[RPG250] Los Angeles' Performing Arts Academy • Speeltopic - Speeltopics

---

---

DE SCHOOL       hal, school van buiten, kantine, audiotorium 1 + 2       Los Angeles' Performing Arts Academy, richt zich zoals de naam al zegt, op performing arts. Het doel van de school is om de jeugd voor de bereiden op de keiharde wereld binnen deze sector, omdat de echt goede acteurs, dansers en muzikanten negen van de tien keer na High School stoppen met school. Jonge talenten krijgen hier hulp met het maken van keuzes en maken snel kans op aangepaste roosters en andere mogelijkheden om hun schoolleven met hun passie te combineren. Het enige wat de school van zijn leerlingen verwacht is inzet en zelf actie ondernemen. Wat je ook worden wilt, jij bent er verantwoordelijk voor dat mensen je leren kennen of niet. Maak dat YouTube account aan, ga voor die figurantenrollen en accepteer het optreden in dat kleine cafeetje. Iedereen moet klein beginnen om groot te eindigen.       Het P.A.A. is een High School gelegen in Hollywood en trekt leerlingen over heel de wereld. Omdat het grootste gros van de leerlingen dus geen huis heeft om na school naar toe te gaan, slapen alle leerlingen in gebouwen naast de school. Freshmans bij elkaar, sophomores bij elkaar, juniors bij elkaar en seniors bij elkaar. Leerlingen zitten dus vier jaar lang met dezelfde mensen "opgescheept" in een gebouw. Het is een vereiste dat de leerlingen hier in ieder geval van maandag tot vrijdag slapen, om zo min mogelijk onderscheid tussen leerlingen te krijgen. Per half jaar maakt de school een nieuwe indeling wie naast wie op een kamer slaapt.       In freshman year krijgen alle leerlingen nog les in alle drie de categorieën van performing arts. Vanaf sophomore year kiest elke leerling zijn favoriete stroming (music, dance of acting) waarin hij of zij de aankomende drie jaren zich op wilt focussen. Per jaarlaag ontstaan er dus drie klassen. De YouTubers onder de leerlingen kiezen een stroming die het meest bij hen past en wat hun eventuele "back up" plan wordt, aangezien YouTube niet een baan kan worden die je tot je pensioen volhoudt.       Over het algemeen hebben de drie klassen redelijk dezelfde vakken, al besteed de music class de helft van de tijd aan het oefenen van liedjes en het bevorderen van hun stemmen. Dit zowel in groepsverband als iedereen per individu. Acting class is grotendeels bezig met het maken van korte films in groepjes en het leren van acteertechnieken. De dans class leert verschillende soorten stijlen dans, ook al zijn enkele leerlingen heel gespecificeerd op één dans, iedereen moet wat van elke dans kunnen. In dance class wordt gewerkt met eigen inspiratie en vaste choreografieën. Eens in de zoveel tijd wordt er ook een dansvoorstelling georganiseerd waar natuurlijk voor geoefend wordt. Bij alle drie de klassen is natuurlijk ruimte voor specialisatie, eigen ingeving en komt overal een feedback van de professionals van school bij kijken.       De school beschikt over onder andere een auditorium waar de muzikanten en zangers hun geluid kunnen laten horen aan publiek, waar de films van de acting class te zien is en waar de dansers hun voorstellingen houden. Omdat het niveau van de leerlingen op school gemiddeld erg hoog ligt, trekken alle drie de categorieën ook veel aandacht van buiten en zijn er vaak genoeg mensen in de zaal bij een voorstelling aanwezig. Daarnaast beschikt het P.A.A. ook over een grote filmruimte met meerdere greenscreens en sets, muzieklokalen, danslokalen met spiegelmuren en natuurlijk een kantine, een bieb/werkplek en klaslokalen.       Om een plekje op het PAA te bemachtigen moet er bewijs zijn dat de leerling bezig is met het krijgen van een toekomst in de performing arts wereld en moet de leerling op gesprek komen. Lang niet elke leerling wordt toegelaten, omdat de school het niveau graag hoog houdt en niet al te volle klassen wilt hebben. Daarom hebben de meeste klassen ook maar 6 tot 8 leerlingen, wat op het eerste gezicht heel weinig lijkt, maar vaak meer dan genoeg is. DORMATORIES       woonkamer 1 +2 + 3 + 4, keuken 1 + 2 + 3 + 4, gang naar trap en trap 1 + 2, badkamer, slaapkamer meisjes + jongens (denk de luxe dingen allemaal weg en verander ze in troep)       Zoals eerder benoemd slapen alle leerlingen in dormatories. Dit houdt in dat alle leerlingen dus verplicht zijn om van maandag tot en met vrijdag in de dormatories te verblijven. Jaarlagen apart en jongens en meisjes apart in een gebouw. De acht gebouwen grenzen allemaal aan een zeer grote tuin die zich op zijn beurt weer tussen de gebouwen en de school in ligt. Zo zijn de dormatories alleen te bereiken vanaf de school en is er weinig kans op diefstal. In de tuin is onder andere een zwembad, veel bloemen en gras, een fontein, en aan de zijkant een heel klein sportschooltje.       Erg strenge regels heeft de school niet: het idee van de dormatories is dat leerlingen juist zelfstandig worden en hun eigen aardappels kunnen koken. De enige echte regels die ze hebben is dat doordeweeks om 23:00 uur de wifi en de lichten uitgaan. Dit doet de school zelf, door gewoon een paar stekkers uit de stopcontacten te trekken.       Binnenkomend vanaf de tuinkant stappen de leerlingen, in welk gebouw dan ook, in een grote woonkamer/keuken, met een links een dubbele hoekbank en televisie en rechts om een muurtje heen een vierkante eettafel met daarachter een keukeneiland. Achter de keuken is nog een kleine zithoek. Wanneer je achter de bank de gang inloopt, kom je bij een trap die leidt naar de slaapkamergang. In deze gang zijn aan beide kanten slaapkamers voor twee, enkele keren drie personen. Per twee slaapkamers is er 1 badkamer, die je dus met zijn vieren deelt. De badkamer is alleen te betreden vanaf de slaapkamers.       Doordeweeks is het verplicht dat iedereen in zijn eigen bed slaapt, maar in het weekend gaat alles nog wel eens door elkaar heen, ook wie in welk gebouw slaapt. School maakt de indeling wie met wie in een kamer slaapt en dit wordt elk half jaar veranderd. REGELS EN EXTRA • De huisregels van Quizlet • Alleen ik, Mouli, maar de nieuwe topics aan, tenzij anders staat aangegeven • Geen perfecte rollen, niemand is perfect • Het woordenaantal van je posts moet minimaal 250 woorden bevatten, exclusief codes • 16+ is toegestaan, maar vermeld dit even bovenaan je post • De fictieve datum van het speeltopic begint bij 1 september 2017 • Als je vragen hebt, stuur dan even een PB'tje, een GB'tje of laat een berichtje achter in het topic

