[RPG250] Los Angeles' Performing Arts Academy • Speeltopic - Speeltopics

---

---

DE SCHOOL       hal, school van buiten, kantine, audiotorium 1 + 2       Los Angeles' Performing Arts Academy, richt zich zoals de naam al zegt, op performing arts. Het doel van de school is om de jeugd voor de bereiden op de keiharde wereld binnen deze sector, omdat de echt goede acteurs, dansers en muzikanten negen van de tien keer na High School stoppen met school. Jonge talenten krijgen hier hulp met het maken van keuzes en maken snel kans op aangepaste roosters en andere mogelijkheden om hun schoolleven met hun passie te combineren. Het enige wat de school van zijn leerlingen verwacht is inzet en zelf actie ondernemen. Wat je ook worden wilt, jij bent er verantwoordelijk voor dat mensen je leren kennen of niet. Maak dat YouTube account aan, ga voor die figurantenrollen en accepteer het optreden in dat kleine cafeetje. Iedereen moet klein beginnen om groot te eindigen.       Het P.A.A. is een High School gelegen in Hollywood en trekt leerlingen over heel de wereld. Omdat het grootste gros van de leerlingen dus geen huis heeft om na school naar toe te gaan, slapen alle leerlingen in gebouwen naast de school. Freshmans bij elkaar, sophomores bij elkaar, juniors bij elkaar en seniors bij elkaar. Leerlingen zitten dus vier jaar lang met dezelfde mensen "opgescheept" in een gebouw. Het is een vereiste dat de leerlingen hier in ieder geval van maandag tot vrijdag slapen, om zo min mogelijk onderscheid tussen leerlingen te krijgen. Per half jaar maakt de school een nieuwe indeling wie naast wie op een kamer slaapt.       In freshman year krijgen alle leerlingen nog les in alle drie de categorieën van performing arts. Vanaf sophomore year kiest elke leerling zijn favoriete stroming (music, dance of acting) waarin hij of zij de aankomende drie jaren zich op wilt focussen. Per jaarlaag ontstaan er dus drie klassen. De YouTubers onder de leerlingen kiezen een stroming die het meest bij hen past en wat hun eventuele "back up" plan wordt, aangezien YouTube niet een baan kan worden die je tot je pensioen volhoudt.       Over het algemeen hebben de drie klassen redelijk dezelfde vakken, al besteed de music class de helft van de tijd aan het oefenen van liedjes en het bevorderen van hun stemmen. Dit zowel in groepsverband als iedereen per individu. Acting class is grotendeels bezig met het maken van korte films in groepjes en het leren van acteertechnieken. De dans class leert verschillende soorten stijlen dans, ook al zijn enkele leerlingen heel gespecificeerd op één dans, iedereen moet wat van elke dans kunnen. In dance class wordt gewerkt met eigen inspiratie en vaste choreografieën. Eens in de zoveel tijd wordt er ook een dansvoorstelling georganiseerd waar natuurlijk voor geoefend wordt. Bij alle drie de klassen is natuurlijk ruimte voor specialisatie, eigen ingeving en komt overal een feedback van de professionals van school bij kijken.       De school beschikt over onder andere een auditorium waar de muzikanten en zangers hun geluid kunnen laten horen aan publiek, waar de films van de acting class te zien is en waar de dansers hun voorstellingen houden. Omdat het niveau van de leerlingen op school gemiddeld erg hoog ligt, trekken alle drie de categorieën ook veel aandacht van buiten en zijn er vaak genoeg mensen in de zaal bij een voorstelling aanwezig. Daarnaast beschikt het P.A.A. ook over een grote filmruimte met meerdere greenscreens en sets, muzieklokalen, danslokalen met spiegelmuren en natuurlijk een kantine, een bieb/werkplek en klaslokalen.       Om een plekje op het PAA te bemachtigen moet er bewijs zijn dat de leerling bezig is met het krijgen van een toekomst in de performing arts wereld en moet de leerling op gesprek komen. Lang niet elke leerling wordt toegelaten, omdat de school het niveau graag hoog houdt en niet al te volle klassen wilt hebben. Daarom hebben de meeste klassen ook maar 6 tot 8 leerlingen, wat op het eerste gezicht heel weinig lijkt, maar vaak meer dan genoeg is. DORMATORIES       woonkamer 1 +2 + 3 + 4, keuken 1 + 2 + 3 + 4, gang naar trap en trap 1 + 2, badkamer, slaapkamer meisjes + jongens (denk de luxe dingen allemaal weg en verander ze in troep)       Zoals eerder benoemd slapen alle leerlingen in dormatories. Dit houdt in dat alle leerlingen dus verplicht zijn om van maandag tot en met vrijdag in de dormatories te verblijven. Jaarlagen apart en jongens en meisjes apart in een gebouw. De acht gebouwen grenzen allemaal aan een zeer grote tuin die zich op zijn beurt weer tussen de gebouwen en de school in ligt. Zo zijn de dormatories alleen te bereiken vanaf de school en is er weinig kans op diefstal. In de tuin is onder andere een zwembad, veel bloemen en gras, een fontein, en aan de zijkant een heel klein sportschooltje.       Erg strenge regels heeft de school niet: het idee van de dormatories is dat leerlingen juist zelfstandig worden en hun eigen aardappels kunnen koken. De enige echte regels die ze hebben is dat doordeweeks om 23:00 uur de wifi en de lichten uitgaan. Dit doet de school zelf, door gewoon een paar stekkers uit de stopcontacten te trekken.       Binnenkomend vanaf de tuinkant stappen de leerlingen, in welk gebouw dan ook, in een grote woonkamer/keuken, met een links een dubbele hoekbank en televisie en rechts om een muurtje heen een vierkante eettafel met daarachter een keukeneiland. Achter de keuken is nog een kleine zithoek. Wanneer je achter de bank de gang inloopt, kom je bij een trap die leidt naar de slaapkamergang. In deze gang zijn aan beide kanten slaapkamers voor twee, enkele keren drie personen. Per twee slaapkamers is er 1 badkamer, die je dus met zijn vieren deelt. De badkamer is alleen te betreden vanaf de slaapkamers.       Doordeweeks is het verplicht dat iedereen in zijn eigen bed slaapt, maar in het weekend gaat alles nog wel eens door elkaar heen, ook wie in welk gebouw slaapt. School maakt de indeling wie met wie in een kamer slaapt en dit wordt elk half jaar veranderd. REGELS EN EXTRA • De huisregels van Quizlet • Alleen ik, Mouli, maar de nieuwe topics aan, tenzij anders staat aangegeven • Geen perfecte rollen, niemand is perfect • Het woordenaantal van je posts moet minimaal 250 woorden bevatten, exclusief codes • 16+ is toegestaan, maar vermeld dit even bovenaan je post • De fictieve datum van het speeltopic begint bij 1 september 2017 • Als je vragen hebt, stuur dan even een PB'tje, een GB'tje of laat een berichtje achter in het topic

