[RPG — 3OO] Melrose High • Speeltopic OO2 - Speeltopics

‘Prima, maar dan moet je later niet tegen mensen gaan zeuren dat ik je dood verveeld heb hier.’ Ze porde plagerig met haar elleboog in mijn zij en ik lachte zachtjes. ‘Niet dat je je hier vervelen kan.’
      ‘Of dat je-je kunt vervelen in jouw bijzijn überhaupt, niet dus.’ Ik schonk haar een knipoog. Aliz' ogen gleden vervolgens door de eigenlijk best wel grote badkamer. In de hoek stond een bubbelbad ter grootte van de Middellandse Zee. Ernaast een douche met allemaal lichtgevende knopjes en volgens mij was het een douche met massagestralen. Beide dingen trokken echter niet Aliz' aandacht. Nee, haar aandacht werd getrokken door een stapeltje handdoeken. Ik keek een beetje verbaasd toe hoe ze de handdoeken knuffelde en lachte zachtjes.
      ‘Zo zacht!’ zei ze, waarna ze, om haar woorden kracht bij te zetten, de handdoek tegen mijn wang drukte. ‘Will’s gastenbadkamer is luxer dan mijn badkamer thuis, dat is toch ook triest.’ Ik grinnikte en knikte instemmend.
      ‘Inderdaad ontzettend zacht en mijn badkamer ziet er ook alles behalve zo uit.’ Ik keek Aliz even met twinkelende ogen aan en knikte toen naar het bubbelbad. ‘Wil je 'm uitproberen?’ vroeg ik, deels grappend, deels serieus. Bubbelbaden waren van tijd tot tijd echt heer-lijk. Ik porde haar nu op mijn beurt in haar zij.
      ‘Hey liefdesvogeltjes, is dit een badkamer? Zo ja, willen jullie dan de deur open doen en opsodemieteren? Dankuwel.’ Ik fronste. Was dat nu Juni? Dronken? Ik gebaarde naar Aliz dat ze moest blijven zitten en liep naar de deur, waarna ik deze van het slot draaide en openmaakte. ‘Juni? Wat doe jij hier?’

      ‘Geloof me, dat lag niet aan mij.’
      ‘Oh nee? Heb je-je soms misdragen en heeft de Kerstman toen besloten je te straffen?’ Vince vragen of hij zich had misdragen, was net zo dom als vragen of het water in de zee zout was. Vince gedroeg zich zelden en misdroeg zich regelmatig. Dat was ook waarom we in eerste instantie zo goed bij elkaar pasten, ik was net zo. Vince nam de Advil in, die ik hem had gegeven en hij gunde mij een dankbare blik.
      ‘Durf je geen ja te zeggen, Charlie? Ook niet tegen wat wiet?’ Mijn ogen gleden naar een zakje wiet, dat hij uit zijn zak viste en ik kauwde bedenkelijk op de binnenkant van mijn wang. Hij pakte mijn arm vast, met verrassende tederheid, waardoor mijn ogen naar zijn hand om mijn arm gleden, waarna ze zich in de zijne haakten. ‘Ik beloof dat ik me zal gedragen.’
      ‘Vooruit.’ Vince nam me mee naar een willekeurige kamer, die een slaapkamer bleek te zijn. Ik vroeg me af of hoeveel kamers dit gigantische huis wel niet omvatte. Vince speelde wat met zijn telefoon en het viel me op dat hij niet zo blij leek.
      ‘Kom zitten.’ Hij leek zich te realiseren dat hij mij met zo'n toon in nog geen miljoen jaar zou kunnen laten zitten, hij verbeterde zichzelf dan ook. ‘Als je wilt tenminste.’ Ik glimlachte tevreden en nam naast hem plaats. Het voelde vreemd om weer naast hem te zitten, zonder enige vorm van vijandigheid tussen ons. Het was bijna routine geworden om elkaar af te zeiken en elkaar niet te mogen. Ik had me vanochtend zeker nog niet kunnen indenken dat ik vanavond zo... vriendschappelijk met Vince zou kunnen omgaan. Blame it on the alcohol, zullen we maar zeggen.
      ‘Dus hoe zit het tussen jou en Micah?’ Vince haalde me uit mijn gedachten en ik keek hem een beetje overdonderd en onbegrijpend aan.
      ‘Micah?’ vroeg ik dan ook. Langzaam daalde het besef bij mij in dat sommige mensen dachten dat ik en Micah meer dan beste vrienden waren. Ik schudde daarom ook mijn hoofd en glimlachte zwakjes. ‘Tussen mij en Micah zit het prima,’ begon ik en een kleine grijns verscheen op mijn gezicht. Ik was benieuwd wat dit antwoord in eerste instantie met hem zou doen. ‘Maar je moet weten dat we elkaar hebben gefriendzoned,’ voegde ik er een tijdje later aan toe. ‘En jij en Jacinta? Of heb je-je zinnen al gezet op ons roodharige huppelkutje uit New York City?’

