[RPG — 3OO] Melrose High • Speeltopic OO2 - Speeltopics

Caleb keek mij aan, zijn wenkbrauwen gevormd tot een diepe frons en ik wist dat dat er iets scheelde. Gelijk schoten mijn gedachten alle kanten op, had ik iets verkeerds gedaan, of iets verkeerds gezegd? Intussen had hij mij losgelaten en stonden we als twee zombies, doodstil in de dansende menigte van feestende tieners. Van achteren werd ik bijna omver gebeukt door een waarschijnlijk straalbezopen, enthousiast dansende jongen en van opzij verkocht een niets vermoedend meisje mij een elleboogstoot tegen mijn kaak aan. Ik had gewoon thuis moeten blijven, met een grote mok thee schoot er door mijn gedachten heen. Verlangend beeldde ik mij een dampende mok thee en mijn warme bed in en een diepe zucht verliet mijn lippen. Toen ik een blik op een verdacht stille Caleb wierp, zag ik dat zijn telefoon zijn aandacht had getrokken. Ergens had ik al een vermoeden met wie hij stond te praten, en na een blik op zijn telefoonscherm geworpen te hebben, werd dit vermoeden bevestigd. Ik wilde hem net een geruststellende knuffel geven, toen hij begon te praten.
      ‘Moet jij die klootzak niet achterna?’ Hij had het mij toegebeten en ik kromp wat ineen. Ik opende mijn mond om wat te zeggen, maar hij gaf mij hier de kans niet toe, gezien hij mij al zijn rug toe had gekeerd en wegbeende. Een enorm schuldgevoel bekroop me en ik wilde hem net achterna lopen, toen de massa zowaar nog dichter op mij leek te gaan dansen. Behalve ellebogen, ruggen, te diepe decolletés en te strakke t-shirts, zag ik vrijwel niets, gezien ik te klein was om over de menigte uit te kunnen kijken – zelfs wanneer ik op mijn tenen ging staan. Zodoende dat ik ook geen idee had waar Caleb heen was gevlucht – hoewel ik wel een idee had van wat hij aan het doen was. Moedeloos en een tikkeltje somber, strompelde ik, me tussen lichaam doorwurmend, van de dansvloer af. Ik zou liegen als ik nu zou ontkennen dat Calebs opmerking mij behoorlijk had gekwetst, ook al snapte ik deels waarom hij had gezegd wat hij had gezegd. Het was een waarschuwing geweest aan mij, maar hij moest weten dat ik voorlopig echt nog niet van plan was om weer iets met Kit te beginnen. Hij had mijn vertrouwen in hem geschonden, om niet te spreken van de hoeveelheid tranen die ik aan die jongen had verspild. Desalniettemin kon ik niet ontkennen dat ik nog steeds wat voelde voor Kit en dat, op sommige momenten waarneer ik hem zag, zoals zonet, ik toch wel een beetje warm werd vanbinnen. Ik had gewoon nog wat meer tijd nodig om tegelijkertijd over hem heen te komen en hem te vergeven. Ergens had ik gehoopt dat Caleb dat wel zou begrijpen, gezien hij duidelijk ook nog veel moeite had met zijn en Aliz' breakup, maar ik kon hem zijn reactie ook niet écht kwalijk nemen. Hij probeerde me gewoon, op zijn Calebs, te beschermen. Ik keek om me heen en zag vrijwel meteen Caleb tegen een muur staan, met een drankfles in zijn hand. Ik blikte naar de kast naast hem en zag dat de fles, die ik er eerder op had gezet, was verdwenen. Ra-ra waar die heen was gegaan. Ik zette een aantal stappen in zijn richting, maar bleef toen stil staan en twijfelde even. Hij had net zo boos geklonken – had hij eigenlijk wel zin om mij nu te zien? Ik wilde me ook niet aan hem opdringen of lastigvallen. Uiteindelijk besloot ik dat ik toch even met 'm moest praten.
      ‘Cal?’ zei ik dan ook zachtjes en sloeg mijn armen ongemakkelijk om mezelf heen. Ik wreef over mijn armen, rilde even – ook al had ik het alles behalve koud – en sloeg mijn ogen beschaamd neer. ‘Ik weet niet of je nu boos op me bent... ik hoop het niet–’ begon ik twijfelend en keek naar hem op ‘–ik wilde je niet kwetsen en ik was niet van plan om naar hem toe te gaan. Het is gewoon... ik probeer weer normaal tegen hem te doen... zodat we misschien weer gewoon vrienden kunnen zijn.’ Ik keek even kort en afkeurend naar de fles alcohol in zijn hand. ‘Ik denk dat ik even opzoek ga naar een bank. Ik moet even zitten want ik begin al moe te worden e–’ gelijk verlaat een luide, niet zo charmante gaap mijn mond en mijn wangen kleurden rood ‘–laat me maar weten wanneer je wilt gaan, dan breng ik je naar huis.’ Ik keek hem aan. ‘En doe alsjeblieft rustig aan met de drank, oké?’ voegde ik eraan toe.