---

---

ROLLEN naam | status | faceclaim | user | pagina       In deze RPG zullen we alleen de seniors van de drie klassen van het PAA volgen, in hun schoolleven, hun leven in de dormatories, maar ook hoe ze buiten school met elkaar omgaan en losgaan op verschillende feestjes. Niks is te gek, alles is mogelijk. DANCE CLASS • Fallon Mikaela Young | The overarchiever | Thylane Blondeau | Ziegler | 1.4 • Cora Ophelia Allegro | Wild Child | Pyper America Smith | Greenlight | 1.5 • Anastasia Duscha Rostova | the Celestial Girl | Valeria Lipovetsky | Anatomy | 1.6 • • Maddox Auden Belmont | Hauntain Ballet Prine | Rhys Kosakowski | naestivate | 1.5 • Gabriel Walker | vrolijke, impulsieve jongen | Diego Barrueco | Micaela | 1.1 • Julien Noah Beaufort | status | Nathan Niehaus | Sappho | 1.5 • Tybalt Mortimer Chapman | the Ice King | Colton Haynes | Obeah | 1.5 MUSIC CLASS • Iris Casey | status | Charlotte McKee | Verstappen | 1.3 • Reyna Seraphina Hudson | status | faceclaim | Phorthos | 1.5 • Valerie Temple | Queen B | faceclaim | Anthemis | 1.6 • • Wolfgang Smith | Rebel | Christian Arno Williams | Kaur | 1.4 • Kyros "Ky" Raith | The shy guy | Jake Cooper | Bathsheba | 1.5 • Simon Benjamin van der Pool | troublemaker | Ansel Elgort | Ziegler | 1.5 • Marciano "Kian" Trujillo | the little tealight | Justice Carradine | Mouli | 1.6 ACTING CLASS • Courtney Rosemary Baker | bouncingball | Griffin Arnlund | Mouli | 1.3 • Dove Anne Hathaway | the eternal child | Josefine Frida Pettersen | Gareth | 1.2 • Rebecca "Becca" Dana Scavo | allemansvriend | Poppy Deyes | Reigns | 1.6 • Celine Oceana Alexander | the Partygirl | Bella Thorne | karmahitsyou | 1.6 • Nova Ledger Graines | dashing dramaqueen | Christian Akridge | naestivate | 1.3 • Nizar Ferguson | tumblrboy | Tony Mahfud | Kendol | 1.5 • Daniël Jonathan Depp | the nerd | Blake Steven | Soco | 1.5 • TOPICS • rollentopic • praattopic 1 2 • speeltopic TIMESKIPS • • • START We beginnen het "verhaal" met 21 seniors op 31 augustus 2018, rond 11.30 uur 's ochtends. Op 1 september zullen de eerste lessen weer beginnen, maar school wilt graag dat iedereen de dag van te voren voor twaalf uur 's middags aanwezig is, zodat de leerlingen de volgende dag niet met een excuus kunnen komen als 'mijn vliegtuig vertrok niet eerder'. Wanneer de leerlingen eenmaal aanwezig zijn, mogen ze zelf weten wat ze de rest van de dag uitvoeren. Rond elf uur kwamen de eerste mensen aan, en langzaam stroomde het terrein voor school, namen leerlingen afscheid van familie, ontmoetten ze na twee maanden vakantie hun vrienden weer en pakten hun koffers uit op de juiste slaapkamer, die een week geleden bekend is gemaakt.       Het weer — 22 graden, loopt in de loop van de dag op tot 26, paar wolkjes in de lucht, volop schijnende zon.       Plaats — rond het schoolterrein       Slaapplekken — Daniël — Kyros Maddox — Tybalt Nova — Wolfgang Nizar — Kian Simon — Julien — Gabriel Reyna — Ashley Dove — Iris Cora — Courtney Celine — Fallon Rebecca — Anastasia

[ bericht aangepast op 11 juli 2017 - 7:35 ]

---

take risks

---

---

En woesh, een prachtige blauwe pennenstreep sierde mijn schrift toen er plotseling een lichtgewicht half op mij sprong en armen om me heen sloeg.       'Kian!' riep Nova, zoals gewoonlijk bijster enthousiast. Ik glimlachte. Het zal ook eens een ander zijn die vol enthousiasme op je af komt springen. Ik klapte mijn notitieboekje met mijn pen ertussen dicht, en draaide me om, zodat ik Nova's omhelzing met een omhelzing kon beantwoorden. Over het algemeen heb ik het niet zo op mensen die uiterst mega druk zijn, alleen maar praten en A.D.H.D. lijken te hebben, maar Nova is in dat geval een uitzondering, aangezien het op de een of andere manier hem juist leuker maakt, en het oprecht overkomt. Ik had niet voor niets een hele gezellige tijd met de jongen, het afgelopen half jaar als roommates.       'Hoe gaat het met jou Kiki? Heb je een leuke vakantie gehad?' vroeg Nova, waarna hij er vrijwel direct sorry zei voor zijn geratel.       Ik lachte. 'Praat lekker verder hoor. En nah, zo bijzonder was mijn vakantie niet. Ik stierf grotendeels van de hitte in de Spaanse zon, heb the Hunger Games voor de 28ste keer opnieuw gelezen en gewerkt aan een liedje dat nog steeds niet af is. Hoe was jou vakantie?'       Het eerste wat me opviel aan mezelf, was nu ik eigenlijk mijn eerste fatsoenlijke zin weer in het Engels heb gezegd, in plaats van de paar woorden op het vliegveld, mijn Spaanse accent weer veel beter hoorbaar is dan eerst. Ergens is het vreselijk irritant, maar aan de andere kant wel herkenbaar. Nah achja het zal wel.       Ik borg mijn schriftje op in mijn rugtas, die ik van de grond afraapte en naast me op het houten bankje zette. Ik rommelde er wat door heen en vond ik waar ik naar zocht: twee van dikke wafels, allebei apart verpakt.       Terwijl Nova met zijn gebruikelijke opgewektheid zijn vakantie verhaal aan het vertellen was, onderbrak ik hem kort met een glimlach en de woorden: 'hier, catch,' terwijl ik de wafel op zijn schoot gooide en me naar hem toedraaide. Ik trok mijn wafel uit zijn verpakking en nam een grote hap, die voor dat ene fantastische gevoel zorgt wanneer je je lievelingskoekje eet.       Ik genoot ervan hoe Nova zo vrolijk zijn verhaal kon vertellen, met zoveel passie en plezier. Ten eerste kan ik nooit of te nimmer zoveel praten als mijn vriend, en zal ik het ook zeker niet voor elkaar krijgen om een verhaal met zoveel enthousiasme te vertellen. Ik zal eerder kiezen voor de rustige, gelukkige manier. Ofzo. Eigenlijk heb ik geen idee wat ik nu aan het denken ben.       'Hoe gaat het eigenlijk met acteren?' vroeg ik nog, om me daarna over te geven aan mijn geliefde wafel, mijn gedachten uit te schakelen, en vredig naar Nova's gepraat te luisteren.

