Ziaco schreef:
(...)
Wat is er verkeerd aan met hoe ik het verwoord? Ik vraag ernaar.
En dat klopt deels, dat ligt eraan wie je bent en in elke situatie is dat anders. Ik vind niet dat je het alleen daarop mag baseren dat het om 'aandacht en medelijden vragen' is. Daarnaast zijn er ook andere manieren, dan Facebook of social media gebeuren, om erover te praten.
Ik denk dat de overtuiging niet zozeer over alle mensen gaan die maar iets op facebook over hun ziekte zetten, maar meer over de mensen die elke dag updates online gooien, te veel foto's maken van hun al dan wel niet kale hoofd, te veel om aandacht en begrip vragen en speciale activiteiten ondernemen (bijvoorbeeld naar alle concerten van een band ofzo).
Als je enkel je vrienden en familie op Facebook hebt en niet alle verre vrienden persoonlijk op de hoogte wilt of kunt brengen, is het natuurlijk geen probleem om hen op die manier te vertellen over de ziekte, misschien een update hier en daar.
Het gaat om de overdreven mensen. Ik heb er ook een aantal in mijn vriendenlijst, en ik word er gewoon een beetje naar van. Omdat ze teveel in de ziekte / in het verdriet blijven hangen, alleen dat is hun leven, terwijl er ook nog een gezin omheen staat en een familie - en daar lijkt haast geen aandacht voor.
Dat er enkel oog is voor het verdriet en de "need" voor reacties en aandacht en liefde - dat is soms nodig, maar niet als je er expres om vraagt.
Continue to share your heart with other people even if it has been broken.