---

---

ROLLEN naam | status | faceclaim | user | pagina       In deze RPG zullen we alleen de seniors van de drie klassen van het PAA volgen, in hun schoolleven, hun leven in de dormatories, maar ook hoe ze buiten school met elkaar omgaan en losgaan op verschillende feestjes. Niks is te gek, alles is mogelijk. DANCE CLASS • Fallon Mikaela Young | The overarchiever | Thylane Blondeau | Ziegler | 1.4 • Cora Ophelia Allegro | Wild Child | Pyper America Smith | Greenlight | 1.5 • Anastasia Duscha Rostova | the Celestial Girl | Valeria Lipovetsky | Anatomy | 1.6 • • Maddox Auden Belmont | Hauntain Ballet Prine | Rhys Kosakowski | naestivate | 1.5 • Gabriel Walker | vrolijke, impulsieve jongen | Diego Barrueco | Micaela | 1.1 • Julien Noah Beaufort | status | Nathan Niehaus | Sappho | 1.5 • Tybalt Mortimer Chapman | the Ice King | Colton Haynes | Obeah | 1.5 MUSIC CLASS • Iris Casey | status | Charlotte McKee | Verstappen | 1.3 • Reyna Seraphina Hudson | status | faceclaim | Phorthos | 1.5 • Valerie Temple | Queen B | faceclaim | Anthemis | 1.6 • • Wolfgang Smith | Rebel | Christian Arno Williams | Kaur | 1.4 • Kyros "Ky" Raith | The shy guy | Jake Cooper | Bathsheba | 1.5 • Simon Benjamin van der Pool | troublemaker | Ansel Elgort | Ziegler | 1.5 • Marciano "Kian" Trujillo | the little tealight | Justice Carradine | Mouli | 1.6 ACTING CLASS • Courtney Rosemary Baker | bouncingball | Griffin Arnlund | Mouli | 1.3 • Dove Anne Hathaway | the eternal child | Josefine Frida Pettersen | Gareth | 1.2 • Rebecca "Becca" Dana Scavo | allemansvriend | Poppy Deyes | Reigns | 1.6 • Celine Oceana Alexander | the Partygirl | Bella Thorne | karmahitsyou | 1.6 • Nova Ledger Graines | dashing dramaqueen | Christian Akridge | naestivate | 1.3 • Nizar Ferguson | tumblrboy | Tony Mahfud | Kendol | 1.5 • Daniël Jonathan Depp | the nerd | Blake Steven | Soco | 1.5 • TOPICS • rollentopic • praattopic 1 2 • speeltopic TIMESKIPS • • • START We beginnen het "verhaal" met 21 seniors op 31 augustus 2018, rond 11.30 uur 's ochtends. Op 1 september zullen de eerste lessen weer beginnen, maar school wilt graag dat iedereen de dag van te voren voor twaalf uur 's middags aanwezig is, zodat de leerlingen de volgende dag niet met een excuus kunnen komen als 'mijn vliegtuig vertrok niet eerder'. Wanneer de leerlingen eenmaal aanwezig zijn, mogen ze zelf weten wat ze de rest van de dag uitvoeren. Rond elf uur kwamen de eerste mensen aan, en langzaam stroomde het terrein voor school, namen leerlingen afscheid van familie, ontmoetten ze na twee maanden vakantie hun vrienden weer en pakten hun koffers uit op de juiste slaapkamer, die een week geleden bekend is gemaakt.       Het weer — 22 graden, loopt in de loop van de dag op tot 26, paar wolkjes in de lucht, volop schijnende zon.       Plaats — rond het schoolterrein       Slaapplekken — Daniël — Kyros Maddox — Tybalt Nova — Wolfgang Nizar — Kian Simon — Julien — Gabriel Reyna — Ashley Dove — Iris Cora — Courtney Celine — Fallon Rebecca — Anastasia

[ bericht aangepast op 11 juli 2017 - 7:35 ]

---

take risks

---

One way to make the most out of life, is to look upon it as an adventure.

Plotseling merkte Nova de nogal opvallende blauwe pennenstreep op het schriftje van Kian. Een pruillipje versierde zijn lippen terwijl hij zijn excuses oprecht aanbood.       ”Het spijt me Kian, hopelijk kan je jouw tekst nog lezen.” Vluchtig keek hij naar de tekst maar veel kon hij niet lezen, want de andere jongen klapte het dicht zodat de jongens elkaar deftig konden omhelzen.       ”Een weekje Spanje lijkt me nochtans wel heel leuk hoor.” Een korte grinnik ontsnapte uit zijn mond voordat er weer een woordenstroom volgde. “Mijn vakantie was wel leuk ja.” Enthousiast klapte Nova in zijn eigen handen voordat hij met zijn verhaal verder ging. “De eerste week is Courtney blijven logeren, en daarna was het wel wat rustiger.” Natuurlijk was zijn vakantie nog altijd druk, want rusten kent Nova precies niet.       Toen Kian een grote wafel op zijn schoot wierp verscheen er een brede glimlach rond zijn lippen. Abrupt stopte hij met vertellen en omhelsde de andere jongen als bedankje.       ”Ben jij nu officieel mijn persoonlijke voeder?” Voordat hij verder ging met zijn verhaal over de vakantie opende Nova de verpakking van de wafel en nam net zoals Kian een grote hap. Zijn buik gromde lichtjes, hij had namelijk niets gegeten tijdens zijn reis naar de academy. Toch negeerde Nova het geluid en begon verder met ratelen.       ”Ik heb veel tijd doorgebracht met mijn kleine broertje, daar had ik wel wat nood aan.” Zijn uitgebreide handgebaren ondersteunden zijn verhaal over de verschillende gebeurtenissen die hij had meegemaakt. Even nam de 17-jarige jongen een adempauze zodat hij de vraag van Kian kon beantwoorden .       ”Wel, wat wil je weten? Ik kan namelijk veel vertellen.” Een giecheltoon kon hij niet meer voorkomen. Nova had namelijk tijdens de schoolvakantie goed nieuws gekregen. Net toen hij aan Kian wou uitleggen wat er nu precies was gebeurd voelde Nova een stevige arm om zich heen. Geschrokken keek hij op en onmiddellijk kleurden zijn wangen lichtjes rood toen de jongen zag wie hem zo vastnam. Meteen legde hij zachtjes zijn hoofd op de grotere jongen zijn schouder.       “Simon, ik een hartenbreker? Jij zou wel beter moeten weten.” Nova haalde zijn acteertalent weer boven terwijl hij speels op een dramatische manier naar zichzelf wees.       ”Ik ben een engeltje hoor.” Nova knipoogde voordat hij voor het eerst weer oogcontact probeerde te maken met Simon. “Wel, voordat jij hier was ging alles goed.” Hij porde Simon snel in zijn zij en besloot om zijn aandacht weer te richten op Kian.       ”Dus, ik mag meedoen in een serie.” Toen Nova deze woorden uitsprak sprong hij recht en maakte een klein vreugdesprongetje waardoor zijn wafel op de grond belandde. “Oeps.” Snel raapte Nova de wafel op zodat hij deze op de bank kon leggen. “Natuurlijk is het wel een klein rolletje, maar het is een begin.” Nova straalde, stapje voor stapje kwam hij dichter bij zijn grote droom.