THOSE WHO WISH TO SING ALWAYS FIND A SONG

---

take risks

---

---

IF YOU DON'T FIGHT FOR WHAT YOU WANT DON'T CRY FOR WHAT YOU LOSE

Terwijl ik wat dom gebrabbel uitstootte, draaide Wolf zich om en sloeg zijn armen om me heen. Lichaamswarmte, wat heb ik dat gemist. Wat heb ik hém gemist, eigenlijk. Ik lieg als ik zeg dat ik twee maanden geen film heb gezien, maar jezus wat waren ze saai zonder Wolf & Courtneys MovieReview.       'Miss Baker — altijd een genoegen om u te zien. En nee — we laten u niet zomaar vertrekken. Kom hier,' was Wolfs reactie, waarna hij me optilt, op het bed ploft, en mij op zijn schoot laat ploffen. 'Au. mijn kont,' lachte ik, terwijl ik tegen het lichaam van de jongen aanzakte. Over het algemeen kan ik tegen iedereen aanleunen en iedereen knuffels geven, maar bij Wolf voelt het anders. Op de een of andere manier een beetje ongemakkelijk. Maar goed, het voelt ook prettig, dus waarom niet.       'Hi, Courtney,' begroette Ana mij. Ik deed net mijn mond open om te vragen hoe het nu thuis met haar ging, maar klapte hem snel weer dicht toen ik besefte dat die ten eerste niet het juiste moment is om erover te praten en ten tweede bijna zeker weet dat Wolf niet weet wat er in Ana's tweede jaar is gebeurd, en ik zeker niet het recht heb om hem dat aan zijn neus te hangen, uit respect en om mijn eigen verleden buiten beeld te laten.       Gelukkig praat Wolf rusteloos verder, terwijl hij verteld hoe zijn vakantie meer dan saai was en vraagt hoe die van ons eruit zagen. Ana is de eerste die reageert.       'Wilde gehiemen... Nou, ik moet je teleurstellen. Mijn vakantie was ook boring... As fuck. Ik heb het grootste gedeelte van mijn vakantie doorgebracht met mijn babushka, in een balletstudio. Volgens haar kan het niveau hier niet tippen aan écht Russisch ballet. Ik heb mijn ouders nog moeten smeken om me toe te staan het laatste jaar in Amerika af te maken, liever halen ze me terug.' Verbaasd kijk ik Ana aan, aangezien ik nog niet helemaal door heb waar ze het over heeft.       'Courtney — zeg alsjeblieft dat jij spannendere verhalen hebt.       'Nou, ten eerste, ben ik dom of wat is een baoeskah?' vraag ik, terwijl ik me oprecht afvraag wat ik bedoel.       'En ik moet zeggen, mijn vakantie was beeest wel heel erg prima. Eerst bleef ik nog een week in Cali met Novie, en ik ben met Cora een week in Florida geweest. Ik wil niet veel zeggen, maar volgens mij was dat de eerste keer dat ik dronken was, hehey,' zeg ik, terugdenkend aan die geweldige avond en verschrikkelijke ochtend. 'Ohja, en ik heb voor het eerst koffie gedronken. Het was niet lekker.'       'Meh, ik heb alleen niet zo verrekte goed geslapen vannacht,' zeur ik, terwijl ik door mijn ogen heen wrijf, nog steeds zittend op Wolfs schoot. 'Maar goed, daar doen we nu toch niks meer aan. Hebben jullie een beetje zin in dit jaar?'       Ik trommelde met mijn vingers op mijn telefoon, terwijl er al een paar minuten lang een helse discussie in mijn hoofd afspeelde of ik Julien wel of niet een berichtje moest sturen. Zoals eigenlijk iedereen weet staat onze relatie nog onder het nulpunt en is de liefde zo goed als weg, alleen is het officieel nog steeds niet uit. En ergens wil ik het wel uitmaken, maar ik durf het gewoon niet, ofzo. Ik pleur mijn telefoon op de grond, zonder iets te versturen. Mijn hoofd moet gewoon accepteren dat mijn hart gelijk heeft, en dat ik niks meer voor hem voel. Nu moet ik gewoon vooruit kijken. Gewoon even focussen op Anastasia en Wolf.

---

take risks

MT

Sorry dat ik zo laat ben, was druk!

