[3OO] Satan's Waiting II Speeltopic - Speeltopics

30 okt 2017 - 17:28 Imogen is offline

Imogen 581

Setting

Een kleine donkere kamer, waar de temperatuur veel te hoog is waardoor het lijkt als of je in een sauna zit. Maar ondanks de warmte, is het er in de ruimte ijs koud. In deze kamer bevind zich enkel en alleen een matras van stro en een oude verrotte laken die aangevreten is door de muizen en ratten die door de verschillende kamers rond rennen opzoek naar eten. Een ijzeren zware deur met een klein raampje is de enige weg naar buiten maar deze ijzeren deur is te zwaar voor menselijke kracht om te openen.

The beginning

Zes maanden na het ritueel is het tijd voor de aflossing, alle vier de dames worden in de nacht opgehaald door mannen gehuld in zwarte mantels ze worden ieder gebracht naar hun eigen persoonlijke cel de kleine donkere kamer die tergelijketijd koud en warm is, waar ze zullen ontwaken om aan hun nieuwe leven te beginnen. Een leven die ze ieder niet hadden verwacht, in hun kleine persoonlijke cel zit hun aanstaande man al te wachten tot de dames wakker worden, voor nu zal het hun meester zijn en zijn ze veroordeeld tot hun eigen persoonlijke slaaf. Het is de bedoeling dat de duivel samen met zijn zoons de meiden hun lot vertellen en dat ze zich klaar maken voor een gezamenlijk ontbijt wat zich zal plaats vinden in de grote eetzaal. Maar er zit een klein adertje onder het gras, deze hele gebeuren is een test. Slagen de dames volgens hun meesters dan verlaten ze dezelfde dag nog de kleine donkere kamer en trekken ze de dienst kamers binnen. Zakken ze dan blijven ze zitten in de kleine donkere kamer.

Koppels

Lucifer & Veronica Daisy Lewis
Azazel & Eden Farah Kinleigh
Aamon & Leia Persephone Buchanan
Asmodeus & Cassandra Havana Martin

Regels

– 300 woorden minimaal, is makkelijk te halen.
– Minstens 1 keer in de week reageren.
– Niet meer dan 1 personage.
– Een reservering blijft 48 uur staan.
– geen perfecte personages.
– Hou het realistisch.
– godmodden en powerplayen zijn niet toegestaan.
– 16+ is toegestaan.
– Er moet minimaal een post tussen zijn voor je weer mag reageren.
– Topic's worden alleen aangemaakt door Imogen
– Naam verandering door geven.
– Leef je de regels niet na, dan word je na de tweede waarschuwing er uit gegooid.

Topics:
Rollentopic
Praattopic

[ bericht aangepast op 15 nov 2017 - 14:36 ]

12 nov 2017 - 15:14 Aynur is offline

Aynur 2380

Eden Farah Kinleigh

You save erveryone
But who saves you?