[ bericht aangepast op 9 juli 2017 - 18:55 ]

---

---

She was a wildchild, always stealing the stars and getting drunk on the souls of earthbound misfits

‘Ik ben blij om te horen dat mijn favoriete danspartner mij zo erg gemist heeft, krikt mijn ego weer wat omhoog,’ als we het hadden over ego omhoog krikken dan hielpen Julien zijn woorden zeker ook wel. Favoriete danspartner waren lovende woorden, hoewel het natuurlijk niet was als of Julien een hele lading danspartners was, veel keuze was er niet. 'Ja das mijn baan toch als favoriete danspartner je ego opkrikken ervoor zorgen dat je goed voelt.' zei Cora vrolijk terwijl ze een paar stapjes naar voren deed en een halve pirouette die geen enkele bedoeling had. Niet eens mooi was, maar Cora moest dan ook zeggen dat ze geen pirouette expert was. Ze kon ze als haar best deed zeker wel, maar de ballet dans was niet helemaal haar ding. Cora hield van niets waar je je rug erg recht moest houden en je kin bijna de hemel aan moest raken. Het was haar ding gewoon niet. ‘Gabriel en Simon, volgens mij. Dat gaan dus lange nachten worden, vooral met Simon...’antwoordde Julien de vorige vraag die Cora had gesteld. Een lach rolde over Cora haar lippen, als danser kon je weinig slaap eigenlijk niet hebben. Het verbeterde je prestaties zeker niet, Cora dacht zelf dat bij de andere kunstvormen die op de school werden gegeven dit net iets makkelijker zou kunnen. Die hoefden namelijk net iets minder te bewegen, waar je ook moe van werd, dan dansers. 'Ach ja anders sla je ze gewoon bewusteloos met je grote spieren en dan slapen ze ook wel.' zei Cora waarna ze plagend in Julien zijn boven arm kneep. 'En jij?' stelde Julien toen dezelfde vraag terug aan Cora die ze de jongeman ook had gesteld. 'Courtney.' zei Cora maar al te vrolijk, want wat was ze blij met haar kamergenote. 'Ik weet ook niet hoeveel slaap daar bij te pas komt.' zei Cora lachend. 'Zoals je vast wel weet zijn we deze zomer samen naar Florida geweest, ik denk dat ik nog nooit zo weinig heb geslapen in een week.' Nogmaals lachte Cora terugdenkend aan de week die ze met Courtney had beleefd, het was geweldig geweest zelf al hadden ze niet bijzonder veel gedaan. Ze hadden voornamelijk strandjes bezocht en avondjes door getrokken pratend over van alles en nog wat. Ze hadden de meest diepgaande gesprekken gehad, maar ook de meest nutteloze en domme gesprekken. Het deed er niet toe, Cora had zich zo verschrikkelijk goed vermaakt iets wat haar enkel enthousiaster maakte over de komende tijd met Courtney op een kamer. 'Maar wat heb jij voor de rest in de vakantie gedaan, nog leuke landen bezocht of zat dat er deze keer niet in voor de familie Beaufort?'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

---

Zodra Gabriel zich uit de voeten gemaakt had had Tybalt zijn voorbeeld gevolgd. Nog steeds kon hij niet goed bevatten wat hem precies zojuist overkomen was. Wellicht kon hij argumenteren dat hij het zelf had gezocht, maar het feit was gewoon geweest dat het jonkie zijn koffer veel te dicht bij de uitgang van de danszaal had gezet. Dan nog waren de klappen die Gabriel had uitgedeeld niet in proportie met wat Tybalt gedaan had, daar was hij ten minste zelf stelligst van overtuigd. Het sprak voor zich dat hij een heel andere richting koos dan degene waarin zijn aanvaller zojuist verdwenen was. Het laatste dat hij nu wilde was de jongen alsnog tegen het lijf lopen - letterlijk of figuurlijk. Deze beslissing had hem naar buiten geleid, waar hij even om zich heen had staan kijken terwijl hij probeerde te besluiten waar hij dan precies wel heen wilde gaan. Uiteindelijk kostte het hem niet al te lang; hij kon best wel een kop koffie gebruiken. Het probleem was echter dat de koffie in de kantine naar zijn normen niet te drinken viel en de Starbucks om de hoek vond hij ook maar troep. Liefst van al dronk hij de kopjes troost van Kenny's Coffee; een lokaal bedrijfje met de heerlijkste zelf samen gestelde blends. Het kostte natuurlijk wel wat meer maar dat had Tybalt er altijd al meer dan voor over gehad. Hij was er al jaren vaste klant nadat hij er toevallig een keer tijdens een vrije middag en een regenbui terecht gekomen was. Hij had niks leuker gevonden dan zelf te kunnen experimenteren met de verscheidene soorten en het uittesten van Kenny's nieuwe blends. Inmiddels kende men hem er reeds zo goed dat zijn favoriete blend zelfs naar hem vernoemd was; Mortimer's Cup was een mengeling van Kouillo, Mauritiana en Catuai bonen die traditioneel zonder melk of suiker geserveerd werd maar waar men voor het zetten de zaadjes van een vanillestokje in mengde. Tybalt's vaste stekje bevond zich echter dieper in de stad en te voet gaan was geen optie. Hij had dan ook met stevige pas naar zijn motor toe gewandeld, waar hij zonder aarzelen zijn helm had aangedaan en het beest tot leven had gewekt. Zo'n tweetal minuten later genoot hij van de wind die langs zijn lichaam raasde, dankbaar voor het gevoel dat deze hem bezorgde; alsof al zijn zorgen letterlijk van hem weggeblazen werden. Nog eens twintig minuten later stond hij in de rij aan te schuiven, wachtend tot het eindelijk aan hem was. Wellicht was het niet slim geweest om tijdens de middagpauze te komen, maar hij had dan ook simpelweg niet stil gestaan bij het tijdstip. Elke minuut was koffie-tijd, als het van Tybalt afhing. "Wel wel, wie we daar weer hebben," grinnikte Kenny, in eigenste persoon, toen hij de jongeman opmerkte. "We hebben je gemist makker, ik ging bijna failliet zonder jouw genereuze bijdrages." Hierna was het Tybalt's beurt geweest om te lachen, al was het maar pover. Natuurlijk was zijn bui niet onopgemerkt voorbij gegaan. Hij schoof zijn geld stilletjes over de toonbank terwijl Kenny precies wist welke koffie moest gezet worden, zonder dat daar woorden voor nodig waren geweest. "En een zakje blend om mee te nemen, alsjeblieft," vroeg Tybalt netjes. Hij had heus wel manieren geleerd, soms vergat hij die enkel te gebruiken, zeker als hij zich weer eens boos maakte zonder dat hij het kon helpen. Ondertussen werd zijn broodnodige kopje naar hem toe geschoven en maakte hij zich uit de voeten voor Kenny vragen kon beginnen stellen. Langzaam liet Tybalt zich in één van de mismatchende zeteltjes zakken, met uitzicht op het raam. Terwijl hij zijn kopje naar zijn lippen bracht liet hij zijn ogen langs de passanten op straat glijden, zich afvragend wat hun verhaal was. Hij schrok zich dan ook rot toen plots een zakje bonen in zijn schoot belandde. Schichtig had hij over zijn schouder gekeken, om het korte gestalte van Kenny te ontdekken. Een blik op de toonbank vertelde hem dat het spitsuurtje inmiddels voorbij moest zijn. "Je ziet er belabberd uit." Kenny liet zich zonder uitnodiging in een andere stoel zakken, die had hij ook niet nodig. Tybalt had zijn gezelschap altijd heel erg op prijs gesteld. Er was iets aan de jongeman dat hem telkens gerust had weten te stellen, al kon hij niet benoemen wat dat was. "En dit..." ging de man verder terwijl hij twee vingers over de sporen in Tybalt's hals liet gaan. "Dit kan niet, Tybalt. Je moet goed op jezelf passen... Anders ga ik alsnog overkop." Dat was het fijne aan Kenny. Hij kon zijn zorgen over de jongen altijd naar voor schuiven, en het gesprek tegelijk luchtig houden. Hij voelde zich nooit in het nauw gedreven. "Ik weet het," was het enige dat Tybalt als antwoord kon bieden. "Ik probeer er op te letten," beloofde hij. "Goed zo," zuchtte de man van enkele jaren ouder. Hij wreef een keer over Tybalt's bol en verdween weer richting zijn koffiemachines, om de net binnen gekomen klanten een kopje te kunnen inschenken. Tybalt zelf had zijn koffie verder naar binnen geslurpt en met een wuif afscheid genomen van de barista. _______________________________________________________________ Hij had zijn vaste short cut genomen, door de woonkamer, om naar de keuken te raken opdat hij zichzelf nog een heerlijke kop kon maken. Hij raakte halverwege echter afgeleid door de aanwezigheid van een dame die hij niet meteen kon plaatsen. Hoewel hij altijd al bagger was geweest in het onthouden van namen of gezichten was deze meid opvallend genoeg om hem toch een beetje bij te moeten gebleven hebben. "Je haar is blauw," merkt hij luidop op, terwijl hij haar een nieuwsgierige blik schonk. Zodra hij zich de woorden echter laten ontglippen had besefte hij dat dit misschien niet een beste manier van kennismaken was. "Ik bedoel... hey," probeerde hij opnieuw, al was het een flauwe come back. Schoorvoetend ging hij naar de bank toe, om zich vervolgens naast haar neer te vleien. "Tybalt," stelde hij zichzelf voor terwijl hij zijn hand naar haar uitstak. "Danser."