---

- thank you for existing -

Eigenlijk wilde ik dit nog verwerken in mijn andere post, maar ik was het vergeten. Vandaar dat het random tussendoor komt.

~~~~~~~~~

Hij staarde maar triest voor zich uit. Bah, dit was absoluut niet wat hij wilde, ruzie met iemand. Hij had hier op school al Anatasia en Wolf als vijanden, daar kon niet zijn crush bijkomen. Vooral niet omdat het zijn crush was en ook omdat ze elkaar nog zagen bij de danslessen. Hij beet op zijn lip. Voordat hij het wist had hij zijn chocoladereep –van Tony Chocolonely, zijn favoriet- al beet en at hij gefrustreerd een aantal blokjes. Niet te veel eten, dan wordt je straks nog dik. Hij hield op met frustratie eten en genoot van een blokje zoals hij normaal deed. Op een chocoladereep kon hij lang teren.

Hij bedacht zich dat hij nog een tweede reep had. En hij had ook een zwart lintje, dat om de verpakking van zijn nieuwe spitzen had gezeten. Hij keek naar de reep, het was een melk Tony Chocolonely reep, zijn laatste nog wel, maar hij zou hem wel over hebben hiervoor. Hij had de reep ingepakt met doorzichtige folie, die hij ook nog had. Hij deed het zwarte lintje om het briefje en de reep aan elkaar vast te binden en had sierlijk (dit was zijn handschrift nu eenmaal) een boodschap voor Tybalt geschreven:

“Tybalt,

Sorry dat ik een klootzak ben. Ik geloof dat dit wel erfelijk bepaalt kan zijn, maar dit weet ik eigenlijk ook niet want ik ben een wees. (hij wist niet waarom hij dit neerzette, waarschijnlijk had hij weer een impulsief momentje) Als je zo’n stiekeme anorexia danser bent, dan spijt het me bij deze nogmaals, en moet je hem maar aan je kamergenoot geven.

Gabriel (of Godfried, of hoe je me maar wilt noemen in je gedachten)”

Snel stond hij op en glipte hij de gang in. Hij moest nu beroep doen op zijn stille ninja moves, want hij wilde niet dat iemand hem zou zien. Ugh, waar was de kamer van Tybalt? Gelukkig stonden er namen op de kamers. Blijkbaar zat Tybalt bij Maddox op de kamer. Oh jeeh, hij zou echt niet bij die controlfreak willen zitten. Die zou vast niet die chocoladereep op gaan eten. Hij hoopte maar dat hij hem op het goede bed legde. Anders zou het briefje wel verwijzen naar Tybalt. 50 / 50 kans had hij en dus legde hij hem maar op een bed neer. Het viel hem op dat beide bedden nog leeg waren.

Daarna glipte hij de kamer uit en sloot de deur. Snel ging hij terug naar zijn eigen kamer, voordat iemand hem zou kunnen zien. Daar ging hij weer op zijn bed zitten met harde deprimerende muziek op en at hij toch nog van de chocola. Hij hoopte dat Tybalt niet zo’n anorexia danser was. Hij haatte die mensen. Dan gingen ze zielig zitten prikken in een sla-blaadje en kon hij ze al denkbeeldig calorieën zitten tellen. Zelf lette hij er ook op dat hij gezond at, maar af en toe mocht wat zoets ook vond hij. Hij at dan soms ook expres een bak Ben & Jerries leeg voor die anorexia gevallen, puur om ze te pesten.

[ bericht aangepast op 9 juli 2017 - 10:52 ]

---

Aan niets denken is ook denken.

Ik stapte uit de Range Rover van mijn ouders en bekeek de gigantische school. Dit, was oprecht, de mooiste school die ik ooit had gezien. Ik hoorde nog 2 autodeuren open gaan en voor ik het wist had ik mijn moeder en mijn zusje om me heen hangen. "We gaan je zo erg missen Celine!" Hoorde ik mijn moeder emotioneel in mijn oor fluisteren. Ik knuffelde ze terug als geruststelling. "Ik kom snel weer terug, zodra ik vakantie heb! En je mag vast een keer langskomen, dan gaan we koffie drinken hier in de buurt!" Vertelde ik enthousiast. "Ik lust geen koffie Celine!" riep Alexia naar me toe van onder. Ik moest even lachen. "Nou smurf dan neem jij toch ranja!" Lachte ik haar toe. Ik wurmde mezelf uit mijn moeder en zusje en liep naar de kofferbak. Ik opende hem en trok er twee gigantische koffers uit. "Gaat dat wel lukken zo lieverd?" Vroeg mijn moeder bezorgd. Ik knikte, een ongelofelijke leugen natuurlijk want die koffers waren volgens mij honderd kilo. "Nou, ik moet maar eens gaan! Ik ben al super laat!" Ik gaf ze nog een laatste knuffel en liep richting de school. "Ik hou van jullie! Tot snel!" Riep ik nog even naar achteren. Ik liep de grote school binnen richting een informatie balie, er zat een moderne vrouw achter de balie. "Goedemorgen! Ik eh, ben Celine Alexander, weet u misschien waar ik naartoe moet?" Stamelde ik naar de mevrouw. "Goedemorgen jongedame! jazeker, die kant op, de trap op naar links en dan staan er namen op de slaapkamer deuren!" "Oke dankjewel!" Ik glimlachte lief naar de mevrouw en sleurde mijn koffers mee richting de trappen. Ik keek rond en zag hoeveel leerlingen hier waren, ik was hier nog nooit eerder geweest. Ik sleurde de koffers de trap op, eenmaal boven aan keek ik naar links en naar rechts. Welke kant was het ook al weer. Volgensmij rechts, ik ging rechtsaf en keek naar de namen op de deuren. Ik zag nergens mijn naam staan. Na 5 minuten zoeken bedacht ik dat het toch maar links was geweest. Ik liep terug en zag bijna direct mijn eigen naam. Ik liep mijn kamer binnen, de kamer was nog leeg. Ik liep naar binnen en gooide mijn koffers neer. Ik keek even rond en besloot op het linker bed te gaan zitten. Ik trok een van mijn koffers op mijn bed en haalde hem leeg. Ik stopte een aantal spullen in de kledingkast. Ik haalde mijn piercing bakje uit mijn koffer en stopte deze in het nachtkastje. Perfect! Ook haalde ik nog een aantal kettingen uit mijn koffer, deze hing ik aan het gewei van het namaak hert dat boven mijn bed hing. Ik haalde 2 fotolijstjes met foto's er in van mij met vriendinnen, en een gezinsfoto. Deze zette ik op mijn nachtkastje en ik staarde er even naar. Na een diepe zucht liet ik mezelf even op mijn bed vallen. Nou, dat is ook weer gebeurd, dacht ik bij mezelf.

