Na een heel nare opmerking hier gelezen te hebben heb ik besloten dat het tijd was voor wat liefde jullie kant op. Ikzelf ben geen autist en zal me ook nooit kunnen voorstellen hoe het is om autisme te hebben, maar het doet me pijn te zien hoe erg jullie hier mee zitten, soms zelfs excuses hiervoor aanbieden en wat mensen er blijkbaar over durven te zeggen.
Ikzelf heb mijn hele leven al mensen met autisme om me heen gehad, aardig wat in de familie en ook heb ik altijd bij mensen in de klas gezeten die deze diagnose hebben gekregen. Ik kan met honderd procent zekerheid zeggen dat dit mensen zijn die zo ongelofelijk veel indruk op mij hebben gemaakt, op de beste manier mogelijk. Het zijn (en waren) de grappigste, meest respectvolle en leukste mensen om mee om te gaan en tijd mee te besteden. De momenten waar het voor mij niet te begrijpen was, of andersom zijn uiteindelijk de momenten die het leuk maken, waar je het met elkaar over hebt, de momenten die ervoor zorgen dat je die band met de personen behoudt.
Nogmaals, ik zal nooit kunnen begrijpen hoe jullie dit meemaken en wat voor reacties jullie over het algemeen krijgen. Maar het enige wat ik wel kan zeggen is dat ik hoop dat jullie je nooit schuldig zullen voelen over hoe jullie zijn, want dat is absoluut nergens voor nodig! Richt je vooral op de mensen die je niet voor deze diagnose af zullen rekenen, en gewoon van jou als persoon halen, met alles erop en eraan. Want hoewel er veel mensen zijn zonder autisme, hebben die net zoveel moeilijkheden in het dagelijks leven, alleen gewoon op een andere manier
[ bericht aangepast op 30 sep 2017 - 21:56 ]
Good people are like candles, they burn themselves up to give others light