‘Ik zou je nooit dwingen om te kiezen,’ mompelde ze. Mijn ogen gleden onderzoekend over haar heen – ze leek nog steeds van streek. Ze zei het niet hardop, maar ik kon aan haar zien dat het haar enigszins toch ook wel kwetste dat ik hoe dan ook, wanneer het moest, Calebs kant zou kiezen en niet die van haar. Ze wierp een twijfelachtige blik op mijn gespreide armen. ‘Wordt Caleb dan niet weer boos op je?’ De vraag kwam zacht en aarzelend over haar lippen. Ik haalde mijn schouders naar haar op.
      ‘Waarschijnlijk wel, maar volgens mij is hij nu toch al niet zo blij met mij, dus jou een knuffel geven kan er vast ook nog wel bij,’ zei ik geruststellend. Deze behoorlijk slechte geruststelling, leek haar echter wel overgehaald te hebben, gezien ze toch uiteindelijk opstond. Ik grijnsde en wikkelde mijn armen om haar middel, nadat ze haar armen om mijn nek had geslagen. Ik voelde hoe ze haar gezicht in mijn hals verstopte en ik wreef langzaam over haar rug.
      ‘Ik snap het gewoon echt niet waarom het zo verkeerd is als wij met elkaar omgaan. We waren toch ook vrienden toen Caleb en ik nog iets hadden?’ Ik zuchtte zachtjes en liet Aliz langzaam los, zodat ik haar weer kon aankijken, waarna ik haar een schaapachtige glimlach schonk.
      ‘En je had eens moeten weten hoe beschermend Caleb deed over jou. Echter was hij toen ook minder bang dat hij je kwijt zou kunnen raken. Jullie waren behoorlijk klef weet je,’ vertelde ik en lachte zachtjes, ‘sorry dat wilde je vast niet horen. Hoe dan ook, nu hij jou niet meer "heeft"–’ ik maakte quote-gebaren met mijn vingers ‘–ziet hij mij nu ook als een potentiele rivaal.’ Ik leunde wat naar Aliz toe. ‘En wie kan hem dat nou kwalijk nemen, gezien ik behoorlijk leuk ben,’ zei ik plagend en keek haar voor aan aantal tellen aan, waarna ik weer terugleunde.

Aliz schudde lachend haar hoofd en ik keek haar met een scheve grijns aan. Het was fijn om te zien dat ze tenminste weer kon lachen.
      ‘Dat ben je ook,’ gaf ze op een zachte toon toe, waarna ze me een iet wat onzekere blik toewierp. Ik trok mijn wenkbrauw verbaasd naar haar op en schudde nu op mijn beurt lachend mijn hoofd. ‘Al zou ik er eerlijk “redelijk” van maken.’ Aliz gaf me een duw met haar schouders en ik keek haar met een zielig pruillipje aan.
      ‘Oh houd je mond, ik ben de leukste,’ zei ik en lachte.
      ‘Hij heeft net in elk geval duidelijk gemaakt dat hij niks meer van mij wil, dus…’ Ze haalde haar schouders opnieuw op en keek me vanonder haar wimpers aan. Mijn ogen gleden onderzoekend over haar gezicht heen en een diepe zucht verliet mijn lippen, waarna ik mijn blik verplaatste naar de lucht. ‘Sorry.’ Ik keek weer Aliz' kant op ze glimlachte verontschuldigend naar me. Ik schudde mijn hoofd en wuifde het weg. ‘Ik weet gewoon niet goed wat ik er mee aan moet. Ik wil Caleb niet kwetsen, maar ik wil ook niet ineens niet meer met jou omgaan…’ Ik knikte langzaam en ik dacht na over Caleb en Aliz. Het was niet slim geweest van mij om zo close met Aliz te doen in Calebs bijzijn, maar ik en Aliz waren nu eenmaal goede vrienden en ik zou het naar vinden als hun breakup ten koste zou gaan van onze vriendschap. Aan de andere kant, Caleb vertrouwde niemand met Aliz dus was het bijna logisch dat hij mij ook niet vertrouwde. Echter was ik niet van plan om iets te doen met Aliz, for Calebs sake, zo was ik nu ook wel weer.
      ‘Het komt wel goed, denk ik. Ik denk dat ik ook eens met Caleb moet gaan praten,’ zei ik en kwam overeind en hielp vervolgens Aliz overeind. ‘Wil je wat te drinken?’

JUNIPER
>> I am gonna share my bed with Kit tonight *smirkyface*
<< Lol. Echt niet.

Een zucht verliet Calebs lippen en hij nam nog een slok uit de fles, voordat hij deze weer wegzette. Ik kon het niet laten hem enigszins dankbaar aan te kijken.
      ‘Ik ben niet boos op jou, Kyra–’ onbewust had ik gespannen mijn adem in gehouden en een opgeluchte zucht verliet mijn lippen, ‘–Ik snap alleen niet waarom je nog moeite doet met hem en hem überhaupt nog in je leven wil.’ Zuchtend haalde Caleb een hand over zijn gezicht. Ik keek hem twijfelend aan en wist ook niet goed "waarom". Of eigenlijk... Je vind 'm gewoon nog leuk, Kyra vertelde mijn onderbewustzijn mij en ik zuchtte diep.
      ‘Ja, ik weet het ook niet, Caleb,’ zei ik, ‘eigenlijk zou ik ook niet met hem bezig moeten zijn weet je, maar het gaat gewoon van zelf. Ik vond 'm echt heel erg leuk.’
      ‘Hier,’ mompelde Caleb vervolgens zachtjes terwijl hij mij bij de arm nam en mij mee naar een kleine sofa in de hoek van de kamer trok. Ik liet mezelf neerploffen op de sofa en kwam tot de conclusie dat ik zo inslaap zou kunnen vallen. Caleb nam naast mij plaats en ik leunde een beetje tegen hem aan.
      ‘Kyra, jij verdient veel beter dan zo’n klootzak als Kit.’ Ik keek Caleb twijfelend aan. ‘Als je klaar bent met het feestje, moet je het zeggen hoor. Dan ga ik met je mee.’
      ‘Ik... Misschien wel ja,’ zei ik zachtjes en keek naar mijn voeten. ‘Ik zou het liefst nu thuis willen zitten, maar zeg maar wanneer jij wilt gaan, jij vindt feestjes toch wel leuk?’ Ik keek naar hem op. ‘Ik sta erop dat ik je hoe dan ook thuisbreng.’