[RPG — 3OO] Melrose High • Speeltopic OO2 - Speeltopics

‘Ik houd van feestjes, ja. Maar vanavond wil het op een of andere manier niet lukken,’ vertelde hij mij en ik keek vragend naar hem op. Caleb fronsde zijn wenkbrauwen opnieuw en hij verplaatste zijn blik naar de bewegende menigte voor hen. Ook ik wierp een blik op de dansvloer. De feestgangers leken onvermoeibaar en iedereen was nog steeds even wild aan het dansen als aan het begin van de avond – hoewel ik het amper dansen wilde noemen. Wat sommige jongens en meisjes daar deden op de dansvloer had namelijk nog maar weinig weg van echt dansen... Ik zuchtte diep, wende mijn blik af en geeeuwde opnieuw. Het was zo stom dat ik, waarschijnlijk de enige persoon hier die geen druppel drank ophad en slechts één dansje had gewaagd, hier nu zat te gapen. ‘Wellicht vanwege het feit dat ik van iemand niet mag drinken,’ merkte Caleb op en ik keek hem verbaasd aan. Hij gunde mij een veelbetekende blik en hij leunde wat naar mij toe, zodat hij mij in mijn zij kon porren. Een mengeling van een gil, een giechel en een lach verliet mijn lippen en meteen schoten mijn armen de lucht in om mezelf te beschermen tegen nog meer eventuele porren, want ik kon dus echt niet tegen kietelen – en dat wist Caleb. Ik zette onschuldige ogen op en deed net alsof mijn neus bloedde.
      ‘Ik heb geen idee op wie je doelt, Cal-Pal,’ zei ik luchtig maar gaf Caleb een plagend duwtje tegen zijn schouder.
      ‘Ik moet je bekennen, Kyrs — Ik moet nog op jacht vanavond.’ Ik fronsde even kort en vroeg me af wat ik met deze informatie moest. Behalve dat ik me nu in ieder geval mentaal kon voorbereiden op third wheeling, gezien ik Caleb én zijn plus one naar huis mocht begeleiden. Echter kreeg ik nog net mee hoe Caleb met zijn wenkbrauwen wiebelde en mij met pretogen aankeek. Ik wilde hem vragen wat hij dacht, toen hij alweer verder ging met praten. ‘Of jij moet me gezelschap willen houden vannacht.’ Die ene zin had me volledig van mijn stuk gebracht en voor een aantal tellen kon ik hem enkel perplex aankijken. Mijn wangen waren waarschijnlijk knalrood geworden en ik hoopte vurig dat-dat niet te zien viel door het gedimde licht.
      ‘Nou eh... ik... wil je dat?’ wist ik uiteindelijk uit te brengen en ik, voor zover dat nog mogelijk was, begon nog heviger te blozen. ‘Ik bedoel... je weet wel...’ Ik maakte een vaag handgebaar terwijl een zenuwachtig lachje mijn lippen verliet. Ergens klonk het voorstel nog niet eens zo héél gek. Caleb was immers ontzettend aantrekkelijk en met mij vonden vele andere meisjes dat op Melrose. Soms was hij het belangrijkste gespreksonderwerp in de meisjeskleedkamers en ik kon niet ontkennen dat de verhalen die ik over Caleb te horen kreeg mij soms een beetje ongemakkelijk lieten voelen. Sommige details hoefde je immers niet per sé over je beste vriend te weten. Nope, Caleb had beslist geen probleem met het vinden van meisjes die wel een beschuitje met hem zouden willen eten. Echter vroeg ik me soms af of zij hem wel gaven wat hij nodig had. Ik stond op van de sofa en kwam tegenover Caleb staan. Nu konden we elkaar bijna recht in de ogen aankijken. ‘Ik denk dat als je een meisje zoekt als gezelschap voor vannacht, je opzoek moet gaan naar iemand die sexier is dan ik. Roxy bijvoorbeeld.’

