjes. Een zeer goed uitgevoerde grap moest ik toegeven, dat moet ik ze wel geven. 'Oh, het is heel erg naar wens. Geen zorgen.' zeg ik. Ik had er totaal geen spijt van. Mijn moeder is een achterbakse bitch die niet verdiende wat ze had. Mijn vader daar in tegen verdiend de wereld en zelfs dat is niet genoeg. Mijn vader was veruit de belangrijkste persoon in mijn leven, dat is hij altijd al geweest en dat zal hij altijd blijven.
"Ik stel voor dat jij je omkleed. Het is bijna tijd voor het ontbijt. Hoe graag ik ook dames in hun ondergoed of pyjama zie, voor een familiegelegenheid heb ik mijn dame graag in fatsoenlijke zedelijke kleding." Kort werp ik een blik op de kleding die op het bed ligt en nog altijd met een grijns op mijn gezicht knik ik. Ik sta op en keer mijn rug naar hem toe, waarna ik mijn topje uittrek. Oh, mijn dronken kop was wel mijn beha vergeten uit te doen gister. Oh well, misschien maar beter ook. Ik ken echter geen schaamte voor mijn lichaam en doe meestal niet moeilijk over omkleden bij anderen. Het is maar een lichaam, we hebben er allemaal een. Niks bijzonders. 'Oeh, nu al de ouders ontmoeten? Gezellig, maar wel een beetje snel no?' zeg ik met een zacht lachje en kleed me snel om voor ik me naar hem omdraai. 'Ach, er is eten. Ik zal niet klagen.' zeg ik op een geamuseerd toontje. Ik zou de meiden echt even mijn bewondering tonen voor dit als ze straks lachend tevoorschijn komen.

---

El Diablo.