With a Boy, Gorilla and Leia - Dungeons - Outfit

Ik gilde… Ik gilde zowat de longen uit mijn lijf totdat er niets meer uit kwam dan wat schor gepiep. Ja, ik was bang voor honden. Sommige mensen waren bang voor achtbanen, kleine ruimtes en weet ik veel wat nog meer, maar ik was weer bang voor het schattigste huisdier ter wereld. Vaak genoeg werd ik daardoor raar aangekeken, maar als ze hier op mijn plek zouden staan, zouden ze ook een trauma krijgen.
Adrenaline begon zich te pompen in mijn aderen en angstig keek ik om me heen, uit de trance ontwakend die mijn hele lichaam als verstijfd hield. Plotseling kreeg in een onaangestoken toorts in het oog. Zo vlug als ik kon rende ik daar naartoe, op het nippertje ontsnapt aan de klauwen van het beest. Met mijn hand stevig om het hout geklemd, hield ik het boven mijn hoofd als een honkbalknuppel.
Voordat ze dat ding echter kon gebruiken, kwam de nog steeds onbekende jongeman ten tonele die ook een toorts in zijn hand had. Hij ging voor me staan en opluchting maakte zich van mij meester. Ik kon nauwelijks nog op mijn trillende benen staan, maar toch weigerde ik mijn zwakte te tonen aan deze gestoorde jongen. Hij schopte naar de hond, die nog wel even gromde, al ging dat gauw over in gejank. Zelf was ik steeds meer naar achteren gestapt, weg van de jongen en de hond. Waar ik dan naartoe zou gaan, wist ik ook niet. Maar hier wilde ik geen minuut langer blijven staan.
Echter kreeg de jongen door wat ik van plan was. Niet dat ik ver gekomen was met mijn benen die in spaghettislierten verandert waren en mijn hart die in mijn borstkas hamerde. “Ik zei toch dat je de honden niet moest aaien,” grinnikte hij. Ongelovig keek ik hem aan. Hoe kon hij in godsnaam de lol inzien van deze situatie?
Nog steeds ademde ik gejaagd terwijl de adrenaline zich een weg uit mijn systeem baande. Vandaar dat ik niet tot nauwelijks protesteerde toen hij me hardhandig bij mijn schouders pakte en me zonder pardon om draaide om me mee te sleuren, weer terug naar mijn cel. Dus spierpijn voor niets...
“Ik hoop dat ze op z’n minst modern eten hebben binnengebracht,” mompelde hij binnensmonds. Ik dacht niet dat hij het tegen mij had, maar een blad voor mijn mond nemen was nou niet bepaald mijn sterkte punt geweest. “Eten? En dat is waar jij aan denkt op dit moment? Ik ben verdorie net aangevallen door een driekoppige hond en word overal naartoe gesleept zonder enige vorm van uitleg.” Ik schudde me van hem los, al was het veel te laat om nog iets uit te halen. We waren immers al aanbeland bij mijn cel. Of nee, niet die van mij, maar een gelijksoortig geval.
Zonder waarschuwing duwt de jongen me de cel in en ik grom van frustratie. Dan pas valt het me op dat er nog meer mensen zich in deze kleine ruimte bevinden en een daarvan is een bekend gezicht. “Leia!” roep ik opgelucht uit. Fel als altijd geeft de jongeman die haar vasthoud een knietje in zijn kroonjuwelen, al weert de jongen haar haast verveeld af. Het gedeelte waarin ze een mislukte poging doet tot ooguitprikking slaan we ook maar even over.
“Dit grapje is echt geniaal bedacht, Eden, maar jezus het is nu echt wel genoeg geweest.” Ik fronste mijn wenkbrauwen en liep op haar af, de jongen die nog steeds zijn hand om haar pols hield goed in het oog houdend. “Je weet best dat ik niet over zoveel fantasie beschik, en acteertalent.” Ze was immers mijn steun en toeverlaat geweest toen ik dacht dat het leuk zou zijn om aan Romeo en Julia mee te spelen. Volgens mij was dat stuk niet echt als een comedy bedoeld.
Leia had best door dat ik het serieus meende, tenminste dat hoopte ik. Ondanks mijn ietwat getinte huid was ik waarschijnlijk nog steeds zo wit als een vaatdoek. Ondertussen was ze voornamelijk nog bezig om haar belager van haar af te schudden. "En laat me los voor ik echt serieus je ogen nog uitkrab, dit gaat wel erg ver voor acteur spelen in een grapje. Geen wonder dat je niet aan het werk komt in Hollywood, makker."
Machteloos, dat was hoe ik me voelde op dat moment. Ik kon niets doen om haar te helpen en dat maakte me woedend. Niemand had me iets uitgelegd en nu ook Leia erbij betrokken was, knapte er iets in me. De toorts had ik nog steeds in mijn handen van mijn zielige poging om de hond weg te jagen en nu zwaaide ik er weer dreigend mee.
“Laat haar los, verdomme,” fluisterde ik met een dreigende ondertoon in mijn stem. Ik was blij dat hij niet trilde, want het voelde wel alsof ik elk moment in kon storten. Gelukkig was ik nog niet compleet hulpeloos en zat ik niet met zo’n bosaap opgescheept als Leia, maar voor mijn vriendin zou ik alles doen wat nodig was om haar hieruit te krijgen.