[ bericht aangepast op 9 juli 2017 - 16:14 ]

---

- thank you for existing -

---

---

Wolf hangt genietend van de warmte van de zonnestralen tegen het raam — terwijl zijn mondhoeken de hoogte in krullen vanwege het gegeven dat zijn Russische vriendin eveneens een vervelende vakantie heeft gehad. Daarbij vindt hij het enigszins geruststellend dat hij niet de enige persoon is die de gehele vakantie door heeft moeten brengen met zijn grootouders.       'Ik heb mijn ouders nog moeten smeken om me toe te staan het laatste jaar in Amerika af te maken — liever halen ze me terug.'       Huffend maakt Wolf een breed gebaar met zijn hand — alsof hij de ideeën van haar ouders van de tafel wilde geven. Wolf moet er niet aan denken hoe het jaar zou zijn als de kleine Russin niet op de school zou zijn — ze brengt veel talent en nog meer plezier met zich mee. Wolf kan verder niet reageren omdat Courtney start te vertellen over haar vakantie — wat ze eindigt door te zeggen dat ze vannacht slecht heeft geslapen. Wolf fronst daarop zijn wenkbrauwen en plaats zijn rug in Courtney's zij, waar hij zijn vingers zachtjes heen en weer beweegt. Courtney denkt soms te veel na — en dat heeft vast en zeker uitwerking op haar slaappatroon.       'Het is Russisch voor oma, Court. En, ja — ik heb veel zin in dit jaar. Volgens mijn eigen oma moet ik op zoek naar een vriendinnetje, dus bereid jullie zelf maar voor.' Wolf maakt afwezig figuurtjes met zijn vingers in Courtney's zij. 'Wel vreemd. . . Het laatste jaar. . . Jullie nog speciale dingen die je wil doen? Een soort van laatste jaars bucketlist idee?'

---

•

---

Never make fun of someone’s passion because that’s the thing that saves them from the world.

Tijdens de vliegreis probeerde Maddox al wat dansen te choreograferen louter om zijn gedachten te verzetten. De jongen had namelijk een hekel aan vliegtuigen. Hij zal het zelf nooit beschrijven als angst, maar nadat zijn beste vriend betrokken is geweest in een vliegtuigramp heeft Maddox er toch een soort trauma aan over gehouden. Terwijl de tonen van The Nutcracker, gecomponeerd door de welbefaamde Tchaikovsky, zijn gehoorgang binnendrongen staarde hij uit het raam. Het lukte Maddox maar niet om zich te concentreren. Zijn gedachten dwaalden telkens af. Dit jaar moest hij gewoon weer gecast worden voor een balletopvoering. Maddox’ ouders hebben hem dit de voorbije vakantie wel heel erg duidelijk gemaakt. In zijn moeders stem hoorde de jongen een duidelijke toon, een toon die neigde naar een soort dreigement. Het laatste wat hij wou was zijn ouders teleurstellen. Zijn vakantie bestond dan ook grotendeels uit het bijwonen van verschillende trainingen en technieklessen. Contact met vrienden heeft hij nauwelijks gehad, maar dat heeft hij er voor over.       Nadat het vliegtuig eindelijk zijn bestemming had bereikt snelde Maddox naar de taxi die al voor hem klaarstond. Zijn bagage bestond grotendeels uit danskledij en kostuums. Zorgvuldig plaatste hij die in de kofferbak en nam een plaats in op de achterbank. Om eerlijk te zijn was het voor Maddox niet echt een moeilijk afscheid. Dansen is zijn leven, natuurlijk geeft hij ook veel om zijn ouders maar Maddox beseft dat deze opleiding belangrijk is voor zijn toekomst. Na een tussenstop te hebben gemaakt om een gezonde smoothie af te halen kwam de 17-jarige jongen aan op de Los Angeles’ Performing Arts Academy. Hij betaalde de taxichauffeur vluchtig voordat Maddox het portier opende en schuifelde naar de koffer. Vluchtig haalde hij zijn bagage eruit en gaf een tikje op de auto, als teken voor de chauffeur dat hij mocht vertrekken. Met een koffer in elke hand en een grote rugzak op zijn rug betrad Maddox het schoolplein. Hij besloot eerst om de kamerindeling te checken. Nu nog met opgegeven hoofd stapte hij rustig naar de dorms, maar toen Maddox de lijst zag kon hij zijn ogen niet geloven. Dit was toch een of andere flauwe mop? Geërgerd rolde hij met zijn ogen terwijl hij naar zijn kamer ging. Waarom nu net met Tybalt? Ze hebben het nooit echt goed met elkaar kunnen vinden en, ondanks Maddox dat nooit zal toegeven, is de andere jongen toch wel zijn grootste concurrent. Hij besloot om zijn koffers neer te plaatsen in een hoek van de kamer voordat hij nieuwsgierig naar de chocoladereep ging die op een van de bedden lag. Gehaast las Maddox het briefje en een kleine grijns vormde zich rond zijn lippen. “Chocolade is niet goed voor jou, Tybalt.” Maddox mompelde dit tegen zichzelf voor hij de kamer verliet.       Toen hij weer naar het schoolplein ging zag hij al snel een meisje die blijkbaar wat problemen had met haar koffer. Maddox was in een goede bui, dus hij besloot haar te helpen. Toen hij haar naderde herkende hij het meisje, het was Rebecca. Hij knielde neer en raapte wat kleren op zodat hij die kon opplooien.       “Blijkbaar heb je een nieuwe koffer nodig.” Een speels lachje volgde voordat hij de kleren weer in de koffer stak.       “Laat mij die koffer maar dragen.” Zonder enige moeite tilde hij de koffer op en wende hij zich naast Rebecca.       “Zullen we dan maar eerst naar jouw kamer gaan?” Hij richtte zijn blik even op de koffer voordat hij Becca aankeek.

[ bericht aangepast op 9 juli 2017 - 13:31 ]

---

---

She was a wildchild, always stealing the stars and getting drunk on the souls of earthbound misfits