[ bericht aangepast op 9 juli 2017 - 20:09 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

“Friday night and the lights are low. Looking out for a place to go, where they play the right music. Getting in the swing.” ‘Ja das mijn baan toch als favoriete danspartner je ego opkrikken ervoor zorgen dat je goed voelt,’ vertelde Cora mij vrolijk, waarna ze wat van mij weg stapte om een pirouette te maken. Ik lachte zachtjes en schuddie opnieuw mijn hoofd, ik had zeker weten mooiere pirouetten gezien dan die.       ‘In dat geval ben je goed bezig.’       ‘Ach ja anders sla je ze gewoon bewusteloos met je grote spieren en dan slapen ze ook wel,’ zei ze, waarna ze in mijn bovenarm kneep.       ‘Maak je mijn armspieren nu belachelijk?’ zei ik quasi-beledigd en tilde één arm wat op, waarna ik hem aanspande. ‘Hier is toch helemaal niets mis mee?’ Ik keek Cora met een pruillipje aan.       ‘Courtney. Ik weet ook niet hoeveel slaap daar bij te pas komt.’ Ik glimlachte zwakjes en knikte. Courtney. Een tikkeltje afwezig kauwde ik op de binnenkant van mijn wang terwijl mijn gedachten naar mijn vriendin afdwaalden. ‘Zoals je vast wel weet zijn we deze zomer samen naar Florida geweest, ik denk dat ik nog nooit zo weinig heb geslapen in een week.’ Mijn blik gleed weer Cora's kant op. ‘Maar wat heb jij voor de rest in de vakantie gedaan, nog leuke landen bezocht of zat dat er deze keer niet in voor de familie Beaufort?’       ‘Ik heb een aantal verhalen gehoord van Court over Florida...’ begon ik en hield stil voor de deur van mijn slaapkamer. ‘Mijn ouders hadden haar gevraagd om mee te komen naar Parijs.’ Mijn ouders waren er namelijk nog heilig van overtuigd dat het tussen mij en Courtney dik aan was, maar dat was niet bepaald meer het geval. ‘Ik weet niet of ze je er al iets over heeft verteld?’ Ik keek Cora vragend aan en zuchtte vermoeid. ‘Het was wel leuk en gezellig, maar... ja, je weet wel.’ 18 – Dancing class – Ballroom/Latin – Corridor – Cora

[ bericht aangepast op 9 juli 2017 - 20:34 ]

---

I just caught the wave in your eyes

Celine      Oceana      Alexander Ik zat nogsteeds op mijn mobiel, na een half uur, op social media te kijken. Ik had nog geen reactie's gehad maar ik wist zeker dat ik een aantal namen eerder had gezien, zij zouden vast van deze school zijn geweest. Ik had hier en daar wat accounts gestalked, en ik geloof dat een aantal gezichten me bijna bekend voorkwamen. Ik keek een filmpje van een oud optreden, Romeo and Juliet, een filmpje uit 1989, het was echt prachtig en ik had dit filmpje volgensmij al 30 keer bekeken. Het inspireerde me echt. Ik hoorde een deur open gaan maar ik bleef nog even een paar seconden naar mijn telefoon staren. "Je haar is blauw." Hoorde ik een jongens stem luid zeggen. Ik keek geschrokken op en gaf een verwarde blik. Wat was dat nou weer voor openings zin. Toen ik hem goed bekeek zag ik ineens hoe hij er uit zag, hij had een prachtige kaaklijn en duistere ogen, alsof hij een beetje boos keek. Tot dat hij glimlachte, toen werden zijn ogen ineens een stuk lichter en liever. "Ik bedoel... Hey." Stamelde hij terwijl hij naar me toe liep. Hij stak zijn hand uit terwijl ik bleef zitten. "Tybalt, danser" Ik schudde zijn hand en keek hem tevreden aan. "Celine, actrice" vertelde ik trots. Hij had grote handen en mijn hand verdween bijna in die van hem. Ik glimlachte even kort naar hem, hij was best lang. Ik vond het ook best grappig dat hij meteen over mijn haar begon. "Vind je het erg dat ik blauw haar heb? Ik vind het zelf juist wel excentriek." Zei ik zo zelfverzekerd mogelijk.

[ bericht aangepast op 9 juli 2017 - 22:27 ]

---

- thank you for existing -

---

---

She was a wildchild, always stealing the stars and getting drunk on the souls of earthbound misfits