‘Ik moet zeggen dat ik het daarmee eens ben. Ik ben inderdaad heel sexy.’ Ik schrok op en wierp een blik over mijn schouder, waarna Roxy in mijn gezichtsveld verscheen. Ze keek ons allebei aan met een grijns van oor tot oor en ik glimlachte zwakjes naar haar. Roxy en ik waren... niet echt vriendinnen. We hadden niets tegen elkaars bestaan en ik had eigenlijk niet veel tot vrijwel niets tegen haar überhaupt, maar de verschillen tussen ons vielen enorm te noemen. Daar waar zij een chocolate chip cookie was, had ik meer iets weg van een zandkoekje. Caleb daarintegen leek heel erg op Roxy gesteld te zijn en ergens was dat ook wel logisch – ze leken op elkaar. Eigenlijk was mijn en Calebs vriendschap een stuk minder logisch dan die van hem en Roxy, nu ik er zo over nadacht. Roxy wikkelde haar arm om Calebs middel en mijn blik gleed even naar het petje op haar hoofd. Was dat niet het petje van Caleb? Er verscheen een iet wat verbaasde en vragende blik op mijn gezicht.
      ‘Hoe kom j–’ begon ik maar ik had eigenlijk wel een idee hoe ze aan dat petje gekomen was. Vandaar dat ik mijn hoofd schudde en het wegwuifde. ‘Oh... weet je laat maar, that wasn't rocket science.’
      ‘Ik verveel me.’
      ‘Hé, Muppet — je staat hier net vijf seconden. Geef het tijd, ja? Daarnaast. . . Dit is een oase van rust in deze wanorde.’ Caleb knikte mijn kant op en ik keek hem verontschuldigend aan, gezien ik me een beetje schuldig voelde dat een feestganger als hij het halve feest aan een muurbloem als ik had vastgezeten. Op zich was dat probleem nu wel opgelost met de komst van Roxy. ‘Kyra vertelde me net hoe fantastisch ze het zou vinden om de nacht met me door te brengen. Ik moet wel zeggen, daardoor zou ze Kit binnen drie seconden vergeten.’ Hoewel ik niets te drinken had, kreeg ik het toch voor elkaar om me van de schrik en verbazing te verslikken. Echter bleek algauw dat Caleb gewoon wat aan het dollen was met mij, gezien hij mij vlug een speelse knipoog schonk, waardoor ik een kop als een boei kreeg. ‘Geintje, Kyrs. Als je maar dat ik die vraag in gedachten houdt, oké? Ik meende wat ik zei.’ De radertjes in mijn hoofd kwamen in actie terwijl ik probeerde uit te vogelen waar hij op doelde. Het alleen zijn vannacht misschien? ‘En Rox, al wat versierd vanavond? Je bent nogal rustig voor jouw doen.’ Ik keek een beetje verloren om mij heen en toen weer naar de twee voor mij. Ergens vermoedde ik, dat als ik hier bleef staan, het een avondje third wheelen voor mij zou worden. Aan Roxy's gehele houding viel af te lezen dat ze niet noodzakelijk mijn aanwezigheid nodig had. Bovendien leek Caleb zijn gezelschap voor vannacht gevonden te hebben en gezien hij mij bepaald niet nodig had als wingwoman – wie eigenlijk wel – besloot ik maar een ommetje te maken.
      ‘Ik ga wat te drinken halen,’ zei ik en keek Caleb even aan. ‘Laat het me maar weten wanneer je wilt gaan... of wanneer je gaat.’ Ik keek even naar Roxy en schonk haar een glimlach voordat ik wegwandelde en op zoek ging naar kraanwater. In eerste instantie ging ik voor de keuken – maar toen ik binnenwandelde, zag ik nog net hoe er een fles drank werd leeggegoten boven het hoofd van Vince. Oké, andere kraan. Ik draaide me om en liep richting de badkamer.