I have seen my own sun darkened

12 nov 2017 - 16:08 Vanth is offline

Vanth 23147

Cassandra "Cassie" Havana Martin
19 ~ Kelder ~ Met Asmodeus

Binnen een paar stappen was hij bij me en hij pakte me strak vast bij mijn arm. Ik frons lichtjes en kijk kort naar zijn hand en dan weer terug. "Er is geen eten als je zo disrespectvol bent, en dat zal er ook niet komen. Dus ik zou maar snel die arrogante kutgrijns van je gezicht halen en je gedragen als je ooit nog wil eten." beet hij me toe en ik knik lichtjes. Damn.. Ze mochten mij wel eens vertellen waar ze deze acteur vandaan hebben. Hij zou zo een paar oscars kunnen winnen. Hij smeet me neer op het hoopje... Bed? Wat er ook op de grond mocht liggen. Een bed zou ik het in ieder geval niet noemen. 'Damn... Jij bent echt goed...' mompel ik en doe mijn best om mijn grijns weg te houden. 'Geen zorgen, ik doe wel mee met het complot hoor. Ik kan zelfs wat traantjes laten vallen als je wil.' vervolg ik en sta langzaam weer op. Ik rek me wat uit en kijk naar hem, waarna ik mijn armen over elkaar sla. Nu weet ik wel een neutraal gezicht te houden en kijk ik hem vrij emotieloos aan. Het deed me allemaal vrij weinig, je moest wel heel erg je best doen om indruk te maken op mij. Hoewel.. De acteur en locatie die die lovable bitches hadden uitgekozen waren spectaculair, dat moest ik ze wel geven. Maar kom op, zoon van de duivel? Natuurlijk. Misschien dat een gelovige idioot erin zou trappen maar voor mij is het niets meer dan een cliché. Maar de meiden willen vast dat ik mee speel dus so be it. Des te sneller kan ik weer naar huis en naar mijn comfortabele bedje want dit hier heeft mijn lichaam geen goed gedaan merk ik nu..

El Diablo.

12 nov 2017 - 21:32 Necessity is offline

Necessity 5622

LUCIFER
King of Hell - Veronica

No one expects an ~~angel~~ to set the world on fire.

Het was ergens wel amusant om te zien hoe de vragen in haar ogen langzaam maar zeker van verwarring naar duidelijkheid gingen. Ze leek te weten waar hij op doelde, maar tegelijkertijd ook weer niet, zoals bleek uit haar volgende woorden. “Dat is onmogelijk, je moet me met rust laten. Ik leef niet meer hetzelfde leven als dat ik eerst leefde.” Ze liep naar hem toe, of beter gezegd naar de deur waar hij nog steeds in de deuropening stond.
Heel even was Lucifer stil. Ze dacht, hoopte, dat hij slechts iemand was uit een verleden dat ze achter zich gelaten had. Een verleden waar ze nooit meer naar terug zou keren. Wist zij veel dat hij niet haar verleden, maar juist haar toekomst was.
“Dat weet ik. Daar heb ik voor gezorgd, nietwaar?” antwoordde hij haar. Het was niet zijn bedoeling haar nu te breken, maar het was de waarheid. Ze moest zich realiseren waar ze was en wat er nu zou gebeuren – tot op zekere hoogte. Hij zou haar nog niet alles vertellen.
“En wat is mijn deel in deze deal?” vroeg ze hem. Hij hoorde hoe ze zichzelf af had gesloten van de chaos binnenin haar. Ze wilde niet laten merken hoe ze zich voelde, maar hij had haar wel door. Toch deed hij alsof hij het niet merkte. Misschien wilde ze niet eens bewust zich afschermen, maar was het haar lichaam dat een poging deed om te overleven door alles af te sluiten en op overlevingsstand te gaan. Mensen waren ook maar nietige wezens, en tegelijk zo krachtig. Ze zouden er alles aan doen om te overleven, maar braken ook zo makkelijk.
“Als jij Lucifer bent, betekent dit dat ik in de hel ben,” concludeerde ze. “Heeft mijn moeder toch nog gelijk gehad, ik ben inderdaad in de hel beland.”
“Zijn we niet allemaal in onze persoonlijke hel?” vroeg hij haar, als reactie op haar laatste opmerking. Het was niet echt een vraag, maar meer een opmerking. Zelfs hij, als koning van de Hel, had het niet altijd makkelijk. Het was eenzaam aan de top en het was hard werken. Iedereen was tegen hem, zelfs de meeste van zijn werknemers, en hij kon bijna niemand vertrouwen. Soms was het te geïsoleerd en soms was hij gewoon moe van alles.
“Jouw deel is om hier te zijn,” antwoordde hij haar. Hij vertelde haar nog niet wat de precieze plannen waren. Eerst wilde hij weten wat voor iemand hij voor zich had. Was ze wel van het juiste materiaal gemaakt om zijn vrouw te zijn?
“Maar laat me je eerst een rondleiding geven over het terrein. Als je dat wil natuurlijk.” Hij stapte opzij zodat ze er langs zou kunnen als ze zou willen. Hoewel de gang waarin de cellen zaten donker was, was de rest van de plek eigenlijk opvallend licht en kleurrijk, zoals ze zou zien als ze mee zou komen.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