Als het PAA een school als elke andere scholen was geweest had waarschijnlijk iedereen het raar gevonden dat Cora zo blij was om weer naar school toe te gaan. Cora betwijfelde inderdaad ook of ze dan zo enthousiast zou zijn, grote kans van niet, want Cora zelf was niet de grootste leerder. Echter was het PAA niet zo als andere scholen, want deze school gaf haar de kans om de halve dag te kunnen doen wat ze het aller liefste deed. Slordige piroutttes maken en sexy salsatjes dansen met Julien. Bovendien hield Cora van de mensen die zich op school bevonden, ze leken allemaal stuk voor stuk echt een eigen mens te zijn. Waar iedereen waar ze vandaan kwam altijd zo hard zijn best deed om er bij te horen leek het hier niks uit te maken wat je interesses waren of wat voor kleding je droeg. Kort dacht Cora hier over na hoe blij ze eigenlijk was dat ze hier naar school ging, maar toen keek ze alweer op naar Julien die zijn armspieren zo nodig moest laten zien. ‘Maak je mijn armspieren nu belachelijk?’ zei hij, ‘Hier is toch helemaal niets mis mee?’ Een lach rolde over Cora haar lippen waarna ze snel haar hoofd schudde. 'Nee, nee, nee.' riep ze nog altijd even vrolijk uit. 'Ik was ze juist aan het prijzen, ik zei dat je ze kon neerslaan door dat je geweldige armspieren hebt. Ik dacht dat dat toch wel het beste compliment was wat je zou kunnen krijgen.' Uiteindelijk kwam het tweetal aan bij Julien zijn kamer waar de jongeman stil bleef staan, hoewel ze er waren was Cora echt nog niet van plan de jongeman hier alleen te laten. Ze hadden elkaar twee maanden niet gezien, dat waren zo'n 60 dagen en heel erg veel minuten. Ze hadden genoeg om te bespreken, ze had genoeg om met iedereen te bespreken, dus nee Julien was nog niet van zijn favoriete danspartner af. ‘Ik heb een aantal verhalen gehoord van Court over Florida...’ zei de jongeman toen. 'Hoe durft ze je zomaar over Florida te vertellen, wat in Florida gebeurt hoort in Florida te blijven.' zei Cora quasi boos. Nee ze verwachtte echt niet van Courtney dat ze alles voor zich had gehouden, maar vertrouwde er wel op dat ze voor zich had gehouden wat ze niet mocht vertellen. Niet dat ze daar afspraken over hadden gemaakt, maar de jongedame begreep echt wel dat er dingen waren die Cora had gedaan of gezegd die niet de hele school direct hoefden te weten. ‘Mijn ouders hadden haar gevraagd om mee te komen naar Parijs.’ begon Julien over zijn vakantie. ‘Ik weet niet of ze je er al iets over heeft verteld? Het was wel leuk en gezellig, maar... ja, je weet wel.’ Cora knikte ze wist genoeg en als Cora op Julien zijn woorden uit moest gaan leek de jongeman er niet echt over verder te willen praten dus besloot ze het maar weer over iets anders te hebben. 'Oké ja ik begrijp het.' zei ze nog wel. 'Ik heb ook nog met mijn ouders, mijn zussen en mijn broertje een roadtrip maar Yosemite gemaakt.' begon Cora weer even vrolijk als eerst. 'We stonden oog in oog met een beer, man ik denk dat ik nog nooit zo bang in mijn leven ben geweest. '

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Fallon schrok op toen ze iemand in zijn of haar handen hoorde klappen. Acuut draaide ze haar hoofd naar de deuropening en zag haar danspartner Gabriel staan. Opgelucht haalde ze adem. Ze had er geen problemen mee als iemand naar haar keek als ze danste, maar het liefste werd ze wel van tevoren gewaarschuwd als ze publiek had. Dan kon ze beter op de details en het optreden letten, zoals haar docenten haar graag wilden leren. ‘Oehh, de o zo getalenteerde Fallon is ook alweer aan het oefenen.’ zei Gabriel op een plagerige toon. Fallon stond op van de grond en beantwoordde de knuffel die hij gaf door haar armen ook om hem heen te slaan. ‘Hoe kan het ook anders?’ zei hij toen ze elkaar loslieten.       Fallon lachte zwak. 'Ik had niet veel anders te doen,' bekende ze. 'En je weet dat ik het liefste hier ben.'       'Hoe was je vakantie?' vroeg de jongen vervolgens. Fallon dacht kort na. Zou ze de waarheid zeggen en hem lastigvallen met een dramatisch verhaal over haar waardeloze vakantie? In plaats van dat antwoord te geven, bedacht Fallon om te liegen. Ze wilde Gabriel niet opzadelen met haar verhaal. 'Rustig,' zei ze en dat loog ze niet. Haar vakantie was rustig, bovenal erg saai, maar dat detail liet ze liever weg. 'Ik heb eigenlijk veel gedanst, gewerkt aan mijn acteerkunsten,' vertelde ze verder. Het was ondertussen algemeen bekend op school dat Fallon moest werken aan haar gezichtsuitdrukkingen tijdens het dansen, omdat ze evenveel emotie uitstraalde als een blanco papiertje. 'En jouw vakantie?' vroeg ze. Ze liet zich weer neerzakken op de grond, terwijl ze haar benen wat rekte om haar lenigheid te behouden.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Gabriel zag dat zijn danspartner schrok van zijn aanwezigheid. Dat was niet zijn bedoeling, maar gelukkig ontspande ze al snel. 'Ik had niet veel anders te doen,' Hij knikte en glimlachte. ‘Dat begrijp ik’ Zelf had hij ook veel gedanst en vond hij het ook een goed idee van haar om nu te gaan oefenen, alvast voor de eerste lessen. Vandaar dat hij hier ook was. Hij had ook niemand beters kunnen treffen op dit moment. Zijn danspartner was naar zijn mening perfect. Ze was kleiner dan hij, wat hij fijn vond, en ook licht. Zo vederlicht dat hij haar gemakkelijk kon liften en dat deed hij dan ook graag. Hij zorgde altijd voor haar, wilde dat ze goed landde en ook gewoon bij haar passen lette hij goed op dat alles netjes ging. Misschien lette hij bij ballet nog meer op haar passen dan de zijne. Hij wist immers maar al te goed dat je als jongen met een lengte van 1.72 het nog zo goed kon doen in het ballet, maar nooit een hoofdrol zou kunnen pakken. Misschien had zij, met haar talent, als meisje nog wel een kans. Daarom wilde hij haar ook zo goed mogelijk maken. En hun partnering ook. Ze mochten dan wel overkomen als de underdog, een klein danskoppel, maar onderschat hen niet. Ze waren wel klein maar wel sterk, lenig en zeer gedisciplineerd.

'En je weet dat ik het liefste hier ben.' ‘Ik ook’ stemde hij in. Hij kon veel van zichzelf in Fallon herkennen. Het perfectionisme, het tot het uiterste gaan met je lichaam, ook als je niet meer kon. De discipline en serieusheid. Hij had enkel dat hij perfectionisme in zijn dans had en het loskoppelde van zijn persoonlijkheid. Hij was namelijk van zichzelf heel losjes en makkelijk. Hij wist niet precies hoe dat bij Fallon zat. In ieder geval vond hij, ook al was hij jonger, dat hij haar als het ware onder zijn vleugels moest nemen, in ieder geval haar beschermen tegen zichzelf, hij wilde niet dat ze te perfectionistisch zou worden. Als ze iets goed deed zei hij dit dan ook. En altijd gaf hij opbouwende kritiek, niet afkrakend, dat haatte hij.

Hij had gevraagd naar haar vakantie. 'Rustig,' had ze geantwoord. Hij had enkel geknikt, ook al wist hij dat het een leugen was. Maar ze zou er vast niet over willen vertellen. Hij dacht opeens terug aan het weeshuis, een hele tijd geleden was het, maar daar had hij ook veel gelogen, vandaar dat hij de leugens ook zo goed herkende. Haar antwoord over de acteerkunsten had hem des te meer aan zijn weeshuis doen denken, daar waar hij zoveel emoties had doorgemaakt, dat hij een soort mini-volwassene was geworden, terwijl hij eigenlijk nog een kind hoorde te zijn.

FLASHBACK, beetje te lang om niet onder spoiler te doen
Sorry, ik hou nu eenmaal van flashbacks en geschiedenis.