Ik voelde dat een hand zich om mijn bovenarm sloot en ik deinsde wat terug. Ik probeerde mijn arm los te rukken – mag zag toen dat het Dallas maar was. Ik ontspande wat en keek hem onbegrijpend aan. Wat deed hij nou – ik was nog niet klaar met het utifoeteren van Vince. Van zijn lang zal hij leven niet... Echter keek Dallas mij veelbetekend aan, waarna hij zijn hoofd schudde. Ik kneep mijn ogen een beetje samen, keek heen en weer tussen hem en Vince en besloot voor nu te luisteren naar Dallas.
      ‘Ik vind het echt rot voor je.’ Dit leek niet in goede aarde te vallen bij Dallas, want zijn gezicht vertrok en zijn grip rond mijn bovenarm verstrakte zich. Ik fronste en begreep niet goed waar Vince op doelde – maar desalniettemin was het een grote genoege trigger om onze Yoda behoorlijk kwaad te maken. Hij haalde met zijn vuist uit naar Vince' kaak.
      ‘Waag het niet om ooit nog zo’n opmerking te maken, Alesi. Caleb mag je dan wel fantastisch vinden, ondanks dat je hem meesleurt in jouw ellendige leven, bij mij kun je vanaf nu beter uit de buurt blijven.’
      ‘Is dit een dreigement Dallas? Ik had altijd al gedacht dat je een jaloers type was maar zó jaloers? Misschien is het nooit in je opgekomen dat. . .’ Nu was ik degen die voor de zekerheid Dallas' bovenarm pakte en ik gunde Vince een waarschuwende blik. Hem kennende zou dat echter niet veel uithalen, hij was daar koppig genoeg voor. Echter hoopte ik voor his sake dat hij eens een keer verstandig zou doen en zijn mond zou houden.
      ‘Wat een feest hier.’ Ik keek op en zag Jacinta staan. Fijn – een tweede bitch erbij konden we nu echt goed gebruiken.
      ‘Nu jij er bent is 'ie al helemaal compleet,’ zei ik sarcastisch.
      ‘Caleb geeft geen moer om je moeder.’
      ‘Leugens Vince. Hoe haal je het in je hoofd om zo voor Caleb te spreken.’ En voor ik het wist had Dallas – Vince een flinke duw gegeven. Mijn hand om zijn bovenarm had weinig uitgehaald en viel nu nutteloos langs mijn lichaam. Een beetje schaapachtig en verward keek ik toe hoe de twee jongens begonnen te stoeien als twee enorme kleuters. Vince verkocht Dallas een rechtse, waarna ze vervolgens tegen de tafel met drank vielen. Mijn mond viel open en ik keek toe hoe er een aantal flessen drank met een hoop kabaal op de grond vielen. Scherven vlogen in het rond en een aantal mensen keken geschrokken op, waarna ze vervolgens als een stelletje ramptoeristen naar het schouwspel gingen staan kijken. Ik keek even Jacinta's kant op, toen naar de menigte die een kringetje om ons heen had gevormd.
      ‘Waar staan jullie naar te kijken? Ga je bemoeien met je eigen zaken!’ blafte ik ze toe en stuurde ze weg. Daarna trok ik Dallas overeind en zag ik dat zijn arm was gaan bloeden – er stak een stuk glas uit. Echter durfde ik 'm niet zelf eruit te halen, daar ik de wond niet erger wilde maken en er glassplinters zouden kunnen blijven zitten in de wond. Vervolgens keek ik naar Vince, die een beetje zielig tegen een muur stond aangeleund. ‘Jullie zijn de twee grootste sukkels op deze verdome planeet,’ zei ik, een tikkeltje boos. ‘Jullie kunnen wel dag zeggen tegen dit feestje – want jullie hebben een gratis retourtje gewonnen langs de dokter. Kijk maar niet verbaasd – die glassplinters moeten er toch uit? Of willen jullie met glas in jullie armen blijven rondlopen – dacht het ook niet nee.’ Ik keek de twee jongens doordringend aan.