15 nov 2017 - 19:47 KIaus is offline

KIaus 21035

Asmodeus

Luxuria • 23/Eeuwen • Cassandra • De kelder • Outfit
Het meisje leek maar niet door te krijgen dat dit geen grap was, en het maakte me pisneidig, een emotie die ik eigenlijk heel ongewoon ben. Haar woorden spotten met me en ondanks dat ze haar grijns van haar gezicht had gehaald, was dit zeker niet beter. Ze stond daar maar in een arrogante houding. Leerden ze dan geen respect meer op aarde? Ik had geen idee hoe het mijn broers en vader af ging, maar als al die trienen zo waren, verwachtte ik dat Aamon die van hem al had omgelegd en dat die van vader er niet veel beter aan toe was, al zou hij waarschijnlijk geen vinger op het meisje hebben hoeven leggen ervoor. Ik moest moeite doen om haar niet aan haar haren mee te slepen naar mijn deel van de Hel, om haar daar vast te zetten. Ze was niet dood en het was niet aan mij om het oordeel te vellen waar ze terecht zou komen, al wist ik zeker dat ze ook na haar dood hier zou belanden. Haar wens mocht dan wel gedeeltelijk nobel zijn, zij was dat zeker niet. Ik had enorm mijn best gedaan, maar ik hield het niet meer. Ik verloor de controle, maar heel even, maar het was genoeg om mijn ogen volledig zwart te doen kleuren. Mijn vleugels klapten ook uit, voor zover het kon in deze kleine ruimte. Ze vulden het grootste deel van de ruimte en sloegen happen uit de stenen muren. De brokken steen vielen op de vloer en de hele tijd keek ik haar recht in de ogen. "Okay, dan blijf je hier. Rot lekker weg. Ik heb wel betere dingen te doen. Ik krijg vanzelf wel wat je me verschuldigd bent, ik heb alle tijd." Ik draaide mijn rug naar haar toe en stapte naar de deur. Dit was haar laatste kans, anders ging ik lekker weer bij m'n konijntjes zitten. Het plan van vader, was een goed plan geweest, maar dit was de grote loophole: Als een meid onuitstaanbaar bleek te zijn, zoals zij tot nu toe leek te zijn, wat deden we dan? Ik hoopte niet dat het plan dan was, wachten tot het plan wel werkte, want als ze zo bleef doen, mocht Aamon haar hebben om mee te spelen.