Kit leek niet te begrijpen wat ik bedoelde met een homoseksuele gerontofiel en ik begreep zelf eigenlijk ook niet waarom ik die gedachtengang hardop had uitgesproken. Waarschijnlijk omdat ik nerveus was, verschrikkelijk nerveus. Het was gek, dat je-je soms op je zenuwachtigst kon voelen bij de mensen die je het beste kende, en die jou het beste kenden. Volgens mij kende niemand op Melrose mij zo goed zoals Kit mij kende, misschien kende zelfs mijn ouders mij niet eens zo goed.
Mijn ogen volgden zijn bewegingen, toen hij zijn rechterhand naar zijn linker bovenarm liet glijden. Ondanks het grijze t-shirt dat hij aanhad, kon je de tattoeage die zijn arm sierde, goed zien. Een zucht die over Kits lippen rolde, haalde me echter weer uit dagdromenland. Mijn ogen schoten richting zijn gezicht, waar een vage glimlach op verschenen was. Een lachje rolde vervolgens over zijn lippen, maar hij leek niet noodzakelijk om iets grappigs te lachen, het had eerder spottend geklonken.
      ‘‘Ky, dit kan toch niet zo. Ik bedoel,’ hij pauzeerde kort en gebaarde naar de ruimte tussen ons in. Ik keek naar beneden en zag waar hij op doelde. Voor een toeschouwer zag het er waarschijnlijk niet eens heel onnatuurlijk uit; gewoon twee mensen die tegenover elkaar stonden en in gesprek waren. Voor ons leek het echter bijna alsof de Grand Canyon tussen ons inzat, zeker vergeleken de momenten die we met elkaar hadden gedeeld. ‘Kijk ons nou.’ Ik sloeg mijn ogen keert neer, om vervolgens weer naar hem op te kijken met een treurige blik.
      ‘Ik weet het,’ bracht ik zachtjes uit en keek beschaamd weg. ‘Maar Kit.. ik...’ Ik schudde mijn hoofd en sloeg mijn armen om mezelf heen. ‘Wat is er toch tussen ons gebeurd? Waarom...’

      ‘Kamryn is geen huppelk-’ Ik vernauwde mijn ogen. Ging hij het nu echt voor die trut opnemen? Zij was dus echt wel een huppelkutje. Een huppekutje uit upper east-side Manhatten nota bene. ‘Ze is ver uit mijn league.’ Ik rolde met mijn ogen en Vince ging wat verzitten, waardoor hij bijna tegen mij aanzat. Ik had sterk de neiging om hem weg te duwen.
      ‘Mag ik je wat vertellen, Charlie?’ Ik humde wat en sloeg mijn ogen naar hem op. Hij keek me echter niet aan en ik fronsde, waar keek hij naar? ‘Ik. . . Heb mijn zinnen op iemand anders gezet vanavond.’ Jacinta? Echter, voordat ik het goed en wel doorhad, voelde ik zijn lippen op de mijne. Een tikkeltje geshockeerd, verstijfde ik volledig en bleef ik roerloos zitten, terwijl ik probeerde uit te vogelen wat ik nu moest doen. Hier kreeg ik echter niet de kans toe, want voordat ik überhaupt had kunnen reageren, had Vince zich alweer teruggetrokken. Ik keek hem met een verbouwereerde en overdonderde blik aan. ‘Sorry, dat was fout en als je me nu een klap gaat verkopen, doe het alsjeblieft zachtjes,’ sprak hij en hij ontweek mijn blik. Ik ging wat verzitten en schudde mijn hoofd.
      ‘Ik.. jij... waar de fack was dat goed voor?’ bracht ik uiteindelijk uit, een tikkeltje verontwaardigd. ‘Denk je soms, omdat die Kamilla-kut out of your league is, en Jacinta haar interesse in je heeft verloren, je maar weer naar mij kunt komen omdat ik toch wel zo dom ben om dat niet door te hebben?’ Ik schonk hem een vuile blik en sloeg mijn armen vijandig overelkaar. ‘Ik weiger om telkens als jouw plan C te dienen.’ Man o man, wat wist deze jongen mij toch elke keer weer pijn te doen, maar mooi niet dat ik hem zou laten merken dat hij mij wist te kwetsen.