Hij werd weer wakker uit zijn gedachten toen Fallon naar hem vroeg. Hij ging ook zitten op de grond. En legde zijn spitzen naast zich neer. ‘Hmm.. ook niet speciaal, heel veel gewerkt en ook wel gefeest’ ‘Maar vooral veel gespaard dus’ vertelde hij haar. Dat de feestjes tot in de late uren hadden geduurd en hij zich ook helemaal had laten gaan, vertelde hij er maar niet bij. Hij had immers had gewerkt, dan vond hij dat dat wel moest kunnen.

‘Vanavond hebben we een beginning of the year party en uiteraard ben jij ook uitgenodigd’ ‘Het zal je misschien goed doen, gewoon even langskomen?’ ‘Dan kunnen we gek dansen en wat drinken, gewoon lol hebben’ zei hij met een glimlach tegen haar. Hij hoopte dat ze zou komen. Fallon kon wel wat lol gebruiken naar haar ‘rustige’ vakantie.

Hij strekte even zijn benen. ‘Misschien helpt het als we even gewoon nu doen aan crazy dancing?’ ‘Even niet denken, ik zie nu al dat je te veel aan het denken bent tijdens het dansen, even helemaal loskomen?’ stelde hij aan haar voor. Ze waren maar met zijn tweeën, dus even gek doen moest kunnen. Hopelijk kon hij Fallon dan wat losser krijgen. Hij had al een toepasselijk nummer in zijn hoofd: Shake it out – Florence and the machine

---

Aan niets denken is ook denken.

---

---

IF YOU DON'T FIGHT FOR WHAT YOU WANT DON'T CRY FOR WHAT YOU LOSE

Ik was meer dan gelukkig toen Ana terug reageerde op Wolfs oma's dating gedoe, aangezien mijn mondspieren of zenuwen of weet ik veel wat daar allemaal zit het vertikten om zoals gebruikelijk overal een antwoord op terug te kaatsen, en het nog ongemakkelijker zou zijn als niemand reageerde. 'Wel vreemd... Het laatste jaar... Jullie nog speciale dingen die je wil doen? Een soort van laatste jaars bucketlist idee?' vervolgde Wolf daarna, waar Ana op reageerde dat slagen natuurlijk op de eerste plaats stond, en verder gewoon het meeste eruit halen wat erin zit.       'En jullie? Nog bijzondere plannen?' vroeg zij dan op haar beurt.       'Hmmm, er zijn nog wel wat dingen, denk ik, ja,' begon ik, bijtend op mijn nagels waar nog een paar overblijfselen van nagellak opzaten terwijl ik nadacht wat ik nou nog echt wilde bereiken voordat ik High School verliet. Ik was niet van plan om aan een vervolgopleiding te beginnen, aangezien ik net lekker in de acteerwereld bezig ben en YouTube daarnaast ook voor een meer dan redelijke inkomstenbron zorgt. En daar kwam ik bij mijn eerste puntje op mijn bucketlist.       'Bovenaan de bucketlist staan dan toch echt wel om van de 700 duizend abbonnees de miljoen te maken op YouTube, maar goed, of dat echt haalbaar is vraag ik me dan ook wel weer af,' begon ik, waarna ik me uitrekte en me op mijn rug op het bed liet vallen, in plaats van Wolfs schoot.       'En verder... Nouja ook High School slagen natuurlijk, en vooral zoals Ana al zij alles eruit halen wat erin zit, en zoveel mogelijk dingen doen die hier nog niet zijn gedaan. Zoals een fantastisch waterpark bij het zwembad maken hier ofzo,' zei ik, terwijl ik naar het plafond keek en lachte.       Ik schoot plotseling overeind, aangezien er spontaan een idee in mijn hoofd opkwam. Ik wil nou niet zeggen dat alle ideeën in mijn hoofd fantastisch en uitvoerbaar zijn, meer dan de helft is niet eens realistisch, maar dit idee is zeker wel haalbaar.       'Weet je wat we eigenlijk moeten doen? Een groot vel papier pakken, en daar alles opschrijven wat we dit jaar voor geks willen doen. Zodat we een jaar krijgen om nooit te vergeten, aangezien ik er sterk van overtuigd ben dat veel mensen niet naar University gaan en dit dus het allerlaatste schooljaar ooit zal zijn.'       Terwijl het ik idee uitsprak begon het zich een beeld te vormen in mijn hoofd, en allerlei gekke ideeën als schuimparties, met z'n allen op een schooldag niet op komen dagen, gekke sporttoernooien en musicals met alle seniors, dus de dansers, acteurs en muzikanten stroomden als een rivier naar binnen en ik heb mezelf er zojuist van overtuigd dat het opstellen van een bucketlist van ons laatste schooljaar een legende kan maken.

---

take risks

18 • The eternal child • Acting class • Outside • Alone • Outfit Wederom pleur ik mijn koffer bovenop mijn bed en ik weet dat ik de rest hoogstwaarschijnlijk niet uit zal gaan pakken. Ik leef uit mijn koffer, het leven is te kort om gewoon continu bezig te zijn met alles opruimen. Als mijn kamergenote, Iris, er last van heeft, zal ze dat wel laten merken. Anders moet ze het zelf maar doen, ik ga me er niet aan wagen. Als ik dan mijn telefoon, sleutel en zonnebril heb gepakt en mijn felrode lippenstift bij heb gewerkt, loop ik naar buiten toe. De vliegreis die ik vanaf thuis, in San Francisco, naar Los Angelos heb gemaakt, was nog geen anderhalf uur, maar toch moest ik vanmorgen ontzettend vroeg opstaan om hier op tijd aan te komen. Morgen beginnen de lessen weer en dan moet ik dus ook weer op tijd op. Het leven is heel, heel erg zwaar.       Wanneer ik eenmaal op een bankje zit en geniet van de zon die net achter een heel klein wolkje vandaan komt, pak ik mijn telefoon en besluit ik een berichtje te sturen naar mijn beste vriend: Wolfgang. Nee, niet die van Mozart. To: Wolf Hé nerd, ik ben net weer aangekomen, ben jij er al? Ik leg mijn telefoon weer weg en ik zet mijn zonnebril in mijn blonde haren, waarna ik mijn ogen sluit en geniet van het zonnetje op mijn gezicht. Ik ben vrij bleek en dat vind ik toch wat jammer, maar helaas word ik toch amper bruin 's zomers. Het helpt misschien ook niet mee dat ik in de vakantie voornamelijk binnen ben gebleven en veel toneelstukken heb gelezen. Daar vermaak ik me toch het best mee als ik niemand anders om me heen kan vervelen, zoals ik nogal vaak bij Wolf doe. Gelukkig kan ik hem nu weer tot in de eeuwigheid irriteren en dat zal ik ook echt doen.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