Bowties were never Cooler

16 nov 2017 - 10:43 Imogen is offline

Imogen 581

What doesn't destroy you, leaves you broken instead.

"Dat weet ik. Daar heb ik voor gezorgd, nietwaar?” Moeizaam slikte ze bij het horen van zijn woorden, deze man had echt waanideeën ooit had ze gelezen dat ze er beter in mee kon gaan en dat was wat ze deed om haar zelf te beschermen, ze geloofde namelijk niet dat wat hij zei allemaal waar was, wellicht wel in zijn hoofd maar in werkelijkheid was het onmogelijk.
“Zijn we niet allemaal in onze persoonlijke hel?” voor ze daar antwoord op gaf dacht ze goed naar, waarna ze haar hoofd schudde.
"Mijn moeder zegt altijd dat zolang je in Hem geloofd je nooit in wat voor soort hel terecht kan komen." waren haar woorden, bij het Hem gedeelte wees ze met haar wijs vinger voor enkele seconden omhoog als teken dat ze God bedoelde, maar zelf geloofde ze er al een hele tijd niet meer in hoe graag ze ook wou het leek haar gewoon niet te lukken. De man had haar aardig in de steek gelaten, volgens haar moeder kwam het meer omdat ze de duivel binnen had gelaten dat ze de deur op een kleine kier had geopend en de duivel sterk en slim genoeg was om hem verder open te breken om binnen te glippen en haar in zijn klauwen te krijgen.
“Jouw deel is om hier te zijn,” Veronica vond het maar wat vreemd dat ze enkel en alleen hier hoefde te zijn als hij inderdaad de gene was die hij beweerde te zijn, dat leek haar niet iets voor de duivel. Ze verwachte marteling, pijn en vernedering alles behalve aanwezig zijn want dat was wat ze moest doen zoals ze begreep uit zijn woorden.
“Maar laat me je eerst een rondleiding geven over het terrein. Als je dat wil natuurlijk.” Veronica keek toe hoe Lucifer weg stapte van de deur wat betekende dat ze er vandoor kon rennen, en ondanks dat ze die behoefte had bleef ze voor enkele seconden stil staan. Het was niet verstandig om er vandoor te gaan toch was haar nieuwsgierigheid te groot. Misschien kon ze door middel van een rondleiding er achter zien te komen waar ze zich bevond en hoe ze weg kon komen. Veronica liep langzaam naar de deur toe om vervolgens de gang op te lopen in plaats van meteen verder te lopen bleef ze stil staan terwijl ze zich langzaam omdraaide naar de duivel.
"Ik zou graag een rondleiding willen." in haar stem was duidelijk de klank van nieuwsgierigheid te vinden, ze had nog nooit gehoord van een ontvoering waarbij het slachtoffer een rondleiding kreeg waar door ze het dus beter gewoon aan kon nemen.
"Ik ben erg benieuwd naar hoe de hel er uit ziet." een voorzichtige glimlach verscheen rond haar lippen,dit klonk gemeend al wist ze dat dit niet de hel was dat deze man enkel en alleen waanideeën had.

Getting a better life • 21 • Lucifer • Dungeon cell • With Lucifer • Outfit

17 nov 2017 - 15:50 Novilunium is offline

Novilunium 1529

[ bericht aangepast op 17 nov 2017 - 15:51 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