Misschien klonk Cora als een aandachtstrekker wanneer ze blij was dat ook Julien haar had gemist, maar kom op iedereen vond het wel fijn om deze woorden te horen. Dan hoorde je dat je nodig was of in ieder geval min of meer nodig en ja Cora voelde zich graag belangrijk. ‘Bij mij thuis heb ik of mijn moeder of mijn zusje ter beschikking als danspartners. Nou mijn moeder is zo ritmisch als een plantenbak en je kunt je vast wel voorstellen dat Madeleine niet bepaald stond te popelen om met haar grote broer te dansen.’ ging Julien uiteindelijk verder met een hele uitleg over het feit dat zijn moeder niet kon dansen en zijn zusje niet met hem wou dansen. Het zorgde ervoor dat er een lach over Cora haar lippen rolde, arme jongen. 'Oh nee het is niet zo zeer dat mijn familie niet kan dansen, het is gewoon iedereen in mijn dorp. Dus als ik uitga en met een jongen wil dansen is het enige wat ze kunnen mij naar zich toe trekken en hopen dat ik mijn billen tegen hun kruis schuur.' Cora liet een diepe zucht over haar lippen rollen. 'Nee dank je, zo'n jongen hoef ik niet, maar ja ik date sowieso geen jongens. Ik doe alleen mannen.' Kort grinnikte Cora om haar eigen opmerking, want ze wisten beide wel dat dit niet volledig waar was. Cora date sowieso vrijwel niet, maar als het om een kusje of iets meer ging maakte het niet zoveel uit wie het was. Iedereen die een beetje interesse in haar had en er een beetje leuk uit zag had al een kans bij Cora. 'Maar in ieder geval wat ik wou zeggen, niet genoeg goede dansers.' zei ze. Bij hen thuis in het gezin danste iedereen wel een beetje en natuurlijk kon Cora wel met haar zussen of haar broertje dansen, maar dat was toch wat anders, dat voelde soms toch nog wel een beetje ongemakkelijk aan. 'Dus ik ben blij dat ik jou nu weer heb.’ zei Julien nog, wat opnieuw zorgde voor een glimlach op Cora haar lippen. 'Ik ben ook intens blij dat ik jou weer zie.' zei ze terwijl ze de jongeman naar binnen leidde. Hij zou ook wel zijn kamer willen zien, hoewel Cora hoopte dat hij niet van plan was al zijn spullen uit te pakken, want dat zou haar veel te lang duren. 'Dus welke jongen heeft dit jaar de eer gekregen een kamer te delen met jou?'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

“Friday night and the lights are low. Looking out for a place to go, where they play the right music. Getting in the swing.” ‘Oh nee het is niet zo zeer dat mijn familie niet kan dansen, het is gewoon iedereen in mijn dorp. Dus als ik uitga en met een jongen wil dansen is het enige wat ze kunnen mij naar zich toe trekken en hopen dat ik mijn billen tegen hun kruis schuur.’ Cora zuchtte diep en ik lachtte zachtjes, gezien ik wel begreep wat ze bedoelde, hoewel ik het meer andersom had. Wanneer ik uitging, maakte ik soms ook wel mee dat er een één of ander onbekend meisje tegen mij aan stond te schuren. Nu was niet alleen het probleem dat-dat niet mijn soort dans was, maar ook dat ik nog iets met Courtney had, hoewel dat al een tijdje op een behoorlijk laag pitje stond. ‘Nee dank je, zo'n jongen hoef ik niet, maar ja ik date sowieso geen jongens. Ik doe alleen mannen.’ Ik keek Cora met een iet wat spottende glimlach en een gekanteld hoofd aan. Met haar kieskeurigheid viel het namelijk reuze mee. ‘Maar in ieder geval wat ik wou zeggen, niet genoeg goede dansers.’ We liepen het schoolgebouw binnen. ‘Ik ben ook intens blij dat ik jou weer zie. – Dus welke jongen heeft dit jaar de eer gekregen een kamer te delen met jou?’       ‘Ik ben blij om te horen dat mijn favoriete danspartner mij zo erg gemist heeft, krikt mijn ego weer wat omhoog,’ zei ik met een zachte lach en dacht even na. ‘Gabriel en Simon, volgens mij. Dat gaan dus lange nachten worden, vooral met Simon...’ mompelde ik en zuchtte diep. ‘En jij?’ 18 – Dancing class – Ballroom/Latin – Corridor – Cora

---

I just caught the wave in your eyes

18 • Music; guitar & bass • The Shy Guy • Hallways • Nizar Eindelijk ben ik weer terug. Voor de meeste mensen is zomervakantie de beste tijd van hun leven, maar niet voor een muziekkant die leeft voor de lessen die hij krijgt en absoluut niet naar huis wil gaan. Ik had zelf ook wel verwacht dat mijn vader niet tevreden zou zijn, ik denk niet eens dat hij tevreden zou zijn als ik terug kwam met enkel tienen. Het waren ook geen slechte cijfers geweest, maar gewoon niet helemaal geweldig en dat heb ik de hele zomervakantie aan moeten horen. Ondanks de ruzie met mijn vader op de weg hiernaar toe, heeft deze plek mijn humeur weer omhoog getrokken. Een heel jaar lang geen ouders, geen gezeik en enkel mijn passie en mensen die die passie delen. Wat mij betreft blijf ik hier altijd.       Ik heb zojuist mijn spullen op mijn dorm gedropt en loop nu wat doelloos door de hallen heen, opzoek naar iemand of iets om me te vermaken. Mijn gitaar hangt over mijn rug heen, klaar om bespeeld te worden. Misschien duik ik wel eventjes de muziekruimtes in. Voordat ik echter die kant op kan lopen, kom ik een jongen tegemoet. Het is Nizar. Wat ongemakkelijk zwaai ik naar de jongen. We zijn redelijk goed bevriend, maar na een paar maanden niet gesproken te hebben, is het toch altijd een beetje ongemakkelijk. Ik loop op hem af.       'Hey, daar... Nizar,' zeg ik, ik weet niet zo goed of ik hem een knuffel moet geven. Dus glimlach ik maar gewoon wat onhandig. 'Uhm.. heb je een leuke vakantie gehad?' vraag ik hem. 'Of.. wat heb je gedaan? Het is leuk om je weer te zien en zo.' Ik haal een hand door mijn haar en kijk wat ongemakkelijk om me heen. Small talk is niet iets waar ik bepaald goed in ben. "The rhythm of the music is what runs through my veins."

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