---

Fallon luisterde rustig naar Gabriel toen hij vertelde over zijn vakantie. Ze was hem dankbaar dat hij niet doorvroeg over haar vakantie, op die manier kon ze het beter vergeten. Ze keek hem verbaasd aan toen hij even weggedroomd leek te zijn, maar ze onderbrak hem niet. Ze liet hem maar even doen. Het duurde immers niet lang voordat hij er weer volledig bij was.       ‘Ergens deze week hebben we een beginning of the year party en uiteraard ben jij ook uitgenodigd. Het zal je misschien goed doen, gewoon even langskomen? Dan kunnen we gek dansen en wat drinken, gewoon lol hebben.' opperde hij. Fallon dacht even na. Ze had in principe niets tegen feestjes, maar ze deed niet aan alcohol en ze had er geen behoefte aan om Wolf te zien, voornamelijk niet als hij omringd werd door zijn nieuwe slachtoffers. 'Misschien kom ik wel even langs,' gaf ze toen toe. Ze wist het nog niet zeker, dus dat was het meest veilige antwoord.       Vervolgens stelde Gabriel voor om samen te dansen. Daar was Fallon altijd voor in. Ze knikte glimlachend en stond op. Haar danspartner zette een rustig nummer aan. Ze waren goed op elkaar afgestemd. Ze bewogen als één en matchen altijd goed, ook al was het improvisatie. Fallon liet de muziek haar leiden. Gabriel draaide haar rustig rond en tilde haar op. Fallon voelde zich veilig bij hem, ze vertrouwde hem. Terwijl hij haar optilde, strekte ze haar benen sierlijk uit. Hij liet haar weer zakken en begon plots rond te springen en raar te doen. Fallon kantelde haar hoofd wat.       'Wat doe jij nou?' vroeg ze verbaasd. Ongemakkelijk sloeg ze haar armen over elkaar. Ik heb toestemming van Micaela om Gabriel deels te besturen

---

Big girls cry when their hearts are breaking

'Misschien kom ik wel even langs,' ‘Al is het maar eventjes’ hielp hij haar er aan te herinneren. Hij wilde echt dat ze even los kon komen, even uit haar hoofd. Je hoefde niet per se alcohol te drinken om leuk te dansen, zonder kon hij ook gek doen, dat bewees hij nu ook wel. ‘En misschien zijn er nog wel leuke jongens!’ opperde hij met een speelse knipoog en een glimlach. Maar uiteraard verplichte hij Fallon niets. Ze moest zelf maar zien tegen de tijd of ze nog zin had.

Ze dansten eerst rustig en goed. Alles was perfect. De timing, hun bewegingen, hun partnering werk. Hij vertrouwde haar en zij hem, dat moest ook wel voor de lifts en andere bewegingen. Hij kon haar echter gewoon bijna horen denken, te zien aan haar gezicht.

‘Gewoon, even loskomen, raar doen, gek doen’ Hij pakte Fallon haar hand en draaide haar snel rond. ‘Kom op, dat kan jij ook!’ zei hij met een klein grijnsje naar haar. Hij zette dan ook een ander nummer op Shake it out van Florence & the machine. Daarna stonden nog wat up tempo liedjes in die playlist, dus hopelijk zou ze even los kunnen komen. Zou ze dat kunnen? Hij wist het niet. Het moest wel, iedereen kon dat toch?

Hij ging dan ook gewoon door met vrolijk dansen, bewegingen die half modern waren en dan weer iets dat hij van hiphop had geleerd, wat goed ging, alleen kon een modern danser nooit een echt strakke hiphop beweging maken. Hij deed van alles en nog wat en stimuleerde haar om mee te doen. Hopelijk volgde ze zijn voorbeeld snel. En zou ze haar haar eens los durven te doen.

[ bericht aangepast op 10 juli 2017 - 23:40 ]

---

Aan niets denken is ook denken.

---

---

'Laten we het houden op een "soort van",' beantwoorde ik grinnikend Nova's vraag of ik zijn persoonlijke voeder was geworden. 'En lol, ik heb ook veel tijd doorgebracht met mijn broertje en zusje. Ze hadden me verplicht om van een schommel af te springen en beloofden me dat ze me niet zouden missen, want dan moesten ze misschien wel huilen,' glimlachte ik, terugdenkend aan de paar mooie, nieuwe herinneringen die ik afgelopen zomer met mijn gecompliceerde familie heb gemaakt. Niet dat ik niet van hen hou, absoluut niet, maar soms voel ik me wel overduidelijk het derde wiel aan de wagen. Zij zitten gezellig met z'n zessen het hele jaar lang aan de keukentafel, vrolijk pratend over van alles en nog wat. Ik ben altijd al de stilste geweest, en wanneer je je dan ook nog bijna het hele jaar aan de andere kant van de wereld bevindt, wordt het familiecontact steeds minder. Minpuntjes aan Amerika.       Wat Nova niet zag en ik wel, aangezien Nova met zijn rug naar hem toe zat, was dat Simon aan kwam lopen. Ik had alleen niet verwacht dat hij ook werkelijk naar óns toe liep       Respect voor Nova's acteerkunsten heb ik wel. Want wanneer Simon zijn arm om Nova heen slaat en Nova een lichte blos op zijn wangen krijgt, weet hij hem binnen twee seconden met dezelfde vaart weer weg te werken en gewoon normaal - nouja normaal, normaal voor Nova - te reageren. Nova praat veel te veel en Kian luistert veel te veel wat erin resulteert dat meneer Kian er enigszins achter is gekomen dat Nova Simon iets hoger heeft staan dan het gemiddelde "vriendniveau".       'Hoe is het?' vroeg Simon.       'Voor zover het gaan kan, gaat alles prima,' zei ik glimlachend.       'Dus, ik mag meedoen in een serie,' zegt Nova plotseling, die opspringt en zijn fabuleuze vreugde dansje houdt. Nova is alleen niet de enige die opspringt, want plotseling sta ik zelf ook.       'wat? BRO DAT HAD JE NOG HELEMAAL NIET VERTELD!' riep ik luid, om daarna mijn mond dicht te klappen en vlug weer te gaan zitten in de hoop dat er niemand op ons gaat letten. On -ge -makkelijk dat.       'Het is natuurlijk wel een klein rolletje, maar het is een begin,' zei mijn ex-kamergenoot stralend. 'Je moet toch ergens beginnen om door te groeien. Mijn twaalf-jarige zusje probeert me ervan te overtuigen dat ik filmpjes opneem en online plaats, maar ik ben nou nog niet bijster enthousiast. Ik bedoel, straks pakt het helemaal verkeerd uit en dan werkt het juist tegen. Maar ik zou anders ook niet weten hoe ik ooit bekendheid in de muziek moet krijgen,' begon ik pratend, eindigde ik half mompelend.       'Maar goed, genoeg over mij. Simon, hoe was je vakantie?