17 nov 2017 - 15:51 Novilunium is offline

Novilunium 1529

AAMON BELIAL

Ira ✦ Dungeons ✦ With Leia, Azzy & Eden

✦ ✦ ✦ ✦ ✦

Fucking Azazel. Wanneer heeft hij besloten terug te komen naar de krochten? De enige reactie die Aamon geeft is een geërgerde blik in de jongen zijn richting, alvorens hij eerst een uithaal naar zijn edele delen blokkeert en daarna een slap aftreksel van een aanval richting zijn ogen. Hoewel hij de bewegingen makkelijk onderschept, is hij behoorlijk verrast door de kracht waarmee dit menselijke meisje uithaalt. Hij had deze druk niet verwacht, maar houdt de verbazing hierover zorgvuldig van zijn gezicht terwijl hij een einde maakt aan deze achterlijke vertoning en haar zonder duidelijke krachtinspanning bij haar pols van de grond tilt.
Wat volgt is weer een tirade over Hollywood en acteurs en wat al niet, en Aamon begint er echt spuugzat van te worden. Nog even en het kan hem niet meer schelen hoe kwaad Lucifer op hem wordt, dan trekt hij zich gewoon terug en zoeken ze het hier allemaal zelf maar uit. Die 'nog even' wordt een 'nu meteen', wanneer er een nieuw persoon ten tonele komt.
Een tweede jongedame stapt zijn blikveld in en doet dit met een toorts dreigend in zijn richting gestoken. 'Laat haar los, verdomme.' Is wat hem toe wordt gesist, waarbij de toorts vervaarlijk heen en weer wordt gezwaaid en het meisje dapper nog wat dichter nadert. Ondertussen probeert zijn eigen gevangene hem nog steeds zonder succes een klap te verkopen. De hele situatie doet een beetje komisch aan, en dat komt van iemand zonder een gevoel voor humor.
De blik die Aamon op Azazel werpt is zachtst gezegd een vermoeide. Voor het gemak negeert hij gewoon beide dames, alsof ze niets zijn dan muggen ten overstaan van een leeuw.
'Dit moet een grap zijn. Zeg me dat vader een grap maakt,' gromt hij Azazel toe, voor deze ene keer op een meer broederlijke toon. Het moet toch iets zeggen dat ze de enige twee rationele zijn binnen deze situatie. Ondertussen raast er een windvlaag door de cel, die zonder enige moeite van Aamon zijn kant de vlammen van de toorts doen doven.

[ bericht aangepast op 17 nov 2017 - 15:52 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

20 nov 2017 - 19:26 Necessity is offline

Necessity 5622

LUCIFER
King of Hell - Veronica

No one expects an ~~angel~~ to set the world on fire.

Op haar opmerking dat God ervoor zou zorgen dat je niet in een hel terecht kwam, reageerde Lucifer niet eens, afgezien dat zijn mondhoeken heel even geamuseerd omhoog krulden. Het was juist aan Hem te danken dat Lucifer hier nu zat. Hij kon niet klagen, gezien wat hij hier voor elkaar had gekregen, maar het was niet de plek waar hij oorspronkelijk had gehoord. Toch was hij trots op wat hij hier gemaakt had. Het was hard werk geweest, maar dat was nu zichtbaar. Het werd steeds groter en zijn invloed bleef groeien. De mensheid veranderde misschien door haar technologie, maar ze werd ook steeds beïnvloedbaarder. Qua intelligentie leek ze eerder achteruit te gaan. In elk geval wat betreft gezond verstand. Wie maakte er nou een deal met de duivel?
Het duurde even voor ze hem volgde. In die tijd voelde Lucifer de verwarring die van haar afstraalde. Ze had vragen en zijn antwoorden klopten niet met haar verwachtingen. Ze wist niet wat er aan de hand was, maar tegelijk leek ze haast nieuwsgierig, zoals ze hem uiteindelijk toch volgde en zei dat ze graag een rondleiding zou willen. Hij had niks anders verwacht. Ze leek hem een nieuwsgierig iemand en hij had haar de mogelijk gegeven om iets van haar nieuwsgierigheid te bevredigen.
“Ik ben erg benieuwd naar hoe de hel eruit ziet.” Het klonk nog niet helemaal alsof ze geloofde dat ze daadwerkelijk in de hel was en dat hij daadwerkelijk was wie hij beweerde, maar ook dat was niet vreemd gegeven de situatie.
Hij knikte. “Heel goed, kom maar mee dan.” Zouden ze de hoofdgang volgen, dan zouden ze langs de andere cellen komen en dus langs haar vriendinnen. Dat was iets wat Lucifer nog even wilde voorkomen. Op dit moment wilde hij haar voor zichzelf hebben en moest ze denken dat ze alleen was. Daarom liep hij juist een stukje verder de gang in. Daar zat een geheime tunnel die buiten het landhuis uit kwam.
Met een zwaai van zijn hand opende hij de tunnel en hij gebaarde naar haar om eerst te gaan. De tunnel zelf was vochtig en donker, maar zouden ze er eenmaal uit komen, dan zouden ze op een zeer groen stuk land komen. Het was eerder een sprookjesbos dan een hel, als je de rode lucht zou negeren. En natuurlijk de poorten die door hellehonden werden bewaakt.
“Je bent in principe vrij om je over het terrein te begeven,” zei hij terwijl ze door de tunnel liepen. “Het terrein mag je niet verlaten en er zijn nog een paar andere plekken waar je niet mag komen. Ik raad je ook aan om het ook niet te proberen, maar de reden zal ik je zo laten zien.” Zijn kantoor en de kelder waar de zielen zaten waren uiteraard verboden terrein. Verder maakte het hem weinig uit waar ze was, zolang ze op het terrein zou blijven, maar daar zouden zijn honden wel voor zorgen.
Het licht was na de donkere tunnel wel erg fel, maar Lucifer was eraan gewend. Hij had er daarom ook weinig last van. Hij draaide zich naar haar toe en wees met een armbeweging naar alles samen. “En, wat denk je ervan?”