Aliz wiebelde haar nog halfvolle bekertje in mijn gezicht, waardoor ik zachtjes lachte. De inhoud van het bekertje klotste tegen de randen op en eigenlijk zag ik het al bijna gebeuren dat ze de nog resterende inhoud gewoon zo, perongeluk over de veranda zou leeggooien. Hoppa.
      ‘Ik heb nog.’ Na die woorden sloeg ze het bekertje achterover. Ik hield mijn hoofd een tikkeltje scheef en grinnikte zachtjes. Ik vroeg me eigenlijk af hoeveel Aliz al ophad. Gezien de situatie tussen haar en Caleb kon ik me zo inbeelden dat-dat al behoorlijk wat was. Voor Caleb gold dat in ieder geval zeker – dat had ik met mijn eigen ogen mogen aanschouwen. Ik besloot dat ik voor de rest van het feestje een oogje in het zeil zou houden en een beetje op Aliz zou letten. Dat omdat ik, wonder boven wonder, nog compleet nuchter was en dat ook van plan was te blijven. ‘Maar nu niet meer. Dus ja, ik wil graag iets te drinken.’ Het lege bekertje liet ze achter op de veranda, waarna ze mij naar binnen trok. ‘Denk je dat het een goed idee is als je met Caleb gaat praten? Ik wil niet dat hij nog bozer op je wordt.’ Ik haalde mijn schouders op en leunde met mijn armen op het kookeiland, waarna ik mijn blik op Aliz richtte.
      ‘Soms hoeft iets niet per sé verstandig of slim te zijn om alsnog wel het juiste te zijn.’ Ze keek keurend over de drankflesjes op het kookeiland.
      ‘Ik denk dat ik maar helemaal niet meer met hem moet praten...’ Ik keek Aliz twijfelend aan en schudde toen mijn hoofd. Ik kwam wat dichterbij en leunde met mijn lichaam op één onderarm, zodat ik met mijn lichaam naar haar toegedraaid stond.
      ‘Jullie zijn, of waren teminste, beste vrienden. Is het niet zonde om die vriendschap zo weg te gooien? Zoals ik al zei zou ik het gewoon even wat tijd geven.’ Ik gunde haar een opbeurende glimlach. ‘En nu stel ik voor dat we dit onderwerp afsluiten. We zijn nog steeds op een feestje en jij–’ ik porde haar in haar zij ‘–moet je niet zoveel zorgen maken. Daar word je sneller oud van.’ Ik knipoogde naar haar.

‘Als ik snel oud word, dan verf ik mijn haar wel gewoon. En wat botox hier en daar.’ Ze prikte met haar vinger in mijn wang en ik grinnikte zachtjes. ‘En dan is er niks van te zien.’ Ik schudde lachend mijn hoofd.
      ‘Liever niet zeg, laat die troep je mooie koppie niet verpesten.’ Er viel een stilte tussen ons en ik en Aliz keken elkaar voor een aantal tellen aan. Mijn ogen gleden onderzoekend over haar gezicht heen, terwijl haar ogen duidelijk op één punt gefixeerd waren... mijn lippen? Ik kon het lieten haar met een opgetrokken wenkbrauw aan te kijken toen ze haar blik weer verplaatse naar mijn ogen
      ‘Dus eh, wat w-wil je drinken?’ vroeg ze stamelend en ik grijnsde scheef naar haar.
      ‘Hm v-verras m-me maar,’ zei ik. Ik stamelde expres om haar een beetje te pesten en knipoogde naar haar, om duidelijk te maken dat ik alleen maar een beetje met haar aan het dollen was. God strafte echter gelijk, gezien er een bekertje omviel, met inhoud, en mijn shirt onder de cola kwam te zitten.