Als Simon zijn zomervakantie een cijfer moest geven op een schaal van 1 tot 10, kwam hij gelijk uit bij een -6. Zijn ouders waren zo burgerlijk als iets en hadden dan ook gekozen voor een camping in Canada. Dat was het grootste probleem nog niet, het probleem was voornamelijk dat alle campinggasten hetzelfde geloof aanhingen en dat creëerde voor de rebelse jongen een vreemde sfeer. Hij hield niet van bidden, hij dacht niet constant aan God en het liefste deed hij juist alles wat God verboden had. Daarin moest hij drie weken lang zeer minderen, anders werd hij acuut van de camping afgegooid.       Het voordeel van die saaie vakantie, was het feit dat hij veel tijd kon doorbrengen met zichzelf en zijn ideeën voor nieuwe nummers. Helaas was de inspiratie ver te zoeken, aangezien het spannendste wat in zijn vakantie was gebeurd, was dat een oude vrouw was flauwgevallen en daar kon hij absoluut geen nummer over schrijven.       Eenmaal gesetteld op school besloot Simon om een rondje te doen. Het maakte hem niet uit wie hij tegen zou komen, als hij maar iemand tegenkwam om tegen te praten. Hij stak een sigaret op en terwijl hij deze rookte, wandelde hij rustig rond. Hij keek wat om zich heen en zocht naar een bekend gezicht. Uiteindelijk viel zijn blik op de vrolijke Nova. Acuut verscheen er een grijns op zijn gezicht. Als er iemand was die je altijd in een goed humeur wist te brengen, was het Nova wel. Simon wandelde op Nova en Kian af. Toen hij bij hen aankwam, sloeg hij een stevige arm om de kleine Nova heen.       'Als het onze hartenbrekers niet zijn,' grapte hij grijnzend. Simon had niet bepaald door wat hij waarschijnlijk hun gesprek volledig verstoorde. 'Hoe is het?'

[ bericht aangepast op 9 juli 2017 - 16:54 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

Fallon had geen fijne vakantie gehad, alles behalve zelfs. Sinds jaren werd Fallon weer uitgenodigd bij haar vader en zijn nieuwe vrouw. Dit kon ze niet afslaan, puur uit beleefdheid. Daarom heeft ze een midweek gespendeerd met haar lieftallige vader en zijn nog vreselijkere vrouw. Gelukkig kreeg ze veel vrije tijd en stortte ze zich volledig op dansen, maar dat betekende niet dat haar vakantie prettig was.       Toen ze aankwam op school, zette ze gauw haar spullen in haar kamer en zocht ze een dansoutfit. Ze trok zwarte dansshorts aan en een zwarte top. Haar haren bond ze in een hoge, strakke staart. Ze verzamelde nog wat overige spullen, verliet haar kamer en wandelde richting één van de danslokalen. Ze had eerder al toestemming gevraagd om de ruimte te gebruiken. Ze wisten ondertussen op school dat Fallon meer tijd in de danslokalen doorbracht dan in haar eigen slaapkamer, zeker als ze daar haar privacy wel kon vinden.       Eenmaal aangekomen in het lokaal, begon ze met haar stretchoefeningen. Terwijl ze haar benen rekte, dacht ze na. Er was veel gebeurd voor de vakantie en dat waren voornamelijk zaken waar ze liever niet meer aan dacht. Wolf liet haar zitten alsof ze nooit iets voor hem betekend had en ze kon bijna ruiken dat hij waarschijnlijk alweer omringd zou zijn door meisjes. Ze snapte zelf ook niet waarom ze ooit voor hem gevallen was. Ze waren zo anders en pasten voor geen meter bij elkaar. Fallon stond op en zette de muziek van haar nieuwe solo aan.       Ze bewoog elegant mee op de muziek en deed alles zoals het moest. Haar techniek was haast perfect, het probleem bij haar was het overbrengen van het verhaal in de dans. Haar gezicht stond strak en sprak juist géén boekdelen. Daar moest ze in haar laatste jaar aan gaan werken. Toen haar solo voorbij was, zakte ze langzaam naar op de grond om even uit te ademen en bij te komen. Ze zuchtte eens diep. Ze had er geen zin in om Wolf tegen te komen en al helemaal niet om hem onder ogen te komen. Het liefste vermeed ze hem het komende jaar volledig.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

                  Dance Class — Ballet • The Celestial Girl • @ Campus (Dorms) • With Wolf & Courtney

---

Met wat moeite probeert Ana haar gezicht in de plooi te houden als Courtney vertelt over haar eerste ervaring als dronken zijnde. Met een glimlach die zelfs op microscopisch level bijna niet te zien zou zijn kijkt ze Wolf aan, maar door de sprankeling in Anastasia’s ogen zou hij vast en zeker wel weten waar ze aan dacht. De allereerste keer dat Anastasia alchohol op had (afgezien van de mini slokjes op verjaardagsfeestjes thuis) was samen met Wolf, de eerste keer dat ze écht dronken werd was, samen met Wolf. Haar Russisch bloed zorgde er zeker voor dat het haar wat meer drankjes kostte dan dat Courtney waarschijnlijk nodig had gehad, maar het was zeker iets om nooit te vergeten.       Instemmend knikt de ballerina als Courtney verteld over haar gemiste nachtrust. Tijdens de 12 uur durende vlucht van Moskou naar Los Angeles had Ana misschien net een klein uurtje kunnen slapen. Voor de rest had ze zich vooral bezig gehouden met lezen en uit het raampje staren.       “Oh, Babuscka * —“ Ana glimlacht even om haar Russische woordjes die af in haar zinnen naar binnen slippen. “Russisch voor oma,” Zegt ze vervolgens, in koor met Wolf. Even speelt er lichte verbazing in Ana’s gedachtes, waar kwam Wolf’s kennis van haar moedertaal vandaan? Bijna wilde ze hem het vragen, totdat ze besefte dat het waarschijnlijk door haar dronken geratel kwam dat Wolf het vorige jaar redelijk vaak heeft aan moeten horen. “Ik zou jullie eigenlijk allemaal een cursus Russisch moeten geven.”       Hoofdschuddend kijkt ze Wolf aan als hij over zijn oma’s dating-wens voor hem begint. Zachtjes snuift ze en geeft hem een speelse duw. “Niet mij, in ieder geval — ik heb belangrijkere dingen te doen.” Of ze het meende wist zelfs Anastasia nog niet helemaal zeker, een deel ervan was zeker waar. Maar Wolf wist heus wel dat Ana genoot van het onderlinge geflirt. Ze was dan ook blij dat hij inmiddels over iets anders begonnen was.       “Bucketlist.. Slagen, dat als eerste.” Antwoord Anastasia vlug, voordat ze doorhad hoe saai dat eigenlijk wel niet klinkt. “En natuurlijk het meeste eruit halen wat erin zit, feestjes, gezelligheid.” Ze dacht na, eigenlijk had ze er nog niet bij stil gestaan wat zo’n laatste jaar inhield. “En jullie? Nog bijzondere plannen?” Babuscka (бабушка) • Oma