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

6 dec 2017 - 17:07 Frisk is offline

Frisk 8318

AZZY

18 ✜ Dungeons ✜ Outfit ✜ w/ Eden, Aamon & Leia

Tijdens hun korte wandeling door de gang had hij Eden genegeerd, al kon het ook zijn dat hij niet eens door had gehad dat ze aan het praten was. Hij lette niet altijd even goed op.
De scène die zich daarna afspeelde in de cel, daarentegen, was eentje die hij niet kon missen. Aamon stond zoals gewoonlijk op ontploffen, maar ook zijn gevangene leek niet heel erg blij. De naïviteit - of het ongeloof, als je het zo wilde noemen - die hij regelmatig op aarde tegen was gekomen, zag hij mooi terugkomen in de jonge vrouw. Het was het leukste aan de mensen van nu, vond Azzy, dat ze niet meer geloofden. Het maakte alles zo veel spannender en de voldoening was gewoonweg tien keer beter dan bij mensen die op voorhand al bang waren.
"Laat haar los, verdomme!" Eden stormde naar voren en zwaaide met de uitgedoofde toorts. Oeps, die was Azzy helemaal vergeten. Gelukkig leek Aamon er niet veel om te geven - hij was sowieso al kwaad, toorts of geen toorts - maar toen zijn oudere broer zich naar hem omdraaide, zette Azzy wel een kleine stap naar achteren. Hij was niet bang van zijn familie, niet echt, maar dat betekende nog niet dat hij van een ingeslagen hoofd zou genieten.
"Dit moet een grap zijn. Zeg me dat vader een grap maakt," zei Aamon broederlijk. Azazel knipperde met zijn ogen en kneep deze daarna tot spleetjes. Dit had hij niet verwacht en ergens dacht hij dat hij voor de gek werd gehouden. Maar het was Aamon en die was meestal recht voor zijn raap. Als hij al iets van plan was, dan had hij dat allang gedaan, dus haalde Azzy zijn schouders op.
"God mag het weten," grijnsde hij. Daarna draaide hij zich naar de meisjes, die hun offensief nog niet gestaakt hadden. Met één snelle beweging had hij de toorts weer afgepakt en aan de kant gesmeten. Niet dat Eden er echte schade zou mee kunnen aanrichten, maar straks sloeg ze nog per ongeluk het hoofd van haar vriendin in. Op zich ook wel lollig, maar de drama die ermee gepaard zou gaan, kwam hem dan net iets te dichtbij. En hij had geen idee hoe je zoiets zou moeten oplossen, getraumatiseerde meisjes.

Mijn brein breint zoals het breint.

Index RPG Actieve Topics Zoek