      ‘Oh shit!’ Een beetje van mijn stuk gebracht, blikte ik naar beneden en keek ik toe hoe Aliz voorzichtig mijn shirt begon te deppen. ‘Als het niet schoon wordt, dan koop ik een nieuwe voor je. Ik denk dat je misschien je shirt uit moet trekken, als ik het goed schoon wil krijgen…’ Ik keek even naar de vlek, die volgens mij alleen maar erger geworden was en vervolgens naar haar. Twijfelend beet ik op de binnenkant van mijn wang. Na het hele gesprek over Caleb, zou het wat zijn als ik nu mijn shirt zou uittrekken voor Aliz' neus – en die van alle pottenkijkers die er om ons heen stonden. Dat zou echt de roddel van het jaar worden en dan hadden we al helemaal de poppen aan het dansen.
      ‘Vooruit,’ verzuchtte ik en trok Aliz mee een lege badkamer in. Mijn ogen bleven even hangen op het slot. Zou Aliz het raar vinden als ik de deur nu op slot draaide? ‘Geen rare dingen denken nu, oké? Ik wil alleen niet dat mensen nu rare dingen gaan denken en vage conclusies gaan trekken als ze ons... zien.’ Ik glimlachte een tikkeltje ongemakkelijk naar Aliz en draaide toen de deur opslot. ‘En als deze vlek niet eruit gaat, heb ik maar een shirt minder in mijn kast,’ zei ik nonchalant en haalde mijn schouders op, ook al was het mijn geluksshirt, maar goed, dat hoefde zij niet te weten. Ik keek Aliz voor een aantal tellen aan en zuchtte toen. ‘Hier kom ik niet onderuit volgens mij,’ concludeerde ik en trok toen mijn shirt over mijn hoofd en gaf 'm aan Aliz, gezien ik geen flauwbenul had hoe je een cola-vlek uit een wit shirt moest krijgen.

Ik zag Aliz even kijken naar mijn nu ontblote bovenlijf en ik krabte een beetje ongemakkelijk achter mijn oor. Ik zag haar nadenken en wist bijna zeker dat ze verwachtte dat ik zou vragen of ze ook haar t-shirt – in haar geval haar jurkje – zou willen uittrekken om het weer eerlijk te maken. Echter was ik niet plan om dat te doen, simpelweg omdat dat behoorlijk fout zou zijn en oneerlijk tegenover Caleb. Ik hield daarom wijselijk mijn mond en leunde tegen een muur aan – wat overigens behoorlijk koud was, maar dat ter zijde. Aliz begon te rommelen in de kastjes en haalde er een aantal spulletjes uit. Ik keek nieuwsgierig toe, maar begreep eigenlijk niet goed wat ze nu aan het doen was. Als ik een vlek niet met water en zeep uit mijn kleding kreeg, gaf ik meestal gewoon op, gooide ik het kledingstuk weg of gooide ik het ergens achterin mijn kast. Misschien moest ik voortaan maar bij Aliz aankloppen, hoewel Caleb dat nooit zou toelaten.
      ‘Wie draagt er dan ook een wit shirt naar een feest?’ Ze stak haar tong uit naar mij en ik pruilde.
      ‘Maar het is, of was, een mooi shirt!’ zei ik quasi-verontwaardigd.
      ‘Als ik het er niet uitkrijg, dan heb je niet een shirt minder. Ik koop een nieuwe voor je, punt.’ Ik trok mijn wenkbrauw naar haar op en schudde eigenwijs mijn hoofd.
      ‘Oh echt niet, ik neem 'm gewoon niet van je aan,’ zei ik protesterend en sloeg demonstratief mijn armen over elkaar heen.
      ‘Of het werkt weten we pas later, het moet een halfuur in koud water liggen. Sorry dat ik je weghoudt van het feestje. Als je het niet erg vindt topless rond te lopen, mag je wel terug gaan naar het feest. Ik bewaak je shirt wel.’
      ‘Probeer je soms van me af te komen, Harrington,’ vroeg ik met een scheve grijns. Ik kwam naast haar op de badrand zitten en keek haar met een gekanteld hoofd aan. ‘Ik blijf hier gewoon samen met jou wachten.’