THOSE WHO WISH TO SING ALWAYS FIND A SONG

---

take risks

---

---

'Ik zou jullie eigenlijk allemaal een cursus Russisch moeten geven.'       Wolf kan niets anders doen dan enigszins lachen om het idee — Russisch leren staat niet bepaald bovenaan zijn bucket list. Echter — hij moet toegeven dat het grappig had geklonken op het moment dat zijn Russische vriendin eens dusdanig dronken is geworden dat ze in haar moedertaal was beginnen te spreken. Wolf had zich de betreffende avond enigszins ingehouden omdat hij de kleine Anastasia veilig thuis wilde brengen zonder dat ze al te veel in de problemen zou geraken — hij kan immers vele malen beter tegen de drank dan haar ongeoefende lichaam. Alhoewel hij er van had staan kijken dat ze de wodka binnen had kunnen houden zonder daar misselijk van te worden.       'Niet mij, in ieder geval — ik heb belangrijkere dingen te doen.'       Wolf maakt een huffend geluid en buigt opzij over het bed om Anastasia in haar zijde te prikken — licht grijnzend bij het idee dat de jongedame in kwestie zijn toekomstige vriendin zou worden. Alhoewel. . . ze lijkt meer op Fallon dan hij toe durft te geven — hoogstwaarschijnlijk omdat het hem nog steeds pijn doen om aan zijn ex—vriendin te denken. Weldra is Wolf compleet verzonken in zijn gedachten en herinneringen aan Fallon terwijl Anastasia en Courtney kletsen over de activiteiten die ze allemaal op hun bucket list hebben staan. Wolf haalt als automatisch zijn telefoon uit zijn kontzak — wat wat wiebelen vergt — om te kijken of hij berichten heeft onder haar naam. Echter — Wolf weet dondersgoed dat Fallon hem nooit ofte nimmer uit zichzelf zou berichten, ook al weet hij tevens dat ze hem mist (evenals dat hij haar mist). Daar tegenover staat een berichtje van zijn beste vriendin — Dove, kinderlijk genie — wat hij gretig opent en direct beantwoordt. >>> Dove Shut up bro?! I'm coming — kijk uit naar de kleine, ielige nerd met de bril.       'Weet je wat we eigenlijk moeten doen? — een groot vel papier pakken en daar alles opschrijven wat we dit jaar voor geks willen doen. Zodat we een jaar krijgen om nooit te vergeten, aangezien ik er sterk van overtuigd ben dat veel mensen niet naar de Universiteit gaan en dit dus het allerlaatste schooljaar ooit zal zijn.'       Wolf springt met een gemakkelijke beweging overeind van het bed en kijkt dan neer op de twee jongedames. Vanwege zijn gigantische glimlach laat hij weten dat het idee geweldig is om een algemene bucket list te maken — maar de telefoon in zijn hand spreekt het eveneens teven.       'Geweldig idee, Court — ik stel voor dat we hem ophangen in een van de gemeenschappelijke kamers zodat iedereen mee kan doen. You know what — ik ren even op en neer om wat papier en stiften te halen. Oh — en tussendoor even langs Dove want die kneus heb ik nog steeds niet gezien. No doubt dat zij ook mee wil doen. Meeten we later in de cafetaria? Ik zal trakteren op pizza's.'       Wolf buigt enthousiast over het bed heen en wringt zich in een aantal bochten om zowel Anastasia als Courtney een snelle kus op hun wang te geven. Binnen enkele seconden is hij de slaapkamer uit gerend op weg naar zijn beste vriendin. Halverwege de route naar buiten besluit Wolf impulsief om een omweg te nemen langs de danszaal — waar hij vaak naar Fallon zat te kijken tijdens haar vele uren van oefenen. Wellicht bevindt ze zich daar op het moment en kan hij haar begroeten — ondanks de ongemakkelijke pijn die hij daardoor in zijn borstkas naar boven voelt komen borrelen.       'Hé Fall —'       Alhoewel Wolf de deur van de danszaal slechts tot halverwege heeft geopend weet hij al snel de situatie te overzien — Fallon dansend met niemand minder dan Gabriël. Direct voelt Wolf irritatie, jaloezie en woede omhoog komen — waardoor de woorden stil vallen in zijn mond. Doodstil blijft hij staan — zijn donkere kijkers op Fallons gezicht. Terwijl zijn kaken kleine bewegingen maken, draait hij zichzelf om en vervolgt zijn weg met grote passen naar buiten. Waarom dacht hij ook dat alles anders zou zijn nu ze elkaar enkele maanden niet hadden gezien? Wolf balt zijn handen tot vuisten en snuift een korte ademhaling door zijn neus naar buiten. Hij zou niet meer aan haar moeten denken. Vanaf nu.       Terwijl Wolf in de verte de asblonde lokken van Dove in het vizier weet te krijgen — stuurt hij snel een SMS'je naar Fallon. >>> Fallon Hé — Hoe was je vakantie? Zie je op het openingsfeestje? Ik neem Mister Antonelli's voor je mee. X       Het Italiaanse restaurant waar Fallon en Wolf gezamenlijk heen gingen was een symbool geworden voor hun relatie. Daarnaast had Wolf weet van het gegeven dat Fallon kan sterven voor hun pizza's. Alhoewel het een simpele manier was om tot verzoening te komen, kan Wolf het simpelweg niet aan om nooit ofte nimmer meer met haar te spreken — tot zo ver niet meer aan haar denken. . .       'Oh. Mijn. God. IS DAT ANNE HATHAWAY?'       Wolf ploft naast Dove op het bankje en slaat zijn armen dan om haar dunne lichaam — waarbij hij haar bijna door midden breekt. Voor even laat hij zijn neus hangen in haar haren om haar bekende geur op te snuiven. Hij heeft Dove gemist — meer dan wie dan ook.       'Oh nee — thank God. Het is Dove maar — mijn Dove. Loop door jullie!' Wolf gebaart wild naar een groepje voorbijgangers die hen verbaasd aan staren door Wolfs uitbarsting over de beroemdheid. 'Dove. Dove. Dove. Vertel me alles over je vakantie. Nee. Wacht. Zit gewoon even hier met me.' Wolf neemt zijn pakje sigaretten uit zijn broekzak en steekt er eentje op, terwijl hij de zonnebril van zijn hoofd op zijn neus zet. Dit is het leven.

---

•

---

“Friday night and the lights are low. Looking out for a place to go, where they play the right music. Getting in the swing.” ‘Hoe durft ze je zomaar over Florida te vertellen, wat in Florida gebeurt hoort in Florida te blijven,’ zei Cora quasi boos. Ik grinnikte en schudde mijn hoofd, veel details had ik niet gehoord over hun reis, maar Courtney en Cora kennende was het vast een reis geworden om nooit te vergeten – of juist wel, het was maar hoe je het bekeek.       ‘Pretty sure dat het what happens in Vegas, stays in Vegas was – en niet Florida.’ Ik opende lachend de deur tot mijn slaapkamer en zag dat wij er voor nu de enige waren. ‘Maak je geen zorgen hoor Cora, ik heb alleen de brave verhalen gehoord.’ Ik zette mijn spullen in de kamer en stapte vervolgens weer de kamer uit. Cora knikte toen ik vertelde over mijn reis naar Parijs met Courtney.       ‘Oké ja ik begrijp het.’ Verder zei ze er niets meer over en daar was ik haar dankbaar voor. Wat het ook was tussen mij en Courtney, dat moesten we zelf oplossen. ‘Ik heb ook nog met mijn ouders, mijn zussen en mijn broertje een roadtrip maar Yosemite gemaakt. We stonden oog in oog met een beer, man ik denk dat ik nog nooit zo bang in mijn leven ben geweest.’ Ik zag het al helemaal voor me, Cora die tegenover een soort Yogi Bear stond en kon het niet laten om in de lach te schieten bij die gedachte.       ‘Gezien je nog volledig heelhuids voor me staat, neem ik aan dat het een lieve beer was,’ zei ik met een knipoog, ‘en dat is maar goed ook, want ik heb je nog steeds nodig om mee te dansen... daar over gesproken–’ ik keek Cora verwachtingsvol aan, stak mijn hand naar haar uit en wiebelde kort met mijn wenkbrauwen ‘–wat zeg je ervan?’ 18 – Dancing class – Ballroom/Latin – Corridor – Cora

---

I just caught the wave in your eyes