---

but do you feel held by him? — does he feel like home to you? ( Anatomy » Midsommar )

Godverdomme. Wat was hij aan het doen? Hij zat hier miepend op zijn kamer, terwijl hij nog vrienden had die hij moest vragen naar hun vakantie. Hij kon Tybalt maar niet los laten, ook al wist deze jongen zijn naam nog niet eens. Hij was zo triest dat hij nog een kwartier op bed zat met muziek op zonder iets te doen.

Starend voor zich uit besefte hij dat hij betere dingen kon doen, of moest doen van zichzelf, op de eerste schooldag, of in ieder geval, de dag voor de lessen. Hij sprong met moeite van het bed af, en veegde wat chocoladekruimels van zijn bed af. Wat nu?. Zijn maatje Simon was er nog niet, en Julien kende hij eigenlijk niet zo goed, al klonk zijn naam wel mooi. Pfft, saai. Hij pakte zijn telefoon en appte Simon. Hij had een idee, een beginning of the year feestje houden.

‘Hee, how r u?? Zin in een feestje vanavond @ our room? Anyway, ik app mensen alvast wel even’

liet hij hem via de app weten. Simon kennende, kon hij niet nee zeggen tegen een feestje, behalve als de jongen in een zeer slechte stemming zou zijn. Hij had ergens nog wel drank, alcoholisch ja, maar ze konden ook nog inkopen doen. Of beter gezegd: anderen inkopen laten doen, want Gabriel kreeg het met zijn 16 jaar echt nog niet voor elkaar om drank te kopen. Maar daar had je vrienden en contacten voor! Hij had echt zin in een feestje. Even helemaal los gaan en te veel drankjes drinken. En ongegeneerd met jongens flirten, gezien hij het allemaal kon wijten aan de drank, en Nizar niet zou komen. Hij hield ook van dansen, maar dan ook wel anders dan als ze tijdens de dansles deden. Er zouden immers niet alleen maar dansers komen, dus was het gemeen om alleen maar goede moves te doen. Nee, hij hield ook wel van crazy dancing. Het soort waar je nogal hyper voor moest zijn, zoals hij en dan lekker gewoon helemaal gek doen en losgaan zonder je te schamen. Beetje flirten hier en daar.

Hij appte zowat iedereen die hij mocht en zijn vrienden over een feestje op hun kamer,

Year beginning party beginnende om 21.30, er zou wel drank zijn maar mensen moesten zelf ook wat meenemen. Locatie: kamer van Simon, Julien & Gabriel. Eindtijd: geen..

Julien, die moest het maar goed vinden. Hij kon zich niet voorstellen wie een feestje zou afslaan, en anders moest Julien deze avond maar ergens anders slapen.Hij had dus zowat iedereen die hij mocht geappt behalve Nizar & Tybalt. Hij wilde geen partypoopers en het was beter voor hem dat zij er niet bij zouden zijn.

Hij rekte zich even uit en besloot om te gaan dansen. Hij wilde de treurigheid en frustratie over Tybalt eruit dansen, dus ging hij snel op zoek naar zijn danskleding. Hij deed een loszittend shirt aan en een legging. Hij nam wel zijn nieuwe spitzen mee, want hij wilde misschien ook wel wat ballet gaan doen. Dat moest hij eigenlijk doen, maar stiekem deed hij toch meer modern dan ballet.

In het lege danslokaal was het niet meer zo leeg. Hij keek met een glimlach naar Fallon die er al aan het oefenen was. Hij volgde haar prachtige bewegingen en liet haar haar danspassen even afmaken, voordat hij enthousiast klapte met een glimlach op zijn gezicht. ‘Oehh, de o zo getalenteerde Fallon is ook alweer aan het oefenen’ zei hij en hij kwam op haar af om haar even een korte knuffel te geven. Hij was blij om zijn danspartner weer te zien. Ze streefde perfectie na, zoals altijd, net zoals hem. Maar hij hield altijd wel in de gaten of het goed met haar ging, want dat vond hij ook belangrijk. Perfectionisme kon je doden, wist hij uit ervaring. ‘Hoe kan het ook anders?’ zei hij en hij zette een stapje naar achteren. ‘Hoe was je vakantie?’ vroeg hij geïnteresseerd aan haar. Hij wilde alle details weten.

[ bericht aangepast op 9 juli 2017 - 18:27 ]

---

Aan niets denken is ook denken.

Ik besloot de school te verkennen. Ik stond op, bekeek me zelf nog even in de weerspiegeling van mijn telefoon en liep de kamer uit. Ik ging rechtsaf, terug naar de trap, ik keek even naar beneden en zag een aantal leerlingen lopen. Ik huppelde vrolijk de trap af, ik hoorde mijn oorbellen en kettinkjes klingelen terwijl ik de trap af ging. Onderaan de trap keek ik even rond, ik liep richting een deur. Toen ik de deur open deed zag ik een soort gigantische woonkamer, er zat nog niemand, dus ik besloot er maar te gaan zitten. Ik plofte neer op de bank en bekeek de ruimte, het was prachtig, precies zoals ik het zou inrichten. Er stond nog een bank, een mooie tafel en een gigantische tv. Ik zat heerlijk, ik vermaakte me wel. Ik zat op mijn telefoon, op instagram en twitter te zoeken naar posts met #LAperformingartsacademy om te kijken of mensen me bekend voor kwamen. Ik had tot nu toe nog niemand gezien, wel een paar namen die ik ook op deuren had zien staan. Ik was benieuwd wat de leerlingen van mij zouden vinden, zouden ze me niet raar vinden? Omdat ik van een andere school kwam waar ik ook acteerlessen had gehad. Mijn school wilde me naar deze school sturen omdat ze dachten dat ik hier mezelf beter kon uiten, maar dat ging ik nog zien. Natuurlijk maakt het me vrij weinig uit wat mensen van me zouden vinden, maar ik was wel nieuwsgierig of ze me zouden mogen.

---

- thank you for existing -